diff options
| -rw-r--r-- | .gitattributes | 3 | ||||
| -rw-r--r-- | 39208-0.txt | 3157 | ||||
| -rw-r--r-- | 39208-0.zip | bin | 0 -> 53909 bytes | |||
| -rw-r--r-- | 39208-h.zip | bin | 0 -> 106969 bytes | |||
| -rw-r--r-- | 39208-h/39208-h.htm | 3106 | ||||
| -rw-r--r-- | 39208-h/images/cover.jpg | bin | 0 -> 52518 bytes | |||
| -rw-r--r-- | LICENSE.txt | 11 | ||||
| -rw-r--r-- | README.md | 2 |
8 files changed, 6279 insertions, 0 deletions
diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes new file mode 100644 index 0000000..6833f05 --- /dev/null +++ b/.gitattributes @@ -0,0 +1,3 @@ +* text=auto +*.txt text +*.md text diff --git a/39208-0.txt b/39208-0.txt new file mode 100644 index 0000000..ae558b2 --- /dev/null +++ b/39208-0.txt @@ -0,0 +1,3157 @@ +The Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + + +Title: The Eumenides + +Author: Aeschylus + +Translator: Ioannis Gryparis + +Release Date: March 19, 2012 [EBook #39208] + +Language: Greek + +Character set encoding: UTF-8 + +*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES *** + + + + +Produced by Sophia Canoni + + + + +Note: The tonic system has been changed from polytonic to +monotonic. The spelling of the book has not been changed +otherwise. The translator has chosen not to assume the ancient +text that is missing, but to denote the gap by . . . . + +Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε +μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως +έχει. Ο μεταφραστής έχει επιλέξει να μην υποθέσει τα λόγια για +μέρη του αρχαίου κειμένου που λείπουν, αλλά να υποδείξει την +έλλειψη με . . . . + + + +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ + + +ΑΙΣΧΥΛΟΥ + +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ + +Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η +I Ω Α Ν. Γ Ρ Υ Π Α Ρ Η + +ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΉ + + + +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ +ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ + +ΑΙΣΧΥΛΟΥ +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ + + + +ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ +I. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ +1911 + + + +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ +ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΡΑΦΕΩΝ + +ΑΙΣΧΥΛΟΥ +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ + +ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ +Ι. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ + +1911 + + + + +Ε Υ Μ Ε Ν I Δ Ε Σ + +Εις τας Ευμενίδας, το τελευταίον δράμα της Ορεστείας, η σκηνή +υπόκειται κατ' αρχάς μεν εις τον ναόν του Πυθίου Απόλλωνος εν +Δελφοίς, όπου, υπό την προστασίαν του Θεού, ο μητροκτόνος +Ορέστης ευρίσκει προσωρινόν άσυλον από την καταδίωξιν των +Ερινύων. Ο ίδιος ο θεός αποκοιμίζει τας τιμωρούς θεάς και +διευκολύνει την φυγήν του Ορέστου, όστις κατά συμβουλήν του +καταφεύγει εις τας Αθήνας, ικέτης της Αθηνάς. Εις τας Αθήνας +λοιπόν συνεχίζεται και τελειώνει η πράξις. Η Αθηνά δεχθείσα +ικέτην τον Ορέστην, μη δυναμένη όμως αφ' ετέρου να παρίδη το +δίκαιον των φοβερών Ερινύων, συνιστά εκ των πολιτών το μέγα και +σεμνότατον εκείνο κριτήριον του Αρείου Πάγου, διά να αποφασίση +περί της τύχης του υποδίκου. Η διαδικασία διεξάγεται καθ' όλους +τους τύπους της ποινικής νομοθεσίας των Αθηναίων, και με την +ψήφον της Αθηνάς, επελθούσης ισοψηφίας, ο Ορέστης κηρύσσεται +ελεύθερος του φόνου. Αλλ' η τοιαύτη απόφασις εξεγείρει φοβεράν +την οργήν των Ερινύων κατά της πόλεως των Αθηνών, την οποίαν +μόλις και μετά βίας επί τέλους κατευνάζει η Αθηνά διά της +πειθούς και των υποσχέσεών της. «Τοιουτοτρόπως η τέχνη του +ποιητού τερματίζει την μακράν ταύτην σειράν τραγικών +καταστροφών, την φοβεράν και αιματηράν ταύτην τριλογίαν, με την +παρήγορον εικόνα μιας ιεράς τελετής, με τα ευσεβή εφύμνια τα +αντηχούντα από της σκηνής και προς τα οποία ανταποκρίνονται εκ +του αμφιθεάτρου αι θορυβώδεις και χαρμόσυνοι επευφημίαι των +θεατών». (M. Patin). — Περιώνυμος έμεινεν εις το Αττικόν +θέατρον, διά την πρωτοφανή κατάπληξιν την οποίαν επροξένησεν, η +σκηνή εκείνη των Ευμενίδων, όπου το φάσμα της Κλυταιμνήστρας +εξεγείρει εκ του ύπνου τας Ερινύας και τας παρορμά εις νέαν +καταδίωξιν του φονέως της υιού της. + + + +ΠΡΟΣΩΠΑ + + + +ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ +ΑΠΟΛΛΩΝ +ΟΡΕΣΤΗΣ +ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ +ΧΟΡΟΣ +ΑΘΗΝΑ +ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ + + + +ΑΙΣΧΥΛΟΥ +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ + + + +ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ + +Πρώτο δοξάζω απ τους θεούς στη δέησί μου +την πρωτομάντισσα τη Γη· και υμνώ κατόπι +τη Θέμιδα, που δεύτερη, καθώς το λέγουν, +σ' αυτό το μητρικό της κάθησε μαντείο· +και τρίτη στη σειρά, με θέλημά της κι όχι +από κανέν' αναγκασμένη, εκάθησε άλλη +θυγατέρα της Γης, η τιτανίδα η Φοίβη +και αυτή γενέθλιο τόδωκε δώρο στο Φοίβο, +πούχει της μάμης τόνομα παράνομα του. +Κι αυτός της Δήλου αφίνοντας λίμνη και ξέρες, +στους ήμερους γιαλούς άραξε της Παλλάδος +κ' ήρθ' από κει σ' αυτή του Παρνασού τη χώρα +και τον ξεπροβοδίζανε με πολύ σέβας +στρώνοντας δρόμο να διαβή οι γυιοί του Ηφαίστου +κ' ήμερη κάνοντας τη γη πούταν πριν άγρια. +Και με τιμές τον δέχτηκε ο λαός μεγάλες +κι ο βασιλιάς Δελφός της χώρας κυβερνήτης. +Κι ο Δίας στο νου του εμπνέοντας τη θεία την τέχνη +τον βάζει μάντη τέταρτο σ' αυτούς τους θρόνους, +κ' είναι του Δία πατέρα του ο Λοξίας προφήτης. + +Απ τους θεούς αυτούς αρχίζω τις ευχές μου· +και την Προναία δοξολογώ Παλλάδα πρώτη +κ' υμνώ τις νύφες πόχουν το Κωρύκιον άντρον, +φώλιασμα των πουλιών και των θεών συχνάσμα + — τον τόπον έχει ο Βρόμιος, δεν το ξεχάνω, +αφόντας ο θεός ωδήγησε τις Βάκχες +κ' έβαλε σα λαγό να σχίσουν τον Πενθέα· — +και τις πηγές του Πλείστου και του Ποσειδώνα +την δύναμιν υμνόντας και τον τέλειο Δία +έπειτα μάντισσα στον τρίποδα καθίζω. + +Και τώρ' ας δώσουν από πριν πολύ πιο κάλλια +να μου συντύχη το έμπασα· και με τον κλήρο +όσοι είναι ας έρθουν Έλληνες, κατά το νόμο· +γιατ' όπως οδηγάει ο θεός και προφητεύω. + +Ω, τρόμος ναν το πης και τρόμος ναντιβλέψης +μ' έδιωξεν όξω από τα σπίτια του Λοξία +που μήτε νόχω ανάκαρα, μουδ' όρθια στέκω, +και τρέχω με τα χέρια αντίς με τα κανιά μου +γιατί είναι τίποτα η γρηά σαν πάρη φόβο! +Μπαίνω λοιπόν στο πολυστέφανο το βάθος +όπου θωρώ κάποιο θεοκατάρατο άνδρα +πάνου στον ομφαλό να κάθουνταν ικέτης +κ' αίμα τα χέρια του έσταζαν και το σπαθί του +γυμνό κρατούσε κι' αψηλόν ελιάς κλωνάρι +με λήνον μεγαλώτατο σεμνά ζωσμένο, +μ' άσπρο μαλλί, για να σου δώσω να το νοιώσης· +και μπρος στον άντρ' αυτό φριχτό καρτέρι +κοιμάται γυναικών, σε θρόνους καθισμένες· +όχι γυναίκες μα Γοργόνες λέω πως νάναι, +μα ουδέ και με Γοργόνες πάλιν απεικάζω +γιατί τις έχω κάπου ιδή ζωγραφισμένες +ν' αρπάζουν του Φινέα το δείπνο· μ' αυτές όμως +φτερά δεν έχουν, μαύρες και σιχάμματα είναι +και ρεύγονται έτσι και φυσούνε που να φεύγης +και στάζουν απ τα μάτια τους μισητόν αίμα, +κ' είν' η στολή τους να μην πλησιάζουν ούτε +σε αγάλματα θεών ούτε σε ανθρώπων σπίτια· +ποτέ δεν είδα το σκαρί του συναφιού των +κι' ουδέ ποια γης καυχιέται νάθρεψε το γένος +άβλαβα αυτό, χωρίς τον κόπο της να κλάψη. + +Μα για τα επίλοιπ' ας γνοιαστή ο ίδιος τώρα +του ναού τούτου ο κύριος Λοξίας ο μέγας, +που τέχνη του είναι οι μαντουδειές και γιατροσόφια +και να ξορκίζη τα κακά κι απ άλλων σπίτια. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Δε θενά σε προδώσω· πάντοτε φρουρός σου +κι αν πλάι σου παραστέκομαι κι αν μακράν είμαι +δεν θενά γίνω μαλακός για τους εχθρούς σου· +Πιάστηκαν βλέπεις τώρ' αυτές οι λυσσασμένες +σε ύπνο βαρύ παράδοτες, οι πομπιασμένες +οι γρηές οι κόρες της Νυχτός, που δεν τις σμίγει +κανείς θεός, ουδ' άνθρωπος, ούτε θηρίον· +κ' έγιναν μόνον για κακό κέχουν μονιά τους +το σκότος και του Τάρταρου τα καταχθόνια +απ τους θεούς κι απ τους ανθρώπους μισημένες. +Μα όμως να φεύγης και το θάρρος σου μη χάσης +γιατί θενά σε κυνηγήσουν κι αν περνόντας +την πατημένη τη στεριά πίσω σου αφήσης +και πάνω από τη θάλασσα κι απ τα νησιά της· +και μη αποκάμεις να περιβοσκίζης τούτα +τα πάθη κι άμα 'ρθής στην πόλι της Παλλάδος +κάθου κι αγκάλιασε το ξύλινο άγαλμά της· +και κει μ' αυτές θα βρούμε κρίσι και με λόγια +που να μαλάζουν τις καρδιές θα κάμω τρόπο +μια και καλή απ τα πάθη αυτά να σε γλυτώσω +αφού σ' έσπρωξα εγώ τη μάννα σου να σφάξης. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ +Άναξ Απόλλων, ξέρεις ναγαπάς το δίκιο +κι αφού το ξέρεις κάμε και να μη μ' αφίσης, +και η δύναμή σου εγγύησι πως θα με σώσης. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Θύμας το αυτό κι ας μη νικάη το νου σου ο φόβος +μα εσύ, αυτάδελφο αίμα κι απόνα πατέρα, +φύλαγέ τον, Ερμή· κιόπως και τόνομα έχεις +γίνε απ αλήθεια κι Οδηγός να συνοδεύης +τον ικέτη μου αυτόν· κι ο Δίας τιμά το σέβας +των κηρύκων, που για καλό του ανθρώπου εδόθη. + + +ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ + +Κοιμάσθε, ωιμέ! και σαν κοιμάσθε ποια σας χρεία; +Μα εγώ από σας σε τέτοιο τρόπο ατιμασμένη, +με διπλό πήχυ, για το φόνο που έχω κάμη +δε λέει να πάψη των νεκρών η καταφρόνια +κι άτιμη τριγυρνώ: γιατί έχω, ξέρετέ το +την πιο από μέρος τους μεγάλη κατηγόρια· +μα πόπαθα τέτοιο κακό απ τους πιο ζεστούς μου. +κανείς θεός δεν είπε να οργιστή για μένα, +που, μάννα, σφάχτηκα απ τα χέρια του παιδιού μου. +Και ιδέτε αυτές μου τις πληγές με την καρδιά σας. +γιατί φωτίζεται η ψυχή σαν κλειούν τα μάτια, +ενώ στο ξύπνο δε θωρεί καλά το πνεύμα. +Κι όμως πόσα δεν έχετε γευτή από μένα, +ακράσωτες χοές και προσφορές καθάριες +και δείπνα που θυσίαζα σεμνά τις νύκτες +σε ώρα που για κανέν' άλλο θεό δεν είναι! +μα όλα αυτά τώρα βλέπω κλωτσοπατημένα +και κείνος πάει και ξέφυγε σαν το ζαρκάδι +κ' έτσι αλαφρά καταμεσίς απ τα πλεμμάτια +με πολύ περιγέλοιο σας πηδάει και πάει. +Μ' ακούσετέ μου κ' είναι αυτά για τη ψυχή μου +όσα είπα· και ξυπνήστε, σκιές του κάτω κόσμου +που όνειρο τώρα κράζω σας, η Κλυταιμνήστρα! + + +ΧΟΡΟΣ + +(Μούγκρισμα). + +ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ + +Μουγκρίζετε, μα εκείνος τώρα πήρε δρόμο +γιατί έχει φίλους που δε μοιάζουν τους δικούς μου. + + +ΧΟΡΟΣ + +(Μούγκρισμα). + +ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ + +Βαθιά κοιμάσαι και δεν το ψυχοπονιέσαι +αυτό πόπαθα! φύγε ο φονιάς μου, ο γυιός μου! + + +ΧΟΡΟΣ + +(Ούρλιασμα). + +ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ + +Ούρλιαζε· κοίμου! μα δε λες και να ξυπνήσης +ποια δουλειάν έχεις παρά το κακό να κάνης; + + +ΧΟΡΟΣ + +(Ούρλιασμα). + +ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ + +Συμφώνησαν δυο δυνατοί, ο ύπνος κι ο κόπος +κι αδράνισαν της δράκισσας την άγριαν άφρη. + + +ΧΟΡΟΣ + +(Διπλό δυνατό μούγκρισμα). +Πιάστο, πιάστο, πιάστο έχε το νου σου! + +ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ + +Στόνειρο κυνηγάς αγρίμι κι αλυχταίνεις +σα σκύλλος που όλο της δουλειάς του έχει την έγνοια. +Τι κάνεις; Σήκω κι ας μη σε νικάη ο κόπος +τον ύπνο απόδιωξε να δης τι έχομε πάθη! +Ας σου πληγώσουν την καρδιά οι ονειδισμοί μου +που είναι για τους φιλότιμους σα φτερνιστήρια· +τρέχα και φύσα επάνω του θανάτου αγέρα +για να τον λυώση ο αχνός των σωθικών σου η φλόγα· +εμπρός! με δεύτερα κυνήγια μάρανέ τον. + + +ΧΟΡΟΣ + +Ξύπνα, ξύπνα και συ αυτήν, και Γη εσένα. +Κοιμάσαι; Ξύπνα κι αποδιώχνοντας τον ύπνο +ας δούμε αν θάν' του κάκου αυτό το προοίμιό μας. + + — Όχου, αλλοί μου, αλλοί! Φίλες επάθαμε . . . + + — ω μου τα τόσα πόπαθα· κι όλα του κάκου! + + — επάθαμε κακό βαρύκλαυτο, πωπώ +αβάσταχτο κακό· +απ τα πλεμμάτια ξέμπλεξε και πάει ταγρίμι. + + — με νίκησ' ύπνος και την άγρη μου έχασα. + + — Ω, εσύ, του Δία ο γυιός, ο κλέφτης είσαι συ + + — και νέος εμάς, αρχαίες θεές, καββάλα επήρες· + + — και τίμησες αυτόν τον άντρα τον κακό +κι άθεο στους γονιούς, +και συ, θεός, τον μητροκτόνο επήες να σώσης + + — ποιος θενά πη πως είναι δίκια τάχ' αυτά; +Μα έφτασ' εμένα ονειδισμός μες στα όνειρά μου +και μου έζαψε σα διφρηλάτης μια +με μεσοβάσταχτο κεντρί +στα σωτικά, στο ψυχικό· + — κ' έχω να πω της μάστιγας +του δήμιου του ανήμερου +βαρύ το σύγκρυο το βαρύ που μ' έκοψε. + +Τέτοια κακά οι νεώτεροι θεοί μας κάνουν +που εξουσιάζουν το θρονί της Δίκης +αιματοκομποστάλαχτο +από τα πόδια ως την κορφή· + — έχεις της γης τον ομφαλό +να δης, που πήρε επάνω του +κι αταίριαστο κρατάει αιμάτων μόλυσμα. + +Και τους βωμούς του μαντικού του αδύτου +μόνος του πήε και μόλυνε +αυτόθελος κι αυτόκλητος +κ' ενάντια στους θεούς, για χάρι ενός θνητού +αφάνισε τις Μοίρες τις αρχαίες + +Μόνου η κακία που τόμεινε, μα κείνος +και κάτω αν φύγη από τη γη +ποτέ δε θαύρη γλυτωμό +κι άλλον εκδικητή για το αίμα που χρωστεί +πάνω στην κεφαλή του θενά πάρη. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Έξω, προστάζω γρήγορα απ' αυτά τα σπίτια +ξεκουμπιστείτε, αδειάστε μας τ' άγια τα μέρη. +μήπως σου έρθει λευκόφτερο κανένα φίδι +απ το χρυσόδετο δοξάρι αμολημένο, +κι ο πόνος μαύρο αφρό σε κάμη να ξεράσης +απ τ' άντερά σου, βγάζοντας τα αίματα πούπιες. +Σ' αυτά τα σπίτια δεν σου πρέπει να ζυγώνης, +μα όπου σφαγές και δίκες κεφαλών κομμένων +ματιών βγαλμένων, και γι' αφανισμό του γένους +των παιδιών στίβουν τον αφρό κι ακρωτηριάζουν, +καταπετρώνουν και σπαραχτικά μουγκρίζουν +οι καρφωμένοι στα παλούκια· τάχ' ακούτε +γιατί σας αποστρέφονται οι θεοί, που τέτοια +στρέγετε πανηγύρια; κι όλος της μορφής σας +το δείχνει ο τρόπος, μέσα σε σπηλιά να ζήτε +πρέπει αιμοβόρου λεονταριού κι όχι σε τέτοια +λαμπρά μαντεία να τρίβετε το μόλυσμά σας· +σύρτε, δίχως βοσκό να περιβοσκηθήτε, +κανείς θεός δεν τ' αγαπά τέτοιο κοπάδι! + + +ΧΟΡΟΣ + +Άναξ Απόλλων, άκουσέ με στη σειρά μου· +εσύ 'σαι, όχι συνένοχος να πης σε τούτα +μα όλως διόλου μόνου εσέ βαραίν' η αιτία. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Πώς δα; Δεν το ξηγάς και με πιότερα λόγια; + + +ΧΟΡΟΣ + +Συ τούδωκες χρησμό τη μάννα του να σφάξη. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Να πάρη του πατρός του εκδίκησι· πώς όχι! + + +ΧΟΡΟΣ + +Κ' αίμα νωπόν εδέχτηκες να προστατεύσης; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Μάλιστα εδώ τον πρόσταξα να καταφύγη. + + +ΧΟΡΟΣ + +Και μας λοιπόν, τη συνοδεία του, αποδιώχνεις; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Γιατί σ' αυτό να μπήτε το ιερό δεν κάνει. + + +ΧΟΡΟΣ + +Όμως αυτό το χρέος μου είναι διωρισμένο. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Και ποια είν' αυτή η ωραία τιμή που έτσι καυχιέσαι; + + +ΧΟΡΟΣ + +Να διώχνουμε τους μητροκτόνους απ τα σπίτια. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Και τη γυναίκα που τον άντρα της σκοτώση; + + +ΧΟΡΟΣ +Δεν είναι το ίδιο κι όποιος χύση αίμα δικό του. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Δίχως αξία λοιπόν κι ούτε ωφελούν καθόλου +της τέλειας Ήρας και του Δία οι συμφωνίες, +και η Κύπρις, η πηγή κάθε χαράς του ανθρώπου, +δίχως τιμή ξεγράφηκε μ' αυτό το λόγο· +γιατί ο μοιραίος δεσμός του αντρόγυνου, που η Δίκη +τον γνοιάζεται, είναι ανώτερος κι από τον όρκο. +Αν λοιπόν είσ' αδιάφορη για όσους σκοτώνουν +τα ταίρια τους κι ακδίκητους άνοργη αφήνεις, +άδικα τότε κυνηγάς και τον Ορέστη, +αφού απ τη μια μεριά και πάρα τα θυμάσαι +ενώ για τάλλα αδιάφορη ούτε σε γνοιάζει. +Μα η Αθηνά θενά γνοιαστή γι αυτά το δίκιο. + + +ΧΟΡΟΣ + +Κείνον εγώ ποτέ μου δεν θα τον αφήσω. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Κυνήγα τον λοιπόν, κόπο στον κόπο νάχης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Δεν είναι δα κι όσο τη λες μικρή η τιμή μου. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Τέτοια τιμή δε θάθελα και να την έχω. + + +ΧΟΡΟΣ + +Γιατί λογιέσαι μέγας βέβαια πλάι στο Δία· +μα εγώ, της μάννας με τραβάει το αίμα, κ' έτσι +για να τον γδικηθώ τα ίχνη του ψάχω ναύρω. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Κ' εγώ βοηθός του τον ικέτη μου θα σώσω +γιατί είναι φοβερή και σε θεούς κι ανθρώπους + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Ω δέσποινα' Αθηνά, με πρόσταξε ο Λοξίας +κ' ήρθα, μα καλοδέξου με άθλιον πλανήτη +που πια δεν είμαι ακάθαρτος και μολυσμένος· +το κακό τώρα εστόμωσε που είμαι μπασμένος +και σ' άλλα σπίτια και σχετίστηκα μ' ανθρώπους +όταν στεριές και θάλασσες όμοια περνούσα +καταπώς πρόσταζ' ο χρησμός που μούπε ο Φοίβος· +κ' ήρθα στο σπίτι σου, ω θεά, και το άγαλμά σου +κρατόντας θα προσμένω εδώ τέλος της δίκης. + + +ΧΟΡΟΣ + +1. Και βέβαια· να σημάδι φανερό του ανθρώπου +κι όπως σου δείχνει ο αμίλητος μηνυτής τράβα· +γιατί, καθώς ο σκύλος λαβωμένο ελάφι, +στάλα προς στάλα του αίματος τον ξετρυπώνω· +το στήθος μου λαχάνιασ' απ τους τόσους κόπους +που τόπο γης δεν άφησα να μην περάσω· +κι αφτέρωτη, πάνω από θάλασσες πετόντας +ήρθα χωρίς να μείνω πίσω απ το καράβι· +μα τώρα κάπου εδώ θε νάναι ζαρωμένος +γιατί αίμα ανθρωπινό τη μύτη μου χαϊδεύει. + +2. Τα μάτια σου έχε τέσσερα, τήρ' απ' ολούθε +μη σου ξεφύγη απλέρωτος της μάννας του ο φονιάς. + +3. Νά τον αυτός! και βρήκε πάλι στήριγμα· +στο άγαλμα της θεάς το άγιο περιπλεχτός +κρίσι ζητάει να βρει για το έγκλημά του. + +4. Δε θα του γίνη αυτό· το αίμα της μητρός +δύσκολα πίσω παίρνεται, ωιμέ! +μια που χυθή κ' η μαύρη γης το πιή. + +5. Μα πρέπει αντίς γι' αυτό να δώσης, ζωντανός, +κόκκινο γαίμ' απ το κορμί σου να ρουφώ· +και τέτοιο λαχταρώ από σε κακόπιοτο πιοτό! + +6. Κι αφού σε λυώσω ζωντανό, θε να σε πάρω +κάτω, να βρης ταντίποινα του μητροσκοτωμού. + +7. Και θενά δης κι αν κανείς άλλος άνθρωπος +ή σε θεόν ασέβησε ή σε ξένο +ή στους δικούς του αμάρτησε γονιούς, +νάχη ο καθένας άξιο το μισθό του. + +8. Γιατί 'ναι ο μέγας των θνητών ο Άδης κριτής +κάτω στα τάρταρα της γης, +κι όλα τα πάντα στα χαρτιά φυλάει του νου του. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Εμένα οι τόσες συμφορές μου μόχουν μάθη +να ξέρω πότ' είν' ώρα να μιλώ και πότε +να σωπαίνω· μα στην περίστασί μου τούτη +μ' έβαλε δάσκαλος σοφός για να μιλήσω. +Το αίμ' απ τα χέρια μου μαραίνεται και σβύνει +και ξεπλυμένο της μητρός το μίασμα πάει, +γιατί όσο ακόμα είταν νοητό, τόχω ξορκίση +με χοιροσφάχτους καθαρμούς, στο βωμό επάνω +του Φοίβου· μα θα πήγαινε του μάκρου ο λόγος +αν ήθελα να πω απ' αρχής πόσους ανθρώπους +πλησίασα, χωρίς γι' αυτό κακό να πάθουν. +Και τώρ' αγνός μ' εύφημο στόμα επικαλούμαι +την Αθηναία, τη δέσποινα αυτής της χώρας, +νάρθη βοηθός μου· και χωρίς σπαθί θα πάρη +και μένα και τη χώρα μου και το λαό μου +πιστό για πάντα σύμμαχο και τιμημένο. +Μα είτε στα μέρη της λιβυστικής ηπείρου, +κατά του Τρίτωνος το ρέμα, όπου εγεννήθη, +πατά, είτε θεοφάνερη ή και σκεπασμένη, +βοηθόντας φίλους, είτε το Φλεγραίο τον κάμπο +σα στρατηγός, ανδρεία γιομάτος, κατοπτεύει, +ας έρθη! και μακρυάθε, σα θεός, ακούει — +για να μου γίνη λυτρωτής απ' όλα τούτα. + + +ΧΟΡΟΣ + +Δε θα σε σώση ο Απόλλωνας ούτε το χέρι +της Αθηνάς, να μη χαθής παρατημένος +δίχως χαρά ποτέ στα στήθια σου να μάθης, +βόσκημα δίχως αίμα κ' ήσκιος μόνο ανθρώπου! +Δεν απαντάς, μον τάχα με αψηφάς που κρένω, +ενώ για μένα τάξιμο σ' έχουνε θρέψη; +κι όχι σφαγμένος σε βωμούς, μα θα μας γέψης +ζωντανός· μ' άκουε αυτό τον ύμνο που σε δένω. + + — Έλα εμπρός σε χορό ένα κύκλο ας δεθούμε +γιατί θέλομε τώρα +το φριχτό μας τραγούδι να πούμε. +Και να πούμε το πως στους ανθρώπους επάνω +την πάσα τους μοίραν εμείς κυβερνούμε. +Την ισιάδα εμείς και το δίκιο ζητούμε, +κι όποιος έχη τα χέρια +καθαρά χωρίς κρίμα, +δε γλυστράει κατ' αυτόν η οργή μας· +και περνάει, δίχως βλάβη, τη ζωή του ακέρια. +Μ' αν κανείς, σαν κι αυτόν, κριματίση +και τα χέρια αιματόβρεχτα κρύβη, +τότε εμείς, των νεκρών η βοήθεια, +μαρτυρώντας την πάσαν αλήθεια, +στον κακούργον εμπρός θα φανούμε +κι ως το τέλος το χρέος του φόνου ζητούμε. + +Μάννα, ω μάννα Νύχτα, που μ' εγέννας +ζωντανών και πεθαμένων εκδικήτρα, +της Λητώς ζητάει ο γυιός — κι απάκουσέ μου, +να με βγάλη απ τις τιμές μου +κι απ τα χέρια μου να πάρη +το ψοφίμι αυτό, που πρέπει +της μητέρας του το φόνο να εξαγνίση. +Για τον κατάδικο μου αυτόν +τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός +κι αντράλα του ξωφρενική, +των Ερινύων ο σκοπός, +χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα +του νου και μαρασμός. + +Γιατ' αυτός ο κλήρος μόχει λάχη +νάχω πάντ', απ την αλύγιστη τη Μοίρα, +όποιους τύχη ανθρώπους και βαραίνουν +κακουργήματα και φόνοι +να τους παίρνω καταπόδι· ώστε νάμπουν +μες στη γης· μα κι αν πεθάνουν +κ' έτσι πάλι όλως διόλου δε γλυτώνουν. +Για το σφαχτό που πάει έχει κοπή +τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός +κι αντράλα του ξωφρενική, +των Ερινύων ο σκοπός +χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα +του λογικού και μαρασμός. + +Όταν γεννιόμαστ' αυτός μας εδόθηκ' ο κλήρος +χώρια απ τους άλλους θεούς τιμές νάχομε, κι ούτε +άδειπνος μου είναι κανείς των +και γιορτινούς άσπρους πέπλους γεννήθηκα να μη γνωρίζω. + +Γιατί πήρα δουλειά μου να φέρνω +άνω κάτω τα σπίτια, που χύση +εχθρός σπιτικός αίμα φίλου, +και καταπάνου του ορμώντας +κι αν δυνατός λάχη νάναι +στο νέο τον πνίγομεν αίμα. +Σπεύδομ' εμείς ν' απαλλάξομε κάποιο από τούτες τις έγνοιες +κι από το βάρος αυτό τους θεούς ν' αλαφρώσω +για να μην έχουν αυτοί ανακρίσεις. +Της παρουσίας του άξιους ο Δίας δεν κρίνει κακούργους +που στάζουν τα χέρια τους αίμα, +[ — άνω κάτω τα σπίτια, που χύση +εχθρός σπιτικός φίλου αίμα, +και καταπάνω του ορμώντας +κι αν δυνατός λάχη νάναι +στο νέο τον πνίγομεν αίμα.] + +Και των ανθρώπων οι δόξες κι αν φτάνουν μεγάλες ως τάστρα +καταγής ρεύουν κι ατίμητες σβύνουν, +όταν στα μαύρα ντυμένες ορμούμε +και σ' άγριο βαλθούνε τα πόδια μας χορό. +Γιατί με φόρα πηδόντας +από ψηλά κατεβάζω +βαρύ το πόδι, όπου πέση +και πάρ' τον κατ' όπου τρέχει, + — τρομάρα του! — να μου γλυτώση. + +Πέφτει χωρίς να το νοιώθη, στου νου του τη μαύρην αντράλα. +Τέτοια μαυρίλα, το κρίμα, τριγύρω του απλώνει, +όπως στα σπίτια του πίσσα σκοτάδι, +η πολυστέναχτη ρίχτει φωνή του λαού. +Γιατί πηδόντας με φόρα +από ψηλά κατεβάζω +βαρύ το πόδι, όπου πέση +και πάρ' τον κάτ' όπου τρέχει. + — τρομάρα του! — για να μας φύγη. + +Έτσι είναι νάναι· πολυσόφιστες, +τελειωτικές, και δεν ξεχνούμε +ποτέ μας το κακό, βαριές +κι αλύγιστες σε παρακάλια. +το αξίωμά μας το άτιμο +και καταφρονεμένο κυβερνούμε +μακριά 'πο τους θεούς, σε μέρη ανήλιαγα +και δυσκολοσυντύχητα +και για όσοι βλέπουν κι όσοι φως δεν έχουν. + +Και ποιος λοιπόν αυτά δε σέβεται +και δε φοβάται απ τους ανθρώπους, +ακούοντας τους νόμους μας +όπου μας ώρισαν οι Μοίρες +κ' επικυρώσαμε οι θεοί; +Η αρχαία τιμή μου μένει ακόμα +και δε γνωρίζω καταφρόνια, +αν κ' είναι κάτω από τη γης +η θέσι μου στανήλιαγα σκοτάδια. + + +ΑΘΗΝΑ + +Άκουσα μια φωνή μακρυάθε να μου κράζη +από το Σκάμαντρο, ενώ έπερνα της χώρας +την κατοχή, που των Αργείων οι στρατηλάτες +από τη σκλαβωμένη γη τρανή μερίδα +μου ξεχώρισαν σύρριζη πάντα δική μου, +χάρισμα διαλεχτό στα τέκνα του Θησέα. +Κείθ' έβαλα τακούραστα πόδια σε δρόμο +δίχως φτερά τη φουσκωμένη αιγίδα σειόντας +τα γερά μέλη στρώνοντας σε τούτο το άρμα. +Μα βλέπω επίσκεψι παράξενη στη γη μου +που όχι φοβούμαι, μα μου ξάφνισε το μάτι. +ποιοι τάχα νάστε; για όλους σας το λέω στη μέση: +στο ξένο αυτό, που στο άγαλμα μου έχει προσπέση, +και σε σας, που δε μοιάζετε πλάσμα κανένα +κι ούτε σας είδαν θεοί ποτέ ανάμεσά τους +κι ούτε κι αντροφέρνετε πάλι καθόλου· +μα να βρίζη κανείς την ασχημιά ενός άλλου +είν' όξω από το δίκιο αυτό κι από το νόμο. + + +ΧΟΡΟΣ + +Όλα τα πάντα σύντομα, θεά, θα μάθης· +εμείς της Νύχτας είμαστε οι φριχτές κόρες· +στα σπίτια μας, κάτ' απ τη γης, μας λεν Κατάρες. + + +ΑΘΗΝΑ + +Ξέρω και τη γενιά και το παράνομά σας. + + +ΧΟΡΟΣ + +Έτσι θα μάθης τώρα και τ' αξίωμά μας. + + +ΑΘΗΝΑ + +Θε να το μάθω, αν ξάστερα μου το ξηγήσης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Έξω απ τα σπίτια τους φονιάδες κυνηγούμε. + + +ΑΘΗΝΑ + +Και πού στο τέλος σταματά το φευγατιό τους; + + +ΧΟΡΟΣ + +Εκεί που τι 'ναι ολότελα η χαρά δε ξέρουν. + + +ΑΘΗΝΑ + +Τέτοια λοιπόν φευγιά κι αυτού του στριγγοκράζεις; + + +ΧΟΡΟΣ + +Γιατί τη μάννα του έκρινε να πάη να σφάξη. + + +ΑΘΗΝΑ + +Χωρίς άλλης ανάγκης φόβος να τον βιάζη; + + +ΧΟΡΟΣ + +Σε τέτοιο κρίμα τι μπορεί ένα γυιό να σπρώξη; + + +ΑΘΗΝΑ + +Απ τα δυο μέρη που είστ' εμπρός, τόνα γρικιέται. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μ' αυτός ούτ' όρκο δέχεται, ούτε μου βάζει. + + +ΑΘΗΝΑ + +Πώς έχεις δίκιο θες νακούς, μα όχι και νάχης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Πώς λες; δεν το ξηγάς; σοφία δα δε σου λείπει. + + +ΑΘΗΝΑ + +Να μη ζητάς τάδικο μ' όρκους να νικήσης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μ' ανάκρινέ μας συ και δίκαζε ίσα πέρα. + + +ΑΘΗΝΑ + +Τάχα σε μένα λες την κρίσι ναναθέσης; + + +ΧΟΡΟΣ + +Πώς όχι; σε σεβόμαστε άξια κι απάξια. + + +ΑΘΗΝΑ + +Τι έχεις σ' αυτά να πης, ω ξένε, στη σειρά σου; +Πες μας τη χώρα, τη γενιά, τις συμφορές σου +κ' έπειτ' αυτήν αντίκρουσε την κατηγόρια +αν στο δίκιο μπιστεύεσαι και τάγαλμά μου +κάθεσαι τούτο και κρατείς πλάι στο βωμό μου +ικέτης ταπεινός, στου Ιξίονα το σχήμα· +μια καθαρήν απόκρισι σ' όλ' αυτά δος μας. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Ω δέσποιν' Αθηνά, πρώτ' από τα στερνά σου +τα λόγια, θέλω βγάλη μια μεγάλην έγνοια· +δεν είμ' ακάθαρτος· και μόλυσμα στο χέρι +δεν είχα, σα σου πρόσπεσα στάγαλμα ικέτης· +και θα σου φέρω απόδειξι γι' αυτό μεγάλη· +νόμος προστάζει, αμίλητος ο φονιάς νάναι +ως που σφαχτού γαλαθηνού χυθεί το αίμα +πάνω στα χέρια του και τόνε καθαρίση· +είναι καιρός που αγιάστηκα μέσ' σ' άλλα σπίτια +έτσι με τρεξιμιά νερά και με σφαχτάρια. +Λοιπόν λέω να βγήκ' η έγνοια αυτή απ τη μέση· +τώρα και τη γενιά, πούθε κρατώ, θα μάθης: +Αργείτης είμαι, τον πατέρα μου καλά γνωρίζεις +τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό του στόλου, +που εσύ με κείνον έκαμες της Τροίας την πόλι +στάχτη· μα θάνατο κακόν έλαβ' εκείνος +στο γυρισμό του· γιατί η μάννα μου η κακούργα +τον σκότωσε, με ξομπλιαστά τυλίγοντάς τον +βρόχια, που του λουτρού το φόνο μαρτυρούσαν. +Και γω, ως τα τότε εξόριστος· σαν ήρθα πίσω +σκότωσα τη μητέρα μου, ναι, δεν ταρνιούμαι, +μ' αίμα, το αίμα του πατέρα μου εγδικόντας· +κ' είχα σ' αυτό συνένοχο και το Λοξία +που μούλεε πάθια αδήγητα πως θα με σχίσουν +αν στους αιτίους δεν έκανα ό,τι έχω κάνη, +κι αν δίκια ή όχι τόκανα, συ να το κρίνης· +γιατί από σένα ό,τι κι αν γίνη καλώς νάρθη. + + +ΑΘΗΝΑ + +Αν κανείς τόχη δύσκολο το πράμα τούτο +άνθρωποι να δικάσουνε, μα όμως δεν πάει +κ' εγώ δίκες βαρυόργητες φόνου να κρίνω· +μάλιστ' αφού και συ, τέλεια ετοιμασμένος, +καθαρός κι άβλαβος μου πρόσπεσες ικέτης +και σε ντηριούμαι που άφταιγος στην πόλι μου είσαι· +μα ούτε κι αυτές εύκολον είναι ν' αποδιώξης, +κι αν τύχη και δεν πάρουνε την κερδισμένη, +στη χώρα μου φαρμάκι απ τα βρουχίσματά τους +θα στάξη καταγής, βαριά και μαύρη αρρώστεια. +Τέτοια 'ν' αυτά· κ' είτε τις στείλω κ' είτε μείνουν +δύσκολα και τα δυο, χωρίς να μας χολιάσουν +μα μια που ξέσπασεν εδώ το κακό τούτο, +θα βάλω δικαστές που σέβουνται τον νόμο +των όρκων, που θα κάνω εγώ αιώνιος νάναι· +και σεις καλέσετε μαρτύρια κι αποδείξεις +που βοηθούνε για να βγη στο φως η αλήθεια· +κι αφού διαλέξω απ τους πολίτες μου τους πρώτους +θα φέρω την υπόθεσι να ξεδιαλύνουν +σωστά, χωρίς όξ' απ το δίκιο να πατήσουν. + + +ΧΟΡΟΣ + +Τώρα ναι που 'ναι ο χαλασμός +μ' αυτούς τους νέους θεσμούς, +αν θα νικήση αυτού +του μητροκτόνου η δίκη· +τώρα το χέρι πιο εύκολο +θε νάχουν όλ' οι ανθρώποι, +τώρ' απ' εδώ και μπρος πολλά +στ' αλήθεια πάθη φονικά +προσμένουν τους γονιούς απ τα παιδιά. + +Γιατί τις εκδικήτρες πια +τις Σκύλλες δεν θε να τραβά +οργή καμιά για τα έργα αυτά +κ' ελεύθερος θάν' ο φονιάς. +Κι ο ένας του άλλου ακούοντας +τις συμφορές θε να ζητά +για τις δικές του ελάφρωσι· +μα είναι κακή παρηγοριά +στο δυστυχή και δε φελά. + +Κι ας μην κλαίγεται κανείς, +σαν τον δέρνη η συμφορά, +κράζοντας τα λόγια αυτά: + — «Πού είσαι Δίκη; +πού των Ερινύων θρόνοι!» +τέτοια θα θρηνή ταχιά +κάποια μάννα ή πατέρας +σαν την πάθουνε· γιατί +πέφτει της Δίκης ο ναός. + +Κάπου κι ο φόβος είν' καλός +και να μένη θρονιασμένος +πρέπει μες στο νου φρουρός· +και συμφέρει +η γνώσι και με το στανιό. +Και ποια πόλι ή ποιος θνητός +σα δε θρέφη στην καρδιά +κάποιο φόβο, θα τιμά +και τη δικαιοσύνη πια; + +Μήτε με την αναρχία +μήτε πάλι στη σκλαβιά +να το στρέγης για να ζης· +πάντα στη μέση κρατάει το ζύγι ο θεός +και τιμά πότ' αυτό πότ' εκείνο· +σύμφωνα σου λέω μ' αυτά, +πως ο καρπός της ασέβειας είν' ο χαμός, +μα της καθαρής καρδιάς +η καλή και ποθητή +σ' όλους μας καλοτυχιά. + +Σου το λέω μια και καλή, +σέβου της Δίκης το βωμό +και με πόδι άθεο +μην τον πατήσης ποτέ, για το κέρδος· +γιατί θε νάρθη η πληρωμή +κ' η ώρα της κρίσεως καρτερεί· +πρώτα κανείς του γονιού ας φυλάη το σέβας, +και τους φιλόξενους νόμους +μέσα στα σπίτια του πάντα +μ' ευλάβεια να κρατή. +Σαν είναι κανείς δίκαιος +με θέλησι του κι όχι απ' ανάγκη, +καλό να ιδή, μα σύρριζα ποτέ δε θα χαθή. +Ενώ ο αντίθεος, λέγω, ο ναύτης +που σέρνει ολούθε αδικομάζωχτο φορτίο, +θ' αναγκαστή με τον καιρό +να κατεβάση τα πανιά, σαν πέφτουν +σπασμένες του οι αντέννες. + +Φωνάζει, μα κανείς δεν του γρικάει +μες στη φριχτήν ανεμοζάλη· +κι ο θεός γελά με τον απόκοτο άντρα +σαν παραδέρνη αβόηθος στη συμφορά +την ανεπάντεχη και δε ξεκεφαλώνει· +μα τα πολυκαιρνά τα πρώτα πλούτη +στης δίκης το ξερόβραχο συντρίβει +κι άκλαυτος πάει κι άφαντος. + + +ΑΘΗΝΑ + +Κράξε κλητήρα, κ' ησυχία κάμε στο πλήθος +κ' η σάλπιγγα η Τυρρηνική η βροντοφωνούσα +μ' ανθρώπινο γιομάτη φύσημα, ας σημάνη +περίτρανο διαλάλημα σ' όλο το πλήθος· +γιατί πρέπει, τώρα που το κριτήριο τούτο +μαζεύεται, σιωπή να γίνη και να μάθη +τους νόμους μου εις πάντα τον αιώνα η πόλις +και όλοι αυτοί, για νάβγη απόφασι όπως πρέπει. + + +ΧΟΡΟΣ + +Άναξ Απόλλων, να αφεντεύης στα δικά σου . . . +τι έχεις να κάμης και σ' αυτό το πράμα, πε μας; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Ήρθα και για να μαρτυρήσω — γιατί μου είναι +ικέτης απ το νόμο αυτός και των σπιτιώ μου +πρόσφυγας και τονε καθάρισα απ το φόνο — +και για να δικαστώ και γω, γιατί έχω μέρος +στο φόνο της μητέρας του· μα συ, όπως ξέρεις, +της δίκης κάμε εισήγησι και δόσε τέλος. + + +ΑΘΗΝΑ + +Έχετ' εσείς το λόγο και τη δίκη ανοίγω· +γιατί όταν ο κατήγορος μιλήση πρώτος +μπορεί το ζήτημα σωστά να μας φωτίση. + + +ΧΟΡΟΣ + +Αν κ' είμαστε πολλές θάχομε λίγα λόγια +και στη σειρά σου εσύ ένα προς ένα απάντα. +Τη μάννα σου αν εσκότωσες λέγε μας πρώτα. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Τη σκότωσα· κι αυτό καθόλου δεν ταρνιούμαι. + + +ΧΟΡΟΣ + +Από τα τρία παλαίματα πάει, νά, το πρώτο. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Δεν είμαι ακόμα κατά γης να μου καυχιέσαι. + + +ΧΟΡΟΣ + +Τώρα και πώς την σκότωσες να μας πης πρέπει. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Θα πω· με το σπαθί ν' έκοψα το λαιμό της. + + +ΧΟΡΟΣ + +Και ποιος σε παρακίνησε; τίνος ορμήνειες; + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Αυτού οι θείοι χρησμοί· και μάρτυρα τον έχω. + + +ΧΟΡΟΣ + +Ο μάντις σ' έβαζε να γίνης μητροκτόνος; + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Κι ως τώρα δεν μετανοώ μ' ό,τι έχει γίνη . . . + + +ΧΟΡΟΣ + +Σε λίγο άλλα θα λες, σαν θα σ' αρπάξη η ψήφος. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Τα θάρρητά μου στου πατρός μου έχω τον τάφο! + + +ΧΟΡΟΣ + +Της μάννας σου φονιάς, στους νεκρούς τώρα ελπίζεις + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Γιατί είχε πάρη διπλό κρίμα στο λαιμό της. + + +ΧΟΡΟΣ + +Πώς τάχα; δεν ξηγάς σ' αυτούς που θα σε κρίνουν; + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Σκότωσε τον πατέρα μου κι άντρα δικό της. + + +ΧΟΡΟΣ + +Εκείνη πάει, σχωρέθηκε· συ, ζης ακόμα. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Μα όσο που ζούσε, πώς δεν τήνε κυνηγούσες; + + +ΧΟΡΟΣ + +Δεν είταν με τον σκότωσεν από 'να αίμα . . . + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Κ' εγώ απ της μάννας μου λοιπόν ήμουν το αίμα; + + +ΧΟΡΟΣ + +Και τότε πώς στα σπλάχνα της σ' έθρεψε μέσα, +κακούργε; της μητέρας σου το αίμ' απαρνιέσαι; + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Τώρα μαρτύρησέ μου εσύ κ' εξήγησέ μου, +Απόλλων, αν τη σκότωσα μ' όλα τα δίκια· +γιατί πως τόκαμα, όπως κ' είναι, δεν ταρνιούμαι· +μα πες μου εσύ αν σου φαίνομαι πως δίκια ή όχι +το αίμα της έχυσα, ν' αποκριθώ σε τούτους. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Σε σας, πόστησ' η Αθηνά κριτήριο μέγα, +σας λέω πως δίκαια τόκαμε· κι ως μάντις πούμαι +ψέμα δε ξέρω· κι απ το μαντικό μου θρόνο +ποτέ ούτε γι' άντρα ούτε γυναίκα ούτε για πόλι +άλλο απ του Δία τις προσταγές δεν είπ' ακόμη· +μάθε λοιπόν πόσο βαραίνει αυτό το δίκιο, +και του πατρός μου τη βουλή, σας λέω, ακλουθήστε, +γιατί απ το Δία πιο δύναμι δεν έχει ουδ' ο όρκος. + + +ΧΟΡΟΣ + +Ο Δίας, κατά πως λες, σούδωκε το χρησμό του, +που είπες του Ορέστη αυτού, να εκδικηθή το φόνο +του πατρός του, χωρίς να λογαριάση μάννα; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Γιατί δεν είναι τόμοιο αν σκοτωθή ένας άντρας +πόχει πλήθιες τιμές και θεϊκιά εξουσία, +κι από γυναίκα μάλιστα· κι όχι με βέλη +πολεμικά, που από μακριά ρίχνει Αμαζόνα, +μα όπως θακούσης, Αθηνά, κι όλοι όσ' είστε +που η ψήφος σας θα ξεδιαλύνη αυτή τη δίκη· +γυρνόντας δηλαδή απ τον πόλεμο, αφού είχε +τα πιότερα δεξά κυβερνημένα, — εκείνη +χαρούμενη τον δέχτηκε . . . . . . + +. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . + +μα όταν στο τέλος έξω απ το λουτρό περνούσε +τον τουλούπιασε ολόγυρα κ' έτσι πιασμένον +σ' άβγαλτον πέπλο κεντητό, τονέ σκοτώνει· +τέτοιος καθώς τακούσετε χάρος τον βρήκε +τον παντοσέβαστο τον αρχηγό του στόλου· +κ' έτσι κι αυτήν παράστησα, ναγαναχτήσουν +αυτοί που ωρίστηκαν τη δίκη να δικάσουν. + + +ΧΟΡΟΣ + +Ο Δίας κατά το λέγει σου απ' όλα κάλλιο +κρίνει το αίμα του πατέρα· ενώ κι ο ίδιος +έδεσε τον πατέρα του, το γέρο Κρόνο· +πώς συμβιβάζονται μ' αυτά όσα μας είπες; +και σας, σας θέλω μάρτυρες γι' αυτά πακούτε. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Κνώδαλα παντομίσητα, του θεού κατάρες, +οι αλυσίδες να λυθούν μπορεί, κ' υπάρχει +γιατρειά σ' αυτό κι άπειροι τρόποι να γλυτώσης· +μα μια που ένας σκοτωθή και πιεί το χώμα +το αίμα του, ναναστηθή δεν είναι τρόπος· +σ' αυτό αντιφάρμακο δεν έκαμε κανένα +ο πατέρας μου, που όλα τάλλα άνω και κάτω +στρέφοντας φέρνει, δίχως κόπο όπως του αρέσει. + + +ΧΟΡΟΣ + +Κοίτα πώς την αθώωσί του υποστηρίζεις! +αφού της μάννας του το αίμα, αίμα δικό του, +έχυσε καταγής, πώς θα καθήση στο Άργος +στα πατρικά του ανάκτορα; ποιους δημοσίους +θάχη βωμούς να θυσιάζη; ποια φατρία +θα τον δεχτή να λάβη μέρος στις γιορτές της; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Κι αυτό θ' αποκριθώ, και πόσο ορθά στοχάσου: +δεν είναι η μάννα που γεννά αυτό που λένε +παιδί της· θρέφει μοναχά το νέο το σπέρμα· +γονιός είν' ό που τόσπειρε· ξένη ενός ξένου +το φύτρο σώζει αυτή — κι αν ο θεός ταφήση· +και θα σου φέρω απόδειξι σ' αυτό που λέω: +πατέρας γίνεται να υπάρξη δίχως μάννα· +μάρτυρας, νά! κοντά του Ολύμπιου Δία η κόρη, +που μέσα σε κοιλιάς δε θράφηκε σκοτάδια, + +. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . + +και όμοιο κανείς θεός βλαστάρι δε θα εγέννα. +Μα εγώ, κι απ τάλλο, θενά κάμω, όπως γνωρίζω, +την πόλι σου, Αθηνά, και το λαό μεγάλους, +κι αυτόν ικέτη σούστειλα στα δώματά σου +για να γενή πιστός εις πάντα τον αιώνα +και ναποκτήσης σύμμαχον, θεά, και τούτον +και τα παιδιά του κ' έτσι να κρατάει για πάντα +να στρέγουν κ' οι απογόνοι τους αυτή την πίστι. + + +ΑΘΗΝΑ + +Όσα 'παμε αρκετά· προσκαλώ τώρα τούτους +δίκια με την πεποίθησί τους να ψηφίσουν. + + +ΧΟΡΟΣ + +Αλήθεια εμάς σωθήκανε όλα μας τα βέλη, +μένει νακούσω πώς θενά κριθή ο αγώνας. + + +ΑΘΗΝΑ + +Και σεις; τι πρέπει, για να μην παραπονιέστε; + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Ακούσατε όσ' ακούσατε, και στην καρδιά σας, +ψηφίζοντας, τον όρκο σεβαστήτε, ξένοι. + + +ΑΘΗΝΑ + +Ακούετε τώρα τον θεσμόν μου, ω Αθηναίοι, +που πρώτες δίκες κρίνετε για αίμα χυμένο· +κι αυτό των βουλευτών το δικαστήριο, πάντα +θα μένη και στο εξής στην πόλι του Αιγέως +και θα συνεδριάζη εδώ σ' αυτό το βράχο, +που στήσανε τις τέντες των οι Αμαζόνες, +σαν ήρθαν με στρατόν, από έχθρα του Θησέως, +και μπρος στο κάστρο επύργωσαν αυτό το νέο +ψηλόπυργο και κάμανε θυσίες στον Άρη +(που αυτό πήρε τόνομα: Άρειος πάγος). +Σ' αυτόν επάνω ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος +θα συγκρατούν μέρα και νύχτα τους κατοίκους +να μη αδικούν· φτάνει να μην αλλάζουν μόνοι +τους νόμους· σαν μολύνης το νερό με λάσπες +και βρωμερά αποχύματα, πιο δεν θε νάβρης +πιοτό καθάριο· συμβουλεύω το λαό μου +να μη δεχτή να σέβεται μήτε αναρχία +μήτε δεσποτισμό και μη εξορίση κάθε +φόβο απ την πόλι· γιατί ποιος απ τους ανθρώπους +σαν δεν φοβάται τίποτε θε νάναι δίκιος; +τέτοιο αν τιμάτε ίδρυμα, καθώς του αξίζει, +προπύργιον θενάχετε να σας γλυτώνη +τη χώρα και την πόλι σας, που άλλοι δε θάχουν +ούτε στου Πέλοπος τα μέρη ούτε στους Σκύθες· +αδιάφθορο και σεβαστό με αψιά τη γνώμη +ορίζω το κριτήριο αυτό μέσα στη χώρα +άγρυπνος νάναι φύλακας για όταν κοιμούνται. +Εμάκρυνα τις συμβουλές που είχα να δώσω +για το μέλλον στην πόλι μου· τώρα εσείς πρέπει +να σηκωθήτε να ψηφίσετε και μ' όλο +το σέβας του όρκου σας να κρίνετε τη δίκη. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μα εγώ, τη βαρειά παρουσία μας στη χώρα +να μην την ατιμάσετε σας συμβουλεύω. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Σας λέω και γω χρησμούς δικούς μου και του Δία +μην κάμετε αδιαφόρετους, μα ευλαβηθήτε. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μα δεν σου παν τα φονικά, νάχης να κάμης +κι αγνά δεν θάχης πια μαντεία να προφητεύης. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Λες κι ο πατέρας μου νάσφαλε στη βουλή του +όταν του πρόσπεσε ο πρωτοφονιάς ο Ιξίων; + + +ΧΟΡΟΣ + +Τα ίδια και στου Φέρητα έκαμες τα σπίτια: +να τον κάμουν αθάνατο έπεισες τις Μοίρες. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Έναν, που σε τιμά, δεν είναι λοιπόν δίκιο +να ευεργετής, αν τύχη μάλιστα σε ανάγκη; + + +ΧΟΡΟΣ + +Συ 'σαι, που τα παλιά μας χάλασες μοιράδια +και τις αρχαίες με το κρασί ξεγέλασες θεές. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Συ 'σαι, που παίρνοντας σέ λίγο τη χαμένη, +τάβλαβο στους εχθρούς σου θα ξερνάς φαρμάκι. + + +ΧΟΡΟΣ + +Εσύ το λες· μα εγώ τη δίκη αν δεν κερδίσω, +θέλει το νοιώση η χώρα αυτή πόσο βαρύνω. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Εσύ και μες στους πιο παλιούς και μες στους νέους +θεούς τιμή δεν έχεις· και θα σε νικήσω. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μ' αφού εσύ νέος ποδοπατής τα γερατειά μου, +θα περιμένω ως που νακούσω μια τη δίκη, +γιατί είμαι δίβουλη της χώρας να θυμώσω. + + +ΑΘΗΝΑ + +Σε μένα πέφτει το στερνό να πω το λόγο, +και θα δώσω τη ψήφο μου για τον Ορέστη· +γιατί δεν μ' έχει εμένα μάννα γεννημένη +και προτιμώ σ' όλα τον άντρα — όξω από γάμο — +μ' όλη μου την καρδιά και παίρνω του πατέρα +το μέρος· κ' έτσι δεν θα δώσω σημασία +σε μια γυναίκα, που τον άντρα τον προστάτη +του σπιτιού της εσκότωσε· λοιπόν ο Ορέστης +νικά, κι αν βγουν ακόμη μερασμένοι οι ψήφοι. +Εμπρός, τώρα τους ψήφους βγάλετ' απ τις κάλπες +οι δικασταί, που έχετε οριστή για τούτο. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Ω Φοίβε Απόλλων, ποια θε νάναι τάχα η κρίσι; + + +ΧΟΡΟΣ + +Ω μαύρη Νύχτα, μάννα μου, τα βλέπεις τούτα; + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Τώρα εδώ κρίνεται η ζωή κι ο θάνατός μου. + + +ΧΟΡΟΣ + +Για μας, αν θα χαθούν ή αν μείνουν οι τιμές μας. + + +ΑΠΟΛΛΩΝ + +Σωστά τους ψήφους όσους βγάζετε μετράτε +μήπως γίνη στο χώρισμα καμιά αδικία· +ένας να λείψη, γίνουνται κακά μεγάλα, +και μ' ένα ψήφο πιότερο, γλυτώνει σπίτι. + + +ΑΘΗΝΑ + +Αθώος βγήκε αυτός απ το έγκλημα του φόνου +γιατ' ήρθανε στο μέτρημα ίσα ίσα οι ψήφοι. + + +ΟΡΕΣΤΗΣ + +Ω εσύ Παλλάδα που έσωσες το σπιτικό μου! +συ 'σαι που την πατρίδα μου, που πια δεν είχα, +μου ξαναδίνεις· και θα λένε στην Ελλάδα· +«Αργείτης πάλι εγένηκε και νοικοκύρης +στο βιος το πατρικό του, χάρις στην Παλλάδα +και στο Λοξία, και σ' αυτόν τέλος π' όλα ορίζει +τον Δία σωτήρα, που ευλαβήθηκε το αίμα +του πατρός μου και μ' έσωσε απ' αυτών τα νύχια». +Και τώρα εγώ στη χώρα αυτή και στο λαό σου, +πριν γύρω στην πατρίδα μου, όρκο θα κάμω +για δω και μπρος και για όλο τον καιρό αιώνια: +Κανείς απ τ' Άργος κυβερνήτης τ' άρματά του +μην ξεκινήση καταδώ ταντρειωμένα· +γιατί μες απ τον τάφο μου που θάμαι τότε, +όποιος αυτούς τους όρκους μου θενά πατήση, +με αλόγιστες κακοτυχιές θα τον ταράξω +και θάναι ο δρόμος του άκαρδος και θα σηκώσω +στο διάβα κακοσημαδιές, να μετανοιώση. +Μ' αν τους φυλάγουν, κι αν την πόλι της Παλλάδος +τιμούνε πάντα και βοηθούν με τ' άρματά τους, +έτσι θα μ' έχουν πάντοτε και πιο δικό τους. +Χαίρε λοιπόν, θεά, και συ λαέ της χώρας, +που εχθρός ποτέ στο πάλεμα μη σου γλυτώνη +και τ' άρματά σου νακλουθά για πάντα η νίκη. + + + +ΧΟΡΟΣ + +Α, θεοί, νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου +ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου. + +. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . + +και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη +η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί! +θα στάξω φθορά, +θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω, +τάχτι να βγάλω απ την καρδιά +κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης +στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα + — ω εκδίκησ' εκδίκησι — ναφήση εδώ πέρα. +περνόντας θανάτου φθορά. +Στενάζω· τι κάνω; +βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω· +αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες +με το άτιμο πένθος, +αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας! + + +ΑΘΗΝΑ + +Ακούτ' εμένα και μην παίρνετε το πράμα +κατάκαρδα· γιατί δεν έχετ' εσείς χάση. +Οι ψήφοι μεραστήκανε κ' εκρίθηκε έτσι +η δίκη κι όχι για δική σας καταφρόνια· +γιατί ήρθε μαρτυρία ξάστερη απ το Δία +και την έφερ' ο ίδιος που είπε στον Ορέστη +πως τίποτε δεν είχε, αν τόκανε, να πάθη. +Λοιπόν μη ξεθυμάνετε πάνω στη χώρα +τη μάνητα σας, μη θυμώνετε και στέρφα +μην την κάνετε, ρίχνοντας τα καυτά βέλη +της αψιάς άφρης σας που κάθε σπέρμα φθείρει. +Γιατί σας τάζω εγώ πως θάχετε, απ' αλήθεια, +σε γη αφιερωμένη σας άδυτα κ' έδρες, +που θρονιασμένες μπρος στους λιπαρούς βωμούς σας +μεγάλες θάχετε τιμές απ το λαό μου. + + +ΧΟΡΟΣ + +Α, θεοί νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου +ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου + +. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . + +και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη +η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί! +θα στάξω φθορά +θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω. +τάχτι να βγάλω απ την καρδιά +κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης +στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα. + — ω εκδίκησ' εκδίκησι — ναφήση εδώ πέρα +περνόντας θανάτου φθορά. +Στενάζω· τι κάνω; +βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω· +αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες +με το άτιμο πένθος, +αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας! + + +ΑΘΗΝΑ + +Καμιά δεν σας εγένηκε ατιμία! μην πάρα +το παίρνετε κι αμάχη στήνετε με ανθρώπους. +Έχω και γω τα θάρρη μου στο Δία! τι τάχα; +κ εγώ μονάχ' απ τους θεούς τα κλειδιά ξέρω +του μέρους πουν' ταστροπελέκια σφραγισμένα· +αλλά δεν μας χρειάζουνται· μόνου άκουέ μου +και μην καταραστής του κάκου τέτοια λόγια +που θάχουνε καρπό τη δυστυχία της χώρας· +κοίμησε την πικρή χολή του αναβρασμού σου +σαν πολυοτίμητη μαζί μου εδώ που θάσαι, +και θάχης πια στη χώρα ταύτη τη μεγάλη +πρωτόλουβες θυσίες στις γέννες και στους γάμους +που να θυμάσαι πάντα αυτή τη συμβουλή μου. + + +ΧΟΡΟΣ + +Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός! +κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης +σύχαμα καταφρονεμένο! +λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό, +ω γης κι ουρανέ! +ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά; +άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα! +απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές +με βγάλανε θεοί — κ' είμαι τίποτα πια! + + +ΑΘΗΝΑ + +'Στό συγχωρώ, γιατί είσαι γεροντότερή μου +κι όσο γι' αυτό πολύ αξιώτερη από μένα· +μα έδωκε και σε μας ο Δίας κάποια γνώσι. +Αν φύγετε σε χώρα αλλόφυλη να πάτε +θα θυμηθήτε αυτή τη γης, σας το προλέγω· +γιατί τα χρόνια πούναι για ναρθούν, θα κάμουν +πολύ ενδοξότερη την πόλι μου, και τότε +στην τιμημένη γειτονιά, που θάχης πλάι +στα σπίτια του Ερεχθέα, τόσες τιμές θα λάβης +απ' άντρες και γυναίκες, όσες πουθεν' άλλου. +[Και συ μη σπείρης στους δικούς μου αυτούς τους τόπους +ζιζάνια φονικά, που βλάβουνε τα σπλάχνα +των νέων και με χωρίς κρασί τους ξεφρενώνουν, +μηδέ κορώνης τις καρδιές, σαν των κοκόρων, +κι αμάχη στήνης σπιτικιά μες στο λαό μου +να πολεμούν απόκοτα συναπατοί τους· +με άλλους ας είναι ο πόλεμος, που έφθασε, να τον +και που της δόξας την τρανή θε νάχη αγάπη. +κι όχι σαν του σπιτίσιου του ορνιθιού τις μάχες!] +Τέτοια μπορείς, αν θες, να λάχης από μένα: +καλό να δης, καλό ναβρής, καλό να κάμης. +σ' αυτήν που μαζί θάχομε την άγια πόλι. + + +ΧΟΡΟΣ + +Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός! +κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης +σύχαμα καταφρονεμένο! +λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό, +ω γης κι ουρανέ! +ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά; +άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα! +απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές +με βγάλανε θεοί — κ' είμαι τίποτα πια! + + +ΑΘΗΝΑ + +Δεν θαποκάμω να σου λέω τα καλά σου, +για να μην πης ποτέ πως απ τη νιώτερή σου +θεάν εμένα κι απ της πόλεως τους ανθρώπους +διώχτηκες άτιμη κι απόξενη αποδώθε. +Μα αν όμως την Πειθώ μ' αγνή καρδιά ευλαβιέσαι, +της γλώσσας μου το γήτεμα ας σε μαλάξη, +και μείν' εδώ· μα αν πάλι και δε θες να μείνης +δεν θάχης δίκιο καν στην πόλι αυτή να ρίξης +οργή κ' εκδίκησιν ή βλάβη στο λαό μου· +ενώ μπορεί στη νόμιμη εξουσία σου νάναι +η χώρα αυτή, και σ' όλα νάχης τις τιμές σου. + + +ΧΟΡΟΣ + +Και δέσποινα Αθηνά, ποιάν έδρα λες πως θάχω; + + +ΑΘΗΝΑ + +Απίκραντη από κάθε θλίψι, μόνου δέξου. + + +ΧΟΡΟΣ + +Δέχτηκα. Ποιες λοιπόν τιμές με περιμένουν; + + +ΑΘΗΝΑ + +Να μην προκόβη δίχως σε κανένα σπίτι. + + +ΧΟΡΟΣ + +Συ θα το κάμης τέτοια δύναμι να πάρω; + + +ΑΘΗΝΑ + +Γιατί όποιος σε τιμά δεξά θα του τα φέρνω. + + +ΧΟΡΟΣ + +Και για όλο τον καιρό εγγύησι θα μου δώσης; + + +ΑΘΗΝΑ + +Ξέρω, πράμα που δεν θα κάμω να μην τάζω. + + +ΧΟΡΟΣ + +Μ' εμάγεψες θαρρώ και την οργή μου αφήνω. + + +ΑΘΗΝΑ + +Ευλόγησε λοιπόν τους φίλους που θα κάμης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Και τι ευλογίες μου λες στη χώρ' αυτή να ψάλω; + + +ΑΘΗΝΑ + +Που σε κακιές συνερισιές να μη αποβλέπουν· +και τέτοιες κι απ τη γης κι απ τις θαλάσσιες αύρες +και από τον ουρανό κι απ τις πνοές του ανέμου +στη χώρα με καλόβολους να πέφτουν ήλιους· +και καρπός άφθονος και γης και βοσκημάτων +να μη αποκάνη να φτουρά χρόνο με χρόνο· +γλύτωνε απ το κακό τανθρώπινα τα φύτρα, +μα των ανόμων η σπορά ριξιμιά νάναι. +Γιατί, σαν φυτουργός, δεν στρέγω των δικαίων +το γένος απ' αυτούς βλάβη καμιά να πάθη. +Τέτοια από σένα· κι όσο για τους ματοβρέχτους +και δοξαστούς πολέμους, δεν θα το βαστάξω +καμιά άλλη πόλις τα πρωτεία νάχη της νίκης. + + +ΧΟΡΟΣ + +Θέλω να ζω μαζί με την Παλλάδα, +πια δεν καταφρονώ την πόλι, +που ο Δίας ο παντοδύναμος κι ο Άρης +την κάνουν κάστρο των θεών, +καμαρωμένη απαντοχή +των βωμών όλης της Ελλάδος· +γι' αυτήν καλόγνωμες κ' εγώ +ευχές σκορπώ κι ορίζω: +πλούσιες καλοσοδειές κι άφθονο βιος +απ τη γη μέσα ναναδίνη +του νήλιου το φαιδρό το φως. + + +ΑΘΗΝΑ + +Έτσι γνοιάζομαι 'γώ για την πόλι μου αυτή, +οι μεγάλες με δύσκολη γνώμη θεές, +το κατάφερα εγώ, να καθήσουν εδώ· +γιατί ωρίστηκε, μες στους ανθρώπους αυτές +κυβερνούνε τα πάντα, +κι όποιον λάχη με μάτι καλό και δε δουν, +πούθε τούρχεται ο χτύπος δε ξέρει· +γιατί και των γονιών οι αμαρτίες, εμπρός +τον τραβούνε σ' αυτές, και βουβή η συμφορά, +όσο νάχη μεγάλη φωνή, +μ' αγριώτατη οργή τον ξεκάνει. + + +ΧΟΡΟΣ + +Κακοί άνεμοι βλάβη μη φέρουν +στα δέντρ' — αυτή 'ναι η ευχή μου — +των φύτρων να μην καίη τα μάτια η κάψα +και δεν πετάγουνε οι βλαστοί, +μηδ' ας απλώνεται η κακιά +που φθείρη τον καρπόν αρρώστεια· +τα πρόβατ' ας προκόβη ο Παν +και με διπλή τη γέννα +να τρέφη, στο ταχτό καιρό· +κι ο πλούτος, που απ της γης τα σπλάχνα βγαίνει, +των θεών τα δώρα ας μαρτυρά. + + +ΑΘΗΝΑ + +Και τακούτε λοιπόν, της χώρας φρουροί, +ταγαθά που η σεμνή σας ορίζει Ερινύς; +γιατί και στους θεούς πούναι κάτω απ τη γη +δύναμι έχει μεγάλη και για τους θνητούς, +όπου ζούνε στο φως, τέλειαν έχει εξουσία· +σ' άλλους δίνει τραγούδια και σ' άλλους ζωή +μες στο μαύρο το δάκρυ πνιγμένη. + + +ΧΟΡΟΣ + +Τις κακές ώρες, που θερίζουν +πάρωρα νιάτα, τις ξορκίζω· +και στις χαριτωμένες νιές +άντρα του βίου των σύντροφο δίνετε, +σεις που στο χέρι σας είναι, +και σεις μητραδερφές μου, +Μοίρες, που δίκια μοιράζετε, +που κάθε σπίτι επισκέπτεσθε, +και πάσαν ώρα το δίκιο βάρος +της παρουσίας σας να νοιώθουν κάνετε, +ω πολυοτίμητες σ' όλα θεές. + + +ΑΘΗΝΑ + +Για τη χώρα μου τέτοια ν' ακούω, που αυτές +τόσο πρόθυμα ορίζουν, +μου ξανοίγει η καρδιά, και τη χάρι ευλογώ +της Πειθώς, που τη γλώσσα μου ωδήγα +ναντικρύσω το άγριο των πείσμα. +Μα ενίκησε ο Δίας, του λόγου ο θεός, +κι απ' αυτή μεταξύ μας τη συνερισιά +στο καλό, βγαίνω εγώ κερδημένη. + + +ΧΟΡΟΣ + +Της κακοαχόρταγης Διχόνοιας +εύχομαι, μες στην πόλη αυτή, +το βρουχητό να μη ακουστή· +μηδέ να πιή πολιτών αίμα το χώμα, +που να ζητάη μ' οργή +άλλη ναρπάξη απ την πόλι +εκδίκησι πίσω με φόνους. +Αλλά χαρές μεταξύ τους +να περνοδίνουν, μ' αγάπη αμοιβαία +και να μισούν με μια γνώμη· +γιατ' αυτό σε πολλά, στους ανθρώπους, γιατρειά ναι. + + +ΑΘΗΝΑ + +Της καλής λοιπόν γλώσσας το δρόμο +βρίσκουν όσοι έχουν γνώσι; +απ την τρομερή των την όψιν εγώ +βλέπω κέρδος μεγάλο γι' αυτόν το λαό· +γιατί αν, πρόθυμες, πρόθυμα πάντα και σεις +τις τιμάτε πολύ, δίχως άλλο τη γη +και την πόλι σας θάχετε πάντα σωστή +δικαιοσύνης καθέδρα. + + +ΧΟΡΟΣ + +Χαίρετε, χαίρετε μες στις αγκάλες του πλούτου, +χαίρε λαέ της Αττικής, +που κάθεσαι στο Δία κοντά, +φίλε της φίλης παρθένας +με τιμή πάντα και γνώσι· +όσοι κάτω απ τη σκέπη ζουν της Παλλάδος +κι ο πατέρας της σέβεται αυτούς. + + +ΑΘΗΝΑ + +Και σεις χαίρετε· τώρα περνώ εγώ μπρος, +με το φως το ιερόν αυτής της συνοδειάς, +στους ναούς, που θε νάχετ' εδώ, να σας φέρω. +Προχωρείτε και κάτω απ τα φέγγη ταγνά +μες στη γη που θα μπήτε, καθετί βλαβερό +απ τη χώρα μακριά να κρατήτε, +και να στέλλετε μόνου ό,τ' είν' για καλό +και για δόξα της χώρας. +Και σεις, πούναι δική σας η πόλις αυτή +παιδιά του Κραναού, προβοδάτε τις ξένες σας· +και είθε πάντα ο θεός στο καλό +να φωτίζη τη γνώμη σας! + + +ΧΟΡΟΣ + +Χαίρετε, χαίρετε — και τις ευχές δευτερώνω, +όλοι εδώ στην πόλι αυτή +άνθρωποί της και θεοί, +που την πόλι της Παλλάδος +χαίρεσθε· κι αν με τιμάτε +ξένη εμέ συγκάτοική σας +θάναι ζηλευτή η ζωή σας. + + +ΑΘΗΝΑ + +Με χαρά δέχομαι κι αυτές τις ευλογίες +και σας ξεπροβοδώ με φωτερές λαμπάδες +κάτω στης γης τους τύπους και τα καταχθόνια +μ' αυτές μου τις ιέρειες, που τάγαλμά μου +φυλάγουν — με το δίκιο, γιατί θέλει γίνη +καμάρι αυτής της γης ο δοξαστός σας λόχος. + +. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . + +Παιδιά, γυναίκες, συνοδειά, γερόντισσες +με πορφυροβαμμένα ρούχα στολισμένες, +προβαίνετε, κι ας λάμψουν της φωτιάς τα φέγγη, +για να γνωρίζεται για πάντα η παρουσία των +στη χώρ' αυτή, με τάνθισμα γενεάς αντρείας! + + +ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ + +Πηγαίνετε στα σπίτια σας, μεγάλες, σεβαστές +παρθένες, κόρες της Νυχτός, που πρόθυμα σας προβοδούν + — και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλις όλη! — +μες στα παμπάλαια σπήλαια της γης, όπου τιμές +και προσφορές, θυσίες σεμνές, σας καρτερούν. + — Και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλη όλη! — +Καλόβουλες και σπλαχνικές στη χώρ' αυτή, +ελάτε, θέαινες σεβαστές κ' η φωτερή +στο δρόμο σας λαμπάδ' ας σας ευφραίνη + — και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά! — +Δε θαπολείπουν οι σπονδές στα σπίτια σας ποτέ, +απ της Παλλάδος τον λαόν ο Δίας ο δυνατός +κ' η Μοίρα τόχουν έτσι αποφασίση· + — και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά! — + + + +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ + +ΑΙΣΧΥΛΟΣ + +Ο μέγιστος των αρχαίων και νεωτέρων δραματικών ποιητών, για την +έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης +του, τη λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την +αισθητική τους έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσον ως +σύνθεση τους, όσο και σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη +την αίσθηση και την ψυχολογία του φυσικού και του πραγματικού, +ώστε να δονούνται από τον παλμό της πιο σφρίγουσας ζωής. Ο +Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο τέλεια ποιητική +εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου. + +* * * + +Αγαμέμνων: Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Τριλογίας «Ορέστια» +κι αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από την σύζυγο του +Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. η σκηνή της +προφήτιδος Κασσάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της, +ανήκει στις τραγικότερες του παγκοσμίου Θεάτρου. Μετάφραση σε +στίχους, του Γρυπάρη. + +Χοηφόροι: Το δεύτερο δράμα της «Ορέστειας». Περιέχει την +κυριώτερη πράξη, γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και +που πάνω της στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την +«Ορέστεια»: ο Ορέστης θανατώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του· +ο νους του σαλεύεται και καταδιωκόμενος από τα φάσματα των +Ερινυών παίρνει τον δρόμο της εξορίας. Η μετάφραση, σε στίχους, +του Γρυπάρη. + +Ευμενίδες: Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». +Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις +Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου +υστέρα από απόφαση της Αθήνας, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται +από τον Άρειο Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου. +Η μετάφραση, όπως κι όλης της Τριλογίας, του Γρυπάρη. + +Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας +μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον +θρόνο των Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο +παθητικότατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους +σκοτωμένους αδελφούς των είναι από τους λυρικώτερους της +αρχαίας τραγωδίας. Η μετάφραση, σε στίχους, αριστοτεχνική, με +φιλολογική ακρίβεια και δύναμη ύφους, του Γρυπάρη. + +Πέρσαι: Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατον ύμνο των ελληνικών +νικών κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η +μεγαλοπρεπής αφήγηση της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα, κρίνεται σαν +μοναδικό υπόδειγμα επικολυρικής περιγραφής. Μετάφραση Ι. +Ζερβού. + +Προμηθεύς Δεσμώτης: Το πιο μεγαλεπήβολο και υψιπετές Έργο του +παγκοσμίου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένον πάνω στον +Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρίαν της +φιλανθρωπίας του. Το Κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα, +ο Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο +Προμηθέας, δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το +θεϊκό μεγαλείο τους. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Ζερβού. +Ικέτιδες: Το δράμα αυτό, βασισμένο στην ιστορική παράδοση, +εξυμνεί την αρετή και τη φιλοξενία των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες, +φεύγοντας από την Αίγυπτο, για να αποφύγουν να παντρευτούν με +τη βία, φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους Αργείους και +πάλι ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο υψηλός +λυρισμός του έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους. + +ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ + +Από τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τραγικούς, που μας σώθηκαν +μερικά έργα τους, ο πιο προσιτός, τόσο στην αρχαιότητα όσο και +στην εποχή μας, είναι ο Ευριπίδης. Δραματικός και περιπαθής +ποιητής, ένας φιλόσοφος και, μαζί, ένας ψυχολόγος των +ανθρωπίνων αρετών και ελαττωμάτων. + +*** + +Ανδρομάχη: το δράμα αυτό εικονίζει, κατά τον πιο θαυμαστό +τρόπο, έναν κόσμο αισθημάτων, ζήλειας, μίσους και στοργής. Ο +Νεοπτόλεμος, χωρίζοντας από την Ανδρομάχη, παντρεύεται την κόρη +του Μενέλαου και της Ελένης, την Ερμιόνη, που συνεννοείται με +τον πατέρα της να σκοτώσουν τον γιο που έδωσε η Ανδρομάχη στον +Νεοπτόλεμο. Ο Πηλέας, παππούς του παιδιού, σώζει τον μικρό, και +ο Μενέλαος σκοτώνει με δόλο τον Νεοπτόλεμο. Μετάφραση, τον Γ. +Τσοκόπουλου. + +Άλκηστης: Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο θεός, ο Άδμητος +θα γινόταν αθάνατος, αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να +θυσιαστή γι αυτόν το σκοπό. Οι γονείς του δεν δέχονται, μα η +γυναίκα του η Άλκηστης προσφέρεται πρόθυμα να θυσιαστή, +δίδοντας έτσι μοναδικό παράδειγμα συζυγικής αφοσίωσης. Η +μετάφραση, σε στίχους, του Γ. Τσοκόπουλου. + +Μήδεια: Το τραγικότερο από τα δράματα του Ευριπίδου. Το πάθος +της ερωτικής εκδίκησης, ξεπερνώντας σ’ ένταση αυτό τούτο το +ερωτικό πάθος, εκφράζεται, στο έργο αυτό, στο έπακρο των +εκδηλώσεων του. Προδομένη από τον Ιάσονα, η Μήδεια καταπνίγει +τη μητρική στοργή μέσα της και σκοτώνει τα δυο τους παιδιά για +να εκδικηθή τον σύζυγο. Μετάφραση ΑΓΓ. Τανάγρα. + +Ηλέκτρα: Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον +φονέα του πατέρα τους Αίγισθο και την μητέρα τους, συνεργόν του +φόνου επίσης, Κλυταιμνήστρα. Η κάθαρση εδώ έρχεται από τον από +μηχανής θεό, που δίδει και την εξάγνιση στους δύο μητροκτόνους. +Η μετάφραση, φιλολογικά πιστή, του Αγγέλου Τανάγρα. + +Ιππόλυτος: Το νεωτεριστικώτερο από τα έργα του Ευριπίδου. Η +Φαίδρα αισθάνεται ανόσιο έρωτα προς τον γυιό του συζύγου της +Θησέως, τον Ιππόλυτο. Ο νέος αποκρούει τον έρωτά της κ’ η +Φαίδρα αυτοκτονεί, συκοφαντώντας τον στον πατέρα του. Ο Θησέας +εξορίζοντας τον Ιππόλυτο, τον καταρατάται να καταστραφεί από +τον Ποσειδώνα. Η κατάρα πραγματοποιείται, μα ή συκοφαντία +φανερώνεται κι ο Ιππόλυτος πεθαίνει θρηνούμενος και +συγχωρώντας. Η μετάφραση του Αγγέλου Τανάγρα. + +Ιφιγένεια εν Αυλίδι: μια από τις παθητικώτερες και καλύτερες +τραγωδίες του Ευριπίδη. Οι προσπάθειες του Αγαμέμνονος να σώση +την κόρη του, η συμπάθεια και κατανόηση του Μενελάου, που +έρχονται αργά, για το θύμα, η τολμηρή αντίσταση του Αχιλλέα +εναντίον του στρατού για να σωθή η μνηστή του, εντείνουν τη +δράση και την τραγικότητα. Η λύση του δράματος δίδεται από τον +από μηχανής θεόν. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Φραγκιά. + +Ιφιγένεια εν Ταύροις: Η Ιφιγένεια, που θυσιάζεται από τον +πατέρα της Αγαμέμνονα στην Αυλίδα, για να γίνη δυνατόν ν’ +αποπλεύσουν τα πλοία της τρωικής εκστρατείας, σώζεται την +τελευταία στιγμή από την θεά Αρτέμιδα, που την μεταφέρει στην +χώρα των Ταύρων. Εκεί, μητροκτόνος πια και περιπλανούμενος, την +συναντά ο αδελφός της Ορέστης, ιέρεια της Αρτέμιδος. Φεύγοντας +αποκομίζει μαζί της και το άγαλμα της θεάς στην Αθήνα. +Μετάφραση Ν. Κυπαρίσση. + +Βάκχαι: Πρόκειται για μιαν από τις αρτιώτερες και οπωσδήποτε +την λυρικώτερη από τις τραγωδίες του μεγάλου ποιητή. Ο Πενθέας +κ’ η μητέρα του Αγαύη, απιστώντας απέναντι των θείων, +τιμωρούνται από τον θεό Διόνυσο, γιατί δε θέλησαν να δεχθούν τη +λατρεία του στην Θήβα. Η μετάφραση, σε στίχους, του Κ. Βάρναλη. + +Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της +αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους, Γεμάτη επεισόδια και +σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του +πατέρα τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ., +θεωρείται μια από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η +μετάφραση του Ν. Ποριώτη. + +Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα +Θησέα, ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα +τείχη των Θηβών. Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι +μητέρες και τα παιδιά των πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά +θεωρούνται από τα παθητικώτερα της αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η +μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη. + +Ηρακλής μαινόμενος: Το ωραίο αυτό δράμα του μεγάλου τραγικού, +αναφέρεται στον Ηρακλή, που, ελευθερώνοντας τα παιδιά του, +κυριεύεται ύστερα από μανία και τα σκοτώνει. Μόλις συνέρχεται +από την τρέλλα του και καταλαβαίνει τι έχει κάμει, επιχειρεί να +αυτοκτονήση, αλλά τον σώζει ο φίλος του Θησέας. Η άρτια τούτη +μετάφραση, που διατηρεί όλη την ομορφιά του πρωτοτύπου +οφείλεται στον Κ. Βάρναλη. + +Ίων: Το δράμα αυτό διακρίνεται για την περίτεχνη πλοκή του, +τις περιπέτειες που με πολλή τέχνη παρεμβάλλονται και για την +απροσδόκητη έκβαση. Η υπόθεση του περιστρέφεται γύρω από τους +κινδύνους, την αναγνώριση και την αναγόρευση, μετά, του Ίωνος, +ως κληρονόμου του βασιλέα της Αττικής Ξούθου. Η μετάφραση, του +Πολ. Δημητρακόπουλου. + +Κύκλωψ: Σατυρικό δράμα, που ανάγεται στη γνωστή ομηρική +περιπέτεια του Οδυσσέα, με τη μέθη και την τύφλωση του Κύκλωπα, +που κάνει δυνατή τη σωτηρία του ήρωα και των συντρόφων του. Τα +κωμικά επεισόδια κάνουν το έργο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον για +κάθε εποχή. Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Τσοκόπουλο. + +Ορέστης: Το πιο πολύπλοκο και νεωτεριστικό δράμα ίσως, του +Ευριπίδη. Ο Ορέστης καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αργείους, +ενώ ο θείος του Μενέλαος τον εγκαταλείπει, από δειλία. +Εξαγριωμένος από τη στάση του Μενελάου ο Ορέστης θέλει να +σκοτώση τη σύζυγο του και την κόρη του Ερμιόνη. Τελικά +μεταπείθεται από τον από μηχανής θεό και παντρεύεται την +Ερμιόνη. Η μετάφραση έγινε από την Ηλία Βουτιερίδη. + +Ρήσος: Ανήκει στα νεώτερα δράματα της Αττικής Τραγωδίας, κ’ +είναι αβέβαιο αν ανήκη στον Ευριπίδη, μολονότι από τους +αρχαίους ήδη χρόνους αποδιδόταν σ’ αυτόν. Φαίνεται ν’ ανήκη +μάλλον στη σχολή του Φιλοκλέους. Ανάγεται στο ομηρικό επεισόδιο +της αρπαγής της Ελένης από τον Πάρη. Η μετάφραση έγινε από τον +Άριστο Καμπάνη. + +Ηρακλείδες: Το δράμα αναφέρεται στην περίθαλψη των Ηρακλειδών +στην Αττική κι αποτελεί ύμνο στην ανδρεία των Αργείων και των +Αθηναίων ηρώων. Το επεισόδιο, όπου η Μακαρία παραδίδεται με τη +θέληση της στον θάνατο προς χάριν της κοινής σωτηρίας, εντείνει +την τραγικότητα του δράματος. Η μετάφραση, σε στίχους Κ. +Βάρναλη. + +Εκάβη: Συγκρατώντας την οδύνη της για τον θάνατο του γιου της +Πολυδώρου, η βασίλισσα της Τροίας συμβάλλει στην καταστροφή του +δολοφόνου. Στην τραγωδία τούτη, το πάθος της εκδίκησης στην +Εκάβη, περιγράφεται με βαθύτατη ψυχολογία. Η μετάφραση του Ν. +Ποριώτη + +Ελένη: Αντίθετα από την παράδοση, η Ελένη παρουσιάζεται εδώ σαν +υπόδειγμα πιστής συζύγου, και βοηθημένη από τον σύζυγο της +Μενέλαο, κατορθώνει να γλυτώση από τον γάμο με τον Αιγύπτιο +βασιλέα. Η αδελφή του τελευταίου, η Θεονόη, που συμπονεί τους +συζύγους, είναι από τους καλύτερα διαγραφόμενους χαρακτήρες του +έργου. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης. + +Τρωάδες: Το συνταρακτικό τούτο δράμα αποτελεί εξεικόνιση των +φρικαλεοτήτων της αλώσεως της Τροίας. Η σφαγή της Πολυξένης, ο +φόνος του Αστυάνακτος, η όψη της πόλης, που πυρπολείται, δίδουν +την πιο δραματική εικόνα πόλης που καταπατείται από τον εχθρό. +Η μετάφραση οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη. + +*** + +ΣΟΦΟΚΛΗΣ + +Απαράμιλλοι σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του +Σοφοκλέους αποτελούν απλησίαστα πρότυπα της δραματικής τέχνης +όλων των λαών κι όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης, +θαυμαστός ανατόμος του πάθους, φιλοσοφικός ερευνητής της +ανθρωπίνης ψυχής και του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει, +φωτίζει και γοητεύει, με σκέψη, λυρισμό, περιπάθεια και +καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό του. + +Αντιγόνη: Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκοσμίου +θεάτρου, το έργο αυτό παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικό νόμο τη +φωνή του αίματος προς το νόμο τής Πολιτείας, που επικρατεί +βέβαια και συντρίβει, αλλά δε μπορεί να ταπεινώση την ευγένεια +του φυσικού νόμου της στοργής. Η θαυμάσια μετάφραση, οφείλεται +στον Κ. Χρηστομάνο. + +Ηλέκτρα: Η αλλεπάλληλη διαδοχή τραγικών γεγονότων και η συχνή +μετάπτωση των αισθημάτων και των παθών δίδουν στην τραγωδία +τούτη τον νεωτεριστικώτερο τύπο. Ύστερα από την ανάγνωση των +δύο αδελφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η +εκδίκηση της πατρικής δολοφονίας: ο φόνος της Κλυταιμνήστρας +και του Αιγίσθου. Η μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη. + +Οιδίπους Τύραννος: Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας +του Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του +δραματοποιείται στο έργο αυτό σαν αποκάλυψη που επέρχεται από +τον θεό και που εξιλεώνεται με την αυτοκτονία της μητέρας, +αιμομίκτριας εν αγνοία της, και της εκούσιας τύφλωσης του +Οιδίποδος. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης. + +Τραχίνιαι Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό +θάνατο του Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του +Δηιάνειρας, που είχε παρασυρθή στην πράξη της από υπερβολικό +έρωτα. Η ακουσία δολοφόνος αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν +πεθάνη, μαθαίνει πώς είναι αθώα. Η μετάφραση οφείλεται στον +Άριστο Καμπάνη. + +Φιλοκτήτης: Ο Νεοπτόλεμος, για να πάρη στην κατοχή του τα +πατρικά όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρησμό, στην αρχή +μεταχειρίζεται δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας. +Συγκινημένος, όμως, από τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί, +φανερώνει την απάτη και παραιτείται από τα σχέδια του. Ο +Ηρακλής που παρουσιάζεται σαν από μηχανής Θεός, συμβιβάζει τα +πράγματα και δίδει τη γνωστή από τον Όμηρο λύση. + +Αίας: Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, που παρεφρόνησε, κατά θείαν +βουλήν, για την αλλαζονία του. Συνερχόμενος ο ήρωας και +νιώθοντας ντροπή, αυτοκτονεί. Ύστερα από επέμβαση του αδελφού +του Τεύκρου και του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη +λαμπρότητα για τον ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα. Η +μετάφραση ανήκει στον Κ. Βάρναλη. + +Οιδίπους επί Κολωνώ: το τελευταίο από τα δράματα του +Σοφοκλέους. Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του +Οιδίποδος και κλείνει με τον θάνατο του στον Κολωνό. Η γενική +έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα +που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα αυτό ως ένα από τα +αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Η μετάφραση του Ηλία +Βουτιερίδη. + +ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ + +Ο μέγιστος κωμικός και σατυριστής των ανθρωπίνων ελατωμάτων, ο +θαυμαστός ηθογράφος και δαιμόνιος επινοητής σκηνικής πλοκής. Με +λιτή και γυμνή φράση, προσιτή σε ανθρώπους με ώριμη σκέψη, ο +Αριστοφάνης είναι και παραμένει κυρίως ένας κατ’ εξοχήν +ηθικολόγος, που δεν προδίδει ποτέ τον υψηλό ποιητή. Οι κωμωδίες +του έχουν τόση γενικότητα και τόση ζωντάνια, που παραμένουν +πάντοτε επίκαιρες. + +Οι Όρνιθες: Η κωμωδία αυτή αποτελεί σάτυρα της πολιτικής και +κοινωνικής διαφθοράς και σκώμμα εναντίον των θεωριών για +καινούργια πολιτεύματα. Ο μύθος πλέκεται γύρω από δύο αθηναίους +πολίτες που πάνε στα πουλιά για να ιδρύσουν εκεί μια νέα +πολιτεία. Μετάφραση ο Πολ. Δημητρακόπουλος. + +Οι Βάτραχοι: Κωμωδία φιλολογικού θέματος, όπου γελοιοποιούνται +πολλοί από τους ποιητές και σατυρίζεται η κατάπτωση, που βλέπει +ο Αριστοφάνης στην τέχνη της εποχής του. Ο Ευριπίδης και ο +Αισχύλος παρουσιάζονται από σκηνής, κι ο δεύτερος ανακηρύσσεται +ως ύπατος τραγικός. 0ι υπαινιγμοί για καταχρήσεις και διαφθορά +δίδουν στην κωμωδία τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η μετάφραση +έγινε από τον Πολ. Δημητρακόπουλο. + +Εκκλησιάζουσαι: Το έργο γελοιοποιεί την ιδεολογία για τις +γυναικείες ελευθερίες και τη χειραφέτηση της γυναίκας, και +σατυρίζει κυρίως τις τότε καινοφανείς θεωρίες περί κοινογαμίας +και κοινοκτημοσύνης. Η μετάφραση οφείλεται στον Πολ. +Δημητρακόπουλο. + +Νεφέλες: Στο έργο του αυτό ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τους +σοφιστές. Σαν σοφιστής παίρνεται κι ο Σωκράτης, γύρω από τον +οποίο δρουν και κινούνται θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Η +υπεραπολογία των αρχαίων ηθών και η επίθεση εναντίον της +ανηθικότητας της εποχής αποτελούν τον κύριο χαρακτήρα της +κωμωδίας. Μετέφρασεν ο Πολ. Δημητρακόπουλος. + +Λυσιστράτη: Εδώ ο Αριστοφάνης επικρίνει, σατυρίζοντας με τον +τρόπο του, την πολεμομανία των Αθηναίων. Για να σταματήση ο +καταστρεπτικός Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι γυναίκες απέχουν +όλων των συζυγικών καθηκόντων των, κι’ έτσι πλέκεται ένας +κωμικώτατος και σατυρικώτατος μύθος. Η μετάφραση έγινε από τον +Πολ. Δημητρακόπουλο. + +Θεσμοφοριάζουσες: Μια σάτυρα μ’ εξαιρετικά ευφυή πλοκή, που +στρέφεται εναντίον του Ευριπίδου, τον οποίο παρουσιάζει, για να +σωθή από τις γυναίκες ο πεθερός του, να καταφεύγη στη βοήθεια +δύο γύναιων. Μεταφραστής Μ. Αυγέρης. + +Ειρήνη: Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνη και τη φιλοπόλεμην τάση +των Αθηναίων όσο και των άλλων Ελλήνων. Με κωμικώτατη και, +κυρίως, συμβολική πλοκή, βγαίνει στο φως η θαμμένη από τους +θεούς Ειρήνη, για να εξυμνηθούν αμέσως τα αγαθά της. Η +μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη. + +Σφήκες: Στην κωμωδία του αυτή ο Αριστοφάνης σατυρίζει τη μανία +που είχαν οι Αθηναίοι για δικαστήρια και δίκες κ’ επί πλέον +παρουσιάζουν τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα της τότε δικαστικής +καταστάσεως. Οι ίδιοι οι δικαστές, που παρουσιάζονται ως χορός +Σφηκών, ενώ δήθεν υπερασπίζουν διακωμωδούν τους δικαστικούς +θεσμούς. Η ζωντανή έμμετρος μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη. + +Αχαρνής: Χορός, που τον αποτελούν Αχαρνείς χωριάτες, επικρίνει +τους ρήτορες και τους πολιτικούς σαν αίτιους του +Πελοποννησιακού πολέμου και την καταστρεπτική για την Αθήνα +φιλόδοξη πολιτική. Τα επεισόδια του έργου είναι από τα +ευφυέστερα της αρχαίας κωμωδίας και δίδουν μια ζωντανή εικόνα +του τότε αστικού βίου. Μεταφραστής ο Μ. Αυγέρης. + +Ιππής: Στην κωμωδία τούτη καυτηριάζει δηκτικώτατα ο δημοκόπος +Κλέων, πρώην βυρσοδέψης, και η στρατηγία του στην Πύλο. Ο χορός +του έργου αποτελείται από μέλη της τάξεως των Ιππέων, γιατί η +τάξη αύτη ακριβώς είχε καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα για +δωροδοκία. Αλλά το έργο σατυρίζει και πολλά άλλα από τότε +πολιτικά και κοινωνικά ήθη των Αθηναίων. Η μετάφραση, έμμετρη, +οφείλεται στον Μ. Αυγέρη. + +Πλούτος: Η, χωρίς αμφιβολία, παραστικώτερη κωμωδία τούτη του +Αριστοφάνη, περιστρέφεται γύρω από ένα γενικώτερο θέμα. Ένας +γέρος ενάρετος και φτωχός, συμμορφούμενος με χρησμό, συναντά +τον Πλούτο, τυφλό. Θεραπεύοντας τον γίνεται πλούσιος, όπως και +άλλοι ενάρετοι, γιατί είχε αποκατασταθή η πρέπουσα τάξη κι’ +είχε σταματήσει η ανηθικότητα που κυριαρχούσε πριν, όταν ο +Πλούτος ήταν τυφλός. Ολόκληρη η πλοκή διαπνέεται από +καυστικώτατη σάτυρα. Μεταφραστής ο Μ. Αυγέρης. + +ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ + +Κομψός στο ύφος, πυρρωνιστής στην σκέψη, σκώπτης και +χαριτολόγος, ο Λουκιανός συμπερίλαβε στις διηγήσεις του, στους +διάλογους του, θεών, ανθρώπων και νεκρών, και στις ποικίλες +άλλες μελέτες του ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Την αδρά και +φιλολογικώς άρτια μετάφραση του Λουκιανού, εφάμιλλο στο ύφος +και στην κομψότητα με το πρωτότυπο, την οφείλουμε στον Ιωάννη +Κονδυλάκη. Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν πρέπει να λείπη από +καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του Κονδυλάκη αποτελεί, +χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες προσφορές στην +νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα. + +*** + +Άπαντα + +ΤΟΜΟΣ Α’. Όνειρο ή Λουκιανού βίος. Προς εκείνον που είπε: είσαι +Προμηθέας στα έργα σου. Πλοίον ή ευχές, Περί πένθους. Τίμων ο +μισάνθρωπος. Εγκώμια μυίγας. Θεών διάλογοι. Κρίσεις Θεών. +Προς Νιγρίνον επιστολή. Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού +χαρακτήρας. Δίκη φωνηέντων. + +Τόμος Β’ Διάλογοι θαλασσίων Θεών. Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως. +Προμηθεύς ή Καύκασος. Νεκρικοί διάλογοι. Μένιππος ή +νεκρομαντεία. Φιλοψευδής ή απιστών. Πώς πρέπει να γράφεται η +Ιστορία. + +Τόμος Γ’ Αληθινή Ιστορία. Τυραννοκτόνος. Αποκηρυττόμενος. +Φάλαρις λόγος. Αλέξανδρος ή ψευδομάντις. Ο Ηρακλής. Ο +Διόνυσος. Ψευδολογιστής. + +Τόμος Δ’ Δις κατηγορούμενος ή Δικαστήρια. Περί παρασίτου. +Ανάχαρσις. Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. – +Ότι δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν. Ζευς +ελεγχόμενος. Ρητόρων διδάσκαλοι. Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος. + +Τόμος Ε’ Ιππίας ή περί του λουτρού. Μακρόβιοι. Ο θάνατος του +Περεγρίνου. Οι δραπέται. Περί του ήλεκτρου ή των κύκνων. – +Περί του οίκου. Πατρίδος εγκώμιον. Περί των διψάδων. Περί +ορχήσεως. Ευνούχος. Βίος Δημώνακτος. Διάλεξις με τον +Ησίοδον. Χάρων ή επισκοπούντες. + +Τόμος ΣΤ’ Εικόνες. Υπέρ των εικόνων. Εταιρικοί διάλογοι. +Όνειρος ή αλεκτρυών. Συμπόσιον ή Λαπίθαι. Θεών Εκκλησία, +Βίων πράσις. Αλιεύς. Ψευδοσοφιστής. Περί Συρίης Θεού. Ζευς +τραγωδός. + +ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ + +Οι αντιλήψεις για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για την ηθική του +περίφημου στωικού φιλοσόφου συγκεντρωμένες στο «Εγχειρίδιο» +του, σε αριστοτεχνική μετάφραση του Άριστου Καμπάνη. + +ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ + +Χαρακτήρες: Το κατ’ εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο +έργο του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο +είδος του, αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα +κοινωνικών και ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση, +πιστή στο πρωτότυπο και ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου. + +ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ + +Ειδύλλια: Ο κοντινώτερος και συγγενικώτερος μας από τους +αρχαίους ποιητές, υμνητής του έρωτα και της φύσης, που το έργο +του, στο σύνολο του, έχει πολλές ομοιότητες και αναλογίες με τη +δημοτική μας ποίηση. Τα σωζόμενα ποιήματα του, βουκολικά, +ερωτικά, μίμοι, επιγράμματα, διαπνέονται από ζωή κι ομορφιά, +που μας προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα του αρχαίου βίου με +εκπληκτική νεωτεριστικότητα. Η μετάφραση έμμετρη, του Ιωάν. +Πολέμη. + +ΗΡΟΔΟΤΟΣ + +Πατέρας της Ιστορίας ωνομάστηκε ο Ηρόδοτος, που η πιστοποιημένη +κι από άλλες πηγές ακρίβεια των όσων εκθέτει αμιλλάται προς τη +γοητεία του ύφους του. + +Μούσες: Στο θαυμάσιο έργο του, τις «Μούσες», μας ιστορεί τη ζωή +των αρχαίων Ασιατικών εθνών, διαφόρων βαρβάρων λαών, της +Αιγύπτου και της Ελλάδος μέχρι των Μηδικών Πολέμων. Οι εθνικοί +και θρησκευτικοί μύθοι, που αναφέρει, οι περιγραφές των τόπων +και των ηθών και εθίμων, καθώς και τα διάφορα επεισόδια που +περεμβάλλει στις ιστορίες των λαών προσθέτουν άφθαστη ομορφιά +στο βιβλίο, για αυτό οι αρχαίοι έδωσαν τα ονόματα των εννέα +Μουσών στα εννέα κεφάλαια του. Η μετάφραση έγινε από τον +Σκαλίδη και μ’ έλεγχο του Ι. Ζερβού, Τόμοι τέσσερις. + +ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ + +Πελοποννησιακός Πόλεμος: Η αμερόληπτη ακρίβεια, η βαθυστόχαστη +κριτική, η συντομία και λιτότητα του λόγου και τ’ αδρά του +νοήματα, ανάδειξαν τον Θουκυδίδη ως τον κορυφαίο ιστορικό του +κόσμου όλων των εποχών. Στο μοναδικό έργο του μας εξιστορεί με +θαυμάσιο τρόπο τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων, που +αποτέλεσμα του υπήρξε η ανεπανόρθωτη εξασθένιση της Ελλάδος. +Ανατρέχοντας στα απώτατα αίτια, ο Θουκυδίδης εξηγεί τα σχετικά +με την ανάπτυξη του Ελληνισμού από τους αρχαιότατους χρόνους, +περιγράφει τη σύσταση και την ζωή των Πολιτειών Κρατών, +δίδοντας μας έτσι μιαν άρτια εικόνα της ζωής των Ελλήνων. Η +μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβά. Τόμοι τέσσερις. + +ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ + +Παράλληλοι Βίοι : Ο τελειότερος και σημαντικώτερος από τους +τελευταίους Έλληνες κλασικούς, για το ύφος, το απέραντο της +σοφίας του και των γνώσεων του και την αδρότητα της σκέψης του. +Ιστορικός, ηθικολόγος και φιλόσοφος, στα έργο του συμπεριέλαβε +αμύθητο πλούτο γνώσεων, δοξασιών και γεγονότων όλου του αρχαίου +ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου μέχρι των χριστιανικών χρόνων. +Στους «Παραλλήλους Βίους» του δεν βιογραφεί απλά, παρά κρίνει +και συγκρίνει την ιστορία μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών, +περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα κι όλα τα σχετιζόμενα μ’ αυτούς και +την εποχή τους γεγονότα, ολόκληρη σχεδόν την πολιτική και +κοινωνική και, εν μέρει, την πνευματική ζωή της Ελλάδος και της +Ρώμης. Έτσι, οι Παράλληλοι Βίοι» του αποτελούν μιαν αισθητικά +δοσμένη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και ρωμαϊκής +ιστορίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή. Ολόκληρο +το έργο θα κυκλοφορήση σε 10 τόμους. + +ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ + +Ο Δημοσθένης θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ρήτορας του κόσμου κ’ +οι λόγοι του είναι το τελειότερο υπόδειγμα ρητορικής τέχνης. Οι +λόγοι τούτοι, δυνατοί και κυριολεκτούντες, ακαταμάχητοι στην +επιχειρηματολογία τους, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα στοχασμού +κ’ έκφρασης. + +Ο περί του στεφάνου λόγος : «Ο περί του στεφάνου λόγος» είναι +απολογία του πολιτικού του βίου. Περιέχει τόσον μεγάλο πλούτο +σ’ έξαρση και ρητορικά σχήματα, που μπορεί ν’ αποτελέση πρότυπο +για την διδασκαλία της ρητορικής τέχνης. + +Οι τρεις Ολυνθιακοί: Στους «Τρεις Ολυνθιακούς» του εκθέτει, +αποκαλύπτοντας την έτσι στους Αθηναίους, την πολιτική και τους +σκοπούς του Φιλίππου, του Βασιλιά της Μακεδονίας, επικρίνοντας +τους ταυτόχρονα για την αδράνεια τους. 01 «Τρεις Ολυνθιακοί» +κρίνονται σαν οι κατ εξοχήν πολιτικοί λόγοι του μεγάλου +αθηναίου ρήτορα. + +Οι Τέσσαρες Φιλιππικοί: Αντίθετα, οι «Τέσσαρες Φιλιππικοί» του +αποτελούν δριμύτατην επίθεση εναντίον του Φιλίππου και +ταυτόχρονα πρόκληση σε άμεση εναντίον του ενέργεια των Αθηνών +και των άλλων ελληνικώνΠολιτειώνΚρατών. Οι μεταφράσεις των +λόγων του Δημοσθένους, ακριβείς, διατηρούν όλη τη δύναμη και τη +ζωντάνια του πρωτοτύπου κι οφείλονται στον Ν, Γκινόπουλο. Τόμοι +τρεις. + +ΟΜΗΡΟΣ + +Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου +σκέψεως αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η +«Οδύσσεια», του Όμηρου. Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί +της Ανατολής σε γνώσεις, θρησκευτικές δοξασίες, μύθους και +σύμβολα, σε ηθικές αντιλήψεις και σε τέχνη, πολλαπλασιασμένα +από την πλούσια ελληνική διανόηση και διυλισμένα από την καθαρή +και λεπτή ελληνικήν αισθητική, κατάληξαν στον Όμηρο, σαν +απόσταγμα ποίησης, πλαστικότητας και κάλλους. Έτσι τα δύο +ομηρικά έπη αποτελέσανε και παραμείναν έκτοτε δυο αστείρευτες +πηγές κάθε τέχνης, ιδανικά κι άφθαστα πρότυπα για κάθε ποίηση. + +Ιλιάς: Το κυρίως ηρωικό έπος. Βασίζεται στη φιλονεικία μεταξύ +Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, περιγράφει όλα τ’ αποτελέσματα και +τις επιπτώσεις που είχε στην τρωικήν εκστρατεία κι ανατρέχει, +επεισοδιακά, σ’ όσα προηγήθηκαν της εκστρατείας και στην εν +γένει ελληνική μυθολογία. Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες, +περιγραφές, αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και +ζη μ’ όλη την ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της +πιο υψηλής ποίησης. Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι. +Ζερβού. Τόμοι τέσσερις. + +Οδύσσεια: Το πολυσύνθετο και πολυμερές έπος αυτό του Όμηρου +διηγείται την δεκάχρονη περιπλάνηση του Οδυσσέα, ύστερα από τον +τρωικό πόλεμο, επιστρέφοντας στην Ιθάκη. Οι πολιτισμοί, οι +θρησκείες, η Ιστορία, τα ήθη των τότε λαών, καθώς και των +μυθολογουμένων, περιλαμβάνονται και συμπλέκονται στην +αριστουργηματική, περιπετειώδη αφήγηση. Η έμμετρη μετάφραση, +από τις κλασικές πια της νεοελληνικής γραμματολογίας, έγινε από +τον Ιάκωβο Πολυλά. Το έργο θα κυκλοφορήση σε τέσσερις τόμους. + +ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ + +Ο πολυσχιδέστερος κι έγκυκλοπαιδικώτερος από τους φιλοσόφους +όλων των εποχών, που το έργο του υπήρξεν η βάση ολόκληρης της +νεώτερης επιστήμης και φιλοσοφίας. + +*** + +Ηθικά Νικομάχεια: Πρόκειται για το πιο νεωτεριστικό έργο του +μεγάλου φιλοσόφου. Στα «Ηθικά Νικομάχεια» εξετάζονται, +αναλύονται και διατυπώνονται από θεωρητικής και, ταυτόχρονα, +πρακτικής απόψεως, οι αρχές της κοινωνικής και της ατομικής +ηθικής. Η μετάφραση φιλολογική και σαφής, έγινε από τον Κ. +Ζάμπα. Τόμοι δύο. + +Περί ψυχής: Στο πολυφημισμένο τούτο έργο του ο Αριστοτέλης +διατύπωσε τις μεταφυσικές θεωρίες του για την ψυχή, βασίζοντας +τις στα δεδομένα του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Οι +αντιλήψεις του υπήρξαν η αφετηρία των περισσοτέρων από τα +νεώτερα μεταφυσικά συστήματα. Η μετάφραση οφείλεται στον Π. +Γρατσιάτο. + +Μικρά φυσικά: τα πορίσματα των πριν απ’ αυτόν φυσικών και +φιλοσόφων και κυρίως τα συμπεράσματα της κολοσσιαίας προσωπικής +εργασίας του διατύπωσεν ο Αριστοτέλης στο έργο του αυτό. Έργο +βαθύτατο και διαφωτιστικό των τότε φυσικών και βιολογικών +γνώσεων. Η μετάφραση, με φιλολογική ακρίβεια και σαφήνεια, +οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο. + +Αθηναίων Πολιτεία : Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών, +το κυριώτερο από το μεγάλο περί πολιτευμάτων έργο του +Αριστοτέλους. Στην Ιστορία τούτη θαυμάζεται ιδιαίτερα η +λιτότητα και η οικονομία του έργου. Η μετάφραση έγινε από τον +Ι. Ζερβό. + +ΞΕΝΟΦΩΝ + +Λαξευτής του λόγου, χαρακτηριζόμενος κυρίως για την σαφήνεια +του, την λιτότητα και την περιγραφικότητα του, ο Ξενοφών +αποτελεί υπόδειγμα της Αττικής καλλιέπειας κ’ είναι ένας από +τους μεγαλύτερους ιστορικούς και ηθικολόγους της παγκοσμίου +γραμματολογίας. + +*** + +Απομνημονεύματα : τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντος είναι η +περίληψη της διδασκαλίας του Σωκράτους, του οποίου επίσης +υπήρξεν μαθητής, κι αναφέρονται κυρίως στις ηθικές αντιλήψεις +του μεγάλου φιλοσόφου. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Βάρναλη. + +Κύρου Ανάβασις: Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου του νεωτέρου +και κυρίως η αφήγηση της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων +υπό την στρατηγία του Ξενοφώντος. Η περιγραφή των χωρών και των +λαών της Ασίας επιτείνει την ζωηρότητα του ύφους και το +ενδιαφέρον τής Ιστορικής αφήγησης. Μετάφραση Δ. Αναστασοπούλου +του Αθηναίου. Τόμοι τρεις. + +ΠΛΑΤΩΝ + +Στους θαυμάσιους διάλογους του ο Πλάτων απέδωσε την διδασκαλία +του Σωκράτους και διατύπωσε εξαιρετικής γενικότητας δικές του +θεωρίες για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, για την ψυχή και για +τον νου, για την πολιτεία και για την ηθική, επηρεάζοντας +βαθύτατα τον Χριστιανισμό και τις ηθικές και κοινωνικές +αντιλήψεις των νεωτέρων χρόνων ως τις μέρες μας. Οι διάλογοι +του αποτελούν άρτια εγκυκλοπαιδική διδασκαλία της αρχαίας +σοφίας, κ’ έχουν τόση φυσικότητα, περιγραφή και χάρη, που +μπορούν να χαρακτηρισθούν κι ως φιλοσοφικά δράματα. + +*** + +Φαίδων: Πρόκειται για υψηλή και βαθιά μελέτη περί ψυχής. Ο +Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της +ζωής του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του +άνθρωπου και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής. +Ύστερ’ από τον θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του +Σωκράτους, με κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της +παγκοσμίου λογοτεχνίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο. + +Κρίτων : Ο μεγάλος φιλόσοφος, παρακινούμενος από τον Κρίτωνα να +φύγη, για να μην υποστή την άδικη τιμωρία, αρνείται και +εξηγώντας τους λόγους διδάσκει γιατί και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε +και να σεβώμαστε την πατρίδα και τους νόμους της. Μετάφραση Ν. +Γκινοπούλου. + +Θεαίτητος: Από τα τελευταία έργα του Πλάτωνος. Σ’ αυτό +ερευνώνται τα σχετικά με την ανθρώπινη γνώση και καθορίζεται το +τι είναι επιστήμη. Η ενάργεια της σκέψης, η βαθύτητα του +νοήματος και η ακρίβεια της φιλοσοφικής διατύπωσης κάνουν τον +«θεαίτητον» έναν από τους εξοχώτερους πλατωνικούς διάλογους. +Μετάφραση Κ. Ζάμπα. + +Κρατύλος: Με βαθύτατη παρατηριτικότητα κ’ εύληπτη ανάλυση στον +διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το +πώς πρέπει ν’ αποβλέπομε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και +ίσαμε ποιο σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις +ατέλειες της γλώσσας. Μετάφραση Κ. Ζάμπα. + +Σοφιστής: Πρόκειται για εξαιρετικά τολμηρή φιλοσοφική έξαρση +προς εξακρίβωση των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, γι’ αυτό και +θεωρείται ως η μεταφυσική του Πλάτωνος. Σ’ ό,τι αφορά στην +λογική του, είναι ο πιο πολύτροπος και οξύς από τους +πλατωνικούς διάλογους. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Ζάμπα. + +Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη +ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας, +χρησιμοποιώντας έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος +για να υποδείξη τις ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι, +ο διάλογος αυτός αποτελεί την κατ’ εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη +του Πλάτωνος. Μετάφραση Κ. Ζάμπα. + +Χαρμίδης: 0 «Χαρμίδης» αποτελεί επισκόπηση της ηθικής, κ’ +εξετάζει κυρίως το τι είναι σωφροσύνη, για να συμπεράνη ότι και +αυτή, όπως τόσες άλλες ηθικές αξίες, είναι σχετική και επομένως +απροσδιόριστος από πολλές απόψεις. Μετάφραση Άριστου Καμπάνη. + +Ιππίας μείζων και ελάσσων: Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης +φέρνει σε αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να +ορίση το Ωραίον. Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον η το +χρήσιμο η το ικανό ή, γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το +αίτιο του αγαθού ή, πιο θετικά, αυτό που ευχαριστεί την δράση +και την ακοή. Όλους τους ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους +ελέγχει ως αυτοτελείς, υποδεικνύοντας εντούτοις ως κάτι +ευχάριστο κ’ επαρκή για τον νου μια τέτοια πολλαπλή και +διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων. Σε παρόμοιο +συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας όμως +κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει από το ψέμμα. +Μετάφραση Κ. Ζάμπα. + +Φαίδρος: Περιμάχητος διάλογος, που από την αρχαιότητα κιόλας +πότε προκαλούσε τον έπαινο και πότε την επίκριση για τις +παράτολμες περί ηθικής ιδέες του, οι οποίες αναπτύσσονται +τεχνικώτατα και με παραστατικό λυρισμό. Πραγματεύεται τον +έρωτα, το κάλλος και όλα τ’ ανάλογα ψυχικά συναισθήματα, +αντικρούοντας και συμπληρώνοντας έναν σχετικό λόγο του Λυσίου +κι αποδείχνοντας, ταυτόχρονα, πώς η ρητορική μόνο με τη +φιλοσοφία μπορεί ν’ αναχθή σε τέχνη. Μετάφρ. Κ. Γούναρη. + +Αλκιβιάδης Α’ Αλκιβιάδης Β’ : η αυτοεπίγνωση, το «γνώθι +σαυτόν», κι ακόμη βαθύτερα η θεώρηση του εσωτερικού κόσμου μας +τίθεται στον Αλκιβιάδη σαν αφετηρία και βάση της εξύψωσης του +άνθρωπου. Αφού διευκρινισθή πρακτικά, ότι χωρίς την αυτεπίγνωση +δεν έχουμε ορθή αντίληψη του δικαίου και του οφελίμου, μετά +γενικεύεται η ιδέα της αυτοεπίγνωσης και η ωφέλεια που έχουμε +απ’ αυτήν παρουσιάζεται σαν εκείνο που κατ’ εξοχήν τελειοποιεί +τον άνθρωπο και που τον εξυψώνει προς το θείο. Έτσι, οι +αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο πυρήνας, μπορεί να πη +κανείς, της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο συναπτόμενος διάλογος +«Αλκιβιάδης Β’» ξεκινώντας από τ’ ότι οι άνθρωποι προσεύχονται +για να ζητήσουν πολλές φορές επιβλαβή πράγματα, καταλήγει στ’ +ότι αγνοούμε το τι είναι το ωφέλιμο και τι το αγαθό. Η +μετάφραση του Ν. Καζαντζάκη. + +Ίππαρχος, Οι αντεραστές: στον πρώτο από τους δυο αυτούς +διαλόγους, τον «Ίππαρχο», ερευνάται τι είναι η αγάπη του +κέρδους και, πιο γενικά, η τάση του άνθρωπου να ωφεληθεί από +τον διπλανό του και να επικρατήση, και κατά πόσο μια τέτοια +τάση είναι βλαβερή και άδικη. Αφού αποδειχθή η σχετικότητα των +παρόμοιων αντιλήψεων, συμπεραίνεται ότι η φιλοκέρδεια είναι μια +φυσική ανθρώπινη ροπή. Στους «αντεραστές» εξετάζεται τι είναι +φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς ωφελεί, κατακρίνονται δε αυτοί +που την απλή πολυμάθεια την παρουσιάζουνε σαν σοφία. + +Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών : Στον πρώτο από τους τρεις αυτούς +διαλόγους ερευνάται τι είναι πλούτος και κατά πόσον μπορεί να +είναι ωφέλιμος στον άνθρωπο. Στον δεύτερο, τον «Αξίοχο», +γίνεται επισκόπηση της εσώτερης πίστης που έχει ο άνθρωπος για +την ψυχή και η πίστη τούτη προβάλλεται έμμεσα σαν εκμηδένιση +του φόβου του θανάτου. Στην «Αλυόνα», ποιητικά και με κάποιον +μυστικισμό, ερμηνεύεται η μεταμορφωτική δύναμη της ύλης της +φύσεως. Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Μάνεση. + +Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων ο Ελεάτης υποστηρίζουν +δογματικά το ενιαίο του σύμπαντος, αποδείχνοντας με πλήθος +μεταφυσικούς ισχυρισμούς το αδύνατο της πολλαπλότητας των +όντων. Μα ο Σωκράτης, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τους φέρνει σε +αντιφάσεις, για να προκύψη τελικά ως βαθύτερο συμπέρασμα του +διαλόγου, η σχετικότητα των ανθρωπίνων γνώσεων και το σφαλερό +κάθε δογματικής θεωρίας. + +Συμπόσιον: Σε συμπόσιο, όπου γιορτάζεται η νίκη του πλουσίου +δραματικού ποιητού Αγάθωνος, οι συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να +εγκωμιάσουν, κάθε ένας χωριστά, τον έρωτα. Τελευταίος μιλεί ο +Σωκράτης για να ορίση ότι ο έρωτας, όπως τον εννοούν όλοι, +είναι η επιθυμία του άνθρωπου για την ομορφιά. Στην διήγηση του +περιλαμβάνει τον μύθο της γένεσης του Έρωτα, γεμάτον βαθύ και +υψηλόν μυστικισμό, και παρουσιάζει ιδεολογικά τον ερωτικό πόθο +σαν φιλοσοφική έφεση, ως τάση προς ευδαιμονία και, μαζί, +αθανασία. Ο ξαφνικός ερχομός του Αλκιβιάδη, μεθυσμένου, που +πειράζει φιλικά τον Σωκράτη, επιβεβαιώνει παραστατικά τη +σωκρατική ιδεολογία. Μεταφραστής ο Ν. Κουντουριώτης. + +Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και +επίκριση των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της +κενότητας της σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των +επιφανών και φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων. +Ορισμένοι υπαινιγμοί αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη. +Μεταφραστής ο Α. Χαροκόπος. + +Μένων : Από τους πιο λιτούς πλατωνικούς διάλογους, που δείχνει, +εντούτοις, την ευρύτητα και την πολυμέρεια του μεγάλου +φιλοσόφου. Εξετάζει και αναλύει την αρετή, αν και κατά πόσον +είναι έμφυτη στον άνθρωπο. η μαθηματικά διατυπωμένη σκέψη, η +αλληλουχία και η ακρίβεια των συλλογιστικών επιχειρημάτων καθώς +και η οικονομία του, που περιορίζει αυστηρά το θέμα του, +πλησιάζουν τον διάλογο αυτόν στην λεγομένη, κιόλας, θετική +φιλοσοφία. Η μετάφραση έγινε από τον Χαρίλαο Παπαντωνίου. + +Θεάγης. Περί δικαίου. Περί αρετής : στον πρώτον από τους τρεις +αυτούς διαλόγους, ο Πλάτων εξετάζει το τι είναι σοφία και αν +μπορή να διδαχτή, και θέτει σαν βάση της μόρφωσης και της +επίδοσης του ανθρώπου την εσωτερική φυσική κλίση του. Στον +διάλογο τούτο γίνεται πολύς λόγος από τον Σωκράτη για το γνωστό +δαιμόνιο του. Στον δεύτερο ερευνάται αν η αντίληψη του δικαίου +είναι έμφυτη η επίκτητη, και στον τρίτο αν μπορή να διδαχτή ή +όχι η αρετή, για να κατάληξη στο συμπέρασμα, ότι η αρετή είναι +θείο δώρο. Μετάφραση του Σ. Λιμπεροπούλου. + +Φίληβος : Στην ερώτηση, που βασίζεται το αγαθό, ο Φίληβος +άπαντα προβάλλοντας την ηδονή κι ο Σωκράτη αντιπαραβάλλει τη +φρόνηση. Κι αφού δειχτή, ότι για τον άνθρωπο είναι +σημαντικώτερη η φρόνηση, ως κάτι πεπερασμένο και αντιληπτό +συμπεραίνεται ότι ο συνδυασμός φρονήσεως και αρετής οδηγεί στο +αγαθό. Μετάφραση Κ. Ζάμπα. + +Πρωταγόρας : Ύστερα από ωραία και ειρωνική περιγραφή των +επιδειχτικών και φαντασμένων τρόπων των σοφιστών, γίνεται +συζήτηση, ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Πρωταγόρα, περί αρετής. +Επιδέξια φέρνοντας σε αδιέξοδο τον σοφιστή, ο Σωκράτης +αποδείχνει πως η αρετή είναι αυτοδίδαχτη κ’ ύστερα, +μεταστρέφοντας τους συλλογισμούς του την παρουσιάζει σαν +αποτέλεσμα γνώσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου. + +Κριτίας : Αναφερόμενος στη μυθολογούμενη χώρα της Ατλαντίδος, +της οποίας μας δίδεται ποιητική και εξαιρετικά παραστατική +περιγραφή, ο Ελάτων διατυπώνει εδώ το ιδανικό, κατά την +αντίληψη του πολιτικό και κοινωνικό σύστημα: έναν συνδυασμό +μοναρχίας και ομοσπονδιακής οργάνωσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου. + +Λάχης: Ο διάλογος αυτός θέτει σαν βάση ανατροφής την ανδρεία, +κι από ηθική κι από υλική άποψη. Εξετάζοντας το τι είναι η +ανδρεία και μην καταλήγοντας σε κανέναν ορισμό, καταλήγει στο +συμπέρασμα ότι οι αρετές δεν μπορούν να καθοριστούν θεωρητικά +και απόλυτα. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης + +Λύσις : Διάλογος μεταξύ Σωκράτους και ωραίων εφήβων στην +παλαίστρα, που ερευνά τα σχετικά με την φιλία που αρμόζει στους +νέους απέναντι των μεγαλυτέρων τους και, πιο γενικά, την φιλία +σαν ατομική και κοινωνικήν αρετή. Μεταφραστής ο Άριστος +Καμπάνης. + +Απολογία Σωκράτους: Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του +Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόριση της ζωής και +της διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιο το Σωκράτη, +ενώ απολογείται, σαν υπεράσπιση του εαυτού του κατά των +κατηγόρων του. Η μετάφραση έγινε από τον Αλ. Μωραϊτίδη. + +Ευθύφρων: Στον διάλογο τούτο εξετάζεται και αναλύεται με +βαθύτητα φιλοσοφική και φιλελευθερισμό το τι είναι οσιότης, +δηλαδή ευσέβεια, αρετή και νομιμοφροσύνη. Επικρίνοντας την +πρόληψη και την κατά τύπους μόνον και παράδοσιν ευσέβεια, θέτει +σαν αφετηρία και γνώμονα της αληθινής ηθικής την έμφυτη και +κατά συνείδησιν ηθικότητα. Μετάφραση Αλ. Μωραϊτίδη. + +Γοργίας: Συζήτηση του Σωκράτους με τον διάσημο σοφιστή της +αρχαιότητος Γοργία, που δίδασκε πως η τυπική μόρφωση η +επιστημονική πολυμάθεια, όπως λέγεται σήμερα αρκεί για ν’ +αναδειχτή ένας άνθρωπος. θέμα της συζητήσεως είναι, αν η +ρητορική πετυχαίνει να δώση την υπεροχή, πράγμα που αποκρούει ο +Σωκράτης, αποδείχνοντας πώς η αληθινή μόρφωση είναι αυτή που +θεμελιώνεται πάνω στην φιλοσοφία. Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως. + +Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας +τάχα εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από +την Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ’ +ειρωνική σάτυρα της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της +εποχής εκείνης, των οποίων μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος +και την παραλογιζόμενη σοφιστεία. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. +Ζερβό. + +Τίμαιος : Αποτελεί σύστημα μεταφυσικής φιλοσοφίας περί γενέσεως +του κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, που παρουσιάζει πολλή +συγγένεια με τις θεωρίες των Πυθαγορείων. Ο Τίμαιος αναπτύσσει +βαθύτατες ιδέες για τον χαρακτήρα του κόσμου και ο Σωκράτης +διευκρινίζει, συντελώντας στην ενάργεια και την παραστικότητα +του πλατωνικού ύφους. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Γρατσιάτο. + +Ίων. Μίνως. Δημόδοκος. Σίσυφος. Κλειτοφών: Ο πρώτος από τους +διάλογους αυτούς ελέγχει την επιπόλαιη γνώση. Ο δεύτερος +αναφέρεται στις περί του δικαίου και της αρετής γενικές και +σχετικές αντιλήψεις. Ο «Δημόδοκος», ξεκινώντας από το ερώτημα, +αν και από ποιους πρέπει να ζητούμε συμβουλές, ανάγεται, πιο +γενικά, στην εξέταση του τρόπου και του ποιού της επίκτητης +μόρφωσης. Ο «Σίσυφος» αναλύει τι είναι πρακτική και τι +θεωρητική σκέψη και πόσον είναι ωφέλιμη. Ο «Κλειτοφών», τέλος +επισκοπώντας τις περί ηθικής αντιλήψεις, αποδείχνει τη +σχετικότητα τους. Μεταφραστής ο Ν. Καζαντζάκης. + +Πολιτεία: Το πρωτοτυπώτερο και πλαστικώτερο από τα πλατωνικά +έργα, αποτελούμενο από δέκα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο, που +αναφέρεται στην δικαιοσύνη, γίνεται η αφετηρία για να διατυπωθή +μετά η ιδέα του ιδανικού πολιτεύματος. Η οριζόμενη ισότητα +δικαιωμάτων των πολιτών, ο διακανονισμός ίσης εργασίας, η +κατανομή των πολιτών σε τρεις τάξεις, η εξίσωση ανδρών και +γυναικών, η κοινογαμία κ’ η κοινοκτημοσύνη, ο αποκλεισμός των +ποιητών, ο περιορισμός της αύξηση του πληθυσμού, οι +πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και αστικού δικαίου, +συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό, αποτέλεσανε +την αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και πολιτικών +θεωριών. Έτσι, που και από την άποψη αυτή αποτελή ένα από τα +σημαντικώτερα δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Η μετάφραση +οφείλεται στον Ιωάννη Γρυπάρη. Τόμοι τρεις. + +Νόμοι και Επινομίς : Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε +δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια, +διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος +Αθηναίος, δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας +πορείας από την Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας. Στον +διάλογο παίρνουνε μέρος ο Λακεδαιμόνιος Μέγιλος, και ο Κρητικός +Κλεινίας, που εκπροσωπούν τα δύο περιφημότερα αρχαία +πολιτεύματα, το μινωικό και το σπαρτιατικό. Εδώ δε θα +συναντήσουμε περιγραφές χαρακτήρων και επεισόδια. Κάθε +συζητητής παρουσιάζεται απλά σαν εκπρόσωπος μιας ωρισμένης +θεωρίας, για να διατυπωθή τελικά η ώριμη φιλοσοφική αντίληψη +του Πλάτωνος σε πολιτικό σύστημα, επιδεχτικό εφαρμογής. Η +«Έπινομίς», αποτελώντας συνέχεια των «Νόμων» είναι ταυτόχρονα +και μια επεξήγηση τους συχνά. Μεταφραστής ο Κ. Ζάμπας. Τόμοι +τέσσερις. + +Επιστολές και Όροι: Οι αποδιδόμενες, από την αρχαιότητα κιόλας, +επιστολές στον Πλάτωνα, αναφέρονται στις φιλοσοφικές αντιλήψεις +του και δίδουν πλείστες όσες λεπτομέρειες για την ζωή του +μεγάλου φιλοσόφου. Με τις «Επιστολές» συνεκδίδονται και οι +«‘Όροι», ερμηνεία, δηλαδή, ειδικών λέξεων και φιλοσοφικών όρων +που συναντούνται στα διάφορα έργα του Πλάτωνος. + +ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ + +ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36 + +(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.) + + + + +Αίθουσα 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Χιλιάδες είδη βιβλίων στις +μισές τιμές και με μεγάλες ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ + + + + +Γ. ΛΑΔΙΑΣ & ΣΙΑ Ε.Π.Ε + +* * * + +Η Σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, των Εκδόσεων Φέξη, +υπήρξεν ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά +προσφερόταν συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η +αρχαία ελληνική σκέψη (Ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, δράμα, +δικανικός και πολιτικός λόγος) σε δημιουργικές μεταφορές της, +από τους άριστους μεταφραστές του τόπου, στην πιο σύγχρονη +μορφή που πήρε εξελισσόμενο το γλωσσικό της όργανο. Ο Όμηρος, +οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο +Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο +Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται και +σήμερα, στις κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή, +Μωραϊτίδη, Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, +Καμπάνη, Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, +Φιλαδελφέως, Τσοκόπουλου, Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ, σε μια +σύγχρονη σειρά εκδόσεων βιβλίου τσέπης, πράγμα που επίσης +γίνεται για πρώτη φορά, συστηματικά, στην Ελλάδα. + +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». +Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις +Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου +ύστερα από απόφαση της Αθηνάς, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται +από τον Άρειο Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου. + + +Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ +ΤΟ +ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ. + + +ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36 +ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61 + +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ + + + + + + + +End of the Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus + +*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES *** + +***** This file should be named 39208-0.txt or 39208-0.zip ***** +This and all associated files of various formats will be found in: + http://www.gutenberg.org/3/9/2/0/39208/ + +Produced by Sophia Canoni + +Updated editions will replace the previous one--the old editions +will be renamed. + +Creating the works from public domain print editions means that no +one owns a United States copyright in these works, so the Foundation +(and you!) can copy and distribute it in the United States without +permission and without paying copyright royalties. Special rules, +set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to +copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to +protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark. Project +Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you +charge for the eBooks, unless you receive specific permission. If you +do not charge anything for copies of this eBook, complying with the +rules is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose +such as creation of derivative works, reports, performances and +research. They may be modified and printed and given away--you may do +practically ANYTHING with public domain eBooks. Redistribution is +subject to the trademark license, especially commercial +redistribution. + + + +*** START: FULL LICENSE *** + +THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE +PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK + +To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free +distribution of electronic works, by using or distributing this work +(or any other work associated in any way with the phrase "Project +Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project +Gutenberg-tm License (available with this file or online at +http://gutenberg.org/license). + + +Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm +electronic works + +1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm +electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to +and accept all the terms of this license and intellectual property +(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all +the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy +all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession. +If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project +Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the +terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or +entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. + +1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be +used on or associated in any way with an electronic work by people who +agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few +things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works +even without complying with the full terms of this agreement. See +paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project +Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement +and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic +works. See paragraph 1.E below. + +1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation" +or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project +Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual works in the +collection are in the public domain in the United States. If an +individual work is in the public domain in the United States and you are +located in the United States, we do not claim a right to prevent you from +copying, distributing, performing, displaying or creating derivative +works based on the work as long as all references to Project Gutenberg +are removed. Of course, we hope that you will support the Project +Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by +freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of +this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with +the work. You can easily comply with the terms of this agreement by +keeping this work in the same format with its attached full Project +Gutenberg-tm License when you share it without charge with others. + +1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern +what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in +a constant state of change. If you are outside the United States, check +the laws of your country in addition to the terms of this agreement +before downloading, copying, displaying, performing, distributing or +creating derivative works based on this work or any other Project +Gutenberg-tm work. The Foundation makes no representations concerning +the copyright status of any work in any country outside the United +States. + +1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: + +1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate +access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently +whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the +phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project +Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, +copied or distributed: + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + +1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived +from the public domain (does not contain a notice indicating that it is +posted with permission of the copyright holder), the work can be copied +and distributed to anyone in the United States without paying any fees +or charges. If you are redistributing or providing access to a work +with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the +work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 +through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the +Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or +1.E.9. + +1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted +with the permission of the copyright holder, your use and distribution +must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional +terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked +to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the +permission of the copyright holder found at the beginning of this work. + +1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm +License terms from this work, or any files containing a part of this +work or any other work associated with Project Gutenberg-tm. + +1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this +electronic work, or any part of this electronic work, without +prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with +active links or immediate access to the full terms of the Project +Gutenberg-tm License. + +1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, +compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any +word processing or hypertext form. However, if you provide access to or +distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than +"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version +posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org), +you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a +copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon +request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other +form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm +License as specified in paragraph 1.E.1. + +1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, +performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works +unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. + +1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing +access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided +that + +- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from + the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method + you already use to calculate your applicable taxes. The fee is + owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he + has agreed to donate royalties under this paragraph to the + Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments + must be paid within 60 days following each date on which you + prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax + returns. Royalty payments should be clearly marked as such and + sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the + address specified in Section 4, "Information about donations to + the Project Gutenberg Literary Archive Foundation." + +- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies + you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he + does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm + License. You must require such a user to return or + destroy all copies of the works possessed in a physical medium + and discontinue all use of and all access to other copies of + Project Gutenberg-tm works. + +- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any + money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the + electronic work is discovered and reported to you within 90 days + of receipt of the work. + +- You comply with all other terms of this agreement for free + distribution of Project Gutenberg-tm works. + +1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm +electronic work or group of works on different terms than are set +forth in this agreement, you must obtain permission in writing from +both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael +Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the +Foundation as set forth in Section 3 below. + +1.F. + +1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable +effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread +public domain works in creating the Project Gutenberg-tm +collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic +works, and the medium on which they may be stored, may contain +"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or +corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual +property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a +computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by +your equipment. + +1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right +of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project +Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project +Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all +liability to you for damages, costs and expenses, including legal +fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT +LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE +PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE +TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE +LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR +INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH +DAMAGE. + +1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a +defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can +receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a +written explanation to the person you received the work from. If you +received the work on a physical medium, you must return the medium with +your written explanation. The person or entity that provided you with +the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a +refund. If you received the work electronically, the person or entity +providing it to you may choose to give you a second opportunity to +receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy +is also defective, you may demand a refund in writing without further +opportunities to fix the problem. + +1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth +in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER +WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO +WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. + +1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied +warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. +If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the +law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be +interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by +the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any +provision of this agreement shall not void the remaining provisions. + +1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the +trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone +providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance +with this agreement, and any volunteers associated with the production, +promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works, +harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, +that arise directly or indirectly from any of the following which you do +or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm +work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any +Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause. + + +Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm + +Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of +electronic works in formats readable by the widest variety of computers +including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists +because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from +people in all walks of life. + +Volunteers and financial support to provide volunteers with the +assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's +goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will +remain freely available for generations to come. In 2001, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure +and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations. +To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation +and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 +and the Foundation web page at http://www.pglaf.org. + + +Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive +Foundation + +The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit +501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the +state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal +Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification +number is 64-6221541. Its 501(c)(3) letter is posted at +http://pglaf.org/fundraising. Contributions to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent +permitted by U.S. federal laws and your state's laws. + +The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S. +Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered +throughout numerous locations. Its business office is located at +809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email +business@pglaf.org. Email contact links and up to date contact +information can be found at the Foundation's web site and official +page at http://pglaf.org + +For additional contact information: + Dr. Gregory B. Newby + Chief Executive and Director + gbnewby@pglaf.org + + +Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation + +Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide +spread public support and donations to carry out its mission of +increasing the number of public domain and licensed works that can be +freely distributed in machine readable form accessible by the widest +array of equipment including outdated equipment. Many small donations +($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt +status with the IRS. + +The Foundation is committed to complying with the laws regulating +charities and charitable donations in all 50 states of the United +States. Compliance requirements are not uniform and it takes a +considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up +with these requirements. We do not solicit donations in locations +where we have not received written confirmation of compliance. To +SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any +particular state visit http://pglaf.org + +While we cannot and do not solicit contributions from states where we +have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition +against accepting unsolicited donations from donors in such states who +approach us with offers to donate. + +International donations are gratefully accepted, but we cannot make +any statements concerning tax treatment of donations received from +outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. + +Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation +methods and addresses. Donations are accepted in a number of other +ways including checks, online payments and credit card donations. +To donate, please visit: http://pglaf.org/donate + + +Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic +works. + +Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm +concept of a library of electronic works that could be freely shared +with anyone. For thirty years, he produced and distributed Project +Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support. + + +Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed +editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S. +unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily +keep eBooks in compliance with any particular paper edition. + + +Most people start at our Web site which has the main PG search facility: + + http://www.gutenberg.org + +This Web site includes information about Project Gutenberg-tm, +including how to make donations to the Project Gutenberg Literary +Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to +subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. diff --git a/39208-0.zip b/39208-0.zip Binary files differnew file mode 100644 index 0000000..3170f65 --- /dev/null +++ b/39208-0.zip diff --git a/39208-h.zip b/39208-h.zip Binary files differnew file mode 100644 index 0000000..71b619c --- /dev/null +++ b/39208-h.zip diff --git a/39208-h/39208-h.htm b/39208-h/39208-h.htm new file mode 100644 index 0000000..750b902 --- /dev/null +++ b/39208-h/39208-h.htm @@ -0,0 +1,3106 @@ +<?xml version="1.0"?> +<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" +"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd"> +<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> +<head> +<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" /> +<meta name="keywords" + content="Αισχύλος, Γρυπάρης, Ορέστεια, Ευμενίδες, Δράμα, Τραγωδία" /> +<title>Ευμενίδες</title> +</head> +<body> + + +<pre> + +The Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + + +Title: The Eumenides + +Author: Aeschylus + +Translator: Ioannis Gryparis + +Release Date: March 19, 2012 [EBook #39208] + +Language: Greek + +Character set encoding: UTF-8 + +*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES *** + + + + +Produced by Sophia Canoni + + + + + +</pre> + + +<p>Note: The tonic system has been changed from polytonic to +monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise. +The translator has chosen not to assume the ancient text that is +missing, but to denote the gap by . . . . </p> + +<p>Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε +μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. +Ο μεταφραστής έχει επιλέξει να μην υποθέσει τα λόγια για μέρη του +αρχαίου κειμένου που λείπουν, αλλά να υποδείξει την έλλειψη με . . . +.</p> + +<p style='text-align:center;'><br /><img src="images/cover.jpg" width="439" height="628" alt="Εξώφυλλο" /><br /></p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ +ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</h4> + +<h2 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΥ</h2> + +<h1 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</h1> + +<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η<br /> +I Ω Α Ν. Γ Ρ Υ Π Α Ρ Η</h3> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΕΞΉ</h4> + +<p style="text-align: center"> +<br /> +ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ<br /> +ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ<br /> +<br /> + +ΑΙΣΧΥΛΟΥ<br /><br /> + +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ<br /> +<br /> +ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ<br /> +I. Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ<br /> + +ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ<br /> +ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ<br /> +1911</p> + + +<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">Ε Υ Μ Ε Ν I Δ Ε Σ</h3> + +<p>Εις τας Ευμενίδας, το τελευταίον δράμα της Ορεστείας, η σκηνή +υπόκειται κατ' αρχάς μεν εις τον ναόν του Πυθίου Απόλλωνος εν +Δελφοίς, όπου, υπό την προστασίαν του Θεού, ο μητροκτόνος Ορέστης +ευρίσκει προσωρινόν άσυλον από την καταδίωξιν των Ερινύων. Ο ίδιος ο +θεός αποκοιμίζει τας τιμωρούς θεάς και διευκολύνει την φυγήν του +Ορέστου, όστις κατά συμβουλήν του καταφεύγει εις τας Αθήνας, ικέτης +της Αθηνάς. Εις τας Αθήνας λοιπόν συνεχίζεται και τελειώνει η πράξις. +Η Αθηνά δεχθείσα ικέτην τον Ορέστην, μη δυναμένη όμως αφ' ετέρου να +παρίδη το δίκαιον των φοβερών Ερινύων, συνιστά εκ των πολιτών το μέγα +και σεμνότατον εκείνο κριτήριον του Αρείου Πάγου, διά να αποφασίση +περί της τύχης του υποδίκου. Η διαδικασία διεξάγεται καθ' όλους τους +τύπους της ποινικής νομοθεσίας των Αθηναίων, και με την ψήφον της +Αθηνάς, επελθούσης ισοψηφίας, ο Ορέστης κηρύσσεται ελεύθερος του +φόνου. Αλλ' η τοιαύτη απόφασις εξεγείρει φοβεράν την οργήν των +Ερινύων κατά της πόλεως των Αθηνών, την οποίαν μόλις και μετά βίας +επί τέλους κατευνάζει η Αθηνά διά της πειθούς και των υποσχέσεών της. +«Τοιουτοτρόπως η τέχνη του ποιητού τερματίζει την μακράν ταύτην +σειράν τραγικών καταστροφών, την φοβεράν και αιματηράν ταύτην +τριλογίαν, με την παρήγορον εικόνα μιας ιεράς τελετής, με τα ευσεβή +εφύμνια τα αντηχούντα από της σκηνής και προς τα οποία +ανταποκρίνονται εκ του αμφιθεάτρου αι θορυβώδεις και χαρμόσυνοι +επευφημίαι των θεατών». (M. Patin). - Περιώνυμος έμεινεν εις το +Αττικόν θέατρον, διά την πρωτοφανή κατάπληξιν την οποίαν επροξένησεν, +η σκηνή εκείνη των Ευμενίδων, όπου το φάσμα της Κλυταιμνήστρας +εξεγείρει εκ του ύπνου τας Ερινύας και τας παρορμά εις νέαν +καταδίωξιν του φονέως της υιού της.</p> + +<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΡΟΣΩΠΑ</h3> + +<p> +<br /> +ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ<br /> +ΑΠΟΛΛΩΝ<br /> +ΟΡΕΣΤΗΣ<br /> +ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ<br /> +ΧΟΡΟΣ<br /> +ΑΘΗΝΑ<br /> +ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ</p> + +<h3 style="margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΥ<br /> +ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</h3> + +<p> +<br /> +ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ</p> + +<p>Πρώτο δοξάζω απ τους θεούς στη δέησί μου<br /> +την πρωτομάντισσα τη Γη· και υμνώ κατόπι<br /> +τη Θέμιδα, που δεύτερη, καθώς το λέγουν,<br /> +σ' αυτό το μητρικό της κάθησε μαντείο·<br /> +και τρίτη στη σειρά, με θέλημά της κι όχι<br /> +από κανέν' αναγκασμένη, εκάθησε άλλη<br /> +θυγατέρα της Γης, η τιτανίδα η Φοίβη<br /> +και αυτή γενέθλιο τόδωκε δώρο στο Φοίβο,<br /> +πούχει της μάμης τόνομα παράνομα του.<br /> +Κι αυτός της Δήλου αφίνοντας λίμνη και ξέρες,<br /> +στους ήμερους γιαλούς άραξε της Παλλάδος<br /> +κ' ήρθ' από κει σ' αυτή του Παρνασού τη χώρα<br /> +και τον ξεπροβοδίζανε με πολύ σέβας<br /> +στρώνοντας δρόμο να διαβή οι γυιοί του Ηφαίστου<br /> +κ' ήμερη κάνοντας τη γη πούταν πριν άγρια.