diff options
| -rw-r--r-- | .gitattributes | 3 | ||||
| -rw-r--r-- | 35114-0.txt | 1942 | ||||
| -rw-r--r-- | 35114-0.zip | bin | 0 -> 29952 bytes | |||
| -rw-r--r-- | LICENSE.txt | 11 | ||||
| -rw-r--r-- | README.md | 2 |
5 files changed, 1958 insertions, 0 deletions
diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes new file mode 100644 index 0000000..6833f05 --- /dev/null +++ b/.gitattributes @@ -0,0 +1,3 @@ +* text=auto +*.txt text +*.md text diff --git a/35114-0.txt b/35114-0.txt new file mode 100644 index 0000000..453c8e9 --- /dev/null +++ b/35114-0.txt @@ -0,0 +1,1942 @@ +The Project Gutenberg EBook of Prose Rythms, by Zaharias Papantoniou + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + + +Title: Prose Rythms + +Author: Zaharias Papantoniou + +Release Date: January 29, 2011 [EBook #35114] + +Language: Greek + +Character set encoding: UTF-8 + +*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK PROSE RYTHMS *** + + + + +Produced by Sophia Canoni + + + + +Note: The tonic system has been changed from polytonic to +monotonic. The spelling of the book has not been changed +otherwise. + +Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε +μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του +βιβλίου. + + + +ΖΑΧΑΡΙΑ Λ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ + +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ„ + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +1922 + + +ΖΑΧΑΡΙΑ Λ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ + + + +ΠΕΖΟΙ ΡΥΘΜΟΙ + + + +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ„ +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +1922 + + + +ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ + + + + Στον κάμπο με τα χρυσά κλήματα, στη + θάλασσα των αμπελιών μάς πήγαινε το τραίνο + — μια Κυριακή πρωί, μια ρόδινη ανατολή. + Στη θάλασσα των αμπελιών, εκεί ακούσαμε + την καμπάνα, μια Κυριακή πρωί, την καμπάνα + της λειτουργίας! + + + Γνωρίζεις, ψυχή μου, αυτόν τον ήχο ; + + Για ξένους τόπους ξεκινήσαμε, για συννεφιασμένους + ουρανούς. Άσπρα χωριά φεύγουν + μπροστά μας, άσπρα καμπαναριά χάνονται + στης τούφες των δέντρων. Η ράχες γέμισαν + ρόδα — στον κάμπο χύνεται ο ψαλμός της καμπάνας! + Πού την πας την ανία σου ; + + + Σαν άσπρο σύννεφο περιστεριών, σαν περιστέρια + με καμαρωτό στήθος, σαν περιστέρια + με νύχια κοράλινα, πετούν με τον ήχο της + καμπάνας στον αέρα οι στοχασμοί των χωρικών + που πάνε στη λειτουργία! Ας μπορούσες μαζί + με τους στοχασμούς των να πετάξης απάνω απ' + την πεδιάδα! Ας μπορούσες να καταίβης μαζί + τους σε καθαρό νεράκι, να σταθής μαζί τους + σε μπαλκόνι με βασιλικά! Είνε πρωί + τριανταφυλλένιο, είνε Κυριακή. + + + Τούτα τα βουνά που ροδίζουν στην ανατολή + κράτησε τα στα βάθη σου, φτωχή μου ψυχή. + + Τούτες η χρυσές Ελλάδες, που φεύγουν σήμερα + γύρω απ' το τραίνο, θάρχωνται στης νύχτες + της ξενητειάς σου... Τούτα τα λουλούδια + των χωραφιών θα φυτρώνουν στους γκρεμούς + της απελπισίας σου, στην άβυσσο της ανίας + σου — για να τα τρυγάς κάτω από βροχή κι' + ομίχλη... + + + Γνωρίζεις, ψυχή μου, αυτόν τον ήχο ; + + + Η καμπάνα σε ρωτάει για πού ξεκίνησες. + + Η καμπάνα σε ρωτάει πώς λησμόνησες τον + Κύριον Ημών... + + + Ω! απάνου απ' τη χρυσή πεδιάδα, τούτο το + πρωί της Κυριακής, άκουσε, σκυφτή, τον ήχο + που σε κρίνει! Γύρισε πίσω. + + + +ΓΥΡΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ + + + + Πάντα ο πραματευτής στο στενό δρόμο + — πάντα η φωνή του στο δειλινό! + + Πάντα η φωνή του στην πορφυρή ώρα — + όταν κάποιο φτωχό τζάμι της Αθήνας ανάβει + απ' την ενθύμησι του ήλιου που έσβυσε! + + Νάνε η ανία της πόλης που έκαμε τη φωνή + του μελωδία ; Νάνε αυτή που τη χρυσόδεσεν + απάνω στην ώρα ; Νάνε η λύπη μου που την + προσφέρει στον εσπερινό ; + + + Ας ήξερα ποιος οδηγεί τη φωνή του + πραματευτή να τελειώνη σε ψαλμό — ποιος της + έδωκε τη βυζαντινή καμπύλη. . . + + Νάνε η ζωή — νάνε ο καιρός — νάνε η ψυχή + μου που αρμόζει της φωνές των γυρολόγων + απάνω στης ώρες και στα τοπεία ; + + + Πάντα η φωνή του πραματευτή στο φτωχό + δρόμο — η φωνή του στον ήλιο που βασιλεύει! + + Η φωνή του είν' ο καιρός που μας χτύπησε. + + + Η φωνή του είν' η μέρες που δεν ξανάρχονται. + Η φωνή του είν' η γνώση που μας + επίκρανε. + + + Και συ δεν ξέρεις τίποτα — όταν το ημιτόνιο + της μελωδίας σου λυώνει στο φλογισμένον + ορίζοντα — πραματευτή με τα νήματα και της + δαντέλλες! + + + +ΠΡΟΣΕΥΧΗ + + + + Κύριε, που ρίχνεις το σκοτάδι στα στάχια + και στα κύματα, στους λογισμούς και στα δάση + — ευδόκησε να πέση η νύχτα και να μου + σκεπάση τη μνήμη! + + + Κύριε, που έγνεψες στον αδερφό μου να ρθή + στο πλευρό σου, σκόρπισε την ενθύμησί του + καθώς σκορπίζεις το άσπρο σύννεφο στο + γαλανό διάστημα — και μην επιτρέψης στην + προδοσία της φαντασίας να τον φέρνη μπροστά + μου για να τον χάνω πολλές φορές! Απομάκρυνε + από με τη μάταιη παρηγοριά. Επίβλεψε + τους ύπνους μου για να μη τον ονειρευτώ. + + + Σβύσε, Κύριε, της ευτυχίες που είχα στο + πλευρό του. Σκότισε μέσα στο πνεύμα μου τα + ηλιοβασιλέμματα που κυττάξαμε μαζί μ' εκείνον· + μάρανε τη θάλασσα των σπαρτών που + μου είχε δείξει· αφάνισε από μπρος μου ό,τι + αυτός είχεν αγαπήσει — τοπεία, μορφές, + πολιτισμούς. + + + Άστραψε, Κύριε, με φοβέρα στην αδυναμία + μου που κυττάζει τους βραδυνούς ορίζοντες + μήπως τον ιδή. Μην αφήσης τους στεναγμούς + μου να κινούν τα φυλλώματα του Παραδείσου. + Μην αφίνης την αμφιβολία μου να σβύνη τη + φλόγα των άστρων σου. Κεραύνωσε τον πόνο + μου που ρωτά τον ουρανό κι' ασχημίζει την + αιωνιότητα. + + + Κύριε, ας μη τον θυμηθώ! Ξέρω που τον + έβαλες σε τοπείο με απλές και καθαρές μορφές. + Ακουμπημένος ελαφρά σε λιγερόκορμο δέντρο + ξέρω που θα κυττάζη και θα χαίρεται αληθευμένες + της ζωγραφικές οπτασίες του. Σε τέτοια + δόξα γιατί να τον ταράξη ο πόνος μου ; Γιατί + να φυσήξη το παράπονό μου στους κήπους των + ιδεών σου ; Γιατί να χύσω δάκρυ μέσα στη + βρύση της αλήθειας ; + + + Κύριε, ρίξε μου όλες σου της νύχτες στη + μνήμη! + + + +ΒΡΑΔΥΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ + + + + Μην έχοντας πλάνη ικανή να μας γελάση — + σπίτι να μας ανάψη φωτιά — χέρι να σφίξωμε + — όνειρο ν' ακολουθήσουμε — πηγαίναμε ανάμεσα + στην πλάση χωρίς σκοπό, εγώ κι' η + ψυχή μου. + + + Η ψυχή μου είνε βουβή. Η χαρά την αποχαιρέτισε. + Η ενέργεια την ξέχασε. Τα παρεκκλήσια + τη διώχνουν. Κυττάζει τον κόσμο και + σωπαίνει. + + Και τώρα, καθώς περνούμε ανάμεσα στην + πλάση, πόσο είμαστε έρημοι! Κανένα δέντρο + δεν ρώτησε πού πηγαίνουμε. + + Το νερό δεν εστάθηκε να μας καθρεφτίση. + + Το κοράκι δε χαμήλωσεν — ούτε για να ιδή + αν είμαστε πεθαμένοι. + + Τ' αστέρια δεν άναψαν για μας. + + Τα πουλιά πήγαιναν να κοιμηθούν χωρίς να + μας ρωτήσουν αν έχωμε να τους δώσωμε + μήνυμα — σ' εκείνους που μας λησμόνησαν. + + Απαντήσαμε τη νύχτα στο δρόμο — και δε + μας πήρε στα παραμύθια της. + + + Κι' όμως — κάποια παράδοξη ζέστα νοιώσαμε + στην ερημιά εμείς οι έρημοι. Κάποια + παράδοξη χαρά δοκιμάσαμε βυθισμένοι στην + απέραντη αδιαφορία της πλάσης — που μας + έσφιγγε με στοργή, χωρίς να γνωρίζη ούτε μας, + ούτε τον εαυτό της! + + + +ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ + + + + Δυο κατσίκια πήδησαν μπροστά μου στη + χλόη — τάχα ποιος να μου στέλνη αυτό το δώρο + στα παιδιάτικα χρόνια μου που πέρασαν ; + + + Γαλάζιο πουλάκι έσεισε μπροστά μου την + ουρά του — κάποιος θα το στέλνη προσφορά + στους παληούς μου πόνους. + + + Είδα τ' άσπρο αρνάκι που γεννήθηκε μόλις + προχτές — κάποιος θα θυμήθηκε πως έκαμα + μια καλή πράξι έναν καιρό. + + + Απάντησα στον κάμπο το δέντρο με τον + κορμό του σαν αργή μουσική στροφή — κάποιος + θα το φύτεψεν εκεί παρηγοριά