initial commit of ebook 39208HEADmain

8 files changed, 6279 insertions, 0 deletions

diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes
new file mode 100644
index 0000000..6833f05
--- /dev/null
+++ b/.gitattributes
@@ -0,0 +1,3 @@
+* text=auto
+*.txt text
+*.md text
diff --git a/39208-0.txt b/39208-0.txt
new file mode 100644
index 0000000..ae558b2
--- /dev/null
+++ b/39208-0.txt
@@ -0,0 +1,3157 @@
+The Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+
+Title: The Eumenides
+
+Author: Aeschylus
+
+Translator: Ioannis Gryparis
+
+Release Date: March 19, 2012 [EBook #39208]
+
+Language: Greek
+
+Character set encoding: UTF-8
+
+*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES ***
+
+
+
+
+Produced by Sophia Canoni
+
+
+
+
+Note: The tonic system has been changed from polytonic to
+monotonic. The spelling of the book has not been changed
+otherwise. The translator has chosen not to assume the ancient
+text that is missing, but to denote the gap by . . . .
+
+Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε
+μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως
+έχει. Ο μεταφραστής έχει επιλέξει να μην υποθέσει τα λόγια για
+μέρη του αρχαίου κειμένου που λείπουν, αλλά να υποδείξει την
+έλλειψη με . . . .
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΥ
+
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ
+
+Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η
+I Ω Α Ν. Γ Ρ Υ Π Α Ρ Η
+
+ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΉ
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΥ
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ
+
+
+
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
+I. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ
+
+ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
+ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
+1911
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΡΑΦΕΩΝ
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΥ
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ
+
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
+Ι. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ
+
+ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
+ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
+
+1911
+
+
+
+
+Ε Υ Μ Ε Ν I Δ Ε Σ
+
+Εις τας Ευμενίδας, το τελευταίον δράμα της Ορεστείας, η σκηνή
+υπόκειται κατ' αρχάς μεν εις τον ναόν του Πυθίου Απόλλωνος εν
+Δελφοίς, όπου, υπό  την προστασίαν του Θεού, ο μητροκτόνος
+Ορέστης ευρίσκει προσωρινόν άσυλον από την καταδίωξιν των
+Ερινύων. Ο ίδιος ο θεός αποκοιμίζει τας τιμωρούς θεάς και
+διευκολύνει την φυγήν του Ορέστου, όστις κατά συμβουλήν του
+καταφεύγει εις τας Αθήνας, ικέτης της Αθηνάς. Εις τας Αθήνας
+λοιπόν συνεχίζεται και τελειώνει η πράξις. Η Αθηνά δεχθείσα
+ικέτην τον Ορέστην, μη δυναμένη όμως αφ' ετέρου να παρίδη το
+δίκαιον των φοβερών Ερινύων, συνιστά εκ των πολιτών το μέγα και
+σεμνότατον εκείνο κριτήριον του Αρείου Πάγου, διά να αποφασίση
+περί της τύχης του υποδίκου. Η διαδικασία διεξάγεται καθ' όλους
+τους τύπους της ποινικής νομοθεσίας των Αθηναίων, και με την
+ψήφον της Αθηνάς, επελθούσης ισοψηφίας, ο Ορέστης κηρύσσεται
+ελεύθερος του φόνου. Αλλ' η τοιαύτη απόφασις εξεγείρει φοβεράν
+την οργήν των Ερινύων κατά της πόλεως των Αθηνών, την οποίαν
+μόλις και μετά βίας επί τέλους κατευνάζει η Αθηνά διά της
+πειθούς και των υποσχέσεών της. «Τοιουτοτρόπως η τέχνη του
+ποιητού τερματίζει την μακράν ταύτην σειράν τραγικών
+καταστροφών, την φοβεράν και αιματηράν ταύτην τριλογίαν, με την
+παρήγορον εικόνα μιας ιεράς τελετής, με τα ευσεβή εφύμνια τα
+αντηχούντα από της σκηνής και προς τα οποία ανταποκρίνονται εκ
+του αμφιθεάτρου αι θορυβώδεις και χαρμόσυνοι επευφημίαι των
+θεατών». (M. Patin). — Περιώνυμος έμεινεν εις το Αττικόν
+θέατρον, διά την πρωτοφανή κατάπληξιν την οποίαν επροξένησεν, η
+σκηνή εκείνη των Ευμενίδων, όπου το φάσμα της Κλυταιμνήστρας
+εξεγείρει εκ του ύπνου τας Ερινύας και τας παρορμά εις νέαν
+καταδίωξιν του φονέως της υιού της.
+
+
+
+ΠΡΟΣΩΠΑ
+
+
+
+ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ
+ΧΟΡΟΣ
+ΑΘΗΝΑ
+ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ
+
+
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΥ
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ
+
+
+
+ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ
+
+Πρώτο δοξάζω απ τους θεούς στη δέησί μου
+την πρωτομάντισσα τη Γη· και υμνώ κατόπι
+τη Θέμιδα, που δεύτερη, καθώς το λέγουν,
+σ' αυτό το μητρικό της κάθησε μαντείο·
+και τρίτη στη σειρά, με θέλημά της κι όχι
+από κανέν' αναγκασμένη, εκάθησε άλλη
+θυγατέρα της Γης, η τιτανίδα η Φοίβη
+και αυτή γενέθλιο τόδωκε δώρο στο Φοίβο,
+πούχει της μάμης τόνομα παράνομα του.
+Κι αυτός της Δήλου αφίνοντας λίμνη και ξέρες,
+στους ήμερους γιαλούς άραξε της Παλλάδος
+κ' ήρθ' από κει σ' αυτή του Παρνασού τη χώρα
+και τον ξεπροβοδίζανε με πολύ σέβας
+στρώνοντας δρόμο να διαβή οι γυιοί του Ηφαίστου
+κ' ήμερη κάνοντας τη γη πούταν πριν άγρια.
+Και με τιμές τον δέχτηκε ο λαός μεγάλες
+κι ο βασιλιάς Δελφός της χώρας κυβερνήτης.
+Κι ο Δίας στο νου του εμπνέοντας τη θεία την τέχνη
+τον βάζει μάντη τέταρτο σ' αυτούς τους θρόνους,
+κ' είναι του Δία πατέρα του ο Λοξίας προφήτης.
+
+Απ τους θεούς αυτούς αρχίζω τις ευχές μου·
+και την Προναία δοξολογώ Παλλάδα πρώτη
+κ' υμνώ τις νύφες πόχουν το Κωρύκιον άντρον,
+φώλιασμα των πουλιών και των θεών συχνάσμα
+  —  τον τόπον έχει ο Βρόμιος, δεν το ξεχάνω,
+αφόντας ο θεός ωδήγησε τις Βάκχες
+κ' έβαλε σα λαγό να σχίσουν τον Πενθέα·  —
+και τις πηγές του Πλείστου και του Ποσειδώνα
+την δύναμιν υμνόντας και τον τέλειο Δία
+έπειτα μάντισσα στον τρίποδα καθίζω.
+
+Και τώρ' ας δώσουν από πριν πολύ πιο κάλλια
+να μου συντύχη το έμπασα· και με τον κλήρο
+όσοι είναι ας έρθουν Έλληνες, κατά το νόμο·
+γιατ' όπως οδηγάει ο θεός και προφητεύω.
+
+Ω, τρόμος ναν το πης και τρόμος ναντιβλέψης
+μ' έδιωξεν όξω από τα σπίτια του Λοξία
+που μήτε νόχω ανάκαρα, μουδ' όρθια στέκω,
+και τρέχω με τα χέρια αντίς με τα κανιά μου
+γιατί είναι τίποτα η γρηά σαν πάρη φόβο!
+Μπαίνω λοιπόν στο πολυστέφανο το βάθος
+όπου θωρώ κάποιο θεοκατάρατο άνδρα
+πάνου στον ομφαλό να κάθουνταν ικέτης
+κ' αίμα τα χέρια του έσταζαν και το σπαθί του
+γυμνό κρατούσε κι' αψηλόν ελιάς κλωνάρι
+με λήνον μεγαλώτατο σεμνά ζωσμένο,
+μ' άσπρο μαλλί, για να σου δώσω να το νοιώσης·
+και μπρος στον άντρ' αυτό φριχτό καρτέρι
+κοιμάται γυναικών, σε θρόνους καθισμένες·
+όχι γυναίκες μα Γοργόνες λέω πως νάναι,
+μα ουδέ και με Γοργόνες πάλιν απεικάζω
+γιατί τις έχω κάπου ιδή ζωγραφισμένες
+ν' αρπάζουν του Φινέα το δείπνο· μ' αυτές όμως
+φτερά δεν έχουν, μαύρες και σιχάμματα είναι
+και ρεύγονται έτσι και φυσούνε που να φεύγης
+και στάζουν απ τα μάτια τους μισητόν αίμα,
+κ' είν' η στολή τους να μην πλησιάζουν ούτε
+σε αγάλματα θεών ούτε σε ανθρώπων σπίτια·
+ποτέ δεν είδα το σκαρί του συναφιού των
+κι' ουδέ ποια γης καυχιέται νάθρεψε το γένος
+άβλαβα αυτό, χωρίς τον κόπο της να κλάψη.
+
+Μα για τα επίλοιπ' ας γνοιαστή ο ίδιος τώρα
+του ναού τούτου ο κύριος Λοξίας ο μέγας,
+που τέχνη του είναι οι μαντουδειές και γιατροσόφια
+και να ξορκίζη τα κακά κι απ άλλων σπίτια.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Δε θενά σε προδώσω· πάντοτε φρουρός σου
+κι αν πλάι σου παραστέκομαι κι αν μακράν είμαι
+δεν θενά γίνω μαλακός για τους εχθρούς σου·
+Πιάστηκαν βλέπεις τώρ' αυτές οι λυσσασμένες
+σε ύπνο βαρύ παράδοτες, οι πομπιασμένες
+οι γρηές οι κόρες της Νυχτός, που δεν τις σμίγει
+κανείς θεός, ουδ' άνθρωπος, ούτε θηρίον·
+κ' έγιναν μόνον για κακό κέχουν μονιά τους
+το σκότος και του Τάρταρου τα καταχθόνια
+απ τους θεούς κι απ τους ανθρώπους μισημένες.
+Μα όμως να φεύγης και το θάρρος σου μη χάσης
+γιατί θενά σε κυνηγήσουν κι αν περνόντας
+την πατημένη τη στεριά πίσω σου αφήσης
+και πάνω από τη θάλασσα κι απ τα νησιά της·
+και μη αποκάμεις να περιβοσκίζης τούτα
+τα πάθη κι άμα 'ρθής στην πόλι της Παλλάδος
+κάθου κι αγκάλιασε το ξύλινο άγαλμά της·
+και κει μ' αυτές θα βρούμε κρίσι και με λόγια
+που να μαλάζουν τις καρδιές θα κάμω τρόπο
+μια και καλή απ τα πάθη αυτά να σε γλυτώσω
+αφού σ' έσπρωξα εγώ τη μάννα σου να σφάξης.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+Άναξ Απόλλων, ξέρεις ναγαπάς το δίκιο
+κι αφού το ξέρεις κάμε και να μη μ' αφίσης,
+και η δύναμή σου εγγύησι πως θα με σώσης.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Θύμας το αυτό κι ας μη νικάη το νου σου ο φόβος
+μα εσύ, αυτάδελφο αίμα κι απόνα πατέρα,
+φύλαγέ τον, Ερμή· κιόπως και τόνομα έχεις
+γίνε απ αλήθεια κι Οδηγός να συνοδεύης
+τον ικέτη μου αυτόν· κι ο Δίας τιμά το σέβας
+των κηρύκων, που για καλό του ανθρώπου εδόθη.
+
+
+ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ
+
+Κοιμάσθε, ωιμέ! και σαν κοιμάσθε ποια σας χρεία;
+Μα εγώ από σας σε τέτοιο τρόπο ατιμασμένη,
+με διπλό πήχυ, για το φόνο που έχω κάμη
+δε λέει να πάψη των νεκρών η καταφρόνια
+κι άτιμη τριγυρνώ: γιατί έχω, ξέρετέ το
+την πιο από μέρος τους μεγάλη κατηγόρια·
+μα πόπαθα τέτοιο κακό απ τους πιο ζεστούς μου.
+κανείς θεός δεν είπε να οργιστή για μένα,
+που, μάννα, σφάχτηκα απ τα χέρια του παιδιού μου.
+Και ιδέτε αυτές μου τις πληγές με την καρδιά σας.
+γιατί φωτίζεται η ψυχή σαν κλειούν τα μάτια,
+ενώ στο ξύπνο δε θωρεί καλά το πνεύμα.
+Κι όμως πόσα δεν έχετε γευτή από μένα,
+ακράσωτες χοές και προσφορές καθάριες
+και δείπνα που θυσίαζα σεμνά τις νύκτες
+σε ώρα που για κανέν' άλλο θεό δεν είναι!
+μα όλα αυτά τώρα βλέπω κλωτσοπατημένα
+και κείνος πάει και ξέφυγε σαν το ζαρκάδι
+κ' έτσι αλαφρά καταμεσίς απ τα πλεμμάτια
+με πολύ περιγέλοιο σας πηδάει και πάει.
+Μ' ακούσετέ μου κ' είναι αυτά για τη ψυχή μου
+όσα είπα· και ξυπνήστε, σκιές του κάτω κόσμου
+που όνειρο τώρα κράζω σας, η Κλυταιμνήστρα!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+(Μούγκρισμα).
+
+ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
+
+Μουγκρίζετε, μα εκείνος τώρα πήρε δρόμο
+γιατί έχει φίλους που δε μοιάζουν τους δικούς μου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+(Μούγκρισμα).
+
+ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
+
+Βαθιά κοιμάσαι και δεν το ψυχοπονιέσαι
+αυτό πόπαθα! φύγε ο φονιάς μου, ο γυιός μου!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+(Ούρλιασμα).
+
+ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
+
+Ούρλιαζε· κοίμου! μα δε λες και να ξυπνήσης
+ποια δουλειάν έχεις παρά το κακό να κάνης;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+(Ούρλιασμα).
+
+ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
+
+Συμφώνησαν δυο δυνατοί, ο ύπνος κι ο κόπος
+κι αδράνισαν της δράκισσας την άγριαν άφρη.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+(Διπλό δυνατό μούγκρισμα).
+Πιάστο, πιάστο, πιάστο έχε το νου σου!
+
+ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
+
+Στόνειρο κυνηγάς αγρίμι κι αλυχταίνεις
+σα σκύλλος που όλο της δουλειάς του έχει την έγνοια.
+Τι κάνεις; Σήκω κι ας μη σε νικάη ο κόπος
+τον ύπνο απόδιωξε να δης τι έχομε πάθη!
+Ας σου πληγώσουν την καρδιά οι ονειδισμοί μου
+που είναι για τους φιλότιμους σα φτερνιστήρια·
+τρέχα και φύσα επάνω του θανάτου αγέρα
+για να τον λυώση ο αχνός των σωθικών σου η φλόγα·
+εμπρός! με δεύτερα κυνήγια μάρανέ τον.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Ξύπνα, ξύπνα και συ αυτήν, και Γη εσένα.
+Κοιμάσαι; Ξύπνα κι αποδιώχνοντας τον ύπνο
+ας δούμε αν θάν' του κάκου αυτό το προοίμιό μας.
+
+  —  Όχου, αλλοί μου, αλλοί! Φίλες επάθαμε . . .
+
+  —  ω μου τα τόσα πόπαθα· κι όλα του κάκου!
+
+  —  επάθαμε κακό βαρύκλαυτο, πωπώ
+αβάσταχτο κακό·
+απ τα πλεμμάτια ξέμπλεξε και πάει ταγρίμι.
+
+  —  με νίκησ' ύπνος και την άγρη μου έχασα.
+
+  —  Ω, εσύ, του Δία ο γυιός, ο κλέφτης είσαι συ
+
+  —  και νέος εμάς, αρχαίες θεές, καββάλα επήρες·
+
+  —  και τίμησες αυτόν τον άντρα τον κακό
+κι άθεο στους γονιούς,
+και συ, θεός, τον μητροκτόνο επήες να σώσης
+
+  —  ποιος θενά πη πως είναι δίκια τάχ' αυτά;
+Μα έφτασ' εμένα ονειδισμός μες στα όνειρά μου
+και μου έζαψε σα διφρηλάτης μια
+με μεσοβάσταχτο κεντρί
+στα σωτικά, στο ψυχικό·
+  —  κ' έχω να πω της μάστιγας
+του δήμιου του ανήμερου
+βαρύ το σύγκρυο το βαρύ που μ' έκοψε.
+
+Τέτοια κακά οι νεώτεροι θεοί μας κάνουν
+που εξουσιάζουν το θρονί της Δίκης
+αιματοκομποστάλαχτο
+από τα πόδια ως την κορφή·
+  —  έχεις της γης τον ομφαλό
+να δης, που πήρε επάνω του
+κι αταίριαστο κρατάει αιμάτων μόλυσμα.
+
+Και τους βωμούς του μαντικού του αδύτου
+μόνος του πήε και μόλυνε
+αυτόθελος κι αυτόκλητος
+κ' ενάντια στους θεούς, για χάρι ενός θνητού
+αφάνισε τις Μοίρες τις αρχαίες
+
+Μόνου η κακία που τόμεινε, μα κείνος
+και κάτω αν φύγη από τη γη
+ποτέ δε θαύρη γλυτωμό
+κι άλλον εκδικητή για το αίμα που χρωστεί
+πάνω στην κεφαλή του θενά πάρη.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Έξω, προστάζω γρήγορα απ' αυτά τα σπίτια
+ξεκουμπιστείτε, αδειάστε μας τ' άγια τα μέρη.
+μήπως σου έρθει λευκόφτερο κανένα φίδι
+απ το χρυσόδετο δοξάρι αμολημένο,
+κι ο πόνος μαύρο αφρό σε κάμη να ξεράσης
+απ τ' άντερά σου, βγάζοντας τα αίματα πούπιες.
+Σ' αυτά τα σπίτια δεν σου πρέπει να ζυγώνης,
+μα όπου σφαγές και δίκες κεφαλών κομμένων
+ματιών βγαλμένων, και γι' αφανισμό του γένους
+των παιδιών στίβουν τον αφρό κι ακρωτηριάζουν,
+καταπετρώνουν και σπαραχτικά μουγκρίζουν
+οι καρφωμένοι στα παλούκια· τάχ' ακούτε
+γιατί σας αποστρέφονται οι θεοί, που τέτοια
+στρέγετε πανηγύρια; κι όλος της μορφής σας
+το δείχνει ο τρόπος, μέσα σε σπηλιά να ζήτε
+πρέπει αιμοβόρου λεονταριού κι όχι σε τέτοια
+λαμπρά μαντεία να τρίβετε το μόλυσμά σας·
+σύρτε, δίχως βοσκό να περιβοσκηθήτε,
+κανείς θεός δεν τ' αγαπά τέτοιο κοπάδι!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Άναξ Απόλλων, άκουσέ με στη σειρά μου·
+εσύ 'σαι, όχι συνένοχος να πης σε τούτα
+μα όλως διόλου μόνου εσέ βαραίν' η αιτία.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Πώς δα; Δεν το ξηγάς και με πιότερα λόγια;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Συ τούδωκες χρησμό τη μάννα του να σφάξη.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Να πάρη του πατρός του εκδίκησι· πώς όχι!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Κ' αίμα νωπόν εδέχτηκες να προστατεύσης;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Μάλιστα εδώ τον πρόσταξα να καταφύγη.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και μας λοιπόν, τη συνοδεία του, αποδιώχνεις;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Γιατί σ' αυτό να μπήτε το ιερό δεν κάνει.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Όμως αυτό το χρέος μου είναι διωρισμένο.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Και ποια είν' αυτή η ωραία τιμή που έτσι καυχιέσαι;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Να διώχνουμε τους μητροκτόνους απ τα σπίτια.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Και τη γυναίκα που τον άντρα της σκοτώση;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+Δεν είναι το ίδιο κι όποιος χύση αίμα δικό του.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Δίχως αξία λοιπόν κι ούτε ωφελούν καθόλου
+της τέλειας Ήρας και του Δία οι συμφωνίες,
+και η Κύπρις, η πηγή κάθε χαράς του ανθρώπου,
+δίχως τιμή ξεγράφηκε μ' αυτό το λόγο·
+γιατί ο μοιραίος δεσμός του αντρόγυνου, που η Δίκη
+τον γνοιάζεται, είναι ανώτερος κι από τον όρκο.
+Αν λοιπόν είσ' αδιάφορη για όσους σκοτώνουν
+τα ταίρια τους κι ακδίκητους άνοργη αφήνεις,
+άδικα τότε κυνηγάς και τον Ορέστη,
+αφού απ τη μια μεριά και πάρα τα θυμάσαι
+ενώ για τάλλα αδιάφορη ούτε σε γνοιάζει.
+Μα η Αθηνά θενά γνοιαστή γι αυτά το δίκιο.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Κείνον εγώ ποτέ μου δεν θα τον αφήσω.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Κυνήγα τον λοιπόν, κόπο στον κόπο νάχης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Δεν είναι δα κι όσο τη λες μικρή η τιμή μου.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Τέτοια τιμή δε θάθελα και να την έχω.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Γιατί λογιέσαι μέγας βέβαια πλάι στο Δία·
+μα εγώ, της μάννας με τραβάει το αίμα, κ' έτσι
+για να τον γδικηθώ τα ίχνη του ψάχω ναύρω.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Κ' εγώ βοηθός του τον ικέτη μου θα σώσω
+γιατί είναι φοβερή και σε θεούς κι ανθρώπους
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Ω δέσποινα' Αθηνά, με πρόσταξε ο Λοξίας
+κ' ήρθα, μα καλοδέξου με άθλιον πλανήτη
+που πια δεν είμαι ακάθαρτος και μολυσμένος·
+το κακό τώρα εστόμωσε που είμαι μπασμένος
+και σ' άλλα σπίτια και σχετίστηκα μ' ανθρώπους
+όταν στεριές και θάλασσες όμοια περνούσα
+καταπώς πρόσταζ' ο χρησμός που μούπε ο Φοίβος·
+κ' ήρθα στο σπίτι σου, ω θεά, και το άγαλμά σου
+κρατόντας θα προσμένω εδώ τέλος της δίκης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+1. Και βέβαια· να σημάδι φανερό του ανθρώπου
+κι όπως σου δείχνει ο αμίλητος μηνυτής τράβα·
+γιατί, καθώς ο σκύλος λαβωμένο ελάφι,
+στάλα προς στάλα του αίματος τον ξετρυπώνω·
+το στήθος μου λαχάνιασ' απ τους τόσους κόπους
+που τόπο γης δεν άφησα να μην περάσω·
+κι αφτέρωτη, πάνω από θάλασσες πετόντας
+ήρθα χωρίς να μείνω πίσω απ το καράβι·
+μα τώρα κάπου εδώ θε νάναι ζαρωμένος
+γιατί αίμα ανθρωπινό τη μύτη μου χαϊδεύει.
+
+2. Τα μάτια σου έχε τέσσερα, τήρ' απ' ολούθε
+μη σου ξεφύγη απλέρωτος της μάννας του ο φονιάς.
+
+3. Νά τον αυτός! και βρήκε πάλι στήριγμα·
+στο άγαλμα της θεάς το άγιο περιπλεχτός
+κρίσι ζητάει να βρει για το έγκλημά του.
+
+4. Δε θα του γίνη αυτό· το αίμα της μητρός
+δύσκολα πίσω παίρνεται, ωιμέ!
+μια που χυθή κ' η μαύρη γης το πιή.
+
+5. Μα πρέπει αντίς γι' αυτό να δώσης, ζωντανός,
+κόκκινο γαίμ' απ το κορμί σου να ρουφώ·
+και τέτοιο λαχταρώ από σε κακόπιοτο πιοτό!
+
+6. Κι αφού σε λυώσω ζωντανό, θε να σε πάρω
+κάτω, να βρης ταντίποινα του μητροσκοτωμού.
+
+7. Και θενά δης κι αν κανείς άλλος άνθρωπος
+ή σε θεόν ασέβησε ή σε ξένο
+ή στους δικούς του αμάρτησε γονιούς,
+νάχη ο καθένας άξιο το μισθό του.
+
+8. Γιατί 'ναι ο μέγας των θνητών ο Άδης κριτής
+κάτω στα τάρταρα της γης,
+κι όλα τα πάντα στα χαρτιά φυλάει του νου του.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Εμένα οι τόσες συμφορές μου μόχουν μάθη
+να ξέρω πότ' είν' ώρα να μιλώ και πότε
+να σωπαίνω· μα στην περίστασί μου τούτη
+μ' έβαλε δάσκαλος σοφός για να μιλήσω.
+Το αίμ' απ τα χέρια μου μαραίνεται και σβύνει
+και ξεπλυμένο της μητρός το μίασμα πάει,
+γιατί όσο ακόμα είταν νοητό, τόχω ξορκίση
+με χοιροσφάχτους καθαρμούς, στο βωμό επάνω
+του Φοίβου· μα θα πήγαινε του μάκρου ο λόγος
+αν ήθελα να πω απ' αρχής πόσους ανθρώπους
+πλησίασα, χωρίς γι' αυτό κακό να πάθουν.
+Και τώρ' αγνός μ' εύφημο στόμα επικαλούμαι
+την Αθηναία, τη δέσποινα αυτής της χώρας,
+νάρθη βοηθός μου· και χωρίς σπαθί θα πάρη
+και μένα και τη χώρα μου και το λαό μου
+πιστό για πάντα σύμμαχο και τιμημένο.
+Μα είτε στα μέρη της λιβυστικής ηπείρου,
+κατά του Τρίτωνος το ρέμα, όπου εγεννήθη,
+πατά, είτε θεοφάνερη ή και σκεπασμένη,
+βοηθόντας φίλους, είτε το Φλεγραίο τον κάμπο
+σα στρατηγός, ανδρεία γιομάτος, κατοπτεύει,
+ας έρθη! και μακρυάθε, σα θεός, ακούει  —
+για να μου γίνη λυτρωτής απ' όλα τούτα.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Δε θα σε σώση ο Απόλλωνας ούτε το χέρι
+της Αθηνάς, να μη χαθής παρατημένος
+δίχως χαρά ποτέ στα στήθια σου να μάθης,
+βόσκημα δίχως αίμα κ' ήσκιος μόνο ανθρώπου!
+Δεν απαντάς, μον τάχα με αψηφάς που κρένω,
+ενώ για μένα τάξιμο σ' έχουνε θρέψη;
+κι όχι σφαγμένος σε βωμούς, μα θα μας γέψης
+ζωντανός· μ' άκουε αυτό τον ύμνο που σε δένω.
+
+  —  Έλα εμπρός σε χορό ένα κύκλο ας δεθούμε
+γιατί θέλομε τώρα
+το φριχτό μας τραγούδι να πούμε.
+Και να πούμε το πως στους ανθρώπους επάνω
+την πάσα τους μοίραν εμείς κυβερνούμε.
+Την ισιάδα εμείς και το δίκιο ζητούμε,
+κι όποιος έχη τα χέρια
+καθαρά χωρίς κρίμα,
+δε γλυστράει κατ' αυτόν η οργή μας·
+και περνάει, δίχως βλάβη, τη ζωή του ακέρια.
+Μ' αν κανείς, σαν κι αυτόν, κριματίση
+και τα χέρια αιματόβρεχτα κρύβη,
+τότε εμείς, των νεκρών η βοήθεια,
+μαρτυρώντας την πάσαν αλήθεια,
+στον κακούργον εμπρός θα φανούμε
+κι ως το τέλος το χρέος του φόνου ζητούμε.
+
+Μάννα, ω μάννα Νύχτα, που μ' εγέννας
+ζωντανών και πεθαμένων εκδικήτρα,
+της Λητώς ζητάει ο γυιός  —  κι απάκουσέ μου,
+να με βγάλη απ τις τιμές μου
+κι απ τα χέρια μου να πάρη
+το ψοφίμι αυτό, που πρέπει
+της μητέρας του το φόνο να εξαγνίση.
+Για τον κατάδικο μου αυτόν
+τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός
+κι αντράλα του ξωφρενική,
+των Ερινύων ο σκοπός,
+χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα
+του νου και μαρασμός.
+
+Γιατ' αυτός ο κλήρος μόχει λάχη
+νάχω πάντ', απ την αλύγιστη τη Μοίρα,
+όποιους τύχη ανθρώπους και βαραίνουν
+κακουργήματα και φόνοι
+να τους παίρνω καταπόδι· ώστε νάμπουν
+μες στη γης· μα κι αν πεθάνουν
+κ' έτσι πάλι όλως διόλου δε γλυτώνουν.
+Για το σφαχτό που πάει έχει κοπή
+τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός
+κι αντράλα του ξωφρενική,
+των Ερινύων ο σκοπός
+χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα
+του λογικού και μαρασμός.
+
+Όταν γεννιόμαστ' αυτός μας εδόθηκ' ο κλήρος
+χώρια απ τους άλλους θεούς τιμές νάχομε, κι ούτε
+άδειπνος μου είναι κανείς των
+και γιορτινούς άσπρους πέπλους γεννήθηκα να μη γνωρίζω.
+
+Γιατί πήρα δουλειά μου να φέρνω
+άνω κάτω τα σπίτια, που χύση
+εχθρός σπιτικός αίμα φίλου,
+και καταπάνου του ορμώντας
+κι αν δυνατός λάχη νάναι
+στο νέο τον πνίγομεν αίμα.
+Σπεύδομ' εμείς ν' απαλλάξομε κάποιο από τούτες τις έγνοιες
+κι από το βάρος αυτό τους θεούς ν' αλαφρώσω
+για να μην έχουν αυτοί ανακρίσεις.
+Της παρουσίας του άξιους ο Δίας δεν κρίνει κακούργους
+που στάζουν τα χέρια τους αίμα,
+[  —  άνω κάτω τα σπίτια, που χύση
+εχθρός σπιτικός φίλου αίμα,
+και καταπάνω του ορμώντας
+κι αν δυνατός λάχη νάναι
+στο νέο τον πνίγομεν αίμα.]
+
+Και των ανθρώπων οι δόξες κι αν φτάνουν μεγάλες ως τάστρα
+καταγής ρεύουν κι ατίμητες σβύνουν,
+όταν στα μαύρα ντυμένες ορμούμε
+και σ' άγριο βαλθούνε τα πόδια μας χορό.
+Γιατί με φόρα πηδόντας
+από ψηλά κατεβάζω
+βαρύ το πόδι, όπου πέση
+και πάρ' τον κατ' όπου τρέχει,
+  —  τρομάρα του!  —  να μου γλυτώση.
+
+Πέφτει χωρίς να το νοιώθη, στου νου του τη μαύρην αντράλα.
+Τέτοια μαυρίλα, το κρίμα, τριγύρω του απλώνει,
+όπως στα σπίτια του πίσσα σκοτάδι,
+η πολυστέναχτη ρίχτει φωνή του λαού.
+Γιατί πηδόντας με φόρα
+από ψηλά κατεβάζω
+βαρύ το πόδι, όπου πέση
+και πάρ' τον κάτ' όπου τρέχει.
+  —  τρομάρα του!  —  για να μας φύγη.
+
+Έτσι είναι νάναι· πολυσόφιστες,
+τελειωτικές, και δεν ξεχνούμε
+ποτέ μας το κακό, βαριές
+κι αλύγιστες σε παρακάλια.
+το αξίωμά μας το άτιμο
+και καταφρονεμένο κυβερνούμε
+μακριά 'πο τους θεούς, σε μέρη ανήλιαγα
+και δυσκολοσυντύχητα
+και για όσοι βλέπουν κι όσοι φως δεν έχουν.
+
+Και ποιος λοιπόν αυτά δε σέβεται
+και δε φοβάται απ τους ανθρώπους,
+ακούοντας τους νόμους μας
+όπου μας ώρισαν οι Μοίρες
+κ' επικυρώσαμε οι θεοί;
+Η αρχαία τιμή μου μένει ακόμα
+και δε γνωρίζω καταφρόνια,
+αν κ' είναι κάτω από τη γης
+η θέσι μου στανήλιαγα σκοτάδια.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Άκουσα μια φωνή μακρυάθε να μου κράζη
+από το Σκάμαντρο, ενώ έπερνα της χώρας
+την κατοχή, που των Αργείων οι στρατηλάτες
+από τη σκλαβωμένη γη τρανή μερίδα
+μου ξεχώρισαν σύρριζη πάντα δική μου,
+χάρισμα διαλεχτό στα τέκνα του Θησέα.
+Κείθ' έβαλα τακούραστα πόδια σε δρόμο
+δίχως φτερά τη φουσκωμένη αιγίδα σειόντας
+τα γερά μέλη στρώνοντας σε τούτο το άρμα.
+Μα βλέπω επίσκεψι παράξενη στη γη μου
+που όχι φοβούμαι, μα μου ξάφνισε το μάτι.
+ποιοι τάχα νάστε; για όλους σας το λέω στη μέση:
+στο ξένο αυτό, που στο άγαλμα μου έχει προσπέση,
+και σε σας, που δε μοιάζετε πλάσμα κανένα
+κι ούτε σας είδαν θεοί ποτέ ανάμεσά τους
+κι ούτε κι αντροφέρνετε πάλι καθόλου·
+μα να βρίζη κανείς την ασχημιά ενός άλλου
+είν' όξω από το δίκιο αυτό κι από το νόμο.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Όλα τα πάντα σύντομα, θεά, θα μάθης·
+εμείς της Νύχτας είμαστε οι φριχτές κόρες·
+στα σπίτια μας, κάτ' απ τη γης, μας λεν Κατάρες.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Ξέρω και τη γενιά και το παράνομά σας.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Έτσι θα μάθης τώρα και τ' αξίωμά μας.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Θε να το μάθω, αν ξάστερα μου το ξηγήσης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Έξω απ τα σπίτια τους φονιάδες κυνηγούμε.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Και πού στο τέλος σταματά το φευγατιό τους;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Εκεί που τι 'ναι ολότελα η χαρά δε ξέρουν.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Τέτοια λοιπόν φευγιά κι αυτού του στριγγοκράζεις;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Γιατί τη μάννα του έκρινε να πάη να σφάξη.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Χωρίς άλλης ανάγκης φόβος να τον βιάζη;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Σε τέτοιο κρίμα τι μπορεί ένα γυιό να σπρώξη;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Απ τα δυο μέρη που είστ' εμπρός, τόνα γρικιέται.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μ' αυτός ούτ' όρκο δέχεται, ούτε μου βάζει.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Πώς έχεις δίκιο θες νακούς, μα όχι και νάχης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Πώς λες; δεν το ξηγάς; σοφία δα δε σου λείπει.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Να μη ζητάς τάδικο μ' όρκους να νικήσης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μ' ανάκρινέ μας συ και δίκαζε ίσα πέρα.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Τάχα σε μένα λες την κρίσι ναναθέσης;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Πώς όχι; σε σεβόμαστε άξια κι απάξια.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Τι έχεις σ' αυτά να πης, ω ξένε, στη σειρά σου;
+Πες μας τη χώρα, τη γενιά, τις συμφορές σου
+κ' έπειτ' αυτήν αντίκρουσε την κατηγόρια
+αν στο δίκιο μπιστεύεσαι και τάγαλμά μου
+κάθεσαι τούτο και κρατείς πλάι στο βωμό μου
+ικέτης ταπεινός, στου Ιξίονα το σχήμα·
+μια καθαρήν απόκρισι σ' όλ' αυτά δος μας.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Ω δέσποιν' Αθηνά, πρώτ' από τα στερνά σου
+τα λόγια, θέλω βγάλη μια μεγάλην έγνοια·
+δεν είμ' ακάθαρτος· και μόλυσμα στο χέρι
+δεν είχα, σα σου πρόσπεσα στάγαλμα ικέτης·
+και θα σου φέρω απόδειξι γι' αυτό μεγάλη·
+νόμος προστάζει, αμίλητος ο φονιάς νάναι
+ως που σφαχτού γαλαθηνού χυθεί το αίμα
+πάνω στα χέρια του και τόνε καθαρίση·
+είναι καιρός που αγιάστηκα μέσ' σ' άλλα σπίτια
+έτσι με τρεξιμιά νερά και με σφαχτάρια.
