diff options
| -rw-r--r-- | .gitattributes | 4 | ||||
| -rw-r--r-- | LICENSE.txt | 11 | ||||
| -rw-r--r-- | README.md | 2 | ||||
| -rw-r--r-- | old/67444-0.txt | 2966 | ||||
| -rw-r--r-- | old/67444-0.zip | bin | 49896 -> 0 bytes | |||
| -rw-r--r-- | old/67444-h.zip | bin | 207069 -> 0 bytes | |||
| -rw-r--r-- | old/67444-h/67444-h.htm | 3752 | ||||
| -rw-r--r-- | old/67444-h/images/ad-rcbb.png | bin | 31469 -> 0 bytes | |||
| -rw-r--r-- | old/67444-h/images/dubec-no-3.png | bin | 24505 -> 0 bytes | |||
| -rw-r--r-- | old/67444-h/images/lordlister0394-front.jpg | bin | 83428 -> 0 bytes | |||
| -rw-r--r-- | old/67444-h/images/p0394-01.png | bin | 10048 -> 0 bytes |
11 files changed, 17 insertions, 6718 deletions
diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes new file mode 100644 index 0000000..d7b82bc --- /dev/null +++ b/.gitattributes @@ -0,0 +1,4 @@ +*.txt text eol=lf +*.htm text eol=lf +*.html text eol=lf +*.md text eol=lf diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt new file mode 100644 index 0000000..6312041 --- /dev/null +++ b/LICENSE.txt @@ -0,0 +1,11 @@ +This eBook, including all associated images, markup, improvements, +metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be +in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES. + +Procedures for determining public domain status are described in +the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org. + +No investigation has been made concerning possible copyrights in +jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize +this eBook outside of the United States should confirm copyright +status under the laws that apply to them. diff --git a/README.md b/README.md new file mode 100644 index 0000000..c21f19f --- /dev/null +++ b/README.md @@ -0,0 +1,2 @@ +Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for +eBook #67444 (https://www.gutenberg.org/ebooks/67444) diff --git a/old/67444-0.txt b/old/67444-0.txt deleted file mode 100644 index 5975112..0000000 --- a/old/67444-0.txt +++ /dev/null @@ -1,2966 +0,0 @@ -The Project Gutenberg eBook of Lord Lister No. 0394: Het einde van -Irwin Stanley, by Felix Hageman - -This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and -most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions -whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms -of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at -www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you -will have to check the laws of the country where you are located before -using this eBook. - -Title: Lord Lister No. 0394: Het einde van Irwin Stanley - -Authors: Felix Hageman - Theo Blakensee - Kurt Matull - -Release Date: February 19, 2022 [eBook #67444] - -Language: Dutch - -Produced by: The Online Distributed Proofreading Team at - https://www.pgdp.net/ for Project Gutenberg - -*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER NO. 0394: HET -EINDE VAN IRWIN STANLEY *** - - - - - LORD LISTER - GENAAMD RAFFLES - DE GROOTE ONBEKENDE - - NO. 394 HET EINDE VAN IRWIN STANLEY. - - - - - - - - -HET EINDE VAN IRWIN STANLEY. - - -HOOFDSTUK I. - -WAT RAFFLES NAAR AMERIKA BRACHT. - - -Omstreeks drie uur in den middag vloog een vliegmachine met zeer groote -snelheid over de huizenzee van New-York, in een richting van het -Zuid-Westen naar het Zuid-Oosten, maar op zulk een groote hoogte, dat -het zelfs aan de bewoners der bovenste verdiepingen van de hoogste -wolkenkrabbers moeilijk zou zijn gevallen de machine met het bloote oog -te onderscheiden. - -Zoo was het ook niet mogelijk te oordeelen over de werkelijke snelheid -van het toestel, die inderdaad alles te boven ging, wat men tot -dusverre op dit gebied aanschouwd had. - -Slechts zeer weinige lieden, die hun vak door en door kenden, en die de -snelheid van vliegmachines zelfs op zeer grooten afstand konden -taxeeren, zouden tot hun verbazing hebben geconstateerd, dat het kleine -stipje daar boven New-York zich verplaatste met een fabelachtige -snelheid, welke de vijf honderd kilometer per uur moesten naderen, en -misschien wel overtreffen. - -En dit zou hen zoo onmogelijk, onwaarschijnlijk en onaannemelijk -toeschijnen, dat zij eerder geloofd zouden hebben aan een klein gebrek -in hun gezichtsvermogen, dan aan de werkelijkheid van hetgeen zij -meenden op te merken. - -En toch behoefden zelfs de vaklieden zich niet zoo zeer te verbazen, -want het was nog niet eens zoo lang geleden, dat de befaamde Fransche -vlieger Sadi Lecointe met zijn vliegmachine, voorzien van een motor van -bijna drie honderd paardenkrachten, een snelheid wist te ontwikkelen -van omstreeks drie honderd achttien kilometer per uur, waaraan -aanstonds moet worden toegevoegd, dat deze ontzaglijke vaart slechts -gedurende enkele minuten werd volgehouden. - -Het vliegtuig zette dus koers in Zuid-Oostelijke richting, en zoodra -het zich niet meer boven New-York bevond, matigde het aanzienlijk zijn -vaart en daalde tegelijker tijd. - -Rechts breidde thans de Oceaan zich uit, onvergelijkelijk schoon onder -de stralen van een vroege lentezon, links waren bosschen, weiden, -heuvelen en dalen zichtbaar, maar ook ontelbare fabrieksschoorsteenen, -waaruit dikke rookwolken hemelwaarts stegen. - -De vliegmachine had een hoogte van ongeveer duizend meter bereikt, en -hoewel de snelheid nog altijd zeer groot was, bedroeg zij thans toch -zeker nog geen twee honderd kilometer. - -Het toestel leek wel van metaal vervaardigd te zijn, met inbegrip van -de beide draagvlakken, want het glansde als dof gepolijsd zilver in de -stralen van de zon. - -De bestuurder der machine, die geheel vooraan in de gemakkelijk -ingerichte kajuit zat, zocht nu de kust op en volgde deze over een -lengte van eenige kilometers. - -De lucht was zoo helder, dat men tot op zeer verren afstand kon zien, -en met behulp van den kijker zou men op zijn minst een half dozijn van -die druk bezochte badplaatsen kunnen ontwaren, waar de Amerikaansche -business-men des zomers verpoozing gaan zoeken van hun inspannenden -arbeid, of er vrouw en kinderen heenzenden, en zelf in de stad blijven -zwoegen tot des Zaterdagsmiddags, om dan per auto snel vrouw en kroost -te gaan opzoeken, en pas des Maandagsmorgens weder te vertrekken. - -En steeds scheen het glinsterende dubbelspoor van