<br /> +Και με τιμές τον δέχτηκε ο λαός μεγάλες<br /> +κι ο βασιλιάς Δελφός της χώρας κυβερνήτης.<br /> +Κι ο Δίας στο νου του εμπνέοντας τη θεία την τέχνη<br /> +τον βάζει μάντη τέταρτο σ' αυτούς τους θρόνους,<br /> +κ' είναι του Δία πατέρα του ο Λοξίας προφήτης.</p> + +<p>Απ τους θεούς αυτούς αρχίζω τις ευχές μου·<br /> +και την Προναία δοξολογώ Παλλάδα πρώτη<br /> +κ' υμνώ τις νύφες πόχουν το Κωρύκιον άντρον,<br /> +φώλιασμα των πουλιών και των θεών συχνάσμα<br /> + - τον τόπον έχει ο Βρόμιος, δεν το ξεχάνω,<br /> +αφόντας ο θεός ωδήγησε τις Βάκχες<br /> +κ' έβαλε σα λαγό να σχίσουν τον Πενθέα· - <br /> +και τις πηγές του Πλείστου και του Ποσειδώνα<br /> +την δύναμιν υμνόντας και τον τέλειο Δία<br /> +έπειτα μάντισσα στον τρίποδα καθίζω.</p> + +<p>Και τώρ' ας δώσουν από πριν πολύ πιο κάλλια<br /> +να μου συντύχη το έμπασα· και με τον κλήρο<br /> +όσοι είναι ας έρθουν Έλληνες, κατά το νόμο·<br /> +γιατ' όπως οδηγάει ο θεός και προφητεύω.</p> + +<p>Ω, τρόμος ναν το πης και τρόμος ναντιβλέψης<br /> +μ' έδιωξεν όξω από τα σπίτια του Λοξία<br /> +που μήτε νόχω ανάκαρα, μουδ' όρθια στέκω,<br /> +και τρέχω με τα χέρια αντίς με τα κανιά μου<br /> +γιατί είναι τίποτα η γρηά σαν πάρη φόβο!<br /> +Μπαίνω λοιπόν στο πολυστέφανο το βάθος<br /> +όπου θωρώ κάποιο θεοκατάρατο άνδρα<br /> +πάνου στον ομφαλό να κάθουνταν ικέτης<br /> +κ' αίμα τα χέρια του έσταζαν και το σπαθί του<br /> +γυμνό κρατούσε κι' αψηλόν ελιάς κλωνάρι<br /> +με λήνον μεγαλώτατο σεμνά ζωσμένο,<br /> +μ' άσπρο μαλλί, για να σου δώσω να το νοιώσης·<br /> +και μπρος στον άντρ' αυτό φριχτό καρτέρι<br /> +κοιμάται γυναικών, σε θρόνους καθισμένες·<br /> +όχι γυναίκες μα Γοργόνες λέω πως νάναι,<br /> +μα ουδέ και με Γοργόνες πάλιν απεικάζω<br /> +γιατί τις έχω κάπου ιδή ζωγραφισμένες<br /> +ν' αρπάζουν του Φινέα το δείπνο· μ' αυτές όμως<br /> +φτερά δεν έχουν, μαύρες και σιχάμματα είναι<br /> +και ρεύγονται έτσι και φυσούνε που να φεύγης<br /> +και στάζουν απ τα μάτια τους μισητόν αίμα,<br /> +κ' είν' η στολή τους να μην πλησιάζουν ούτε<br /> +σε αγάλματα θεών ούτε σε ανθρώπων σπίτια·<br /> +ποτέ δεν είδα το σκαρί του συναφιού των<br /> +κι' ουδέ ποια γης καυχιέται νάθρεψε το γένος<br /> +άβλαβα αυτό, χωρίς τον κόπο της να κλάψη.</p> + +<p>Μα για τα επίλοιπ' ας γνοιαστή ο ίδιος τώρα<br /> +του ναού τούτου ο κύριος Λοξίας ο μέγας,<br /> +που τέχνη του είναι οι μαντουδειές και γιατροσόφια<br /> +και να ξορκίζη τα κακά κι απ άλλων σπίτια.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Δε θενά σε προδώσω· πάντοτε φρουρός σου<br /> +κι αν πλάι σου παραστέκομαι κι αν μακράν είμαι<br /> +δεν θενά γίνω μαλακός για τους εχθρούς σου·<br /> +Πιάστηκαν βλέπεις τώρ' αυτές οι λυσσασμένες<br /> +σε ύπνο βαρύ παράδοτες, οι πομπιασμένες<br /> +οι γρηές οι κόρες της Νυχτός, που δεν τις σμίγει<br /> +κανείς θεός, ουδ' άνθρωπος, ούτε θηρίον·<br /> +κ' έγιναν μόνον για κακό κέχουν μονιά τους<br /> +το σκότος και του Τάρταρου τα καταχθόνια<br /> +απ τους θεούς κι απ τους ανθρώπους μισημένες.<br /> +Μα όμως να φεύγης και το θάρρος σου μη χάσης<br /> +γιατί θενά σε κυνηγήσουν κι αν περνόντας<br /> +την πατημένη τη στεριά πίσω σου αφήσης<br /> +και πάνω από τη θάλασσα κι απ τα νησιά της·<br /> +και μη αποκάμεις να περιβοσκίζης τούτα<br /> +τα πάθη κι άμα 'ρθής στην πόλι της Παλλάδος<br /> +κάθου κι αγκάλιασε το ξύλινο άγαλμά της·<br /> +και κει μ' αυτές θα βρούμε κρίσι και με λόγια<br /> +που να μαλάζουν τις καρδιές θα κάμω τρόπο<br /> +μια και καλή απ τα πάθη αυτά να σε γλυτώσω<br /> +αφού σ' έσπρωξα εγώ τη μάννα σου να σφάξης.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ<br /> +Άναξ Απόλλων, ξέρεις ναγαπάς το δίκιο<br /> +κι αφού το ξέρεις κάμε και να μη μ' αφίσης,<br /> +και η δύναμή σου εγγύησι πως θα με σώσης.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Θύμας το αυτό κι ας μη νικάη το νου σου ο φόβος<br /> +μα εσύ, αυτάδελφο αίμα κι απόνα πατέρα,<br /> +φύλαγέ τον, Ερμή· κιόπως και τόνομα έχεις<br /> +γίνε απ αλήθεια κι Οδηγός να συνοδεύης<br /> +τον ικέτη μου αυτόν· κι ο Δίας τιμά το σέβας<br /> +των κηρύκων, που για καλό του ανθρώπου εδόθη.</p> + +<p> +ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ</p> + +<p>Κοιμάσθε, ωιμέ! και σαν κοιμάσθε ποια σας χρεία; <br /> +Μα εγώ από σας σε τέτοιο τρόπο ατιμασμένη,<br /> +με διπλό πήχυ, για το φόνο που έχω κάμη<br /> +δε λέει να πάψη των νεκρών η καταφρόνια<br /> +κι άτιμη τριγυρνώ: γιατί έχω, ξέρετέ το<br /> +την πιο από μέρος τους μεγάλη κατηγόρια·<br /> +μα πόπαθα τέτοιο κακό απ τους πιο ζεστούς μου.<br /> +κανείς θεός δεν είπε να οργιστή για μένα,<br /> +που, μάννα, σφάχτηκα απ τα χέρια του παιδιού μου.<br /> +Και ιδέτε αυτές μου τις πληγές με την καρδιά σας.<br /> +γιατί φωτίζεται η ψυχή σαν κλειούν τα μάτια,<br /> +ενώ στο ξύπνο δε θωρεί καλά το πνεύμα.<br /> +Κι όμως πόσα δεν έχετε γευτή από μένα,<br /> +ακράσωτες χοές και προσφορές καθάριες<br /> +και δείπνα που θυσίαζα σεμνά τις νύκτες<br /> +σε ώρα που για κανέν' άλλο θεό δεν είναι!<br /> +μα όλα αυτά τώρα βλέπω κλωτσοπατημένα<br /> +και κείνος πάει και ξέφυγε σαν το ζαρκάδι<br /> +κ' έτσι αλαφρά καταμεσίς απ τα πλεμμάτια<br /> +με πολύ περιγέλοιο σας πηδάει και πάει.<br /> +Μ' ακούσετέ μου κ' είναι αυτά για τη ψυχή μου <br /> +όσα είπα· και ξυπνήστε, σκιές του κάτω κόσμου<br /> +που όνειρο τώρα κράζω σας, η Κλυταιμνήστρα!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>(Μούγκρισμα).</p> + +<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p> + +<p>Μουγκρίζετε, μα εκείνος τώρα πήρε δρόμο<br /> +γιατί έχει φίλους που δε μοιάζουν τους δικούς μου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>(Μούγκρισμα).</p> + +<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p> + +<p>Βαθιά κοιμάσαι και δεν το ψυχοπονιέσαι<br /> +αυτό πόπαθα! φύγε ο φονιάς μου, ο γυιός μου!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>(Ούρλιασμα).</p> + +<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p> + +<p>Ούρλιαζε· κοίμου! μα δε λες και να ξυπνήσης<br /> +ποια δουλειάν έχεις παρά το κακό να κάνης;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>(Ούρλιασμα).</p> + +<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p> + +<p>Συμφώνησαν δυο δυνατοί, ο ύπνος κι ο κόπος<br /> +κι αδράνισαν της δράκισσας την άγριαν άφρη.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>(Διπλό δυνατό μούγκρισμα).<br /> +Πιάστο, πιάστο, πιάστο έχε το νου σου!</p> + +<p>ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ</p> + +<p>Στόνειρο κυνηγάς αγρίμι κι αλυχταίνεις<br /> +σα σκύλλος που όλο της δουλειάς του έχει την έγνοια.<br /> +Τι κάνεις; Σήκω κι ας μη σε νικάη ο κόπος<br /> +τον ύπνο απόδιωξε να δης τι έχομε πάθη!<br /> +Ας σου πληγώσουν την καρδιά οι ονειδισμοί μου<br /> +που είναι για τους φιλότιμους σα φτερνιστήρια·<br /> +τρέχα και φύσα επάνω του θανάτου αγέρα<br /> +για να τον λυώση ο αχνός των σωθικών σου η φλόγα·<br /> +εμπρός! με δεύτερα κυνήγια μάρανέ τον.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Ξύπνα, ξύπνα και συ αυτήν, και Γη εσένα.<br /> +Κοιμάσαι; Ξύπνα κι αποδιώχνοντας τον ύπνο<br /> +ας δούμε αν θάν' του κάκου αυτό το προοίμιό μας.</p> + +<p> - Όχου, αλλοί μου, αλλοί! Φίλες επάθαμε . . .</p> + +<p> - ω μου τα τόσα πόπαθα· κι όλα του κάκου!</p> + +<p> - επάθαμε κακό βαρύκλαυτο, πωπώ<br /> +αβάσταχτο κακό·<br /> +απ τα πλεμμάτια ξέμπλεξε και πάει ταγρίμι.</p> + +<p> - με νίκησ' ύπνος και την άγρη μου έχασα.</p> + +<p> - Ω, εσύ, του Δία ο γυιός, ο κλέφτης είσαι συ </p> + +<p> - και νέος εμάς, αρχαίες θεές, καββάλα επήρες·</p> + +<p> - και τίμησες αυτόν τον άντρα τον κακό<br /> +κι άθεο στους γονιούς,<br /> +και συ, θεός, τον μητροκτόνο επήες να σώσης</p> + +<p> - ποιος θενά πη πως είναι δίκια τάχ' αυτά;<br /> +Μα έφτασ' εμένα ονειδισμός μες στα όνειρά μου<br /> +και μου έζαψε σα διφρηλάτης μια<br /> +με μεσοβάσταχτο κεντρί<br /> +στα σωτικά, στο ψυχικό·<br /> + - κ' έχω να πω της μάστιγας<br /> +του δήμιου του ανήμερου<br /> +βαρύ το σύγκρυο το βαρύ που μ' έκοψε.</p> + +<p>Τέτοια κακά οι νεώτεροι θεοί μας κάνουν<br /> +που εξουσιάζουν το θρονί της Δίκης<br /> +αιματοκομποστάλαχτο<br /> +από τα πόδια ως την κορφή·<br /> + - έχεις της γης τον ομφαλό<br /> +να δης, που πήρε επάνω του<br /> +κι αταίριαστο κρατάει αιμάτων μόλυσμα.</p> + +<p>Και τους βωμούς του μαντικού του αδύτου<br /> +μόνος του πήε και μόλυνε<br /> +αυτόθελος κι αυτόκλητος<br /> +κ' ενάντια στους θεούς, για χάρι ενός θνητού<br /> +αφάνισε τις Μοίρες τις αρχαίες</p> + +<p>Μόνου η κακία που τόμεινε, μα κείνος<br /> +και κάτω αν φύγη από τη γη<br /> +ποτέ δε θαύρη γλυτωμό<br /> +κι άλλον εκδικητή για το αίμα που χρωστεί<br /> +πάνω στην κεφαλή του θενά πάρη.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Έξω, προστάζω γρήγορα απ' αυτά τα σπίτια<br /> +ξεκουμπιστείτε, αδειάστε μας τ' άγια τα μέρη.<br /> +μήπως σου έρθει λευκόφτερο κανένα φίδι<br /> +απ το χρυσόδετο δοξάρι αμολημένο,<br /> +κι ο πόνος μαύρο αφρό σε κάμη να ξεράσης<br /> +απ τ' άντερά σου, βγάζοντας τα αίματα πούπιες. <br /> +Σ' αυτά τα σπίτια δεν σου πρέπει να ζυγώνης,<br /> +μα όπου σφαγές και δίκες κεφαλών κομμένων<br /> +ματιών βγαλμένων, και γι' αφανισμό του γένους<br /> +των παιδιών στίβουν τον αφρό κι ακρωτηριάζουν,<br /> +καταπετρώνουν και σπαραχτικά μουγκρίζουν<br /> +οι καρφωμένοι στα παλούκια· τάχ' ακούτε<br /> +γιατί σας αποστρέφονται οι θεοί, που τέτοια<br /> +στρέγετε πανηγύρια; κι όλος της μορφής σας<br /> +το δείχνει ο τρόπος, μέσα σε σπηλιά να ζήτε<br /> +πρέπει αιμοβόρου λεονταριού κι όχι σε τέτοια<br /> +λαμπρά μαντεία να τρίβετε το μόλυσμά σας·<br /> +σύρτε, δίχως βοσκό να περιβοσκηθήτε,<br /> +κανείς θεός δεν τ' αγαπά τέτοιο κοπάδι!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Άναξ Απόλλων, άκουσέ με στη σειρά μου·<br /> +εσύ 'σαι, όχι συνένοχος να πης σε τούτα<br /> +μα όλως διόλου μόνου εσέ βαραίν' η αιτία.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Πώς δα; Δεν το ξηγάς και με πιότερα λόγια;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Συ τούδωκες χρησμό τη μάννα του να σφάξη.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Να πάρη του πατρός του εκδίκησι· πώς όχι!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Κ' αίμα νωπόν εδέχτηκες να προστατεύσης;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Μάλιστα εδώ τον πρόσταξα να καταφύγη.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και μας λοιπόν, τη συνοδεία του, αποδιώχνεις;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Γιατί σ' αυτό να μπήτε το ιερό δεν κάνει.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Όμως αυτό το χρέος μου είναι διωρισμένο.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Και ποια είν' αυτή η ωραία τιμή που έτσι καυχιέσαι;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Να διώχνουμε τους μητροκτόνους απ τα σπίτια.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Και τη γυναίκα που τον άντρα της σκοτώση;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ<br /> +Δεν είναι το ίδιο κι όποιος χύση αίμα δικό του.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Δίχως αξία λοιπόν κι ούτε ωφελούν καθόλου<br /> +της τέλειας Ήρας και του Δία οι συμφωνίες,<br /> +και η Κύπρις, η πηγή κάθε χαράς του ανθρώπου,<br /> +δίχως τιμή ξεγράφηκε μ' αυτό το λόγο·<br /> +γιατί ο μοιραίος δεσμός του αντρόγυνου, που η Δίκη<br /> +τον γνοιάζεται, είναι ανώτερος κι από τον όρκο.<br /> +Αν λοιπόν είσ' αδιάφορη για όσους σκοτώνουν<br /> +τα ταίρια τους κι ακδίκητους άνοργη αφήνεις,<br /> +άδικα τότε κυνηγάς και τον Ορέστη,<br /> +αφού απ τη μια μεριά και πάρα τα θυμάσαι<br /> +ενώ για τάλλα αδιάφορη ούτε σε γνοιάζει.<br /> +Μα η Αθηνά θενά γνοιαστή γι αυτά το δίκιο.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Κείνον εγώ ποτέ μου δεν θα τον αφήσω.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Κυνήγα τον λοιπόν, κόπο στον κόπο νάχης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Δεν είναι δα κι όσο τη λες μικρή η τιμή μου.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Τέτοια τιμή δε θάθελα και να την έχω.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Γιατί λογιέσαι μέγας βέβαια πλάι στο Δία·<br /> +μα εγώ, της μάννας με τραβάει το αίμα, κ' έτσι<br /> +για να τον γδικηθώ τα ίχνη του ψάχω ναύρω.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Κ' εγώ βοηθός του τον ικέτη μου θα σώσω<br /> +γιατί είναι φοβερή και σε θεούς κι ανθρώπους</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Ω δέσποινα' Αθηνά, με πρόσταξε ο Λοξίας<br /> +κ' ήρθα, μα καλοδέξου με άθλιον πλανήτη<br /> +που πια δεν είμαι ακάθαρτος και μολυσμένος·<br /> +το κακό τώρα εστόμωσε που είμαι μπασμένος<br /> +και σ' άλλα σπίτια και σχετίστηκα μ' ανθρώπους<br /> +όταν στεριές και θάλασσες όμοια περνούσα<br /> +καταπώς πρόσταζ' ο χρησμός που μούπε ο Φοίβος·<br /> +κ' ήρθα στο σπίτι σου, ω θεά, και το άγαλμά σου<br /> +κρατόντας θα προσμένω εδώ τέλος της δίκης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>1. Και βέβαια· να σημάδι φανερό του ανθρώπου<br /> +κι όπως σου δείχνει ο αμίλητος μηνυτής τράβα·<br /> +γιατί, καθώς ο σκύλος λαβωμένο ελάφι,<br /> +στάλα προς στάλα του αίματος τον ξετρυπώνω·<br /> +το στήθος μου λαχάνιασ' απ τους τόσους κόπους <br /> +που τόπο γης δεν άφησα να μην περάσω·<br /> +κι αφτέρωτη, πάνω από θάλασσες πετόντας<br /> +ήρθα χωρίς να μείνω πίσω απ το καράβι·<br /> +μα τώρα κάπου εδώ θε νάναι ζαρωμένος<br /> +γιατί αίμα ανθρωπινό τη μύτη μου χαϊδεύει.</p> + +<p>2. Τα μάτια σου έχε τέσσερα, τήρ' απ' ολούθε <br /> +μη σου ξεφύγη απλέρωτος της μάννας του ο φονιάς.</p> + +<p>3. Νά τον αυτός! και βρήκε πάλι στήριγμα·<br /> +στο άγαλμα της θεάς το άγιο περιπλεχτός<br /> +κρίσι ζητάει να βρει για το έγκλημά του.</p> + +<p>4. Δε θα του γίνη αυτό· το αίμα της μητρός<br /> +δύσκολα πίσω παίρνεται, ωιμέ! <br /> +μια που χυθή κ' η μαύρη γης το πιή.</p> + +<p>5. Μα πρέπει αντίς γι' αυτό να δώσης, ζωντανός,<br /> +κόκκινο γαίμ' απ το κορμί σου να ρουφώ·<br /> +και τέτοιο λαχταρώ από σε κακόπιοτο πιοτό!</p> + +<p>6. Κι αφού σε λυώσω ζωντανό, θε να σε πάρω<br /> +κάτω, να βρης ταντίποινα του μητροσκοτωμού.</p> + +<p>7. Και θενά δης κι αν κανείς άλλος άνθρωπος<br /> +ή σε θεόν ασέβησε ή σε ξένο<br /> +ή στους δικούς του αμάρτησε γονιούς,<br /> +νάχη ο καθένας άξιο το μισθό του.</p> + +<p>8. Γιατί 'ναι ο μέγας των θνητών ο Άδης κριτής<br /> +κάτω στα τάρταρα της γης,<br /> +κι όλα τα πάντα στα χαρτιά φυλάει του νου του.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Εμένα οι τόσες συμφορές μου μόχουν μάθη<br /> +να ξέρω πότ' είν' ώρα να μιλώ και πότε<br /> +να σωπαίνω· μα στην περίστασί μου τούτη<br /> +μ' έβαλε δάσκαλος σοφός για να μιλήσω.<br /> +Το αίμ' απ τα χέρια μου μαραίνεται και σβύνει<br /> +και ξεπλυμένο της μητρός το μίασμα πάει,<br /> +γιατί όσο ακόμα είταν νοητό, τόχω ξορκίση <br /> +με χοιροσφάχτους καθαρμούς, στο βωμό επάνω<br /> +του Φοίβου· μα θα πήγαινε του μάκρου ο λόγος<br /> +αν ήθελα να πω απ' αρχής πόσους ανθρώπους<br /> +πλησίασα, χωρίς γι' αυτό κακό να πάθουν.<br /> +Και τώρ' αγνός μ' εύφημο στόμα επικαλούμαι<br /> +την Αθηναία, τη δέσποινα αυτής της χώρας,<br /> +νάρθη βοηθός μου· και χωρίς σπαθί θα πάρη<br /> +και μένα και τη χώρα μου και το λαό μου<br /> +πιστό για πάντα σύμμαχο και τιμημένο.<br /> +Μα είτε στα μέρη της λιβυστικής ηπείρου,<br /> +κατά του Τρίτωνος το ρέμα, όπου εγεννήθη, <br /> +πατά, είτε θεοφάνερη ή και σκεπασμένη,<br /> +βοηθόντας φίλους, είτε το Φλεγραίο τον κάμπο<br /> +σα στρατηγός, ανδρεία γιομάτος, κατοπτεύει,<br /> +ας έρθη! και μακρυάθε, σα θεός, ακούει - <br /> +για να μου γίνη λυτρωτής απ' όλα τούτα.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Δε θα σε σώση ο Απόλλωνας ούτε το χέρι<br /> +της Αθηνάς, να μη χαθής παρατημένος<br /> +δίχως χαρά ποτέ στα στήθια σου να μάθης,<br /> +βόσκημα δίχως αίμα κ' ήσκιος μόνο ανθρώπου!<br /> +Δεν απαντάς, μον τάχα με αψηφάς που κρένω,<br /> +ενώ για μένα τάξιμο σ' έχουνε θρέψη;<br /> +κι όχι σφαγμένος σε βωμούς, μα θα μας γέψης<br /> +ζωντανός· μ' άκουε αυτό τον ύμνο που σε δένω.</p> + +<p> - Έλα εμπρός σε χορό ένα κύκλο ας δεθούμε<br /> +γιατί θέλομε τώρα<br /> +το φριχτό μας τραγούδι να πούμε.<br /> +Και να πούμε το πως στους ανθρώπους επάνω<br /> +την πάσα τους μοίραν εμείς κυβερνούμε.<br /> +Την ισιάδα εμείς και το δίκιο ζητούμε,<br /> +κι όποιος έχη τα χέρια<br /> +καθαρά χωρίς κρίμα,<br /> +δε γλυστράει κατ' αυτόν η οργή μας·<br /> +και περνάει, δίχως βλάβη, τη ζωή του ακέρια.<br /> +Μ' αν κανείς, σαν κι αυτόν, κριματίση<br /> +και τα χέρια αιματόβρεχτα κρύβη,<br /> +τότε εμείς, των νεκρών η βοήθεια,<br /> +μαρτυρώντας την πάσαν αλήθεια,<br /> +στον κακούργον εμπρός θα φανούμε<br /> +κι ως το τέλος το χρέος του φόνου ζητούμε.</p> + +<p>Μάννα, ω μάννα Νύχτα, που μ' εγέννας<br /> +ζωντανών και πεθαμένων εκδικήτρα,<br /> +της Λητώς ζητάει ο γυιός - κι απάκουσέ μου,<br /> +να με βγάλη απ τις τιμές μου<br /> +κι απ τα χέρια μου να πάρη<br /> +το ψοφίμι αυτό, που πρέπει<br /> +της μητέρας του το φόνο να εξαγνίση.<br /> +Για τον κατάδικο μου αυτόν<br /> +τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός<br /> +κι αντράλα του ξωφρενική,<br /> +των Ερινύων ο σκοπός,<br /> +χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα<br /> +του νου και μαρασμός.</p> + +<p>Γιατ' αυτός ο κλήρος μόχει λάχη<br /> +νάχω πάντ', απ την αλύγιστη τη Μοίρα,<br /> +όποιους τύχη ανθρώπους και βαραίνουν<br /> +κακουργήματα και φόνοι<br /> +να τους παίρνω καταπόδι· ώστε νάμπουν<br /> +μες στη γης· μα κι αν πεθάνουν<br /> +κ' έτσι πάλι όλως διόλου δε γλυτώνουν.<br /> +Για το σφαχτό που πάει έχει κοπή<br /> +τούτο μας το τραγούδι, ταραγμός<br /> +κι αντράλα του ξωφρενική,<br /> +των Ερινύων ο σκοπός<br /> +χωρίς κιθάρα, αμπόδεμα<br /> +του λογικού και μαρασμός.</p> + +<p>Όταν γεννιόμαστ' αυτός μας εδόθηκ' ο κλήρος<br /> +χώρια απ τους άλλους θεούς τιμές νάχομε, κι ούτε<br /> +άδειπνος μου είναι κανείς των<br /> +και γιορτινούς άσπρους πέπλους γεννήθηκα να μη γνωρίζω.</p> + +<p>Γιατί πήρα δουλειά μου να φέρνω<br /> +άνω κάτω τα σπίτια, που χύση<br /> +εχθρός σπιτικός αίμα φίλου,<br /> +και καταπάνου του ορμώντας<br /> +κι αν δυνατός λάχη νάναι<br /> +στο νέο τον πνίγομεν αίμα.<br /> +Σπεύδομ' εμείς ν' απαλλάξομε κάποιο από τούτες τις έγνοιες<br /> +κι από το βάρος αυτό τους θεούς ν' αλαφρώσω<br /> +για να μην έχουν αυτοί ανακρίσεις.<br /> +Της παρουσίας του άξιους ο Δίας δεν κρίνει κακούργους<br /> +που στάζουν τα χέρια τους αίμα,<br /> +[ - άνω κάτω τα σπίτια, που χύση<br /> +εχθρός σπιτικός φίλου αίμα,<br /> +και καταπάνω του ορμώντας<br /> +κι αν δυνατός λάχη νάναι<br /> +στο νέο τον πνίγομεν αίμα.]</p> + +<p>Και των ανθρώπων οι δόξες κι αν φτάνουν μεγάλες ως τάστρα<br /> +καταγής ρεύουν κι ατίμητες σβύνουν,<br /> +όταν στα μαύρα ντυμένες ορμούμε<br /> +και σ' άγριο βαλθούνε τα πόδια μας χορό.<br /> +Γιατί με φόρα πηδόντας<br /> +από ψηλά κατεβάζω<br /> +βαρύ το πόδι, όπου πέση<br /> +και πάρ' τον κατ' όπου τρέχει,<br /> + - τρομάρα του! - να μου γλυτώση.</p> + +<p>Πέφτει χωρίς να το νοιώθη, στου νου του τη μαύρην αντράλα.<br /> +Τέτοια μαυρίλα, το κρίμα, τριγύρω του απλώνει, <br /> +όπως στα σπίτια του πίσσα σκοτάδι,<br /> +η πολυστέναχτη ρίχτει φωνή του λαού.<br /> +Γιατί πηδόντας με φόρα<br /> +από ψηλά κατεβάζω<br /> +βαρύ το πόδι, όπου πέση<br /> +και πάρ' τον κάτ' όπου τρέχει.<br /> + - τρομάρα του! - για να μας φύγη.</p> + +<p>Έτσι είναι νάναι· πολυσόφιστες,<br /> +τελειωτικές, και δεν ξεχνούμε<br /> +ποτέ μας το κακό, βαριές<br /> +κι αλύγιστες σε παρακάλια.<br /> +το αξίωμά μας το άτιμο<br /> +και καταφρονεμένο κυβερνούμε<br /> +μακριά 'πο τους θεούς, σε μέρη ανήλιαγα<br /> +και δυσκολοσυντύχητα<br /> +και για όσοι βλέπουν κι όσοι φως δεν έχουν.</p> + +<p>Και ποιος λοιπόν αυτά δε σέβεται<br /> +και δε φοβάται απ τους ανθρώπους,<br /> +ακούοντας τους νόμους μας<br /> +όπου μας ώρισαν οι Μοίρες<br /> +κ' επικυρώσαμε οι θεοί;<br /> +Η αρχαία τιμή μου μένει ακόμα<br /> +και δε γνωρίζω καταφρόνια,<br /> +αν κ' είναι κάτω από τη γης<br /> +η θέσι μου στανήλιαγα σκοτάδια.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Άκουσα μια φωνή μακρυάθε να μου κράζη<br /> +από το Σκάμαντρο, ενώ έπερνα της χώρας<br /> +την κατοχή, που των Αργείων οι στρατηλάτες<br /> +από τη σκλαβωμένη γη τρανή μερίδα<br /> +μου ξεχώρισαν σύρριζη πάντα δική μου,<br /> +χάρισμα διαλεχτό στα τέκνα του Θησέα.<br /> +Κείθ' έβαλα τακούραστα πόδια σε δρόμο<br /> +δίχως φτερά τη φουσκωμένη αιγίδα σειόντας<br /> +τα γερά μέλη στρώνοντας σε τούτο το άρμα.<br /> +Μα βλέπω επίσκεψι παράξενη στη γη μου<br /> +που όχι φοβούμαι, μα μου ξάφνισε το μάτι.<br /> +ποιοι τάχα νάστε; για όλους σας το λέω στη μέση:<br /> +στο ξένο αυτό, που στο άγαλμα μου έχει προσπέση,<br /> +και σε σας, που δε μοιάζετε πλάσμα κανένα<br /> +κι ούτε σας είδαν θεοί ποτέ ανάμεσά τους<br /> +κι ούτε κι αντροφέρνετε πάλι καθόλου·<br /> +μα να βρίζη κανείς την ασχημιά ενός άλλου<br /> +είν' όξω από το δίκιο αυτό κι από το νόμο.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Όλα τα πάντα σύντομα, θεά, θα μάθης·<br /> +εμείς της Νύχτας είμαστε οι φριχτές κόρες·<br /> +στα σπίτια μας, κάτ' απ τη γης, μας λεν Κατάρες.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Ξέρω και τη γενιά και το παράνομά σας.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Έτσι θα μάθης τώρα και τ' αξίωμά μας.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Θε να το μάθω, αν ξάστερα μου το ξηγήσης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Έξω απ τα σπίτια τους φονιάδες κυνηγούμε.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Και πού στο τέλος σταματά το φευγατιό τους;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Εκεί που τι 'ναι ολότελα η χαρά δε ξέρουν.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Τέτοια λοιπόν φευγιά κι αυτού του στριγγοκράζεις;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Γιατί τη μάννα του έκρινε να πάη να σφάξη.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Χωρίς άλλης ανάγκης φόβος να τον βιάζη;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Σε τέτοιο κρίμα τι μπορεί ένα γυιό να σπρώξη;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Απ τα δυο μέρη που είστ' εμπρός, τόνα γρικιέται.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μ' αυτός ούτ' όρκο δέχεται, ούτε μου βάζει.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Πώς έχεις δίκιο θες νακούς, μα όχι και νάχης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Πώς λες; δεν το ξηγάς; σοφία δα δε σου λείπει.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Να μη ζητάς τάδικο μ' όρκους να νικήσης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μ' ανάκρινέ μας συ και δίκαζε ίσα πέρα.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Τάχα σε μένα λες την κρίσι ναναθέσης;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Πώς όχι; σε σεβόμαστε άξια κι απάξια.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Τι έχεις σ' αυτά να πης, ω ξένε, στη σειρά σου;<br /> +Πες μας τη χώρα, τη γενιά, τις συμφορές σου<br /> +κ' έπειτ' αυτήν αντίκρουσε την κατηγόρια<br /> +αν στο δίκιο μπιστεύεσαι και τάγαλμά μου<br /> +κάθεσαι τούτο και κρατείς πλάι στο βωμό μου<br /> +ικέτης ταπεινός, στου Ιξίονα το σχήμα·<br /> +μια καθαρήν απόκρισι σ' όλ' αυτά δος μας. </p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Ω δέσποιν' Αθηνά, πρώτ' από τα στερνά σου<br /> +τα λόγια, θέλω βγάλη μια μεγάλην έγνοια·<br /> +δεν είμ' ακάθαρτος· και μόλυσμα στο χέρι<br /> +δεν είχα, σα σου πρόσπεσα στάγαλμα ικέτης·<br /> +και θα σου φέρω απόδειξι γι' αυτό μεγάλη·<br /> +νόμος προστάζει, αμίλητος ο φονιάς νάναι<br /> +ως που σφαχτού γαλαθηνού χυθεί το αίμα<br /> +πάνω στα χέρια του και τόνε καθαρίση·<br /> +είναι καιρός που αγιάστηκα μέσ' σ' άλλα σπίτια<br /> +έτσι με τρεξιμιά νερά και με σφαχτάρια.<br /> +Λοιπόν λέω να βγήκ' η έγνοια αυτή απ τη μέση·<br /> +τώρα και τη γενιά, πούθε κρατώ, θα μάθης:<br /> +Αργείτης είμαι, τον πατέρα μου καλά γνωρίζεις<br /> +τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό του στόλου,<br /> +που εσύ με κείνον έκαμες της Τροίας την πόλι<br /> +στάχτη· μα θάνατο κακόν έλαβ' εκείνος<br /> +στο γυρισμό του· γιατί η μάννα μου η κακούργα<br /> +τον σκότωσε, με ξομπλιαστά τυλίγοντάς τον<br /> +βρόχια, που του λουτρού το φόνο μαρτυρούσαν.<br /> +Και γω, ως τα τότε εξόριστος· σαν ήρθα πίσω<br /> +σκότωσα τη μητέρα μου, ναι, δεν ταρνιούμαι,<br /> +μ' αίμα, το αίμα του πατέρα μου εγδικόντας·<br /> +κ' είχα σ' αυτό συνένοχο και το Λοξία<br /> +που μούλεε πάθια αδήγητα πως θα με σχίσουν<br /> +αν στους αιτίους δεν έκανα ό,τι έχω κάνη,<br /> +κι αν δίκια ή όχι τόκανα, συ να το κρίνης·<br /> +γιατί από σένα ό,τι κι αν γίνη καλώς νάρθη.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Αν κανείς τόχη δύσκολο το πράμα τούτο<br /> +άνθρωποι να δικάσουνε, μα όμως δεν πάει<br /> +κ' εγώ δίκες βαρυόργητες φόνου να κρίνω·<br /> +μάλιστ' αφού και συ, τέλεια ετοιμασμένος,<br /> +καθαρός κι άβλαβος μου πρόσπεσες ικέτης<br /> +και σε ντηριούμαι που άφταιγος στην πόλι μου είσαι·<br /> +μα ούτε κι αυτές εύκολον είναι ν' αποδιώξης,<br /> +κι αν τύχη και δεν πάρουνε την κερδισμένη,<br /> +στη χώρα μου φαρμάκι απ τα βρουχίσματά τους<br /> +θα στάξη καταγής, βαριά και μαύρη αρρώστεια.<br /> +Τέτοια 'ν' αυτά· κ' είτε τις στείλω κ' είτε μείνουν<br /> +δύσκολα και τα δυο, χωρίς να μας χολιάσουν<br /> +μα μια που ξέσπασεν εδώ το κακό τούτο,<br /> +θα βάλω δικαστές που σέβουνται τον νόμο<br /> +των όρκων, που θα κάνω εγώ αιώνιος νάναι·<br /> +και σεις καλέσετε μαρτύρια κι αποδείξεις<br /> +που βοηθούνε για να βγη στο φως η αλήθεια·<br /> +κι αφού διαλέξω απ τους πολίτες μου τους πρώτους<br /> +θα φέρω την υπόθεσι να ξεδιαλύνουν<br /> +σωστά, χωρίς όξ' απ το δίκιο να πατήσουν.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Τώρα ναι που 'ναι ο χαλασμός<br /> +μ' αυτούς τους νέους θεσμούς,<br /> +αν θα νικήση αυτού<br /> +του μητροκτόνου η δίκη·<br /> +τώρα το χέρι πιο εύκολο<br /> +θε νάχουν όλ' οι ανθρώποι,<br /> +τώρ' απ' εδώ και μπρος πολλά<br /> +στ' αλήθεια πάθη φονικά<br /> +προσμένουν τους γονιούς απ τα παιδιά.</p> + +<p>Γιατί τις εκδικήτρες πια<br /> +τις Σκύλλες δεν θε να τραβά<br /> +οργή καμιά για τα έργα αυτά<br /> +κ' ελεύθερος θάν' ο φονιάς.<br /> +Κι ο ένας του άλλου ακούοντας<br /> +τις συμφορές θε να ζητά<br /> +για τις δικές του ελάφρωσι·<br /> +μα είναι κακή παρηγοριά<br /> +στο δυστυχή και δε φελά.</p> + +<p>Κι ας μην κλαίγεται κανείς,<br /> +σαν τον δέρνη η συμφορά,<br /> +κράζοντας τα λόγια αυτά:<br /> + - «Πού είσαι Δίκη;<br /> +πού των Ερινύων θρόνοι!»<br /> +τέτοια θα θρηνή ταχιά<br /> +κάποια μάννα ή πατέρας<br /> +σαν την πάθουνε· γιατί<br /> +πέφτει της Δίκης ο ναός.</p> + +<p>Κάπου κι ο φόβος είν' καλός<br /> +και να μένη θρονιασμένος<br /> +πρέπει μες στο νου φρουρός·<br /> +και συμφέρει<br /> +η γνώσι και με το στανιό.<br /> +Και ποια πόλι ή ποιος θνητός<br /> +σα δε θρέφη στην καρδιά<br /> +κάποιο φόβο, θα τιμά<br /> +και τη δικαιοσύνη πια;</p> + +<p>Μήτε με την αναρχία<br /> +μήτε πάλι στη σκλαβιά<br /> +να το στρέγης για να ζης·<br /> +πάντα στη μέση κρατάει το ζύγι ο θεός<br /> +και τιμά πότ' αυτό πότ' εκείνο·<br /> +σύμφωνα σου λέω μ' αυτά,<br /> +πως ο καρπός της ασέβειας είν' ο χαμός,<br /> +μα της καθαρής καρδιάς<br /> +η καλή και ποθητή<br /> +σ' όλους μας καλοτυχιά.</p> + +<p>Σου το λέω μια και καλή,<br /> +σέβου της Δίκης το βωμό<br /> +και με πόδι άθεο<br /> +μην τον πατήσης ποτέ, για το κέρδος·<br /> +γιατί θε νάρθη η πληρωμή<br /> +κ' η ώρα της κρίσεως καρτερεί·<br /> +πρώτα κανείς του γονιού ας φυλάη το σέβας,<br /> +και τους φιλόξενους νόμους<br /> +μέσα στα σπίτια του πάντα<br /> +μ' ευλάβεια να κρατή.<br /> +Σαν είναι κανείς δίκαιος<br /> +με θέλησι του κι όχι απ' ανάγκη,<br /> +καλό να ιδή, μα σύρριζα ποτέ δε θα χαθή.<br /> +Ενώ ο αντίθεος, λέγω, ο ναύτης<br /> +που σέρνει ολούθε αδικομάζωχτο φορτίο,<br /> +θ' αναγκαστή με τον καιρό<br /> +να κατεβάση τα πανιά, σαν πέφτουν<br /> +σπασμένες του οι αντέννες.</p> + +<p>Φωνάζει, μα κανείς δεν του γρικάει<br /> +μες στη φριχτήν ανεμοζάλη·<br /> +κι ο θεός γελά με τον απόκοτο άντρα<br /> +σαν παραδέρνη αβόηθος στη συμφορά<br /> +την ανεπάντεχη και δε ξεκεφαλώνει·<br /> +μα τα πολυκαιρνά τα πρώτα πλούτη<br /> +στης δίκης το ξερόβραχο συντρίβει<br /> +κι άκλαυτος πάει κι άφαντος.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Κράξε κλητήρα, κ' ησυχία κάμε στο πλήθος<br /> +κ' η σάλπιγγα η Τυρρηνική η βροντοφωνούσα<br /> +μ' ανθρώπινο γιομάτη φύσημα, ας σημάνη<br /> +περίτρανο διαλάλημα σ' όλο το πλήθος·<br /> +γιατί πρέπει, τώρα που το κριτήριο τούτο<br /> +μαζεύεται, σιωπή να γίνη και να μάθη<br /> +τους νόμους μου εις πάντα τον αιώνα η πόλις<br /> +και όλοι αυτοί, για νάβγη απόφασι όπως πρέπει.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Άναξ Απόλλων, να αφεντεύης στα δικά σου . . . <br /> +τι έχεις να κάμης και σ' αυτό το πράμα, πε μας;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Ήρθα και για να μαρτυρήσω - γιατί μου είναι<br /> +ικέτης απ το νόμο αυτός και των σπιτιώ μου<br /> +πρόσφυγας και τονε καθάρισα απ το φόνο - <br /> +και για να δικαστώ και γω, γιατί έχω μέρος<br /> +στο φόνο της μητέρας του· μα συ, όπως ξέρεις,<br /> +της δίκης κάμε εισήγησι και δόσε τέλος.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Έχετ' εσείς το λόγο και τη δίκη ανοίγω·<br /> +γιατί όταν ο κατήγορος μιλήση πρώτος<br /> +μπορεί το ζήτημα σωστά να μας φωτίση.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Αν κ' είμαστε πολλές θάχομε λίγα λόγια<br /> +και στη σειρά σου εσύ ένα προς ένα απάντα.<br /> +Τη μάννα σου αν εσκότωσες λέγε μας πρώτα.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Τη σκότωσα· κι αυτό καθόλου δεν ταρνιούμαι.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Από τα τρία παλαίματα πάει, νά, το πρώτο.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Δεν είμαι ακόμα κατά γης να μου καυχιέσαι.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Τώρα και πώς την σκότωσες να μας πης πρέπει.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Θα πω· με το σπαθί ν' έκοψα το λαιμό της.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και ποιος σε παρακίνησε; τίνος ορμήνειες;</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Αυτού οι θείοι χρησμοί· και μάρτυρα τον έχω.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Ο μάντις σ' έβαζε να γίνης μητροκτόνος;</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Κι ως τώρα δεν μετανοώ μ' ό,τι έχει γίνη . . .</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Σε λίγο άλλα θα λες, σαν θα σ' αρπάξη η ψήφος.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Τα θάρρητά μου στου πατρός μου έχω τον τάφο!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Της μάννας σου φονιάς, στους νεκρούς τώρα ελπίζεις</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Γιατί είχε πάρη διπλό κρίμα στο λαιμό της.