+Λοιπόν λέω να βγήκ' η έγνοια αυτή απ τη μέση·
+τώρα και τη γενιά, πούθε κρατώ, θα μάθης:
+Αργείτης είμαι, τον πατέρα μου καλά γνωρίζεις
+τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό του στόλου,
+που εσύ με κείνον έκαμες της Τροίας την πόλι
+στάχτη· μα θάνατο κακόν έλαβ' εκείνος
+στο γυρισμό του· γιατί η μάννα μου η κακούργα
+τον σκότωσε, με ξομπλιαστά τυλίγοντάς τον
+βρόχια, που του λουτρού το φόνο μαρτυρούσαν.
+Και γω, ως τα τότε εξόριστος· σαν ήρθα πίσω
+σκότωσα τη μητέρα μου, ναι, δεν ταρνιούμαι,
+μ' αίμα, το αίμα του πατέρα μου εγδικόντας·
+κ' είχα σ' αυτό συνένοχο και το Λοξία
+που μούλεε πάθια αδήγητα πως θα με σχίσουν
+αν στους αιτίους δεν έκανα ό,τι έχω κάνη,
+κι αν δίκια ή όχι τόκανα, συ να το κρίνης·
+γιατί από σένα ό,τι κι αν γίνη καλώς νάρθη.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Αν κανείς τόχη δύσκολο το πράμα τούτο
+άνθρωποι να δικάσουνε, μα όμως δεν πάει
+κ' εγώ δίκες βαρυόργητες φόνου να κρίνω·
+μάλιστ' αφού και συ, τέλεια ετοιμασμένος,
+καθαρός κι άβλαβος μου πρόσπεσες ικέτης
+και σε ντηριούμαι που άφταιγος στην πόλι μου είσαι·
+μα ούτε κι αυτές εύκολον είναι ν' αποδιώξης,
+κι αν τύχη και δεν πάρουνε την κερδισμένη,
+στη χώρα μου φαρμάκι απ τα βρουχίσματά τους
+θα στάξη καταγής, βαριά και μαύρη αρρώστεια.
+Τέτοια 'ν' αυτά· κ' είτε τις στείλω κ' είτε μείνουν
+δύσκολα και τα δυο, χωρίς να μας χολιάσουν
+μα μια που ξέσπασεν εδώ το κακό τούτο,
+θα βάλω δικαστές που σέβουνται τον νόμο
+των όρκων, που θα κάνω εγώ αιώνιος νάναι·
+και σεις καλέσετε μαρτύρια κι αποδείξεις
+που βοηθούνε για να βγη στο φως η αλήθεια·
+κι αφού διαλέξω απ τους πολίτες μου τους πρώτους
+θα φέρω την υπόθεσι να ξεδιαλύνουν
+σωστά, χωρίς όξ' απ το δίκιο να πατήσουν.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Τώρα ναι που 'ναι ο χαλασμός
+μ' αυτούς τους νέους θεσμούς,
+αν θα νικήση αυτού
+του μητροκτόνου η δίκη·
+τώρα το χέρι πιο εύκολο
+θε νάχουν όλ' οι ανθρώποι,
+τώρ' απ' εδώ και μπρος πολλά
+στ' αλήθεια πάθη φονικά
+προσμένουν τους γονιούς απ τα παιδιά.
+
+Γιατί τις εκδικήτρες πια
+τις Σκύλλες δεν θε να τραβά
+οργή καμιά για τα έργα αυτά
+κ' ελεύθερος θάν' ο φονιάς.
+Κι ο ένας του άλλου ακούοντας
+τις συμφορές θε να ζητά
+για τις δικές του ελάφρωσι·
+μα είναι κακή παρηγοριά
+στο δυστυχή και δε φελά.
+
+Κι ας μην κλαίγεται κανείς,
+σαν τον δέρνη η συμφορά,
+κράζοντας τα λόγια αυτά:
+  —  «Πού είσαι Δίκη;
+πού των Ερινύων θρόνοι!»
+τέτοια θα θρηνή ταχιά
+κάποια μάννα ή πατέρας
+σαν την πάθουνε· γιατί
+πέφτει της Δίκης ο ναός.
+
+Κάπου κι ο φόβος είν' καλός
+και να μένη θρονιασμένος
+πρέπει μες στο νου φρουρός·
+και συμφέρει
+η γνώσι και με το στανιό.
+Και ποια πόλι ή ποιος θνητός
+σα δε θρέφη στην καρδιά
+κάποιο φόβο, θα τιμά
+και τη δικαιοσύνη πια;
+
+Μήτε με την αναρχία
+μήτε πάλι στη σκλαβιά
+να το στρέγης για να ζης·
+πάντα στη μέση κρατάει το ζύγι ο θεός
+και τιμά πότ' αυτό πότ' εκείνο·
+σύμφωνα σου λέω μ' αυτά,
+πως ο καρπός της ασέβειας είν' ο χαμός,
+μα της καθαρής καρδιάς
+η καλή και ποθητή
+σ' όλους μας καλοτυχιά.
+
+Σου το λέω μια και καλή,
+σέβου της Δίκης το βωμό
+και με πόδι άθεο
+μην τον πατήσης ποτέ, για το κέρδος·
+γιατί θε νάρθη η πληρωμή
+κ' η ώρα της κρίσεως καρτερεί·
+πρώτα κανείς του γονιού ας φυλάη το σέβας,
+και τους φιλόξενους νόμους
+μέσα στα σπίτια του πάντα
+μ' ευλάβεια να κρατή.
+Σαν είναι κανείς δίκαιος
+με θέλησι του κι όχι απ' ανάγκη,
+καλό να ιδή, μα σύρριζα ποτέ δε θα χαθή.
+Ενώ ο αντίθεος, λέγω, ο ναύτης
+που σέρνει ολούθε αδικομάζωχτο φορτίο,
+θ' αναγκαστή με τον καιρό
+να κατεβάση τα πανιά, σαν πέφτουν
+σπασμένες του οι αντέννες.
+
+Φωνάζει, μα κανείς δεν του γρικάει
+μες στη φριχτήν ανεμοζάλη·
+κι ο θεός γελά με τον απόκοτο άντρα
+σαν παραδέρνη αβόηθος στη συμφορά
+την ανεπάντεχη και δε ξεκεφαλώνει·
+μα τα πολυκαιρνά τα πρώτα πλούτη
+στης δίκης το ξερόβραχο συντρίβει
+κι άκλαυτος πάει κι άφαντος.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Κράξε κλητήρα, κ' ησυχία κάμε στο πλήθος
+κ' η σάλπιγγα η Τυρρηνική η βροντοφωνούσα
+μ' ανθρώπινο γιομάτη φύσημα, ας σημάνη
+περίτρανο διαλάλημα σ' όλο το πλήθος·
+γιατί πρέπει, τώρα που το κριτήριο τούτο
+μαζεύεται, σιωπή να γίνη και να μάθη
+τους νόμους μου εις πάντα τον αιώνα η πόλις
+και όλοι αυτοί, για νάβγη απόφασι όπως πρέπει.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Άναξ Απόλλων, να αφεντεύης στα δικά σου . . .
+τι έχεις να κάμης και σ' αυτό το πράμα, πε μας;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Ήρθα και για να μαρτυρήσω  —  γιατί μου είναι
+ικέτης απ το νόμο αυτός και των σπιτιώ μου
+πρόσφυγας και τονε καθάρισα απ το φόνο  —
+και για να δικαστώ και γω, γιατί έχω μέρος
+στο φόνο της μητέρας του· μα συ, όπως ξέρεις,
+της δίκης κάμε εισήγησι και δόσε τέλος.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Έχετ' εσείς το λόγο και τη δίκη ανοίγω·
+γιατί όταν ο κατήγορος μιλήση πρώτος
+μπορεί το ζήτημα σωστά να μας φωτίση.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Αν κ' είμαστε πολλές θάχομε λίγα λόγια
+και στη σειρά σου εσύ ένα προς ένα απάντα.
+Τη μάννα σου αν εσκότωσες λέγε μας πρώτα.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Τη σκότωσα· κι αυτό καθόλου δεν ταρνιούμαι.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Από τα τρία παλαίματα πάει, νά, το πρώτο.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Δεν είμαι ακόμα κατά γης να μου καυχιέσαι.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Τώρα και πώς την σκότωσες να μας πης πρέπει.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Θα πω· με το σπαθί ν' έκοψα το λαιμό της.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και ποιος σε παρακίνησε; τίνος ορμήνειες;
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Αυτού οι θείοι χρησμοί· και μάρτυρα τον έχω.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Ο μάντις σ' έβαζε να γίνης μητροκτόνος;
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Κι ως τώρα δεν μετανοώ μ' ό,τι έχει γίνη . . .
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Σε λίγο άλλα θα λες, σαν θα σ' αρπάξη η ψήφος.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Τα θάρρητά μου στου πατρός μου έχω τον τάφο!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Της μάννας σου φονιάς, στους νεκρούς τώρα ελπίζεις
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Γιατί είχε πάρη διπλό κρίμα στο λαιμό της.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Πώς τάχα; δεν ξηγάς σ' αυτούς που θα σε κρίνουν;
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Σκότωσε τον πατέρα μου κι άντρα δικό της.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Εκείνη πάει, σχωρέθηκε· συ, ζης ακόμα.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Μα όσο που ζούσε, πώς δεν τήνε κυνηγούσες;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Δεν είταν με τον σκότωσεν από 'να αίμα . . .
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Κ' εγώ απ της μάννας μου λοιπόν ήμουν το αίμα;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και τότε πώς στα σπλάχνα της σ' έθρεψε μέσα,
+κακούργε; της μητέρας σου το αίμ' απαρνιέσαι;
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Τώρα μαρτύρησέ μου εσύ κ' εξήγησέ μου,
+Απόλλων, αν τη σκότωσα μ' όλα τα δίκια·
+γιατί πως τόκαμα, όπως κ' είναι, δεν ταρνιούμαι·
+μα πες μου εσύ αν σου φαίνομαι πως δίκια ή όχι
+το αίμα της έχυσα, ν' αποκριθώ σε τούτους.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Σε σας, πόστησ' η Αθηνά κριτήριο μέγα,
+σας λέω πως δίκαια τόκαμε· κι ως μάντις πούμαι
+ψέμα δε ξέρω· κι απ το μαντικό μου θρόνο
+ποτέ ούτε γι' άντρα ούτε γυναίκα ούτε για πόλι
+άλλο απ του Δία τις προσταγές δεν είπ' ακόμη·
+μάθε λοιπόν πόσο βαραίνει αυτό το δίκιο,
+και του πατρός μου τη βουλή, σας λέω, ακλουθήστε,
+γιατί απ το Δία πιο δύναμι δεν έχει ουδ' ο όρκος.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Ο Δίας, κατά πως λες, σούδωκε το χρησμό του,
+που είπες του Ορέστη αυτού, να εκδικηθή το φόνο
+του πατρός του, χωρίς να λογαριάση μάννα;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Γιατί δεν είναι τόμοιο αν σκοτωθή ένας άντρας
+πόχει πλήθιες τιμές και θεϊκιά εξουσία,
+κι από γυναίκα μάλιστα· κι όχι με βέλη
+πολεμικά, που από μακριά ρίχνει Αμαζόνα,
+μα όπως θακούσης, Αθηνά, κι όλοι όσ' είστε
+που η ψήφος σας θα ξεδιαλύνη αυτή τη δίκη·
+γυρνόντας δηλαδή απ τον πόλεμο, αφού είχε
+τα πιότερα δεξά κυβερνημένα,  —  εκείνη
+χαρούμενη τον δέχτηκε . . . . . .
+
+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
+
+μα όταν στο τέλος έξω απ το λουτρό περνούσε
+τον τουλούπιασε ολόγυρα κ' έτσι πιασμένον
+σ' άβγαλτον πέπλο κεντητό, τονέ σκοτώνει·
+τέτοιος καθώς τακούσετε χάρος τον βρήκε
+τον παντοσέβαστο τον αρχηγό του στόλου·
+κ' έτσι κι αυτήν παράστησα, ναγαναχτήσουν
+αυτοί που ωρίστηκαν τη δίκη να δικάσουν.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Ο Δίας κατά το λέγει σου απ' όλα κάλλιο
+κρίνει το αίμα του πατέρα· ενώ κι ο ίδιος
+έδεσε τον πατέρα του, το γέρο Κρόνο·
+πώς συμβιβάζονται μ' αυτά όσα μας είπες;
+και σας, σας θέλω μάρτυρες γι' αυτά πακούτε.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Κνώδαλα παντομίσητα, του θεού κατάρες,
+οι αλυσίδες να λυθούν μπορεί, κ' υπάρχει
+γιατρειά σ' αυτό κι άπειροι τρόποι να γλυτώσης·
+μα μια που ένας σκοτωθή και πιεί το χώμα
+το αίμα του, ναναστηθή δεν είναι τρόπος·
+σ' αυτό αντιφάρμακο δεν έκαμε κανένα
+ο πατέρας μου, που όλα τάλλα άνω και κάτω
+στρέφοντας φέρνει, δίχως κόπο όπως του αρέσει.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Κοίτα πώς την αθώωσί του υποστηρίζεις!
+αφού της μάννας του το αίμα, αίμα δικό του,
+έχυσε καταγής, πώς θα καθήση στο Άργος
+στα πατρικά του ανάκτορα; ποιους δημοσίους
+θάχη βωμούς να θυσιάζη; ποια φατρία
+θα τον δεχτή να λάβη μέρος στις γιορτές της;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Κι αυτό θ' αποκριθώ, και πόσο ορθά στοχάσου:
+δεν είναι η μάννα που γεννά αυτό που λένε
+παιδί της· θρέφει μοναχά το νέο το σπέρμα·
+γονιός είν' ό που τόσπειρε· ξένη ενός ξένου
+το φύτρο σώζει αυτή  —  κι αν ο θεός ταφήση·
+και θα σου φέρω απόδειξι σ' αυτό που λέω:
+πατέρας γίνεται να υπάρξη δίχως μάννα·
+μάρτυρας, νά! κοντά του Ολύμπιου Δία η κόρη,
+που μέσα σε κοιλιάς δε θράφηκε σκοτάδια,
+
+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
+
+και όμοιο κανείς θεός βλαστάρι δε θα εγέννα.
+Μα εγώ, κι απ τάλλο, θενά κάμω, όπως γνωρίζω,
+την πόλι σου, Αθηνά, και το λαό μεγάλους,
+κι αυτόν ικέτη σούστειλα στα δώματά σου
+για να γενή πιστός εις πάντα τον αιώνα
+και ναποκτήσης σύμμαχον, θεά, και τούτον
+και τα παιδιά του κ' έτσι να κρατάει για πάντα
+να στρέγουν κ' οι απογόνοι τους αυτή την πίστι.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Όσα 'παμε αρκετά· προσκαλώ τώρα τούτους
+δίκια με την πεποίθησί τους να ψηφίσουν.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Αλήθεια εμάς σωθήκανε όλα μας τα βέλη,
+μένει νακούσω πώς θενά κριθή ο αγώνας.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Και σεις; τι πρέπει, για να μην παραπονιέστε;
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Ακούσατε όσ' ακούσατε, και στην καρδιά σας,
+ψηφίζοντας, τον όρκο σεβαστήτε, ξένοι.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Ακούετε τώρα τον θεσμόν μου, ω Αθηναίοι,
+που πρώτες δίκες κρίνετε για αίμα χυμένο·
+κι αυτό των βουλευτών το δικαστήριο, πάντα
+θα μένη και στο εξής στην πόλι του Αιγέως
+και θα συνεδριάζη εδώ σ' αυτό το βράχο,
+που στήσανε τις τέντες των οι Αμαζόνες,
+σαν ήρθαν με στρατόν, από έχθρα του Θησέως,
+και μπρος στο κάστρο επύργωσαν αυτό το νέο
+ψηλόπυργο και κάμανε θυσίες στον Άρη
+(που αυτό πήρε τόνομα: Άρειος πάγος).
+Σ' αυτόν επάνω ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος
+θα συγκρατούν μέρα και νύχτα τους κατοίκους
+να μη αδικούν· φτάνει να μην αλλάζουν μόνοι
+τους νόμους· σαν μολύνης το νερό με λάσπες
+και βρωμερά αποχύματα, πιο δεν θε νάβρης
+πιοτό καθάριο· συμβουλεύω το λαό μου
+να μη δεχτή να σέβεται μήτε αναρχία
+μήτε δεσποτισμό και μη εξορίση κάθε
+φόβο απ την πόλι· γιατί ποιος απ τους ανθρώπους
+σαν δεν φοβάται τίποτε θε νάναι δίκιος;
+τέτοιο αν τιμάτε ίδρυμα, καθώς του αξίζει,
+προπύργιον θενάχετε να σας γλυτώνη
+τη χώρα και την πόλι σας, που άλλοι δε θάχουν
+ούτε στου Πέλοπος τα μέρη ούτε στους Σκύθες·
+αδιάφθορο και σεβαστό με αψιά τη γνώμη
+ορίζω το κριτήριο αυτό μέσα στη χώρα
+άγρυπνος νάναι φύλακας για όταν κοιμούνται.
+Εμάκρυνα τις συμβουλές που είχα να δώσω
+για το μέλλον στην πόλι μου· τώρα εσείς πρέπει
+να σηκωθήτε να ψηφίσετε και μ' όλο
+το σέβας του όρκου σας να κρίνετε τη δίκη.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μα εγώ, τη βαρειά παρουσία μας στη χώρα
+να μην την ατιμάσετε σας συμβουλεύω.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Σας λέω και γω χρησμούς δικούς μου και του Δία
+μην κάμετε αδιαφόρετους, μα ευλαβηθήτε.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μα δεν σου παν τα φονικά, νάχης να κάμης
+κι αγνά δεν θάχης πια μαντεία να προφητεύης.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Λες κι ο πατέρας μου νάσφαλε στη βουλή του
+όταν του πρόσπεσε ο πρωτοφονιάς ο Ιξίων;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Τα ίδια και στου Φέρητα έκαμες τα σπίτια:
+να τον κάμουν αθάνατο έπεισες τις Μοίρες.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Έναν, που σε τιμά, δεν είναι λοιπόν δίκιο
+να ευεργετής, αν τύχη μάλιστα σε ανάγκη;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Συ 'σαι, που τα παλιά μας χάλασες μοιράδια
+και τις αρχαίες με το κρασί ξεγέλασες θεές.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Συ 'σαι, που παίρνοντας σέ λίγο τη χαμένη,
+τάβλαβο στους εχθρούς σου θα ξερνάς φαρμάκι.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Εσύ το λες· μα εγώ τη δίκη αν δεν κερδίσω,
+θέλει το νοιώση η χώρα αυτή πόσο βαρύνω.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Εσύ και μες στους πιο παλιούς και μες στους νέους
+θεούς τιμή δεν έχεις· και θα σε νικήσω.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μ' αφού εσύ νέος ποδοπατής τα γερατειά μου,
+θα περιμένω ως που νακούσω μια τη δίκη,
+γιατί είμαι δίβουλη της χώρας να θυμώσω.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Σε μένα πέφτει το στερνό να πω το λόγο,
+και θα δώσω τη ψήφο μου για τον Ορέστη·
+γιατί δεν μ' έχει εμένα μάννα γεννημένη
+και προτιμώ σ' όλα τον άντρα  —  όξω από γάμο  —
+μ' όλη μου την καρδιά και παίρνω του πατέρα
+το μέρος· κ' έτσι δεν θα δώσω σημασία
+σε μια γυναίκα, που τον άντρα τον προστάτη
+του σπιτιού της εσκότωσε· λοιπόν ο Ορέστης
+νικά, κι αν βγουν ακόμη μερασμένοι οι ψήφοι.
+Εμπρός, τώρα τους ψήφους βγάλετ' απ τις κάλπες
+οι δικασταί, που έχετε οριστή για τούτο.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Ω Φοίβε Απόλλων, ποια θε νάναι τάχα η κρίσι;
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Ω μαύρη Νύχτα, μάννα μου, τα βλέπεις τούτα;
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Τώρα εδώ κρίνεται η ζωή κι ο θάνατός μου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Για μας, αν θα χαθούν ή αν μείνουν οι τιμές μας.
+
+
+ΑΠΟΛΛΩΝ
+
+Σωστά τους ψήφους όσους βγάζετε μετράτε
+μήπως γίνη στο χώρισμα καμιά αδικία·
+ένας να λείψη, γίνουνται κακά μεγάλα,
+και μ' ένα ψήφο πιότερο, γλυτώνει σπίτι.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Αθώος βγήκε αυτός απ το έγκλημα του φόνου
+γιατ' ήρθανε στο μέτρημα ίσα ίσα οι ψήφοι.
+
+
+ΟΡΕΣΤΗΣ
+
+Ω εσύ Παλλάδα που έσωσες το σπιτικό μου!
+συ 'σαι που την πατρίδα μου, που πια δεν είχα,
+μου ξαναδίνεις· και θα λένε στην Ελλάδα·
+«Αργείτης πάλι εγένηκε και νοικοκύρης
+στο βιος το πατρικό του, χάρις στην Παλλάδα
+και στο Λοξία, και σ' αυτόν τέλος π' όλα ορίζει
+τον Δία σωτήρα, που ευλαβήθηκε το αίμα
+του πατρός μου και μ' έσωσε απ' αυτών τα νύχια».
+Και τώρα εγώ στη χώρα αυτή και στο λαό σου,
+πριν γύρω στην πατρίδα μου, όρκο θα κάμω
+για δω και μπρος και για όλο τον καιρό αιώνια:
+Κανείς απ τ' Άργος κυβερνήτης τ' άρματά του
+μην ξεκινήση καταδώ ταντρειωμένα·
+γιατί μες απ τον τάφο μου που θάμαι τότε,
+όποιος αυτούς τους όρκους μου θενά πατήση,
+με αλόγιστες κακοτυχιές θα τον ταράξω
+και θάναι ο δρόμος του άκαρδος και θα σηκώσω
+στο διάβα κακοσημαδιές, να μετανοιώση.
+Μ' αν τους φυλάγουν, κι αν την πόλι της Παλλάδος
+τιμούνε πάντα και βοηθούν με τ' άρματά τους,
+έτσι θα μ' έχουν πάντοτε και πιο δικό τους.
+Χαίρε λοιπόν, θεά, και συ λαέ της χώρας,
+που εχθρός ποτέ στο πάλεμα μη σου γλυτώνη
+και τ' άρματά σου νακλουθά για πάντα η νίκη.
+
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Α, θεοί, νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου
+ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου.
+
+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
+
+και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη
+η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!
+θα στάξω φθορά,
+θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω,
+τάχτι να βγάλω απ την καρδιά
+κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης
+στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα
+  —  ω εκδίκησ' εκδίκησι  —  ναφήση εδώ πέρα.
+περνόντας θανάτου φθορά.
+Στενάζω· τι κάνω;
+βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·
+αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες
+με το άτιμο πένθος,
+αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Ακούτ' εμένα και μην παίρνετε το πράμα
+κατάκαρδα· γιατί δεν έχετ' εσείς χάση.
+Οι ψήφοι μεραστήκανε κ' εκρίθηκε έτσι
+η δίκη κι όχι για δική σας καταφρόνια·
+γιατί ήρθε μαρτυρία ξάστερη απ το Δία
+και την έφερ' ο ίδιος που είπε στον Ορέστη
+πως τίποτε δεν είχε, αν τόκανε, να πάθη.
+Λοιπόν μη ξεθυμάνετε πάνω στη χώρα
+τη μάνητα σας, μη θυμώνετε και στέρφα
+μην την κάνετε, ρίχνοντας τα καυτά βέλη
+της αψιάς άφρης σας που κάθε σπέρμα φθείρει.
+Γιατί σας τάζω εγώ πως θάχετε, απ' αλήθεια,
+σε γη αφιερωμένη σας άδυτα κ' έδρες,
+που θρονιασμένες μπρος στους λιπαρούς βωμούς σας
+μεγάλες θάχετε τιμές απ το λαό μου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Α, θεοί νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου
+ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου
+
+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
+
+και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη
+η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!
+θα στάξω φθορά
+θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω.
+τάχτι να βγάλω απ την καρδιά
+κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης
+στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα.
+  —  ω εκδίκησ' εκδίκησι  —  ναφήση εδώ πέρα
+περνόντας θανάτου φθορά.
+Στενάζω· τι κάνω;
+βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·
+αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες
+με το άτιμο πένθος,
+αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Καμιά δεν σας εγένηκε ατιμία! μην πάρα
+το παίρνετε κι αμάχη στήνετε με ανθρώπους.
+Έχω και γω τα θάρρη μου στο Δία! τι τάχα;
+κ εγώ μονάχ' απ τους θεούς τα κλειδιά ξέρω
+του μέρους πουν' ταστροπελέκια σφραγισμένα·
+αλλά δεν μας χρειάζουνται· μόνου άκουέ μου
+και μην καταραστής του κάκου τέτοια λόγια
+που θάχουνε καρπό τη δυστυχία της χώρας·
+κοίμησε την πικρή χολή του αναβρασμού σου
+σαν πολυοτίμητη μαζί μου εδώ που θάσαι,
+και θάχης πια στη χώρα ταύτη τη μεγάλη
+πρωτόλουβες θυσίες στις γέννες και στους γάμους
+που να θυμάσαι πάντα αυτή τη συμβουλή μου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!
+κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης
+σύχαμα καταφρονεμένο!
+λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,
+ω γης κι ουρανέ!
+ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;
+άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!
+απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές
+με βγάλανε θεοί  —  κ' είμαι τίποτα πια!
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+'Στό συγχωρώ, γιατί είσαι γεροντότερή μου
+κι όσο γι' αυτό πολύ αξιώτερη από μένα·
+μα έδωκε και σε μας ο Δίας κάποια γνώσι.
+Αν φύγετε σε χώρα αλλόφυλη να πάτε
+θα θυμηθήτε αυτή τη γης, σας το προλέγω·
+γιατί τα χρόνια πούναι για ναρθούν, θα κάμουν
+πολύ ενδοξότερη την πόλι μου, και τότε
+στην τιμημένη γειτονιά, που θάχης πλάι
+στα σπίτια του Ερεχθέα, τόσες τιμές θα λάβης
+απ' άντρες και γυναίκες, όσες πουθεν' άλλου.
+[Και συ μη σπείρης στους δικούς μου αυτούς τους τόπους
+ζιζάνια φονικά, που βλάβουνε τα σπλάχνα
+των νέων και με χωρίς κρασί τους ξεφρενώνουν,
+μηδέ κορώνης τις καρδιές, σαν των κοκόρων,
+κι αμάχη στήνης σπιτικιά μες στο λαό μου
+να πολεμούν απόκοτα συναπατοί τους·
+με άλλους ας είναι ο πόλεμος, που έφθασε, να τον
+και που της δόξας την τρανή θε νάχη αγάπη.
+κι όχι σαν του σπιτίσιου του ορνιθιού τις μάχες!]
+Τέτοια μπορείς, αν θες, να λάχης από μένα:
+καλό να δης, καλό ναβρής, καλό να κάμης.
+σ' αυτήν που μαζί θάχομε την άγια πόλι.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!
+κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης
+σύχαμα καταφρονεμένο!
+λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,
+ω γης κι ουρανέ!
+ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;
+άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!
+απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές
+με βγάλανε θεοί  —  κ' είμαι τίποτα πια!
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Δεν θαποκάμω να σου λέω τα καλά σου,
+για να μην πης ποτέ πως απ τη νιώτερή σου
+θεάν εμένα κι απ της πόλεως τους ανθρώπους
+διώχτηκες άτιμη κι απόξενη αποδώθε.
+Μα αν όμως την Πειθώ μ' αγνή καρδιά ευλαβιέσαι,
+της γλώσσας μου το γήτεμα ας σε μαλάξη,
+και μείν' εδώ· μα αν πάλι και δε θες να μείνης
+δεν θάχης δίκιο καν στην πόλι αυτή να ρίξης
+οργή κ' εκδίκησιν ή βλάβη στο λαό μου·
+ενώ μπορεί στη νόμιμη εξουσία σου νάναι
+η χώρα αυτή, και σ' όλα νάχης τις τιμές σου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και δέσποινα Αθηνά, ποιάν έδρα λες πως θάχω;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Απίκραντη από κάθε θλίψι, μόνου δέξου.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Δέχτηκα. Ποιες λοιπόν τιμές με περιμένουν;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Να μην προκόβη δίχως σε κανένα σπίτι.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Συ θα το κάμης τέτοια δύναμι να πάρω;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Γιατί όποιος σε τιμά δεξά θα του τα φέρνω.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και για όλο τον καιρό εγγύησι θα μου δώσης;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Ξέρω, πράμα που δεν θα κάμω να μην τάζω.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Μ' εμάγεψες θαρρώ και την οργή μου αφήνω.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Ευλόγησε λοιπόν τους φίλους που θα κάμης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Και τι ευλογίες μου λες στη χώρ' αυτή να ψάλω;
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Που σε κακιές συνερισιές να μη αποβλέπουν·
+και τέτοιες κι απ τη γης κι απ τις θαλάσσιες αύρες
+και από τον ουρανό κι απ τις πνοές του ανέμου
+στη χώρα με καλόβολους να πέφτουν ήλιους·
+και καρπός άφθονος και γης και βοσκημάτων
+να μη αποκάνη να φτουρά χρόνο με χρόνο·
+γλύτωνε απ το κακό τανθρώπινα τα φύτρα,
+μα των ανόμων η σπορά ριξιμιά νάναι.
+Γιατί, σαν φυτουργός, δεν στρέγω των δικαίων
+το γένος απ' αυτούς βλάβη καμιά να πάθη.
+Τέτοια από σένα· κι όσο για τους ματοβρέχτους
+και δοξαστούς πολέμους, δεν θα το βαστάξω
+καμιά άλλη πόλις τα πρωτεία νάχη της νίκης.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Θέλω να ζω μαζί με την Παλλάδα,
+πια δεν καταφρονώ την πόλι,
+που ο Δίας ο παντοδύναμος κι ο Άρης
+την κάνουν κάστρο των θεών,
+καμαρωμένη απαντοχή
+των βωμών όλης της Ελλάδος·
+γι' αυτήν καλόγνωμες κ' εγώ
+ευχές σκορπώ κι ορίζω:
+πλούσιες καλοσοδειές κι άφθονο βιος
+απ τη γη μέσα ναναδίνη
+του νήλιου το φαιδρό το φως.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Έτσι γνοιάζομαι 'γώ για την πόλι μου αυτή,
+οι μεγάλες με δύσκολη γνώμη θεές,
+το κατάφερα εγώ, να καθήσουν εδώ·
+γιατί ωρίστηκε, μες στους ανθρώπους αυτές
+κυβερνούνε τα πάντα,
+κι όποιον λάχη με μάτι καλό και δε δουν,
+πούθε τούρχεται ο χτύπος δε ξέρει·
+γιατί και των γονιών οι αμαρτίες, εμπρός
+τον τραβούνε σ' αυτές, και βουβή η συμφορά,
+όσο νάχη μεγάλη φωνή,
+μ' αγριώτατη οργή τον ξεκάνει.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Κακοί άνεμοι βλάβη μη φέρουν
+στα δέντρ'  —  αυτή 'ναι η ευχή μου  —
+των φύτρων να μην καίη τα μάτια η κάψα
+και δεν πετάγουνε οι βλαστοί,
+μηδ' ας απλώνεται η κακιά
+που φθείρη τον καρπόν αρρώστεια·
+τα πρόβατ' ας προκόβη ο Παν
+και με διπλή τη γέννα
+να τρέφη, στο ταχτό καιρό·
+κι ο πλούτος, που απ της γης τα σπλάχνα βγαίνει,
+των θεών τα δώρα ας μαρτυρά.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Και τακούτε λοιπόν, της χώρας φρουροί,
+ταγαθά που η σεμνή σας ορίζει Ερινύς;
+γιατί και στους θεούς πούναι κάτω απ τη γη
+δύναμι έχει μεγάλη και για τους θνητούς,
+όπου ζούνε στο φως, τέλειαν έχει εξουσία·
+σ' άλλους δίνει τραγούδια και σ' άλλους ζωή
+μες στο μαύρο το δάκρυ πνιγμένη.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Τις κακές ώρες, που θερίζουν
+πάρωρα νιάτα, τις ξορκίζω·
+και στις χαριτωμένες νιές
+άντρα του βίου των σύντροφο δίνετε,
+σεις που στο χέρι σας είναι,
+και σεις μητραδερφές μου,
+Μοίρες, που δίκια μοιράζετε,
+που κάθε σπίτι επισκέπτεσθε,
+και πάσαν ώρα το δίκιο βάρος
+της παρουσίας σας να νοιώθουν κάνετε,
+ω πολυοτίμητες σ' όλα θεές.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Για τη χώρα μου τέτοια ν' ακούω, που αυτές
+τόσο πρόθυμα ορίζουν,
+μου ξανοίγει η καρδιά, και τη χάρι ευλογώ
+της Πειθώς, που τη γλώσσα μου ωδήγα
+ναντικρύσω το άγριο των πείσμα.
+Μα ενίκησε ο Δίας, του λόγου ο θεός,
+κι απ' αυτή μεταξύ μας τη συνερισιά
+στο καλό, βγαίνω εγώ κερδημένη.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Της κακοαχόρταγης Διχόνοιας
+εύχομαι, μες στην πόλη αυτή,
+το βρουχητό να μη ακουστή·
+μηδέ να πιή πολιτών αίμα το χώμα,
+που να ζητάη μ' οργή
+άλλη ναρπάξη απ την πόλι
+εκδίκησι πίσω με φόνους.
+Αλλά χαρές μεταξύ τους
+να περνοδίνουν, μ' αγάπη αμοιβαία
+και να μισούν με μια γνώμη·
+γιατ' αυτό σε πολλά, στους ανθρώπους, γιατρειά ναι.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Της καλής λοιπόν γλώσσας το δρόμο
+βρίσκουν όσοι έχουν γνώσι;
+απ την τρομερή των την όψιν εγώ
+βλέπω κέρδος μεγάλο γι' αυτόν το λαό·
+γιατί αν, πρόθυμες, πρόθυμα πάντα και σεις
+τις τιμάτε πολύ, δίχως άλλο τη γη
+και την πόλι σας θάχετε πάντα σωστή
+δικαιοσύνης καθέδρα.
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Χαίρετε, χαίρετε μες στις αγκάλες του πλούτου,
+χαίρε λαέ της Αττικής,
+που κάθεσαι στο Δία κοντά,
+φίλε της φίλης παρθένας
+με τιμή πάντα και γνώσι·
+όσοι κάτω απ τη σκέπη ζουν της Παλλάδος
+κι ο πατέρας της σέβεται αυτούς.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Και σεις χαίρετε· τώρα περνώ εγώ μπρος,
+με το φως το ιερόν αυτής της συνοδειάς,
+στους ναούς, που θε νάχετ' εδώ, να σας φέρω.
+Προχωρείτε και κάτω απ τα φέγγη ταγνά
+μες στη γη που θα μπήτε, καθετί βλαβερό
+απ τη χώρα μακριά να κρατήτε,
+και να στέλλετε μόνου ό,τ' είν' για καλό
+και για δόξα της χώρας.
+Και σεις, πούναι δική σας η πόλις αυτή
+παιδιά του Κραναού, προβοδάτε τις ξένες σας·
+και είθε πάντα ο θεός στο καλό
+να φωτίζη τη γνώμη σας!
+
+
+ΧΟΡΟΣ
+
+Χαίρετε, χαίρετε  —  και τις ευχές δευτερώνω,
+όλοι εδώ στην πόλι αυτή
+άνθρωποί της και θεοί,
+που την πόλι της Παλλάδος
+χαίρεσθε· κι αν με τιμάτε
+ξένη εμέ συγκάτοική σας
+θάναι ζηλευτή η ζωή σας.
+
+
+ΑΘΗΝΑ
+
+Με χαρά δέχομαι κι αυτές τις ευλογίες
+και σας ξεπροβοδώ με φωτερές λαμπάδες
+κάτω στης γης τους τύπους και τα καταχθόνια
+μ' αυτές μου τις ιέρειες, που τάγαλμά μου
+φυλάγουν  —  με το δίκιο, γιατί θέλει γίνη
+καμάρι αυτής της γης ο δοξαστός σας λόχος.
+
+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
+
+Παιδιά, γυναίκες, συνοδειά, γερόντισσες
+με πορφυροβαμμένα ρούχα στολισμένες,
+προβαίνετε, κι ας λάμψουν της φωτιάς τα φέγγη,
+για να γνωρίζεται για πάντα η παρουσία των
+στη χώρ' αυτή, με τάνθισμα γενεάς αντρείας!