den electrischen -trein, welke al deze badplaatsen onderling en met New-York verbond, de -luchtreizigers te vergezellen. - -Soms schoot een dier electrische wagens onder de vliegmachine voorbij, -maar alleen wanneer men er een tegemoet vloog, want geen enkele van die -wagens, hoe hard zij ook reden, was in staat, het vliegtuig bij te -houden, laat staan het in te halen. - -Dicht bij een van deze badplaatsen, die nu nog geheel verlaten waren, -en in den winterslaap verzonken schenen, liet de bestuurder de -vliegmachine nog meer dalen tot op een hoogte van vijf honderd meter, -en cirkelde daar eenigen tijd rond, als om naar een gunstige -landingsplaats uit te zien. - -Die was nu niet zoo moeielijk te vinden, wanneer men zich tot het -strand bepaalde, want dit was zoo vlak als een kolfbaan en breed genoeg -om desnoods aan twintig toestellen te veroorloven, naast elkander neer -te strijken. - -Maar het strand scheen den bestuurder niet aan te trekken, want hij -richtte het toestel meer landwaarts, en plotseling scheen hij te -ontdekken, wat hij noodig had; het was een fraaie boerderij, op -ongeveer een kwartier gaans van de badplaats gelegen aan een goeden -straatweg, met boomen omzoomd, die thans nog hun kale takken omhoog -staken, maar die zeker in den zomer dezen weg zouden beschaduwen, en -tot een aangename wandelplaats voor de badgasten zouden maken. - -Deze boerderij stond dicht bij den weg, maar daarachter strekte zich -een schier onafzienbaar weiland uit, waarop vee graasde, en waarop -eenige zeer groote schuren stonden. - -Niet zoodra had de bestuurder een en ander opgemerkt of hij liet de -machine als het ware omlaag duikelen, en liet haar daarop in een koenen -spiraal met afgezetten motor dalen, waarop het vliegtuig zich, alsof -het een levend wezen, een reusachtige libel was, op het nog schrale -gras van de weide neerzetten. - -Verschrikt sprongen eenige kalveren onder het maken van dwaze sprongen, -uiteen, en een aantal weinig dappere koeien gingen haastig op den loop, -onder luid geloei en terwijl zij driftig met hun staart zwaaiden, hunne -wijze, om hun misnoegen over deze onverwachtsche stoornis kenbaar te -maken. - -De landing had plaats gehad op nauwelijks honderd passen van de groote -boerenhofstede, en dadelijk kwam er een gansche zwerm menschen uit dit -huis te voorschijn, aangevoerd door een jong meisje, wier goudblond -haar in twee lange vlechten achter haar aan golfden, die waarschijnlijk -aan een ongeluk hadden gedacht. - -Intusschen waren de luchtreizigers uitgestapt. - -Zij bleken drie in getal te zijn, en waren in dikke pelsen gehuld, -waarvan zij zich juist ontdeden, toen het groepje menschen de machine -omringden, en de drie mannen verbaasd en ook wel wat verschrikt -aanstaarden. - -„Kunnen wij u van dienst zijn, mijnheer?” vroeg het jonge meisje, dat -naar voren was getreden, en terwijl zij zich wendde tot een van de -luchtvaarders, een rijzig, krachtig gebouwd man, van wiens gelaat thans -nog weinig te zien was, door den geweldigen bril voorzien van dikke -glazen, welke met bont omzoomd waren en het gelaat voor een groot deel -verborgen. - -De aangesprokene nam zijn bril af, ontknoopte het riempje van den bril, -nam hem af en vertoonde nu een fijnbesneden, krachtig geteekend gelaat, -waarin twee grijze oogen met doordringenden, stoutmoedigen blik -schitterden. - -Hij keek het bevallige jonge meisje even aan en gaf toen ten antwoord: -„Gij drijft de vergevensgezindheid ten top, Miss! Wij komen hier -ongevraagd op uw weiland neerstrijken, wij maken uw koeien aan het -schrikken, en gij vraagt, waarmee gij ons van dienst kunt zijn!” - -„O, het heeft niets te beteekenen!” riep het jonge meisje met een -vroolijk lachje uit. „Zij zullen wel spoedig weer van den schrik -bekomen zijn en aan het gras valt niets te bederven. Wij dachten -eigenlijk dat er een ongeluk met de machine gebeurde, omdat zij zoo -snel en onverwachts daalde. Er is toch niets aan gebroken?” - -„Neen, Miss!” antwoordde de ander glimlachend. „Er is niets gebroken en -toch zou ik u gaarne om uw toestemming willen verzoeken, mijn machine -hier ergens te mogen laten, want ik veronderstel, dat ik het voorrecht -heb het woord te richten tot de lieftallige dochter van den eigenaar of -den pachter van gindsche hoeve?” - -„Ja, mijnheer, ik ben Mary Cooper, en mijn vader is de eigenaar van de -hoeve daarginds; alles wat gij hier in het rond ziet, behoort hem toe. -En wat het bewaren van uw vliegmachine betreft, ik denk wel, dat dat -zal gaan, want ik zie, dat zij niet heel groot is, en er staat wel hier -of daar een schuur ledig.” - -„Dat gebouwtje behoeft zelfs niet groot te zijn, Miss Cooper, want als -het noodig is, kan ik zeer gemakkelijk de vleugels van het toestel -verwijderen, zoodat ik aan een groote auto-garage reeds genoeg zou -hebben. Ik behoef u zeker niet te zeggen, dat ik gaarne bereid ben uw -vader schadeloos te stellen voor de moeite, welke ik hem veroorzaak.” - -„Daar spreken wij later wel over, mijnheer....?” - -Het meisje voltooide den zin niet, maar keek den luchtreiziger vragend -aan. - -„Ik ben graaf Palmhurst, Miss!” antwoordde deze. „Ik vertoef sedert -eenige maanden in Amerika, ik wil er meer van zien, dan met een auto of -met een trein mogelijk is, en daarom heb ik mij mijn vliegmachine laten -toezenden, en nu toer ik hier maar wat boven uw schoon land rond. Thans -echter roepen mij ernstige zaken naar New-York, en daar ik mijn -vliegmachine steeds bij de hand wil hebben, zocht ik naar een goede -gelegenheid in de buurt van de stad, om haar onder dak te brengen.” - -„Dan behoeft gij u niet verder bezorgd te maken, graaf,” hernam Mary -Cooper. „Gij kunt uw toestel gerust bij ons laten, het zal hier even -veilig zijn als alles wat onszelf toebehoort.” - -„Dan blijft mij niets anders over, Miss, dan u dank te zeggen voor uw -bereidwilligheid, natuurlijk vooropgesteld, dat uw vader instemt met -hetgeen gij ons beloofd hebt.” - -„O, vader wil alles wat ik wil,” hernam het meisje met een guitig -lachje. - -„Dan is alles in de beste orde, Miss, en ik heb niets anders te doen, -dan u te vragen, hoe de badplaats heet, op een kwartier afstands -ongeveer van hier gelegen.” - -„Wel, graaf, dat is Cedar Creek, des zomers een van de meest bezochte -badplaatsen ten Zuiden van New-York. Met den electrischen trein kunt -gij de stad in ongeveer een uur tijds bereiken. En nu zullen wij eerst -uw machine eens veilig gaan opbergen, als gij het goed vindt. Komt -mannen, helpt eens een handje!” - -Dit laatste werd gezegd tot een dozijn veldarbeiders, die eveneens -nieuwsgierig waren komen toeloopen. - -En nu zette de stoet zich in beweging. - -Vooraan liep het jonge meisje met de handen op den rug en opziende naar -den Engelschen graaf, die kalm naast haar stapte, een sigaret rookend, -en zijn muts in de handen, zoodat de wind met zijn haren stoeide, die -aan de slapen heel even begonnen te grijzen. - -Daarna kwamen eenige dienstboden en vervolgens de vliegmachine, geduwd -en getrokken door een half dozijn veldarbeiders, onder de aanwijzingen -van een van de drie luchtvaarders, een herculisch gebouwd man, die er -uitzag, alsof hij in staat was het vliegtuig desnoods geheel alleen -voort te duwen. - -Tien minuten later was het toestel veilig ondergebracht in een soort -bergloods, voorzien van dubbele deuren, waarin het juist bleek te -passen, maar niet dan nadat men er de vleugels van had losgemaakt en -tegen de zijwanden had geplaatst. - -Graaf Palmhurst klom vervolgens op de machine, scheen iets te -verrichten, waarbij hij een Engelschen sleutel en een schroevedraaier -noodig had, klauterde toen weer naar beneden en wendde zich toen tot -het jonge meisje met de opmerking: - -„Nu heb ik u niets anders meer te vragen, Miss, dan verlof om ons in -deze loods even te mogen verkleeden, met de kleeren, die ik aan boord -heb, en u dank te zeggen voor uw bereidwilligheid, om mijn machine te -bewaren.” - -„Dat verlof is u toegestaan, graaf,” riep Mary Cooper uit, terwijl zij -hem de kleine gebruinde hand toestak om vervolgens weg te snellen, -nadat zij aan den luchtvaarder den sleutel van de loods had -overhandigd. - -Deze wachtte tot er niemand in de omgeving meer te zien was, keek toen -den reus en zijn derden metgezel, een jonge man met een vroolijk rond -gelaat en blauwe oogen met een zonderlingen glimlach aan en zeide: - -„Daar zijn wij!” - -„Ja, op vijftig kilometer afstand van New-York, nadat wij tien uren -geleden bij Londen opstegen,” antwoordde de jonge man. „En waarvoor dit -alles? Om niets, wij kwamen juist een half uur te laat en op dit -oogenblik heeft je doodsvijand, Irwin Stanley, de meester van het -Genootschap van den Gouden Sleutel, zich al opgelost in de -misdadigerswereld van New-York.” - -John Raffles, want graaf Palmhurst was inderdaad niemand anders dan de -befaamde Gentleman-Inbreker, antwoordde niet aanstonds, maar stond in -diep gepeins verzonken, terwijl hij zich langzaam van zijn zwaren -pelsjekker ontdeed. - -Toen zeide hij: - -„Het is waar, onze overtocht is in zooverre vruchteloos geweest, dat -wij juist New-York bereikten, toen het kleine stoombootje de reizigers -van de Mauritania van Ellis Island naar New-York overbracht, van -hetzelfde schip, waarmede die schurk van een Stanley de vlucht nam, -juist toen wij op het punt stonden, eindelijk de politie op het spoor -te brengen van den gevaarlijksten misdadiger, die er in vele tientallen -jaren geleefd heeft.” - -„Hij had allang aan den galg moeten bengelen, Mylord,” liet de zware -stem zich hooren van den reusachtigen metgezel van Raffles. - -„Ik ben het volmaakt met je eens, Henderson,” hernam Raffles droogjes. -„En dat zou hij ook al gedaan hebben, als men hem maar had kunnen -vatten. Maar reeds vele weken achtereen voer ik strijd met dezen man, -met dien sluwen aanvoerder van de grootste misdadigersorganisatie, -welke ik ken en in dien betrekkelijk korten tijd is hij mij reeds -herhaalde malen ontsnapt.” - -„En daarbij heb jij zelf, Raffles, ettelijke malen in gevaar verkeerd, -door den ellendeling te worden vermoord, en alles wel beschouwd, heb je -het slechts aan Eleonora Manoury te danken, dat je nu nog leeft.” - -„Dat zal ik ook nimmer vergeten, Charly, wees daar maar zeker van,” -hernam Raffles kortaf. - -„Dat heb je immers al getoond, door ook haar eenige malen te ontrukken -aan de wraakzucht van den man, die haar in het verderf had gestort, en -haar tot een misdadigster had gemaakt,” hernam Charly Brand, de trouwe -metgezel van den Grooten Onbekende, en die hem ook thans hierheen -vergezeld had om deel te nemen aan de jacht op Irwin Stanley, den -vierden meester van het Genootschap van den Gouden Sleutel, welks drie -vorige aanvoerders allen door toedoen van John Raffles hun leven van -misdaad en moord met den dood hadden geboet. - -In een lange reeks gevaarvolle avonturen had Raffles zich met dezen -nieuwen tegenstander gemeten, en het was al heel spoedig gebleken, dat -de Gentleman-Dief en Irwin Stanley wat sluwheid en dapperheid betreft -aan elkander gewaagd waren. - -Maar een ding had Raffles op zijn vreeselijken vijand voor, van Irwin -Stanley was de identiteit bekend, zijn signalement was thans over de -geheele wereld verspreid, en van zijn vermommingskunst had Raffles geen -grooten dunk, terwijl hijzelf voor zijn vijand een raadselachtig wezen -moest zijn, van wiens waren naam of verblijfplaats Stanley niets kon -weten. - -Raffles had ten slotte de voormalige minnares van Stanley aan diens -invloed weten te onttrekken, en deze vrouw was het geweest, die hem had -medegedeeld, dat Stanley naar Amerika de wijk had genomen, om zich aan -de wrekende hand van de Engelsche justitie te onttrekken en zich te -voegen bij zijn makkers in Amerika, waar het zeker lang niet zoo -gemakkelijk zou zijn, hem terug te vinden. - -Helaas had de jonge, ongelukkige vrouw Raffles deze mededeeling pas -kunnen doen, nadat er reeds zes dagen verstreken waren sedert het -vertrek van de Mauritania, met welk vaartuig de meester naar New-York -was vertrokken, en hoewel Raffles zich gehaast had de politie te -waarschuwen, die draadloos verbinding had trachten te krijgen met de -Mauritania, was hij er op deze wijze niet in kunnen slagen den -misdadiger onschadelijk te maken, daar op de een of andere -geheimzinnige wijze de draadlooze aansluiting verbroken was, en er -bleef nu niets anders over, dan in allerijl met de wonderbaarlijke -vliegmachine, die aan het schrandere brein van Raffles ontsproten was, -de Mauritania na te gaan. - -Wij zagen reeds