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Πώς τάχα; δεν ξηγάς σ' αυτούς που θα σε κρίνουν;</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Σκότωσε τον πατέρα μου κι άντρα δικό της.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Εκείνη πάει, σχωρέθηκε· συ, ζης ακόμα.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Μα όσο που ζούσε, πώς δεν τήνε κυνηγούσες;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Δεν είταν με τον σκότωσεν από 'να αίμα . . . </p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Κ' εγώ απ της μάννας μου λοιπόν ήμουν το αίμα;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και τότε πώς στα σπλάχνα της σ' έθρεψε μέσα, <br /> +κακούργε; της μητέρας σου το αίμ' απαρνιέσαι;</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Τώρα μαρτύρησέ μου εσύ κ' εξήγησέ μου,<br /> +Απόλλων, αν τη σκότωσα μ' όλα τα δίκια·<br /> +γιατί πως τόκαμα, όπως κ' είναι, δεν ταρνιούμαι·<br /> +μα πες μου εσύ αν σου φαίνομαι πως δίκια ή όχι<br /> +το αίμα της έχυσα, ν' αποκριθώ σε τούτους.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Σε σας, πόστησ' η Αθηνά κριτήριο μέγα,<br /> +σας λέω πως δίκαια τόκαμε· κι ως μάντις πούμαι<br /> +ψέμα δε ξέρω· κι απ το μαντικό μου θρόνο<br /> +ποτέ ούτε γι' άντρα ούτε γυναίκα ούτε για πόλι<br /> +άλλο απ του Δία τις προσταγές δεν είπ' ακόμη·<br /> +μάθε λοιπόν πόσο βαραίνει αυτό το δίκιο,<br /> +και του πατρός μου τη βουλή, σας λέω, ακλουθήστε,<br /> +γιατί απ το Δία πιο δύναμι δεν έχει ουδ' ο όρκος.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Ο Δίας, κατά πως λες, σούδωκε το χρησμό του,<br /> +που είπες του Ορέστη αυτού, να εκδικηθή το φόνο<br /> +του πατρός του, χωρίς να λογαριάση μάννα;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Γιατί δεν είναι τόμοιο αν σκοτωθή ένας άντρας<br /> +πόχει πλήθιες τιμές και θεϊκιά εξουσία,<br /> +κι από γυναίκα μάλιστα· κι όχι με βέλη<br /> +πολεμικά, που από μακριά ρίχνει Αμαζόνα,<br /> +μα όπως θακούσης, Αθηνά, κι όλοι όσ' είστε<br /> +που η ψήφος σας θα ξεδιαλύνη αυτή τη δίκη·<br /> +γυρνόντας δηλαδή απ τον πόλεμο, αφού είχε<br /> +τα πιότερα δεξά κυβερνημένα, - εκείνη<br /> +χαρούμενη τον δέχτηκε . . . . . . </p> + +<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p> + +<p>μα όταν στο τέλος έξω απ το λουτρό περνούσε<br /> +τον τουλούπιασε ολόγυρα κ' έτσι πιασμένον<br /> +σ' άβγαλτον πέπλο κεντητό, τονέ σκοτώνει·<br /> +τέτοιος καθώς τακούσετε χάρος τον βρήκε<br /> +τον παντοσέβαστο τον αρχηγό του στόλου·<br /> +κ' έτσι κι αυτήν παράστησα, ναγαναχτήσουν<br /> +αυτοί που ωρίστηκαν τη δίκη να δικάσουν.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Ο Δίας κατά το λέγει σου απ' όλα κάλλιο<br /> +κρίνει το αίμα του πατέρα· ενώ κι ο ίδιος<br /> +έδεσε τον πατέρα του, το γέρο Κρόνο·<br /> +πώς συμβιβάζονται μ' αυτά όσα μας είπες;<br /> +και σας, σας θέλω μάρτυρες γι' αυτά πακούτε.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Κνώδαλα παντομίσητα, του θεού κατάρες,<br /> +οι αλυσίδες να λυθούν μπορεί, κ' υπάρχει<br /> +γιατρειά σ' αυτό κι άπειροι τρόποι να γλυτώσης·<br /> +μα μια που ένας σκοτωθή και πιεί το χώμα<br /> +το αίμα του, ναναστηθή δεν είναι τρόπος·<br /> +σ' αυτό αντιφάρμακο δεν έκαμε κανένα<br /> +ο πατέρας μου, που όλα τάλλα άνω και κάτω<br /> +στρέφοντας φέρνει, δίχως κόπο όπως του αρέσει.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Κοίτα πώς την αθώωσί του υποστηρίζεις!<br /> +αφού της μάννας του το αίμα, αίμα δικό του,<br /> +έχυσε καταγής, πώς θα καθήση στο Άργος<br /> +στα πατρικά του ανάκτορα; ποιους δημοσίους<br /> +θάχη βωμούς να θυσιάζη; ποια φατρία<br /> +θα τον δεχτή να λάβη μέρος στις γιορτές της;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Κι αυτό θ' αποκριθώ, και πόσο ορθά στοχάσου:<br /> +δεν είναι η μάννα που γεννά αυτό που λένε<br /> +παιδί της· θρέφει μοναχά το νέο το σπέρμα·<br /> +γονιός είν' ό που τόσπειρε· ξένη ενός ξένου<br /> +το φύτρο σώζει αυτή - κι αν ο θεός ταφήση·<br /> +και θα σου φέρω απόδειξι σ' αυτό που λέω:<br /> +πατέρας γίνεται να υπάρξη δίχως μάννα·<br /> +μάρτυρας, νά! κοντά του Ολύμπιου Δία η κόρη,<br /> +που μέσα σε κοιλιάς δε θράφηκε σκοτάδια,</p> + +<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .</p> + +<p>και όμοιο κανείς θεός βλαστάρι δε θα εγέννα.<br /> +Μα εγώ, κι απ τάλλο, θενά κάμω, όπως γνωρίζω,<br /> +την πόλι σου, Αθηνά, και το λαό μεγάλους,<br /> +κι αυτόν ικέτη σούστειλα στα δώματά σου<br /> +για να γενή πιστός εις πάντα τον αιώνα<br /> +και ναποκτήσης σύμμαχον, θεά, και τούτον<br /> +και τα παιδιά του κ' έτσι να κρατάει για πάντα<br /> +να στρέγουν κ' οι απογόνοι τους αυτή την πίστι.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Όσα 'παμε αρκετά· προσκαλώ τώρα τούτους<br /> +δίκια με την πεποίθησί τους να ψηφίσουν.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Αλήθεια εμάς σωθήκανε όλα μας τα βέλη,<br /> +μένει νακούσω πώς θενά κριθή ο αγώνας.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Και σεις; τι πρέπει, για να μην παραπονιέστε;</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Ακούσατε όσ' ακούσατε, και στην καρδιά σας,<br /> +ψηφίζοντας, τον όρκο σεβαστήτε, ξένοι.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Ακούετε τώρα τον θεσμόν μου, ω Αθηναίοι,<br /> +που πρώτες δίκες κρίνετε για αίμα χυμένο·<br /> +κι αυτό των βουλευτών το δικαστήριο, πάντα<br /> +θα μένη και στο εξής στην πόλι του Αιγέως<br /> +και θα συνεδριάζη εδώ σ' αυτό το βράχο,<br /> +που στήσανε τις τέντες των οι Αμαζόνες,<br /> +σαν ήρθαν με στρατόν, από έχθρα του Θησέως,<br /> +και μπρος στο κάστρο επύργωσαν αυτό το νέο<br /> +ψηλόπυργο και κάμανε θυσίες στον Άρη<br /> +(που αυτό πήρε τόνομα: Άρειος πάγος).<br /> +Σ' αυτόν επάνω ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος<br /> +θα συγκρατούν μέρα και νύχτα τους κατοίκους<br /> +να μη αδικούν· φτάνει να μην αλλάζουν μόνοι<br /> +τους νόμους· σαν μολύνης το νερό με λάσπες<br /> +και βρωμερά αποχύματα, πιο δεν θε νάβρης<br /> +πιοτό καθάριο· συμβουλεύω το λαό μου<br /> +να μη δεχτή να σέβεται μήτε αναρχία<br /> +μήτε δεσποτισμό και μη εξορίση κάθε<br /> +φόβο απ την πόλι· γιατί ποιος απ τους ανθρώπους<br /> +σαν δεν φοβάται τίποτε θε νάναι δίκιος;<br /> +τέτοιο αν τιμάτε ίδρυμα, καθώς του αξίζει,<br /> +προπύργιον θενάχετε να σας γλυτώνη<br /> +τη χώρα και την πόλι σας, που άλλοι δε θάχουν<br /> +ούτε στου Πέλοπος τα μέρη ούτε στους Σκύθες·<br /> +αδιάφθορο και σεβαστό με αψιά τη γνώμη<br /> +ορίζω το κριτήριο αυτό μέσα στη χώρα<br /> +άγρυπνος νάναι φύλακας για όταν κοιμούνται.<br /> +Εμάκρυνα τις συμβουλές που είχα να δώσω<br /> +για το μέλλον στην πόλι μου· τώρα εσείς πρέπει<br /> +να σηκωθήτε να ψηφίσετε και μ' όλο<br /> +το σέβας του όρκου σας να κρίνετε τη δίκη.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μα εγώ, τη βαρειά παρουσία μας στη χώρα<br /> +να μην την ατιμάσετε σας συμβουλεύω.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Σας λέω και γω χρησμούς δικούς μου και του Δία<br /> +μην κάμετε αδιαφόρετους, μα ευλαβηθήτε.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μα δεν σου παν τα φονικά, νάχης να κάμης<br /> +κι αγνά δεν θάχης πια μαντεία να προφητεύης.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Λες κι ο πατέρας μου νάσφαλε στη βουλή του<br /> +όταν του πρόσπεσε ο πρωτοφονιάς ο Ιξίων;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Τα ίδια και στου Φέρητα έκαμες τα σπίτια:<br /> +να τον κάμουν αθάνατο έπεισες τις Μοίρες.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Έναν, που σε τιμά, δεν είναι λοιπόν δίκιο<br /> +να ευεργετής, αν τύχη μάλιστα σε ανάγκη;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Συ 'σαι, που τα παλιά μας χάλασες μοιράδια<br /> +και τις αρχαίες με το κρασί ξεγέλασες θεές.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Συ 'σαι, που παίρνοντας σέ λίγο τη χαμένη,<br /> +τάβλαβο στους εχθρούς σου θα ξερνάς φαρμάκι.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Εσύ το λες· μα εγώ τη δίκη αν δεν κερδίσω,<br /> +θέλει το νοιώση η χώρα αυτή πόσο βαρύνω.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Εσύ και μες στους πιο παλιούς και μες στους νέους<br /> +θεούς τιμή δεν έχεις· και θα σε νικήσω.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μ' αφού εσύ νέος ποδοπατής τα γερατειά μου,<br /> +θα περιμένω ως που νακούσω μια τη δίκη,<br /> +γιατί είμαι δίβουλη της χώρας να θυμώσω.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Σε μένα πέφτει το στερνό να πω το λόγο,<br /> +και θα δώσω τη ψήφο μου για τον Ορέστη·<br /> +γιατί δεν μ' έχει εμένα μάννα γεννημένη<br /> +και προτιμώ σ' όλα τον άντρα - όξω από γάμο - <br /> +μ' όλη μου την καρδιά και παίρνω του πατέρα<br /> +το μέρος· κ' έτσι δεν θα δώσω σημασία<br /> +σε μια γυναίκα, που τον άντρα τον προστάτη<br /> +του σπιτιού της εσκότωσε· λοιπόν ο Ορέστης<br /> +νικά, κι αν βγουν ακόμη μερασμένοι οι ψήφοι.<br /> +Εμπρός, τώρα τους ψήφους βγάλετ' απ τις κάλπες<br /> +οι δικασταί, που έχετε οριστή για τούτο.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Ω Φοίβε Απόλλων, ποια θε νάναι τάχα η κρίσι;</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Ω μαύρη Νύχτα, μάννα μου, τα βλέπεις τούτα;</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Τώρα εδώ κρίνεται η ζωή κι ο θάνατός μου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Για μας, αν θα χαθούν ή αν μείνουν οι τιμές μας.</p> + +<p> +ΑΠΟΛΛΩΝ</p> + +<p>Σωστά τους ψήφους όσους βγάζετε μετράτε<br /> +μήπως γίνη στο χώρισμα καμιά αδικία·<br /> +ένας να λείψη, γίνουνται κακά μεγάλα,<br /> +και μ' ένα ψήφο πιότερο, γλυτώνει σπίτι.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Αθώος βγήκε αυτός απ το έγκλημα του φόνου<br /> +γιατ' ήρθανε στο μέτρημα ίσα ίσα οι ψήφοι.</p> + +<p> +ΟΡΕΣΤΗΣ</p> + +<p>Ω εσύ Παλλάδα που έσωσες το σπιτικό μου!<br /> +συ 'σαι που την πατρίδα μου, που πια δεν είχα,<br /> +μου ξαναδίνεις· και θα λένε στην Ελλάδα·<br /> +«Αργείτης πάλι εγένηκε και νοικοκύρης<br /> +στο βιος το πατρικό του, χάρις στην Παλλάδα<br /> +και στο Λοξία, και σ' αυτόν τέλος π' όλα ορίζει<br /> +τον Δία σωτήρα, που ευλαβήθηκε το αίμα<br /> +του πατρός μου και μ' έσωσε απ' αυτών τα νύχια».<br /> +Και τώρα εγώ στη χώρα αυτή και στο λαό σου, <br /> +πριν γύρω στην πατρίδα μου, όρκο θα κάμω<br /> +για δω και μπρος και για όλο τον καιρό αιώνια:<br /> +Κανείς απ τ' Άργος κυβερνήτης τ' άρματά του<br /> +μην ξεκινήση καταδώ ταντρειωμένα·<br /> +γιατί μες απ τον τάφο μου που θάμαι τότε,<br /> +όποιος αυτούς τους όρκους μου θενά πατήση,<br /> +με αλόγιστες κακοτυχιές θα τον ταράξω<br /> +και θάναι ο δρόμος του άκαρδος και θα σηκώσω<br /> +στο διάβα κακοσημαδιές, να μετανοιώση.<br /> +Μ' αν τους φυλάγουν, κι αν την πόλι της Παλλάδος<br /> +τιμούνε πάντα και βοηθούν με τ' άρματά τους,<br /> +έτσι θα μ' έχουν πάντοτε και πιο δικό τους.<br /> +Χαίρε λοιπόν, θεά, και συ λαέ της χώρας,<br /> +που εχθρός ποτέ στο πάλεμα μη σου γλυτώνη<br /> +και τ' άρματά σου νακλουθά για πάντα η νίκη.</p> + +<p> +<br /> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Α, θεοί, νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου<br /> +ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου.</p> + +<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .</p> + +<p>και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη<br /> +η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!<br /> +θα στάξω φθορά,<br /> +θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω,<br /> +τάχτι να βγάλω απ την καρδιά<br /> +κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης<br /> +στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα<br /> + - ω εκδίκησ' εκδίκησι - ναφήση εδώ πέρα.<br /> +περνόντας θανάτου φθορά.<br /> +Στενάζω· τι κάνω;<br /> +βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·<br /> +αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες<br /> +με το άτιμο πένθος,<br /> +αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Ακούτ' εμένα και μην παίρνετε το πράμα<br /> +κατάκαρδα· γιατί δεν έχετ' εσείς χάση.<br /> +Οι ψήφοι μεραστήκανε κ' εκρίθηκε έτσι<br /> +η δίκη κι όχι για δική σας καταφρόνια·<br /> +γιατί ήρθε μαρτυρία ξάστερη απ το Δία<br /> +και την έφερ' ο ίδιος που είπε στον Ορέστη<br /> +πως τίποτε δεν είχε, αν τόκανε, να πάθη.<br /> +Λοιπόν μη ξεθυμάνετε πάνω στη χώρα<br /> +τη μάνητα σας, μη θυμώνετε και στέρφα<br /> +μην την κάνετε, ρίχνοντας τα καυτά βέλη<br /> +της αψιάς άφρης σας που κάθε σπέρμα φθείρει.<br /> +Γιατί σας τάζω εγώ πως θάχετε, απ' αλήθεια,<br /> +σε γη αφιερωμένη σας άδυτα κ' έδρες,<br /> +που θρονιασμένες μπρος στους λιπαρούς βωμούς σας<br /> +μεγάλες θάχετε τιμές απ το λαό μου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Α, θεοί νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου<br /> +ποδοπατάτε κι απ τα χέρια παίρνετέ μου</p> + +<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p> + +<p>και καταφρονεμένη και βαρυογομισμένη<br /> +η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλλοί!<br /> +θα στάξω φθορά<br /> +θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω.<br /> +τάχτι να βγάλω απ την καρδιά<br /> +κι απ το φαρμάκι θ' απλώση στη γης<br /> +στα φύλλα και στάνθη παντού φυλλοξέρα.<br /> + - ω εκδίκησ' εκδίκησι - ναφήση εδώ πέρα<br /> +περνόντας θανάτου φθορά.<br /> +Στενάζω· τι κάνω;<br /> +βαρειά στους ανθρώπους θα πέσω·<br /> +αλλοί μας! πολύ μαυρομοίρες<br /> +με το άτιμο πένθος,<br /> +αλλοίμονο, κόρες της Νύχτας!</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Καμιά δεν σας εγένηκε ατιμία! μην πάρα<br /> +το παίρνετε κι αμάχη στήνετε με ανθρώπους.<br /> +Έχω και γω τα θάρρη μου στο Δία! τι τάχα;<br /> +κ εγώ μονάχ' απ τους θεούς τα κλειδιά ξέρω<br /> +του μέρους πουν' ταστροπελέκια σφραγισμένα·<br /> +αλλά δεν μας χρειάζουνται· μόνου άκουέ μου<br /> +και μην καταραστής του κάκου τέτοια λόγια<br /> +που θάχουνε καρπό τη δυστυχία της χώρας·<br /> +κοίμησε την πικρή χολή του αναβρασμού σου<br /> +σαν πολυοτίμητη μαζί μου εδώ που θάσαι,<br /> +και θάχης πια στη χώρα ταύτη τη μεγάλη<br /> +πρωτόλουβες θυσίες στις γέννες και στους γάμους<br /> +που να θυμάσαι πάντα αυτή τη συμβουλή μου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!<br /> +κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης<br /> +σύχαμα καταφρονεμένο!<br /> +λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,<br /> +ω γης κι ουρανέ!<br /> +ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;<br /> +άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!<br /> +απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές<br /> +με βγάλανε θεοί - κ' είμαι τίποτα πια!</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>'Στό συγχωρώ, γιατί είσαι γεροντότερή μου<br /> +κι όσο γι' αυτό πολύ αξιώτερη από μένα·<br /> +μα έδωκε και σε μας ο Δίας κάποια γνώσι.<br /> +Αν φύγετε σε χώρα αλλόφυλη να πάτε<br /> +θα θυμηθήτε αυτή τη γης, σας το προλέγω·<br /> +γιατί τα χρόνια πούναι για ναρθούν, θα κάμουν<br /> +πολύ ενδοξότερη την πόλι μου, και τότε<br /> +στην τιμημένη γειτονιά, που θάχης πλάι<br /> +στα σπίτια του Ερεχθέα, τόσες τιμές θα λάβης<br /> +απ' άντρες και γυναίκες, όσες πουθεν' άλλου.<br /> +[Και συ μη σπείρης στους δικούς μου αυτούς τους τόπους<br /> +ζιζάνια φονικά, που βλάβουνε τα σπλάχνα<br /> +των νέων και με χωρίς κρασί τους ξεφρενώνουν,<br /> +μηδέ κορώνης τις καρδιές, σαν των κοκόρων,<br /> +κι αμάχη στήνης σπιτικιά μες στο λαό μου<br /> +να πολεμούν απόκοτα συναπατοί τους·<br /> +με άλλους ας είναι ο πόλεμος, που έφθασε, να τον<br /> +και που της δόξας την τρανή θε νάχη αγάπη.<br /> +κι όχι σαν του σπιτίσιου του ορνιθιού τις μάχες!]<br /> +Τέτοια μπορείς, αν θες, να λάχης από μένα:<br /> +καλό να δης, καλό ναβρής, καλό να κάμης.<br /> +σ' αυτήν που μαζί θάχομε την άγια πόλι.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Εγώ να πάθω αυτά, καϋμός!<br /> +κ' εγώ η πρωτινή να σέρνομαι στη γης<br /> +σύχαμα καταφρονεμένο!<br /> +λυσσάω απ την οργή, λυσσάω απ το κακό,<br /> +ω γης κι ουρανέ!<br /> +ποιος σφάχτης στα πλευρά, ποιος σφάχτης με περνά;<br /> +άκουσε το θυμό μου, μάννα Νύχτα!<br /> +απ τις αρχαίες μου τις τιμές, μ' άνομες πονηριές<br /> +με βγάλανε θεοί - κ' είμαι τίποτα πια!</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Δεν θαποκάμω να σου λέω τα καλά σου,<br /> +για να μην πης ποτέ πως απ τη νιώτερή σου<br /> +θεάν εμένα κι απ της πόλεως τους ανθρώπους<br /> +διώχτηκες άτιμη κι απόξενη αποδώθε.<br /> +Μα αν όμως την Πειθώ μ' αγνή καρδιά ευλαβιέσαι,<br /> +της γλώσσας μου το γήτεμα ας σε μαλάξη,<br /> +και μείν' εδώ· μα αν πάλι και δε θες να μείνης<br /> +δεν θάχης δίκιο καν στην πόλι αυτή να ρίξης<br /> +οργή κ' εκδίκησιν ή βλάβη στο λαό μου·<br /> +ενώ μπορεί στη νόμιμη εξουσία σου νάναι<br /> +η χώρα αυτή, και σ' όλα νάχης τις τιμές σου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και δέσποινα Αθηνά, ποιάν έδρα λες πως θάχω;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Απίκραντη από κάθε θλίψι, μόνου δέξου.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Δέχτηκα. Ποιες λοιπόν τιμές με περιμένουν;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Να μην προκόβη δίχως σε κανένα σπίτι.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Συ θα το κάμης τέτοια δύναμι να πάρω;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Γιατί όποιος σε τιμά δεξά θα του τα φέρνω.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και για όλο τον καιρό εγγύησι θα μου δώσης;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Ξέρω, πράμα που δεν θα κάμω να μην τάζω.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Μ' εμάγεψες θαρρώ και την οργή μου αφήνω.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Ευλόγησε λοιπόν τους φίλους που θα κάμης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Και τι ευλογίες μου λες στη χώρ' αυτή να ψάλω;</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Που σε κακιές συνερισιές να μη αποβλέπουν·<br /> +και τέτοιες κι απ τη γης κι απ τις θαλάσσιες αύρες<br /> +και από τον ουρανό κι απ τις πνοές του ανέμου<br /> +στη χώρα με καλόβολους να πέφτουν ήλιους·<br /> +και καρπός άφθονος και γης και βοσκημάτων<br /> +να μη αποκάνη να φτουρά χρόνο με χρόνο·<br /> +γλύτωνε απ το κακό τανθρώπινα τα φύτρα,<br /> +μα των ανόμων η σπορά ριξιμιά νάναι.<br /> +Γιατί, σαν φυτουργός, δεν στρέγω των δικαίων<br /> +το γένος απ' αυτούς βλάβη καμιά να πάθη.<br /> +Τέτοια από σένα· κι όσο για τους ματοβρέχτους<br /> +και δοξαστούς πολέμους, δεν θα το βαστάξω<br /> +καμιά άλλη πόλις τα πρωτεία νάχη της νίκης.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Θέλω να ζω μαζί με την Παλλάδα,<br /> +πια δεν καταφρονώ την πόλι,<br /> +που ο Δίας ο παντοδύναμος κι ο Άρης<br /> +την κάνουν κάστρο των θεών,<br /> +καμαρωμένη απαντοχή<br /> +των βωμών όλης της Ελλάδος·<br /> +γι' αυτήν καλόγνωμες κ' εγώ<br /> +ευχές σκορπώ κι ορίζω:<br /> +πλούσιες καλοσοδειές κι άφθονο βιος<br /> +απ τη γη μέσα ναναδίνη<br /> +του νήλιου το φαιδρό το φως.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Έτσι γνοιάζομαι 'γώ για την πόλι μου αυτή,<br /> +οι μεγάλες με δύσκολη γνώμη θεές,<br /> +το κατάφερα εγώ, να καθήσουν εδώ·<br /> +γιατί ωρίστηκε, μες στους ανθρώπους αυτές<br /> +κυβερνούνε τα πάντα,<br /> +κι όποιον λάχη με μάτι καλό και δε δουν,<br /> +πούθε τούρχεται ο χτύπος δε ξέρει·<br /> +γιατί και των γονιών οι αμαρτίες, εμπρός<br /> +τον τραβούνε σ' αυτές, και βουβή η συμφορά,<br /> +όσο νάχη μεγάλη φωνή,<br /> +μ' αγριώτατη οργή τον ξεκάνει.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Κακοί άνεμοι βλάβη μη φέρουν<br /> +στα δέντρ' - αυτή 'ναι η ευχή μου - <br /> +των φύτρων να μην καίη τα μάτια η κάψα<br /> +και δεν πετάγουνε οι βλαστοί,<br /> +μηδ' ας απλώνεται η κακιά<br /> +που φθείρη τον καρπόν αρρώστεια·<br /> +τα πρόβατ' ας προκόβη ο Παν<br /> +και με διπλή τη γέννα<br /> +να τρέφη, στο ταχτό καιρό·<br /> +κι ο πλούτος, που απ της γης τα σπλάχνα βγαίνει,<br /> +των θεών τα δώρα ας μαρτυρά.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Και τακούτε λοιπόν, της χώρας φρουροί,<br /> +ταγαθά που η σεμνή σας ορίζει Ερινύς;<br /> +γιατί και στους θεούς πούναι κάτω απ τη γη<br /> +δύναμι έχει μεγάλη και για τους θνητούς,<br /> +όπου ζούνε στο φως, τέλειαν έχει εξουσία·<br /> +σ' άλλους δίνει τραγούδια και σ' άλλους ζωή<br /> +μες στο μαύρο το δάκρυ πνιγμένη.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Τις κακές ώρες, που θερίζουν<br /> +πάρωρα νιάτα, τις ξορκίζω·<br /> +και στις χαριτωμένες νιές<br /> +άντρα του βίου των σύντροφο δίνετε,<br /> +σεις που στο χέρι σας είναι,<br /> +και σεις μητραδερφές μου,<br /> +Μοίρες, που δίκια μοιράζετε,<br /> +που κάθε σπίτι επισκέπτεσθε,<br /> +και πάσαν ώρα το δίκιο βάρος<br /> +της παρουσίας σας να νοιώθουν κάνετε,<br /> +ω πολυοτίμητες σ' όλα θεές.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Για τη χώρα μου τέτοια ν' ακούω, που αυτές<br /> +τόσο πρόθυμα ορίζουν,<br /> +μου ξανοίγει η καρδιά, και τη χάρι ευλογώ<br /> +της Πειθώς, που τη γλώσσα μου ωδήγα<br /> +ναντικρύσω το άγριο των πείσμα.<br /> +Μα ενίκησε ο Δίας, του λόγου ο θεός,<br /> +κι απ' αυτή μεταξύ μας τη συνερισιά<br /> +στο καλό, βγαίνω εγώ κερδημένη.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Της κακοαχόρταγης Διχόνοιας<br /> +εύχομαι, μες στην πόλη αυτή,<br /> +το βρουχητό να μη ακουστή·<br /> +μηδέ να πιή πολιτών αίμα το χώμα,<br /> +που να ζητάη μ' οργή<br /> +άλλη ναρπάξη απ την πόλι<br /> +εκδίκησι πίσω με φόνους.<br /> +Αλλά χαρές μεταξύ τους<br /> +να περνοδίνουν, μ' αγάπη αμοιβαία<br /> +και να μισούν με μια γνώμη·<br /> +γιατ' αυτό σε πολλά, στους ανθρώπους, γιατρειά ναι.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Της καλής λοιπόν γλώσσας το δρόμο<br /> +βρίσκουν όσοι έχουν γνώσι;<br /> +απ την τρομερή των την όψιν εγώ<br /> +βλέπω κέρδος μεγάλο γι' αυτόν το λαό·<br /> +γιατί αν, πρόθυμες, πρόθυμα πάντα και σεις <br /> +τις τιμάτε πολύ, δίχως άλλο τη γη<br /> +και την πόλι σας θάχετε πάντα σωστή<br /> +δικαιοσύνης καθέδρα.</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Χαίρετε, χαίρετε μες στις αγκάλες του πλούτου,<br /> +χαίρε λαέ της Αττικής,<br /> +που κάθεσαι στο Δία κοντά,<br /> +φίλε της φίλης παρθένας<br /> +με τιμή πάντα και γνώσι·<br /> +όσοι κάτω απ τη σκέπη ζουν της Παλλάδος<br /> +κι ο πατέρας της σέβεται αυτούς.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Και σεις χαίρετε· τώρα περνώ εγώ μπρος,<br /> +με το φως το ιερόν αυτής της συνοδειάς,<br /> +στους ναούς, που θε νάχετ' εδώ, να σας φέρω.<br /> +Προχωρείτε και κάτω απ τα φέγγη ταγνά<br /> +μες στη γη που θα μπήτε, καθετί βλαβερό<br /> +απ τη χώρα μακριά να κρατήτε,<br /> +και να στέλλετε μόνου ό,τ' είν' για καλό<br /> +και για δόξα της χώρας.<br /> +Και σεις, πούναι δική σας η πόλις αυτή<br /> +παιδιά του Κραναού, προβοδάτε τις ξένες σας·<br /> +και είθε πάντα ο θεός στο καλό<br /> +να φωτίζη τη γνώμη σας!</p> + +<p> +ΧΟΡΟΣ</p> + +<p>Χαίρετε, χαίρετε - και τις ευχές δευτερώνω,<br /> +όλοι εδώ στην πόλι αυτή<br /> +άνθρωποί της και θεοί,<br /> +που την πόλι της Παλλάδος<br /> +χαίρεσθε· κι αν με τιμάτε<br /> +ξένη εμέ συγκάτοική σας<br /> +θάναι ζηλευτή η ζωή σας.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑ</p> + +<p>Με χαρά δέχομαι κι αυτές τις ευλογίες<br /> +και σας ξεπροβοδώ με φωτερές λαμπάδες<br /> +κάτω στης γης τους τύπους και τα καταχθόνια<br /> +μ' αυτές μου τις ιέρειες, που τάγαλμά μου<br /> +φυλάγουν - με το δίκιο, γιατί θέλει γίνη<br /> +καμάρι αυτής της γης ο δοξαστός σας λόχος.</p> + +<p>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . </p> + +<p>Παιδιά, γυναίκες, συνοδειά, γερόντισσες<br /> +με πορφυροβαμμένα ρούχα στολισμένες,<br /> +προβαίνετε, κι ας λάμψουν της φωτιάς τα φέγγη,<br /> +για να γνωρίζεται για πάντα η παρουσία των<br /> +στη χώρ' αυτή, με τάνθισμα γενεάς αντρείας!</p> + +<p> +ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ</p> + +<p>Πηγαίνετε στα σπίτια σας, μεγάλες, σεβαστές<br /> +παρθένες, κόρες της Νυχτός, που πρόθυμα σας προβοδούν<br /> + - και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλις όλη! - <br /> +μες στα παμπάλαια σπήλαια της γης, όπου τιμές<br /> +και προσφορές, θυσίες σεμνές, σας καρτερούν.<br /> + - Και μ' άγια συνοχή ας ψάλλη η πόλη όλη! - <br /> +Καλόβουλες και σπλαχνικές στη χώρ' αυτή,<br /> +ελάτε, θέαινες σεβαστές κ' η φωτερή<br /> +στο δρόμο σας λαμπάδ' ας σας ευφραίνη<br /> + - και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά! - <br /> +Δε θαπολείπουν οι σπονδές στα σπίτια σας ποτέ, <br /> +απ της Παλλάδος τον λαόν ο Δίας ο δυνατός<br /> +κ' η Μοίρα τόχουν έτσι αποφασίση·<br /> + - και σεις τώρ' αλλαλάζετε τραγουδιστά! - </p> + +<h3 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</h3> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΙΣΧΥΛΟΣ</h4> + +<p>Ο μέγιστος των αρχαίων και νεωτέρων δραματικών ποιητών, για την +έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης του, τη +λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την αισθητική τους +έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσον ως σύνθεση τους, όσο και +σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη την αίσθηση και την ψυχολογία +του φυσικού και του πραγματικού, ώστε να δονούνται από τον παλμό της +πιο σφρίγουσας ζωής. Ο Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο τέλεια +ποιητική εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου.</p> + +<p>* * *</p> + +<p>Αγαμέμνων: Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Τριλογίας «Ορέστια» +κι αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από την σύζυγο του +Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. η σκηνή της προφήτιδος +Κασσάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της, ανήκει στις +τραγικότερες του παγκοσμίου Θεάτρου. Μετάφραση σε στίχους, του +Γρυπάρη.</p> + +<p>Χοηφόροι: Το δεύτερο δράμα της «Ορέστειας». Περιέχει την +κυριώτερη πράξη, γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και που πάνω +της στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την «Ορέστεια»: ο Ορέστης +θανατώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του· ο νους του σαλεύεται και +καταδιωκόμενος από τα φάσματα των Ερινυών παίρνει τον δρόμο της +εξορίας. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γρυπάρη.</p> + +<p>Ευμενίδες: Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». +Εκτυλίσσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις +Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου υστέρα +από απόφαση της Αθήνας, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται από τον Άρειο +Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου. Η μετάφραση, όπως κι +όλης της Τριλογίας, του Γρυπάρη.</p> + +<p>Επτά επί Θήβας: Το δράμα τούτο αναφέρεται στην τραγική Θήβας +μοίρα των δύο γιων του Οιδίποδα, πού, μονομαχώντας για τον θρόνο των +Θηβών, αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινύων κι ο παθητικότατος +θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς +των είναι από τους λυρικώτερους της αρχαίας τραγωδίας. Η μετάφραση, +σε στίχους, αριστοτεχνική, με φιλολογική ακρίβεια και δύναμη ύφους, +του Γρυπάρη.</p> + +<p>Πέρσαι: Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατον ύμνο των ελληνικών +νικών κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η μεγαλοπρεπής +αφήγηση της ναυμαχίας στην Σαλαμίνα, κρίνεται σαν μοναδικό υπόδειγμα +επικολυρικής περιγραφής. Μετάφραση Ι. Ζερβού.</p> + +<p>Προμηθεύς Δεσμώτης: Το πιο μεγαλεπήβολο και υψιπετές Έργο του +παγκοσμίου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένον πάνω στον +Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρίαν της +φιλανθρωπίας του. Το Κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα, ο +Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο Προμηθέας, +δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το θεϊκό μεγαλείο τους. +Η μετάφραση, σε στίχους, του Ι. Ζερβού. Ικέτιδες: Το δράμα αυτό, +βασισμένο στην ιστορική παράδοση, εξυμνεί την αρετή και τη φιλοξενία +των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες, φεύγοντας από την Αίγυπτο, για να αποφύγουν +να παντρευτούν με τη βία, φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους +Αργείους και πάλι ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο +υψηλός λυρισμός του έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους. +</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ</h4> + +<p>Από τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τραγικούς, που μας σώθηκαν +μερικά έργα τους, ο πιο προσιτός, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στην +εποχή μας, είναι ο Ευριπίδης. Δραματικός και περιπαθής ποιητής, ένας +φιλόσοφος και, μαζί, ένας ψυχολόγος των ανθρωπίνων αρετών και +ελαττωμάτων.</p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Ανδρομάχη: το δράμα αυτό εικονίζει, κατά τον πιο θαυμαστό τρόπο, +έναν κόσμο αισθημάτων, ζήλειας, μίσους και στοργής. Ο Νεοπτόλεμος, +χωρίζοντας από την Ανδρομάχη, παντρεύεται την κόρη του Μενέλαου και +της Ελένης, την Ερμιόνη, που συνεννοείται με τον πατέρα της να +σκοτώσουν τον γιο που έδωσε η Ανδρομάχη στον Νεοπτόλεμο. Ο Πηλέας, +παππούς του παιδιού, σώζει τον μικρό, και ο Μενέλαος σκοτώνει με δόλο +τον Νεοπτόλεμο. Μετάφραση, τον Γ. Τσοκόπουλου.</p> + +<p>Άλκηστης: Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο θεός, ο Άδμητος θα +γινόταν αθάνατος, αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να θυσιαστή +γι αυτόν το σκοπό. Οι γονείς του δεν δέχονται, μα η γυναίκα του η +Άλκηστης προσφέρεται πρόθυμα να θυσιαστή, δίδοντας έτσι μοναδικό +παράδειγμα συζυγικής αφοσίωσης. Η μετάφραση, σε στίχους, του Γ. +Τσοκόπουλου.</p> + +<p>Μήδεια: Το τραγικότερο από τα δράματα του Ευριπίδου. Το πάθος της +ερωτικής εκδίκησης, ξεπερνώντας σ' ένταση αυτό τούτο το ερωτικό +πάθος, εκφράζεται, στο έργο αυτό, στο έπακρο των εκδηλώσεων του. +Προδομένη από τον Ιάσονα, η Μήδεια καταπνίγει τη μητρική στοργή μέσα +της και σκοτώνει τα δυο τους παιδιά για να εκδικηθή τον σύζυγο. +Μετάφραση ΑΓΓ. Τανάγρα.</p> + +<p>Ηλέκτρα: Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον φονέα +του πατέρα τους Αίγισθο και την μητέρα τους, συνεργόν του φόνου +επίσης, Κλυταιμνήστρα. Η κάθαρση εδώ έρχεται από τον από μηχανής θεό, +που δίδει και την εξάγνιση στους δύο μητροκτόνους. Η μετάφραση, +φιλολογικά πιστή, του Αγγέλου Τανάγρα.</p> + +<p>Ιππόλυτος: Το νεωτεριστικώτερο από τα έργα του Ευριπίδου. Η +Φαίδρα αισθάνεται ανόσιο έρωτα προς τον γυιό του συζύγου της Θησέως, +τον Ιππόλυτο. Ο νέος αποκρούει τον έρωτά της κ' η Φαίδρα αυτοκτονεί, +συκοφαντώντας τον στον πατέρα του. Ο Θησέας εξορίζοντας τον Ιππόλυτο, +τον καταρατάται να καταστραφεί από τον Ποσειδώνα. Η κατάρα +πραγματοποιείται, μα ή συκοφαντία φανερώνεται κι ο Ιππόλυτος πεθαίνει +θρηνούμενος και συγχωρώντας. Η μετάφραση του Αγγέλου Τανάγρα.