+
+
+ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ
+
+Πηγαίνετε στα σπίτια σας, μεγάλες, σεβαστές
+παρθένες, κόρες της Νυχτός, που πρόθυμα σας προβοδούν
+  —  και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλις όλη!  —
+μες στα παμπάλαια σπήλαια της γης, όπου τιμές
+και προσφορές, θυσίες σεμνές, σας καρτερούν.
+  —  Και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλη όλη!  —
+Καλόβουλες και σπλαχνικές στη χώρ' αυτή,
+ελάτε, θέαινες σεβαστές κ' η φωτερή
+στο δρόμο σας λαμπάδ' ας σας ευφραίνη
+  —  και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά!  —
+Δε θαπολείπουν οι σπονδές στα σπίτια σας ποτέ,
+απ της Παλλάδος τον λαόν ο Δίας ο δυνατός
+κ' η Μοίρα τόχουν έτσι αποφασίση·
+  —  και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά!  —
+
+
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΣ
+
+Ο μέγιστος των αρχαίων και νεωτέρων δραματικών ποιητών, για την
+έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης
+του, τη λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την
+αισθητική τους έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσον ως
+σύνθεση τους, όσο και σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη
+την αίσθηση και την ψυχολογία του φυσικού και του πραγματικού,
+ώστε να δονούνται από τον παλμό της πιο σφρίγουσας ζωής. Ο
+Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο τέλεια ποιητική
+εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου.
+
+* * *
+
+Αγαμέμνων: Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Τριλογίας «Ορέστια»
+κι αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από την σύζυγο του
+Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. η σκηνή της
+προφήτιδος Κασσάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της,
+ανήκει στις τραγικότερες του παγκοσμίου Θεάτρου. Μετάφραση σε
+στίχους, του Γρυπάρη.
+
+Χοηφόροι: Το δεύτερο δράμα της «Ορέστειας». Περιέχει την
+κυριώτερη πράξη, γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και
+που πάνω της στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την
+«Ορέστεια»: ο Ορέστης θανατώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του·
+ο νους του σαλεύεται και καταδιωκόμενος από τα φάσματα των
+Ερινυών παίρνει τον δρόμο της εξορίας. Η μετάφραση, σε στίχους,
+του Γρυπάρη.
+
+Ευμενίδες: Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια».
+Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις
+Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου
+υστέρα από απόφαση της Αθήνας, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται
+από τον Άρειο Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου.
+Η μετάφραση, όπως κι όλης της Τριλογίας, του Γρυπάρη.
+
+Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας
+μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον
+θρόνο των Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο
+παθητικότατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους
+σκοτωμένους αδελφούς των είναι από τους λυρικώτερους της
+αρχαίας τραγωδίας. Η μετάφραση, σε στίχους, αριστοτεχνική, με
+φιλολογική ακρίβεια και δύναμη ύφους, του Γρυπάρη.
+
+Πέρσαι: Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατον ύμνο των ελληνικών
+νικών κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η
+μεγαλοπρεπής αφήγηση της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα, κρίνεται σαν
+μοναδικό υπόδειγμα επικολυρικής περιγραφής. Μετάφραση Ι.
+Ζερβού.
+
+Προμηθεύς Δεσμώτης: Το πιο μεγαλεπήβολο και υψιπετές Έργο του
+παγκοσμίου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένον πάνω στον
+Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρίαν της
+φιλανθρωπίας του. Το Κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα,
+ο Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο
+Προμηθέας, δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το
+θεϊκό μεγαλείο τους. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Ζερβού.
+Ικέτιδες: Το δράμα αυτό, βασισμένο στην ιστορική παράδοση,
+εξυμνεί την αρετή και τη φιλοξενία των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες,
+φεύγοντας από την Αίγυπτο, για να αποφύγουν να παντρευτούν με
+τη βία, φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους Αργείους και
+πάλι ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο υψηλός
+λυρισμός του έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους.
+
+ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
+
+Από τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τραγικούς, που μας σώθηκαν
+μερικά έργα τους, ο πιο προσιτός, τόσο στην αρχαιότητα όσο και
+στην εποχή μας, είναι ο Ευριπίδης. Δραματικός και περιπαθής
+ποιητής, ένας φιλόσοφος και, μαζί, ένας ψυχολόγος των
+ανθρωπίνων αρετών και ελαττωμάτων.
+
+***
+
+Ανδρομάχη: το δράμα αυτό εικονίζει, κατά τον πιο θαυμαστό
+τρόπο, έναν κόσμο αισθημάτων, ζήλειας, μίσους και στοργής. Ο
+Νεοπτόλεμος, χωρίζοντας από την Ανδρομάχη, παντρεύεται την κόρη
+του Μενέλαου και της Ελένης, την Ερμιόνη, που συνεννοείται με
+τον πατέρα της να σκοτώσουν τον γιο που έδωσε η Ανδρομάχη στον
+Νεοπτόλεμο. Ο Πηλέας, παππούς του παιδιού, σώζει τον μικρό, και
+ο Μενέλαος σκοτώνει με δόλο τον Νεοπτόλεμο. Μετάφραση, τον Γ.
+Τσοκόπουλου.
+
+Άλκηστης: Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο θεός, ο Άδμητος
+θα γινόταν αθάνατος, αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να
+θυσιαστή γι αυτόν το σκοπό. Οι γονείς του δεν δέχονται, μα η
+γυναίκα του η Άλκηστης προσφέρεται πρόθυμα να θυσιαστή,
+δίδοντας έτσι μοναδικό παράδειγμα συζυγικής αφοσίωσης. Η
+μετάφραση, σε στίχους, του Γ. Τσοκόπουλου.
+
+Μήδεια: Το τραγικότερο από τα δράματα του Ευριπίδου. Το πάθος
+της ερωτικής εκδίκησης, ξεπερνώντας σ’ ένταση αυτό τούτο το
+ερωτικό πάθος, εκφράζεται, στο έργο αυτό, στο έπακρο των
+εκδηλώσεων του. Προδομένη από τον Ιάσονα, η Μήδεια καταπνίγει
+τη μητρική στοργή μέσα της και σκοτώνει τα δυο τους παιδιά για
+να εκδικηθή τον σύζυγο. Μετάφραση ΑΓΓ. Τανάγρα.
+
+Ηλέκτρα: Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον
+φονέα του πατέρα τους Αίγισθο και την μητέρα τους, συνεργόν του
+φόνου επίσης, Κλυταιμνήστρα. Η κάθαρση εδώ έρχεται από τον από
+μηχανής θεό, που δίδει και την εξάγνιση στους δύο μητροκτόνους.
+Η μετάφραση, φιλολογικά πιστή, του Αγγέλου Τανάγρα.
+
+Ιππόλυτος: Το νεωτεριστικώτερο από τα έργα του Ευριπίδου. Η
+Φαίδρα αισθάνεται ανόσιο έρωτα προς τον γυιό του συζύγου της
+Θησέως, τον Ιππόλυτο. Ο νέος αποκρούει τον έρωτά της κ’ η
+Φαίδρα αυτοκτονεί, συκοφαντώντας τον στον πατέρα του. Ο Θησέας
+εξορίζοντας τον Ιππόλυτο, τον καταρατάται να καταστραφεί από
+τον Ποσειδώνα. Η κατάρα πραγματοποιείται, μα ή συκοφαντία
+φανερώνεται κι ο Ιππόλυτος πεθαίνει θρηνούμενος και
+συγχωρώντας. Η μετάφραση του Αγγέλου Τανάγρα.
+
+Ιφιγένεια εν Αυλίδι: μια από τις παθητικώτερες και καλύτερες
+τραγωδίες του Ευριπίδη. Οι προσπάθειες του Αγαμέμνονος να σώση
+την κόρη του, η συμπάθεια και κατανόηση του Μενελάου, που
+έρχονται αργά, για το θύμα, η τολμηρή αντίσταση του Αχιλλέα
+εναντίον του στρατού για να σωθή η μνηστή του, εντείνουν τη
+δράση και την τραγικότητα. Η λύση του δράματος δίδεται από τον
+από μηχανής θεόν. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Φραγκιά.
+
+Ιφιγένεια εν Ταύροις: Η Ιφιγένεια, που θυσιάζεται από τον
+πατέρα της Αγαμέμνονα στην Αυλίδα, για να γίνη δυνατόν ν’
+αποπλεύσουν τα πλοία της τρωικής εκστρατείας, σώζεται την
+τελευταία στιγμή από την θεά Αρτέμιδα, που την μεταφέρει στην
+χώρα των Ταύρων. Εκεί, μητροκτόνος πια και περιπλανούμενος, την
+συναντά ο αδελφός της Ορέστης, ιέρεια της Αρτέμιδος. Φεύγοντας
+αποκομίζει μαζί της και το άγαλμα της θεάς στην Αθήνα.
+Μετάφραση Ν. Κυπαρίσση.
+
+Βάκχαι: Πρόκειται για μιαν από τις αρτιώτερες και οπωσδήποτε
+την λυρικώτερη από τις τραγωδίες του μεγάλου ποιητή. Ο Πενθέας
+κ’ η μητέρα του Αγαύη, απιστώντας απέναντι των θείων,
+τιμωρούνται από τον θεό Διόνυσο, γιατί δε θέλησαν να δεχθούν τη
+λατρεία του στην Θήβα. Η μετάφραση, σε στίχους, του Κ. Βάρναλη.
+
+Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της
+αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους, Γεμάτη επεισόδια και
+σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του
+πατέρα τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ.,
+θεωρείται μια από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η
+μετάφραση του Ν. Ποριώτη.
+
+Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα
+Θησέα, ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα
+τείχη των Θηβών. Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι
+μητέρες και τα παιδιά των πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά
+θεωρούνται από τα παθητικώτερα της αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η
+μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη.
+
+Ηρακλής μαινόμενος: Το ωραίο αυτό δράμα του μεγάλου τραγικού,
+αναφέρεται στον Ηρακλή, που, ελευθερώνοντας τα παιδιά του,
+κυριεύεται ύστερα από μανία και τα σκοτώνει. Μόλις συνέρχεται
+από την τρέλλα του και καταλαβαίνει τι έχει κάμει, επιχειρεί να
+αυτοκτονήση, αλλά τον σώζει ο φίλος του Θησέας. Η άρτια τούτη
+μετάφραση, που διατηρεί όλη την ομορφιά του πρωτοτύπου
+οφείλεται στον Κ. Βάρναλη.
+
+Ίων: Το δράμα αυτό διακρίνεται για την περίτεχνη πλοκή του,
+τις περιπέτειες που με πολλή τέχνη παρεμβάλλονται και για την
+απροσδόκητη έκβαση. Η υπόθεση του περιστρέφεται γύρω από τους
+κινδύνους, την αναγνώριση και την αναγόρευση, μετά, του Ίωνος,
+ως κληρονόμου του βασιλέα της Αττικής Ξούθου. Η μετάφραση, του
+Πολ. Δημητρακόπουλου.
+
+Κύκλωψ: Σατυρικό δράμα, που ανάγεται στη γνωστή ομηρική
+περιπέτεια του Οδυσσέα, με τη μέθη και την τύφλωση του Κύκλωπα,
+που κάνει δυνατή τη σωτηρία του ήρωα και των συντρόφων του. Τα
+κωμικά επεισόδια κάνουν το έργο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον για
+κάθε εποχή. Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Τσοκόπουλο.
+
+Ορέστης: Το πιο πολύπλοκο και νεωτεριστικό δράμα ίσως, του
+Ευριπίδη. Ο Ορέστης καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αργείους,
+ενώ ο θείος του Μενέλαος τον εγκαταλείπει, από δειλία.
+Εξαγριωμένος από τη στάση του Μενελάου ο Ορέστης θέλει να
+σκοτώση τη σύζυγο του και την κόρη του Ερμιόνη. Τελικά
+μεταπείθεται από τον από μηχανής θεό και παντρεύεται την
+Ερμιόνη. Η μετάφραση έγινε από την Ηλία Βουτιερίδη.
+
+Ρήσος: Ανήκει στα νεώτερα δράματα της Αττικής Τραγωδίας, κ’
+είναι αβέβαιο αν ανήκη στον Ευριπίδη, μολονότι από τους
+αρχαίους ήδη χρόνους αποδιδόταν σ’ αυτόν. Φαίνεται ν’ ανήκη
+μάλλον στη σχολή του Φιλοκλέους. Ανάγεται στο ομηρικό επεισόδιο
+της αρπαγής της Ελένης από τον Πάρη. Η μετάφραση έγινε από τον
+Άριστο Καμπάνη.
+
+Ηρακλείδες: Το δράμα αναφέρεται στην περίθαλψη των Ηρακλειδών
+στην Αττική κι αποτελεί ύμνο στην ανδρεία των Αργείων και των
+Αθηναίων ηρώων. Το επεισόδιο, όπου η Μακαρία παραδίδεται με τη
+θέληση της στον θάνατο προς χάριν της κοινής σωτηρίας, εντείνει
+την τραγικότητα του δράματος. Η μετάφραση, σε στίχους Κ.
+Βάρναλη.
+
+Εκάβη: Συγκρατώντας την οδύνη της για τον θάνατο του γιου της
+Πολυδώρου, η βασίλισσα της Τροίας συμβάλλει στην καταστροφή του
+δολοφόνου. Στην τραγωδία τούτη, το πάθος της εκδίκησης στην
+Εκάβη, περιγράφεται με βαθύτατη ψυχολογία. Η μετάφραση του Ν.
+Ποριώτη
+
+Ελένη: Αντίθετα από την παράδοση, η Ελένη παρουσιάζεται εδώ σαν
+υπόδειγμα πιστής συζύγου, και βοηθημένη από τον σύζυγο της
+Μενέλαο, κατορθώνει να γλυτώση από τον γάμο με τον Αιγύπτιο
+βασιλέα. Η αδελφή του τελευταίου, η Θεονόη, που συμπονεί τους
+συζύγους, είναι από τους καλύτερα διαγραφόμενους χαρακτήρες του
+έργου. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.
+
+Τρωάδες: Το συνταρακτικό τούτο δράμα αποτελεί εξεικόνιση των
+φρικαλεοτήτων της αλώσεως της Τροίας. Η σφαγή της Πολυξένης, ο
+φόνος του Αστυάνακτος, η όψη της πόλης, που πυρπολείται, δίδουν
+την πιο δραματική εικόνα πόλης που καταπατείται από τον εχθρό.
+Η μετάφραση οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.
+
+***
+
+ΣΟΦΟΚΛΗΣ
+
+Απαράμιλλοι σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του
+Σοφοκλέους αποτελούν απλησίαστα πρότυπα της δραματικής τέχνης
+όλων των λαών κι όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης,
+θαυμαστός ανατόμος του πάθους, φιλοσοφικός ερευνητής της
+ανθρωπίνης ψυχής και του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει,
+φωτίζει και γοητεύει, με σκέψη, λυρισμό, περιπάθεια και
+καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό του.
+
+Αντιγόνη: Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκοσμίου
+θεάτρου, το έργο αυτό παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικό νόμο  τη
+φωνή του αίματος  προς το νόμο τής Πολιτείας, που επικρατεί
+βέβαια και συντρίβει, αλλά δε μπορεί να ταπεινώση την ευγένεια
+του φυσικού νόμου της στοργής. Η θαυμάσια μετάφραση, οφείλεται
+στον Κ. Χρηστομάνο.
+
+Ηλέκτρα: Η αλλεπάλληλη διαδοχή τραγικών γεγονότων και η συχνή
+μετάπτωση των αισθημάτων και των παθών δίδουν στην τραγωδία
+τούτη τον νεωτεριστικώτερο τύπο. Ύστερα από την ανάγνωση των
+δύο αδελφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η
+εκδίκηση της πατρικής δολοφονίας: ο φόνος της Κλυταιμνήστρας
+και του Αιγίσθου. Η μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.
+
+Οιδίπους Τύραννος: Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας
+του Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του
+δραματοποιείται στο έργο αυτό σαν αποκάλυψη που επέρχεται από
+τον θεό και που εξιλεώνεται με την αυτοκτονία της μητέρας,
+αιμομίκτριας εν αγνοία της, και της εκούσιας τύφλωσης του
+Οιδίποδος. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.
+
+Τραχίνιαι Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό
+θάνατο του Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του
+Δηιάνειρας, που είχε παρασυρθή στην πράξη της από υπερβολικό
+έρωτα. Η ακουσία δολοφόνος αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν
+πεθάνη, μαθαίνει πώς είναι αθώα. Η μετάφραση οφείλεται στον
+Άριστο Καμπάνη.
+
+Φιλοκτήτης: Ο Νεοπτόλεμος, για να πάρη στην κατοχή του τα
+πατρικά όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρησμό, στην αρχή
+μεταχειρίζεται δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας.
+Συγκινημένος, όμως, από τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί,
+φανερώνει την απάτη και παραιτείται από τα σχέδια του. Ο
+Ηρακλής που παρουσιάζεται σαν από μηχανής Θεός, συμβιβάζει τα
+πράγματα και δίδει τη γνωστή από τον Όμηρο λύση.
+
+Αίας: Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, που παρεφρόνησε, κατά θείαν
+βουλήν, για την αλλαζονία του. Συνερχόμενος ο ήρωας και
+νιώθοντας ντροπή, αυτοκτονεί. Ύστερα από επέμβαση του αδελφού
+του Τεύκρου και του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη
+λαμπρότητα για τον ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα. Η
+μετάφραση ανήκει στον Κ. Βάρναλη.
+
+Οιδίπους επί Κολωνώ: το τελευταίο από τα δράματα του
+Σοφοκλέους. Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του
+Οιδίποδος και κλείνει με τον θάνατο του στον Κολωνό. Η γενική
+έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα
+που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα αυτό ως ένα από τα
+αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Η μετάφραση του Ηλία
+Βουτιερίδη.
+
+ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
+
+Ο μέγιστος κωμικός και σατυριστής των ανθρωπίνων ελατωμάτων, ο
+θαυμαστός ηθογράφος και δαιμόνιος επινοητής σκηνικής πλοκής. Με
+λιτή και γυμνή φράση, προσιτή σε ανθρώπους με ώριμη σκέψη, ο
+Αριστοφάνης είναι και παραμένει κυρίως ένας κατ’ εξοχήν
+ηθικολόγος, που δεν προδίδει ποτέ τον υψηλό ποιητή. Οι κωμωδίες
+του έχουν τόση γενικότητα και τόση ζωντάνια, που παραμένουν
+πάντοτε επίκαιρες.
+
+Οι Όρνιθες: Η κωμωδία αυτή αποτελεί σάτυρα της πολιτικής και
+κοινωνικής διαφθοράς και σκώμμα εναντίον των θεωριών για
+καινούργια πολιτεύματα. Ο μύθος πλέκεται γύρω από δύο αθηναίους
+πολίτες που πάνε στα πουλιά για να ιδρύσουν εκεί μια νέα
+πολιτεία. Μετάφραση ο Πολ. Δημητρακόπουλος.
+
+Οι Βάτραχοι: Κωμωδία φιλολογικού θέματος, όπου γελοιοποιούνται
+πολλοί από τους ποιητές και σατυρίζεται η κατάπτωση, που βλέπει
+ο Αριστοφάνης στην τέχνη της εποχής του. Ο Ευριπίδης και ο
+Αισχύλος παρουσιάζονται από σκηνής, κι ο δεύτερος ανακηρύσσεται
+ως ύπατος τραγικός. 0ι υπαινιγμοί για καταχρήσεις και διαφθορά
+δίδουν στην κωμωδία τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η μετάφραση
+έγινε από τον Πολ. Δημητρακόπουλο.
+
+Εκκλησιάζουσαι: Το έργο γελοιοποιεί την ιδεολογία για τις
+γυναικείες ελευθερίες και τη χειραφέτηση της γυναίκας, και
+σατυρίζει κυρίως τις τότε καινοφανείς θεωρίες περί κοινογαμίας
+και κοινοκτημοσύνης. Η μετάφραση οφείλεται στον Πολ.
+Δημητρακόπουλο.
+
+Νεφέλες: Στο έργο του αυτό ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τους
+σοφιστές. Σαν σοφιστής παίρνεται κι ο Σωκράτης, γύρω από τον
+οποίο δρουν και κινούνται θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Η
+υπεραπολογία των αρχαίων ηθών και η επίθεση εναντίον της
+ανηθικότητας της εποχής αποτελούν τον κύριο χαρακτήρα της
+κωμωδίας. Μετέφρασεν ο Πολ. Δημητρακόπουλος.
+
+Λυσιστράτη: Εδώ ο Αριστοφάνης επικρίνει, σατυρίζοντας με τον
+τρόπο του, την πολεμομανία των Αθηναίων. Για να σταματήση ο
+καταστρεπτικός Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι γυναίκες απέχουν
+όλων των συζυγικών καθηκόντων των, κι’ έτσι πλέκεται ένας
+κωμικώτατος και σατυρικώτατος μύθος. Η μετάφραση έγινε από τον
+Πολ. Δημητρακόπουλο.
+
+Θεσμοφοριάζουσες: Μια σάτυρα μ’ εξαιρετικά ευφυή πλοκή, που
+στρέφεται εναντίον του Ευριπίδου, τον οποίο παρουσιάζει, για να
+σωθή από τις γυναίκες ο πεθερός του, να καταφεύγη στη βοήθεια
+δύο γύναιων. Μεταφραστής Μ. Αυγέρης.
+
+Ειρήνη: Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνη και τη φιλοπόλεμην τάση
+των Αθηναίων όσο και των άλλων Ελλήνων. Με κωμικώτατη και,
+κυρίως, συμβολική πλοκή, βγαίνει στο φως η θαμμένη από τους
+θεούς Ειρήνη, για να εξυμνηθούν αμέσως τα αγαθά της. Η
+μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.
+
+Σφήκες: Στην κωμωδία του αυτή ο Αριστοφάνης σατυρίζει τη μανία
+που είχαν οι Αθηναίοι για δικαστήρια και δίκες κ’ επί πλέον
+παρουσιάζουν τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα της τότε δικαστικής
+καταστάσεως. Οι ίδιοι οι δικαστές, που παρουσιάζονται ως χορός
+Σφηκών, ενώ δήθεν υπερασπίζουν διακωμωδούν τους δικαστικούς
+θεσμούς. Η ζωντανή έμμετρος μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.
+
+Αχαρνής: Χορός, που τον αποτελούν Αχαρνείς χωριάτες, επικρίνει
+τους ρήτορες και τους πολιτικούς σαν αίτιους του
+Πελοποννησιακού πολέμου και την καταστρεπτική για την Αθήνα
+φιλόδοξη πολιτική. Τα επεισόδια του έργου είναι από τα
+ευφυέστερα της αρχαίας κωμωδίας και δίδουν μια ζωντανή εικόνα
+του τότε αστικού βίου. Μεταφραστής ο Μ. Αυγέρης.
+
+Ιππής: Στην κωμωδία τούτη καυτηριάζει δηκτικώτατα ο δημοκόπος
+Κλέων, πρώην βυρσοδέψης, και η στρατηγία του στην Πύλο. Ο χορός
+του έργου αποτελείται από μέλη της τάξεως των Ιππέων, γιατί η
+τάξη αύτη ακριβώς είχε καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα για
+δωροδοκία. Αλλά το έργο σατυρίζει και πολλά άλλα από τότε
+πολιτικά και κοινωνικά ήθη των Αθηναίων. Η μετάφραση, έμμετρη,
+οφείλεται στον Μ. Αυγέρη.
+
+Πλούτος: Η, χωρίς αμφιβολία, παραστικώτερη κωμωδία τούτη του
+Αριστοφάνη, περιστρέφεται γύρω από ένα γενικώτερο θέμα. Ένας
+γέρος ενάρετος και φτωχός, συμμορφούμενος με χρησμό, συναντά
+τον Πλούτο, τυφλό. Θεραπεύοντας τον γίνεται πλούσιος, όπως και
+άλλοι ενάρετοι, γιατί είχε αποκατασταθή η πρέπουσα τάξη κι’
+είχε σταματήσει η ανηθικότητα που κυριαρχούσε πριν, όταν ο
+Πλούτος ήταν τυφλός. Ολόκληρη η πλοκή διαπνέεται από
+καυστικώτατη σάτυρα. Μεταφραστής ο Μ. Αυγέρης.
+
+ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ
+
+Κομψός στο ύφος, πυρρωνιστής στην σκέψη, σκώπτης και
+χαριτολόγος, ο Λουκιανός συμπερίλαβε στις διηγήσεις του, στους
+διάλογους του, θεών, ανθρώπων και νεκρών, και στις ποικίλες
+άλλες μελέτες του ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Την αδρά και
+φιλολογικώς άρτια μετάφραση του Λουκιανού, εφάμιλλο στο ύφος
+και στην κομψότητα με το πρωτότυπο, την οφείλουμε στον Ιωάννη
+Κονδυλάκη. Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν πρέπει να λείπη από
+καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του Κονδυλάκη αποτελεί,
+χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες προσφορές στην
+νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα.
+
+***
+
+Άπαντα
+
+ΤΟΜΟΣ Α’. Όνειρο ή Λουκιανού βίος. Προς εκείνον που είπε: είσαι
+Προμηθέας στα έργα σου.  Πλοίον ή ευχές,  Περί πένθους. Τίμων ο
+μισάνθρωπος.  Εγκώμια μυίγας.  Θεών διάλογοι.  Κρίσεις Θεών.
+Προς Νιγρίνον επιστολή.  Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού
+χαρακτήρας.  Δίκη φωνηέντων.
+
+Τόμος Β’ Διάλογοι θαλασσίων Θεών.  Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως.
+Προμηθεύς ή Καύκασος.  Νεκρικοί διάλογοι.  Μένιππος ή
+νεκρομαντεία.  Φιλοψευδής ή απιστών.  Πώς πρέπει να γράφεται η
+Ιστορία.
+
+Τόμος Γ’ Αληθινή Ιστορία.  Τυραννοκτόνος.  Αποκηρυττόμενος.
+Φάλαρις λόγος.  Αλέξανδρος ή ψευδομάντις.  Ο Ηρακλής.  Ο
+Διόνυσος.  Ψευδολογιστής.
+
+Τόμος Δ’ Δις κατηγορούμενος ή Δικαστήρια.  Περί παρασίτου.
+Ανάχαρσις.  Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. –
+Ότι δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν.  Ζευς
+ελεγχόμενος.  Ρητόρων διδάσκαλοι.  Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος.
+
+Τόμος Ε’ Ιππίας ή περί του λουτρού.  Μακρόβιοι.  Ο θάνατος του
+Περεγρίνου.  Οι δραπέται.  Περί του ήλεκτρου ή των κύκνων. –
+Περί του οίκου.  Πατρίδος εγκώμιον.  Περί των διψάδων.  Περί
+ορχήσεως.  Ευνούχος.  Βίος Δημώνακτος.  Διάλεξις με τον
+Ησίοδον.  Χάρων ή επισκοπούντες.
+
+Τόμος ΣΤ’ Εικόνες.  Υπέρ των εικόνων.  Εταιρικοί διάλογοι.
+Όνειρος ή αλεκτρυών.  Συμπόσιον ή Λαπίθαι.  Θεών Εκκλησία,
+Βίων πράσις.  Αλιεύς.  Ψευδοσοφιστής.  Περί Συρίης Θεού.  Ζευς
+τραγωδός.
+
+ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ
+
+Οι αντιλήψεις για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για την ηθική του
+περίφημου στωικού φιλοσόφου συγκεντρωμένες στο «Εγχειρίδιο»
+του, σε αριστοτεχνική μετάφραση του Άριστου Καμπάνη.
+
+ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ
+
+Χαρακτήρες: Το κατ’ εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο
+έργο του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο
+είδος του, αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα
+κοινωνικών και ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση,
+πιστή στο πρωτότυπο και ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου.
+
+ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ
+
+Ειδύλλια: Ο κοντινώτερος και συγγενικώτερος μας από τους
+αρχαίους ποιητές, υμνητής του έρωτα και της φύσης, που το έργο
+του, στο σύνολο του, έχει πολλές ομοιότητες και αναλογίες με τη
+δημοτική μας ποίηση. Τα σωζόμενα ποιήματα του, βουκολικά,
+ερωτικά, μίμοι, επιγράμματα, διαπνέονται από ζωή κι ομορφιά,
+που μας προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα του αρχαίου βίου με
+εκπληκτική νεωτεριστικότητα. Η μετάφραση έμμετρη, του Ιωάν.
+Πολέμη.
+
+ΗΡΟΔΟΤΟΣ
+
+Πατέρας της Ιστορίας ωνομάστηκε ο Ηρόδοτος, που η πιστοποιημένη
+κι από άλλες πηγές ακρίβεια των όσων εκθέτει αμιλλάται προς τη
+γοητεία του ύφους του.
+
+Μούσες: Στο θαυμάσιο έργο του, τις «Μούσες», μας ιστορεί τη ζωή
+των αρχαίων Ασιατικών εθνών, διαφόρων βαρβάρων λαών, της
+Αιγύπτου και της Ελλάδος μέχρι των Μηδικών Πολέμων. Οι εθνικοί
+και θρησκευτικοί μύθοι, που αναφέρει, οι περιγραφές των τόπων
+και των ηθών και εθίμων, καθώς και τα διάφορα επεισόδια που
+περεμβάλλει στις ιστορίες των λαών προσθέτουν άφθαστη ομορφιά
+στο βιβλίο, για αυτό οι αρχαίοι έδωσαν τα ονόματα των εννέα
+Μουσών στα εννέα κεφάλαια του. Η μετάφραση έγινε από τον
+Σκαλίδη και μ’ έλεγχο του Ι. Ζερβού, Τόμοι τέσσερις.
+
+ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
+
+Πελοποννησιακός Πόλεμος: Η αμερόληπτη ακρίβεια, η βαθυστόχαστη
+κριτική, η συντομία και λιτότητα του λόγου και τ’ αδρά του
+νοήματα, ανάδειξαν τον Θουκυδίδη ως τον κορυφαίο ιστορικό του
+κόσμου όλων των εποχών. Στο μοναδικό έργο του μας εξιστορεί με
+θαυμάσιο τρόπο τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων, που
+αποτέλεσμα του υπήρξε η ανεπανόρθωτη εξασθένιση της Ελλάδος.
+Ανατρέχοντας στα απώτατα αίτια, ο Θουκυδίδης εξηγεί τα σχετικά
+με την ανάπτυξη του Ελληνισμού από τους αρχαιότατους χρόνους,
+περιγράφει τη σύσταση και την ζωή των Πολιτειών  Κρατών,
+δίδοντας μας έτσι μιαν άρτια εικόνα της ζωής των Ελλήνων. Η
+μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβά. Τόμοι τέσσερις.
+
+ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
+
+Παράλληλοι Βίοι : Ο τελειότερος και σημαντικώτερος από τους
+τελευταίους Έλληνες κλασικούς, για το ύφος, το απέραντο της
+σοφίας του και των γνώσεων του και την αδρότητα της σκέψης του.
+Ιστορικός, ηθικολόγος και φιλόσοφος, στα έργο του συμπεριέλαβε
+αμύθητο πλούτο γνώσεων, δοξασιών και γεγονότων όλου του αρχαίου
+ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου μέχρι των χριστιανικών χρόνων.
+Στους «Παραλλήλους Βίους» του δεν βιογραφεί απλά, παρά κρίνει
+και συγκρίνει την ιστορία μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών,
+περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα κι όλα τα σχετιζόμενα μ’ αυτούς και
+την εποχή τους γεγονότα, ολόκληρη σχεδόν την πολιτική και
+κοινωνική και, εν μέρει, την πνευματική ζωή της Ελλάδος και της
+Ρώμης. Έτσι, οι Παράλληλοι Βίοι» του αποτελούν μιαν αισθητικά
+δοσμένη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και ρωμαϊκής
+ιστορίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή. Ολόκληρο
+το έργο θα κυκλοφορήση σε 10 τόμους.
+
+ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
+
+Ο Δημοσθένης θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ρήτορας του κόσμου κ’
+οι λόγοι του είναι το τελειότερο υπόδειγμα ρητορικής τέχνης. Οι
+λόγοι τούτοι, δυνατοί και κυριολεκτούντες, ακαταμάχητοι στην
+επιχειρηματολογία τους, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα στοχασμού
+κ’ έκφρασης.
+
+Ο περί του στεφάνου λόγος : «Ο περί του στεφάνου λόγος» είναι
+απολογία του πολιτικού του βίου. Περιέχει τόσον μεγάλο πλούτο
+σ’ έξαρση και ρητορικά σχήματα, που μπορεί ν’ αποτελέση πρότυπο
+για την διδασκαλία της ρητορικής τέχνης.
+
+Οι τρεις Ολυνθιακοί: Στους «Τρεις Ολυνθιακούς» του εκθέτει,
+αποκαλύπτοντας την έτσι στους Αθηναίους, την πολιτική και τους
+σκοπούς του Φιλίππου, του Βασιλιά της Μακεδονίας, επικρίνοντας
+τους ταυτόχρονα για την αδράνεια τους. 01 «Τρεις Ολυνθιακοί»
+κρίνονται σαν οι κατ εξοχήν πολιτικοί λόγοι του μεγάλου
+αθηναίου ρήτορα.
+
+Οι Τέσσαρες Φιλιππικοί: Αντίθετα, οι «Τέσσαρες Φιλιππικοί» του
+αποτελούν δριμύτατην επίθεση εναντίον του Φιλίππου και
+ταυτόχρονα πρόκληση σε άμεση εναντίον του ενέργεια των Αθηνών
+και των άλλων ελληνικώνΠολιτειώνΚρατών. Οι μεταφράσεις των
+λόγων του Δημοσθένους, ακριβείς, διατηρούν όλη τη δύναμη και τη
+ζωντάνια του πρωτοτύπου κι οφείλονται στον Ν, Γκινόπουλο. Τόμοι
+τρεις.
+
+ΟΜΗΡΟΣ
+
+Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου
+σκέψεως αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η
+«Οδύσσεια», του Όμηρου. Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί
+της Ανατολής σε γνώσεις, θρησκευτικές δοξασίες, μύθους και
+σύμβολα, σε ηθικές αντιλήψεις και σε τέχνη, πολλαπλασιασμένα
+από την πλούσια ελληνική διανόηση και διυλισμένα από την καθαρή
+και λεπτή ελληνικήν αισθητική, κατάληξαν στον Όμηρο, σαν
+απόσταγμα ποίησης, πλαστικότητας και κάλλους. Έτσι τα δύο
+ομηρικά έπη αποτελέσανε και παραμείναν έκτοτε δυο αστείρευτες
+πηγές κάθε τέχνης, ιδανικά κι άφθαστα πρότυπα για κάθε ποίηση.
+
+Ιλιάς: Το κυρίως ηρωικό έπος. Βασίζεται στη φιλονεικία μεταξύ
+Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, περιγράφει όλα τ’ αποτελέσματα και
+τις επιπτώσεις που είχε στην τρωικήν εκστρατεία κι ανατρέχει,
+επεισοδιακά, σ’ όσα προηγήθηκαν της εκστρατείας και στην εν
+γένει ελληνική μυθολογία. Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες,
+περιγραφές, αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και
+ζη μ’ όλη την ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της
+πιο υψηλής ποίησης. Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι.
+Ζερβού. Τόμοι τέσσερις.
+
+Οδύσσεια: Το πολυσύνθετο και πολυμερές έπος αυτό του Όμηρου
+διηγείται την δεκάχρονη περιπλάνηση του Οδυσσέα, ύστερα από τον
+τρωικό πόλεμο, επιστρέφοντας στην Ιθάκη. Οι πολιτισμοί, οι
+θρησκείες, η Ιστορία, τα ήθη των τότε λαών, καθώς και των
+μυθολογουμένων, περιλαμβάνονται και συμπλέκονται στην
+αριστουργηματική, περιπετειώδη αφήγηση. Η έμμετρη μετάφραση,
+από τις κλασικές πια της νεοελληνικής γραμματολογίας, έγινε από
+τον Ιάκωβο Πολυλά. Το έργο θα κυκλοφορήση σε τέσσερις τόμους.
+
+ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
+
+Ο πολυσχιδέστερος κι έγκυκλοπαιδικώτερος από τους φιλοσόφους
+όλων των εποχών, που το έργο του υπήρξεν η βάση ολόκληρης της
+νεώτερης επιστήμης και φιλοσοφίας.