met welken uitslag, de vliegmachine bereikte New-York -een uur te laat, juist toen de reizigers aan wal werden gebracht. - - - - - - - - -HOOFDSTUK II. - -DE JACHT NEEMT EEN AANVANG. - - -Ongeveer een half uur nadat de vliegmachine op het weiland was -neergestreken, verlieten John Raffles, Charly Brand en James Henderson, -de trouwe chauffeur, een man van ontzaglijke lichaamskracht, de loods, -waar de vliegmachine was ondergebracht, en waarvan Raffles de deur -zorgvuldig sloot. - -De drie mannen hadden hun zware vliegkleederen verwisseld tegen andere -kleedingstukken, en de gewaande graaf Palmhurst zag er nu ook inderdaad -uit als een Engelsche graaf, die over een zeer groot vermogen te -beschikken heeft en die in gezelschap van zijn secretaris en zijn -bediende voor zijn genoegen reist. - -Henderson droeg een groot valies, de secretaris droeg een kleiner en -mijnheer de graaf droeg natuurlijk in het geheel niets. - -Het drietal bereikte spoedig den breeden straatweg, die naar Cedar -Creek voerde, en besteeg daar een van de electrische treinen, die -meestal uit twee motorwagens bestaan, en die thans om het half uur -reden, ofschoon zij in den drukken seizoentijd iedere vijf minuten van -en naar New-York zouden vertrekken. - -Een uur later hadden zij de wereldstad bereikt, en voor het station -namen zij een huurauto, die hen naar het Astor-Hotel bracht. - -Het reisseizoen zou pas over een maand aanbreken, en zoo viel het hen -niet al te moeilijk een paar vertrekken op de eerste verdieping van het -geweldig groote, weelderig ingerichte hotel te krijgen. - -Het liep reeds naar dinertijd, en een half uur later zaten Raffles en -Charly tegenover elkaar in de groote eetzaal aan een tafeltje voor twee -personen. - -Nadat de kelner, die de bestelling had opgenomen, zich weder verwijderd -had, begon Raffles: - -„Ik behoef je natuurlijk niet te zeggen, Charly, dat ik er niet aan -denk, aanstonds weder rechtsomkeert te maken, zonder zelfs een poging -te hebben gedaan, het spoor te hervinden van den man, die mij naar het -leven staat, die zeker geen seconde zou aarzelen, mij te dooden, als -hij er slechts de gelegenheid toe had, en overtuigd was, dat hij John -Raffles weer in handen had gekregen.” - -„Ik begrijp, wat je bezielt, Raffles, en toch moet ik vreezen, dat het -onmogelijk zal blijken, Stanley in deze wereldstad terug te vinden.” - -„Niets is onmogelijk, Charly, voor den man, die bezield is met een -vasten wil om het doel te bereiken, dat hij zich gesteld heeft,” hernam -Raffles en zijn grijze oogen schitterden. „Je kunt het toch niet -vergeten zijn, dat het mij hier ongeveer een jaar geleden, in dezelfde -stad gelukt is, het raadsel op te lossen van Moloch, den aanvoerder van -de bende van het Kwade Oog. De politie zat toen met de handen in het -haar, zooals je je wel zult herinneren, niemand had er het flauwste -begrip van, wie die geheimzinnige Moloch toch wel kon zijn, en -niettemin hebben wij het ontdekt.” - -„Jij, Raffles, jij alleen,” weerde Charly af. „Wij waren slechts je -gewillige werktuigen, Henderson en ik, maar jij was het denkende hoofd, -jij was de man, die tenslotte den Moloch ontmaskerde, de geheele -deftige wereld van New-York versteld deed staan, toen je onomstootelijk -bewees, dat niemand anders dan de neef van den staalkoning Peter -Vandijke de langgezochte aanvoerder was, en ten slotte de bende van het -Kwade Oog vernietigd hebt.” - -„Wat dit laatste betreft, Charly, neen, ik vrees dat dit niet zoo is. -Hoe zou men ook een bende kunnen vernietigen, wanneer men niet alle -leden voor hun leven in de gevangenis opsluit, of hen opknoopt, of op -den electrischen stoel zet? Al waren er maar twee over gebleven, dan -zouden die voldoende zijn geweest, om de kern te vormen van een nieuwe -bende misdadigers, die al heel snel in macht zou zijn toegenomen. Het -is je natuurlijk evenmin als mij ontgaan, dat in de laatste weken tot -zelfs de Europeesche bladen weder volstaan met berichten omtrent -tallooze misdaden, die hier te New-York op klaarlichten dag soms worden -bedreven, en die voor het meerendeel met moord gepaard gaan. Welnu, ik -voor mij ben er vast van overtuigde, dat hier opnieuw een duistere -macht aan het werk is, die al die misdaden bestuurt.” - -„Geloof je waarlijk?” riep Charly verschrikt uit. - -„Ik ben er vast van overtuigd.” - -„Maar ik heb toch nergens gelezen, dat de bedrijvers van die misdaden -als het ware hun visitekaartje achter laten in den vorm van een -papiertje, waarop het Kwade Oog stond afgebeeld, of dat zij hun -slachtoffers van te voren waarschuwden, door middel van briefjes, die -met zoo’n zelfde embleem waren onderteekend.” - -„Ik zeg niet, dat het juist het Kwade Oog moet zijn, er is misschien -wel een nieuwe misdadigersorganisatie in het leven geroepen. Zij werkt -trouwens blijkbaar nog niet lang, en niemand kan zeggen of die nieuwe -bende niet even krachtig zal worden, als diegene, welke wij hier met -zulk een succes bestreden hebben. Hoe het ook zij, wij zijn hier nu -eenmaal, en ik zal niet rusten, voor ik eenig spoor van dien bandiet -terug heb gevonden.” - -„Het zal moeilijk zijn, Raffles, wij zijn hier niet in Londen, en wij -hebben hier lang niet zooveel gemakkelijke gelegenheden om ons te -vermommen, zonder dat het gemerkt wordt.” - -„Dat zal je wel meevallen, Charly,” hernam Raffles glimlachend. „Onder -in de vliegmachine heb ik onlangs door Henderson een geheime bergplaats -laten vervaardigen, en deze bevat op het oogenblik voor elk van ons een -drietal vermommingen, kleederen, pruiken en baarden. Ik erken, dat het -niet veel is, maar het is toch misschien voldoende om ons van dienst te -kunnen zijn.” - -„Maar dan zouden wij telkens naar de vliegmachine moeten terugkeeren,” -riep Charly uit. - -„Niet noodig, Henderson draagt al die dingen in zijn geweldig groot -valies bij zich.” - -„Wanneer wil je met je onderzoek beginnen?” - -„Zoo spoedig mogelijk, van avond nog.” - -„Maar wij hebben in ’t geheel geen aanknoopingspunten, Raffles,” -vervolgde Charly Brand. „Wij tasten als het ware in het duister en ik -voor mij kan volstrekt niet inzien, hoe wij er in deze reusachtige stad -in moeten slagen, het spoor van Stanley te hervinden.” - -„Als wij geen aanknoopingspunten hebben, Charly,” hernam