</p> + +<p>Ιφιγένεια εν Αυλίδι: μια από τις παθητικώτερες και καλύτερες +τραγωδίες του Ευριπίδη. Οι προσπάθειες του Αγαμέμνονος να σώση την +κόρη του, η συμπάθεια και κατανόηση του Μενελάου, που έρχονται αργά, +για το θύμα, η τολμηρή αντίσταση του Αχιλλέα εναντίον του στρατού για +να σωθή η μνηστή του, εντείνουν τη δράση και την τραγικότητα. Η λύση +του δράματος δίδεται από τον από μηχανής θεόν. Η μετάφραση, σε +στίχους, του Ι. Φραγκιά.</p> + +<p>Ιφιγένεια εν Ταύροις: Η Ιφιγένεια, που θυσιάζεται από τον πατέρα +της Αγαμέμνονα στην Αυλίδα, για να γίνη δυνατόν ν' αποπλεύσουν τα +πλοία της τρωικής εκστρατείας, σώζεται την τελευταία στιγμή από την +θεά Αρτέμιδα, που την μεταφέρει στην χώρα των Ταύρων. Εκεί, +μητροκτόνος πια και περιπλανούμενος, την συναντά ο αδελφός της +Ορέστης, ιέρεια της Αρτέμιδος. Φεύγοντας αποκομίζει μαζί της και το +άγαλμα της θεάς στην Αθήνα. Μετάφραση Ν. Κυπαρίσση.</p> + +<p>Βάκχαι: Πρόκειται για μιαν από τις αρτιώτερες και οπωσδήποτε την +λυρικώτερη από τις τραγωδίες του μεγάλου ποιητή. Ο Πενθέας κ' η +μητέρα του Αγαύη, απιστώντας απέναντι των θείων, τιμωρούνται από τον +θεό Διόνυσο, γιατί δε θέλησαν να δεχθούν τη λατρεία του στην Θήβα. Η +μετάφραση, σε στίχους, του Κ. Βάρναλη.</p> + +<p>Φοίνισσες: Περιστρέφεται γύρω από την τραγική παράδοση της +αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους, Γεμάτη επεισόδια και +σκηνική δράση, όπως ο θάνατος των δυο αδελφών, το διώξιμο του πατέρα +τους Οιδίποδος, η γενναία απόφαση της Αντιγόνης κτλ., θεωρείται μια +από τις ωραιότερες τραγωδίες του Ευριπίδου. Η μετάφραση του Ν. +Ποριώτη.</p> + +<p>Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα +Θησέα, ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα τείχη των +Θηβών. Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι μητέρες και τα παιδιά +των πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά θεωρούνται από τα παθητικώτερα της +αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη.</p> + +<p>Ηρακλής μαινόμενος: Το ωραίο αυτό δράμα του μεγάλου τραγικού, +αναφέρεται στον Ηρακλή, που, ελευθερώνοντας τα παιδιά του, κυριεύεται +ύστερα από μανία και τα σκοτώνει. Μόλις συνέρχεται από την τρέλλα του +και καταλαβαίνει τι έχει κάμει, επιχειρεί να αυτοκτονήση, αλλά τον +σώζει ο φίλος του Θησέας. Η άρτια τούτη μετάφραση, που διατηρεί όλη +την ομορφιά του πρωτοτύπου οφείλεται στον Κ. Βάρναλη.</p> + +<p>Ίων: Το δράμα αυτό διακρίνεται για την περίτεχνη πλοκή του, τις +περιπέτειες που με πολλή τέχνη παρεμβάλλονται και για την απροσδόκητη +έκβαση. Η υπόθεση του περιστρέφεται γύρω από τους κινδύνους, την +αναγνώριση και την αναγόρευση, μετά, του Ίωνος, ως κληρονόμου του +βασιλέα της Αττικής Ξούθου. Η μετάφραση, του Πολ. Δημητρακόπουλου.</p> + +<p>Κύκλωψ: Σατυρικό δράμα, που ανάγεται στη γνωστή ομηρική +περιπέτεια του Οδυσσέα, με τη μέθη και την τύφλωση του Κύκλωπα, που +κάνει δυνατή τη σωτηρία του ήρωα και των συντρόφων του. Τα κωμικά +επεισόδια κάνουν το έργο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον για κάθε εποχή. Η +μετάφραση έγινε από τον Γ. Τσοκόπουλο.</p> + +<p>Ορέστης: Το πιο πολύπλοκο και νεωτεριστικό δράμα ίσως, του +Ευριπίδη. Ο Ορέστης καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αργείους, ενώ ο +θείος του Μενέλαος τον εγκαταλείπει, από δειλία. Εξαγριωμένος από τη +στάση του Μενελάου ο Ορέστης θέλει να σκοτώση τη σύζυγο του και την +κόρη του Ερμιόνη. Τελικά μεταπείθεται από τον από μηχανής θεό και +παντρεύεται την Ερμιόνη. Η μετάφραση έγινε από την Ηλία Βουτιερίδη.</p> + +<p>Ρήσος: Ανήκει στα νεώτερα δράματα της Αττικής Τραγωδίας, κ' είναι +αβέβαιο αν ανήκη στον Ευριπίδη, μολονότι από τους αρχαίους ήδη +χρόνους αποδιδόταν σ' αυτόν. Φαίνεται ν' ανήκη μάλλον στη σχολή του +Φιλοκλέους. Ανάγεται στο ομηρικό επεισόδιο της αρπαγής της Ελένης από +τον Πάρη. Η μετάφραση έγινε από τον Άριστο Καμπάνη.</p> + +<p>Ηρακλείδες: Το δράμα αναφέρεται στην περίθαλψη των Ηρακλειδών +στην Αττική κι αποτελεί ύμνο στην ανδρεία των Αργείων και των +Αθηναίων ηρώων. Το επεισόδιο, όπου η Μακαρία παραδίδεται με τη θέληση +της στον θάνατο προς χάριν της κοινής σωτηρίας, εντείνει την +τραγικότητα του δράματος. Η μετάφραση, σε στίχους Κ. Βάρναλη.</p> + +<p>Εκάβη: Συγκρατώντας την οδύνη της για τον θάνατο του γιου της +Πολυδώρου, η βασίλισσα της Τροίας συμβάλλει στην καταστροφή του +δολοφόνου. Στην τραγωδία τούτη, το πάθος της εκδίκησης στην Εκάβη, +περιγράφεται με βαθύτατη ψυχολογία. Η μετάφραση του Ν. Ποριώτη</p> + +<p>Ελένη: Αντίθετα από την παράδοση, η Ελένη παρουσιάζεται εδώ σαν +υπόδειγμα πιστής συζύγου, και βοηθημένη από τον σύζυγο της Μενέλαο, +κατορθώνει να γλυτώση από τον γάμο με τον Αιγύπτιο βασιλέα. Η αδελφή +του τελευταίου, η Θεονόη, που συμπονεί τους συζύγους, είναι από τους +καλύτερα διαγραφόμενους χαρακτήρες του έργου. Μεταφραστής ο Άριστος +Καμπάνης.</p> + +<p>Τρωάδες: Το συνταρακτικό τούτο δράμα αποτελεί εξεικόνιση των +φρικαλεοτήτων της αλώσεως της Τροίας. Η σφαγή της Πολυξένης, ο φόνος +του Αστυάνακτος, η όψη της πόλης, που πυρπολείται, δίδουν την πιο +δραματική εικόνα πόλης που καταπατείται από τον εχθρό. Η μετάφραση +οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΣΟΦΟΚΛΗΣ</h4> + +<p>Απαράμιλλοι σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του +Σοφοκλέους αποτελούν απλησίαστα πρότυπα της δραματικής τέχνης όλων +των λαών κι όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης, θαυμαστός +ανατόμος του πάθους, φιλοσοφικός ερευνητής της ανθρωπίνης ψυχής και +του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει, φωτίζει και γοητεύει, με +σκέψη, λυρισμό, περιπάθεια και καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό +του.</p> + +<p>Αντιγόνη: Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκοσμίου +θεάτρου, το έργο αυτό παρουσιάζει αντίμαχα τον φυσικό νόμο τη φωνή +του αίματος προς το νόμο τής Πολιτείας, που επικρατεί βέβαια και +συντρίβει, αλλά δε μπορεί να ταπεινώση την ευγένεια του φυσικού νόμου +της στοργής. Η θαυμάσια μετάφραση, οφείλεται στον Κ. Χρηστομάνο.</p> + +<p>Ηλέκτρα: Η αλλεπάλληλη διαδοχή τραγικών γεγονότων και η συχνή +μετάπτωση των αισθημάτων και των παθών δίδουν στην τραγωδία τούτη τον +νεωτεριστικώτερο τύπο. Ύστερα από την ανάγνωση των δύο αδελφών, του +Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η εκδίκηση της πατρικής +δολοφονίας: ο φόνος της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Η μετάφραση +έγινε από τον Μ. Αυγέρη.</p> + +<p>Οιδίπους Τύραννος: Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας +του Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του δραματοποιείται στο +έργο αυτό σαν αποκάλυψη που επέρχεται από τον θεό και που εξιλεώνεται +με την αυτοκτονία της μητέρας, αιμομίκτριας εν αγνοία της, και της +εκούσιας τύφλωσης του Οιδίποδος. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.</p> + +<p>Τραχίνιαι Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό θάνατο +του Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του Δηιάνειρας, που είχε +παρασυρθή στην πράξη της από υπερβολικό έρωτα. Η ακουσία δολοφόνος +αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν πεθάνη, μαθαίνει πώς είναι αθώα. Η +μετάφραση οφείλεται στον Άριστο Καμπάνη.</p> + +<p>Φιλοκτήτης: Ο Νεοπτόλεμος, για να πάρη στην κατοχή του τα πατρικά +όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρησμό, στην αρχή μεταχειρίζεται +δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας. Συγκινημένος, όμως, από +τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί, φανερώνει την απάτη και +παραιτείται από τα σχέδια του. Ο Ηρακλής που παρουσιάζεται σαν από +μηχανής Θεός, συμβιβάζει τα πράγματα και δίδει τη γνωστή από τον +Όμηρο λύση.</p> + +<p>Αίας: Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, που παρεφρόνησε, κατά θείαν +βουλήν, για την αλλαζονία του. Συνερχόμενος ο ήρωας και νιώθοντας +ντροπή, αυτοκτονεί. Ύστερα από επέμβαση του αδελφού του Τεύκρου και +του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη λαμπρότητα για τον +ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα. Η μετάφραση ανήκει στον Κ. +Βάρναλη.</p> + +<p>Οιδίπους επί Κολωνώ: το τελευταίο από τα δράματα του Σοφοκλέους. +Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του Οιδίποδος και κλείνει με +τον θάνατο του στον Κολωνό. Η γενική έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση +των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα +αυτό ως ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου. Η μετάφραση +του Ηλία Βουτιερίδη.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ</h4> + +<p>Ο μέγιστος κωμικός και σατυριστής των ανθρωπίνων ελατωμάτων, ο +θαυμαστός ηθογράφος και δαιμόνιος επινοητής σκηνικής πλοκής. Με λιτή +και γυμνή φράση, προσιτή σε ανθρώπους με ώριμη σκέψη, ο Αριστοφάνης +είναι και παραμένει κυρίως ένας κατ' εξοχήν ηθικολόγος, που δεν +προδίδει ποτέ τον υψηλό ποιητή. Οι κωμωδίες του έχουν τόση γενικότητα +και τόση ζωντάνια, που παραμένουν πάντοτε επίκαιρες.</p> + +<p>Οι Όρνιθες: Η κωμωδία αυτή αποτελεί σάτυρα της πολιτικής και +κοινωνικής διαφθοράς και σκώμμα εναντίον των θεωριών για καινούργια +πολιτεύματα. Ο μύθος πλέκεται γύρω από δύο αθηναίους πολίτες που πάνε +στα πουλιά για να ιδρύσουν εκεί μια νέα πολιτεία. Μετάφραση ο Πολ. +Δημητρακόπουλος.</p> + +<p>Οι Βάτραχοι: Κωμωδία φιλολογικού θέματος, όπου γελοιοποιούνται +πολλοί από τους ποιητές και σατυρίζεται η κατάπτωση, που βλέπει ο +Αριστοφάνης στην τέχνη της εποχής του. Ο Ευριπίδης και ο Αισχύλος +παρουσιάζονται από σκηνής, κι ο δεύτερος ανακηρύσσεται ως ύπατος +τραγικός. 0ι υπαινιγμοί για καταχρήσεις και διαφθορά δίδουν στην +κωμωδία τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον. Η μετάφραση έγινε από τον Πολ. +Δημητρακόπουλο.</p> + +<p>Εκκλησιάζουσαι: Το έργο γελοιοποιεί την ιδεολογία για τις +γυναικείες ελευθερίες και τη χειραφέτηση της γυναίκας, και σατυρίζει +κυρίως τις τότε καινοφανείς θεωρίες περί κοινογαμίας και +κοινοκτημοσύνης. Η μετάφραση οφείλεται στον Πολ. Δημητρακόπουλο.</p> + +<p>Νεφέλες: Στο έργο του αυτό ο Αριστοφάνης διακωμωδεί τους +σοφιστές. Σαν σοφιστής παίρνεται κι ο Σωκράτης, γύρω από τον οποίο +δρουν και κινούνται θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Η υπεραπολογία των +αρχαίων ηθών και η επίθεση εναντίον της ανηθικότητας της εποχής +αποτελούν τον κύριο χαρακτήρα της κωμωδίας. Μετέφρασεν ο Πολ. +Δημητρακόπουλος.</p> + +<p>Λυσιστράτη: Εδώ ο Αριστοφάνης επικρίνει, σατυρίζοντας με τον +τρόπο του, την πολεμομανία των Αθηναίων. Για να σταματήση ο +καταστρεπτικός Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι γυναίκες απέχουν όλων των +συζυγικών καθηκόντων των, κι' έτσι πλέκεται ένας κωμικώτατος και +σατυρικώτατος μύθος. Η μετάφραση έγινε από τον Πολ. Δημητρακόπουλο.</p> + +<p>Θεσμοφοριάζουσες: Μια σάτυρα μ' εξαιρετικά ευφυή πλοκή, που +στρέφεται εναντίον του Ευριπίδου, τον οποίο παρουσιάζει, για να σωθή +από τις γυναίκες ο πεθερός του, να καταφεύγη στη βοήθεια δύο γύναιων. +Μεταφραστής Μ. Αυγέρης.</p> + +<p>Ειρήνη: Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνη και τη φιλοπόλεμην τάση των +Αθηναίων όσο και των άλλων Ελλήνων. Με κωμικώτατη και, κυρίως, +συμβολική πλοκή, βγαίνει στο φως η θαμμένη από τους θεούς Ειρήνη, για +να εξυμνηθούν αμέσως τα αγαθά της. Η μετάφραση έγινε από τον Μ. +Αυγέρη.</p> + +<p>Σφήκες: Στην κωμωδία του αυτή ο Αριστοφάνης σατυρίζει τη μανία +που είχαν οι Αθηναίοι για δικαστήρια και δίκες κ' επί πλέον +παρουσιάζουν τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα της τότε δικαστικής +καταστάσεως. Οι ίδιοι οι δικαστές, που παρουσιάζονται ως χορός +Σφηκών, ενώ δήθεν υπερασπίζουν διακωμωδούν τους δικαστικούς θεσμούς. +Η ζωντανή έμμετρος μετάφραση έγινε από τον Μ. Αυγέρη.</p> + +<p>Αχαρνής: Χορός, που τον αποτελούν Αχαρνείς χωριάτες, επικρίνει +τους ρήτορες και τους πολιτικούς σαν αίτιους του Πελοποννησιακού +πολέμου και την καταστρεπτική για την Αθήνα φιλόδοξη πολιτική. Τα +επεισόδια του έργου είναι από τα ευφυέστερα της αρχαίας κωμωδίας και +δίδουν μια ζωντανή εικόνα του τότε αστικού βίου. Μεταφραστής ο Μ. +Αυγέρης.</p> + +<p>Ιππής: Στην κωμωδία τούτη καυτηριάζει δηκτικώτατα ο δημοκόπος +Κλέων, πρώην βυρσοδέψης, και η στρατηγία του στην Πύλο. Ο χορός του +έργου αποτελείται από μέλη της τάξεως των Ιππέων, γιατί η τάξη αύτη +ακριβώς είχε καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα για δωροδοκία. Αλλά το +έργο σατυρίζει και πολλά άλλα από τότε πολιτικά και κοινωνικά ήθη των +Αθηναίων. Η μετάφραση, έμμετρη, οφείλεται στον Μ. Αυγέρη.</p> + +<p>Πλούτος: Η, χωρίς αμφιβολία, παραστικώτερη κωμωδία τούτη του +Αριστοφάνη, περιστρέφεται γύρω από ένα γενικώτερο θέμα. Ένας γέρος +ενάρετος και φτωχός, συμμορφούμενος με χρησμό, συναντά τον Πλούτο, +τυφλό. Θεραπεύοντας τον γίνεται πλούσιος, όπως και άλλοι ενάρετοι, +γιατί είχε αποκατασταθή η πρέπουσα τάξη κι' είχε σταματήσει η +ανηθικότητα που κυριαρχούσε πριν, όταν ο Πλούτος ήταν τυφλός. +Ολόκληρη η πλοκή διαπνέεται από καυστικώτατη σάτυρα. Μεταφραστής ο Μ. +Αυγέρης.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ</h4> + +<p>Κομψός στο ύφος, πυρρωνιστής στην σκέψη, σκώπτης και χαριτολόγος, +ο Λουκιανός συμπερίλαβε στις διηγήσεις του, στους διάλογους του, +θεών, ανθρώπων και νεκρών, και στις ποικίλες άλλες μελέτες του +ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Την αδρά και φιλολογικώς άρτια μετάφραση +του Λουκιανού, εφάμιλλο στο ύφος και στην κομψότητα με το πρωτότυπο, +την οφείλουμε στον Ιωάννη Κονδυλάκη. Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν +πρέπει να λείπη από καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του Κονδυλάκη +αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες προσφορές στην +νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα.</p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Άπαντα</p> + +<p>ΤΟΜΟΣ Α'. Όνειρο ή Λουκιανού βίος. Προς εκείνον που είπε: είσαι +Προμηθέας στα έργα σου. Πλοίον ή ευχές, Περί πένθους. Τίμων ο +μισάνθρωπος. Εγκώμια μυίγας. Θεών διάλογοι. Κρίσεις Θεών. Προς +Νιγρίνον επιστολή. Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού χαρακτήρας. Δίκη +φωνηέντων.</p> + +<p>Τόμος Β' Διάλογοι θαλασσίων Θεών. Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως. +Προμηθεύς ή Καύκασος. Νεκρικοί διάλογοι. Μένιππος ή νεκρομαντεία. +Φιλοψευδής ή απιστών. Πώς πρέπει να γράφεται η Ιστορία.</p> + +<p>Τόμος Γ' Αληθινή Ιστορία. Τυραννοκτόνος. Αποκηρυττόμενος. +Φάλαρις λόγος. Αλέξανδρος ή ψευδομάντις. Ο Ηρακλής. Ο Διόνυσος. +Ψευδολογιστής.</p> + +<p>Τόμος Δ' Δις κατηγορούμενος ή Δικαστήρια. Περί παρασίτου. +Ανάχαρσις. Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. - Ότι +δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν. Ζευς ελεγχόμενος. +Ρητόρων διδάσκαλοι. Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος.</p> + +<p>Τόμος Ε' Ιππίας ή περί του λουτρού. Μακρόβιοι. Ο θάνατος του +Περεγρίνου. Οι δραπέται. Περί του ήλεκτρου ή των κύκνων. - Περί του +οίκου. Πατρίδος εγκώμιον. Περί των διψάδων. Περί ορχήσεως. +Ευνούχος. Βίος Δημώνακτος. Διάλεξις με τον Ησίοδον. Χάρων ή +επισκοπούντες.</p> + +<p>Τόμος ΣΤ' Εικόνες. Υπέρ των εικόνων. Εταιρικοί διάλογοι. +Όνειρος ή αλεκτρυών. Συμπόσιον ή Λαπίθαι. Θεών Εκκλησία, Βίων +πράσις. Αλιεύς. Ψευδοσοφιστής. Περί Συρίης Θεού. Ζευς τραγωδός.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ</h4> + +<p>Οι αντιλήψεις για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για την ηθική του +περίφημου στωικού φιλοσόφου συγκεντρωμένες στο «Εγχειρίδιο» του, σε +αριστοτεχνική μετάφραση του Άριστου Καμπάνη.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ</h4> + +<p>Χαρακτήρες: Το κατ' εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο έργο +του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο είδος του, +αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα κοινωνικών και +ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση, πιστή στο πρωτότυπο και +ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ</h4> + +<p>Ειδύλλια: Ο κοντινώτερος και συγγενικώτερος μας από τους αρχαίους +ποιητές, υμνητής του έρωτα και της φύσης, που το έργο του, στο σύνολο +του, έχει πολλές ομοιότητες και αναλογίες με τη δημοτική μας ποίηση. +Τα σωζόμενα ποιήματα του, βουκολικά, ερωτικά, μίμοι, επιγράμματα, +διαπνέονται από ζωή κι ομορφιά, που μας προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα +του αρχαίου βίου με εκπληκτική νεωτεριστικότητα. Η μετάφραση έμμετρη, +του Ιωάν. Πολέμη.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΗΡΟΔΟΤΟΣ</h4> + +<p>Πατέρας της Ιστορίας ωνομάστηκε ο Ηρόδοτος, που η πιστοποιημένη +κι από άλλες πηγές ακρίβεια των όσων εκθέτει αμιλλάται προς τη +γοητεία του ύφους του.</p> + +<p>Μούσες: Στο θαυμάσιο έργο του, τις «Μούσες», μας ιστορεί τη ζωή +των αρχαίων Ασιατικών εθνών, διαφόρων βαρβάρων λαών, της Αιγύπτου και +της Ελλάδος μέχρι των Μηδικών Πολέμων. Οι εθνικοί και θρησκευτικοί +μύθοι, που αναφέρει, οι περιγραφές των τόπων και των ηθών και εθίμων, +καθώς και τα διάφορα επεισόδια που περεμβάλλει στις ιστορίες των λαών +προσθέτουν άφθαστη ομορφιά στο βιβλίο, για αυτό οι αρχαίοι έδωσαν τα +ονόματα των εννέα Μουσών στα εννέα κεφάλαια του. Η μετάφραση έγινε +από τον Σκαλίδη και μ' έλεγχο του Ι. Ζερβού, Τόμοι τέσσερις.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ</h4> + +<p>Πελοποννησιακός Πόλεμος: Η αμερόληπτη ακρίβεια, η βαθυστόχαστη +κριτική, η συντομία και λιτότητα του λόγου και τ' αδρά του νοήματα, +ανάδειξαν τον Θουκυδίδη ως τον κορυφαίο ιστορικό του κόσμου όλων των +εποχών. Στο μοναδικό έργο του μας εξιστορεί με θαυμάσιο τρόπο τον +μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων, που αποτέλεσμα του υπήρξε η +ανεπανόρθωτη εξασθένιση της Ελλάδος. Ανατρέχοντας στα απώτατα αίτια, +ο Θουκυδίδης εξηγεί τα σχετικά με την ανάπτυξη του Ελληνισμού από +τους αρχαιότατους χρόνους, περιγράφει τη σύσταση και την ζωή των +Πολιτειών Κρατών, δίδοντας μας έτσι μιαν άρτια εικόνα της ζωής των +Ελλήνων. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβά. Τόμοι τέσσερις.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ</h4> + +<p>Παράλληλοι Βίοι : Ο τελειότερος και σημαντικώτερος από τους +τελευταίους Έλληνες κλασικούς, για το ύφος, το απέραντο της σοφίας +του και των γνώσεων του και την αδρότητα της σκέψης του. Ιστορικός, +ηθικολόγος και φιλόσοφος, στα έργο του συμπεριέλαβε αμύθητο πλούτο +γνώσεων, δοξασιών και γεγονότων όλου του αρχαίου ελληνικού και +ρωμαϊκού κόσμου μέχρι των χριστιανικών χρόνων. Στους «Παραλλήλους +Βίους» του δεν βιογραφεί απλά, παρά κρίνει και συγκρίνει την ιστορία +μεγάλων Ελλήνων και Ρωμαίων ανδρών, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα κι όλα +τα σχετιζόμενα μ' αυτούς και την εποχή τους γεγονότα, ολόκληρη σχεδόν +την πολιτική και κοινωνική και, εν μέρει, την πνευματική ζωή της +Ελλάδος και της Ρώμης. Έτσι, οι Παράλληλοι Βίοι» του αποτελούν μιαν +αισθητικά δοσμένη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και +ρωμαϊκής ιστορίας. Η μετάφραση έγινε από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή. +Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήση σε 10 τόμους.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ</h4> + +<p>Ο Δημοσθένης θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ρήτορας του κόσμου κ' οι +λόγοι του είναι το τελειότερο υπόδειγμα ρητορικής τέχνης. Οι λόγοι +τούτοι, δυνατοί και κυριολεκτούντες, ακαταμάχητοι στην +επιχειρηματολογία τους, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα στοχασμού κ' +έκφρασης. </p> + +<p>Ο περί του στεφάνου λόγος : «Ο περί του στεφάνου λόγος» είναι +απολογία του πολιτικού του βίου. Περιέχει τόσον μεγάλο πλούτο σ' +έξαρση και ρητορικά σχήματα, που μπορεί ν' αποτελέση πρότυπο για την +διδασκαλία της ρητορικής τέχνης. </p> + +<p>Οι τρεις Ολυνθιακοί: Στους «Τρεις Ολυνθιακούς» του εκθέτει, +αποκαλύπτοντας την έτσι στους Αθηναίους, την πολιτική και τους +σκοπούς του Φιλίππου, του Βασιλιά της Μακεδονίας, επικρίνοντας τους +ταυτόχρονα για την αδράνεια τους. 01 «Τρεις Ολυνθιακοί» κρίνονται σαν +οι κατ εξοχήν πολιτικοί λόγοι του μεγάλου αθηναίου ρήτορα. </p> + +<p>Οι Τέσσαρες Φιλιππικοί: Αντίθετα, οι «Τέσσαρες Φιλιππικοί» του +αποτελούν δριμύτατην επίθεση εναντίον του Φιλίππου και ταυτόχρονα +πρόκληση σε άμεση εναντίον του ενέργεια των Αθηνών και των άλλων +ελληνικώνΠολιτειώνΚρατών. Οι μεταφράσεις των λόγων του Δημοσθένους, +ακριβείς, διατηρούν όλη τη δύναμη και τη ζωντάνια του πρωτοτύπου κι +οφείλονται στον Ν, Γκινόπουλο. Τόμοι τρεις.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΟΜΗΡΟΣ</h4> + +<p>Τα μέγιστα κι ανυπέρβλητα ποιητικά μνημεία της παγκοσμίου σκέψεως +αποτελούν τα δύο αριστουργηματικά έπη, η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια», +του Όμηρου. Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί της Ανατολής σε +γνώσεις, θρησκευτικές δοξασίες, μύθους και σύμβολα, σε ηθικές +αντιλήψεις και σε τέχνη, πολλαπλασιασμένα από την πλούσια ελληνική +διανόηση και διυλισμένα από την καθαρή και λεπτή ελληνικήν αισθητική, +κατάληξαν στον Όμηρο, σαν απόσταγμα ποίησης, πλαστικότητας και +κάλλους. Έτσι τα δύο ομηρικά έπη αποτελέσανε και παραμείναν έκτοτε +δυο αστείρευτες πηγές κάθε τέχνης, ιδανικά κι άφθαστα πρότυπα για +κάθε ποίηση.</p> + +<p>Ιλιάς: Το κυρίως ηρωικό έπος. Βασίζεται στη φιλονεικία μεταξύ +Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, περιγράφει όλα τ' αποτελέσματα και τις +επιπτώσεις που είχε στην τρωικήν εκστρατεία κι ανατρέχει, +επεισοδιακά, σ' όσα προηγήθηκαν της εκστρατείας και στην εν γένει +ελληνική μυθολογία. Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες, περιγραφές, +αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και ζη μ' όλη την +ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της πιο υψηλής ποίησης. +Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι. Ζερβού. Τόμοι τέσσερις.</p> + +<p>Οδύσσεια: Το πολυσύνθετο και πολυμερές έπος αυτό του Όμηρου +διηγείται την δεκάχρονη περιπλάνηση του Οδυσσέα, ύστερα από τον +τρωικό πόλεμο, επιστρέφοντας στην Ιθάκη. Οι πολιτισμοί, οι θρησκείες, +η Ιστορία, τα ήθη των τότε λαών, καθώς και των μυθολογουμένων, +περιλαμβάνονται και συμπλέκονται στην αριστουργηματική, περιπετειώδη +αφήγηση. Η έμμετρη μετάφραση, από τις κλασικές πια της νεοελληνικής +γραμματολογίας, έγινε από τον Ιάκωβο Πολυλά. Το έργο θα κυκλοφορήση +σε τέσσερις τόμους.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ</h4> + +<p>Ο πολυσχιδέστερος κι έγκυκλοπαιδικώτερος από τους φιλοσόφους όλων +των εποχών, που το έργο του υπήρξεν η βάση ολόκληρης της νεώτερης +επιστήμης και φιλοσοφίας.</p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Ηθικά Νικομάχεια: Πρόκειται για το πιο νεωτεριστικό έργο του +μεγάλου φιλοσόφου. Στα «Ηθικά Νικομάχεια» εξετάζονται, αναλύονται και +διατυπώνονται από θεωρητικής και, ταυτόχρονα, πρακτικής απόψεως, οι +αρχές της κοινωνικής και της ατομικής ηθικής. Η μετάφραση φιλολογική +και σαφής, έγινε από τον Κ. Ζάμπα. Τόμοι δύο.</p> + +<p>Περί ψυχής: Στο πολυφημισμένο τούτο έργο του ο Αριστοτέλης +διατύπωσε τις μεταφυσικές θεωρίες του για την ψυχή, βασίζοντας τις +στα δεδομένα του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Οι αντιλήψεις +του υπήρξαν η αφετηρία των περισσοτέρων από τα νεώτερα μεταφυσικά +συστήματα. Η μετάφραση οφείλεται στον Π. Γρατσιάτο.</p> + +<p>Μικρά φυσικά: τα πορίσματα των πριν απ' αυτόν φυσικών και +φιλοσόφων και κυρίως τα συμπεράσματα της κολοσσιαίας προσωπικής +εργασίας του διατύπωσεν ο Αριστοτέλης στο έργο του αυτό. Έργο +βαθύτατο και διαφωτιστικό των τότε φυσικών και βιολογικών γνώσεων. Η +μετάφραση, με φιλολογική ακρίβεια και σαφήνεια, οφείλεται στον Π. +Γρατσιάτο.</p> + +<p>Αθηναίων Πολιτεία : Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών, +το κυριώτερο από το μεγάλο περί πολιτευμάτων έργο του Αριστοτέλους. +Στην Ιστορία τούτη θαυμάζεται ιδιαίτερα η λιτότητα και η οικονομία +του έργου. Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΞΕΝΟΦΩΝ</h4> + +<p>Λαξευτής του λόγου, χαρακτηριζόμενος κυρίως για την σαφήνεια του, +την λιτότητα και την περιγραφικότητα του, ο Ξενοφών αποτελεί +υπόδειγμα της Αττικής καλλιέπειας κ' είναι ένας από τους μεγαλύτερους +ιστορικούς και ηθικολόγους της παγκοσμίου γραμματολογίας.</p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Απομνημονεύματα : τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντος είναι η +περίληψη της διδασκαλίας του Σωκράτους, του οποίου επίσης υπήρξεν +μαθητής, κι αναφέρονται κυρίως στις ηθικές αντιλήψεις του μεγάλου +φιλοσόφου. Η μετάφραση έγινε από τον Κ. Βάρναλη.</p> + +<p>Κύρου Ανάβασις: Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου του νεωτέρου +και κυρίως η αφήγηση της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων υπό την +στρατηγία του Ξενοφώντος. Η περιγραφή των χωρών και των λαών της +Ασίας επιτείνει την ζωηρότητα του ύφους και το ενδιαφέρον τής +Ιστορικής αφήγησης. Μετάφραση Δ. Αναστασοπούλου του Αθηναίου. Τόμοι +τρεις.</p> + +<h4 style="text-align: center; margin-top: 3em">ΠΛΑΤΩΝ</h4> + +<p>Στους θαυμάσιους διάλογους του ο Πλάτων απέδωσε την διδασκαλία +του Σωκράτους και διατύπωσε εξαιρετικής γενικότητας δικές του θεωρίες +για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, για την ψυχή και για τον νου, για +την πολιτεία και για την ηθική, επηρεάζοντας +βαθύτατα τον Χριστιανισμό και τις ηθικές και κοινωνικές +αντιλήψεις των νεωτέρων χρόνων ως τις μέρες μας. Οι διάλογοι του +αποτελούν άρτια εγκυκλοπαιδική διδασκαλία της αρχαίας σοφίας, κ' +έχουν τόση φυσικότητα, περιγραφή και χάρη, που μπορούν να +χαρακτηρισθούν κι ως φιλοσοφικά δράματα.</p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Φαίδων: Πρόκειται για υψηλή και βαθιά μελέτη περί ψυχής. Ο +Σωκράτης, ανάμεσα στους μαθητές του, στις τελευταίες ώρες της ζωής +του, διδάσκει με ηρεμία και γαλήνη τον θείο προορισμό του άνθρωπου +και φέρνει δυνατά επιχειρήματα για την ύπαρξη ζωής. Ύστερ' από τον +θάνατο. Η λιτή δραματική αφήγηση του θανάτου του Σωκράτους, με +κώνειο, είναι από τις ωραιότερες σελίδες της παγκοσμίου λογοτεχνίας. +Η μετάφραση έγινε από τον Αρ. Χαροκόπο.</p> + +<p>Κρίτων : Ο μεγάλος φιλόσοφος, παρακινούμενος από τον Κρίτωνα να +φύγη, για να μην υποστή την άδικη τιμωρία, αρνείται και εξηγώντας +τους λόγους διδάσκει γιατί και πώς πρέπει ν' αγαπούμε και να +σεβώμαστε την πατρίδα και τους νόμους της. Μετάφραση Ν. +Γκινοπούλου.</p> + +<p>Θεαίτητος: Από τα τελευταία έργα του Πλάτωνος. Σ' αυτό ερευνώνται +τα σχετικά με την ανθρώπινη γνώση και καθορίζεται το τι είναι +επιστήμη. Η ενάργεια της σκέψης, η βαθύτητα του νοήματος και η +ακρίβεια της φιλοσοφικής διατύπωσης κάνουν τον «θεαίτητον» έναν από +τους εξοχώτερους πλατωνικούς διάλογους. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p> + +<p>Κρατύλος: Με βαθύτατη παρατηριτικότητα κ' εύληπτη ανάλυση στον +διάλογο τούτο εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε η γλώσσα, για το πώς +πρέπει ν' αποβλέπομε στη μουσική ετυμολογία των λέξεων και ίσαμε ποιο +σημείο είναι δυνατόν να χειραφετηθή η σκέψη από τις ατέλειες της +γλώσσας. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p> + +<p>Σοφιστής: Πρόκειται για εξαιρετικά τολμηρή φιλοσοφική έξαρση προς +εξακρίβωση των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, γι' αυτό και θεωρείται +ως η μεταφυσική του Πλάτωνος. Σ' ό,τι αφορά στην λογική του, είναι ο +πιο πολύτροπος και οξύς από τους πλατωνικούς διάλογους. Η μετάφραση +έγινε από τον Κ. Ζάμπα.</p> + +<p>Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη +ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας +έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος για να υποδείξη τις +ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι, ο διάλογος αυτός αποτελεί +την κατ' εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη του Πλάτωνος. Μετάφραση Κ. +Ζάμπα.</p> + +<p>Χαρμίδης: 0 «Χαρμίδης» αποτελεί επισκόπηση της ηθικής, κ' +εξετάζει κυρίως το τι είναι σωφροσύνη, για να συμπεράνη ότι και αυτή, +όπως τόσες άλλες ηθικές αξίες, είναι σχετική και επομένως +απροσδιόριστος από πολλές απόψεις. Μετάφραση Άριστου Καμπάνη.</p> + +<p>Ιππίας μείζων και ελάσσων: Στον «Ιππία μείζονα», ο Σωκράτης +φέρνει σε αντιφάσεις τον σοφιστή Ιππία, προκαλώντας τον να ορίση το +Ωραίον. Ερευνάται αν Ωραίον είναι το πρέπον η το χρήσιμο η το ικανό +ή, γενικώτερα ακόμη, αν το Ωραίον είναι το αίτιο του αγαθού ή, πιο +θετικά, αυτό που ευχαριστεί την δράση και την ακοή. Όλους τους +ορισμούς αυτούς, ο Σωκράτης τους ελέγχει ως αυτοτελείς, +υποδεικνύοντας εντούτοις ως κάτι ευχάριστο κ' επαρκή για τον νου μια +τέτοια πολλαπλή και διαφορότροπη επισκόπηση των γενικών ζητημάτων. Σε +παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγει κι ο «Ιππίας ελάσσων», ερευνώντας όμως +κάτι άλλο: αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει από το ψέμμα. +Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p> + +<p>Φαίδρος: Περιμάχητος διάλογος, που από την αρχαιότητα κιόλας πότε +προκαλούσε τον έπαινο και πότε την επίκριση για τις παράτολμες περί +ηθικής ιδέες του, οι οποίες αναπτύσσονται τεχνικώτατα και με +παραστατικό λυρισμό. Πραγματεύεται τον έρωτα, το κάλλος και όλα τ' +ανάλογα ψυχικά συναισθήματα, αντικρούοντας και συμπληρώνοντας έναν +σχετικό λόγο του Λυσίου κι αποδείχνοντας, ταυτόχρονα, πώς η ρητορική +μόνο με τη φιλοσοφία μπορεί ν' αναχθή σε τέχνη. Μετάφρ. Κ. Γούναρη.</p> + +<p>Αλκιβιάδης Α' Αλκιβιάδης Β' : η αυτοεπίγνωση, το «γνώθι σαυτόν», +κι ακόμη βαθύτερα η θεώρηση του εσωτερικού κόσμου μας τίθεται στον +Αλκιβιάδη σαν αφετηρία και βάση της εξύψωσης του άνθρωπου. Αφού +διευκρινισθή πρακτικά, ότι χωρίς την αυτεπίγνωση δεν έχουμε ορθή +αντίληψη του δικαίου και του οφελίμου, μετά γενικεύεται η ιδέα της +αυτοεπίγνωσης και η ωφέλεια που έχουμε απ' αυτήν παρουσιάζεται σαν +εκείνο που κατ' εξοχήν τελειοποιεί τον άνθρωπο και που τον εξυψώνει +προς το θείο. Έτσι, οι αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο +πυρήνας, μπορεί να πη κανείς, της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο +συναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης Β'» ξεκινώντας από τ' ότι οι +άνθρωποι προσεύχονται για να ζητήσουν πολλές φορές επιβλαβή πράγματα, +καταλήγει στ' ότι αγνοούμε το τι είναι το ωφέλιμο και τι το αγαθό. Η +μετάφραση του Ν. Καζαντζάκη.</p> + +<p>Ίππαρχος, Οι αντεραστές: στον πρώτο από τους δυο αυτούς +διαλόγους, τον «Ίππαρχο», ερευνάται τι είναι η αγάπη του κέρδους και, +πιο γενικά, η τάση του άνθρωπου να ωφεληθεί από τον διπλανό του και +να επικρατήση, και κατά πόσο μια τέτοια τάση είναι βλαβερή και άδικη. +Αφού αποδειχθή η σχετικότητα των παρόμοιων αντιλήψεων, συμπεραίνεται +ότι η φιλοκέρδεια είναι μια φυσική ανθρώπινη ροπή. Στους «αντεραστές» +εξετάζεται τι είναι φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς ωφελεί, +κατακρίνονται δε αυτοί που την απλή πολυμάθεια την παρουσιάζουνε σαν +σοφία.