+
+***
+
+Ηθικά Νικομάχεια: Πρόκειται για το πιο νεωτεριστικό έργο του
+μεγάλου φιλοσόφου. Στα «Ηθικά Νικομάχεια» εξετάζονται,
+αναλύονται και διατυπώνονται από θεωρητικής και, ταυτόχρονα,
+πρακτικής απόψεως, οι αρχές της κοινωνικής και της ατομικής
+ηθικής. Η μετάφραση φιλολογική και σαφής, έγινε από τον Κ.
+Ζάμπα. Τόμοι δύο.
+
+Περί ψυχής: Στο πολυφημισμένο τούτο έργο του ο Αριστοτέλης
+διατύπωσε τις μεταφυσικές θεωρίες του για την ψυχή, βασίζοντας
+τις στα δεδομένα του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Οι
+αντιλήψεις του υπήρξαν η αφετηρία των περισσοτέρων από τα
+νεώτερα μεταφυσικά συστήματα. Η μετάφραση οφείλεται στον Π.
+Γρατσιάτο.
+
+Μικρά φυσικά: τα πορίσματα των πριν απ’ αυτόν φυσικών και
+φιλοσόφων και κυρίως τα συμπεράσματα της κολοσσιαίας προσωπικής
+εργασίας του διατύπωσεν ο Αριστοτέλης στο έργο του αυτό. Έργο
+βαθύτατο και διαφωτιστικό των τότε φυσικών και βιολογικών
+γνώσεων. Η μετάφραση, με φιλολογική ακρίβεια και σαφήνεια,
+οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο.
+
+Αθηναίων Πολιτεία : Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών,
+το κυριώτερο από το μεγάλο περί πολιτευμάτων έργο του
+Αριστοτέλους. Στην Ιστορία τούτη θαυμάζεται ιδιαίτερα η
+λιτότητα και η οικονομία του έργου. Η μετάφραση έγινε από τον
+Ι. Ζερβό.
+
+ΞΕΝΟΦΩΝ
+
+Λαξευτής του λόγου, χαρακτηριζόμενος κυρίως για την σαφήνεια
+του, την λιτότητα και την περιγραφικότητα του, ο Ξενοφών
+αποτελεί υπόδειγμα της Αττικής καλλιέπειας κ’ είναι ένας από
+τους μεγαλύτερους ιστορικούς και ηθικολόγους της παγκοσμίου
+γραμματολογίας.
+
+***
+
+Απομνημονεύματα : τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντος είναι η
+περίληψη της διδασκαλίας του Σωκράτους, του οποίου επίσης
+υπήρξεν μαθητής, κι αναφέρονται κυρίως στις ηθικές αντιλήψεις
+του μεγάλου φιλοσόφου. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Βάρναλη.
+
+Κύρου Ανάβασις: Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου του νεωτέρου
+και κυρίως η αφήγηση της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων
+υπό την στρατηγία του Ξενοφώντος. Η περιγραφή των χωρών και των
+λαών της Ασίας επιτείνει την ζωηρότητα του ύφους και το
+ενδιαφέρον τής Ιστορικής αφήγησης. Μετάφραση Δ. Αναστασοπούλου
+του Αθηναίου. Τόμοι τρεις.
+
+ΠΛΑΤΩΝ
+
+Στους θαυμάσιους διάλογους του ο Πλάτων απέδωσε την διδασκαλία
+του Σωκράτους και διατύπωσε εξαιρετικής γενικότητας δικές του
+θεωρίες για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, για την ψυχή και για
+τον νου, για την πολιτεία και για την ηθική, επηρεάζοντας
+βαθύτατα τον Χριστιανισμό και τις ηθικές και κοινωνικές
+αντιλήψεις των νεωτέρων χρόνων ως τις μέρες μας. Οι διάλογοι
+του αποτελούν άρτια εγκυκλοπαιδική διδασκαλία της αρχαίας
+σοφίας, κ’ έχουν τόση φυσικότητα, περιγραφή και χάρη, που
+μπορούν να χαρακτηρισθούν κι ως φιλοσοφικά δράματα.
+
+***
+
+Φαίδων: Πρόκειται για υψηλή και βαθιά μελέτη περί ψυχής. Ο
+Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της
+ζωής του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του
+άνθρωπου και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής.
+Ύστερ’ από τον θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του
+Σωκράτους, με κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της
+παγκοσμίου λογοτεχνίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.
+
+Κρίτων : Ο μεγάλος φιλόσοφος, παρακινούμενος από τον Κρίτωνα να
+φύγη, για να μην υποστή την άδικη τιμωρία, αρνείται και
+εξηγώντας τους λόγους διδάσκει γιατί και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε
+και να σεβώμαστε την πατρίδα και τους νόμους της. Μετάφραση Ν.
+Γκινοπούλου.
+
+Θεαίτητος: Από τα τελευταία έργα του Πλάτωνος. Σ’ αυτό
+ερευνώνται τα σχετικά με την ανθρώπινη γνώση και καθορίζεται το
+τι είναι επιστήμη. Η ενάργεια της σκέψης, η βαθύτητα του
+νοήματος και η ακρίβεια της φιλοσοφικής διατύπωσης κάνουν τον
+«θεαίτητον» έναν από τους εξοχώτερους πλατωνικούς διάλογους.
+Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Κρατύλος: Με βαθύτατη παρατηριτικότητα κ’ εύληπτη ανάλυση στον
+διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το
+πώς πρέπει ν’ αποβλέπομε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και
+ίσαμε ποιο σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις
+ατέλειες της γλώσσας. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Σοφιστής: Πρόκειται για εξαιρετικά τολμηρή φιλοσοφική έξαρση
+προς εξακρίβωση των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, γι’ αυτό και
+θεωρείται ως η μεταφυσική του Πλάτωνος. Σ’ ό,τι αφορά στην
+λογική του, είναι ο πιο πολύτροπος και οξύς από τους
+πλατωνικούς διάλογους. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Ζάμπα.
+
+Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη
+ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας,
+χρησιμοποιώντας έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος
+για να υποδείξη τις ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι,
+ο διάλογος αυτός αποτελεί την κατ’ εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη
+του Πλάτωνος. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Χαρμίδης: 0 «Χαρμίδης» αποτελεί επισκόπηση της ηθικής, κ’
+εξετάζει κυρίως το τι είναι σωφροσύνη, για να συμπεράνη ότι και
+αυτή, όπως τόσες άλλες ηθικές αξίες, είναι σχετική και επομένως
+απροσδιόριστος από πολλές απόψεις. Μετάφραση Άριστου Καμπάνη.
+
+Ιππίας μείζων και ελάσσων: Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης
+φέρνει σε αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να
+ορίση το Ωραίον. Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον η το
+χρήσιμο η το ικανό ή, γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το
+αίτιο του αγαθού ή, πιο θετικά, αυτό που ευχαριστεί την δράση
+και την ακοή. Όλους τους ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους
+ελέγχει ως αυτοτελείς, υποδεικνύοντας εντούτοις ως κάτι
+ευχάριστο κ’ επαρκή για τον νου μια τέτοια πολλαπλή και
+διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων. Σε παρόμοιο
+συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας όμως
+κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει από το ψέμμα.
+Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Φαίδρος: Περιμάχητος διάλογος, που από την αρχαιότητα κιόλας
+πότε προκαλούσε τον έπαινο και πότε την επίκριση για τις
+παράτολμες περί ηθικής ιδέες του, οι οποίες αναπτύσσονται
+τεχνικώτατα και με παραστατικό λυρισμό. Πραγματεύεται τον
+έρωτα, το κάλλος και όλα τ’ ανάλογα ψυχικά συναισθήματα,
+αντικρούοντας και συμπληρώνοντας έναν σχετικό λόγο του Λυσίου
+κι αποδείχνοντας, ταυτόχρονα, πώς η ρητορική μόνο με τη
+φιλοσοφία μπορεί ν’ αναχθή σε τέχνη. Μετάφρ. Κ. Γούναρη.
+
+Αλκιβιάδης Α’ Αλκιβιάδης Β’ : η αυτοεπίγνωση, το «γνώθι
+σαυτόν», κι ακόμη βαθύτερα η θεώρηση του εσωτερικού κόσμου μας
+τίθεται στον Αλκιβιάδη σαν αφετηρία και βάση της εξύψωσης του
+άνθρωπου. Αφού διευκρινισθή πρακτικά, ότι χωρίς την αυτεπίγνωση
+δεν έχουμε ορθή αντίληψη του δικαίου και του οφελίμου, μετά
+γενικεύεται η ιδέα της αυτοεπίγνωσης και η ωφέλεια που έχουμε
+απ’ αυτήν παρουσιάζεται σαν εκείνο που κατ’ εξοχήν τελειοποιεί
+τον άνθρωπο και που τον εξυψώνει προς το θείο. Έτσι, οι
+αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο πυρήνας, μπορεί να πη
+κανείς, της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο συναπτόμενος διάλογος
+«Αλκιβιάδης Β’» ξεκινώντας από τ’ ότι οι άνθρωποι προσεύχονται
+για να ζητήσουν πολλές φορές επιβλαβή πράγματα, καταλήγει στ’
+ότι αγνοούμε το τι είναι το ωφέλιμο και τι το αγαθό. Η
+μετάφραση του Ν. Καζαντζάκη.
+
+Ίππαρχος, Οι αντεραστές: στον πρώτο από τους δυο αυτούς
+διαλόγους, τον «Ίππαρχο», ερευνάται τι είναι η αγάπη του
+κέρδους και, πιο γενικά, η τάση του άνθρωπου να ωφεληθεί από
+τον διπλανό του και να επικρατήση, και κατά πόσο μια τέτοια
+τάση είναι βλαβερή και άδικη. Αφού αποδειχθή η σχετικότητα των
+παρόμοιων αντιλήψεων, συμπεραίνεται ότι η φιλοκέρδεια είναι μια
+φυσική ανθρώπινη ροπή. Στους «αντεραστές» εξετάζεται τι είναι
+φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς ωφελεί, κατακρίνονται δε αυτοί
+που την απλή πολυμάθεια την παρουσιάζουνε σαν σοφία.
+
+Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών : Στον πρώτο από τους τρεις αυτούς
+διαλόγους ερευνάται τι είναι πλούτος και κατά πόσον μπορεί να
+είναι ωφέλιμος στον άνθρωπο. Στον δεύτερο, τον «Αξίοχο»,
+γίνεται επισκόπηση της εσώτερης πίστης που έχει ο άνθρωπος για
+την ψυχή και η πίστη τούτη προβάλλεται έμμεσα σαν εκμηδένιση
+του φόβου του θανάτου. Στην «Αλυόνα», ποιητικά και με κάποιον
+μυστικισμό, ερμηνεύεται η μεταμορφωτική δύναμη της ύλης της
+φύσεως. Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Μάνεση.
+
+Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων ο Ελεάτης υποστηρίζουν
+δογματικά το ενιαίο του σύμπαντος, αποδείχνοντας με πλήθος
+μεταφυσικούς ισχυρισμούς το αδύνατο της πολλαπλότητας των
+όντων. Μα ο Σωκράτης, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τους φέρνει σε
+αντιφάσεις, για να προκύψη τελικά ως βαθύτερο συμπέρασμα του
+διαλόγου, η σχετικότητα των ανθρωπίνων γνώσεων και το σφαλερό
+κάθε δογματικής θεωρίας.
+
+Συμπόσιον: Σε συμπόσιο, όπου γιορτάζεται η νίκη του πλουσίου
+δραματικού ποιητού Αγάθωνος, οι συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να
+εγκωμιάσουν, κάθε ένας χωριστά, τον έρωτα. Τελευταίος μιλεί ο
+Σωκράτης για να ορίση ότι ο έρωτας, όπως τον εννοούν όλοι,
+είναι η επιθυμία του άνθρωπου για την ομορφιά. Στην διήγηση του
+περιλαμβάνει τον μύθο της γένεσης του Έρωτα, γεμάτον βαθύ και
+υψηλόν μυστικισμό, και παρουσιάζει ιδεολογικά τον ερωτικό πόθο
+σαν φιλοσοφική έφεση, ως τάση προς ευδαιμονία και, μαζί,
+αθανασία. Ο ξαφνικός ερχομός του Αλκιβιάδη, μεθυσμένου, που
+πειράζει φιλικά τον Σωκράτη, επιβεβαιώνει παραστατικά τη
+σωκρατική ιδεολογία. Μεταφραστής ο Ν. Κουντουριώτης.
+
+Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και
+επίκριση των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της
+κενότητας της σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των
+επιφανών και φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων.
+Ορισμένοι υπαινιγμοί αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη.
+Μεταφραστής ο Α. Χαροκόπος.
+
+Μένων : Από τους πιο λιτούς πλατωνικούς διάλογους, που δείχνει,
+εντούτοις, την ευρύτητα και την πολυμέρεια του μεγάλου
+φιλοσόφου. Εξετάζει και αναλύει την αρετή, αν και κατά πόσον
+είναι έμφυτη στον άνθρωπο. η μαθηματικά διατυπωμένη σκέψη, η
+αλληλουχία και η ακρίβεια των συλλογιστικών επιχειρημάτων καθώς
+και η οικονομία του, που περιορίζει αυστηρά το θέμα του,
+πλησιάζουν τον διάλογο αυτόν στην λεγομένη, κιόλας, θετική
+φιλοσοφία. Η μετάφραση έγινε από τον Χαρίλαο Παπαντωνίου.
+
+Θεάγης. Περί δικαίου. Περί αρετής : στον πρώτον από τους τρεις
+αυτούς διαλόγους, ο Πλάτων εξετάζει το τι είναι σοφία και αν
+μπορή να διδαχτή, και θέτει σαν βάση της μόρφωσης και της
+επίδοσης του ανθρώπου την εσωτερική φυσική κλίση του. Στον
+διάλογο τούτο γίνεται πολύς λόγος από τον Σωκράτη για το γνωστό
+δαιμόνιο του. Στον δεύτερο ερευνάται αν η αντίληψη του δικαίου
+είναι έμφυτη η επίκτητη, και στον τρίτο αν μπορή να διδαχτή ή
+όχι η αρετή, για να κατάληξη στο συμπέρασμα, ότι η αρετή είναι
+θείο δώρο. Μετάφραση του Σ. Λιμπεροπούλου.
+
+Φίληβος : Στην ερώτηση, που βασίζεται το αγαθό, ο Φίληβος
+άπαντα προβάλλοντας την ηδονή κι ο Σωκράτη αντιπαραβάλλει τη
+φρόνηση. Κι αφού δειχτή, ότι για τον άνθρωπο είναι
+σημαντικώτερη η φρόνηση, ως κάτι πεπερασμένο και αντιληπτό
+συμπεραίνεται ότι ο συνδυασμός φρονήσεως και αρετής οδηγεί στο
+αγαθό. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
+
+Πρωταγόρας : Ύστερα από ωραία και ειρωνική περιγραφή των
+επιδειχτικών και φαντασμένων τρόπων των σοφιστών, γίνεται
+συζήτηση, ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Πρωταγόρα, περί αρετής.
+Επιδέξια φέρνοντας σε αδιέξοδο τον σοφιστή, ο Σωκράτης
+αποδείχνει πως η αρετή είναι αυτοδίδαχτη κ’ ύστερα,
+μεταστρέφοντας τους συλλογισμούς του την παρουσιάζει σαν
+αποτέλεσμα γνώσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.
+
+Κριτίας : Αναφερόμενος στη μυθολογούμενη χώρα της Ατλαντίδος,
+της οποίας μας δίδεται ποιητική και εξαιρετικά παραστατική
+περιγραφή, ο Ελάτων διατυπώνει εδώ το ιδανικό, κατά την
+αντίληψη του πολιτικό και κοινωνικό σύστημα: έναν συνδυασμό
+μοναρχίας και ομοσπονδιακής οργάνωσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.
+
+Λάχης: Ο διάλογος αυτός θέτει σαν βάση ανατροφής την ανδρεία,
+κι από ηθική κι από υλική άποψη. Εξετάζοντας το τι είναι η
+ανδρεία και μην καταλήγοντας σε κανέναν ορισμό, καταλήγει στο
+συμπέρασμα ότι οι αρετές δεν μπορούν να καθοριστούν θεωρητικά
+και απόλυτα. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης
+
+Λύσις : Διάλογος μεταξύ Σωκράτους και ωραίων εφήβων στην
+παλαίστρα, που ερευνά τα σχετικά με την φιλία που αρμόζει στους
+νέους απέναντι των μεγαλυτέρων τους και, πιο γενικά, την φιλία
+σαν ατομική και κοινωνικήν αρετή. Μεταφραστής ο Άριστος
+Καμπάνης.
+
+Απολογία Σωκράτους: Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του
+Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόριση της ζωής και
+της διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιο το Σωκράτη,
+ενώ απολογείται, σαν υπεράσπιση του εαυτού του κατά των
+κατηγόρων του. Η μετάφραση έγινε από τον Αλ. Μωραϊτίδη.
+
+Ευθύφρων: Στον διάλογο τούτο εξετάζεται και αναλύεται με
+βαθύτητα φιλοσοφική και φιλελευθερισμό το τι είναι οσιότης,
+δηλαδή ευσέβεια, αρετή και νομιμοφροσύνη. Επικρίνοντας την
+πρόληψη και την κατά τύπους μόνον και παράδοσιν ευσέβεια, θέτει
+σαν αφετηρία και γνώμονα της αληθινής ηθικής την έμφυτη και
+κατά συνείδησιν ηθικότητα. Μετάφραση Αλ. Μωραϊτίδη.
+
+Γοργίας: Συζήτηση του Σωκράτους με τον διάσημο σοφιστή της
+αρχαιότητος Γοργία, που δίδασκε πως η τυπική μόρφωση  η
+επιστημονική πολυμάθεια, όπως λέγεται σήμερα  αρκεί για ν’
+αναδειχτή ένας άνθρωπος. θέμα της συζητήσεως είναι, αν η
+ρητορική πετυχαίνει να δώση την υπεροχή, πράγμα που αποκρούει ο
+Σωκράτης, αποδείχνοντας πώς η αληθινή μόρφωση είναι αυτή που
+θεμελιώνεται πάνω στην φιλοσοφία. Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως.
+
+Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας
+τάχα εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από
+την Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ’
+ειρωνική σάτυρα της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της
+εποχής εκείνης, των οποίων μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος
+και την παραλογιζόμενη σοφιστεία. Η μετάφραση έγινε από τον Ι.
+Ζερβό.
+
+Τίμαιος : Αποτελεί σύστημα μεταφυσικής φιλοσοφίας περί γενέσεως
+του κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, που παρουσιάζει πολλή
+συγγένεια με τις θεωρίες των Πυθαγορείων. Ο Τίμαιος αναπτύσσει
+βαθύτατες ιδέες για τον χαρακτήρα του κόσμου και ο Σωκράτης
+διευκρινίζει, συντελώντας στην ενάργεια και την παραστικότητα
+του πλατωνικού ύφους. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Γρατσιάτο.
+
+Ίων. Μίνως. Δημόδοκος. Σίσυφος. Κλειτοφών: Ο πρώτος από τους
+διάλογους αυτούς ελέγχει την επιπόλαιη γνώση. Ο δεύτερος
+αναφέρεται στις περί του δικαίου και της αρετής γενικές και
+σχετικές αντιλήψεις. Ο «Δημόδοκος», ξεκινώντας από το ερώτημα,
+αν και από ποιους πρέπει να ζητούμε συμβουλές, ανάγεται, πιο
+γενικά, στην εξέταση του τρόπου και του ποιού της επίκτητης
+μόρφωσης. Ο «Σίσυφος» αναλύει τι είναι πρακτική και τι
+θεωρητική σκέψη και πόσον είναι ωφέλιμη. Ο «Κλειτοφών», τέλος
+επισκοπώντας τις περί ηθικής αντιλήψεις, αποδείχνει τη
+σχετικότητα τους. Μεταφραστής ο Ν. Καζαντζάκης.
+
+Πολιτεία: Το πρωτοτυπώτερο και πλαστικώτερο από τα πλατωνικά
+έργα, αποτελούμενο από δέκα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο, που
+αναφέρεται στην δικαιοσύνη, γίνεται η αφετηρία για να διατυπωθή
+μετά η ιδέα του ιδανικού πολιτεύματος. Η οριζόμενη ισότητα
+δικαιωμάτων των πολιτών, ο διακανονισμός ίσης εργασίας, η
+κατανομή των πολιτών σε τρεις τάξεις, η εξίσωση ανδρών και
+γυναικών, η κοινογαμία κ’ η κοινοκτημοσύνη, ο αποκλεισμός των
+ποιητών, ο περιορισμός της αύξηση του πληθυσμού, οι
+πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και αστικού δικαίου,
+συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό, αποτέλεσανε
+την αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και πολιτικών
+θεωριών. Έτσι, που και από την άποψη αυτή αποτελή ένα από τα
+σημαντικώτερα δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Η μετάφραση
+οφείλεται στον Ιωάννη Γρυπάρη. Τόμοι τρεις.
+
+Νόμοι και Επινομίς : Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε
+δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια,
+διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος
+Αθηναίος, δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας
+πορείας από την Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας. Στον
+διάλογο παίρνουνε μέρος ο Λακεδαιμόνιος Μέγιλος, και ο Κρητικός
+Κλεινίας, που εκπροσωπούν τα δύο περιφημότερα αρχαία
+πολιτεύματα, το μινωικό και το σπαρτιατικό. Εδώ δε θα
+συναντήσουμε περιγραφές χαρακτήρων και επεισόδια. Κάθε
+συζητητής παρουσιάζεται απλά σαν εκπρόσωπος μιας ωρισμένης
+θεωρίας, για να διατυπωθή τελικά η ώριμη φιλοσοφική αντίληψη
+του Πλάτωνος σε πολιτικό σύστημα, επιδεχτικό εφαρμογής. Η
+«Έπινομίς», αποτελώντας συνέχεια των «Νόμων» είναι ταυτόχρονα
+και μια επεξήγηση τους συχνά. Μεταφραστής ο Κ. Ζάμπας. Τόμοι
+τέσσερις.
+
+Επιστολές και Όροι: Οι αποδιδόμενες, από την αρχαιότητα κιόλας,
+επιστολές στον Πλάτωνα, αναφέρονται στις φιλοσοφικές αντιλήψεις
+του και δίδουν πλείστες όσες λεπτομέρειες για την ζωή του
+μεγάλου φιλοσόφου. Με τις «Επιστολές» συνεκδίδονται και οι
+«‘Όροι»,  ερμηνεία, δηλαδή, ειδικών λέξεων και φιλοσοφικών όρων
+που συναντούνται στα διάφορα έργα του Πλάτωνος.
+
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
+
+ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36
+
+(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.)
+
+
+
+
+Αίθουσα 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Χιλιάδες είδη βιβλίων στις
+μισές τιμές και με μεγάλες ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ
+
+
+
+
+Γ. ΛΑΔΙΑΣ & ΣΙΑ Ε.Π.Ε
+
+* * *
+
+Η Σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, των Εκδόσεων Φέξη,
+υπήρξεν ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά
+προσφερόταν συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η
+αρχαία ελληνική σκέψη (Ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, δράμα,
+δικανικός και πολιτικός λόγος) σε δημιουργικές μεταφορές της,
+από τους άριστους μεταφραστές του τόπου, στην πιο σύγχρονη
+μορφή που πήρε εξελισσόμενο το γλωσσικό της όργανο. Ο Όμηρος,
+οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο
+Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο
+Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται και
+σήμερα, στις κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή,
+Μωραϊτίδη, Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη,
+Καμπάνη, Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού,
+Φιλαδελφέως, Τσοκόπουλου, Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ, σε μια
+σύγχρονη σειρά εκδόσεων βιβλίου τσέπης, πράγμα που επίσης
+γίνεται για πρώτη φορά, συστηματικά, στην Ελλάδα.
+
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια».
+Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις
+Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου
+ύστερα από απόφαση της Αθηνάς, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται
+από τον Άρειο Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου.
+
+
+Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ
+ΤΟ
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
+
+
+ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36
+ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61
+
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
+
+
+
+
+
+
+
+End of the Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus
+
+*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES ***
+
+***** This file should be named 39208-0.txt or 39208-0.zip *****
+This and all associated files of various formats will be found in:
+        http://www.gutenberg.org/3/9/2/0/39208/
+
+Produced by Sophia Canoni
+
+Updated editions will replace the previous one--the old editions
+will be renamed.
+
+Creating the works from public domain print editions means that no
+one owns a United States copyright in these works, so the Foundation
+(and you!) can copy and distribute it in the United States without
+permission and without paying copyright royalties.  Special rules,
+set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to
+copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to
+protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project
+Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you
+charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you
+do not charge anything for copies of this eBook, complying with the
+rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose
+such as creation of derivative works, reports, performances and
+research.  They may be modified and printed and given away--you may do
+practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is
+subject to the trademark license, especially commercial
+redistribution.
+
+
+
+*** START: FULL LICENSE ***
+
+THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
+PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
+
+To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
+distribution of electronic works, by using or distributing this work
+(or any other work associated in any way with the phrase "Project
+Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project
+Gutenberg-tm License (available with this file or online at
+http://gutenberg.org/license).
+
+
+Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm
+electronic works
+
+1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
+electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
+and accept all the terms of this license and intellectual property
+(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all
+the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy
+all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.
+If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project
+Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the
+terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or
+entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.
+
+1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be
+used on or associated in any way with an electronic work by people who
+agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few
+things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
+even without complying with the full terms of this agreement.  See
+paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project
+Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement
+and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic
+works.  See paragraph 1.E below.
+
+1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"
+or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project
+Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the
+collection are in the public domain in the United States.  If an
+individual work is in the public domain in the United States and you are
+located in the United States, we do not claim a right to prevent you from
+copying, distributing, performing, displaying or creating derivative
+works based on the work as long as all references to Project Gutenberg
+are removed.  Of course, we hope that you will support the Project
+Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by
+freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of
+this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with
+the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by
+keeping this work in the same format with its attached full Project
+Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.
+
+1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern
+what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in
+a constant state of change.  If you are outside the United States, check
+the laws of your country in addition to the terms of this agreement
+before downloading, copying, displaying, performing, distributing or
+creating derivative works based on this work or any other Project
+Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning
+the copyright status of any work in any country outside the United
+States.
+
+1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
+
+1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate
+access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently
+whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the
+phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project
+Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,
+copied or distributed:
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived
+from the public domain (does not contain a notice indicating that it is
+posted with permission of the copyright holder), the work can be copied
+and distributed to anyone in the United States without paying any fees
+or charges.  If you are redistributing or providing access to a work
+with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the
+work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1
+through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the
+Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or
+1.E.9.
+
+1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
+with the permission of the copyright holder, your use and distribution
+must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional
+terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked
+to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the
+permission of the copyright holder found at the beginning of this work.
+
+1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
+License terms from this work, or any files containing a part of this
+work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
+
+1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
+electronic work, or any part of this electronic work, without
+prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
+active links or immediate access to the full terms of the Project
+Gutenberg-tm License.
+
+1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,
+compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any
+word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or
+distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than
+"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version
+posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org),
+you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a
+copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon
+request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other
+form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm
+License as specified in paragraph 1.E.1.
+
+1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
+performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
+unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
+
+1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing
+access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided
+that
+
+- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
+     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
+     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is
+     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he
+     has agreed to donate royalties under this paragraph to the
+     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments
+     must be paid within 60 days following each date on which you
+     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax
+     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and
+     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the
+     address specified in Section 4, "Information about donations to
+     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."
+
+- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
+     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
+     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
+     License.  You must require such a user to return or
+     destroy all copies of the works possessed in a physical medium
+     and discontinue all use of and all access to other copies of
+     Project Gutenberg-tm works.
+
+- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any
+     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
+     electronic work is discovered and reported to you within 90 days
+     of receipt of the work.
+
+- You comply with all other terms of this agreement for free
+     distribution of Project Gutenberg-tm works.
+
+1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm
+electronic work or group of works on different terms than are set
+forth in this agreement, you must obtain permission in writing from
+both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael
+Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the
+Foundation as set forth in Section 3 below.
+
+1.F.
+
+1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
+effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
+public domain works in creating the Project Gutenberg-tm
+collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic
+works, and the medium on which they may be stored, may contain
+"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or
+corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual
+property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a
+computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by
+your equipment.
+
+1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
+of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
+Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
+Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
+liability to you for damages, costs and expenses, including legal
+fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
+LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
+PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
+TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
+LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
+INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
+DAMAGE.
+
+1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
+defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
+receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
+written explanation to the person you received the work from.  If you
+received the work on a physical medium, you must return the medium with
+your written explanation.  The person or entity that provided you with
+the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a
+refund.  If you received the work electronically, the person or entity
+providing it to you may choose to give you a second opportunity to
+receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy
+is also defective, you may demand a refund in writing without further
+opportunities to fix the problem.
+
+1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth
+in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER
+WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO
+WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
+
+1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied
+warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.
+If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the
+law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be
+interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by
+the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any
+provision of this agreement shall not void the remaining provisions.
+
+1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
+trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
+providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance
+with this agreement, and any volunteers associated with the production,
+promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,
+harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,
+that arise directly or indirectly from any of the following which you do
+or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm
+work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any
+Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.
+
+
+Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
+
+Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
+electronic works in formats readable by the widest variety of computers
+including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists
+because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from
+people in all walks of life.
+
+Volunteers and financial support to provide volunteers with the
+assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
+goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
+remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
+and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.
+To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
+and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4
+and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.
+
+
+Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive
+Foundation
+
+The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
+501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
+state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
+Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification
+number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at
+http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent
+permitted by U.S. federal laws and your state's laws.
+
+The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.
+Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered
+throughout numerous locations.  Its business office is located at
+809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email
+business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact
+information can be found at the Foundation's web site and official
+page at http://pglaf.org
+
+For additional contact information:
+     Dr. Gregory B. Newby
+     Chief Executive and Director
+     gbnewby@pglaf.org
+
+
+Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation
+
+Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
+spread public support and donations to carry out its mission of
+increasing the number of public domain and licensed works that can be
+freely distributed in machine readable form accessible by the widest
+array of equipment including outdated equipment.  Many small donations
+($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
+status with the IRS.
+
+The Foundation is committed to complying with the laws regulating
+charities and charitable donations in all 50 states of the United
+States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a
+considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
+with these requirements.  We do not solicit donations in locations
+where we have not received written confirmation of compliance.  To
+SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any
+particular state visit http://pglaf.org
+
+While we cannot and do not solicit contributions from states where we
+have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
+against accepting unsolicited donations from donors in such states who
+approach us with offers to donate.
+
+International donations are gratefully accepted, but we cannot make
+any statements concerning tax treatment of donations received from
+outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.
+
+Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
+methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other
+ways including checks, online payments and credit card donations.
+To donate, please visit: http://pglaf.org/donate
+
+
+Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic
+works.
+
+Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm
+concept of a library of electronic works that could be freely shared
+with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project
+Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.
+
+
+Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
+editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.
+unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily
+keep eBooks in compliance with any particular paper edition.
+
+
+Most people start at our Web site which has the main PG search facility:
+
+     http://www.gutenberg.org
+
+This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
+including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
+Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
+subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
diff --git a/39208-0.zip b/39208-0.zip
new file mode 100644
index 0000000..3170f65
--- /dev/null
+++ b/39208-0.zip
diff --git a/39208-h.zip b/39208-h.zip
new file mode 100644
index 0000000..71b619c
--- /dev/null
+++ b/39208-h.zip
diff --git a/39208-h/39208-h.htm b/39208-h/39208-h.htm
new file mode 100644
index 0000000..750b902
--- /dev/null
+++ b/39208-h/39208-h.htm
@@ -0,0 +1,3106 @@
+<?xml version="1.0"?>
+<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
+"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
+<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
+<head>
+<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />
+<meta name="keywords"
+      content="Αισχύλος, Γρυπάρης, Ορέστεια, Ευμενίδες, Δράμα, Τραγωδία" />
+<title>Ευμενίδες</title>
+</head>
+<body>
+
+
+<pre>
+
+The Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+
+Title: The Eumenides
+
+Author: Aeschylus
+
+Translator: Ioannis Gryparis
+
+Release Date: March 19, 2012 [EBook #39208]
+
+Language: Greek
+
+Character set encoding: UTF-8
+
+*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES ***
+
+
+
+
+Produced by Sophia Canoni
+
+
+
+
+
+</pre>
+
+
+<p>Note: The tonic system has been changed from polytonic to
+monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise.
+The translator has chosen not to assume the ancient text that is
+missing, but to denote the gap by . . . . </p>
+
+<p>Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε
+μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει.
+Ο μεταφραστής έχει επιλέξει να μην υποθέσει τα λόγια για μέρη του
+αρχαίου κειμένου που λείπουν, αλλά να υποδείξει την έλλειψη με . . .
+.</p>
+
+<p style='text-align:center;'><br /><img src="images/cover.jpg" width="439" height="628" alt="Εξώφυλλο" /><br /></p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</h4>
+
+<h2 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΥ</h2>
+
+<h1 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</h1>
+
+<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η<br />
+I Ω Α Ν. Γ Ρ Υ Π Α Ρ Η</h3>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΉ</h4>
+
+<p style="text-align: center">
+<br />
+ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ<br />
+ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ<br />
+<br />
+
+ΑΙΣΧΥΛΟΥ<br /><br />
+
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ<br />
+<br />
+ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ<br />
+I. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ<br />
+
+ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ<br />
+ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ<br />
+1911</p>
+
+
+<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">Ε Υ Μ Ε Ν I Δ Ε Σ</h3>
+
+<p>Εις τας Ευμενίδας, το τελευταίον δράμα της Ορεστείας, η σκηνή
+υπόκειται κατ' αρχάς μεν εις τον ναόν του Πυθίου Απόλλωνος εν
+Δελφοίς, όπου, υπό  την προστασίαν του Θεού, ο μητροκτόνος Ορέστης
+ευρίσκει προσωρινόν άσυλον από την καταδίωξιν των Ερινύων. Ο ίδιος ο
+θεός αποκοιμίζει τας τιμωρούς θεάς και διευκολύνει την φυγήν του
+Ορέστου, όστις κατά συμβουλήν του καταφεύγει εις τας Αθήνας, ικέτης
+της Αθηνάς. Εις τας Αθήνας λοιπόν συνεχίζεται και τελειώνει η πράξις.
+Η Αθηνά δεχθείσα ικέτην τον Ορέστην, μη δυναμένη όμως αφ' ετέρου να
+παρίδη το δίκαιον των φοβερών Ερινύων, συνιστά εκ των πολιτών το μέγα
+και σεμνότατον εκείνο κριτήριον του Αρείου Πάγου, διά να αποφασίση
+περί της τύχης του υποδίκου. Η διαδικασία διεξάγεται καθ' όλους τους
+τύπους της ποινικής νομοθεσίας των Αθηναίων, και με την ψήφον της
+Αθηνάς, επελθούσης ισοψηφίας, ο Ορέστης κηρύσσεται ελεύθερος του
+φόνου. Αλλ' η τοιαύτη απόφασις εξεγείρει φοβεράν την οργήν των
+Ερινύων κατά της πόλεως των Αθηνών, την οποίαν μόλις και μετά βίας
+επί τέλους κατευνάζει η Αθηνά διά της πειθούς και των υποσχέσεών της.