Raffles -bedaard, „dan zullen wij ze maken. Je zult je wel herinneren, dat -eenige jaren geleden professor Shydrift, die toen de meester was van -het Genootschap van den Gouden Sleutel, een zeer handig middel -toepaste, om te ontdekken, wie toch wel die lang gezochte Raffles, de -Gentleman-Inbreker kon zijn. Hij liet berichten publiceeren omtrent een -schatrijken vreemdeling, voorzien van ettelijke juweelen, die te Londen -zou komen, in de verwachting, dat Raffles zeker niet zou nalaten, zijn -krachten te beproeven op de brandkast van dien veel te rijken sinjeur, -en daarin had hij goed gezien, want gezegde Raffles liep blindelings in -den val, dien men zoo handig voor hem had opgezet. De rijkaard was een -medeplichtige van de bende, en het scheelde toen maar een haar, of er -was voor goed een einde gemaakt aan mijn avontuurlijke loopbaan. Welnu, -niets belet ons, iets dergelijks hier toe te passen, rekening houdende -met de veranderde omstandigheden.” - -„Het idee is in beginsel niet kwaad, ik begrijp alleen maar niet, hoe -het in de praktijk kan worden toegepast.” - -„Dat is het geringste bezwaar. Er zijn middelen in overvloed, Stanley, -of in ieder geval een zijner trawanten hier op ons spoor te brengen, -maar daarbij zullen wij niettemin aan de winnende hand zijn, daar wij -hen lokken en hun bewegingen kunnen volgen.” - -„Denk je, dat Stanley hier in dien korten tijd reeds aansluiting -gevonden kan hebben bij de misdadigers, die thans New-York onveilig -maken?” - -„Thans wellicht nog niet, maar het zal toch zeker niet langer duren dan -een paar dagen op zijn hoogst. De schurken hebben een geheim middel, om -met elkander in verbinding te komen, nu eens is het een advertentie, -die er op het oog heel onschuldig uitziet, en niemands aandacht in het -bijzonder zou trekken, dan weer is het een vliegmachine, door een lid -van de bende bestuurd, die voor buitenstaanders onbegrijpelijke -rookseinen geeft, die mijlen in het rond zijn waar te nemen, of ook wel -worden er des nachts, op een vooruit afgesproken plaats vuurpijlen van -verschillende kleur afgestoken, die allen hun beteekenis hebben.” - -„Indien de politie hier er in zou slagen, Stanley in handen te krijgen, -zou de Amerikaansche regeering hem dan uitleveren?” - -„Ja, want de delicten, waaraan die ellendeling schuldig staat, roof -verzwaard door moord, laten uitlevering toe, volgens de nieuwe -tractaten tusschen Engeland en Amerika gesloten.” - -„En denk je dat Stanley voor die misdaden zou worden gehangen?” - -„Zonder den minsten twijfel,” antwoordde Raffles, „tenminste, wanneer -de bewijzen afdoende zijn, en daarvoor zal de politie in Londen wel -zorgen.” - -„Dan hoop ik alleen maar, dat de politie hier er wat haast achter zet,” -hernam Charly droogjes. - -„Daarvoor zou het in de eerste plaats noodig zijn, dat zij weet, dat -Stanley zich hier bevindt,” kwam Raffles glimlachend. - -„Maar dat weet zij nu reeds,” kwam Charly. „Jij hebt zelf daarvoor -gezorgd.” - -„Op welke wijze dan, als ik vragen mag?” - -„Maar jij hebt immers de politie te Londen telefonisch op de hoogte -gesteld van de vlucht van Stanley en zelfs den naam van het schip -genoemd, waarmede hij vertrokken was, vijf dagen tevoren.” - -„Je hebt gelijk, Charly, dat vergat ik. Weliswaar was die telefonische -mededeeling anoniem, en de politie behoefde er niet veel geloof aan te -hechten, maar het feit, dat de draadlooze verbinding tusschen Londen en -het schip verbroken was, moet haar toch tot nadenken hebben gebracht, -om er nog van te zwijgen, dat ieder spoor van den schurk te Londen -totaal schijnt te zijn uitgewischt.” - -Op dit oogenblik kwam de kelner aandragen met het bestelde en de -vrienden waren dus genoodzaakt, het onderwerp van hun gesprek te -wijzigen. - -Maar tegen het einde van het diner vroeg Charly zacht: - -„Denk je in dit hotel te blijven?” - -„Vooreerst denk ik niet aan verhuizen. Waartoe ook? Wij zijn hier -volkomen veilig, en Stanley kan onmogelijk eenig vermoeden van onze -aanwezigheid in New-York hebben. Dat is voor ons een groot voordeel, -zooals je wel zult inzien. Mochten de omstandigheden het echter -noodzakelijk maken, dan belet niets ons, elders een onderdak te gaan -zoeken.” - -„En vanavond?” - -„Vanavond, Charly, zullen wij onzen val opzetten,” antwoordde Raffles, -terwijl hij zich achterover in zijn stoel liet vallen, en een sigaret -uit zijn gouden koker te voorschijn haalde. - -Na haar te hebben aangestoken en vol welbehagen een dikke rookwolk te -hebben uitgeblazen, hernam hij: - -„Ik geloof, dat ik het middel reeds gevonden heb.” - -„Ik ben benieuwd om het te vernemen.” - -„Wie ter wereld denk je wel, dat Stanley het meest zal haten, op mij -na?” - -Charly dacht een oogenblik na en antwoordde toen: - -„Ik zou bijna zeggen, dat het de vrouw moet zijn, die zijn minnares is -geweest, en die zich aan zijn invloed heeft onttrokken, terwijl het -voor hem duidelijk moest zijn, dat zij niet zal aarzelen, gebruik te -maken van haar kennis van zijn geheele verleden, om hem in het verderf -te storten.” - -„Zoo is het, Charly. Wanneer die man eenmaal voor den rechter moet -verschijnen, dan zou, zelfs als de andere bewijzen onvoldoende waren, -de getuigenis van Eleonora Manoury toereikend zijn om hem aan de galg -te brengen. Bedenk voorts, dat zij het was, die mij gered heeft, toen -ik in zijn huis een eerlijk tweegevecht met hem had aangebonden, en hij -mij verraderlijk wilde vermoorden, wat er niet toe zal bijdragen, hem -zachtzinniger jegens de ongelukkige vrouw te stemmen, die eenigen tijd -onder den invloed van dien man heeft verkeerd.” - -„Dat alles is waar, Raffles, maar ik begrijp niet waar je heen wilt, -want op dit oogenblik kan Stanley niet anders gelooven, of Eleonora is -dood. Jij hebt haar, toen zij in de ziekenzaal van de gevangenis te -Londen lag, een middel toegediend, waardoor zij in een toestand -geraakte, zoo zeer gelijkend op den dood, dat de autoriteiten haar ook -als dood beschouwden.” - -„Ja, Charly, ik ben een ezel geweest, want terwijl ik meende, dat men -haar naar het kerkhof zou brengen, vanwaar het ons gemakkelijk zou zijn -gevallen haar te bevrijden en tot het leven terug te brengen, zoodra de -lucht zuiver was, droegen zij haar naar de snijkamer van de -universiteit, teneinde