του + πνεύματός μου. + + + Το φλογισμένο βραδυνό σύννεφο βυθίζεται + στη βάρυπνη ψυχή μου κι' η ψυχή μου ροδίζει + όπως οι βάλτοι των χωραφιών. Ευχαριστώ το + Δημιουργό! + + + +ΚΟΝΣΕΡΤΟ + + + + Του Μπετόβεν η Εννάτη μας πήρε και ταξειδέψαμε, + αγαπημένη, θείο ταξείδι. Ατάραχη + και βέβαιη για το δρόμο της, η Εννάτη, μας + πήγαινε στο άστρο των Ιδεών. + + + Ω! μην το πης ποτέ τι είδες. Να το θυμάσαι + μόνον σαν είσαι ωραία, μόνο σαν είσαι + πολύ δυστυχισμένη. Στο βαθύτερο φως των + ματιών σου που δεν το βλέπει κανείς, ούτε η + αγάπη, κράτησε της αθάνατες μορφές που + καταδέχτηκαν να της κυττάξωμε. Είδαμε της + γραμμές που ονειρεύονται τα μάρμαρα εδώ στη + γη με το φεγγάρι. Είδαμε όσα συλλογίζονται + το βράδυ τα γερμένα δέντρα. Γνωρίσαμε τους + λογισμούς των νερών στην ώρα της δύσης. + Της υπέρτατες μορφές, τους τύπους αντικρύσαμε. + Στον κρουνό των στοχασμών το κουρασμένο + μας πνεύμα ελούστηκε. Στην πηγή της + καλωσύνης το περιστέρι της ψυχής μας ήπιε. + + + Λοιπόν δίκαια πονούσαμε! Λοιπόν όσα τολμήσαμε + να πιστέψωμε τόσον καιρό — ήταν αλήθεια. + Εκεί απάνω βρήκαμε το σκοπό του πόνου. + Μη φοβηθής ποτέ πια την ασκήμια των + ανθρώπινων ψυχών — τη φρίκη της μοίρας. + + + Μη φοβηθής τίποτα — παρά συλλογίσου + όταν υποφέρης, το Ταξείδι! Το πλοίο της Εννάτης + θυμήσου όταν άραξε στο άστρο των Ιδεών + — τον Πλάτωνα θυμήσου, ορθό, σε λειβάδι + άσπρο απ' ανθούς, καθώς κύτταζε μακρυά της + Ιδέες να λούζωνται στη θάλασσα του γαλάζιου! + + + Ευλογημένος αυτός που μας πήρε στο πλοίο + των ήχων, αυτός που μας πήγε στην αιτία του + κόσμου — ευλογημένο το θλιβερό του πνεύμα + που μας ταξείδεψε. Βυθίσου για πολύν καιρό + στον εαυτό σου. Σιωπή — σιωπή. + + + +ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ + + + + Σήμερα είμαι ο κοινός κι' ο αλάθευτος + προφήτης. + + Σήμερα ξέρω εκείνα που οι άλλοι τρέμουν + να τα πουν. + + + Ωραία κοπέλλα, στην άσπρη αυγή του + γέλιου σου βλέπω τον Άδη των δοντιών που + θα λείψουν. Ωραία γυναίκα! Στο μουσικό + περπάτημά σου βλέπω την ποδάγρα που θα σε + βυθίση στην πολυθρόνα — όταν σαλεύοντας το + κάτω σαγόνι, πολύ γρηά, θα παραπονιέσαι + χωρίς ν' ακουστής. + + + Έφηβε! Ακούω τον αγώνα της γεροντικής + σου βακτηρίας απάνω στης πέτρες. + + + Έρωτα! Βλέπω τα φεγγάρια να ξανάρχονται + στρογγυλά κι' όταν θάχεις ξεχαστή. + + + Ρόδινα πρόσωπα γύρω στη λάμπα του + χαρούμενου σπητιού! Ακούω τη βροχή να σβύνη + την επιγραφή των χορταριασμένων σας τάφων. + + + Το έργο του ποιητή που θαυμάζω σαπίζει + στο παλαιοπωλείο του δρόμου. + + + Ο απόστρατος σέρνει την ημιπληγία του με + βροντερά σπηρούνια προς το δημόσιον πάγκο. + + + Στον παληό κήπο απαντήθηκαν οι δυο + ερωτευμένοι και προσπεράσανε — σαν να μην είχαν + ποτέ γνωριστή. + + + Το άλογο της ενέργειας κυλίστηκε στα βάθη + μιας χαράδρας. + + + Ο πονεμένος λησμόνησε. + + + Απάνω στα συντρίμματα των πολιτισμών + βηματίζουν οι αρχαιοφύλακες. + + + Ω σιωπή! Ω λήθη! Απόψε, όσο ποτέ + άλλη φορά, σας ακούω. + + + +ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΟΥ + + + + — Λοιπόν, είπεν ο αρχαίος θεός, ήρθεν η + ώρα να πεθάνω. Το γέλιο του Λουκιανού + ακούγεται στον Όλυμπο. Αφού όμως αυτό + είνε το θέλημά σου, ώ άνθρωπε, τι μπορώ να + κάμω; Είσαι το υπέρτατο Ον που πλάττει + κι' αφανίζει — και τίποτε δε μπορεί να γλυτώση + απ' την καταστροφή όταν αποφασίσης να το + λησμονήσης. Εμείς οι Θεοί το ξέρομε! Αν + κι' η σκέψη μας είνε περιωρισμένη, κρατεί όμως + απ' τη μεγάλη σου διάνοια που την εδημιούργησε + — και μπορεί κάποτε, τολμώντας, να + φτάση ως το Απόλυτο, που είσαι συ. Σου + χρωστούμε τα πάντα. Καταδέχτηκες να μας + δώσης τη γραμμή του σώματός σου. Σε μιαν + απελπιστική μακαριότητα θα νυστάζαμε άνεργοι, + γράφοντας συνταγές αρετής, αν δεν είχες + προνοήσει από ευσπλαγχνία να μας χαρίσης + το σώμα σου και τα πάθη του! Χάρις + σ' εσένα γνωρίσαμε το ανθισμένο μονοπάτι της + αμαρτίας. Απογύμνωσες τη διάνοιά σου για + να μας δώσης της ιδέες της, την ψυχή σου για + να μας χαρίσης την αγάπη της και το θυμό της + — και καταδέχτηκες απ' το μεγάλο σου έργο, + απ' τη φωτιά, ν' αφήσης ν' ανάψωμε τον + κεραυνό μας που σε σκοτώνει. + + + Τώρα τελείωσαν όλα. Δεν έζησα παρά μια + στιγμή — μόνο χίλια χρόνια — κι' είνε θλιβερό + να πεθαίνη ένας Θεός νέος μέσα σ' ένα λαό σαν + τους Έλληνες. Ποτέ πια δε θα πετάξω απ' τον + Όλυμπο στον Ταΰγετο μαζί με τ' αλαφρά + σύννεφα που τα κυνηγούν ανοιξιάτικοι άνεμοι. + Ποτέ δε θ' αγναντέψω το λιγερό ελιγμό του + Αλφειού μέσα στο απαλό τοπείο της Ολυμπίας + — μήτε θα λούσω το κορμί μου ανάμεσα + στης Κυκλάδες, την ώρα που τα κύματα + εναντιώνονται στο λευκό πανί που πηγαίνει για + τη χρυσή Δήλο! + + + Μα μήπως είμαι αθάνατος ; Θεός είμαι. + Θ' ακολουθήσω το θέλημα εκεινού που μ' + έπλασε. Άνθρωπε, δημιουργέ, παράλαβέ μου + το πνεύμα! + + + +ΕΡΓΑΤΕΣ + + + + Στου πλατάνου τον ήσκιο, το μεσημέρι, + ακουμπισμένοι στο χώμα, ξεκουράζονται αυτοί + που δεν έχουν ιστορία — οι εργάτες. + + + Μιλούνε κινώντας τη γροθιά των — σα να + δουλέβουν. Συνοδεύει της αγαθές των κουβέντες + η αιώνια χειρονομία που χτίζει, αυτή που + ύψωσε καταπρόσωπα του θανάτου της Πυραμίδες, + το δωρικό ναό, της πέτρινες γοτθικές + προσευχές. + + + Κανένας δε θα τους μάθει! Ξέρουν τη + δημιουργία χωρίς υπογραφή. + + + Μα ενώ βυθίζονται στη λήθη των ανθρώπων, + η πλάση που έχει απάνω της τα σημάδια + της δύναμής των και της τόλμης των τους + θυμάται — καθώς η γυναίκα το αντρίκιο σφίξιμο. + Δίχως το λοστό στους γοφούς της, δίχως + το φουρνέλο στην πέτρα της καρδιάς της, δίχως + τον αθάνατον αχό τους, συλλογιέται πόσο + θα ήταν στείρα, βαρειά απ' την άνεργην ενέργεια + και την άκαρπην ωμμορφιά ρωτώντας + για το σκοπό της χωρίς να τον μάθη . .. + + + Και το στοχασμό της τον βλέπω αυτό το + ανοιξιάτικο μεσημέρι στο ρυάκι του λαμπρού + φωτός, που σμαραγδένιο και ρόδινο μαζί, + σταλάζοντας μέσ' απ' τα φύλλα του πλατάνου, + τρέχει απάνω στα πουκάμισά σας και, στους + λαιμούς σας, καθώς σαλεύετε μιλώντας, γιγάντιοι + δουλευτάδες, ω σύντροφοί μου! + + + +Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ + + + + Ενώ σάλεβεν ακόμα τη δύναμί του ο πλάτανος + και το πράσινό του ήταν σαν καμπάνα + της χαράς που χτυπά στο διάστημα, τα στρογγυλά + σύννεφα του φθινόπωρου υψώθηκαν + ακίνητα στον ορίζοντα — και τον κύτταξαν. + + + Τότε άρχισε να ετοιμάζεται για το θάνατο. + + + Τα πρώτα φύλλα του που κιτρίνισαν, σαν + μάτια που άνοιξαν στο φως της αλήθειας, + είδαν το άπειρο που τον περίμενε — κι' ο + πλάτανος ανατρίχιασε στη σκέψη πως θα γνωρίση + το σκοπό του. + + + Απ' το ρυάκι που τον ποτίζει δεν πέρνει + πλέον τίποτε υλικό. Ακούει μονάχα το + τραγούδι του νερού στο φεγγάρι. + + + Λίγο — λίγο κιτρίνιζε. Λίγο — λίγο έφταναν στα + κλαριά του χρυσοί στοχασμοί. Ως που μια + μέρα κρατώντας ολάκερο το θησαυρό του + άστραψε μέσ' το σκοτεινό Δεκέμβρη κι' έστησε + μέσ' το πάρκο το χρυσό πολυέλαιο του μαρασμού + του ακίνητο. Ούτ' ένα φύλλο δεν του + έμεινε πράσινο — τίποτα πια δεν του θυμίζει + τον κόσμο. + + + Σαν άγγιξεν έτσι την τελειότητα, έρριξε το + πρώτο του μαραμένο φύλλο — μήνυμα πως είν' + έτοιμος. + + + Και τ' άλλα φύλλα, βλέποντας εκείνο με ποια + γαλήνη ξεκίνησε, φρόντισαν να πεθάνουν σύμφωνα + με την ενθύμησή του. Δίχως τη βοήθεια + του ανέμου, αποχαιρετώντας το κλαδί και + σταματώντας για μια στιγμή στον αέρα, σαν πουλί + που ζυγιάζει τα φτερά του, έπεφταν με κίνημα + άξιο των ψυχών που γνώρισαν το Μοιραίο και + δεν έχουν γελαστή. + + + +Ζ Ω Η + + + + Μαύρα κι' ανήσυχα γίδια κατεβαίνουν να + πιουν στην κελαϊδούσα ρεματιά. + + Μαύρα κι' ανήσυχα γίδια στάθηκαν άξαφνα + στον κατήφορο, με τα κέρατα σαν κλάδους, + και τα κεχριμπαρένια των μάτια με κυττάζουν. + + Μέσ' απ' το λόγγο, μέσ' απ τα σγουρά πεύκα, + ένα κοτσύφι σφυρίζει σαν τσοπανόπουλο. + + Α! ζωή τρελλή που είσαι! Α ζωή! + + Στον κόρφο του βουνού, σαν καλωσύνη που + κρύβεται είν' ένα εκκλησάκι. + + Χρόνια διακόσια κοιμάται απόξω ο καλόγερος + που το ζωγράφισε — χρόνια διακόσια σωπαίνουν + τα τρία του κυπαρίσσια. + + Στον κόρφο του βουνού είν' ένα κάτασπρο + εκκλησάκι. + + Α ζωή ωραία που είσαι! Α ζωή! + + + Απάνω στης λιλά μολόχες, απάνου στο νέο + θυμάρι, πουλάκια δίχως όνομα, στιγμές + πουλάκια, ήρθαν — έφυγαν. + + + Η γαλανές σκιές των φύλλων τρέχουν στο + φακιόλι της χωριατοπούλας που διαβαίνει + κάτου απ' τον πλάτανο. + + Στον ήσκιο του ο γεροπεύκος κοίμισεν ένα + κοπάδι. + + Στο λαμπρό γαλάζιο τ' ουρανού άσπρα + σύννεφα σβύνουν από ηδονή... + + Α ζωή ευτυχισμένη που είσαι! Α ζωή! + + + Κι' όμως την ώρα του δειλινού — δεν ξέρω + τι θέλει το φως του άλλου κόσμου και χύνεται + στα πεύκα, τι θέλει το φως του άλλου κόσμου... + + + Κι' όμως τώρα που βράδυασε δεν ξέρω γιατί + όλα στον κόσμο συλλογίζονται την αιτία των + — γιατί το σκοτάδι απλώνεται σαν ένα μεγάλο + νόημα... + + Κι' όμως τώρα που σκοτείνιασε τα πλάσματα + συλλογίζονται το νόημα τούτο, που το είχανε + ξεχάσει το πρωί σήμερα με τον ήλιο, σήμερα + με της χαρές, και πάλι θα το ξεχάσουν αύριο + με τον ήλιο, αύριο με της χαρές... + + + Α ζωή ασυλλόγιστη που είσαι! Α ζωή! + + + +ΠΑΘΗ + + + + Πάθη του ανθρώπου! Στο σιδερένιο κλουβί + της Ηθικής ρυάζεσθε και γυρνάτε απελπισμένα + — ωραία θηρία της θερμής Αφρικής! + + Λεοπάρδαλη της ηδονής — λιοντάρι του + θυμού — τίγρη του μίσους — ω! πόσο μεγαλότολμα + εργάστηκεν η πλάση την κυρίαρχη + γραμμή σας! Πώς ξετυλίγεται η αρμονία των + θαυμαστών σας μυώνων στο καρτέρι και στην + έφοδο! + + + Κι' όμως λίγη σκέψη, που τρέμει σαν καλάμι, + μπόρεσε να σας κλείση στα σιδερένια κλουβιά + της αρετής — και να! ο Στωικός με το μαστίγιο + έκαμε τα φοβερά σας σώματα να ζαρωθούν + σε μια γωνιά της φυλακής και να σωπάση η + μεγάλη σας κραυγή προς την ελευθερία! + + + +ΟΙ ΓΑΤΟΙ + + + + Ευτυχισμένοι και ράθυμοι, χωρίς ηθική και + χωρίς εργασία, κυρτώνουν το τόξο της ράχης + των απάνω στους πύργους των βιβλίων μας — + οι γάτοι. + + + Του Αρίστιππου του Κυρηναίου οπαδοί, + αφίνουν της ηθικής το πρόβλημα να βασανίζη + το σκύλο του σπητιού. Απ' την αγάπη μας + κρατούν το χάδι για να πετάξουν το υπόλοιπο. + Γρατσουνίζουν μόλις νοιώσουν πως τους + αγαπήσαμε πολύ. + + + Χωρίς τον ίλιγγο της ακροβασίας χωρίς το + σκοτάδι και χωρίς την κραυγή του ανέμου, ο + έρωτας γι' αυτούς αξίζει κάθε περιφρόνηση. + + + Πιστεύουν στη ζωή χωρίς να ρωτήσουν αν + υπάρχη καλύτερη. Υπομένουν και τις εφτά + ψυχές των! Για να τιμωρήσουν την ασκήμια + της γειτόνισσας που τους φαρμάκωσε ξέρουν + μ' ένα πήδημα να βρεθούν απ' τον Άδη στα + πόδια της και να την τρομάξουν. + + + Όταν το καναρίνι μας λησμονήση πως + υπάρχει μέτρο στη τέχνη, αυτοί έχουν το θάρρος, + χυμώντας στο κλουβί, να πνίξουν το τραγούδι + και να ξαναφέρουν γύρω μας τη γόνιμη + σιωπή. + + + Ο πράσινος λύχνος της ματιάς των καίει + τα μεσάνυχτα στον τάφο του Baudelaire. + + + Το λιοντάρι που τους έδωσε τη στάση του, + η λεοπάρδαλη που τους χάρισε τη γούνα της, + πρόγονοι βασιλικοί, βηματίζουν στον ύπνο + των γάτων — και τότε οι γάτοι, ξυπνώντας, + σηκώνουν περήφανα το κεφάλι και δοκιμάζουν + τα νύχια των για πόλεμο. + + + Κι' όμως όταν χαϊδεύονται από γυναίκες + που κλάψανε πολύ, όταν κοιμώνται στα + γόνατα των προδομένων απ' τη μοίρα, οι + γάτοι αφίνουν την καμπύλη της ράχης των να + γλυστρά με ηδονή κάτω απ' το χάδι της αδυναμίας + — κι' ανάβει στο ηλεκτρικό τρίχωμά των + η ηθική σπίθα! + + + +Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΛΑ + + + + Η Μόσχω η Μοσκούλα ξύπνησε με τον + Αυγερινό. + + — Ο πετεινός κοιμάται ακόμα στην εληά + της είπε η μάννα της, στον ουρανό ακόμα βόσκει + των άστρων το μελίσσι, κ' είσαι ξυπνή + από τώρα, κατσικούλα μου ; + + Η Μόσκω η Μοσκούλα πηγαίνει κι' ακουμπάει + απάνω της. + + — Γιατί τα σκουλαρίκια του λαιμού σου + τρέμουνε τόσο, ρωτά η μάννα της, γιατί μου + βελάζεις ανήσυχα Μόσκω Μοσκούλα ; + + — Στον ύπνο μου έβλεπα, μάννα μαννούλα + μου, πως ήρθε ξένος άνθρωπος που με κύτταξεν + άγρια πολύ κι' ύστερα μου φόρεσε στο + λαιμό μια κόκκινη κορδέλλα. + + — Μόσκω Μοσκούλα, περίμενε να δώση ο + ήλιος και θάρθ' η ξανθή κοπέλλα της κυράς να + σου φέρη στην ποδιά της τ' άγριο τριφύλλι. + + — Στον ύπνο μου την είδα την ξανθή κοπέλλα + και δε μούφερε τ' άγριο τριφύλλι, μόνο + κυττώντας την κόκκινη κορδέλα μου σήκωσε + την ποδιά στα μάτια της και σφούγγιξε τα + δάκρυα πούτρεχαν νερό. + + + +Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ + + + + Όταν αντικρύσης τον Κύριον ημών, αδερφέ + μου, κράτα ορθή στο δεξί σου χέρι τη λαμπάδα. + + + Την άσπρη λαμπάδα της πίστης και της + ανησυχίας όπως την κράτησεν η γενιά μας όλη + ανάμεσα στους κόμπους των λιγνών της + δαχτύλων. + + + Το φως της ερόδισε των προγόνων μας το + βυζαντινό πρόσωπο και κυνήγησε το σκοτάδι + μέσ' της ρεματιές των ρυτίδων τους και στα + σπήλαια των ματιών τους. + + + Στη ρίζα βουνού μαύρου από έλατα σταυροκοπήθηκαν + αυτοί μπροστά σε αθώες σβυσμένες + τοιχογραφίες. + + + Αυτοί σου παράδωκαν τη λαμπάδα να τη + φυλάξης απ' τους ανέμους, αγαπημένε. + + + Κι' εσύ που την έκλεισες μέσ' τη σιωπή σου, + καταφρονώντας — ωιμέ! — τη νειότη σου και + τη στοργή μας, προχώρησε στο Δημιουργό + μπροστά, και στήσε το θρίαμβο της φλόγας σου! + + + +Ο ΦΑΡΟΣ + + + + Τους παλμούς σου βλέπω μέσα στη νύχτα + φάρε — την έγνοια σου για το ναύτη και τον + τυχοδιώκτη! + + + Η ανησυχίες των ανθρώπων για τους + ανθρώπους, η έγνοιες όλων για τον ένα, η + μεγάλες αγάπες που στέκουν απάνω απ' τον πόνο + και τον καιρό — άναψαν το λαμπρό σου βλέμμα + που τρέχει στη μανία των κυμάτων! + + + Άστρα που δεν ξέρουν γιατί φέγγουν θα + ζήλεβαν τη δόξα του ταπεινού σου λύχνου. + Πνεύματα που αμφιβάλλουν για το έργο τους, + θα ήθελαν να στέλνουν μακρυά, καθώς εσύ, + στους ανθρώπους την ευεργεσία — φάρε που + ξέρεις γιατί αγρυπνάς ... + + + Ως κι' εδώ στο βουνό, που στέκω απόψε, + η χρυσή σου ματιά φτάνει από πέρα — σα να + ζητά το χαμένο πλεούμενο των λογισμών μου. + Ως εδώ πέρα φτάνουν οι ανήσυχοι παλμοί + σου, φάρε, φλογερή και ρυθμική καρδιά της + κοινωνίας! + + + +Η ΒΡΥΣΗ ΤΩΝ ΛΥΓΜΩΝ + + + + Στη ρίζα δυο αγκαλιασμένων δέντρων κάτου + + από μαύρα φύλλα σταλάζει η βρύση των + λυγμών μόλις έρθη το βράδυ. + + + Μόλις πλαγιάσουν τα πουλιά στα λίκνα των + κλαριών και το δάσος βυθιστή στους συλλογισμούς + του — η ψυχές κατεβαίνουν τη μαύρη + ρεμματιά και πάνε στη βρύση των λυγμών να + γεμίσουν. . . + + + Χωρίς να μετανιώσουν που αγάπησαν — + χωρίς να στενάξουν που πληγώθηκαν — κρατούν + το στόμα της στάμνας των κάτου απ' τους + λίγους σταλαγμούς της... + + + Κι όταν φύγουν όλες, πλησιάζω στη + βρύση των λυγμών τη βαρειά μου στάμνα και + περιμένω ως τα μεσάνυχτα — καθώς το θέλησες, + αδερφέ μου, — να γεμίση. + + + +ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΑΛΟΓΟ + + + + Στην αγορά του Σαβάτου τ' άλογα που + ήταν για πούλημα μιλούσαν κάτου απ' τη λεύκα + για τη ζωή τους. Κι' ένα κόκκινο άλογο, + κουρασμένο, με το κεφάλι χαμηλά, τους + διηγώταν τα θαυμάσια των ταξειδιών του. + + Κάμπους απέραντους στο λιοπύρι εδιάβηκε, + δασωμένες ρεματιές με κελαϊδιστό νερό το + ξεκούρασαν. Σε παρθένια χιόνια βυθίστηκαν τα + πέταλά του — από θύελλες μαστιγώθηκε — σε + λαμπρές φωτιές εστέγνωσε — στη ζέστη παχνιών + αρχοντικών κοιμήθηκεν ύπνο βαθύ. Για τον + καβαλάρη του μιλούσεν ώρα πολλή και για της + πολιτείες που τον χαιρετούσαν από μακρυά με + τους θόλους των και τα καμπαναρειά των . . + + — Παράξενο! του είπαν. Έτσι άρρωστο + και κοκκαλιάρικο δοκίμασες τέτοιες