+«Τοιουτοτρόπως η τέχνη του ποιητού τερματίζει την μακράν ταύτην
+σειράν τραγικών καταστροφών, την φοβεράν και αιματηράν ταύτην
+τριλογίαν, με την παρήγορον εικόνα μιας ιεράς τελετής, με τα ευσεβή
+εφύμνια τα αντηχούντα από της σκηνής και προς τα οποία
+ανταποκρίνονται εκ του αμφιθεάτρου αι θορυβώδεις και χαρμόσυνοι
+επευφημίαι των θεατών». (M. Patin). - Περιώνυμος έμεινεν εις το
+Αττικόν θέατρον, διά την πρωτοφανή κατάπληξιν την οποίαν επροξένησεν,
+η σκηνή εκείνη των Ευμενίδων, όπου το φάσμα της Κλυταιμνήστρας
+εξεγείρει εκ του ύπνου τας Ερινύας και τας παρορμά εις νέαν
+καταδίωξιν του φονέως της υιού της.</p>
+
+<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΡΟΣΩΠΑ</h3>
+
+<p>
+<br />
+ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ<br />
+ΑΠΟΛΛΩΝ<br />
+ΟΡΕΣΤΗΣ<br />
+ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ<br />
+ΧΟΡΟΣ<br />
+ΑΘΗΝΑ<br />
+ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ</p>
+
+<h3 style="margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΥ<br />
+ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</h3>
+
+<p>
+<br />
+ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ</p>
+
+<p>Πρώτο δοξάζω απ τους θεούς στη δέησί μου<br />
+την πρωτομάντισσα τη Γη· και υμνώ κατόπι<br />
+τη Θέμιδα, που δεύτερη, καθώς το λέγουν,<br />
+σ' αυτό το μητρικό της κάθησε μαντείο·<br />
+και τρίτη στη σειρά, με θέλημά της κι όχι<br />
+από κανέν' αναγκασμένη, εκάθησε άλλη<br />
+θυγατέρα της Γης, η τιτανίδα η Φοίβη<br />
+και αυτή γενέθλιο τόδωκε δώρο στο Φοίβο,<br />
+πούχει της μάμης τόνομα παράνομα του.<br />
+Κι αυτός της Δήλου αφίνοντας λίμνη και ξέρες,<br />
+στους ήμερους γιαλούς άραξε της Παλλάδος<br />
+κ' ήρθ' από κει σ' αυτή του Παρνασού τη χώρα<br />
+και τον ξεπροβοδίζανε με πολύ σέβας<br />
+στρώνοντας δρόμο να διαβή οι γυιοί του Ηφαίστου<br />
+κ' ήμερη κάνοντας τη γη πούταν πριν άγρια.<br />
+Και με τιμές τον δέχτηκε ο λαός μεγάλες<br />
+κι ο βασιλιάς Δελφός της χώρας κυβερνήτης.<br />
+Κι ο Δίας στο νου του εμπνέοντας τη θεία την τέχνη<br />
+τον βάζει μάντη τέταρτο σ' αυτούς τους θρόνους,<br />
+κ' είναι του Δία πατέρα του ο Λοξίας προφήτης.</p>
+
+<p>Απ τους θεούς αυτούς αρχίζω τις ευχές μου·<br />
+και την Προναία δοξολογώ Παλλάδα πρώτη<br />
+κ' υμνώ τις νύφες πόχουν το Κωρύκιον άντρον,<br />
+φώλιασμα των πουλιών και των θεών συχνάσμα<br />
+&nbsp;&nbsp;-  τον τόπον έχει ο Βρόμιος, δεν το ξεχάνω,<br />
+αφόντας ο θεός ωδήγησε τις Βάκχες<br />
+κ' έβαλε σα λαγό να σχίσουν τον Πενθέα·  -  <br />
+και τις πηγές του Πλείστου και του Ποσειδώνα<br />
+την δύναμιν υμνόντας και τον τέλειο Δία<br />
+έπειτα μάντισσα στον τρίποδα καθίζω.</p>
+
+<p>Και τώρ' ας δώσουν από πριν πολύ πιο κάλλια<br />
+να μου συντύχη το έμπασα· και με τον κλήρο<br />
+όσοι είναι ας έρθουν Έλληνες, κατά το νόμο·<br />
+γιατ' όπως οδηγάει ο θεός και προφητεύω.</p>
+
+<p>Ω, τρόμος ναν το πης και τρόμος ναντιβλέψης<br />
+μ' έδιωξεν όξω από τα σπίτια του Λοξία<br />
+που μήτε νόχω ανάκαρα, μουδ' όρθια στέκω,<br />
+και τρέχω με τα χέρια αντίς με τα κανιά μου<br />
+γιατί είναι τίποτα η γρηά σαν πάρη φόβο!<br />
+Μπαίνω λοιπόν στο πολυστέφανο το βάθος<br />
+όπου θωρώ κάποιο θεοκατάρατο άνδρα<br />
+πάνου στον ομφαλό να κάθουνταν ικέτης<br />
+κ' αίμα τα χέρια του έσταζαν και το σπαθί του<br />
+γυμνό κρατούσε κι' αψηλόν ελιάς κλωνάρι<br />
+με λήνον μεγαλώτατο σεμνά ζωσμένο,<br />
+μ' άσπρο μαλλί, για να σου δώσω να το νοιώσης·<br />
+και μπρος στον άντρ' αυτό φριχτό καρτέρι<br />
+κοιμάται γυναικών, σε θρόνους καθισμένες·<br />
+όχι γυναίκες μα Γοργόνες λέω πως νάναι,<br />
+μα ουδέ και με Γοργόνες πάλιν απεικάζω<br />
+γιατί τις έχω κάπου ιδή ζωγραφισμένες<br />
+ν' αρπάζουν του Φινέα το δείπνο· μ' αυτές όμως<br />
+φτερά δεν έχουν, μαύρες και σιχάμματα είναι<br />
+και ρεύγονται έτσι και φυσούνε που να φεύγης<br />
+και στάζουν απ τα μάτια τους μισητόν αίμα,<br />
+κ' είν' η στολή τους να μην πλησιάζουν ούτε<br />
+σε αγάλματα θεών ούτε σε ανθρώπων σπίτια·<br />
+ποτέ δεν είδα το σκαρί του συναφιού των<br />
+κι' ουδέ ποια γης καυχιέται νάθρεψε το γένος<br />
+άβλαβα αυτό, χωρίς τον κόπο της να κλάψη.</p>
+
+<p>Μα για τα επίλοιπ' ας γνοιαστή ο ίδιος τώρα<br />
+του ναού τούτου ο κύριος Λοξίας ο μέγας,<br />
+που τέχνη του είναι οι μαντουδειές και γιατροσόφια<br />
+και να ξορκίζη τα κακά κι απ άλλων σπίτια.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Δε θενά σε προδώσω· πάντοτε φρουρός σου<br />
+κι αν πλάι σου παραστέκομαι κι αν μακράν είμαι<br />
+δεν θενά γίνω μαλακός για τους εχθρούς σου·<br />
+Πιάστηκαν βλέπεις τώρ' αυτές οι λυσσασμένες<br />
+σε ύπνο βαρύ παράδοτες, οι πομπιασμένες<br />
+οι γρηές οι κόρες της Νυχτός, που δεν τις σμίγει<br />
+κανείς θεός, ουδ' άνθρωπος, ούτε θηρίον·<br />
+κ' έγιναν μόνον για κακό κέχουν μονιά τους<br />
+το σκότος και του Τάρταρου τα καταχθόνια<br />
+απ τους θεούς κι απ τους ανθρώπους μισημένες.<br />
+Μα όμως να φεύγης και το θάρρος σου μη χάσης<br />
+γιατί θενά σε κυνηγήσουν κι αν περνόντας<br />
+την πατημένη τη στεριά πίσω σου αφήσης<br />
+και πάνω από τη θάλασσα κι απ τα νησιά της·<br />
+και μη αποκάμεις να περιβοσκίζης τούτα<br />
+τα πάθη κι άμα 'ρθής στην πόλι της Παλλάδος<br />
+κάθου κι αγκάλιασε το ξύλινο άγαλμά της·<br />
+και κει μ' αυτές θα βρούμε κρίσι και με λόγια<br />
+που να μαλάζουν τις καρδιές θα κάμω τρόπο<br />
+μια και καλή απ τα πάθη αυτά να σε γλυτώσω<br />
+αφού σ' έσπρωξα εγώ τη μάννα σου να σφάξης.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ<br />
+Άναξ Απόλλων, ξέρεις ναγαπάς το δίκιο<br />
+κι αφού το ξέρεις κάμε και να μη μ' αφίσης,<br />
+και η δύναμή σου εγγύησι πως θα με σώσης.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Θύμας το αυτό κι ας μη νικάη το νου σου ο φόβος<br />
+μα εσύ, αυτάδελφο αίμα κι απόνα πατέρα,<br />
+φύλαγέ τον, Ερμή· κιόπως και τόνομα έχεις<br />
+γίνε απ αλήθεια κι Οδηγός να συνοδεύης<br />
+τον ικέτη μου αυτόν· κι ο Δίας τιμά το σέβας<br />
+των κηρύκων, που για καλό του ανθρώπου εδόθη.</p>
+
+<p>
+ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ</p>
+
+<p>Κοιμάσθε, ωιμέ! και σαν κοιμάσθε ποια σας χρεία; <br />
+Μα εγώ από σας σε τέτοιο τρόπο ατιμασμένη,<br />
+με διπλό πήχυ, για το φόνο που έχω κάμη<br />
+δε λέει να πάψη των νεκρών η καταφρόνια<br />
+κι άτιμη τριγυρνώ: γιατί έχω, ξέρετέ το<br />
+την πιο από μέρος τους μεγάλη κατηγόρια·<br />
+μα πόπαθα τέτοιο κακό απ τους πιο ζεστούς μου.<br />
+κανείς θεός δεν είπε να οργιστή για μένα,<br />
+που, μάννα, σφάχτηκα απ τα χέρια του παιδιού μου.<br />
+Και ιδέτε αυτές μου τις πληγές με την καρδιά σας.<br />
+γιατί φωτίζεται η ψυχή σαν κλειούν τα μάτια,<br />
+ενώ στο ξύπνο δε θωρεί καλά το πνεύμα.<br />
+Κι όμως πόσα δεν έχετε γευτή από μένα,<br />
+ακράσωτες χοές και προσφορές καθάριες<br />
+και δείπνα που θυσίαζα σεμνά τις νύκτες<br />
+σε ώρα που για κανέν' άλλο θεό δεν είναι!<br />
+μα όλα αυτά τώρα βλέπω κλωτσοπατημένα<br />
+και κείνος πάει και ξέφυγε σαν το ζαρκάδι<br />
+κ' έτσι αλαφρά καταμεσίς απ τα πλεμμάτια<br />
+με πολύ περιγέλοιο σας πηδάει και πάει.<br />
+Μ' ακούσετέ μου κ' είναι αυτά για τη ψυχή μου <br />
+όσα είπα· και ξυπνήστε, σκιές του κάτω κόσμου<br />
+που όνειρο τώρα κράζω σας, η Κλυταιμνήστρα!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>(Μούγκρισμα).</p>
+
+<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p>
+
+<p>Μουγκρίζετε, μα εκείνος τώρα πήρε δρόμο<br />
+γιατί έχει φίλους που δε μοιάζουν τους δικούς μου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>(Μούγκρισμα).</p>
+
+<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p>
+
+<p>Βαθιά κοιμάσαι και δεν το ψυχοπονιέσαι<br />
+αυτό πόπαθα! φύγε ο φονιάς μου, ο γυιός μου!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>(Ούρλιασμα).</p>
+
+<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p>
+
+<p>Ούρλιαζε· κοίμου! μα δε λες και να ξυπνήσης<br />
+ποια δουλειάν έχεις παρά το κακό να κάνης;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>(Ούρλιασμα).</p>
+
+<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p>
+
+<p>Συμφώνησαν δυο δυνατοί, ο ύπνος κι ο κόπος<br />
+κι αδράνισαν της δράκισσας την άγριαν άφρη.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>(Διπλό δυνατό μούγκρισμα).<br />
+Πιάστο, πιάστο, πιάστο έχε το νου σου!</p>
+
+<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p>
+
+<p>Στόνειρο κυνηγάς αγρίμι κι αλυχταίνεις<br />
+σα σκύλλος που όλο της δουλειάς του έχει την έγνοια.<br />
+Τι κάνεις; Σήκω κι ας μη σε νικάη ο κόπος<br />
+τον ύπνο απόδιωξε να δης τι έχομε πάθη!<br />
+Ας σου πληγώσουν την καρδιά οι ονειδισμοί μου<br />
+που είναι για τους φιλότιμους σα φτερνιστήρια·<br />
+τρέχα και φύσα επάνω του θανάτου αγέρα<br />
+για να τον λυώση ο αχνός των σωθικών σου η φλόγα·<br />
+εμπρός! με δεύτερα κυνήγια μάρανέ τον.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Ξύπνα, ξύπνα και συ αυτήν, και Γη εσένα.<br />
+Κοιμάσαι; Ξύπνα κι αποδιώχνοντας τον ύπνο<br />
+ας δούμε αν θάν' του κάκου αυτό το προοίμιό μας.</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  Όχου, αλλοί μου, αλλοί! Φίλες επάθαμε . . .</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  ω μου τα τόσα πόπαθα· κι όλα του κάκου!</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  επάθαμε κακό βαρύκλαυτο, πωπώ<br />
+αβάσταχτο κακό·<br />
+απ τα πλεμμάτια ξέμπλεξε και πάει ταγρίμι.</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  με νίκησ' ύπνος και την άγρη μου έχασα.</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  Ω, εσύ, του Δία ο γυιός, ο κλέφτης είσαι συ </p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  και νέος εμάς, αρχαίες θεές, καββάλα επήρες·</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  και τίμησες αυτόν τον άντρα τον κακό<br />
+κι άθεο στους γονιούς,<br />
+και συ, θεός, τον μητροκτόνο επήες να σώσης</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  ποιος θενά πη πως είναι δίκια τάχ' αυτά;<br />
+Μα έφτασ' εμένα ονειδισμός μες στα όνειρά μου<br />
+και μου έζαψε σα διφρηλάτης μια<br />
+με μεσοβάσταχτο κεντρί<br />
+στα σωτικά, στο ψυχικό·<br />
+&nbsp;&nbsp;-  κ' έχω να πω της μάστιγας<br />
+του δήμιου του ανήμερου<br />
+βαρύ το σύγκρυο το βαρύ που μ' έκοψε.</p>
+
+<p>Τέτοια κακά οι νεώτεροι θεοί μας κάνουν<br />
+που εξουσιάζουν το θρονί της Δίκης<br />
+αιματοκομποστάλαχτο<br />
+από τα πόδια ως την κορφή·<br />
+&nbsp;&nbsp;-  έχεις της γης τον ομφαλό<br />
+να δης, που πήρε επάνω του<br />
+κι αταίριαστο κρατάει αιμάτων μόλυσμα.</p>
+
+<p>Και τους βωμούς του μαντικού του αδύτου<br />
+μόνος του πήε και μόλυνε<br />
+αυτόθελος κι αυτόκλητος<br />
+κ' ενάντια στους θεούς, για χάρι ενός θνητού<br />
+αφάνισε τις Μοίρες τις αρχαίες</p>
+
+<p>Μόνου η κακία που τόμεινε, μα κείνος<br />
+και κάτω αν φύγη από τη γη<br />
+ποτέ δε θαύρη γλυτωμό<br />
+κι άλλον εκδικητή για το αίμα που χρωστεί<br />
+πάνω στην κεφαλή του θενά πάρη.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Έξω, προστάζω γρήγορα απ' αυτά τα σπίτια<br />
+ξεκουμπιστείτε, αδειάστε μας τ' άγια τα μέρη.<br />
+μήπως σου έρθει λευκόφτερο κανένα φίδι<br />
+απ το χρυσόδετο δοξάρι αμολημένο,<br />
+κι ο πόνος μαύρο αφρό σε κάμη να ξεράσης<br />
+απ τ' άντερά σου, βγάζοντας τα αίματα πούπιες. <br />
+Σ' αυτά τα σπίτια δεν σου πρέπει να ζυγώνης,<br />
+μα όπου σφαγές και δίκες κεφαλών κομμένων<br />
+ματιών βγαλμένων, και γι' αφανισμό του γένους<br />
+των παιδιών στίβουν τον αφρό κι ακρωτηριάζουν,<br />
+καταπετρώνουν και σπαραχτικά μουγκρίζουν<br />
+οι καρφωμένοι στα παλούκια· τάχ' ακούτε<br />
+γιατί σας αποστρέφονται οι θεοί, που τέτοια<br />
+στρέγετε πανηγύρια; κι όλος της μορφής σας<br />
+το δείχνει ο τρόπος, μέσα σε σπηλιά να ζήτε<br />
+πρέπει αιμοβόρου λεονταριού κι όχι σε τέτοια<br />
+λαμπρά μαντεία να τρίβετε το μόλυσμά σας·<br />
+σύρτε, δίχως βοσκό να περιβοσκηθήτε,<br />
+κανείς θεός δεν τ' αγαπά τέτοιο κοπάδι!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Άναξ Απόλλων, άκουσέ με στη σειρά μου·<br />
+εσύ 'σαι, όχι συνένοχος να πης σε τούτα<br />
+μα όλως διόλου μόνου εσέ βαραίν' η αιτία.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Πώς δα; Δεν το ξηγάς και με πιότερα λόγια;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Συ τούδωκες χρησμό τη μάννα του να σφάξη.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Να πάρη του πατρός του εκδίκησι· πώς όχι!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Κ' αίμα νωπόν εδέχτηκες να προστατεύσης;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Μάλιστα εδώ τον πρόσταξα να καταφύγη.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και μας λοιπόν, τη συνοδεία του, αποδιώχνεις;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Γιατί σ' αυτό να μπήτε το ιερό δεν κάνει.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Όμως αυτό το χρέος μου είναι διωρισμένο.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Και ποια είν' αυτή η ωραία τιμή που έτσι καυχιέσαι;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Να διώχνουμε τους μητροκτόνους απ τα σπίτια.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Και τη γυναίκα που τον άντρα της σκοτώση;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ<br />
+Δεν είναι το ίδιο κι όποιος χύση αίμα δικό του.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Δίχως αξία λοιπόν κι ούτε ωφελούν καθόλου<br />
+της τέλειας Ήρας και του Δία οι συμφωνίες,<br />
+και η Κύπρις, η πηγή κάθε χαράς του ανθρώπου,<br />
+δίχως τιμή ξεγράφηκε μ' αυτό το λόγο·<br />
+γιατί ο μοιραίος δεσμός του αντρόγυνου, που η Δίκη<br />
+τον γνοιάζεται, είναι ανώτερος κι από τον όρκο.<br />
+Αν λοιπόν είσ' αδιάφορη για όσους σκοτώνουν<br />
+τα ταίρια τους κι ακδίκητους άνοργη αφήνεις,<br />
+άδικα τότε κυνηγάς και τον Ορέστη,<br />
+αφού απ τη μια μεριά και πάρα τα θυμάσαι<br />
+ενώ για τάλλα αδιάφορη ούτε σε γνοιάζει.<br />
+Μα η Αθηνά θενά γνοιαστή γι αυτά το δίκιο.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Κείνον εγώ ποτέ μου δεν θα τον αφήσω.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Κυνήγα τον λοιπόν, κόπο στον κόπο νάχης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Δεν είναι δα κι όσο τη λες μικρή η τιμή μου.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Τέτοια τιμή δε θάθελα και να την έχω.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Γιατί λογιέσαι μέγας βέβαια πλάι στο Δία·<br />
+μα εγώ, της μάννας με τραβάει το αίμα, κ' έτσι<br />
+για να τον γδικηθώ τα ίχνη του ψάχω ναύρω.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Κ' εγώ βοηθός του τον ικέτη μου θα σώσω<br />
+γιατί είναι φοβερή και σε θεούς κι ανθρώπους</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Ω δέσποινα' Αθηνά, με πρόσταξε ο Λοξίας<br />
+κ' ήρθα, μα καλοδέξου με άθλιον πλανήτη<br />
+που πια δεν είμαι ακάθαρτος και μολυσμένος·<br />
+το κακό τώρα εστόμωσε που είμαι μπασμένος<br />
+και σ' άλλα σπίτια και σχετίστηκα μ' ανθρώπους<br />
+όταν στεριές και θάλασσες όμοια περνούσα<br />
+καταπώς πρόσταζ' ο χρησμός που μούπε ο Φοίβος·<br />
+κ' ήρθα στο σπίτι σου, ω θεά, και το άγαλμά σου<br />
+κρατόντας θα προσμένω εδώ τέλος της δίκης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>1. Και βέβαια· να σημάδι φανερό του ανθρώπου<br />
+κι όπως σου δείχνει ο αμίλητος μηνυτής τράβα·<br />
+γιατί, καθώς ο σκύλος λαβωμένο ελάφι,<br />
+στάλα προς στάλα του αίματος τον ξετρυπώνω·<br />
+το στήθος μου λαχάνιασ' απ τους τόσους κόπους <br />
+που τόπο γης δεν άφησα να μην περάσω·<br />
+κι αφτέρωτη, πάνω από θάλασσες πετόντας<br />
+ήρθα χωρίς να μείνω πίσω απ το καράβι·<br />
+μα τώρα κάπου εδώ θε νάναι ζαρωμένος<br />
+γιατί αίμα ανθρωπινό τη μύτη μου χαϊδεύει.</p>
+
+<p>2. Τα μάτια σου έχε τέσσερα, τήρ' απ' ολούθε <br />
+μη σου ξεφύγη απλέρωτος της μάννας του ο φονιάς.</p>
+
+<p>3. Νά τον αυτός! και βρήκε πάλι στήριγμα·<br />
+στο άγαλμα της θεάς το άγιο περιπλεχτός<br />
+κρίσι ζητάει να βρει για το έγκλημά του.</p>
+
+<p>4. Δε θα του γίνη αυτό· το αίμα της μητρός<br />
+δύσκολα πίσω παίρνεται, ωιμέ! <br />
+μια που χυθή κ' η μαύρη γης το πιή.</p>
+
+<p>5. Μα πρέπει αντίς γι' αυτό να δώσης, ζωντανός,<br />
+κόκκινο γαίμ' απ το κορμί σου να ρουφώ·<br />
+και τέτοιο λαχταρώ από σε κακόπιοτο πιοτό!</p>
+
+<p>6. Κι αφού σε λυώσω ζωντανό, θε να σε πάρω<br />
+κάτω, να βρης ταντίποινα του μητροσκοτωμού.</p>
+
+<p>7. Και θενά δης κι αν κανείς άλλος άνθρωπος<br />
+ή σε θεόν ασέβησε ή σε ξένο<br />
+ή στους δικούς του αμάρτησε γονιούς,<br />
+νάχη ο καθένας άξιο το μισθό του.</p>
+
+<p>8. Γιατί 'ναι ο μέγας των θνητών ο Άδης κριτής<br />
+κάτω στα τάρταρα της γης,<br />
+κι όλα τα πάντα στα χαρτιά φυλάει του νου του.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Εμένα οι τόσες συμφορές μου μόχουν μάθη<br />
+να ξέρω πότ' είν' ώρα να μιλώ και πότε<br />
+να σωπαίνω· μα στην περίστασί μου τούτη<br />
+μ' έβαλε δάσκαλος σοφός για να μιλήσω.<br />
+Το αίμ' απ τα χέρια μου μαραίνεται και σβύνει<br />
+και ξεπλυμένο της μητρός το μίασμα πάει,<br />
+γιατί όσο ακόμα είταν νοητό, τόχω ξορκίση <br />
+με χοιροσφάχτους καθαρμούς, στο βωμό επάνω<br />
+του Φοίβου· μα θα πήγαινε του μάκρου ο λόγος<br />
+αν ήθελα να πω απ' αρχής πόσους ανθρώπους<br />
+πλησίασα, χωρίς γι' αυτό κακό να πάθουν.<br />
+Και τώρ' αγνός μ' εύφημο στόμα επικαλούμαι<br />
+την Αθηναία, τη δέσποινα αυτής της χώρας,<br />
+νάρθη βοηθός μου· και χωρίς σπαθί θα πάρη<br />
+και μένα και τη χώρα μου και το λαό μου<br />
+πιστό για πάντα σύμμαχο και τιμημένο.<br />
+Μα είτε στα μέρη της λιβυστικής ηπείρου,<br />
+κατά του Τρίτωνος το ρέμα, όπου εγεννήθη, <br />
+πατά, είτε θεοφάνερη ή και σκεπασμένη,<br />
+βοηθόντας φίλους, είτε το Φλεγραίο τον κάμπο<br />
+σα στρατηγός, ανδρεία γιομάτος, κατοπτεύει,<br />
+ας έρθη! και μακρυάθε, σα θεός, ακούει  -  <br />
+για να μου γίνη λυτρωτής απ' όλα τούτα.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Δε θα σε σώση ο Απόλλωνας ούτε το χέρι<br />
+της Αθηνάς, να μη χαθής παρατημένος<br />
+δίχως χαρά ποτέ στα στήθια σου να μάθης,<br />
+βόσκημα δίχως αίμα κ' ήσκιος μόνο ανθρώπου!<br />
+Δεν απαντάς, μον τάχα με αψηφάς που κρένω,<br />
+ενώ για μένα τάξιμο σ' έχουνε θρέψη;<br />
+κι όχι σφαγμένος σε βωμούς, μα θα μας γέψης<br />
+ζωντανός· μ' άκουε αυτό τον ύμνο που σε δένω.</p>
+
+<p>&nbsp;&nbsp;-  Έλα εμπρός σε χορό ένα κύκλο ας δεθούμε<br />
+γιατί θέλομε τώρα<br />
+το φριχτό μας τραγούδι να πούμε.<br />
+Και να πούμε το πως στους ανθρώπους επάνω<br />
+την πάσα τους μοίραν εμείς κυβερνούμε.<br />
+Την ισιάδα εμείς και το δίκιο ζητούμε,<br />
+κι όποιος έχη τα χέρια<br />
+καθαρά χωρίς κρίμα,<br />
+δε γλυστράει κατ' αυτόν η οργή μας·<br />
+και περνάει, δίχως βλάβη, τη ζωή του ακέρια.<br />
+Μ' αν κανείς, σαν κι αυτόν, κριματίση<br />
+και τα χέρια αιματόβρεχτα κρύβη,<br />
+τότε εμείς, των νεκρών η βοήθεια,<br />
+μαρτυρώντας την πάσαν αλήθεια,<br />
+στον κακούργον εμπρός θα φανούμε<br />
+κι ως το τέλος το χρέος του φόνου ζητούμε.</p>
+
+<p>Μάννα, ω μάννα Νύχτα, που μ' εγέννας<br />
+ζωντανών και πεθαμένων εκδικήτρα,<br />
+της Λητώς ζητάει ο γυιός  -  κι απάκουσέ μου,<br />
+να με βγάλη απ τις τιμές μου<br />
+κι απ τα χέρια μου να πάρη<br />
+το ψοφίμι αυτό, που πρέπει<br />
+της μητέρας του το φόνο να εξαγνίση.<br />
+Για τον κατάδικο μου αυτόν<br />
+τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός<br />
+κι αντράλα του ξωφρενική,<br />
+των Ερινύων ο σκοπός,<br />
+χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα<br />
+του νου και μαρασμός.</p>
+
+<p>Γιατ' αυτός ο κλήρος μόχει λάχη<br />
+νάχω πάντ', απ την αλύγιστη τη Μοίρα,<br />
+όποιους τύχη ανθρώπους και βαραίνουν<br />
+κακουργήματα και φόνοι<br />
+να τους παίρνω καταπόδι· ώστε νάμπουν<br />
+μες στη γης· μα κι αν πεθάνουν<br />
+κ' έτσι πάλι όλως διόλου δε γλυτώνουν.<br />
+Για το σφαχτό που πάει έχει κοπή<br />
+τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός<br />
+κι αντράλα του ξωφρενική,<br />
+των Ερινύων ο σκοπός<br />
+χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα<br />
+του λογικού και μαρασμός.</p>
+
+<p>Όταν γεννιόμαστ' αυτός μας εδόθηκ' ο κλήρος<br />
+χώρια απ τους άλλους θεούς τιμές νάχομε, κι ούτε<br />
+άδειπνος μου είναι κανείς των<br />
+και γιορτινούς άσπρους πέπλους γεννήθηκα να μη γνωρίζω.</p>
+
+<p>Γιατί πήρα δουλειά μου να φέρνω<br />
+άνω κάτω τα σπίτια, που χύση<br />
+εχθρός σπιτικός αίμα φίλου,<br />
+και καταπάνου του ορμώντας<br />
+κι αν δυνατός λάχη νάναι<br />
+στο νέο τον πνίγομεν αίμα.<br />
+Σπεύδομ' εμείς ν' απαλλάξομε κάποιο από τούτες τις έγνοιες<br />
+κι από το βάρος αυτό τους θεούς ν' αλαφρώσω<br />
+για να μην έχουν αυτοί ανακρίσεις.<br />
+Της παρουσίας του άξιους ο Δίας δεν κρίνει κακούργους<br />
+που στάζουν τα χέρια τους αίμα,<br />
+[  -  άνω κάτω τα σπίτια, που χύση<br />
+εχθρός σπιτικός φίλου αίμα,<br />
+και καταπάνω του ορμώντας<br />
+κι αν δυνατός λάχη νάναι<br />
+στο νέο τον πνίγομεν αίμα.]</p>
+
+<p>Και των ανθρώπων οι δόξες κι αν φτάνουν μεγάλες ως τάστρα<br />
+καταγής ρεύουν κι ατίμητες σβύνουν,<br />
+όταν στα μαύρα ντυμένες ορμούμε<br />
+και σ' άγριο βαλθούνε τα πόδια μας χορό.<br />
+Γιατί με φόρα πηδόντας<br />
+από ψηλά κατεβάζω<br />
+βαρύ το πόδι, όπου πέση<br />
+και πάρ' τον κατ' όπου τρέχει,<br />
+&nbsp;&nbsp;-  τρομάρα του!  -  να μου γλυτώση.</p>
+
+<p>Πέφτει χωρίς να το νοιώθη, στου νου του τη μαύρην αντράλα.<br />
+Τέτοια μαυρίλα, το κρίμα, τριγύρω του απλώνει, <br />
+όπως στα σπίτια του πίσσα σκοτάδι,<br />
+η πολυστέναχτη ρίχτει φωνή του λαού.<br />
+Γιατί πηδόντας με φόρα<br />
+από ψηλά κατεβάζω<br />
+βαρύ το πόδι, όπου πέση<br />
+και πάρ' τον κάτ' όπου τρέχει.<br />
+&nbsp;&nbsp;-  τρομάρα του!  -  για να μας φύγη.</p>
+
+<p>Έτσι είναι νάναι· πολυσόφιστες,<br />
+τελειωτικές, και δεν ξεχνούμε<br />
+ποτέ μας το κακό, βαριές<br />
+κι αλύγιστες σε παρακάλια.<br />
+το αξίωμά μας το άτιμο<br />
+και καταφρονεμένο κυβερνούμε<br />
+μακριά 'πο τους θεούς, σε μέρη ανήλιαγα<br />
+και δυσκολοσυντύχητα<br />
+και για όσοι βλέπουν κι όσοι φως δεν έχουν.</p>
+
+<p>Και ποιος λοιπόν αυτά δε σέβεται<br />
+και δε φοβάται απ τους ανθρώπους,<br />
+ακούοντας τους νόμους μας<br />
+όπου μας ώρισαν οι Μοίρες<br />
+κ' επικυρώσαμε οι θεοί;<br />
+Η αρχαία τιμή μου μένει ακόμα<br />
+και δε γνωρίζω καταφρόνια,<br />
+αν κ' είναι κάτω από τη γης<br />
+η θέσι μου στανήλιαγα σκοτάδια.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Άκουσα μια φωνή μακρυάθε να μου κράζη<br />
+από το Σκάμαντρο, ενώ έπερνα της χώρας<br />
+την κατοχή, που των Αργείων οι στρατηλάτες<br />
+από τη σκλαβωμένη γη τρανή μερίδα<br />
+μου ξεχώρισαν σύρριζη πάντα δική μου,<br />
+χάρισμα διαλεχτό στα τέκνα του Θησέα.<br />
+Κείθ' έβαλα τακούραστα πόδια σε δρόμο<br />
+δίχως φτερά τη φουσκωμένη αιγίδα σειόντας<br />
+τα γερά μέλη στρώνοντας σε τούτο το άρμα.<br />
+Μα βλέπω επίσκεψι παράξενη στη γη μου<br />
+που όχι φοβούμαι, μα μου ξάφνισε το μάτι.<br />
+ποιοι τάχα νάστε; για όλους σας το λέω στη μέση:<br />
+στο ξένο αυτό, που στο άγαλμα μου έχει προσπέση,<br />
+και σε σας, που δε μοιάζετε πλάσμα κανένα<br />
+κι ούτε σας είδαν θεοί ποτέ ανάμεσά τους<br />
+κι ούτε κι αντροφέρνετε πάλι καθόλου·<br />
+μα να βρίζη κανείς την ασχημιά ενός άλλου<br />
+είν' όξω από το δίκιο αυτό κι από το νόμο.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Όλα τα πάντα σύντομα, θεά, θα μάθης·<br />
+εμείς της Νύχτας είμαστε οι φριχτές κόρες·<br />
+στα σπίτια μας, κάτ' απ τη γης, μας λεν Κατάρες.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Ξέρω και τη γενιά και το παράνομά σας.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Έτσι θα μάθης τώρα και τ' αξίωμά μας.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Θε να το μάθω, αν ξάστερα μου το ξηγήσης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Έξω απ τα σπίτια τους φονιάδες κυνηγούμε.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Και πού στο τέλος σταματά το φευγατιό τους;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Εκεί που τι 'ναι ολότελα η χαρά δε ξέρουν.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Τέτοια λοιπόν φευγιά κι αυτού του στριγγοκράζεις;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Γιατί τη μάννα του έκρινε να πάη να σφάξη.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Χωρίς άλλης ανάγκης φόβος να τον βιάζη;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Σε τέτοιο κρίμα τι μπορεί ένα γυιό να σπρώξη;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Απ τα δυο μέρη που είστ' εμπρός, τόνα γρικιέται.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μ' αυτός ούτ' όρκο δέχεται, ούτε μου βάζει.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Πώς έχεις δίκιο θες νακούς, μα όχι και νάχης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Πώς λες; δεν το ξηγάς; σοφία δα δε σου λείπει.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Να μη ζητάς τάδικο μ' όρκους να νικήσης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μ' ανάκρινέ μας συ και δίκαζε ίσα πέρα.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Τάχα σε μένα λες την κρίσι ναναθέσης;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Πώς όχι; σε σεβόμαστε άξια κι απάξια.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Τι έχεις σ' αυτά να πης, ω ξένε, στη σειρά σου;<br />
+Πες μας τη χώρα, τη γενιά, τις συμφορές σου<br />
+κ' έπειτ' αυτήν αντίκρουσε την κατηγόρια<br />
+αν στο δίκιο μπιστεύεσαι και τάγαλμά μου<br />
+κάθεσαι τούτο και κρατείς πλάι στο βωμό μου<br />
+ικέτης ταπεινός, στου Ιξίονα το σχήμα·<br />
+μια καθαρήν απόκρισι σ' όλ' αυτά δος μας. </p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Ω δέσποιν' Αθηνά, πρώτ' από τα στερνά σου<br />
+τα λόγια, θέλω βγάλη μια μεγάλην έγνοια·<br />
+δεν είμ' ακάθαρτος· και μόλυσμα στο χέρι<br />
+δεν είχα, σα σου πρόσπεσα στάγαλμα ικέτης·<br />
+και θα σου φέρω απόδειξι γι' αυτό μεγάλη·<br />
+νόμος προστάζει, αμίλητος ο φονιάς νάναι<br />
+ως που σφαχτού γαλαθηνού χυθεί το αίμα<br />
+πάνω στα χέρια του και τόνε καθαρίση·<br />
+είναι καιρός που αγιάστηκα μέσ' σ' άλλα σπίτια<br />
+έτσι με τρεξιμιά νερά και με σφαχτάρια.<br />
+Λοιπόν λέω να βγήκ' η έγνοια αυτή απ τη μέση·<br />
+τώρα και τη γενιά, πούθε κρατώ, θα μάθης:<br />
+Αργείτης είμαι, τον πατέρα μου καλά γνωρίζεις<br />
+τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό του στόλου,<br />
+που εσύ με κείνον έκαμες της Τροίας την πόλι<br />
+στάχτη· μα θάνατο κακόν έλαβ' εκείνος<br />
+στο γυρισμό του· γιατί η μάννα μου η κακούργα<br />
+τον σκότωσε, με ξομπλιαστά τυλίγοντάς τον<br />
+βρόχια, που του λουτρού το φόνο μαρτυρούσαν.<br />
+Και γω, ως τα τότε εξόριστος· σαν ήρθα πίσω<br />
+σκότωσα τη μητέρα μου, ναι, δεν ταρνιούμαι,<br />
+μ' αίμα, το αίμα του πατέρα μου εγδικόντας·<br />
+κ' είχα σ' αυτό συνένοχο και το Λοξία<br />
+που μούλεε πάθια αδήγητα πως θα με σχίσουν<br />
+αν στους αιτίους δεν έκανα ό,τι έχω κάνη,<br />
+κι αν δίκια ή όχι τόκανα, συ να το κρίνης·<br />
+γιατί από σένα ό,τι κι αν γίνη καλώς νάρθη.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Αν κανείς τόχη δύσκολο το πράμα τούτο<br />
+άνθρωποι να δικάσουνε, μα όμως δεν πάει<br />
+κ' εγώ δίκες βαρυόργητες φόνου να κρίνω·<br />
+μάλιστ' αφού και συ, τέλεια ετοιμασμένος,<br />
+καθαρός κι άβλαβος μου πρόσπεσες ικέτης<br />
+και σε ντηριούμαι που άφταιγος στην πόλι μου είσαι·<br />
+μα ούτε κι αυτές εύκολον είναι ν' αποδιώξης,<br />
+κι αν τύχη και δεν πάρουνε την κερδισμένη,<br />
+στη χώρα μου φαρμάκι απ τα βρουχίσματά τους<br />
+θα στάξη καταγής, βαριά και μαύρη αρρώστεια.<br />
+Τέτοια 'ν' αυτά· κ' είτε τις στείλω κ' είτε μείνουν<br />
+δύσκολα και τα δυο, χωρίς να μας χολιάσουν<br />
+μα μια που ξέσπασεν εδώ το κακό τούτο,<br />
+θα βάλω δικαστές που σέβουνται τον νόμο<br />
+των όρκων, που θα κάνω εγώ αιώνιος νάναι·<br />
+και σεις καλέσετε μαρτύρια κι αποδείξεις<br />
+που βοηθούνε για να βγη στο φως η αλήθεια·<br />
+κι αφού διαλέξω απ τους πολίτες μου τους πρώτους<br />
+θα φέρω την υπόθεσι να ξεδιαλύνουν<br />
+σωστά, χωρίς όξ' απ το δίκιο να πατήσουν.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Τώρα ναι που 'ναι ο χαλασμός<br />
+μ' αυτούς τους νέους θεσμούς,<br />
+αν θα νικήση αυτού<br />
+του μητροκτόνου η δίκη·<br />
+τώρα το χέρι πιο εύκολο<br />
+θε νάχουν όλ' οι ανθρώποι,<br />
+τώρ' απ' εδώ και μπρος πολλά<br />
+στ' αλήθεια πάθη φονικά<br />
+προσμένουν τους γονιούς απ τα παιδιά.</p>
+
+<p>Γιατί τις εκδικήτρες πια<br />
+τις Σκύλλες δεν θε να τραβά<br />
+οργή καμιά για τα έργα αυτά<br />
+κ' ελεύθερος θάν' ο φονιάς.<br />
+Κι ο ένας του άλλου ακούοντας<br />
+τις συμφορές θε να ζητά<br />
+για τις δικές του ελάφρωσι·<br />
+μα είναι κακή παρηγοριά<br />
+στο δυστυχή και δε φελά.</p>
+
+<p>Κι ας μην κλαίγεται κανείς,<br />
+σαν τον δέρνη η συμφορά,<br />
+κράζοντας τα λόγια αυτά:<br />
+&nbsp;&nbsp;-  «Πού είσαι Δίκη;<br />
+πού των Ερινύων θρόνοι!»<br />
+τέτοια θα θρηνή ταχιά<br />
+κάποια μάννα ή πατέρας<br />
+σαν την πάθουνε· γιατί<br />
+πέφτει της Δίκης ο ναός.</p>
+
+<p>Κάπου κι ο φόβος είν' καλός<br />
+και να μένη θρονιασμένος<br />
+πρέπει μες στο νου φρουρός·<br />
+και συμφέρει<br />
+η γνώσι και με το στανιό.<br />
+Και ποια πόλι ή ποιος θνητός<br />
+σα δε θρέφη στην καρδιά<br />
+κάποιο φόβο, θα τιμά<br />
+και τη δικαιοσύνη πια;</p>
+
+<p>Μήτε με την αναρχία<br />
+μήτε πάλι στη σκλαβιά<br />
+να το στρέγης για να ζης·<br />
+πάντα στη μέση κρατάει το ζύγι ο θεός<br />
+και τιμά πότ' αυτό πότ' εκείνο·<br />
+σύμφωνα σου λέω μ' αυτά,<br />
+πως ο καρπός της ασέβειας είν' ο χαμός,<br />
+μα της καθαρής καρδιάς<br />
+η καλή και ποθητή<br />
+σ' όλους μας καλοτυχιά.</p>
+
+<p>Σου το λέω μια και καλή,<br />
+σέβου της Δίκης το βωμό<br />
+και με πόδι άθεο<br />
+μην τον πατήσης ποτέ, για το κέρδος·<br />
+γιατί θε νάρθη η πληρωμή<br />
+κ' η ώρα της κρίσεως καρτερεί·<br />
+πρώτα κανείς του γονιού ας φυλάη το σέβας,<br />