daar het merkwaardige geval te onderzoeken, -hetgeen slechts zou gaan, wanneer men het lijk opende. Gelukkig zijn -wij toen juist bijtijds gekomen, om te beletten, dat die zotte -professor met zijn ontleedmes aan het werk toog, en wij hebben Eleonora -kunnen bevrijden, toen onze man klaar stond zijn krachten op het als -dood neerliggende lichaam te beproeven.” - -„Met dat al, Raffles, gelooft Stanley toch, dat zij dood is.” - -„Dat kan hij niet langer gelooven, Charly, dan slechts een paar dagen. -Je hebt natuurlijk wel eens gehoord van een instelling, die telegraaf -heet, en het moet je duidelijk zijn, dat alle nieuwsagentschappen in -Londen zich zullen beijveren, het bericht van dien zonderlingen roof -van een lijk uit de snijkamer van de universiteit, waarbij de -ontvoerders met bommen en revolvers werkten, over te seinen.” - -„Welnu?” - -„Welnu, de naam van de zoogenaamde doode was bekend, en men weet -waarschijnlijk reeds nu te New-York, dat die drie onbekend gebleven -mannen een misdadigster ontvoerd hebben, Eleonora Manoury geheeten. -Maar wat mijn doodsvijand dan ook moge zijn, een domkop is hij zeker -niet. Het moet voor hem aanstonds duidelijk zijn, wie de zoogenaamde -lijkenroovers waren, en hij begrijpt natuurlijk wel, dat John Raffles -krankzinnig zou moeten zijn, wanneer hij zich al die moeite gaf, zijn -leven in de waagschaal te stellen, om een lijk te rooven; hij moet -inzien, dat de vrouw slechts schijndood was en dat John Raffles de man -geweest moet zijn, die haar in dien toestand bracht. - -„Kun je die redeneering volgen?” - -„Ik volg haar, Raffles, en ik kan haar volkomen billijken,” antwoordde -Charly. „Je hebt gelijk, het zou eenvoudig nonsens en tijdverlies -beteekend hebben, een doode vrouw te redden.” - -„Tenzij Stanley mocht denken, dat ik er bepaald op stond, Eleonora -Manoury een Christelijke begrafenis te verschaffen, maar wij zullen nu -maar niet aannemen, dat hij plotseling kindsch is geworden. Welnu, -Charly, van het oogenblik af, dat Stanley vermoedt of weet dat Eleonora -Manoury niet dood is, moet hij haar boven alles vreezen, meer nog dan -Raffles. Welk een indruk zou het dus, denk je op dien man maken, -wanneer hij plotseling moest vernemen, dat Eleonora Manoury hier was?” - -Charly liet zich achterover in zijn stoel vallen, en keek Raffles met -wijdgeopende oogen aan, terwijl hij stotterde: - -„Hier? Daar is immers geen sprake van! Hoe kan hij gelooven, dat zij -hier is?” - -„Wel, hij zou het bijvoorbeeld in een krant kunnen lezen,” hernam -Raffles bedaard. - -„In een krant? Maar mijn hemel, welk blad zou dat kunnen melden, als er -geen woord van waar is?” riep Charly in de hoogste verbazing uit. - -„O, wij zijn hier in Amerika—en de Amerikaansche pers is in haar eerste -leugen stellig niet gestikt,” antwoordde Raffles langs zijn neus weg. -„Maar komaan, laten wij hier niet langer blijven, ik zal je spoedig -genoeg mijn bedoeling hebben duidelijk gemaakt.” - -En Raffles wenkte den kelner, betaalde den man, liet zich hoed en jas -brengen, en maakte zich gereed om het hotel te verlaten. - -En Charly volgde hem, maar wat Raffles eigenlijk wilde doen, daarvan -begreep hij volstrekt niets. - - - - - - - - -HOOFDSTUK III. - -HOE DE VAL WERD OPGEZET. - - -In de ruime vestibule van het groote hotel stond Raffles een oogenblik -en raadpleegde zijn horloge. - -Het was bijna negen uur. - -Raffles bromde iets voor zich heen, scheen een oogenblik na te denken, -en zeide toen: - -„Ik geloof, dat jij zeer sterk bent, Charly, op het gebied van de -journalistiek, nietwaar?” - -„Dat is te zeggen,” stamelde Charly, verrast door het onverwachte van -deze vraag, „ik kan mij niet herinneren, dat ik ooit een woord in een -blad geschreven heb, behalve een jaar of tien geleden, toen ik eens een -ingezonden stukje aan de „Times” heb gezonden, naar ik meen in verband -met de nieuwe Zondagswet, ik kende je toen nog niet.” - -„Je schijnt de bedoeling van mijn vraag verkeerd te hebben begrepen. -Misschien heb ik haar ook niet duidelijk gesteld. Ik wilde alleen maar -weten of je op de hoogte bent van het verschijnen van de groote bladen -in de verschillende landen der wereld.” - -„Nu, dat is wel wat veel gevergd,” antwoordde Charly lachend. „Maar ik -mag toch wel zeggen, dat ik het van de meeste landen wel weet.” - -„Van de Vereenigde Staten bijvoorbeeld?” - -„Ja, ook van Amerika. De gewone dagbladen verschijnen hier voor de -overgroote meerderheid uitsluitend als ochtendbladen. Er zijn er -slechts zeer weinig, die een ochtend en een avondeditie hebben, en dan -zijn er ook nog een paar, die alleen des avonds verschijnen.” - -„Dat is dus ongeveer zooals bij ons,” hernam Raffles peinzend. „Gaat -die verhouding hier ook in New-York op?” - -„Ja, er komen hier in het geheel ongeveer tachtig dagbladen uit. -Daarvan zijn twee en zeventig ochtendbladen, vijf bladen die ’s -ochtends en ’s avonds uitkomen en drie alleen des avonds verschijnen.” - -„Dat is jammer,” mompelde Raffles. „Het was voor mijn plannen -gemakkelijker geweest.... enfin, men moet roeien met de riemen, die men -heeft. Hoe laat verschijnen die avondbladen ongeveer?” - -„Ze zijn reeds om half vijf aan de verschillende stations te krijgen.” - -„Hier bestaat natuurlijk ook het instituut van de extra-editie?” - -„Zeker, maar die verschijnen alleen als het hoogst gewichtige zaken -betreft, een moordaanslag op den president, den dood van een -invloedrijk monarch, of van een groot Amerikaansch staatsman, een -spoorwegongeluk met minstens veertig dooden, een noodlottige -aardbeving, of iets dergelijks.” - -Raffles scheen nog een oogenblik te aarzelen, en zeide toen: - -„Wel, dan komt er van werken van avond niet veel meer, dan zullen wij -ons maar liever terugtrekken naar een of ander variété-theater, de -specialiteiten zijn in dit land van den eersten rang, en wij zullen ons -dan eenige uren kunnen amuseeren. Bovendien zijn wij beiden vermoeid -van de lange reis en een weinig rust zal ons goed doen.” - -En zoo lieten de beide vrienden een auto voorkomen, en zich naar het -Olympic rijden, waar dien avond juist een nieuw programma werd -gespeeld. - -Wat Henderson betreft, hij slenterde wat rond door de schitterend -verlichte straten, staarde naar de ontzaglijke lichtreclames, die de -oogen