δόξες; + + — Είν' αλήθεια, είπε τ' άλογο πως σ' όλη + μου τη ζωή με δεμένα τα μάτια γύριζα + μαγγανοπήγαδο. Μα ο Θεός ήξερε να τιμωρήση + τον άνθρωπο που με σκλάβωσε — χαρίζοντάς + μου τη φαντασία. + + + +Η ΤΡΕΛΛΗ ΛΕΥΚΑ + + + + Ξέρω μια λεύκα που ο αγέρας την τρελλαίνει + και στην πράσινή της θάλασσα τρέχουν + τα ρίγη της ευτυχίας και της ηδονής. + + + Ξέρω μια λεύκα που πίνει νερό στον Κηφισσό. + Στην καρδιά της τον Απρίλη τραγουδεί + έν' αηδόνι — στον ύπνο της τον Αύγουστο + ανεβαίνει ένα μεγάλο φεγγάρι + στρογγυλό. + + + Ξέρω μια λεύκα που χωρίς αγέρα σαλέβουν + οι ανήσυχες πεταλούδες των φύλλων της. + Από τι; Από τι φτερουγίζουν οι ανήσυχες + πεταλούδες των φύλλων της ; Από αύρες τάχα + που σβύσαν εδώ και χρόνια ; Από φιλιά που + πήρε μια φορά ; Ως που νάρθουν καινούργιες + χαρές θυμάται της παληές η τρελλή λεύκα + και της ξαναζή. + + + Ξέρω μια λεύκα με κορμί σαν γυναίκειο, + που ζη και το τελευταίο της φύλλο — μια λεύκα + τρελλή, πολύ τρελλή. Το κυπαρίσσι έστεκεν + αντίκρυ κι' η λεύκα το ρωτούσε. + + — Ως πότε συλλογισμένο ; Ωραία που είν' + η ζωή! Ως πότε ακίνητο σαν Αγιορείτης + στον όρθρο; Ως πότε θα ζητάς το μεγάλο + νόημα; + + + — Η ρίζες σου δεν είνε βαθειές, τρελλή μου + λεύκα, είπε το κυπαρίσσι, πρόσεξε, πρόσεξε. + + + — Ωραία πούν' η ζωή! Η ρίζες μου ας + μην είνε βαθειές, μα όποια στιγμή κι' αν + πεθάνω, θα μπορώ να πω: έζησα. + + + — Έζησες, τρελλή μου λεύκα, της απάντησε + το κυπαρίσσι, αλλοίμονο! μόνο εδώ μέσα, + σ' αυτή τη ρεματιά. + + + +Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ + + + + Κάτου απ' το πεύκο που βούιζαν τα κλαριά + του σαν ποτάμι κι' έτριζε το κορμί του στον + αέρα, βρήκαν μια καρδιά που είχε πεθάνει — + μα δε μπορούσε να λησμονήση. + + Βελονιές μυριάδες, μικρές βελονιές, σχημάτιζαν + απάνω της το περίπλοκο κέντημα των + πόνων — που δεν το ζωγράφισαν ποτέ χέρια + φτωχής κόρης σε δαντέλλα μηδέ τ' άστρα στον + ουρανό. + + + Κάτου απ' το πεύκο η πεθαμένη καρδιά + εστέναζε κι' έλεγε. + + + — Δε στενάζω που η πληγές μου ήταν μυριάδες + — μόνο στενάζω που ήταν τόσο μικρές, + που ήταν βελονιές. Ο άπρεπος λόγος — το + πλάγιο χτύπημα — το βαμένο χαμόγελο — το μίσος + που έτρεμε πριν χτυπήση — η δειλία που δεν + τόλμησε να κυττάξη πίσω για να ιδή αν εκέντησε + — αυτές ήταν η πληγές μου. Πέθανα χωρίς + να με χτυπήση ένα σπαθί. Τέλειωσα λίγο + λίγο, από κεντρί. Κ' όμως με χτυπούσε το + γένος των ανθρώπων — αυτό που δημιούργησε + τον πόλεμο και την ιστορία! + + + +ΠΡΟΣΕΥΧΗ +ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ + + + + Στο παραθύρι μου ήρθαν χελιδόνια — στους + λογισμούς μου ακούονται ψαλμοί για τη δόξα + σου. Ευχαριστώ την καταστροφή που με ύψωσεν + ως εσένα. Ευλογημένες η αποτυχίες που + μ' έκαμαν ν' ακούω τον εσπερινό. + + + Κάβοι καρτερούσαν το καράβι, της νειότης + μου ξεκινημένο την αυγή. + + + Στης άρπες των σκοινιών του μάταια πέρασαν + οι συμφωνίες των ανέμων και πίσω απ' τα + κατάρτια του μάταια έσβυσαν ήλιοι ωκεανών. + Κάβοι καρτερούσαν το καράβι της νειότης + μου ξεκινημένο την αυγή. + + + Σε μαύρον κάβο το καράβι της νειότης μου + έπεσε. Προς τον Άθω πλέουν τα συτρίμματά + του, Κυρία των Αγγέλων! + + + Οι αγαπημένοι μου πρόσφεραν το φαρμάκι + του χωρισμού. Ως την ύστερη στάλα το ήπια + και σε είδα μπροστά μου. Ωραία είσαι σαν την + αγάπη και σαν την αδυναμία. + + + Οι αγαπημένοι μου πρόσφεραν το φαρμάκι + του χωρισμού. Αμάρτημα ήταν αν κάποτε χάρηκα, + πλάνη αν κάποτε τόλμησα. Στο ύψος + του πόνου, Δέσποινα, κράτησέ με. + + + Την ειρωνεία της χαράς και τη φτώχεια + της νίκης απομάκρυνε από με, Οδηγήτρια. + + Τη δύναμι είδεν η ψυχή μου και γύρισε το + πρόσωπό της. Το αύριο της νειότης είδε κι' + έκλαψε πικρά. Στην όχθη ακούοντας το + τραγούδι των ποταμών μοιρολόγησε της δυνατές + πολιτείες του πολέμου που αφανίστηκαν και + θρήνησε το νικητή μαζύ με το νικημένο. Ιδού + που έμαθα να κρατώ τη λαμπάδα και να στέκω + στο εικόνισμά σου. + + + Είδα της σαύρας το λιγερό περπάτημα στα + ερείπια των πολιτισμών. Είδα τη δάφνη να + κλαίη να σαν ιτιά στην έρημη αρχαία + παλαίστρα. Σαν του σύννεφου τη σκιά περνά + η δόξα των δυνατών, σαν παραμύθι των αγρών + η ιστορία! Στων ανθρώπινων θριάμβων τον + πάταγο τα κυπαρίσσια κινούν την κεφαλή. + Μονάχα ο πόνος που σε πλήγωσε, αυτός δεν + είνε ψέμμα, Παναγία Παρθένε. + + + Δόξα στον πόνο! + + Σ' αυτόν η αγάπη προσφέρει το ποτήρι του + αίματός μας. Σ' αυτόν το πνεύμα σωριάζει τα + άστρα που τρύγησεν απ' τους ουράνιους κήπους. + Γι' αυτόν ανοίγει τα φτερά της η πεταλούδα + της ωραίας μας στιγμής. Γι' αυτόν ανθίζουν + οι κρίνοι των κυμάτων στο αλέτρι της + πλώρης. + + Δόξα στον πόνο! + + Γι' αυτόν απ' το δέντρο της ζωής μας πέφτουν + αργά τα χρυσά φύλλα της πείρας και της + υποταγής. Τον ήλιο σκλαβώνουν οι ζωγράφοι + και διηγούνται τα έργα του. Στα χιόνια των + μαρμάρων κατοικούν οι ευγενικές του μορφές. + Στη σιωπή ανθίζουν οι αιώνιες ιδέες του. + + Δόξα στον πόνο που σ' εσπάραξε, Μητέρα + των θλιμμένων. + + + Σε γονυκλισίες εξαϋλώθηκε — στο στασίδι + τυράγνησε τα κόκκαλά του — στη δέηση κέρωσε + — στην τύψη του σε είδεν όραμα ο ασκητής + που σ' έχει ζωγραφισμένα. + + + Των παθημάτων μου η σοφία λαμπάδα + σ' εσένα γίνεται, της σιωπής μου η μουσική + τροπάριο βυζαντινό ανεβαίνει στη δόξα σου. + + Ωραία είσαι σαν ψυχή που επόνεσε. Ωραία + είσαι σαν ευτυχία που χάθηκε. Ωραία είσαι + σαν πνεύμα που δίστασε. Ωραία είσαι σαν + τόλμη που γονάτισε. + + Τα κρίνα των στοχασμών μου δέξου, τα + χιλιδόνια των ψαλμών μου άκουσε, Κυρία των + Αγγέλων! + + + +ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΙ + + + + Καλογεράκι νάμουνα στη rue de Vaugirard.. + + Απ' την πλατειά πόρτα των μαύρων + σεμιναρίων να βγαίνω γοργό, σκυφτό και + σεμνό — σε ώρα τραγουδημένην από ρωλόγι + παληό. + + Σφιγμένο να είμαι σε ράσο μεταξωτό, + κλειδωμένο με ζώνη πλατειά. + + Την άκρη του δρόμου να πηγαίνω την ώρα + που περνούν εκείνες που με κυττάζουν και δεν + πρέπει να της κυττάζω — οι γυναίκες. + + Αλαφρές με το ζαρκάδινο πάτημα που μας + υπόσχεται την τρελλή μουσική του ερχομού. + + Πάντα πρόθυμες ν' αγαπηθούν και να + λησμονήσουν. + + Όλες λυγμός και προδοσία. + + Όμως εγώ με τη ζώνη σφιχτή γύρω στο + κορμί το λιγερό σαν κολώνα της Sainte-Chapelle + να χαμηλώνω τα μάτια. + + Και να μην το ξέρω πως είμαι ωραίο, γιατί + δεν πρέπει να το ξέρω αν θέλω να λέω σωστή + την προσευχή μου. + + Και το λύγισμα του νέου κορμιού μου μέσα + στο ράσο να μην το νοιώθω — γιατί δεν πρέπει + ποτέ να το μάθω πως είμαι σεμνόπρεπο + και λιγερό σαν το κοτσύφι. + + Και στους διαβάτες που περγελούν τον Άγιο + Σεβαστιανό της νειότης μου χτυπημένον απ' τα + βέλη της αρετής να μπορώ ν' απαντήσω: + + «Γιατί δεν κυττάτε την καρδιά σας και + το αίμα της σταλάζει στη λάσπη του δρόμου + γι' αυτές ;». + + Κι' από μαύρο σεμινάριο σε τρίσβαθη + εκκλησία κι' από εκκλησία σε πεθαμένη βιβλιοθήκη + να πηγαίνω — γοργό, σκυφτό και σεμνό. + + Ave Maria! + Παρίσι, 1909 + + + +ΣΕΜΝΟΤΥΦΙΑ + + + + Θυμάσαι ; Το λεωφορείο μας πήγαινε κλονίζοντάς + μας βαρειά με τους μεγάλους του + βαλλισμούς. Ήταν συννεφιά, το πλήθος έτρεχε + χωρίς να σταματήση πουθενά, καταδικασμένο + σε κίνησιν αιώνια, σε ωμμορφιά και σε + καταστροφή, όπως η θάλασσα. + + Κι' άξαφνα στο δρόμο πέρασαν τα κορίτσια + των δώδεκα χρονών πηγαίνοντας ν' ανθίσουν + μέσα στο λίθινο δάσος μιας γοτθικής εκκλησίας. + Θα κοινωνούσαν. + + Ήταν ολάσπρα. Οι πέπλοι των ακινητούσαν + στον αέρα. Η ψυχή των δεν πρόφτασε + να γευτή το φαρμάκι που λέμε ωραίο. + + Τότε, εσύ που είχες στα χείλη σου τη + νικοτίνη τόσων αντρών, τη γεύσι τόσων + σπασμένων ποτηριών — εσύ που τα ήξερες όλα και το + κακό δεν μπορούσε νάνε μπροστά σου παρά + μια παληά ιστορία που φέρνει νύστα + + — τότε — + + καθώς περνούσε η αυγή των δώδεκα χρονών + κι' ακούγαμε, θαρρείς, το χτύπο των φτερών + του αρχαγγέλου που τα οδηγούσε στο ναό — + το φτιασίδι σου άσπρισε. + Και την ψυχή σου την περόνιασε τέτοιο + κρύο που την άκουσα να πέφτη και να περιμένη + ένα θάνατο αργό και βουβό, καθώς πεθαίνουν + μέσα στο χιόνι. + + Παρίσι, 1909. + + + +Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ + + + + Το πρώτο φιλί που μου χάρισε — το πήρανε + τα χείλη του άλλου που θάρθη. + + Στο πρώτο της αγκάλιασμα έτριξεν ηδονικά + το κορμί του άλλου που θάρθη. + + Τα χείλη της που κρυφομίλησαν στα πρώτα + μου τριαντάφυλλα είπαν «ευχαριστώ» σ' εκείνον + που θάρθη. + + Μούλεγε «σ' αγαπώ» — κι ο λόγος της + έφευγε μαζί με τα χελιδόνια τόπους και καιρούς + σ' εκείνον που θάρθη. + + Με περίμενεν ώρες κι' είχεν αγωνία για + κείνον που αργεί. + + Οι δυο μας περπατούσαμε στο φεγγάρι — + κι' οι ήσκιοι μας ήταν τρεις . .. + + Ω μελλούμενε, ω μοιραίε — ξεκίνησες! Δε + θα χάσης ποτέ το δρόμο. Ακούω τα βήματά + σου απάνω στα πεθαμένα βήματά μου. + Είσαι στην πόρτα, καλώς ναρθής. + + Φεύγω — μα τούτο το τραγούδι μιαν ημέρα + και συ θα το πης. + + + +ΔΕΗΣΙ + + + + Είμαστε μεις που είχαμε τόσο αγαπηθή ως + εχτές; Ή μην ήταν τούτο παραμύθι παληό, + ζεσταμένο σε χίλιες αγροτικές φωτιές, νυσταγμένο + από μύρια μάτια κοριτσιών, που μας το + διηγήθηκε κάποιος κι' άξαφνα — + αποκοιμήθη ; + + Ποιος θα πιστέψη που χτες χωρίσαμε για + πάντα. + + Εχτές χωρίσαμε για πάντα — ά! τι ωραίο + σήμερα! Σαλεύω στον αέρα σαν το φύλλο της + λεύκας. Μπορώ κι' είμαι ένας διαβάτης ... + Είδα ένα ωραίο τοπείο. Αχ! τι ησυχία! τι + ησυχία! + + Κι' όμως — τι θάνατος .. . + + Αλήθεια θα είνε δυνατό να ζήσω κι' αύριο + έτσι πεθαμένος ; + + Βελόνες της υποψίας, μαχαίρια της λύπης, + φίδια της ζήλειας — η καρδιά μου που είχε την + τρέλλα να γιατρευτή, τώρα φωνάζει και ζητεί + της πληγές σας. Ω, ξαναρθήτε! + + Παρίσι, 1909. + + + +ΑΔΕΡΦΕΣ + + + + Άκουσε μια ιστορία που είνε μικρή και + μοιάζει με της μεγάλες. + + Στο Κένσιγκτον Παρκ, φουντωμένο κι' + ανθισμένο, καθώς καθόμουν μονάχος μιλώντας + μ' ένα δέντρο για το λάθος της ύπαρξής μου, + πέρασαν δυο γρηές αδερφές. + + Ήταν κι' οι δυο γεροντοκόρες, μα πολύ + γρηές, γιαγιάδες των ανεκπλήρωτων πόθων, + από κείνες της αγαπημένες αδερφές που απελπίζονται + μαζί, γερνάνε μαζί και φοβούνται + μήπως ο Χάρος αφήση τη μια μοναχή — γι' αυτό + κρατιούνται απ' το χέρι. + + Πίσω από ποια βουνά Θε μου! νάχουν + κρυφτή οι δυο νέοι που ονειρεύτηκαν οι δυο + γρηές αδερφές στο πλευρό των; Πίσω από + ποιά βουνά; Άλογο που δεν κουράζεται και + δε διψάει ποτέ θα τους πηγαίνει μακρυά. + Πάντα θ' αλαργεύουν — δε θα πλησιάσουν + ποτέ — μήτε τη νύχτα πλέον του Άι — Γιάννη — + πάντα θ' αλαργεύουν πέρα σ' άλλα βουνά και + πάλι σ' άλλα βουνά. .. + + Κρατημένες απ' το χέρι η δυο αδερφές + πήγαιναν κάτω απ' τα δένδρα. + + Φορούσαν δυο καπέλλα φορτωμένα με μια + φριχτήν άνοιξη από πανί που έρριχνεν άνθη και + καρπούς στα γηρατειά των. Τα ίδια καπέλλα, + τα ίδια λουλούδια, ούτε ένα λιγώτερο — τόσο + ήταν αγαπημένες. Η ίδιες ρυτίδες — τόσο + ήταν αγαπημένες! Κι' άξαφνα η μια στάθηκεν, + άπλωσε στο χέρι της το καπέλλο της άλλης και + με μεγάλη προσοχή, με μεγαλείτερη στοργή + της διώρθωσεν.....αλήθεια πως να το διηγηθώ; + — της διώρθωσε τη θέση κάποιου άνθους + που είχε γύρει, σαν να διώρθωνε το μεγάλο + λάθος της ύπαρξής των! + + Η άλλη είπεν «ευχαριστώ» — ξαναπιάστηκαν + απ' το χέρι και περπατούσαν πάλι σιωπηλές + και σβυσμένες. + + Αυτή ναι η ιστορία. + + Λονδίνο, 1909. + + + +ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ + + + + Στην πλάκα του τάφου του Verlaine, γυμνή + και μαύρη, απ' τη δόξα, στην πλάκα του + τάφου του αφήκα ένα μικρό τριαντάφυλλο. + + Ήταν η πόλη σταχτιά, οι λεύκες του Παρισιού + γυμνές, η ψυχή μου βαρειά. + + Άνεμοι της νύχτας! Όταν θα χορέψετε + απόψε στο κοιμητήρι των Batignolles — + μη μου σβύσετε, + παρακαλώ σας, την απαλή φλόγα της + θυσίας, το τριαντάφυλλο, που το άναψα — + στης ανησυχίες του! + + Παρίσι, 1909. + + + +ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ + + + + Μητέρα των θεών, μητέρα της Ιστορίας! + Ειμαρμένη! Στα βάθη της Ανατολής υψώνεσαι + πελώριο βουνό με μορφή γυναίκας. + + + Η κόρη σου η Δημιουργία, όταν καθρεφτίζεται + στην αγωνία της επιστήμης και στης Τέχνης + την έκσταση, καίγεται απ' τον πόθο να + μάθη ποια είσαι συ που την έκαμες τόσο + ωραία. + + + Το πνεύμα ζητεί το σκοπό της χειρονομίας + σου, όταν τίναζες στο χάος τους κόσμους και + τους νόμους των. + + + Γιατί την ιστορία την πήγες από κείνο το + δρόμο ; Γιατί την ψυχή μου την περίμενες + σ' εκείνη τη στροφή εκείνη τη νύχτα ; Το άστρο + γιατί το γκρέμισες στο διάστημα ; Το λαό που + πήγαινε γιατί τον σταμάτησες ; Πώς ξέρεις το + δρόμο της καταστροφής ; Πώς βρίσκεις το + μονοπάτι της σωτηρίας; + + + Ω πέτρινη διάνοια, βουνό που στέκεις στα + βάθη της Ανατολής, ω άγνοια! + + Γιατί; Γιατί; Γιατί; + + + Η φωνή μου χτυπώντας στα κρύα στήθη + της, χωρίς ν' ακουστή, ξαναγύρισε καθώς + πήγε κι' η Ειμαρμένη μου απάντησε· + + — Γιατί,; Γιατί; Γιατί; + + + +ΨΑΛΜΟΙ + + + + Κύριε, στην κατοικία μου βροντά ο κεραυνός + σου. Δοξασμένο τ' όνομά σου στον αιώνα! + + + Κύριε, πόσο θεία εγνώρισες το μέρος που + έπρεπε να χτυπηθώ! Μόνο φωτιά σταλμένη + από σένα μπορούσε να βρη το βαθύτερο της + αγάπης μου και να το κάμη στάχτη. + + + Ο κεραυνός σου μου σπάραξε τον κήπο της + στοργής μου. Ο κεραυνός σου μου βύθισε τη + βρύση των δακρύων. Ακούω τη βροντή του + μέσα στο χάος της ψυχής μου. Ευδόκησες να + λάμπω από το φως του πόνου! + + + Κύριε, μου έλειπεν ως τώρα το δείγμα της + μεγάλης σου καλωσύνης — η καταστροφή. Ναι, + είχα κάποτε χαμογελάσει — κάποτε είχα ελπίσει + — κάποτε βρήκα τη ζωή ωραία. Είν' αλήθεια. + Είχα κάμει όλες αυτές της αμαρτίες! + Αλλά συ ευδόκησες, να με ξυπνήσης. + + + Στον πόνο που με βύθισες είνε αδύνατο + πλέον ν' ακούσω τίποτ' άλλο απ' της άρπες + των λογισμών που σε δοξάζουν κι' απ' το + ποτάμι της αιωνιότητας που τρέχει στα + πόδια σου. + + + Το κυπαρίσσι της ζωής μου σαλεύει την + κορφή του προς τους ουρανούς. Βράδυ και + πρωί περιμένει πως θα καταδεχτής να το κάψης, + το μαύρο κυπαρίσσι που το ξέχασαν οι + κεραυνοί σου, Κύριε! + + + +Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ + + + + Περπατώντας περήφανα τη λύπη των άσπρων + του μαλλιών στην Αθήνα ο παληός Αθηναίος + αφίνει να στάξη το λίγο αίμα της καρδιάς + του στης παληές συνοικίες όπου έζησε μια + φορά. Είνε γελαστές και τώρα σαν και τότε + απ' τον ίδιον ήλιο. Του προσώπου του οι χαράδρες + διηγούνται τους κεραυνούς του Καιρού + που εβρόντηξαν με θυμό απάνω στης τρέλλας + του της κορυφές ω Θεέ! και ρήμαξαν το + παρεκκλήσι, της στοργής του. Εκείνος κρατώντας + ορθό το κεφάλι συλλογιέται. + + — Ξέρω που τ' ολόρθο κυπαρίσσι μιας αυλής + της Αθήνας καίγεται από δύσεις αιώνων + κι' από εσπερινούς απλών ψυχών! Ξέρω που + βράχοι χρυσοί μ' ένα μαύρο κατσίκι στα ύψη + κατεβαίνουν σε χαρούμενες θάλασσες. Η ψυχή + μου κρατεί το αρχαίο ερείπιο συλλογισμένο + μέσα στην ιερή σιωπή της νύχτας. Στην ψυχή + μου λαλούν τα τζιτζίκια της Αθήνας. Στην + ψυχή μου λιγά ένα πεύκο Αττικό. Ξέρω που το + ρόδινο χαίρε του ήλιου στον Υμηττό αργεί να + σβύση το βράδυ. Σαν την καμπύλη των γύρω + βουνών είν' η γνώσι μου ήσυχη. Τι έχω να φοβηθώ ; + Ο θάνατος αν έρθη αγριωπός να πάρη + ένα παληό Αθηναίο, κινδυνεύει να τον δεχτώ + καθώς τη γλυκειά βροχή και τον αλαφρόν + αγέρα που ρίχνει τα φύλλα. + + + +ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ + + + + Είμαι το δέντρο που ακολουθεί τη γραμμή + της προσευχής όταν ανεβαίνει από ήσυχη ψυχή. + + + Είμαι η λόγχη που κοκκίνησε στο αίμα της + δύσης