</p> + +<p>Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών : Στον πρώτο από τους τρεις αυτούς +διαλόγους ερευνάται τι είναι πλούτος και κατά πόσον μπορεί να είναι +ωφέλιμος στον άνθρωπο. Στον δεύτερο, τον «Αξίοχο», γίνεται επισκόπηση +της εσώτερης πίστης που έχει ο άνθρωπος για την ψυχή και η πίστη +τούτη προβάλλεται έμμεσα σαν εκμηδένιση του φόβου του θανάτου. Στην +«Αλυόνα», ποιητικά και με κάποιον μυστικισμό, ερμηνεύεται η +μεταμορφωτική δύναμη της ύλης της φύσεως. Η μετάφραση έγινε από τον +Γ. Μάνεση.</p> + +<p>Παρμενίδης: Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων ο Ελεάτης υποστηρίζουν +δογματικά το ενιαίο του σύμπαντος, αποδείχνοντας με πλήθος +μεταφυσικούς ισχυρισμούς το αδύνατο της πολλαπλότητας των όντων. Μα ο +Σωκράτης, με αλλεπάλληλες ερωτήσεις τους φέρνει σε αντιφάσεις, για να +προκύψη τελικά ως βαθύτερο συμπέρασμα του διαλόγου, η σχετικότητα των +ανθρωπίνων γνώσεων και το σφαλερό κάθε δογματικής θεωρίας.</p> + +<p>Συμπόσιον: Σε συμπόσιο, όπου γιορτάζεται η νίκη του πλουσίου +δραματικού ποιητού Αγάθωνος, οι συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να +εγκωμιάσουν, κάθε ένας χωριστά, τον έρωτα. Τελευταίος μιλεί ο +Σωκράτης για να ορίση ότι ο έρωτας, όπως τον εννοούν όλοι, είναι η +επιθυμία του άνθρωπου για την ομορφιά. Στην διήγηση του περιλαμβάνει +τον μύθο της γένεσης του Έρωτα, γεμάτον βαθύ και υψηλόν μυστικισμό, +και παρουσιάζει ιδεολογικά τον ερωτικό πόθο σαν φιλοσοφική έφεση, ως +τάση προς ευδαιμονία και, μαζί, αθανασία. Ο ξαφνικός ερχομός του +Αλκιβιάδη, μεθυσμένου, που πειράζει φιλικά τον Σωκράτη, επιβεβαιώνει +παραστατικά τη σωκρατική ιδεολογία. Μεταφραστής ο Ν. Κουντουριώτης.</p> + +<p>Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και +επίκριση των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της κενότητας +της σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των επιφανών και +φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων. Ορισμένοι υπαινιγμοί +αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη. Μεταφραστής ο Α. +Χαροκόπος.</p> + +<p>Μένων : Από τους πιο λιτούς πλατωνικούς διάλογους, που δείχνει, +εντούτοις, την ευρύτητα και την πολυμέρεια του μεγάλου φιλοσόφου. +Εξετάζει και αναλύει την αρετή, αν και κατά πόσον είναι έμφυτη στον +άνθρωπο. η μαθηματικά διατυπωμένη σκέψη, η αλληλουχία και η ακρίβεια +των συλλογιστικών επιχειρημάτων καθώς και η οικονομία του, που +περιορίζει αυστηρά το θέμα του, πλησιάζουν τον διάλογο αυτόν στην +λεγομένη, κιόλας, θετική φιλοσοφία. Η μετάφραση έγινε από τον Χαρίλαο +Παπαντωνίου.</p> + +<p>Θεάγης. Περί δικαίου. Περί αρετής : στον πρώτον από τους τρεις +αυτούς διαλόγους, ο Πλάτων εξετάζει το τι είναι σοφία και αν μπορή να +διδαχτή, και θέτει σαν βάση της μόρφωσης και της επίδοσης του +ανθρώπου την εσωτερική φυσική κλίση του. Στον διάλογο τούτο γίνεται +πολύς λόγος από τον Σωκράτη για το γνωστό δαιμόνιο του. Στον δεύτερο +ερευνάται αν η αντίληψη του δικαίου είναι έμφυτη η επίκτητη, και στον +τρίτο αν μπορή να διδαχτή ή όχι η αρετή, για να κατάληξη στο +συμπέρασμα, ότι η αρετή είναι θείο δώρο. Μετάφραση του Σ. +Λιμπεροπούλου.</p> + +<p>Φίληβος : Στην ερώτηση, που βασίζεται το αγαθό, ο Φίληβος άπαντα +προβάλλοντας την ηδονή κι ο Σωκράτη αντιπαραβάλλει τη φρόνηση. Κι +αφού δειχτή, ότι για τον άνθρωπο είναι σημαντικώτερη η φρόνηση, ως +κάτι πεπερασμένο και αντιληπτό συμπεραίνεται ότι ο συνδυασμός +φρονήσεως και αρετής οδηγεί στο αγαθό. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.</p> + +<p>Πρωταγόρας : Ύστερα από ωραία και ειρωνική περιγραφή των +επιδειχτικών και φαντασμένων τρόπων των σοφιστών, γίνεται συζήτηση, +ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Πρωταγόρα, περί αρετής. Επιδέξια +φέρνοντας σε αδιέξοδο τον σοφιστή, ο Σωκράτης αποδείχνει πως η αρετή +είναι αυτοδίδαχτη κ' ύστερα, μεταστρέφοντας τους συλλογισμούς του την +παρουσιάζει σαν αποτέλεσμα γνώσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.</p> + +<p>Κριτίας : Αναφερόμενος στη μυθολογούμενη χώρα της Ατλαντίδος, της +οποίας μας δίδεται ποιητική και εξαιρετικά παραστατική περιγραφή, ο +Ελάτων διατυπώνει εδώ το ιδανικό, κατά την αντίληψη του πολιτικό και +κοινωνικό σύστημα: έναν συνδυασμό μοναρχίας και ομοσπονδιακής +οργάνωσης. Μετάφραση Α. Χαροκόπου.</p> + +<p>Λάχης: Ο διάλογος αυτός θέτει σαν βάση ανατροφής την ανδρεία, κι +από ηθική κι από υλική άποψη. Εξετάζοντας το τι είναι η ανδρεία και +μην καταλήγοντας σε κανέναν ορισμό, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι +αρετές δεν μπορούν να καθοριστούν θεωρητικά και απόλυτα. Μεταφραστής +ο Άριστος Καμπάνης</p> + +<p>Λύσις : Διάλογος μεταξύ Σωκράτους και ωραίων εφήβων στην +παλαίστρα, που ερευνά τα σχετικά με την φιλία που αρμόζει στους νέους +απέναντι των μεγαλυτέρων τους και, πιο γενικά, την φιλία σαν ατομική +και κοινωνικήν αρετή. Μεταφραστής ο Άριστος Καμπάνης.</p> + +<p>Απολογία Σωκράτους: Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του +Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόριση της ζωής και της +διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιο το Σωκράτη, ενώ +απολογείται, σαν υπεράσπιση του εαυτού του κατά των κατηγόρων του. Η +μετάφραση έγινε από τον Αλ. Μωραϊτίδη.</p> + +<p>Ευθύφρων: Στον διάλογο τούτο εξετάζεται και αναλύεται με βαθύτητα +φιλοσοφική και φιλελευθερισμό το τι είναι οσιότης, δηλαδή ευσέβεια, +αρετή και νομιμοφροσύνη. Επικρίνοντας την πρόληψη και την κατά τύπους +μόνον και παράδοσιν ευσέβεια, θέτει σαν αφετηρία και γνώμονα της +αληθινής ηθικής την έμφυτη και κατά συνείδησιν ηθικότητα. Μετάφραση +Αλ. Μωραϊτίδη.</p> + +<p>Γοργίας: Συζήτηση του Σωκράτους με τον διάσημο σοφιστή της +αρχαιότητος Γοργία, που δίδασκε πως η τυπική μόρφωση η επιστημονική +πολυμάθεια, όπως λέγεται σήμερα αρκεί για ν' αναδειχτή ένας +άνθρωπος. θέμα της συζητήσεως είναι, αν η ρητορική πετυχαίνει να δώση +την υπεροχή, πράγμα που αποκρούει ο Σωκράτης, αποδείχνοντας πώς η +αληθινή μόρφωση είναι αυτή που θεμελιώνεται πάνω στην φιλοσοφία. +Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως.</p> + +<p>Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας +τάχα εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από την +Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ' ειρωνική σάτυρα +της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της εποχής εκείνης, των οποίων +μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος και την παραλογιζόμενη σοφιστεία. +Η μετάφραση έγινε από τον Ι. Ζερβό.</p> + +<p>Τίμαιος : Αποτελεί σύστημα μεταφυσικής φιλοσοφίας περί γενέσεως +του κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, που παρουσιάζει πολλή +συγγένεια με τις θεωρίες των Πυθαγορείων. Ο Τίμαιος αναπτύσσει +βαθύτατες ιδέες για τον χαρακτήρα του κόσμου και ο Σωκράτης +διευκρινίζει, συντελώντας στην ενάργεια και την παραστικότητα του +πλατωνικού ύφους. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Γρατσιάτο.</p> + +<p>Ίων. Μίνως. Δημόδοκος. Σίσυφος. Κλειτοφών: Ο πρώτος από τους +διάλογους αυτούς ελέγχει την επιπόλαιη γνώση. Ο δεύτερος αναφέρεται +στις περί του δικαίου και της αρετής γενικές και σχετικές αντιλήψεις. +Ο «Δημόδοκος», ξεκινώντας από το ερώτημα, αν και από ποιους πρέπει να +ζητούμε συμβουλές, ανάγεται, πιο γενικά, στην εξέταση του τρόπου και +του ποιού της επίκτητης μόρφωσης. Ο «Σίσυφος» αναλύει τι είναι +πρακτική και τι θεωρητική σκέψη και πόσον είναι ωφέλιμη. Ο +«Κλειτοφών», τέλος επισκοπώντας τις περί ηθικής αντιλήψεις, +αποδείχνει τη σχετικότητα τους. Μεταφραστής ο Ν. Καζαντζάκης.</p> + +<p>Πολιτεία: Το πρωτοτυπώτερο και πλαστικώτερο από τα πλατωνικά +έργα, αποτελούμενο από δέκα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο, που αναφέρεται +στην δικαιοσύνη, γίνεται η αφετηρία για να διατυπωθή μετά η ιδέα του +ιδανικού πολιτεύματος. Η οριζόμενη ισότητα δικαιωμάτων των πολιτών, ο +διακανονισμός ίσης εργασίας, η κατανομή των πολιτών σε τρεις τάξεις, +η εξίσωση ανδρών και γυναικών, η κοινογαμία κ' η κοινοκτημοσύνη, ο +αποκλεισμός των ποιητών, ο περιορισμός της αύξηση του πληθυσμού, οι +πρωτόρρυθμες γενικές αρχές του κοινωνικού και αστικού δικαίου, +συνδυαζόμενες σε οργανικό σύστημα στο έργο αυτό, αποτέλεσανε την +αφετηρία πολλών φιλοσοφικών, κοινονιωλογικών και πολιτικών θεωριών. +Έτσι, που και από την άποψη αυτή αποτελή ένα από τα σημαντικώτερα +δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Η μετάφραση οφείλεται στον +Ιωάννη Γρυπάρη. Τόμοι τρεις.</p> + +<p>Νόμοι και Επινομίς : Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε +δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια, +διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος Αθηναίος, +δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας πορείας από την +Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας. Στον διάλογο παίρνουνε +μέρος ο Λακεδαιμόνιος Μέγιλος, και ο Κρητικός Κλεινίας, που +εκπροσωπούν τα δύο περιφημότερα αρχαία πολιτεύματα, το μινωικό και το +σπαρτιατικό. Εδώ δε θα συναντήσουμε περιγραφές χαρακτήρων και +επεισόδια. Κάθε συζητητής παρουσιάζεται απλά σαν εκπρόσωπος μιας +ωρισμένης θεωρίας, για να διατυπωθή τελικά η ώριμη φιλοσοφική +αντίληψη του Πλάτωνος σε πολιτικό σύστημα, επιδεχτικό εφαρμογής. Η +«Έπινομίς», αποτελώντας συνέχεια των «Νόμων» είναι ταυτόχρονα και μια +επεξήγηση τους συχνά. Μεταφραστής ο Κ. Ζάμπας. Τόμοι τέσσερις.</p> + +<p>Επιστολές και Όροι: Οι αποδιδόμενες, από την αρχαιότητα κιόλας, +επιστολές στον Πλάτωνα, αναφέρονται στις φιλοσοφικές αντιλήψεις του +και δίδουν πλείστες όσες λεπτομέρειες για την ζωή του μεγάλου +φιλοσόφου. Με τις «Επιστολές» συνεκδίδονται και οι «'Όροι», +ερμηνεία, δηλαδή, ειδικών λέξεων και φιλοσοφικών όρων που +συναντούνται στα διάφορα έργα του Πλάτωνος.</p> + +<p style='text-align:center;'>ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ<br /><br /> + +ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36<br /><br /> + +(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.)<br /><br /> +Αίθουσα 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Χιλιάδες είδη βιβλίων στις +μισές τιμές και με μεγάλες ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ<br /><br /> + +Γ. ΛΑΔΙΑΣ & ΣΙΑ Ε.Π.Ε<br /><br /></p> + +<p style="text-align: center">___</p> + +<p>Η Σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, των Εκδόσεων Φέξη, +υπήρξεν ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά. Για πρώτη φορά προσφερόταν +συστηματικά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η αρχαία ελληνική σκέψη +(Ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, δράμα, δικανικός και πολιτικός λόγος) σε +δημιουργικές μεταφορές της, από τους άριστους μεταφραστές του τόπου, +στην πιο σύγχρονη μορφή που πήρε εξελισσόμενο το γλωσσικό της όργανο. +Ο Όμηρος, οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο +Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο +Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ. προσφέρονται και σήμερα, +στις κλασικές πια μεταφράσεις των Πολυλά, Ραγκαβή, Μωραϊτίδη, +Κονδυλάκη, Ποριώτη, Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, Καμπάνη, Καζαντζάκη, +Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, Φιλαδελφέως, Τσοκόπουλου, +Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ, σε μια σύγχρονη σειρά εκδόσεων βιβλίου +τσέπης, πράγμα που επίσης γίνεται για πρώτη φορά, συστηματικά, στην +Ελλάδα.</p> + +<p><b>ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ</b> Η τραγωδία που ολοκληρώνει την «Ορέστεια». Εκτυλίσσεται +στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις Ερινύες, φυγαδεύει +τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου ύστερα από απόφαση της +Αθηνάς, ο μητροκτόνος Ορέστης δικάζεται από τον Άρειο Πάγο και +απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου.</p> + +<p> +Η «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ» ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ +<br /> +ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.</p> + +<p> +ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 36 <br /> +ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 61</p> + +<p>ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</p> + + + + + + + + +<pre> + + + + + +End of the Project Gutenberg EBook of The Eumenides, by Aeschylus + +*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK THE EUMENIDES *** + +***** This file should be named 39208-h.htm or 39208-h.zip ***** +This and all associated files of various formats will be found in: + http://www.gutenberg.org/3/9/2/0/39208/ + +Produced by Sophia Canoni + +Updated editions will replace the previous one--the old editions +will be renamed. + +Creating the works from public domain print editions means that no +one owns a United States copyright in these works, so the Foundation +(and you!) can copy and distribute it in the United States without +permission and without paying copyright royalties. Special rules, +set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to +copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to +protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark. Project +Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you +charge for the eBooks, unless you receive specific permission. If you +do not charge anything for copies of this eBook, complying with the +rules is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose +such as creation of derivative works, reports, performances and +research. They may be modified and printed and given away--you may do +practically ANYTHING with public domain eBooks. Redistribution is +subject to the trademark license, especially commercial +redistribution. + + + +*** START: FULL LICENSE *** + +THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE +PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK + +To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free +distribution of electronic works, by using or distributing this work +(or any other work associated in any way with the phrase "Project +Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project +Gutenberg-tm License (available with this file or online at +http://gutenberg.org/license). + + +Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm +electronic works + +1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm +electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to +and accept all the terms of this license and intellectual property +(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all +the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy +all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession. +If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project +Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the +terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or +entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. + +1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be +used on or associated in any way with an electronic work by people who +agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few +things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works +even without complying with the full terms of this agreement. See +paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project +Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement +and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic +works. See paragraph 1.E below. + +1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation" +or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project +Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual works in the +collection are in the public domain in the United States. If an +individual work is in the public domain in the United States and you are +located in the United States, we do not claim a right to prevent you from +copying, distributing, performing, displaying or creating derivative +works based on the work as long as all references to Project Gutenberg +are removed. Of course, we hope that you will support the Project +Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by +freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of +this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with +the work. You can easily comply with the terms of this agreement by +keeping this work in the same format with its attached full Project +Gutenberg-tm License when you share it without charge with others. + +1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern +what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in +a constant state of change. If you are outside the United States, check +the laws of your country in addition to the terms of this agreement +before downloading, copying, displaying, performing, distributing or +creating derivative works based on this work or any other Project +Gutenberg-tm work. The Foundation makes no representations concerning +the copyright status of any work in any country outside the United +States. + +1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: + +1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate +access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently +whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the +phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project +Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, +copied or distributed: + +This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with +almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or +re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included +with this eBook or online at www.gutenberg.org + +1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived +from the public domain (does not contain a notice indicating that it is +posted with permission of the copyright holder), the work can be copied +and distributed to anyone in the United States without paying any fees +or charges. If you are redistributing or providing access to a work +with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the +work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 +through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the +Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or +1.E.9. + +1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted +with the permission of the copyright holder, your use and distribution +must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional +terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked +to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the +permission of the copyright holder found at the beginning of this work. + +1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm +License terms from this work, or any files containing a part of this +work or any other work associated with Project Gutenberg-tm. + +1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this +electronic work, or any part of this electronic work, without +prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with +active links or immediate access to the full terms of the Project +Gutenberg-tm License. + +1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, +compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any +word processing or hypertext form. However, if you provide access to or +distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than +"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version +posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org), +you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a +copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon +request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other +form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm +License as specified in paragraph 1.E.1. + +1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, +performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works +unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. + +1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing +access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided +that + +- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from + the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method + you already use to calculate your applicable taxes. The fee is + owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he + has agreed to donate royalties under this paragraph to the + Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments + must be paid within 60 days following each date on which you + prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax + returns. Royalty payments should be clearly marked as such and + sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the + address specified in Section 4, "Information about donations to + the Project Gutenberg Literary Archive Foundation." + +- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies + you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he + does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm + License. You must require such a user to return or + destroy all copies of the works possessed in a physical medium + and discontinue all use of and all access to other copies of + Project Gutenberg-tm works. + +- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any + money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the + electronic work is discovered and reported to you within 90 days + of receipt of the work. + +- You comply with all other terms of this agreement for free + distribution of Project Gutenberg-tm works. + +1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm +electronic work or group of works on different terms than are set +forth in this agreement, you must obtain permission in writing from +both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael +Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the +Foundation as set forth in Section 3 below. + +1.F. + +1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable +effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread +public domain works in creating the Project Gutenberg-tm +collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic +works, and the medium on which they may be stored, may contain +"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or +corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual +property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a +computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by +your equipment. + +1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right +of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project +Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project +Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all +liability to you for damages, costs and expenses, including legal +fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT +LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE +PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE +TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE +LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR +INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH +DAMAGE. + +1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a +defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can +receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a +written explanation to the person you received the work from. If you +received the work on a physical medium, you must return the medium with +your written explanation. The person or entity that provided you with +the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a +refund. If you received the work electronically, the person or entity +providing it to you may choose to give you a second opportunity to +receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy +is also defective, you may demand a refund in writing without further +opportunities to fix the problem. + +1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth +in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER +WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO +WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. + +1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied +warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. +If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the +law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be +interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by +the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any +provision of this agreement shall not void the remaining provisions. + +1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the +trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone +providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance +with this agreement, and any volunteers associated with the production, +promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works, +harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, +that arise directly or indirectly from any of the following which you do +or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm +work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any +Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause. + + +Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm + +Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of +electronic works in formats readable by the widest variety of computers +including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists +because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from +people in all walks of life. + +Volunteers and financial support to provide volunteers with the +assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's +goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will +remain freely available for generations to come. In 2001, the Project +Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure +and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations. +To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation +and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 +and the Foundation web page at http://www.pglaf.org. + + +Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive +Foundation + +The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit +501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the +state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal +Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification +number is 64-6221541. Its 501(c)(3) letter is posted at +http://pglaf.org/fundraising. Contributions to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent +permitted by U.S. federal laws and your state's laws. + +The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S. +Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered +throughout numerous locations. Its business office is located at +809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email +business@pglaf.org. Email contact links and up to date contact +information can be found at the Foundation's web site and official +page at http://pglaf.org + +For additional contact information: + Dr. Gregory B. Newby + Chief Executive and Director + gbnewby@pglaf.org + + +Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg +Literary Archive Foundation + +Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide +spread public support and donations to carry out its mission of +increasing the number of public domain and licensed works that can be +freely distributed in machine readable form accessible by the widest +array of equipment including outdated equipment. Many small donations +($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt +status with the IRS. + +The Foundation is committed to complying with the laws regulating +charities and charitable donations in all 50 states of the United +States. Compliance requirements are not uniform and it takes a +considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up +with these requirements. We do not solicit donations in locations +where we have not received written confirmation of compliance. To +SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any +particular state visit http://pglaf.org + +While we cannot and do not solicit contributions from states where we +have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition +against accepting unsolicited donations from donors in such states who +approach us with offers to donate. + +International donations are gratefully accepted, but we cannot make +any statements concerning tax treatment of donations received from +outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. + +Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation +methods and addresses. Donations are accepted in a number of other +ways including checks, online payments and credit card donations. +To donate, please visit: http://pglaf.org/donate + + +Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic +works. + +Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm +concept of a library of electronic works that could be freely shared +with anyone. For thirty years, he produced and distributed Project +Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support. + + +Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed +editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S. +unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily +keep eBooks in compliance with any particular paper edition. + + +Most people start at our Web site which has the main PG search facility: + + http://www.gutenberg.org + +This Web site includes information about Project Gutenberg-tm, +including how to make donations to the Project Gutenberg Literary +Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to +subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. + + +</pre> + +</body> +</html> + + diff --git a/39208-h/images/cover.jpg b/39208-h/images/cover.jpg Binary files differnew file mode 100644 index 0000000..34e23fb --- /dev/null +++ b/39208-h/images/cover.jpg diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt new file mode 100644 index 0000000..6312041 --- /dev/null +++ b/LICENSE.txt @@ -0,0 +1,11 @@ +This eBook, including all associated images, markup, improvements, +metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be +in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES. + +Procedures for determining public domain status are described in +the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org. + +No investigation has been made concerning possible copyrights in +jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize +this eBook outside of the United States should confirm copyright +status under the laws that apply to them. diff --git a/README.md b/README.md new file mode 100644 index 0000000..72a9d57 --- /dev/null +++ b/README.md @@ -0,0 +1,2 @@ +Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for +eBook #39208 (https://www.gutenberg.org/ebooks/39208) |