pijn deden door hun gloed, maar verwijderde zich, op verlangen -van Raffles, niet te ver van het hotel. - -De beide mannen keerden omstreeks elf uur in den avond weder naar hun -hotel terug, en begaven zich ter ruste, om zich te herstellen van de -vermoeienissen der lange en gevaarvolle lucht reis. - -Den volgenden morgen echter stonden zij om acht uur weder op, namen een -bad, kleedden zich, ontbeten snel en lieten een huurauto voorkomen. - -Alvorens den chauffeur het adres op te geven, vroeg Raffles op zachten -toon, zich naar Charly voorover buigend, die reeds in de auto zat: - -„Hoe heet het blad ook weer?” - -„The Evening Press!” - -„Waar is het ergens?” - -„In de twee en twintigste straat, dicht bij de Broadway.” - -„Broadway, twee en twintigste straat,” riep Raffles den chauffeur toe, -en daarop stapte hij in en zette zich naast Charly neder. - -Een half uur later hield de auto stil op den hoek van de beroemde -New-Yorksche winkelstraat van de twee en twintigste straat. - -Raffles zond den chauffeur weg, na hem te hebben betaald, en de beide -vrienden wandelden de twee en twintigste straat verder in, tot zij een -groot gebouw van grijzen steen hadden bereikt, waarvan de groote deuren -wagenwijd openstonden, en op welks plat dak in reusachtige letters, die -des avonds electrisch verlicht werden, het woord „Evening Press” te -lezen stond. - -Raffles stond even stil, en vroeg aan Charly: - -„Tot hoe laat kan men in deze stad en voor een avondblad als dit copie -ter zetterij geven?” - -„De vorm sluit meestal om half vier, zooals men dat noemt, maar het is -mogelijk, in de zoogenaamde „Stop Press” wat wij Inlandsch noemen, ook -na dien tijd, zelfs nog onder het afdrukken van de krant zeer kleine -berichten te doen opnemen. Hiertoe bevindt zich in de zinken rol, welke -een geheele krantenpagina bevat, een los stuk, wat de vakman „wit” -noemt, en dat men er uit kan nemen, door de pers een oogenblik te laten -stilstaan, en dan kan men op dat gedeelte een klein stukje zetsel met -stalen klampen vastzetten, waarop men de pers opnieuw laat draaien, -maar nu vindt men in de plaats van het brok wit, een klein berichtje.” - -„Voor groote berichten is dus waarschijnlijk nooit plaats?” - -„Neen, het segment is nooit grooter dan een halve kolom, daar men -anders moeite zou hebben met het vastzetten.” - -„Ik dank je voor deze technische uiteenzetting, Charly, die mij van -veel nut is. Wij zullen dus goed doen, zoolang mogelijk te wachten, en -ik weet daartoe geen betere plek dan het restaurant daarginds, dat -schuin tegenover het redactiebureau is gelegen.” - -De beide vrienden wachtten een oogenblik af, dat een verkeersagent de -onophoudelijke file van voertuigen van allerlei aard een oogenblik liet -stilhouden, om de zeer drukke straat over te steken, waarop zij het -restaurant binnen traden, waar zij een plaatsje zochten dicht bij het -raam van de lunchzaal op de eerste verdieping, vanwaar men een -voortreffelijk gezicht had op het grootste gedeelte van de drukke -zijstraat, breeder dan menig hoofdstraat eener Europeesche metropool, -breeder dan het Strand, dan de Friederichstrasse te Berlijn, dan de Rue -Royale te Parijs. - -Het was nog zeer stil in het restaurant, wegens het vroege uur en er -waren zoo goed als geen bezoekers. - -Raffles knoopte een praatje aan met den kelner, een Italiaan, en het -duurde niet lang of hij had vernomen, dat vele journalisten van de -„Evening Press” de gewoonte hadden in dit restaurant te komen lunchen. - -Toen de kelner zich weder verwijderd had, zeide Charly, die nog altijd -niet wist wat Raffles voornemens was: - -„Ik mag gekielhaald worden, als ik begrijp, wat je eigenlijk van de -„Evening Press” wil!” - -„O, het is heel eenvoudig, Charly, zij moet een berichtje opnemen van -mijn hand.” - -„Maar steek dan eenvoudig de straat over en bied het aan!” riep Charly -verwonderd uit. - -„Dat zou ik wel doen, mijn waarde, wanneer mijn bericht niet van -bijzonderen aard was,” hernam Raffles glimlachend. „Want zooveel weet -ik ook wel van de Amerikaansche bladen, dat zij, evenmin als eenig -ander blad ter wereld, een bericht van een haar geheel onbekend persoon -zullen opnemen, zonder eerst een deugdelijke bevestiging ervan te -hebben verkregen. Men schrikt er hier al evenzeer voor terug, een -bericht te plaatsen, dat later moet worden herroepen, als in de oude -wereld.” - -„Je bericht berust dus op fantasie?” - -„Het is van A tot Z gelogen,” antwoordde Raffles bedaard. - -„Maar dan zal het blad het nooit opnemen!” - -„Goedwillig waarschijnlijk niet, en daarom heb ik juist de medewerking -noodig van een der heeren redacteurs.” - -„Denk je dat je met domooren te doen hebt, Raffles, en dat je een man -van de „Evening Press” een leugenachtig bericht op de mouw kan -spelden?” - -„Wacht eens even, mijn waarde, voor ons beiden is het leugenachtig, -maar niets belet een buitenstaander het voor de zuivere waarheid aan te -nemen. Zeg mij eens, is de „Evening Press” nog al op sensatie belust?” - -„Wat dat betreft, met de Globe mee spant het in dat opzicht wel -ongeveer de kroon.” - -„Het kon niet mooier,” hernam Raffles. „Maar laten wij nu maar een -kleine wandeling maken, wanneer de heeren redacteuren hier toch komen -lunchen, zal ik hen niet misloopen.” - -De beide vrienden dronken hun glas witten wijn leeg, stonden op, en -daar zij zich tamelijk dicht in de buurt van het Centrum Park bevonden, -wandelden zij een paar uren rond in dit schoonste park van New-York, -gedeeltelijk met huizen bezet, en begaven zich om twaalf uur weder naar -het restaurant in de twee en twintigste straat. - -Zij hadden nauwelijks weder dicht bij een der ramen plaats genomen, of -er verscheen een troepje, voor het meerendeel nog jonge lieden, in de -wijdgeopende deuren van het redactiebureau, dat een gunstig oogenblik -afwachtte en daarop haastig schuins de straat overstak, in de richting -van het restaurant. - -En het volgende oogenblik leek het wel, alsof alle huizen en -wolkenkrabbers in de straat letterlijk menschen uitbraakten, die bij -honderden en duizenden de straat vulden, als mieren dooreen krioelden -en zich repten, alsof zij werden voortgezweept. - -Dat waren de tallooze winkeljuffrouwen, klerken, typistes en -stenografen, dagbladredacteuren en