+και τους φιλόξενους νόμους<br />
+μέσα στα σπίτια του πάντα<br />
+μ' ευλάβεια να κρατή.<br />
+Σαν είναι κανείς δίκαιος<br />
+με θέλησι του κι όχι απ' ανάγκη,<br />
+καλό να ιδή, μα σύρριζα ποτέ δε θα χαθή.<br />
+Ενώ ο αντίθεος, λέγω, ο ναύτης<br />
+που σέρνει ολούθε αδικομάζωχτο φορτίο,<br />
+θ' αναγκαστή με τον καιρό<br />
+να κατεβάση τα πανιά, σαν πέφτουν<br />
+σπασμένες του οι αντέννες.</p>
+
+<p>Φωνάζει, μα κανείς δεν του γρικάει<br />
+μες στη φριχτήν ανεμοζάλη·<br />
+κι ο θεός γελά με τον απόκοτο άντρα<br />
+σαν παραδέρνη αβόηθος στη συμφορά<br />
+την ανεπάντεχη και δε ξεκεφαλώνει·<br />
+μα τα πολυκαιρνά τα πρώτα πλούτη<br />
+στης δίκης το ξερόβραχο συντρίβει<br />
+κι άκλαυτος πάει κι άφαντος.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Κράξε κλητήρα, κ' ησυχία κάμε στο πλήθος<br />
+κ' η σάλπιγγα η Τυρρηνική η βροντοφωνούσα<br />
+μ' ανθρώπινο γιομάτη φύσημα, ας σημάνη<br />
+περίτρανο διαλάλημα σ' όλο το πλήθος·<br />
+γιατί πρέπει, τώρα που το κριτήριο τούτο<br />
+μαζεύεται, σιωπή να γίνη και να μάθη<br />
+τους νόμους μου εις πάντα τον αιώνα η πόλις<br />
+και όλοι αυτοί, για νάβγη απόφασι όπως πρέπει.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Άναξ Απόλλων, να αφεντεύης στα δικά σου . . . <br />
+τι έχεις να κάμης και σ' αυτό το πράμα, πε μας;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Ήρθα και για να μαρτυρήσω  -  γιατί μου είναι<br />
+ικέτης απ το νόμο αυτός και των σπιτιώ μου<br />
+πρόσφυγας και τονε καθάρισα απ το φόνο  -  <br />
+και για να δικαστώ και γω, γιατί έχω μέρος<br />
+στο φόνο της μητέρας του· μα συ, όπως ξέρεις,<br />
+της δίκης κάμε εισήγησι και δόσε τέλος.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Έχετ' εσείς το λόγο και τη δίκη ανοίγω·<br />
+γιατί όταν ο κατήγορος μιλήση πρώτος<br />
+μπορεί το ζήτημα σωστά να μας φωτίση.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Αν κ' είμαστε πολλές θάχομε λίγα λόγια<br />
+και στη σειρά σου εσύ ένα προς ένα απάντα.<br />
+Τη μάννα σου αν εσκότωσες λέγε μας πρώτα.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Τη σκότωσα· κι αυτό καθόλου δεν ταρνιούμαι.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Από τα τρία παλαίματα πάει, νά, το πρώτο.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Δεν είμαι ακόμα κατά γης να μου καυχιέσαι.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Τώρα και πώς την σκότωσες να μας πης πρέπει.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Θα πω· με το σπαθί ν' έκοψα το λαιμό της.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και ποιος σε παρακίνησε; τίνος ορμήνειες;</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Αυτού οι θείοι χρησμοί· και μάρτυρα τον έχω.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Ο μάντις σ' έβαζε να γίνης μητροκτόνος;</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Κι ως τώρα δεν μετανοώ μ' ό,τι έχει γίνη . . .</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Σε λίγο άλλα θα λες, σαν θα σ' αρπάξη η ψήφος.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Τα θάρρητά μου στου πατρός μου έχω τον τάφο!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Της μάννας σου φονιάς, στους νεκρούς τώρα ελπίζεις</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Γιατί είχε πάρη διπλό κρίμα στο λαιμό της.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Πώς τάχα; δεν ξηγάς σ' αυτούς που θα σε κρίνουν;</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Σκότωσε τον πατέρα μου κι άντρα δικό της.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Εκείνη πάει, σχωρέθηκε· συ, ζης ακόμα.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Μα όσο που ζούσε, πώς δεν τήνε κυνηγούσες;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Δεν είταν με τον σκότωσεν από 'να αίμα . . . </p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Κ' εγώ απ της μάννας μου λοιπόν ήμουν το αίμα;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και τότε πώς στα σπλάχνα της σ' έθρεψε μέσα, <br />
+κακούργε; της μητέρας σου το αίμ' απαρνιέσαι;</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Τώρα μαρτύρησέ μου εσύ κ' εξήγησέ μου,<br />
+Απόλλων, αν τη σκότωσα μ' όλα τα δίκια·<br />
+γιατί πως τόκαμα, όπως κ' είναι, δεν ταρνιούμαι·<br />
+μα πες μου εσύ αν σου φαίνομαι πως δίκια ή όχι<br />
+το αίμα της έχυσα, ν' αποκριθώ σε τούτους.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Σε σας, πόστησ' η Αθηνά κριτήριο μέγα,<br />
+σας λέω πως δίκαια τόκαμε· κι ως μάντις πούμαι<br />
+ψέμα δε ξέρω· κι απ το μαντικό μου θρόνο<br />
+ποτέ ούτε γι' άντρα ούτε γυναίκα ούτε για πόλι<br />
+άλλο απ του Δία τις προσταγές δεν είπ' ακόμη·<br />
+μάθε λοιπόν πόσο βαραίνει αυτό το δίκιο,<br />
+και του πατρός μου τη βουλή, σας λέω, ακλουθήστε,<br />
+γιατί απ το Δία πιο δύναμι δεν έχει ουδ' ο όρκος.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Ο Δίας, κατά πως λες, σούδωκε το χρησμό του,<br />
+που είπες του Ορέστη αυτού, να εκδικηθή το φόνο<br />
+του πατρός του, χωρίς να λογαριάση μάννα;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Γιατί δεν είναι τόμοιο αν σκοτωθή ένας άντρας<br />
+πόχει πλήθιες τιμές και θεϊκιά εξουσία,<br />
+κι από γυναίκα μάλιστα· κι όχι με βέλη<br />
+πολεμικά, που από μακριά ρίχνει Αμαζόνα,<br />
+μα όπως θακούσης, Αθηνά, κι όλοι όσ' είστε<br />
+που η ψήφος σας θα ξεδιαλύνη αυτή τη δίκη·<br />
+γυρνόντας δηλαδή απ τον πόλεμο, αφού είχε<br />
+τα πιότερα δεξά κυβερνημένα,  -  εκείνη<br />
+χαρούμενη τον δέχτηκε . . . . . . </p>
+
+<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p>
+
+<p>μα όταν στο τέλος έξω απ το λουτρό περνούσε<br />
+τον τουλούπιασε ολόγυρα κ' έτσι πιασμένον<br />
+σ' άβγαλτον πέπλο κεντητό, τονέ σκοτώνει·<br />
+τέτοιος καθώς τακούσετε χάρος τον βρήκε<br />
+τον παντοσέβαστο τον αρχηγό του στόλου·<br />
+κ' έτσι κι αυτήν παράστησα, ναγαναχτήσουν<br />
+αυτοί που ωρίστηκαν τη δίκη να δικάσουν.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Ο Δίας κατά το λέγει σου απ' όλα κάλλιο<br />
+κρίνει το αίμα του πατέρα· ενώ κι ο ίδιος<br />
+έδεσε τον πατέρα του, το γέρο Κρόνο·<br />
+πώς συμβιβάζονται μ' αυτά όσα μας είπες;<br />
+και σας, σας θέλω μάρτυρες γι' αυτά πακούτε.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Κνώδαλα παντομίσητα, του θεού κατάρες,<br />
+οι αλυσίδες να λυθούν μπορεί, κ' υπάρχει<br />
+γιατρειά σ' αυτό κι άπειροι τρόποι να γλυτώσης·<br />
+μα μια που ένας σκοτωθή και πιεί το χώμα<br />
+το αίμα του, ναναστηθή δεν είναι τρόπος·<br />
+σ' αυτό αντιφάρμακο δεν έκαμε κανένα<br />
+ο πατέρας μου, που όλα τάλλα άνω και κάτω<br />
+στρέφοντας φέρνει, δίχως κόπο όπως του αρέσει.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Κοίτα πώς την αθώωσί του υποστηρίζεις!<br />
+αφού της μάννας του το αίμα, αίμα δικό του,<br />
+έχυσε καταγής, πώς θα καθήση στο Άργος<br />
+στα πατρικά του ανάκτορα; ποιους δημοσίους<br />
+θάχη βωμούς να θυσιάζη; ποια φατρία<br />
+θα τον δεχτή να λάβη μέρος στις γιορτές της;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Κι αυτό θ' αποκριθώ, και πόσο ορθά στοχάσου:<br />
+δεν είναι η μάννα που γεννά αυτό που λένε<br />
+παιδί της· θρέφει μοναχά το νέο το σπέρμα·<br />
+γονιός είν' ό που τόσπειρε· ξένη ενός ξένου<br />
+το φύτρο σώζει αυτή  -  κι αν ο θεός ταφήση·<br />
+και θα σου φέρω απόδειξι σ' αυτό που λέω:<br />
+πατέρας γίνεται να υπάρξη δίχως μάννα·<br />
+μάρτυρας, νά! κοντά του Ολύμπιου Δία η κόρη,<br />
+που μέσα σε κοιλιάς δε θράφηκε σκοτάδια,</p>
+
+<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .</p>
+
+<p>και όμοιο κανείς θεός βλαστάρι δε θα εγέννα.<br />
+Μα εγώ, κι απ τάλλο, θενά κάμω, όπως γνωρίζω,<br />
+την πόλι σου, Αθηνά, και το λαό μεγάλους,<br />
+κι αυτόν ικέτη σούστειλα στα δώματά σου<br />
+για να γενή πιστός εις πάντα τον αιώνα<br />
+και ναποκτήσης σύμμαχον, θεά, και τούτον<br />
+και τα παιδιά του κ' έτσι να κρατάει για πάντα<br />
+να στρέγουν κ' οι απογόνοι τους αυτή την πίστι.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Όσα 'παμε αρκετά· προσκαλώ τώρα τούτους<br />
+δίκια με την πεποίθησί τους να ψηφίσουν.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Αλήθεια εμάς σωθήκανε όλα μας τα βέλη,<br />
+μένει νακούσω πώς θενά κριθή ο αγώνας.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Και σεις; τι πρέπει, για να μην παραπονιέστε;</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Ακούσατε όσ' ακούσατε, και στην καρδιά σας,<br />
+ψηφίζοντας, τον όρκο σεβαστήτε, ξένοι.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Ακούετε τώρα τον θεσμόν μου, ω Αθηναίοι,<br />
+που πρώτες δίκες κρίνετε για αίμα χυμένο·<br />
+κι αυτό των βουλευτών το δικαστήριο, πάντα<br />
+θα μένη και στο εξής στην πόλι του Αιγέως<br />
+και θα συνεδριάζη εδώ σ' αυτό το βράχο,<br />
+που στήσανε τις τέντες των οι Αμαζόνες,<br />
+σαν ήρθαν με στρατόν, από έχθρα του Θησέως,<br />
+και μπρος στο κάστρο επύργωσαν αυτό το νέο<br />
+ψηλόπυργο και κάμανε θυσίες στον Άρη<br />
+(που αυτό πήρε τόνομα: Άρειος πάγος).<br />
+Σ' αυτόν επάνω ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος<br />
+θα συγκρατούν μέρα και νύχτα τους κατοίκους<br />
+να μη αδικούν· φτάνει να μην αλλάζουν μόνοι<br />
+τους νόμους· σαν μολύνης το νερό με λάσπες<br />
+και βρωμερά αποχύματα, πιο δεν θε νάβρης<br />
+πιοτό καθάριο· συμβουλεύω το λαό μου<br />
+να μη δεχτή να σέβεται μήτε αναρχία<br />
+μήτε δεσποτισμό και μη εξορίση κάθε<br />
+φόβο απ την πόλι· γιατί ποιος απ τους ανθρώπους<br />
+σαν δεν φοβάται τίποτε θε νάναι δίκιος;<br />
+τέτοιο αν τιμάτε ίδρυμα, καθώς του αξίζει,<br />
+προπύργιον θενάχετε να σας γλυτώνη<br />
+τη χώρα και την πόλι σας, που άλλοι δε θάχουν<br />
+ούτε στου Πέλοπος τα μέρη ούτε στους Σκύθες·<br />
+αδιάφθορο και σεβαστό με αψιά τη γνώμη<br />
+ορίζω το κριτήριο αυτό μέσα στη χώρα<br />
+άγρυπνος νάναι φύλακας για όταν κοιμούνται.<br />
+Εμάκρυνα τις συμβουλές που είχα να δώσω<br />
+για το μέλλον στην πόλι μου· τώρα εσείς πρέπει<br />
+να σηκωθήτε να ψηφίσετε και μ' όλο<br />
+το σέβας του όρκου σας να κρίνετε τη δίκη.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μα εγώ, τη βαρειά παρουσία μας στη χώρα<br />
+να μην την ατιμάσετε σας συμβουλεύω.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Σας λέω και γω χρησμούς δικούς μου και του Δία<br />
+μην κάμετε αδιαφόρετους, μα ευλαβηθήτε.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μα δεν σου παν τα φονικά, νάχης να κάμης<br />
+κι αγνά δεν θάχης πια μαντεία να προφητεύης.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Λες κι ο πατέρας μου νάσφαλε στη βουλή του<br />
+όταν του πρόσπεσε ο πρωτοφονιάς ο Ιξίων;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Τα ίδια και στου Φέρητα έκαμες τα σπίτια:<br />
+να τον κάμουν αθάνατο έπεισες τις Μοίρες.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Έναν, που σε τιμά, δεν είναι λοιπόν δίκιο<br />
+να ευεργετής, αν τύχη μάλιστα σε ανάγκη;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Συ 'σαι, που τα παλιά μας χάλασες μοιράδια<br />
+και τις αρχαίες με το κρασί ξεγέλασες θεές.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Συ 'σαι, που παίρνοντας σέ λίγο τη χαμένη,<br />
+τάβλαβο στους εχθρούς σου θα ξερνάς φαρμάκι.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Εσύ το λες· μα εγώ τη δίκη αν δεν κερδίσω,<br />
+θέλει το νοιώση η χώρα αυτή πόσο βαρύνω.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Εσύ και μες στους πιο παλιούς και μες στους νέους<br />
+θεούς τιμή δεν έχεις· και θα σε νικήσω.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μ' αφού εσύ νέος ποδοπατής τα γερατειά μου,<br />
+θα περιμένω ως που νακούσω μια τη δίκη,<br />
+γιατί είμαι δίβουλη της χώρας να θυμώσω.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Σε μένα πέφτει το στερνό να πω το λόγο,<br />
+και θα δώσω τη ψήφο μου για τον Ορέστη·<br />
+γιατί δεν μ' έχει εμένα μάννα γεννημένη<br />
+και προτιμώ σ' όλα τον άντρα  -  όξω από γάμο  -  <br />
+μ' όλη μου την καρδιά και παίρνω του πατέρα<br />
+το μέρος· κ' έτσι δεν θα δώσω σημασία<br />
+σε μια γυναίκα, που τον άντρα τον προστάτη<br />
+του σπιτιού της εσκότωσε· λοιπόν ο Ορέστης<br />
+νικά, κι αν βγουν ακόμη μερασμένοι οι ψήφοι.<br />
+Εμπρός, τώρα τους ψήφους βγάλετ' απ τις κάλπες<br />
+οι δικασταί, που έχετε οριστή για τούτο.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Ω Φοίβε Απόλλων, ποια θε νάναι τάχα η κρίσι;</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Ω μαύρη Νύχτα, μάννα μου, τα βλέπεις τούτα;</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Τώρα εδώ κρίνεται η ζωή κι ο θάνατός μου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Για μας, αν θα χαθούν ή αν μείνουν οι τιμές μας.</p>
+
+<p>
+ΑΠΟΛΛΩΝ</p>
+
+<p>Σωστά τους ψήφους όσους βγάζετε μετράτε<br />
+μήπως γίνη στο χώρισμα καμιά αδικία·<br />
+ένας να λείψη, γίνουνται κακά μεγάλα,<br />
+και μ' ένα ψήφο πιότερο, γλυτώνει σπίτι.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Αθώος βγήκε αυτός απ το έγκλημα του φόνου<br />
+γιατ' ήρθανε στο μέτρημα ίσα ίσα οι ψήφοι.</p>
+
+<p>
+ΟΡΕΣΤΗΣ</p>
+
+<p>Ω εσύ Παλλάδα που έσωσες το σπιτικό μου!<br />
+συ 'σαι που την πατρίδα μου, που πια δεν είχα,<br />
+μου ξαναδίνεις· και θα λένε στην Ελλάδα·<br />
+«Αργείτης πάλι εγένηκε και νοικοκύρης<br />
+στο βιος το πατρικό του, χάρις στην Παλλάδα<br />
+και στο Λοξία, και σ' αυτόν τέλος π' όλα ορίζει<br />
+τον Δία σωτήρα, που ευλαβήθηκε το αίμα<br />
+του πατρός μου και μ' έσωσε απ' αυτών τα νύχια».<br />
+Και τώρα εγώ στη χώρα αυτή και στο λαό σου, <br />
+πριν γύρω στην πατρίδα μου, όρκο θα κάμω<br />
+για δω και μπρος και για όλο τον καιρό αιώνια:<br />
+Κανείς απ τ' Άργος κυβερνήτης τ' άρματά του<br />
+μην ξεκινήση καταδώ ταντρειωμένα·<br />
+γιατί μες απ τον τάφο μου που θάμαι τότε,<br />
+όποιος αυτούς τους όρκους μου θενά πατήση,<br />
+με αλόγιστες κακοτυχιές θα τον ταράξω<br />
+και θάναι ο δρόμος του άκαρδος και θα σηκώσω<br />
+στο διάβα κακοσημαδιές, να μετανοιώση.<br />
+Μ' αν τους φυλάγουν, κι αν την πόλι της Παλλάδος<br />
+τιμούνε πάντα και βοηθούν με τ' άρματά τους,<br />
+έτσι θα μ' έχουν πάντοτε και πιο δικό τους.<br />
+Χαίρε λοιπόν, θεά, και συ λαέ της χώρας,<br />
+που εχθρός ποτέ στο πάλεμα μη σου γλυτώνη<br />
+και τ' άρματά σου νακλουθά για πάντα η νίκη.</p>
+
+<p>
+<br />
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Α, θεοί, νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου<br />
+ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου.</p>
+
+<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .</p>
+
+<p>και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη<br />
+η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!<br />
+θα στάξω φθορά,<br />
+θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω,<br />
+τάχτι να βγάλω απ την καρδιά<br />
+κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης<br />
+στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα<br />
+&nbsp;&nbsp;-  ω εκδίκησ' εκδίκησι  -  ναφήση εδώ πέρα.<br />
+περνόντας θανάτου φθορά.<br />
+Στενάζω· τι κάνω;<br />
+βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·<br />
+αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες<br />
+με το άτιμο πένθος,<br />
+αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Ακούτ' εμένα και μην παίρνετε το πράμα<br />
+κατάκαρδα· γιατί δεν έχετ' εσείς χάση.<br />
+Οι ψήφοι μεραστήκανε κ' εκρίθηκε έτσι<br />
+η δίκη κι όχι για δική σας καταφρόνια·<br />
+γιατί ήρθε μαρτυρία ξάστερη απ το Δία<br />
+και την έφερ' ο ίδιος που είπε στον Ορέστη<br />
+πως τίποτε δεν είχε, αν τόκανε, να πάθη.<br />
+Λοιπόν μη ξεθυμάνετε πάνω στη χώρα<br />
+τη μάνητα σας, μη θυμώνετε και στέρφα<br />
+μην την κάνετε, ρίχνοντας τα καυτά βέλη<br />
+της αψιάς άφρης σας που κάθε σπέρμα φθείρει.<br />
+Γιατί σας τάζω εγώ πως θάχετε, απ' αλήθεια,<br />
+σε γη αφιερωμένη σας άδυτα κ' έδρες,<br />
+που θρονιασμένες μπρος στους λιπαρούς βωμούς σας<br />
+μεγάλες θάχετε τιμές απ το λαό μου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Α, θεοί νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου<br />
+ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου</p>
+
+<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p>
+
+<p>και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη<br />
+η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!<br />
+θα στάξω φθορά<br />
+θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω.<br />
+τάχτι να βγάλω απ την καρδιά<br />
+κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης<br />
+στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα.<br />
+&nbsp;&nbsp;-  ω εκδίκησ' εκδίκησι  -  ναφήση εδώ πέρα<br />
+περνόντας θανάτου φθορά.<br />
+Στενάζω· τι κάνω;<br />
+βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·<br />
+αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες<br />
+με το άτιμο πένθος,<br />
+αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Καμιά δεν σας εγένηκε ατιμία! μην πάρα<br />
+το παίρνετε κι αμάχη στήνετε με ανθρώπους.<br />
+Έχω και γω τα θάρρη μου στο Δία! τι τάχα;<br />
+κ εγώ μονάχ' απ τους θεούς τα κλειδιά ξέρω<br />
+του μέρους πουν' ταστροπελέκια σφραγισμένα·<br />
+αλλά δεν μας χρειάζουνται· μόνου άκουέ μου<br />
+και μην καταραστής του κάκου τέτοια λόγια<br />
+που θάχουνε καρπό τη δυστυχία της χώρας·<br />
+κοίμησε την πικρή χολή του αναβρασμού σου<br />
+σαν πολυοτίμητη μαζί μου εδώ που θάσαι,<br />
+και θάχης πια στη χώρα ταύτη τη μεγάλη<br />
+πρωτόλουβες θυσίες στις γέννες και στους γάμους<br />
+που να θυμάσαι πάντα αυτή τη συμβουλή μου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!<br />
+κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης<br />
+σύχαμα καταφρονεμένο!<br />
+λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,<br />
+ω γης κι ουρανέ!<br />
+ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;<br />
+άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!<br />
+απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές<br />
+με βγάλανε θεοί  -  κ' είμαι τίποτα πια!</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>'Στό συγχωρώ, γιατί είσαι γεροντότερή μου<br />
+κι όσο γι' αυτό πολύ αξιώτερη από μένα·<br />
+μα έδωκε και σε μας ο Δίας κάποια γνώσι.<br />
+Αν φύγετε σε χώρα αλλόφυλη να πάτε<br />
+θα θυμηθήτε αυτή τη γης, σας το προλέγω·<br />
+γιατί τα χρόνια πούναι για ναρθούν, θα κάμουν<br />
+πολύ ενδοξότερη την πόλι μου, και τότε<br />
+στην τιμημένη γειτονιά, που θάχης πλάι<br />
+στα σπίτια του Ερεχθέα, τόσες τιμές θα λάβης<br />
+απ' άντρες και γυναίκες, όσες πουθεν' άλλου.<br />
+[Και συ μη σπείρης στους δικούς μου αυτούς τους τόπους<br />
+ζιζάνια φονικά, που βλάβουνε τα σπλάχνα<br />
+των νέων και με χωρίς κρασί τους ξεφρενώνουν,<br />
+μηδέ κορώνης τις καρδιές, σαν των κοκόρων,<br />
+κι αμάχη στήνης σπιτικιά μες στο λαό μου<br />
+να πολεμούν απόκοτα συναπατοί τους·<br />
+με άλλους ας είναι ο πόλεμος, που έφθασε, να τον<br />
+και που της δόξας την τρανή θε νάχη αγάπη.<br />
+κι όχι σαν του σπιτίσιου του ορνιθιού τις μάχες!]<br />
+Τέτοια μπορείς, αν θες, να λάχης από μένα:<br />
+καλό να δης, καλό ναβρής, καλό να κάμης.<br />
+σ' αυτήν που μαζί θάχομε την άγια πόλι.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!<br />
+κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης<br />
+σύχαμα καταφρονεμένο!<br />
+λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,<br />
+ω γης κι ουρανέ!<br />
+ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;<br />
+άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!<br />
+απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές<br />
+με βγάλανε θεοί  -  κ' είμαι τίποτα πια!</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Δεν θαποκάμω να σου λέω τα καλά σου,<br />
+για να μην πης ποτέ πως απ τη νιώτερή σου<br />
+θεάν εμένα κι απ της πόλεως τους ανθρώπους<br />
+διώχτηκες άτιμη κι απόξενη αποδώθε.<br />
+Μα αν όμως την Πειθώ μ' αγνή καρδιά ευλαβιέσαι,<br />
+της γλώσσας μου το γήτεμα ας σε μαλάξη,<br />
+και μείν' εδώ· μα αν πάλι και δε θες να μείνης<br />
+δεν θάχης δίκιο καν στην πόλι αυτή να ρίξης<br />
+οργή κ' εκδίκησιν ή βλάβη στο λαό μου·<br />
+ενώ μπορεί στη νόμιμη εξουσία σου νάναι<br />
+η χώρα αυτή, και σ' όλα νάχης τις τιμές σου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και δέσποινα Αθηνά, ποιάν έδρα λες πως θάχω;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Απίκραντη από κάθε θλίψι, μόνου δέξου.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Δέχτηκα. Ποιες λοιπόν τιμές με περιμένουν;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Να μην προκόβη δίχως σε κανένα σπίτι.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Συ θα το κάμης τέτοια δύναμι να πάρω;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Γιατί όποιος σε τιμά δεξά θα του τα φέρνω.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και για όλο τον καιρό εγγύησι θα μου δώσης;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Ξέρω, πράμα που δεν θα κάμω να μην τάζω.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Μ' εμάγεψες θαρρώ και την οργή μου αφήνω.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Ευλόγησε λοιπόν τους φίλους που θα κάμης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Και τι ευλογίες μου λες στη χώρ' αυτή να ψάλω;</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Που σε κακιές συνερισιές να μη αποβλέπουν·<br />
+και τέτοιες κι απ τη γης κι απ τις θαλάσσιες αύρες<br />
+και από τον ουρανό κι απ τις πνοές του ανέμου<br />
+στη χώρα με καλόβολους να πέφτουν ήλιους·<br />
+και καρπός άφθονος και γης και βοσκημάτων<br />
+να μη αποκάνη να φτουρά χρόνο με χρόνο·<br />
+γλύτωνε απ το κακό τανθρώπινα τα φύτρα,<br />
+μα των ανόμων η σπορά ριξιμιά νάναι.<br />
+Γιατί, σαν φυτουργός, δεν στρέγω των δικαίων<br />
+το γένος απ' αυτούς βλάβη καμιά να πάθη.<br />
+Τέτοια από σένα· κι όσο για τους ματοβρέχτους<br />
+και δοξαστούς πολέμους, δεν θα το βαστάξω<br />
+καμιά άλλη πόλις τα πρωτεία νάχη της νίκης.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Θέλω να ζω μαζί με την Παλλάδα,<br />
+πια δεν καταφρονώ την πόλι,<br />
+που ο Δίας ο παντοδύναμος κι ο Άρης<br />
+την κάνουν κάστρο των θεών,<br />
+καμαρωμένη απαντοχή<br />
+των βωμών όλης της Ελλάδος·<br />
+γι' αυτήν καλόγνωμες κ' εγώ<br />
+ευχές σκορπώ κι ορίζω:<br />
+πλούσιες καλοσοδειές κι άφθονο βιος<br />
+απ τη γη μέσα ναναδίνη<br />
+του νήλιου το φαιδρό το φως.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Έτσι γνοιάζομαι 'γώ για την πόλι μου αυτή,<br />
+οι μεγάλες με δύσκολη γνώμη θεές,<br />
+το κατάφερα εγώ, να καθήσουν εδώ·<br />
+γιατί ωρίστηκε, μες στους ανθρώπους αυτές<br />
+κυβερνούνε τα πάντα,<br />
+κι όποιον λάχη με μάτι καλό και δε δουν,<br />
+πούθε τούρχεται ο χτύπος δε ξέρει·<br />
+γιατί και των γονιών οι αμαρτίες, εμπρός<br />
+τον τραβούνε σ' αυτές, και βουβή η συμφορά,<br />
+όσο νάχη μεγάλη φωνή,<br />
+μ' αγριώτατη οργή τον ξεκάνει.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Κακοί άνεμοι βλάβη μη φέρουν<br />
+στα δέντρ'  -  αυτή 'ναι η ευχή μου  -  <br />
+των φύτρων να μην καίη τα μάτια η κάψα<br />
+και δεν πετάγουνε οι βλαστοί,<br />
+μηδ' ας απλώνεται η κακιά<br />
+που φθείρη τον καρπόν αρρώστεια·<br />
+τα πρόβατ' ας προκόβη ο Παν<br />
+και με διπλή τη γέννα<br />
+να τρέφη, στο ταχτό καιρό·<br />
+κι ο πλούτος, που απ της γης τα σπλάχνα βγαίνει,<br />
+των θεών τα δώρα ας μαρτυρά.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Και τακούτε λοιπόν, της χώρας φρουροί,<br />
+ταγαθά που η σεμνή σας ορίζει Ερινύς;<br />
+γιατί και στους θεούς πούναι κάτω απ τη γη<br />
+δύναμι έχει μεγάλη και για τους θνητούς,<br />
+όπου ζούνε στο φως, τέλειαν έχει εξουσία·<br />
+σ' άλλους δίνει τραγούδια και σ' άλλους ζωή<br />
+μες στο μαύρο το δάκρυ πνιγμένη.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Τις κακές ώρες, που θερίζουν<br />
+πάρωρα νιάτα, τις ξορκίζω·<br />
+και στις χαριτωμένες νιές<br />
+άντρα του βίου των σύντροφο δίνετε,<br />
+σεις που στο χέρι σας είναι,<br />
+και σεις μητραδερφές μου,<br />
+Μοίρες, που δίκια μοιράζετε,<br />
+που κάθε σπίτι επισκέπτεσθε,<br />
+και πάσαν ώρα το δίκιο βάρος<br />
+της παρουσίας σας να νοιώθουν κάνετε,<br />
+ω πολυοτίμητες σ' όλα θεές.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Για τη χώρα μου τέτοια ν' ακούω, που αυτές<br />
+τόσο πρόθυμα ορίζουν,<br />
+μου ξανοίγει η καρδιά, και τη χάρι ευλογώ<br />
+της Πειθώς, που τη γλώσσα μου ωδήγα<br />
+ναντικρύσω το άγριο των πείσμα.<br />
+Μα ενίκησε ο Δίας, του λόγου ο θεός,<br />
+κι απ' αυτή μεταξύ μας τη συνερισιά<br />
+στο καλό, βγαίνω εγώ κερδημένη.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Της κακοαχόρταγης Διχόνοιας<br />
+εύχομαι, μες στην πόλη αυτή,<br />
+το βρουχητό να μη ακουστή·<br />
+μηδέ να πιή πολιτών αίμα το χώμα,<br />
+που να ζητάη μ' οργή<br />
+άλλη ναρπάξη απ την πόλι<br />
+εκδίκησι πίσω με φόνους.<br />
+Αλλά χαρές μεταξύ τους<br />
+να περνοδίνουν, μ' αγάπη αμοιβαία<br />
+και να μισούν με μια γνώμη·<br />
+γιατ' αυτό σε πολλά, στους ανθρώπους, γιατρειά ναι.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Της καλής λοιπόν γλώσσας το δρόμο<br />
+βρίσκουν όσοι έχουν γνώσι;<br />
+απ την τρομερή των την όψιν εγώ<br />
+βλέπω κέρδος μεγάλο γι' αυτόν το λαό·<br />
+γιατί αν, πρόθυμες, πρόθυμα πάντα και σεις <br />
+τις τιμάτε πολύ, δίχως άλλο τη γη<br />
+και την πόλι σας θάχετε πάντα σωστή<br />
+δικαιοσύνης καθέδρα.</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Χαίρετε, χαίρετε μες στις αγκάλες του πλούτου,<br />
+χαίρε λαέ της Αττικής,<br />
+που κάθεσαι στο Δία κοντά,<br />
+φίλε της φίλης παρθένας<br />
+με τιμή πάντα και γνώσι·<br />
+όσοι κάτω απ τη σκέπη ζουν της Παλλάδος<br />
+κι ο πατέρας της σέβεται αυτούς.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Και σεις χαίρετε· τώρα περνώ εγώ μπρος,<br />
+με το φως το ιερόν αυτής της συνοδειάς,<br />
+στους ναούς, που θε νάχετ' εδώ, να σας φέρω.<br />
+Προχωρείτε και κάτω απ τα φέγγη ταγνά<br />
+μες στη γη που θα μπήτε, καθετί βλαβερό<br />
+απ τη χώρα μακριά να κρατήτε,<br />
+και να στέλλετε μόνου ό,τ' είν' για καλό<br />
+και για δόξα της χώρας.<br />
+Και σεις, πούναι δική σας η πόλις αυτή<br />
+παιδιά του Κραναού, προβοδάτε τις ξένες σας·<br />
+και είθε πάντα ο θεός στο καλό<br />
+να φωτίζη τη γνώμη σας!</p>
+
+<p>
+ΧΟΡΟΣ</p>
+
+<p>Χαίρετε, χαίρετε  -  και τις ευχές δευτερώνω,<br />
+όλοι εδώ στην πόλι αυτή<br />
+άνθρωποί της και θεοί,<br />
+που την πόλι της Παλλάδος<br />
+χαίρεσθε· κι αν με τιμάτε<br />
+ξένη εμέ συγκάτοική σας<br />
+θάναι ζηλευτή η ζωή σας.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑ</p>
+
+<p>Με χαρά δέχομαι κι αυτές τις ευλογίες<br />
+και σας ξεπροβοδώ με φωτερές λαμπάδες<br />
+κάτω στης γης τους τύπους και τα καταχθόνια<br />
+μ' αυτές μου τις ιέρειες, που τάγαλμά μου<br />
+φυλάγουν  -  με το δίκιο, γιατί θέλει γίνη<br />
+καμάρι αυτής της γης ο δοξαστός σας λόχος.</p>
+
+<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p>
+
+<p>Παιδιά, γυναίκες, συνοδειά, γερόντισσες<br />
+με πορφυροβαμμένα ρούχα στολισμένες,<br />
+προβαίνετε, κι ας λάμψουν της φωτιάς τα φέγγη,<br />
+για να γνωρίζεται για πάντα η παρουσία των<br />
+στη χώρ' αυτή, με τάνθισμα γενεάς αντρείας!</p>
+
+<p>
+ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ</p>
+
+<p>Πηγαίνετε στα σπίτια σας, μεγάλες, σεβαστές<br />
+παρθένες, κόρες της Νυχτός, που πρόθυμα σας προβοδούν<br />
+&nbsp;&nbsp;-  και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλις όλη!  -  <br />
+μες στα παμπάλαια σπήλαια της γης, όπου τιμές<br />
+και προσφορές, θυσίες σεμνές, σας καρτερούν.<br />
+&nbsp;&nbsp;-  Και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλη όλη!  -  <br />
+Καλόβουλες και σπλαχνικές στη χώρ' αυτή,<br />
+ελάτε, θέαινες σεβαστές κ' η φωτερή<br />
+στο δρόμο σας λαμπάδ' ας σας ευφραίνη<br />
+&nbsp;&nbsp;-  και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά!  -  <br />
+Δε θαπολείπουν οι σπονδές στα σπίτια σας ποτέ, <br />
+απ της Παλλάδος τον λαόν ο Δίας ο δυνατός<br />
+κ' η Μοίρα τόχουν έτσι αποφασίση·<br />
+&nbsp;&nbsp;-  και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά!  -  </p>
+
+<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</h3>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΣ</h4>
+
+<p>Ο μέγιστος των αρχαίων και νεωτέρων δραματικών ποιητών, για την
+έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης του, τη
+λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την αισθητική τους
+έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσον ως σύνθεση τους, όσο και
+σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη την αίσθηση και την ψυχολογία
+του φυσικού και του πραγματικού, ώστε να δονούνται από τον παλμό της
+πιο σφρίγουσας ζωής. Ο Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο τέλεια
+ποιητική εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου.</p>
+
+<p>* * *</p>
+
+<p>Αγαμέμνων: Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Τριλογίας «Ορέστια»
+κι αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από την σύζυγο του
+Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. η σκηνή της προφήτιδος
+Κασσάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της, ανήκει στις
+τραγικότερες του παγκοσμίου Θεάτρου. Μετάφραση σε στίχους, του
+Γρυπάρη.</p>
+
+<p>Χοηφόροι: Το δεύτερο δράμα της «Ορέστειας». Περιέχει την
+κυριώτερη πράξη, γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και που πάνω
+της στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την «Ορέστεια»: ο Ορέστης
+θανατώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του· ο νους του σαλεύεται και
+καταδιωκόμενος από τα φάσματα των Ερινυών παίρνει τον δρόμο της
+εξορίας. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γρυπάρη.</p>
+
+<p>Ευμενίδες: Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια».
+Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις
+Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου υστέρα
+από απόφαση της Αθήνας, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται από τον Άρειο
+Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου. Η μετάφραση, όπως κι
+όλης της Τριλογίας, του Γρυπάρη.</p>
+
+<p>Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας
+μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον θρόνο των
+Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο παθητικότατος
+θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς
+των είναι από τους λυρικώτερους της αρχαίας τραγωδίας. Η μετάφραση,
+σε στίχους, αριστοτεχνική, με φιλολογική ακρίβεια και δύναμη ύφους,
+του Γρυπάρη.</p>
+
+<p>Πέρσαι: Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατον ύμνο των ελληνικών
+νικών κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η μεγαλοπρεπής
+αφήγηση της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα, κρίνεται σαν μοναδικό υπόδειγμα
+επικολυρικής περιγραφής. Μετάφραση Ι. Ζερβού.</p>
+
+<p>Προμηθεύς Δεσμώτης: Το πιο μεγαλεπήβολο και υψιπετές Έργο του
+παγκοσμίου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένον πάνω στον
+Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρίαν της
+φιλανθρωπίας του. Το Κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα, ο
+Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο Προμηθέας,
+δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το θεϊκό μεγαλείο τους.
+Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Ζερβού. Ικέτιδες: Το δράμα αυτό,
+βασισμένο στην ιστορική παράδοση, εξυμνεί την αρετή και τη φιλοξενία
+των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες, φεύγοντας από την Αίγυπτο, για να αποφύγουν
+να παντρευτούν με τη βία, φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους
+Αργείους και πάλι ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο
+υψηλός λυρισμός του έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους.
+</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ</h4>
+
+<p>Από τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τραγικούς, που μας σώθηκαν
+μερικά έργα τους, ο πιο προσιτός, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στην
+εποχή μας, είναι ο Ευριπίδης. Δραματικός και περιπαθής ποιητής, ένας
+φιλόσοφος και, μαζί, ένας ψυχολόγος των ανθρωπίνων αρετών και
+ελαττωμάτων.</p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Ανδρομάχη:	το δράμα αυτό εικονίζει, κατά τον πιο θαυμαστό τρόπο,
+έναν κόσμο αισθημάτων, ζήλειας, μίσους και στοργής. Ο Νεοπτόλεμος,
+χωρίζοντας από την Ανδρομάχη, παντρεύεται την κόρη του Μενέλαου και
+της Ελένης, την Ερμιόνη, που συνεννοείται με τον πατέρα της να
+σκοτώσουν τον γιο που έδωσε η Ανδρομάχη στον Νεοπτόλεμο. Ο Πηλέας,
+παππούς του παιδιού, σώζει τον μικρό, και ο Μενέλαος σκοτώνει με δόλο
+τον Νεοπτόλεμο. Μετάφραση, τον Γ. Τσοκόπουλου.</p>
+
+<p>Άλκηστης: Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο θεός, ο Άδμητος θα
+γινόταν αθάνατος, αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να θυσιαστή
+γι αυτόν το σκοπό. Οι γονείς του δεν δέχονται, μα η γυναίκα του η
+Άλκηστης προσφέρεται πρόθυμα να θυσιαστή, δίδοντας έτσι μοναδικό
+παράδειγμα συζυγικής αφοσίωσης. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γ.
+Τσοκόπουλου.</p>
+
+<p>Μήδεια: Το τραγικότερο από τα δράματα του Ευριπίδου. Το πάθος της
+ερωτικής εκδίκησης, ξεπερνώντας σ' ένταση αυτό τούτο το ερωτικό
+πάθος, εκφράζεται, στο έργο αυτό, στο έπακρο των εκδηλώσεων του.
+Προδομένη από τον Ιάσονα, η Μήδεια καταπνίγει τη μητρική στοργή μέσα
+της και σκοτώνει τα δυο τους παιδιά για να εκδικηθή τον σύζυγο.
+Μετάφραση ΑΓΓ. Τανάγρα.</p>
+
+<p>Ηλέκτρα: Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον φονέα
+του πατέρα τους Αίγισθο και την μητέρα τους, συνεργόν του φόνου
+επίσης, Κλυταιμνήστρα. Η κάθαρση εδώ έρχεται από τον από μηχανής θεό,
+που δίδει και την εξάγνιση στους δύο μητροκτόνους. Η μετάφραση,
+φιλολογικά πιστή, του Αγγέλου Τανάγρα.</p>
+
+<p>Ιππόλυτος: Το νεωτεριστικώτερο από τα έργα του Ευριπίδου. Η
+Φαίδρα αισθάνεται ανόσιο έρωτα προς τον γυιό του συζύγου της Θησέως,
+τον Ιππόλυτο. Ο νέος αποκρούει τον έρωτά της κ' η Φαίδρα αυτοκτονεί,
+συκοφαντώντας τον στον πατέρα του. Ο Θησέας εξορίζοντας τον Ιππόλυτο,
+τον καταρατάται να καταστραφεί από τον Ποσειδώνα. Η κατάρα
+πραγματοποιείται, μα ή συκοφαντία φανερώνεται κι ο Ιππόλυτος πεθαίνει
+θρηνούμενος και συγχωρώντας. Η μετάφραση του Αγγέλου Τανάγρα.</p>
+
+<p>Ιφιγένεια εν Αυλίδι: μια από τις παθητικώτερες και καλύτερες
+τραγωδίες του Ευριπίδη. Οι προσπάθειες του Αγαμέμνονος να σώση την
+κόρη του, η συμπάθεια και κατανόηση του Μενελάου, που έρχονται αργά,
+για το θύμα, η τολμηρή αντίσταση του Αχιλλέα εναντίον του στρατού για
+να σωθή η μνηστή του, εντείνουν τη δράση και την τραγικότητα. Η λύση
+του δράματος δίδεται από τον από μηχανής θεόν. Η μετάφραση, σε
+στίχους, του Ι. Φραγκιά.</p>
+
+<p>Ιφιγένεια εν Ταύροις: Η Ιφιγένεια, που θυσιάζεται από τον πατέρα
+της Αγαμέμνονα στην Αυλίδα, για να γίνη δυνατόν ν' αποπλεύσουν τα
+πλοία της τρωικής εκστρατείας, σώζεται την τελευταία στιγμή από την
+θεά Αρτέμιδα, που την μεταφέρει στην χώρα των Ταύρων. Εκεί,
+μητροκτόνος πια και περιπλανούμενος, την συναντά ο αδελφός της
+Ορέστης, ιέρεια της Αρτέμιδος. Φεύγοντας αποκομίζει μαζί της και το
+άγαλμα της θεάς στην Αθήνα. Μετάφραση Ν. Κυπαρίσση.</p>
+
+<p>Βάκχαι: Πρόκειται για μιαν από τις αρτιώτερες και οπωσδήποτε την
+λυρικώτερη από τις τραγωδίες του μεγάλου ποιητή. Ο Πενθέας κ' η
+μητέρα του Αγαύη, απιστώντας απέναντι των θείων, τιμωρούνται από τον
+θεό Διόνυσο, γιατί δε θέλησαν να δεχθούν τη λατρεία του στην Θήβα. Η
+μετάφραση, σε στίχους, του Κ. Βάρναλη.</p>
+
+<p>Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της
+αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους, Γεμάτη επεισόδια και
+σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του πατέρα
+τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ., θεωρείται μια
+από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η μετάφραση του Ν.
+Ποριώτη.</p>
+
+<p>Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα
+Θησέα, ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα τείχη των
+Θηβών. Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι μητέρες και τα παιδιά
+των πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά θεωρούνται από τα παθητικώτερα της
+αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη.</p>
+
+<p>Ηρακλής μαινόμενος: Το ωραίο αυτό δράμα του μεγάλου τραγικού,
+αναφέρεται στον Ηρακλή, που, ελευθερώνοντας τα παιδιά του, κυριεύεται
+ύστερα από μανία και τα σκοτώνει. Μόλις συνέρχεται από την τρέλλα του
+και καταλαβαίνει τι έχει κάμει, επιχειρεί να αυτοκτονήση, αλλά τον
+σώζει ο φίλος του Θησέας. Η άρτια τούτη μετάφραση, που διατηρεί όλη
+την ομορφιά του πρωτοτύπου οφείλεται στον Κ. Βάρναλη.</p>
+
+<p>Ίων: Το δράμα αυτό διακρίνεται για την περίτεχνη πλοκή του, τις
+περιπέτειες που με πολλή τέχνη παρεμβάλλονται και για την απροσδόκητη
+έκβαση. Η υπόθεση του περιστρέφεται γύρω από τους κινδύνους, την
+αναγνώριση και την αναγόρευση, μετά, του Ίωνος, ως κληρονόμου του
+βασιλέα της Αττικής Ξούθου. Η μετάφραση, του Πολ. Δημητρακόπουλου.</p>
+
+<p>Κύκλωψ: Σατυρικό δράμα, που ανάγεται στη γνωστή ομηρική
+περιπέτεια του Οδυσσέα, με τη μέθη και την τύφλωση του Κύκλωπα, που
+κάνει δυνατή τη σωτηρία του ήρωα και των συντρόφων του. Τα κωμικά
+επεισόδια κάνουν το έργο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον για κάθε εποχή. Η
+μετάφραση έγινε από τον Γ. Τσοκόπουλο.</p>
+
+<p>Ορέστης: Το πιο πολύπλοκο και νεωτεριστικό δράμα ίσως, του
+Ευριπίδη. Ο Ορέστης καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αργείους, ενώ ο
+θείος του Μενέλαος τον εγκαταλείπει, από δειλία. Εξαγριωμένος από τη
+στάση του Μενελάου ο Ορέστης θέλει να σκοτώση τη σύζυγο του και την
+κόρη του Ερμιόνη. Τελικά μεταπείθεται από τον από μηχανής θεό και
+παντρεύεται την Ερμιόνη. Η μετάφραση έγινε από την Ηλία Βουτιερίδη.</p>
+
+<p>Ρήσος: Ανήκει στα νεώτερα δράματα της Αττικής Τραγωδίας, κ' είναι
+αβέβαιο αν ανήκη στον Ευριπίδη, μολονότι από τους αρχαίους ήδη
+χρόνους αποδιδόταν σ' αυτόν. Φαίνεται ν' ανήκη μάλλον στη σχολή του
+Φιλοκλέους. Ανάγεται στο ομηρικό επεισόδιο της αρπαγής της Ελένης από
+τον Πάρη. Η μετάφραση έγινε από τον Άριστο Καμπάνη.</p>
+
+<p>Ηρακλείδες: Το δράμα αναφέρεται στην περίθαλψη των Ηρακλειδών
+στην Αττική κι αποτελεί ύμνο στην ανδρεία των Αργείων και των
+Αθηναίων ηρώων. Το επεισόδιο, όπου η Μακαρία παραδίδεται με τη θέληση
+της στον θάνατο προς χάριν της κοινής σωτηρίας, εντείνει την
+τραγικότητα του δράματος. Η μετάφραση, σε στίχους Κ. Βάρναλη.</p>
+
+<p>Εκάβη: Συγκρατώντας την οδύνη της για τον θάνατο του γιου της
+Πολυδώρου, η βασίλισσα της Τροίας συμβάλλει στην καταστροφή του
+δολοφόνου. Στην τραγωδία τούτη, το πάθος της εκδίκησης στην Εκάβη,
+περιγράφεται με βαθύτατη ψυχολογία. Η μετάφραση του Ν. Ποριώτη</p>
+
+<p>Ελένη: Αντίθετα από την παράδοση, η Ελένη παρουσιάζεται εδώ σαν
+υπόδειγμα πιστής συζύγου, και βοηθημένη από τον σύζυγο της Μενέλαο,
+κατορθώνει να γλυτώση από τον γάμο με τον Αιγύπτιο βασιλέα. Η αδελφή
+του τελευταίου, η Θεονόη, που συμπονεί τους συζύγους, είναι από τους
+καλύτερα διαγραφόμενους χαρακτήρες του έργου. Μεταφραστής ο Άριστος
+Καμπάνης.</p>
+
+<p>Τρωάδες: Το συνταρακτικό τούτο δράμα αποτελεί εξεικόνιση των
+φρικαλεοτήτων της αλώσεως της Τροίας. Η σφαγή της Πολυξένης, ο φόνος
+του Αστυάνακτος, η όψη της πόλης, που πυρπολείται, δίδουν την πιο
+δραματική εικόνα πόλης που καταπατείται από τον εχθρό. Η μετάφραση
+οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΣΟΦΟΚΛΗΣ</h4>
+
+<p>Απαράμιλλοι σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του
+Σοφοκλέους αποτελούν απλησίαστα πρότυπα της δραματικής τέχνης όλων
+των λαών κι όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης, θαυμαστός
+ανατόμος του πάθους, φιλοσοφικός ερευνητής της ανθρωπίνης ψυχής και
+του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει, φωτίζει και γοητεύει, με
+σκέψη, λυρισμό, περιπάθεια και καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό
+του.</p>
+
+<p>Αντιγόνη: Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκοσμίου
+θεάτρου, το έργο αυτό παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικό νόμο  τη φωνή
+του αίματος  προς το νόμο τής Πολιτείας, που επικρατεί βέβαια και
+συντρίβει, αλλά δε μπορεί να ταπεινώση την ευγένεια του φυσικού νόμου
+της στοργής. Η θαυμάσια μετάφραση, οφείλεται στον Κ. Χρηστομάνο.</p>
+
+<p>Ηλέκτρα: Η αλλεπάλληλη διαδοχή τραγικών γεγονότων και η συχνή
+μετάπτωση των αισθημάτων και των παθών δίδουν στην τραγωδία τούτη τον
+νεωτεριστικώτερο τύπο. Ύστερα από την ανάγνωση των δύο αδελφών, του
+Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η εκδίκηση της πατρικής
+δολοφονίας: ο φόνος της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Η μετάφραση
+έγινε από τον Μ. Αυγέρη.</p>
+
+<p>Οιδίπους Τύραννος: Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας
+του Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του δραματοποιείται στο
+έργο αυτό σαν αποκάλυψη που επέρχεται από τον θεό και που εξιλεώνεται
+με την αυτοκτονία της μητέρας, αιμομίκτριας εν αγνοία της, και της
+εκούσιας τύφλωσης του Οιδίποδος. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.</p>
+
+<p>Τραχίνιαι Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό θάνατο
+του Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του Δηιάνειρας, που είχε
+παρασυρθή στην πράξη της από υπερβολικό έρωτα. Η ακουσία δολοφόνος
+αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν πεθάνη, μαθαίνει πώς είναι αθώα. Η
+μετάφραση οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.</p>
+
+<p>Φιλοκτήτης: Ο Νεοπτόλεμος, για να πάρη στην κατοχή του τα πατρικά
+όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρησμό, στην αρχή μεταχειρίζεται
+δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας. Συγκινημένος, όμως, από
+τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί, φανερώνει την απάτη και
+παραιτείται από τα σχέδια του. Ο Ηρακλής που παρουσιάζεται σαν από
+μηχανής Θεός, συμβιβάζει τα πράγματα και δίδει τη γνωστή από τον
+Όμηρο λύση.</p>
+
+<p>Αίας: Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, που παρεφρόνησε, κατά θείαν
+βουλήν, για την αλλαζονία του. Συνερχόμενος ο ήρωας και νιώθοντας
+ντροπή, αυτοκτονεί. Ύστερα από επέμβαση του αδελφού του Τεύκρου και
+του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη λαμπρότητα για τον
+ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα. Η μετάφραση ανήκει στον Κ.
+Βάρναλη.</p>
+
+<p>Οιδίπους επί Κολωνώ: το τελευταίο από τα δράματα του Σοφοκλέους.
+Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του Οιδίποδος και κλείνει με
+τον θάνατο του στον Κολωνό. Η γενική έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση
+των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα
+αυτό ως ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Η μετάφραση
+του Ηλία Βουτιερίδη.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ</h4>
+
+<p>Ο μέγιστος κωμικός και σατυριστής των ανθρωπίνων ελατωμάτων, ο
+θαυμαστός ηθογράφος και δαιμόνιος επινοητής σκηνικής πλοκής. Με λιτή
+και γυμνή φράση, προσιτή σε ανθρώπους με ώριμη σκέψη, ο Αριστοφάνης
+είναι και παραμένει κυρίως ένας κατ' εξοχήν ηθικολόγος, που δεν
+προδίδει ποτέ τον υψηλό ποιητή. Οι κωμωδίες του έχουν τόση γενικότητα
+και τόση ζωντάνια, που παραμένουν πάντοτε επίκαιρες.</p>
+
+<p>Οι Όρνιθες: Η κωμωδία αυτή αποτελεί σάτυρα της πολιτικής και
+κοινωνικής διαφθοράς και σκώμμα εναντίον των θεωριών για καινούργια
+πολιτεύματα. Ο μύθος πλέκεται γύρω από δύο αθηναίους πολίτες που πάνε
+στα πουλιά για να ιδρύσουν εκεί μια νέα πολιτεία. Μετάφραση ο Πολ.
+Δημητρακόπουλος.</p>
+
+<p>Οι Βάτραχοι: Κωμωδία φιλολογικού θέματος, όπου γελοιοποιούνται
+πολλοί από τους ποιητές και σατυρίζεται η κατάπτωση, που βλέπει ο
+Αριστοφάνης στην τέχνη της εποχής του. Ο Ευριπίδης και ο Αισχύλος
+παρουσιάζονται από σκηνής, κι ο δεύτερος ανακηρύσσεται ως ύπατος
+τραγικός. 0ι υπαινιγμοί για καταχρήσεις και διαφθορά δίδουν στην
+κωμωδία τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η μετάφραση έγινε από τον Πολ.
+Δημητρακόπουλο.</p>
+
+<p>Εκκλησιάζουσαι: Το έργο γελοιοποιεί την ιδεολογία για τις
+γυναικείες ελευθερίες και τη χειραφέτηση της γυναίκας, και σατυρίζει
+κυρίως τις τότε καινοφανείς θεωρίες περί κοινογαμίας και
+κοινοκτημοσύνης. Η μετάφραση οφείλεται στον Πολ. Δημητρακόπουλο.</p>
+
+<p>Νεφέλες: Στο έργο του αυτό ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τους
+σοφιστές. Σαν σοφιστής παίρνεται κι ο Σωκράτης, γύρω από τον οποίο
+δρουν και κινούνται θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Η υπεραπολογία των
+αρχαίων ηθών και η επίθεση εναντίον της ανηθικότητας της εποχής
+αποτελούν τον κύριο χαρακτήρα της κωμωδίας. Μετέφρασεν ο Πολ.
+Δημητρακόπουλος.</p>
+
+<p>Λυσιστράτη: Εδώ ο Αριστοφάνης επικρίνει, σατυρίζοντας με τον
+τρόπο του, την πολεμομανία των Αθηναίων. Για να σταματήση ο
+καταστρεπτικός Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι γυναίκες απέχουν όλων των
+συζυγικών καθηκόντων των, κι' έτσι πλέκεται ένας κωμικώτατος και
+σατυρικώτατος μύθος. Η μετάφραση έγινε από τον Πολ. Δημητρακόπουλο.</p>
+
+<p>Θεσμοφοριάζουσες: Μια σάτυρα μ' εξαιρετικά ευφυή πλοκή, που
+στρέφεται εναντίον του Ευριπίδου, τον οποίο παρουσιάζει, για να σωθή
+από τις γυναίκες ο πεθερός του, να καταφεύγη στη βοήθεια δύο γύναιων.
+Μεταφραστής Μ. Αυγέρης.</p>
+
+<p>Ειρήνη: Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνη και τη φιλοπόλεμην τάση των
+Αθηναίων όσο και των άλλων Ελλήνων. Με κωμικώτατη και, κυρίως,
+συμβολική πλοκή, βγαίνει στο φως η θαμμένη από τους θεούς Ειρήνη, για
+να εξυμνηθούν αμέσως τα αγαθά της. Η μετάφραση έγινε από τον Μ.
+Αυγέρη.</p>
+
+<p>Σφήκες: Στην κωμωδία του αυτή ο Αριστοφάνης σατυρίζει τη μανία
+που είχαν οι Αθηναίοι για δικαστήρια και δίκες κ' επί πλέον
+παρουσιάζουν τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα της τότε δικαστικής
+καταστάσεως. Οι ίδιοι οι δικαστές, που παρουσιάζονται ως χορός
+Σφηκών, ενώ δήθεν υπερασπίζουν διακωμωδούν τους δικαστικούς θεσμούς.
+Η ζωντανή έμμετρος μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.</p>
+
+<p>Αχαρνής: Χορός, που τον αποτελούν Αχαρνείς χωριάτες, επικρίνει
+τους ρήτορες και τους πολιτικούς σαν αίτιους του Πελοποννησιακού
+πολέμου και την καταστρεπτική για την Αθήνα φιλόδοξη πολιτική. Τα
+επεισόδια του έργου είναι από τα ευφυέστερα της αρχαίας κωμωδίας και
+δίδουν μια ζωντανή εικόνα του τότε αστικού βίου. Μεταφραστής ο Μ.
+Αυγέρης.</p>
+
+<p>Ιππής: Στην κωμωδία τούτη καυτηριάζει δηκτικώτατα ο δημοκόπος
+Κλέων, πρώην βυρσοδέψης, και η στρατηγία του στην Πύλο. Ο χορός του
+έργου αποτελείται από μέλη της τάξεως των Ιππέων, γιατί η τάξη αύτη
+ακριβώς είχε καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα για δωροδοκία. Αλλά το
+έργο σατυρίζει και πολλά άλλα από τότε πολιτικά και κοινωνικά ήθη των
+Αθηναίων. Η μετάφραση, έμμετρη, οφείλεται στον Μ. Αυγέρη.</p>
+
+<p>Πλούτος: Η, χωρίς αμφιβολία, παραστικώτερη κωμωδία τούτη του
+Αριστοφάνη, περιστρέφεται γύρω από ένα γενικώτερο θέμα. Ένας γέρος
+ενάρετος και φτωχός, συμμορφούμενος με χρησμό, συναντά τον Πλούτο,
+τυφλό. Θεραπεύοντας τον γίνεται πλούσιος, όπως και άλλοι ενάρετοι,
+γιατί είχε αποκατασταθή η πρέπουσα τάξη κι' είχε σταματήσει η
+ανηθικότητα που κυριαρχούσε πριν, όταν ο Πλούτος ήταν τυφλός.
+Ολόκληρη η πλοκή διαπνέεται από καυστικώτατη σάτυρα. Μεταφραστής ο Μ.
+Αυγέρης.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ</h4>
+
+<p>Κομψός στο ύφος, πυρρωνιστής στην σκέψη, σκώπτης και χαριτολόγος,
+ο Λουκιανός συμπερίλαβε στις διηγήσεις του, στους διάλογους του,
+θεών, ανθρώπων και νεκρών, και στις ποικίλες άλλες μελέτες του
+ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Την αδρά και φιλολογικώς άρτια μετάφραση
+του Λουκιανού, εφάμιλλο στο ύφος και στην κομψότητα με το πρωτότυπο,
+την οφείλουμε στον Ιωάννη Κονδυλάκη. Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν
+πρέπει να λείπη από καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του Κονδυλάκη
+αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες προσφορές στην
+νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα.</p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Άπαντα</p>
+
+<p>ΤΟΜΟΣ Α'. Όνειρο ή Λουκιανού βίος. Προς εκείνον που είπε: είσαι
+Προμηθέας στα έργα σου.  Πλοίον ή ευχές,  Περί πένθους. Τίμων ο
+μισάνθρωπος.  Εγκώμια μυίγας.  Θεών διάλογοι.  Κρίσεις Θεών.  Προς
+Νιγρίνον επιστολή.  Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού χαρακτήρας.  Δίκη
+φωνηέντων.</p>
+
+<p>Τόμος Β' Διάλογοι θαλασσίων Θεών.  Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως.
+Προμηθεύς ή Καύκασος.  Νεκρικοί διάλογοι.  Μένιππος ή νεκρομαντεία.
+Φιλοψευδής ή απιστών.  Πώς πρέπει να γράφεται η Ιστορία.</p>
+
+<p>Τόμος Γ' Αληθινή Ιστορία.  Τυραννοκτόνος.  Αποκηρυττόμενος.
+Φάλαρις λόγος.  Αλέξανδρος ή ψευδομάντις.  Ο Ηρακλής.  Ο Διόνυσος.
+Ψευδολογιστής.</p>
+
+<p>Τόμος Δ' Δις κατηγορούμενος ή Δικαστήρια.  Περί παρασίτου.
+Ανάχαρσις.  Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. - Ότι
+δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν.  Ζευς ελεγχόμενος.
+Ρητόρων διδάσκαλοι.  Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος.</p>
+
+<p>Τόμος Ε' Ιππίας ή περί του λουτρού.  Μακρόβιοι.  Ο θάνατος του
+Περεγρίνου.  Οι δραπέται.  Περί του ήλεκτρου ή των κύκνων. - Περί του
+οίκου.  Πατρίδος εγκώμιον.  Περί των διψάδων.  Περί ορχήσεως.
+Ευνούχος.  Βίος Δημώνακτος.  Διάλεξις με τον Ησίοδον.  Χάρων ή
+επισκοπούντες.</p>
+
+<p>Τόμος ΣΤ' Εικόνες.  Υπέρ των εικόνων.  Εταιρικοί διάλογοι.
+Όνειρος ή αλεκτρυών.  Συμπόσιον ή Λαπίθαι.  Θεών Εκκλησία,  Βίων
+πράσις.  Αλιεύς.  Ψευδοσοφιστής.  Περί Συρίης Θεού.  Ζευς τραγωδός.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ</h4>
+
+<p>Οι αντιλήψεις για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για την ηθική του
+περίφημου στωικού φιλοσόφου συγκεντρωμένες στο «Εγχειρίδιο» του, σε
+αριστοτεχνική μετάφραση του Άριστου Καμπάνη.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ</h4>
+
+<p>Χαρακτήρες: Το κατ' εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο έργο
+του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο είδος του,
+αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα κοινωνικών και
+ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση, πιστή στο πρωτότυπο και
+ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ</h4>
+
+<p>Ειδύλλια: Ο κοντινώτερος και συγγενικώτερος μας από τους αρχαίους
+ποιητές, υμνητής του έρωτα και της φύσης, που το έργο του, στο σύνολο
+του, έχει πολλές ομοιότητες και αναλογίες με τη δημοτική μας ποίηση.
+Τα σωζόμενα ποιήματα του, βουκολικά, ερωτικά, μίμοι, επιγράμματα,
+διαπνέονται από ζωή κι ομορφιά, που μας προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα
+του αρχαίου βίου με εκπληκτική νεωτεριστικότητα. Η μετάφραση έμμετρη,
+του Ιωάν. Πολέμη.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΗΡΟΔΟΤΟΣ</h4>
+
+<p>Πατέρας της Ιστορίας ωνομάστηκε ο Ηρόδοτος, που η πιστοποιημένη
+κι από άλλες πηγές ακρίβεια των όσων εκθέτει αμιλλάται προς τη
+γοητεία του ύφους του.</p>
+
+<p>Μούσες: Στο θαυμάσιο έργο του, τις «Μούσες», μας ιστορεί τη ζωή
+των αρχαίων Ασιατικών εθνών, διαφόρων βαρβάρων λαών, της Αιγύπτου και
+της Ελλάδος μέχρι των Μηδικών Πολέμων. Οι εθνικοί και θρησκευτικοί
+μύθοι, που αναφέρει, οι περιγραφές των τόπων και των ηθών και εθίμων,
+καθώς και τα διάφορα επεισόδια που περεμβάλλει στις ιστορίες των λαών
+προσθέτουν άφθαστη ομορφιά στο βιβλίο, για αυτό οι αρχαίοι έδωσαν τα
+ονόματα των εννέα Μουσών στα εννέα κεφάλαια του. Η μετάφραση έγινε
+από τον Σκαλίδη και μ' έλεγχο του Ι. Ζερβού, Τόμοι τέσσερις.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ</h4>
+
+<p>Πελοποννησιακός Πόλεμος: Η αμερόληπτη ακρίβεια, η βαθυστόχαστη
+κριτική, η συντομία και λιτότητα του λόγου και τ' αδρά του νοήματα,
+ανάδειξαν τον Θουκυδίδη ως τον κορυφαίο ιστορικό του κόσμου όλων των
+εποχών. Στο μοναδικό έργο του μας εξιστορεί με θαυμάσιο τρόπο τον
+μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων, που αποτέλεσμα του υπήρξε η
+ανεπανόρθωτη εξασθένιση της Ελλάδος. Ανατρέχοντας στα απώτατα αίτια,
+ο Θουκυδίδης εξηγεί τα σχετικά με την ανάπτυξη του Ελληνισμού από
+τους αρχαιότατους χρόνους, περιγράφει τη σύσταση και την ζωή των
+Πολιτειών  Κρατών, δίδοντας μας έτσι μιαν άρτια εικόνα της ζωής των
+Ελλήνων. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβά. Τόμοι τέσσερις.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ</h4>
+
+<p>Παράλληλοι Βίοι : Ο τελειότερος και σημαντικώτερος από τους
+τελευταίους Έλληνες κλασικούς, για το ύφος, το απέραντο της σοφίας
+του και των γνώσεων του και την αδρότητα της σκέψης του. Ιστορικός,
+ηθικολόγος και φιλόσοφος, στα έργο του συμπεριέλαβε αμύθητο πλούτο
+γνώσεων, δοξασιών και γεγονότων όλου του αρχαίου ελληνικού και
+ρωμαϊκού κόσμου μέχρι των χριστιανικών χρόνων. Στους «Παραλλήλους
+Βίους» του δεν βιογραφεί απλά, παρά κρίνει και συγκρίνει την ιστορία
+μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα κι όλα
+τα σχετιζόμενα μ' αυτούς και την εποχή τους γεγονότα, ολόκληρη σχεδόν
+την πολιτική και κοινωνική και, εν μέρει, την πνευματική ζωή της
+Ελλάδος και της Ρώμης. Έτσι, οι Παράλληλοι Βίοι» του αποτελούν μιαν
+αισθητικά δοσμένη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και
+ρωμαϊκής ιστορίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή.
+Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήση σε 10 τόμους.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ</h4>
+
+<p>Ο Δημοσθένης θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ρήτορας του κόσμου κ' οι
+λόγοι του είναι το τελειότερο υπόδειγμα ρητορικής τέχνης. Οι λόγοι
+τούτοι, δυνατοί και κυριολεκτούντες, ακαταμάχητοι στην
+επιχειρηματολογία τους, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα στοχασμού κ'
+έκφρασης. </p>
+
+<p>Ο περί του στεφάνου λόγος : «Ο περί του στεφάνου λόγος» είναι
+απολογία του πολιτικού του βίου. Περιέχει τόσον μεγάλο πλούτο σ'
+έξαρση και ρητορικά σχήματα, που μπορεί ν' αποτελέση πρότυπο για την
+διδασκαλία της ρητορικής τέχνης. </p>
+
+<p>Οι τρεις Ολυνθιακοί: Στους «Τρεις Ολυνθιακούς» του εκθέτει,
+αποκαλύπτοντας την έτσι στους Αθηναίους, την πολιτική και τους
+σκοπούς του Φιλίππου, του Βασιλιά της Μακεδονίας, επικρίνοντας τους
+ταυτόχρονα για την αδράνεια τους. 01 «Τρεις Ολυνθιακοί» κρίνονται σαν
+οι κατ εξοχήν πολιτικοί λόγοι του μεγάλου αθηναίου ρήτορα. </p>
+
+<p>Οι Τέσσαρες Φιλιππικοί: Αντίθετα, οι «Τέσσαρες Φιλιππικοί» του
+αποτελούν δριμύτατην επίθεση εναντίον του Φιλίππου και ταυτόχρονα
+πρόκληση σε άμεση εναντίον του ενέργεια των Αθηνών και των άλλων
+ελληνικώνΠολιτειώνΚρατών. Οι μεταφράσεις των λόγων του Δημοσθένους,
+ακριβείς, διατηρούν όλη τη δύναμη και τη ζωντάνια του πρωτοτύπου κι
+οφείλονται στον Ν, Γκινόπουλο. Τόμοι τρεις.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΟΜΗΡΟΣ</h4>
+
+<p>Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου σκέψεως
+αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια»,
+του Όμηρου. Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί της Ανατολής σε
+γνώσεις, θρησκευτικές δοξασίες, μύθους και σύμβολα, σε ηθικές
+αντιλήψεις και σε τέχνη, πολλαπλασιασμένα από την πλούσια ελληνική
+διανόηση και διυλισμένα από την καθαρή και λεπτή ελληνικήν αισθητική,
+κατάληξαν στον Όμηρο, σαν απόσταγμα ποίησης, πλαστικότητας και
+κάλλους. Έτσι τα δύο ομηρικά έπη αποτελέσανε και παραμείναν έκτοτε
+δυο αστείρευτες πηγές κάθε τέχνης, ιδανικά κι άφθαστα πρότυπα για
+κάθε ποίηση.</p>
+
+<p>Ιλιάς: Το κυρίως ηρωικό έπος. Βασίζεται στη φιλονεικία μεταξύ
+Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, περιγράφει όλα τ' αποτελέσματα και τις
+επιπτώσεις που είχε στην τρωικήν εκστρατεία κι ανατρέχει,
+επεισοδιακά, σ' όσα προηγήθηκαν της εκστρατείας και στην εν γένει
+ελληνική μυθολογία. Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες, περιγραφές,
+αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και ζη μ' όλη την
+ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της πιο υψηλής ποίησης.
+Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι. Ζερβού. Τόμοι τέσσερις.</p>
+
+<p>Οδύσσεια: Το πολυσύνθετο και πολυμερές έπος αυτό του Όμηρου
+διηγείται την δεκάχρονη περιπλάνηση του Οδυσσέα, ύστερα από τον
+τρωικό πόλεμο, επιστρέφοντας στην Ιθάκη. Οι πολιτισμοί, οι θρησκείες,
+η Ιστορία, τα ήθη των τότε λαών, καθώς και των μυθολογουμένων,
+περιλαμβάνονται και συμπλέκονται στην αριστουργηματική, περιπετειώδη
+αφήγηση. Η έμμετρη μετάφραση, από τις κλασικές πια της νεοελληνικής
+γραμματολογίας, έγινε από τον Ιάκωβο Πολυλά. Το έργο θα κυκλοφορήση
+σε τέσσερις τόμους.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ</h4>
+
+<p>Ο πολυσχιδέστερος κι έγκυκλοπαιδικώτερος από τους φιλοσόφους όλων
+των εποχών, που το έργο του υπήρξεν η βάση ολόκληρης της νεώτερης
+επιστήμης και φιλοσοφίας.</p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Ηθικά Νικομάχεια: Πρόκειται για το πιο νεωτεριστικό έργο του
+μεγάλου φιλοσόφου. Στα «Ηθικά Νικομάχεια» εξετάζονται, αναλύονται και
+διατυπώνονται από θεωρητικής και, ταυτόχρονα, πρακτικής απόψεως, οι
+αρχές της κοινωνικής και της ατομικής ηθικής. Η μετάφραση φιλολογική
+και σαφής, έγινε από τον Κ. Ζάμπα. Τόμοι δύο.</p>
+
+<p>Περί ψυχής:	Στο πολυφημισμένο τούτο έργο του ο Αριστοτέλης
+διατύπωσε τις μεταφυσικές θεωρίες του για την ψυχή, βασίζοντας τις
+στα δεδομένα του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Οι αντιλήψεις
+του υπήρξαν η αφετηρία των περισσοτέρων από τα νεώτερα μεταφυσικά
+συστήματα. Η μετάφραση οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο.</p>
+
+<p>Μικρά φυσικά: τα πορίσματα των πριν απ' αυτόν φυσικών και
+φιλοσόφων και κυρίως τα συμπεράσματα της κολοσσιαίας προσωπικής
+εργασίας του διατύπωσεν ο Αριστοτέλης στο έργο του αυτό. Έργο
+βαθύτατο και διαφωτιστικό των τότε φυσικών και βιολογικών γνώσεων. Η
+μετάφραση, με φιλολογική ακρίβεια και σαφήνεια, οφείλεται στον Π.
+Γρατσιάτο.</p>
+
+<p>Αθηναίων Πολιτεία : Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών,
+το κυριώτερο από το μεγάλο περί πολιτευμάτων έργο του Αριστοτέλους.
+Στην Ιστορία τούτη θαυμάζεται ιδιαίτερα η λιτότητα και η οικονομία
+του έργου. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΞΕΝΟΦΩΝ</h4>
+
+<p>Λαξευτής του λόγου, χαρακτηριζόμενος κυρίως για την σαφήνεια του,
+την λιτότητα και την περιγραφικότητα του, ο Ξενοφών αποτελεί
+υπόδειγμα της Αττικής καλλιέπειας κ' είναι ένας από τους μεγαλύτερους
+ιστορικούς και ηθικολόγους της παγκοσμίου γραμματολογίας.</p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Απομνημονεύματα : τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντος είναι η
+περίληψη της διδασκαλίας του Σωκράτους, του οποίου επίσης υπήρξεν
+μαθητής, κι αναφέρονται κυρίως στις ηθικές αντιλήψεις του μεγάλου
+φιλοσόφου. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Βάρναλη.</p>
+
+<p>Κύρου Ανάβασις: Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου του νεωτέρου
+και κυρίως η αφήγηση της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων υπό την
+στρατηγία του Ξενοφώντος. Η περιγραφή των χωρών και των λαών της
+Ασίας επιτείνει την ζωηρότητα του ύφους και το ενδιαφέρον τής
+Ιστορικής αφήγησης. Μετάφραση Δ. Αναστασοπούλου του Αθηναίου. Τόμοι
+τρεις.</p>
+
+<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΛΑΤΩΝ</h4>
+
+<p>Στους θαυμάσιους διάλογους του ο Πλάτων απέδωσε την διδασκαλία
+του Σωκράτους και διατύπωσε εξαιρετικής γενικότητας δικές του θεωρίες
+για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, για την ψυχή και για τον νου, για
+την πολιτεία και για την ηθική, επηρεάζοντας
+βαθύτατα τον Χριστιανισμό και τις ηθικές και κοινωνικές
+αντιλήψεις των νεωτέρων χρόνων ως τις μέρες μας. Οι διάλογοι του
+αποτελούν άρτια εγκυκλοπαιδική διδασκαλία της αρχαίας σοφίας, κ'
+έχουν τόση φυσικότητα, περιγραφή και χάρη, που μπορούν να
+χαρακτηρισθούν κι ως φιλοσοφικά δράματα.</p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Φαίδων: Πρόκειται για υψηλή και βαθιά μελέτη περί ψυχής. Ο
+Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της ζωής
+του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του άνθρωπου
+και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής. Ύστερ' από τον
+θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του Σωκράτους, με
+κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της παγκοσμίου λογοτεχνίας.
+Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.</p>
+
+<p>Κρίτων : Ο μεγάλος φιλόσοφος, παρακινούμενος από τον Κρίτωνα να
+φύγη, για να μην υποστή την άδικη τιμωρία, αρνείται και εξηγώντας
+τους λόγους διδάσκει γιατί και πώς πρέπει ν' αγαπούμε και να
+σεβώμαστε την πατρίδα και τους νόμους της. Μετάφραση Ν.
+Γκινοπούλου.</p>
+
+<p>Θεαίτητος: Από τα τελευταία έργα του Πλάτωνος. Σ' αυτό ερευνώνται
+τα σχετικά με την ανθρώπινη γνώση και καθορίζεται το τι είναι
+επιστήμη. Η ενάργεια της σκέψης, η βαθύτητα του νοήματος και η
+ακρίβεια της φιλοσοφικής διατύπωσης κάνουν τον «θεαίτητον» έναν από
+τους εξοχώτερους πλατωνικούς διάλογους. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p>
+
+<p>Κρατύλος: Με βαθύτατη παρατηριτικότητα κ' εύληπτη ανάλυση στον
+διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το πώς
+πρέπει ν' αποβλέπομε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και ίσαμε ποιο
+σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις ατέλειες της
+γλώσσας. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p>
+
+<p>Σοφιστής: Πρόκειται για εξαιρετικά τολμηρή φιλοσοφική έξαρση προς
+εξακρίβωση των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, γι' αυτό και θεωρείται
+ως η μεταφυσική του Πλάτωνος. Σ' ό,τι αφορά στην λογική του, είναι ο
+πιο πολύτροπος και οξύς από τους πλατωνικούς διάλογους. Η μετάφραση
+έγινε από τον Κ. Ζάμπα.</p>
+
+<p>Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη
+ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας
+έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος για να υποδείξη τις
+ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι, ο διάλογος αυτός αποτελεί
+την κατ' εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη του Πλάτωνος. Μετάφραση Κ.
+Ζάμπα.</p>
+
+<p>Χαρμίδης: 0 «Χαρμίδης» αποτελεί επισκόπηση της ηθικής, κ'
+εξετάζει κυρίως το τι είναι σωφροσύνη, για να συμπεράνη ότι και αυτή,
+όπως τόσες άλλες ηθικές αξίες, είναι σχετική και επομένως
+απροσδιόριστος από πολλές απόψεις. Μετάφραση Άριστου Καμπάνη.</p>
+
+<p>Ιππίας μείζων και ελάσσων: Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης
+φέρνει σε αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να ορίση το
+Ωραίον. Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον η το χρήσιμο η το ικανό
+ή, γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το αίτιο του αγαθού ή, πιο
+θετικά, αυτό που ευχαριστεί την δράση και την ακοή. Όλους τους
+ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους ελέγχει ως αυτοτελείς,
+υποδεικνύοντας εντούτοις ως κάτι ευχάριστο κ' επαρκή για τον νου μια
+τέτοια πολλαπλή και διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων. Σε
+παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας όμως
+κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει από το ψέμμα.
+Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p>
+
+<p>Φαίδρος: Περιμάχητος διάλογος, που από την αρχαιότητα κιόλας πότε
+προκαλούσε τον έπαινο και πότε την επίκριση για τις παράτολμες περί
+ηθικής ιδέες του, οι οποίες αναπτύσσονται τεχνικώτατα και με
+παραστατικό λυρισμό. Πραγματεύεται τον έρωτα, το κάλλος και όλα τ'
+ανάλογα ψυχικά συναισθήματα, αντικρούοντας και συμπληρώνοντας έναν
+σχετικό λόγο του Λυσίου κι αποδείχνοντας, ταυτόχρονα, πώς η ρητορική
+μόνο με τη φιλοσοφία μπορεί ν' αναχθή σε τέχνη. Μετάφρ. Κ. Γούναρη.</p>
+
+<p>Αλκιβιάδης Α' Αλκιβιάδης Β' : η αυτοεπίγνωση, το «γνώθι σαυτόν»,
+κι ακόμη βαθύτερα η θεώρηση του εσωτερικού κόσμου μας τίθεται στον
+Αλκιβιάδη σαν αφετηρία και βάση της εξύψωσης του άνθρωπου. Αφού
+διευκρινισθή πρακτικά, ότι χωρίς την αυτεπίγνωση δεν έχουμε ορθή
+αντίληψη του δικαίου και του οφελίμου, μετά γενικεύεται η ιδέα της
+αυτοεπίγνωσης και η ωφέλεια που έχουμε απ' αυτήν παρουσιάζεται σαν
+εκείνο που κατ' εξοχήν τελειοποιεί τον άνθρωπο και που τον εξυψώνει
+προς το θείο. Έτσι, οι αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο
+πυρήνας, μπορεί να πη κανείς, της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο
+συναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης Β'» ξεκινώντας από τ' ότι οι
+άνθρωποι προσεύχονται για να ζητήσουν πολλές φορές επιβλαβή πράγματα,
+καταλήγει στ' ότι αγνοούμε το τι είναι το ωφέλιμο και τι το αγαθό. Η
+μετάφραση του Ν. Καζαντζάκη.</p>
+
+<p>Ίππαρχος, Οι αντεραστές: στον πρώτο από τους δυο αυτούς
+διαλόγους, τον «Ίππαρχο», ερευνάται τι είναι η αγάπη του κέρδους και,
+πιο γενικά, η τάση του άνθρωπου να ωφεληθεί από τον διπλανό του και
+να επικρατήση, και κατά πόσο μια τέτοια τάση είναι βλαβερή και άδικη.
+Αφού αποδειχθή η σχετικότητα των παρόμοιων αντιλήψεων, συμπεραίνεται
+ότι η φιλοκέρδεια είναι μια φυσική ανθρώπινη ροπή. Στους «αντεραστές»
+εξετάζεται τι είναι φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς ωφελεί,
+κατακρίνονται δε αυτοί που την απλή πολυμάθεια την παρουσιάζουνε σαν
+σοφία.</p>
+
+<p>Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών : Στον πρώτο από τους τρεις αυτούς
+διαλόγους ερευνάται τι είναι πλούτος και κατά πόσον μπορεί να είναι
+ωφέλιμος στον άνθρωπο. Στον δεύτερο, τον «Αξίοχο», γίνεται επισκόπηση
+της εσώτερης πίστης που έχει ο άνθρωπος για την ψυχή και η πίστη
+τούτη προβάλλεται έμμεσα σαν εκμηδένιση του φόβου του θανάτου. Στην
+«Αλυόνα», ποιητικά και με κάποιον μυστικισμό, ερμηνεύεται η
+μεταμορφωτική δύναμη της ύλης της φύσεως. Η μετάφραση έγινε από τον
+Γ. Μάνεση.</p>
+
+<p>Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων ο Ελεάτης υποστηρίζουν
+δογματικά το ενιαίο του σύμπαντος, αποδείχνοντας με πλήθος
+μεταφυσικούς ισχυρισμούς το αδύνατο της πολλαπλότητας των όντων. Μα ο
+Σωκράτης, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τους φέρνει σε αντιφάσεις, για να
+προκύψη τελικά ως βαθύτερο συμπέρασμα του διαλόγου, η σχετικότητα των
+ανθρωπίνων γνώσεων και το σφαλερό κάθε δογματικής θεωρίας.</p>
+
+<p>Συμπόσιον: Σε συμπόσιο, όπου γιορτάζεται η νίκη του πλουσίου
+δραματικού ποιητού Αγάθωνος, οι συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να
+εγκωμιάσουν, κάθε ένας χωριστά, τον έρωτα. Τελευταίος μιλεί ο
+Σωκράτης για να ορίση ότι ο έρωτας, όπως τον εννοούν όλοι, είναι η
+επιθυμία του άνθρωπου για την ομορφιά. Στην διήγηση του περιλαμβάνει
+τον μύθο της γένεσης του Έρωτα, γεμάτον βαθύ και υψηλόν μυστικισμό,
+και παρουσιάζει ιδεολογικά τον ερωτικό πόθο σαν φιλοσοφική έφεση, ως
+τάση προς ευδαιμονία και, μαζί, αθανασία. Ο ξαφνικός ερχομός του
+Αλκιβιάδη, μεθυσμένου, που πειράζει φιλικά τον Σωκράτη, επιβεβαιώνει
+παραστατικά τη σωκρατική ιδεολογία. Μεταφραστής ο Ν. Κουντουριώτης.</p>
+
+<p>Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και
+επίκριση των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της κενότητας
+της σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των επιφανών και
+φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων. Ορισμένοι υπαινιγμοί
+αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη. Μεταφραστής ο Α.
+Χαροκόπος.</p>
+
+<p>Μένων : Από τους πιο λιτούς πλατωνικούς διάλογους, που δείχνει,
+εντούτοις, την ευρύτητα και την πολυμέρεια του μεγάλου φιλοσόφου.
+Εξετάζει και αναλύει την αρετή, αν και κατά πόσον είναι έμφυτη στον
+άνθρωπο. η μαθηματικά διατυπωμένη σκέψη, η αλληλουχία και η ακρίβεια
+των συλλογιστικών επιχειρημάτων καθώς και η οικονομία του, που
+περιορίζει αυστηρά το θέμα του, πλησιάζουν τον διάλογο αυτόν στην
+λεγομένη, κιόλας, θετική φιλοσοφία. Η μετάφραση έγινε από τον Χαρίλαο
+Παπαντωνίου.</p>
+
+<p>Θεάγης. Περί δικαίου. Περί αρετής : στον πρώτον από τους τρεις
+αυτούς διαλόγους, ο Πλάτων εξετάζει το τι είναι σοφία και αν μπορή να
+διδαχτή, και θέτει σαν βάση της μόρφωσης και της επίδοσης του
+ανθρώπου την εσωτερική φυσική κλίση του. Στον διάλογο τούτο γίνεται
+πολύς λόγος από τον Σωκράτη για το γνωστό δαιμόνιο του. Στον δεύτερο
+ερευνάται αν η αντίληψη του δικαίου είναι έμφυτη η επίκτητη, και στον
+τρίτο αν μπορή να διδαχτή ή όχι η αρετή, για να κατάληξη στο
+συμπέρασμα, ότι η αρετή είναι θείο δώρο. Μετάφραση του Σ.
+Λιμπεροπούλου.</p>
+
+<p>Φίληβος : Στην ερώτηση, που βασίζεται το αγαθό, ο Φίληβος άπαντα
+προβάλλοντας την ηδονή κι ο Σωκράτη αντιπαραβάλλει τη φρόνηση. Κι
+αφού δειχτή, ότι για τον άνθρωπο είναι σημαντικώτερη η φρόνηση, ως
+κάτι πεπερασμένο και αντιληπτό συμπεραίνεται ότι ο συνδυασμός
+φρονήσεως και αρετής οδηγεί στο αγαθό. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p>
+
+<p>Πρωταγόρας : Ύστερα από ωραία και ειρωνική περιγραφή των
+επιδειχτικών και φαντασμένων τρόπων των σοφιστών, γίνεται συζήτηση,
+ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Πρωταγόρα, περί αρετής. Επιδέξια
+φέρνοντας σε αδιέξοδο τον σοφιστή, ο Σωκράτης αποδείχνει πως η αρετή
+είναι αυτοδίδαχτη κ' ύστερα, μεταστρέφοντας τους συλλογισμούς του την
+παρουσιάζει σαν αποτέλεσμα γνώσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.</p>
+
+<p>Κριτίας : Αναφερόμενος στη μυθολογούμενη χώρα της Ατλαντίδος, της
+οποίας μας δίδεται ποιητική και εξαιρετικά παραστατική περιγραφή, ο
+Ελάτων διατυπώνει εδώ το ιδανικό, κατά την αντίληψη του πολιτικό και
+κοινωνικό σύστημα: έναν συνδυασμό μοναρχίας και ομοσπονδιακής
+οργάνωσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.</p>
+
+<p>Λάχης: Ο διάλογος αυτός θέτει σαν βάση ανατροφής την ανδρεία, κι
+από ηθική κι από υλική άποψη. Εξετάζοντας το τι είναι η ανδρεία και
+μην καταλήγοντας σε κανέναν ορισμό, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι
+αρετές δεν μπορούν να καθοριστούν θεωρητικά και απόλυτα. Μεταφραστής
+ο Άριστος Καμπάνης</p>
+
+<p>Λύσις : Διάλογος μεταξύ Σωκράτους και ωραίων εφήβων στην
+παλαίστρα, που ερευνά τα σχετικά με την φιλία που αρμόζει στους νέους
+απέναντι των μεγαλυτέρων τους και, πιο γενικά, την φιλία σαν ατομική
+και κοινωνικήν αρετή. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.</p>
+
+<p>Απολογία Σωκράτους: Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του
+Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόριση της ζωής και της
+διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιο το Σωκράτη, ενώ
+απολογείται, σαν υπεράσπιση του εαυτού του κατά των κατηγόρων του. Η
+μετάφραση έγινε από τον Αλ. Μωραϊτίδη.</p>
+
+<p>Ευθύφρων: Στον διάλογο τούτο εξετάζεται και αναλύεται με βαθύτητα
+φιλοσοφική και φιλελευθερισμό το τι είναι οσιότης, δηλαδή ευσέβεια,
+αρετή και νομιμοφροσύνη. Επικρίνοντας την πρόληψη και την κατά τύπους
+μόνον και παράδοσιν ευσέβεια, θέτει σαν αφετηρία και γνώμονα της
+αληθινής ηθικής την έμφυτη και κατά συνείδησιν ηθικότητα. Μετάφραση
+Αλ. Μωραϊτίδη.</p>
+
+<p>Γοργίας: Συζήτηση του Σωκράτους με τον διάσημο σοφιστή της
+αρχαιότητος Γοργία, που δίδασκε πως η τυπική μόρφωση  η επιστημονική
+πολυμάθεια, όπως λέγεται σήμερα  αρκεί για ν' αναδειχτή ένας
+άνθρωπος. θέμα της συζητήσεως είναι, αν η ρητορική πετυχαίνει να δώση
+την υπεροχή, πράγμα που αποκρούει ο Σωκράτης, αποδείχνοντας πώς η
+αληθινή μόρφωση είναι αυτή που θεμελιώνεται πάνω στην φιλοσοφία.
+Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως.</p>
+
+<p>Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας
+τάχα εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από την
+Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ' ειρωνική σάτυρα
+της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της εποχής εκείνης, των οποίων
+μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος και την παραλογιζόμενη σοφιστεία.
+Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.</p>
+
+<p>Τίμαιος : Αποτελεί σύστημα μεταφυσικής φιλοσοφίας περί γενέσεως
+του κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, που παρουσιάζει πολλή
+συγγένεια με τις θεωρίες των Πυθαγορείων. Ο Τίμαιος αναπτύσσει
+βαθύτατες ιδέες για τον χαρακτήρα του κόσμου και ο Σωκράτης
+διευκρινίζει, συντελώντας στην ενάργεια και την παραστικότητα του
+πλατωνικού ύφους. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Γρατσιάτο.</p>
+
+<p>Ίων. Μίνως. Δημόδοκος. Σίσυφος. Κλειτοφών: Ο πρώτος από τους
+διάλογους αυτούς ελέγχει την επιπόλαιη γνώση. Ο δεύτερος αναφέρεται
+στις περί του δικαίου και της αρετής γενικές και σχετικές αντιλήψεις.
+Ο «Δημόδοκος», ξεκινώντας από το ερώτημα, αν και από ποιους πρέπει να
+ζητούμε συμβουλές, ανάγεται, πιο γενικά, στην εξέταση του τρόπου και
+του ποιού της επίκτητης μόρφωσης. Ο «Σίσυφος» αναλύει τι είναι
+πρακτική και τι θεωρητική σκέψη και πόσον είναι ωφέλιμη. Ο
+«Κλειτοφών», τέλος επισκοπώντας τις περί ηθικής αντιλήψεις,
+αποδείχνει τη σχετικότητα τους. Μεταφραστής ο Ν. Καζαντζάκης.</p>
+
+<p>Πολιτεία: Το πρωτοτυπώτερο και πλαστικώτερο από τα πλατωνικά
+έργα, αποτελούμενο από δέκα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο, που αναφέρεται
+στην δικαιοσύνη, γίνεται η αφετηρία για να διατυπωθή μετά η ιδέα του
+ιδανικού πολιτεύματος. Η οριζόμενη ισότητα δικαιωμάτων των πολιτών, ο
+διακανονισμός ίσης εργασίας, η κατανομή των πολιτών σε τρεις τάξεις,
+η εξίσωση ανδρών και γυναικών, η κοινογαμία κ' η κοινοκτημοσύνη, ο
+αποκλεισμός των ποιητών, ο περιορισμός της αύξηση του πληθυσμού, οι
+πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και αστικού δικαίου,
+συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό, αποτέλεσανε την
+αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και πολιτικών θεωριών.
+Έτσι, που και από την άποψη αυτή αποτελή ένα από τα σημαντικώτερα
+δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Η μετάφραση οφείλεται στον
+Ιωάννη Γρυπάρη. Τόμοι τρεις.</p>
+
+<p>Νόμοι και Επινομίς : Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε
+δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια,
+διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος Αθηναίος,
+δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας πορείας από την
+Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας. Στον διάλογο παίρνουνε
+μέρος ο Λακεδαιμόνιος Μέγιλος, και ο Κρητικός Κλεινίας, που
+εκπροσωπούν τα δύο περιφημότερα αρχαία πολιτεύματα, το μινωικό και το
+σπαρτιατικό. Εδώ δε θα συναντήσουμε περιγραφές χαρακτήρων και
+επεισόδια. Κάθε συζητητής παρουσιάζεται απλά σαν εκπρόσωπος μιας
+ωρισμένης θεωρίας, για να διατυπωθή τελικά η ώριμη φιλοσοφική
+αντίληψη του Πλάτωνος σε πολιτικό σύστημα, επιδεχτικό εφαρμογής. Η
+«Έπινομίς», αποτελώντας συνέχεια των «Νόμων» είναι ταυτόχρονα και μια
+επεξήγηση τους συχνά. Μεταφραστής ο Κ. Ζάμπας. Τόμοι τέσσερις.</p>
+
+<p>Επιστολές και Όροι: Οι αποδιδόμενες, από την αρχαιότητα κιόλας,
+επιστολές στον Πλάτωνα, αναφέρονται στις φιλοσοφικές αντιλήψεις του
+και δίδουν πλείστες όσες λεπτομέρειες για την ζωή του μεγάλου
+φιλοσόφου. Με τις «Επιστολές» συνεκδίδονται και οι «'Όροι»,
+ερμηνεία, δηλαδή, ειδικών λέξεων και φιλοσοφικών όρων που
+συναντούνται στα διάφορα έργα του Πλάτωνος.</p>
+
+<p style='text-align:center;'>ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ<br /><br />
+
+ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36<br /><br />
+
+(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.)<br /><br />
+Αίθουσα 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Χιλιάδες είδη βιβλίων στις
+μισές τιμές και με μεγάλες ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ<br /><br />
+
+Γ. ΛΑΔΙΑΣ &amp; ΣΙΑ Ε.Π.Ε<br /><br /></p>
+
+<p style="text-align: center">___</p>
+
+<p>Η Σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, των Εκδόσεων Φέξη,
+υπήρξεν ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά προσφερόταν
+συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η αρχαία ελληνική σκέψη
+(Ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, δράμα, δικανικός και πολιτικός λόγος) σε
+δημιουργικές μεταφορές της, από τους άριστους μεταφραστές του τόπου,
+στην πιο σύγχρονη μορφή που πήρε εξελισσόμενο το γλωσσικό της όργανο.
+Ο Όμηρος, οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο
+Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο
+Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται και σήμερα,
+στις κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή, Μωραϊτίδη,
+Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, Καμπάνη, Καζαντζάκη,
+Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, Φιλαδελφέως, Τσοκόπουλου,
+Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ, σε μια σύγχρονη σειρά εκδόσεων βιβλίου
+τσέπης, πράγμα που επίσης γίνεται για πρώτη φορά, συστηματικά, στην
+Ελλάδα.</p>
+
+<p><b>ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</b> Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». Εκτυλίσσεται
+στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις Ερινύες, φυγαδεύει
+τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου ύστερα από απόφαση της
+Αθηνάς, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται από τον Άρειο Πάγο και
+απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου.</p>
+
+<p>
+Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ
+<br />
+ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.</p>
+
+<p>
+ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36 <br />
+ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61</p>
+
+<p>ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</p>
+
+
+
+
+
+
+
+
+<pre>
+
+
+
+
+
+End of the Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus
+
+*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES ***
+
+***** This file should be named 39208-h.htm or 39208-h.zip *****
+This and all associated files of various formats will be found in:
+        http://www.gutenberg.org/3/9/2/0/39208/
+
+Produced by Sophia Canoni
+
+Updated editions will replace the previous one--the old editions
+will be renamed.
+
+Creating the works from public domain print editions means that no
+one owns a United States copyright in these works, so the Foundation
+(and you!) can copy and distribute it in the United States without
+permission and without paying copyright royalties.  Special rules,
+set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to
+copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to
+protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project
+Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you
+charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you
+do not charge anything for copies of this eBook, complying with the
+rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose
+such as creation of derivative works, reports, performances and
+research.  They may be modified and printed and given away--you may do
+practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is
+subject to the trademark license, especially commercial
+redistribution.
+
+
+
+*** START: FULL LICENSE ***
+
+THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
+PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
+
+To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
+distribution of electronic works, by using or distributing this work
+(or any other work associated in any way with the phrase "Project
+Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project
+Gutenberg-tm License (available with this file or online at
+http://gutenberg.org/license).
+
+
+Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm
+electronic works
+
+1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
+electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
+and accept all the terms of this license and intellectual property
+(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all
+the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy
+all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.
+If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project
+Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the
+terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or
+entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.
+
+1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be
+used on or associated in any way with an electronic work by people who
+agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few
+things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
+even without complying with the full terms of this agreement.  See
+paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project
+Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement
+and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic
+works.  See paragraph 1.E below.
+
+1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"
+or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project
+Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the
+collection are in the public domain in the United States.  If an
+individual work is in the public domain in the United States and you are
+located in the United States, we do not claim a right to prevent you from
+copying, distributing, performing, displaying or creating derivative
+works based on the work as long as all references to Project Gutenberg
+are removed.  Of course, we hope that you will support the Project
+Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by
+freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of
+this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with
+the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by
+keeping this work in the same format with its attached full Project
+Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.
+
+1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern
+what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in
+a constant state of change.  If you are outside the United States, check
+the laws of your country in addition to the terms of this agreement
+before downloading, copying, displaying, performing, distributing or
+creating derivative works based on this work or any other Project
+Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning
+the copyright status of any work in any country outside the United
+States.
+
+1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
+
+1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate
+access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently
+whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the
+phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project
+Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,
+copied or distributed:
+
+This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
+almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
+re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
+with this eBook or online at www.gutenberg.org
+
+1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived
+from the public domain (does not contain a notice indicating that it is
+posted with permission of the copyright holder), the work can be copied
+and distributed to anyone in the United States without paying any fees
+or charges.  If you are redistributing or providing access to a work
+with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the
+work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1
+through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the
+Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or
+1.E.9.
+
+1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
+with the permission of the copyright holder, your use and distribution
+must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional
+terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked
+to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the
+permission of the copyright holder found at the beginning of this work.
+
+1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
+License terms from this work, or any files containing a part of this
+work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
+
+1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
+electronic work, or any part of this electronic work, without
+prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
+active links or immediate access to the full terms of the Project
+Gutenberg-tm License.
+
+1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,
+compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any
+word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or
+distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than
+"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version
+posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org),
+you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a
+copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon
+request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other
+form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm
+License as specified in paragraph 1.E.1.
+
+1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
+performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
+unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
+
+1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing
+access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided
+that
+
+- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
+     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
+     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is
+     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he
+     has agreed to donate royalties under this paragraph to the
+     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments
+     must be paid within 60 days following each date on which you
+     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax
+     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and
+     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the
+     address specified in Section 4, "Information about donations to
+     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."
+
+- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
+     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
+     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
+     License.  You must require such a user to return or
+     destroy all copies of the works possessed in a physical medium
+     and discontinue all use of and all access to other copies of
+     Project Gutenberg-tm works.
+
+- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any
+     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
+     electronic work is discovered and reported to you within 90 days
+     of receipt of the work.
+
+- You comply with all other terms of this agreement for free
+     distribution of Project Gutenberg-tm works.
+
+1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm
+electronic work or group of works on different terms than are set
+forth in this agreement, you must obtain permission in writing from
+both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael
+Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the
+Foundation as set forth in Section 3 below.
+
+1.F.
+
+1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
+effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
+public domain works in creating the Project Gutenberg-tm
+collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic
+works, and the medium on which they may be stored, may contain
+"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or
+corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual
+property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a
+computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by
+your equipment.
+
+1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
+of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
+Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
+Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
+liability to you for damages, costs and expenses, including legal
+fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
+LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
+PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
+TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
+LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
+INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
+DAMAGE.
+
+1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
+defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
+receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
+written explanation to the person you received the work from.  If you
+received the work on a physical medium, you must return the medium with
+your written explanation.  The person or entity that provided you with
+the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a
+refund.  If you received the work electronically, the person or entity
+providing it to you may choose to give you a second opportunity to
+receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy
+is also defective, you may demand a refund in writing without further
+opportunities to fix the problem.
+
+1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth
+in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER
+WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO
+WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
+
+1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied
+warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.
+If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the
+law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be
+interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by
+the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any
+provision of this agreement shall not void the remaining provisions.
+
+1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
+trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
+providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance
+with this agreement, and any volunteers associated with the production,
+promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,
+harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,
+that arise directly or indirectly from any of the following which you do
+or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm
+work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any
+Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.
+
+
+Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
+
+Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
+electronic works in formats readable by the widest variety of computers
+including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists
+because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from
+people in all walks of life.
+
+Volunteers and financial support to provide volunteers with the
+assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
+goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
+remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project
+Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
+and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.
+To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
+and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4
+and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.
+
+
+Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive
+Foundation
+
+The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
+501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
+state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
+Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification
+number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at
+http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent
+permitted by U.S. federal laws and your state's laws.
+
+The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.
+Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered
+throughout numerous locations.  Its business office is located at
+809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email
+business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact
+information can be found at the Foundation's web site and official
+page at http://pglaf.org
+
+For additional contact information:
+     Dr. Gregory B. Newby
+     Chief Executive and Director
+     gbnewby@pglaf.org
+
+
+Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg
+Literary Archive Foundation
+
+Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
+spread public support and donations to carry out its mission of
+increasing the number of public domain and licensed works that can be
+freely distributed in machine readable form accessible by the widest
+array of equipment including outdated equipment.  Many small donations
+($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
+status with the IRS.
+
+The Foundation is committed to complying with the laws regulating
+charities and charitable donations in all 50 states of the United
+States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a
+considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
+with these requirements.  We do not solicit donations in locations
+where we have not received written confirmation of compliance.  To
+SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any
+particular state visit http://pglaf.org
+
+While we cannot and do not solicit contributions from states where we
+have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
+against accepting unsolicited donations from donors in such states who
+approach us with offers to donate.
+
+International donations are gratefully accepted, but we cannot make
+any statements concerning tax treatment of donations received from
+outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.
+
+Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
+methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other
+ways including checks, online payments and credit card donations.
+To donate, please visit: http://pglaf.org/donate
+
+
+Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic
+works.
+
+Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm
+concept of a library of electronic works that could be freely shared
+with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project
+Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.
+
+
+Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
+editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.
+unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily
+keep eBooks in compliance with any particular paper edition.
+
+
+Most people start at our Web site which has the main PG search facility:
+
+     http://www.gutenberg.org
+
+This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
+including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
+Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
+subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
+
+
+</pre>
+
+</body>
+</html>
+
+
diff --git a/39208-h/images/cover.jpg b/39208-h/images/cover.jpg
new file mode 100644
index 0000000..34e23fb
--- /dev/null
+++ b/39208-h/images/cover.jpg
diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt
new file mode 100644
index 0000000..6312041
--- /dev/null
+++ b/LICENSE.txt
@@ -0,0 +1,11 @@
+This eBook, including all associated images, markup, improvements,
+metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be
+in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES.
+
+Procedures for determining public domain status are described in
+the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org.
+
+No investigation has been made concerning possible copyrights in
+jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize
+this eBook outside of the United States should confirm copyright
+status under the laws that apply to them.
diff --git a/README.md b/README.md
new file mode 100644
index 0000000..72a9d57
--- /dev/null
+++ b/README.md
@@ -0,0 +1,2 @@
+Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for
+eBook #39208 (https://www.gutenberg.org/ebooks/39208)