και φρουρεί το Αόρατο απ' την άρνηση + και την ειρωνεία. + + + Είμαι στης γιορτές του τοπείου το μαύρο + ράσο που δεν τέλειωσεν ακόμα τη + δοκιμασία του. + + + Είμαι το καμπαναρειό στο ναό του πόνου + και για της ψυχές που έχουν σκοπό σημαίνει + τους όρθρους και τους εσπερινούς η σιωπή μου. + + + +ΤΑ ΘΕΙΑ ΔΩΡΑ + + + + Σε κείνον που πόνεσε πρέπουν μακρυνές + κορφές στο γέρμα του ηλιού. + + + Σε 'κείνον που πόνεσε πρέπει το διαμάντι + του αποσπερίτη κρεμάμενο το βράδυ απάνου + από χιονισμένο βουνό. + + + Σε κείνον που πόνεσε πρέπει το χρυσάφι + των Αττικών βράχων πίσω από αυστηρό + κυπαρίσσι. + + + Σε κείνον που πόνεσε πρέπει το γαλανό + σκοτάδι της βιολέττας στο χέρι του ξανθού + Γεννάρη της Αθήνας. + + + Σε κείνον που πόνεσε πρέπουν τα μύρα + του δάσους των πεύκων μετά τη βροχή. + + + +ΔΥΣΗ + + + + Ακόμα λίγο — τελευταίοι στοχασμοί του + ήλιου . . . Μη φεύγετε, χρώματα, χρώματα! + + + Η στέγες σας χάνουν, απ' τον κάμπο + φτερουγίσατε — η γαλανή βραδυνή σκιά σας + ακολουθεί... Σταθήτε λίγο ψηλά. Ας ιδούμε λίγο + ακόμα την ψυχή μας ιστορημένη απάνω στα + χιόνια των βουνών από σας — χρώματα! + + + Είστε σεις η ιστορία των κρυφών μας και + των ανείπωτων καϋμών. Σε σας διαβάζομε το + εσωτερικό μας παραμύθι — εσείς μας δίνετε + τη γιγάντια ζωγραφιά της ψυχής μας — στο + άπειρο, τελευταία χρώματα του ήλιου!... + + + Τελευταία σύννεφα που ανάψατε! Τίνος + είστε οι λογισμοί — τίνος η χαρά κι' η λύπη ; + Ποιος ονειρεύεται σ' εκείνο το βουνό; Ποιος + λυπάται σ' εκείνη την πεδιάδα ; + + + Ορατόρια που σβύσατε απάνω στην άρπα + των ορθών κυπαρισσιών — και τώρα μόλις + θυμούνται την τελευταία συγχορδία σας οι + μακρυνές ράχες.. . Λαμπάδες αναμμένες απ' την + αγωνία του απείρου στο Υπερούσιο — χρώματα + που είστε σαν ν' αγγίξαμε το χέρι αυτών + που λείπουν — + + ω! δεν πρόφτασα να σας κυττάξω — + κι' είστε πια ενθύμηση. + + + +ΤΕΛΟΣ + + + +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ„ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ + + + + Δρ. + Αισχύλου, Προμηθεύς δεσμώτης, μετάφ. Γ. Καλοσγούρου 5. — + Αλφιέρη Β., Σαούλ, τραγωδία, μετάφ. Γ. Καλοσγούρου 7.50 + Βουτυρά Δ., Ζωή αρρωστεμένη κι' άλλα διηγήματα . . . 6. — + Γαβριηλίδου Βλάση, Ταξείδια ............. 7.50 + » » Αι Γυναίκες........... 5. — + Γκαίτε, Φάουστ, μετάφρασις Κ. Χατζοπούλου ...... 8.50 + Γκέιγερσταμ Γ., Παλιά γράμματα, μετάφρ. I. Ε. Χρυσάφη 6. — + Γρανίτσα Στ., Του βουνού και του λόγγου ....... 7.50 + Θεοτόκη Κ., Η τιμή και το χρήμα .......... 7.50 + » Οι σκλάβοι στα δεσμά τους ........ 12. — + Καζαντζάκη Γαλάτειας, Τη νύχτα τ' Άη Γιάννη .... 6. — + Καμπούρογλου Δημ., Περασμένα χρόνια ........ 2.50 + Καμπύση Γιάννη, Μυστικό του γάμου. — Η φάρσα της ζωής 6. — + Λόγγου, Δάφνης και Χλόη, μετάφρ. Ηλ. Βουτιερίδου . . 5. — + Μαλάμου Δίπλα Κλεαρέτης, Στο διάβα μου, ποιήματα . . 6. — + Μαρία (Βασίλισσα της Ρουμανίας), Μινόλα ....... 5. — + Μεριμέ Πρ., Κολόμβα μετάφρασις Ν. Γ. Πολίτου .... 7.50 + Morèas J. (I. Παπαδιαμαντόπουλος). Οι Στροφές .... 6. — + Μπεντιέ Ιωσ., Τριστάνος και Ιζόλδη, μετάφρ. Ν. Βεντήρη 8.50 + Νικοντέμι Δαρ., Η Δασκαλίτσα, μετάφρ. Ειρήνης Δενδρινού 3.50 + Νιρβάνα Παύλου, Εκλεκταί Σελίδες .......... 8.50 + Ντε Αμίτσης, Το πατρικό σπίτι — Φούριος μετ. Γερ. Σπαταλά 5. — + Ντοστογιέβσκη Θ., Ο Παίκτης, μυθιστόρ. μετάφρ. Φιλήντα 6. — + Ξενοπούλου, Φοιτηταί, τρεις πράξεις μ' επίλογο .... 5. — + » Λάουρα, (Το κορίτσι που σκοτώνει) μυθισ. . 12.50 + Πουτσίνι Π., Ανατριχίλες. Διηγήματα, μετάφρ. Μ. Κόκκαλη 3.50 + Ρύδβεργ Β., Ρωμαϊκοί θρύλοι, μετάφρασις Ι. Ε. Χρυσάφη 5. — + Σκίπη Σωτήρη, Ανθολογία (1899 — 1919) . ....... 10. — + Σλουμπερζέ Γ., Βυζαντινά Ιστορήματα, μετάφ. Ορ. Σχινά 6. — + Σολωμού Δ., Τα Ιταλικά ποιήματα .......... 3.50 + » Άπαντα, μετά προλόγου Κ. Παλαμά .... 25. — + Στρίντμπεργ Αυγ., Ο Γάμος, μετάφρ. I. Ε. Χρυσάφη . . 10. — + Ταγόρ Ρ., Λυρικά αφιερώματα, μετάφρ. Κ. Τρικογλίδη 5. — + Τσένζορ, Η μονάκριβη, μετ. εκ του ρωσσικού I. Βεργωτή 5. — + Τσέχωφ Α. Νύκτα στο νεκροταφείο ....... ...... 4.50 + Φρανς Α., Ο Κραινκεμπίλης κλπ., μετάφρ. Α. Πρωτοπάτση 7.50 + Φωσκόλου Μάρκου Αντωνίου, (1669). Ο Φορτουνάτος . . 15. — + Χατζοπούλου Κ., Βραδινοί θρύλοι, Ποιήματα ...... 7.50 + Ψυχάρη Γ., Σα λάμπει ο ήλιος ............ 10. — + » Το ταξίδι μου.............. 10. — + » Στον ίσκιο του πλατάνου . . ....... 10. — + + + + + + +End of the Project Gutenberg EBook of Prose Rythms, by Zaharias Papantoniou + +*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK PROSE RYTHMS *** + +***** This file should be named 35114-0.txt or 35114-0.zip ***** +This and all associated files of various formats will be found in: + https://www.gutenberg.org/3/5/1/1/35114/ + +Produced by Sophia Canoni + +Updated editions will replace the previous one--the old editions +will be renamed. + +Creating the works from public domain print editions means that no +one owns a United States copyright in these works, so the Foundation +(and you!) can copy and distribute it in the United States without +permission and without paying copyright royalties. Special rules, +set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to +copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to +protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark. Project +Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you +charge for the eBooks, unless you receive specific permission. If you +do not charge anything for copies of this eBook, complying with the +rules is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose +such as creation of derivative works, reports, performances and +research. They may be modified and printed and given away--you may do +practically ANYTHING with public domain eBooks. Redistribution is +subject to the trademark license, especially commercial +redistribution. + + + +*** START: FULL LICENSE *** + +THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE +PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK + +To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free +distribution of electronic works, by using or distributing this work +(or any other work associated in any way with the phrase "Project +Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project +Gutenberg-tm License (available with this file or online at +https://gutenberg.org/license). + + +Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm +electronic works + +1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm +electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to +and accept all the terms of this license and intellectual property +(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all +the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy +all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession. +If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project +Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the +terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or +entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. + +1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be +used on or associated in any way with an electronic work by people who +agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few +things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works +even without complying with the full terms of this agreement. See +paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project +Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement +and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic +works. See paragraph 1.E below. + +1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation" +or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project +Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual works in the +collection are in the public domain in the United States. If an +individual work is in the public domain in the United States and you are +located in the United States, we do not claim a right to prevent you from +copying, distributing, performing, displaying or creating derivative +works based on the work as long as all references to Project Gutenberg +are removed. Of course, we hope that you will support the Project +Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by +freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of +this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with +the work. You can easily comply with the terms of this agreement by +keeping this work in the same format with its attached full Project +Gutenberg-tm License when you share it without charge with others. + +1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern +what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in +a constant state of change. If you are outside the United States, check +the laws of your country in addition to the terms of this agreement +before downloading, copying, displaying, performing, distributing or +creating derivative works based on this work or any other Project +Gutenberg-tm work. The Foundation makes no representations concerning +the copyright status of any work in any country outside the United +States. + +1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: + +1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate +access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently +whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the +phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project +Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, +copied or distributed: + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + +1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived +from the public domain (does not contain a notice indicating that it is +posted with permission of the copyright holder), the work can be copied +and distributed to anyone in the United States without paying any fees +or charges. If you are redistributing or providing access to a work +with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the +work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 +through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the +Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or +1.E.9. + +1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted +with the permission of the copyright holder, your use and distribution +must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional +terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked +to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the +permission of the copyright holder found at the beginning of this work. + +1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm +License terms from this work, or any files containing a part of this +work or any other work associated with Project Gutenberg-tm. + +1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this +electronic work, or any part of this electronic work, without +prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with +active links or immediate access to the full terms of the Project +Gutenberg-tm License. + +1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, +compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any +word processing or hypertext form. However, if you provide access to or +distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than +"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version +posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org), +you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a +copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon +request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other +form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm +License as specified in paragraph 1.E.1. + +1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, +performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works +unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. + +1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing +access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided +that + +- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from + the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method + you already use to calculate your applicable taxes. The fee is + owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he + has agreed to donate royalties under this paragraph to the + Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments + must be paid within 60 days following each date on which you + prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax + returns. Royalty payments should be clearly marked as such and + sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the + address specified in Section 4, "Information about donations to + the Project Gutenberg Literary Archive Foundation." + +- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies + you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he + does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm + License. You must require such a user to return or + destroy all copies of the works possessed in a physical medium + and discontinue all use of and all access to other copies of + Project Gutenberg-tm works. + +- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any + money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the + electronic work is discovered and reported to you within 90 days + of receipt of the work. + +- You comply with all other terms of this agreement for free + distribution of Project Gutenberg-tm works. + +1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm +electronic work or group of works on different terms than are set +forth in this agreement, you must obtain permission in writing from +both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael +Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the +Foundation as set forth in Section 3 below. + +1.F. + +1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable +effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread +public domain works in creating the Project Gutenberg-tm +collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic +works, and the medium on which they may be stored, may contain +"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or +corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual +property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a +computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by +your equipment. + +1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right +of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project +Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project +Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all +liability to you for damages, costs and expenses, including legal +fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT +LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE +PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE +TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE +LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR +INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH +DAMAGE. + +1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a +defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can +receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a +written explanation to the person you received the work from. If you +received the work on a physical medium, you must return the medium with +your written explanation. The person or entity that provided you with +the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a +refund. If you received the work electronically, the person or entity +providing it to you may choose to give you a second opportunity to +receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy +is also defective, you may demand a refund in writing without further +opportunities to fix the problem. + +1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth +in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER +WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO +WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. + +1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied +warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. +If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the +law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be +interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by +the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any +provision of this agreement shall not void the remaining provisions. + +1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the +trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone +providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance +with this agreement, and any volunteers associated with the production, +promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works, +harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, +that arise directly or indirectly from any of the following which you do +or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm +work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any +Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause. + + +Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm + +Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of +electronic works in formats readable by the widest variety of computers +including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists +because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from +people in all walks of life. + +Volunteers and financial support to provide volunteers with the +assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's +goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will +remain freely available for generations to come. In 2001, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure +and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations. +To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation +and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 +and the Foundation web page at https://www.pglaf.org. + + +Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive +Foundation + +The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit +501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the +state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal +Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification +number is 64-6221541. Its 501(c)(3) letter is posted at +https://pglaf.org/fundraising. Contributions to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent +permitted by U.S. federal laws and your state's laws. + +The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S. +Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered +throughout numerous locations. Its business office is located at +809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email +business@pglaf.org. Email contact links and up to date contact +information can be found at the Foundation's web site and official +page at https://pglaf.org + +For additional contact information: + Dr. Gregory B. Newby + Chief Executive and Director + gbnewby@pglaf.org + + +Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation + +Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide +spread public support and donations to carry out its mission of +increasing the number of public domain and licensed works that can be +freely distributed in machine readable form accessible by the widest +array of equipment including outdated equipment. Many small donations +($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt +status with the IRS. + +The Foundation is committed to complying with the laws regulating +charities and charitable donations in all 50 states of the United +States. Compliance requirements are not uniform and it takes a +considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up +with these requirements. We do not solicit donations in locations +where we have not received written confirmation of compliance. To +SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any +particular state visit https://pglaf.org + +While we cannot and do not solicit contributions from states where we +have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition +against accepting unsolicited donations from donors in such states who +approach us with offers to donate. + +International donations are gratefully accepted, but we cannot make +any statements concerning tax treatment of donations received from +outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. + +Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation +methods and addresses. Donations are accepted in a number of other +ways including including checks, online payments and credit card +donations. To donate, please visit: https://pglaf.org/donate + + +Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic +works. + +Professor Michael S. Hart was the originator of the Project Gutenberg-tm +concept of a library of electronic works that could be freely shared +with anyone. For thirty years, he produced and distributed Project +Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support. + + +Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed +editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S. +unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily +keep eBooks in compliance with any particular paper edition. + + +Most people start at our Web site which has the main PG search facility: + + https://www.gutenberg.org + +This Web site includes information about Project Gutenberg-tm, +including how to make donations to the Project Gutenberg Literary +Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to +subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. diff --git a/35114-0.zip b/35114-0.zip Binary files differnew file mode 100644 index 0000000..43a9d8a --- /dev/null +++ b/35114-0.zip diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt new file mode 100644 index 0000000..6312041 --- /dev/null +++ b/LICENSE.txt @@ -0,0 +1,11 @@ +This eBook, including all associated images, markup, improvements, +metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be +in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES. + +Procedures for determining public domain status are described in +the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org. + +No investigation has been made concerning possible copyrights in +jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize +this eBook outside of the United States should confirm copyright +status under the laws that apply to them. diff --git a/README.md b/README.md new file mode 100644 index 0000000..4cca833 --- /dev/null +++ b/README.md @@ -0,0 +1,2 @@ +Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for +eBook #35114 (https://www.gutenberg.org/ebooks/35114) |