kantoorloopers, bureau-chefs en -schrijvers, die klokslag half een bij duizenden hunne kantoren -verlieten, om in een der bars, restaurants of lunchrooms te gaan -twaalfuren. - -Het was een merkwaardig gezicht, zooals daar eensklaps de straat als -het ware volstroomde met een menigte, die eenige minuten achtereen als -zinneloos dooreenwemelde, en zich daarop als bij tooverslag weder -oploste, de verschillende eetgelegenheden hadden haar opgeslokt. - -Het restaurant, waar Raffles en Charly hadden plaats genomen, werd -bestormd door een luidruchtige schaar jonge lieden van beiderlei -geslacht, snaterend, lachend, verheugd, dat zij gedurende ruim een uur -aan de muffe lucht van het kantoor waren ontsnapt. - -In een oogwenk waren alle tafeltjes bezet, en de kelners liepen als -hazen heen on weer, voor zoover de jonge lieden zich niet zelf -bedienden aan het buffet, en betaalden met penningen van verschillende -bedragen, welke zij zich aan de kas hadden verschaft. - -Niet ver van de beide vrienden had een half dozijn jonge mannen plaats -genomen, wier levendige gebaren aanstonds verrieden, dat zij tot het -geslacht der reporters behoorden. - -Raffles had hen aanstonds herkend, het waren de redacteurs van de -„Evening Press”. - -Hij beschouwde hen geruimen tijd, totdat Charly vroeg: - -„Wat zoek je eigenlijk?” - -„Ik zoek onder hen naar den mam, dien ik hebben moet. Ik bestudeer de -gelaatstrekken, laat mij nog een oogenblik begaan.” - -Na tien minuten scheen Raffles gevonden te hebben wat hij zocht, en hij -bleef nu een jongen man van een jaar of dertig in het oog houden, -tamelijk opzichtig gekleed, met glanzend zwart haar, zorgvuldig -gescheiden, een bloem in het knoopsgat, en die de eene sigaret na de -andere rookte, zelfs onder het eten door. - -„Dien moet ik hebben,” zeide hij halfluid, „dien knaap daarginds met -zijn grijs geruit pak.” - -„Waarom juist hem?” vroeg Charly nieuwsgierig. - -„Zie je niet, dat hij versche zalm besteld heeft?” - -„Ja, dat zie ik, wat zou dat?” - -„Een journalist, Charly, die in dezen tijd van het jaar versche zalm -eet, leeft boven zijn stand, neem dat maar gerust van mij aan. Hij -drinkt er bovendien witten wijn bij, en die is in deze gelegenheid ook -niet wat men goedkoop noemt. Is „Evening Press” een eersterangs blad?” - -„Volstrekt niet. Het behoort tot de derderangs bladen, maar het wordt -toch zeer veel gelezen, vanwege de sensatieartikelen, waarin het blad -een bolleboos is.” - -„De salarissen zullen er dus wel niet zoo heel erg hoog zijn?” - -„Goede Amerikaansche journalisten verdienen over het algemeen meer dan -de Europeesche, en de zeer goede kunnen gerust welgesteld worden -genoemd, maar toch blijft er ook voor de Amerikaansche krantenmenschen -in dat opzicht nog heel wat te wenschen over.” - -„Dank je. Maar daar gaat onze man, hij mag mij niet ontsnappen, kom -mee!” - - - - - - - - -HOOFDSTUK IV. - -HET BERICHT IN DE „EVENING PRESS”. - - -De jonge man in het grijs geruite costuum was opgestaan, had zijn hoed -en regenjas van den kapstok genomen, en wendde zich naar de deur, na -zijn makkers vaarwel te hebben toegewuifd, en Raffles hoorde hoe een -hunner hem spottend achterna riep: - -„Durf je Irene niet te laten wachten, Jack?” - -De toegeroepene gaf geen antwoord, maar dreigde zijn kameraad lachend -met de vuist. - -Charly en Raffles waren snel opgestaan, en volgden nu den jongen man, -zonder dat het opzien baarde. - -Maar in de breede gang gekomen moesten zij zich nog al haasten, want -ook de journalist scheen gepresseerd te zijn, hij wilde zeker niet -mankeeren aan de afspraak met de jongedame, wier naam zooeven was -uitgeroepen. - -Maar Raffles en Charly versnelden hun pas en juist in de vestibule van -het restaurant haalden zij den jongen man in. Raffles klopte hem op den -schouder. - -„Neem mij niet kwalijk, mijnheer Jack, was het geloof ik, wanneer uw -afspraak u niet bepaald opeischt, zou ik gaarne een kort gesprek met u -voeren.” - -De jonge man keek Raffles en Charly beurtelings verwonderd en ook wel -wat ongeduldig aan, en zeide toen: - -„Pardon, maar ik heb niet het genoegen u te kennen.” - -„Dan stellen wij u in de gelegenheid kennis met ons te maken, mijnheer -Jack,” hernam Raffles rustig. „Ik geloof, dat het u niet zal berouwen, -een oogenblik naar mij te luisteren.” - -Hij liet zijn stem dalen tot een zacht gefluister, en vervolgde: - -„Gij zult er toch zeker niets op tegen hebben, Uw blad een prachtige -primeur te verschaffen, die U zeker geen windeieren zal leggen?” - -De jeugdige Jack zou geen Amerikaansch journalist moeten zijn, als hij -niet aanstonds de ooren had gespitst. - -Hij keek Raffles even aandachtig aan, en zeide toen vastbesloten: - -„Ik ben tot uw dienst, mijnheer.” - -„En Miss Irene?” vroeg Raffles glimlachend. - -„Die kan wachten,” antwoordde de jonge man schouderophalend. „Mijn blad -gaat altijd voor.” - -„Zoo mag ik het hooren, mijnheer.... mijnheer.... - -„Mijn naam is Jack Flinton,” zeide de jonge man. - -„Nu dan, mijnheer Flinton, wij zouden u gaarne uitnoodigen, ergens een -rustig plekje op te zoeken, het is namelijk volstrekt niet noodig, dat -derden hooren, wat ik u heb mee te deelen.” - -„Het is dus van veel gewicht?” vroeg Flinton, wiens belangstelling was -gewekt. - -„Van zeer veel gewicht, vooral voor u.” - -„Wees dan zoo goed mij te volgen, ik weet in een der dwarsstraten een -eenvoudig wijnhuis, waar men mij goed kent en waar men mij gaarne een -vertrek ter beschikking zal stellen, waar wij ongestoord kunnen -spreken.” - -„Wij volgen u, mijnheer Flinton.” - -De drie heeren begaven zich op weg, en toen zij tien minuten later een -klein, door een Italiaan gedreven wijnhuis bereikten, had nog geen -hunner een woord gesproken. - -Flinton wisselde eenige woorden met den eigenaar, die er uitzag als een -ware Rinaldo Rinaldini, met zijn gitzwarte oogen en zijn verwarden -zwarten baard, en wenkte daarop Raffles en Charly, waarop zij aan het -einde van de gelagkamer een trap van slechts weinige treden bestegen, -die naar een klein opkamertje bleek te voeren, dat slechts door een -enkel raam verlicht werd, hetwelk uitzag op een morsige binnenplaats. - -De waard bracht een flesch wijn en drie glazen binnen, welke Raffles -aanstonds betaalde, ofschoon Flinton reeds naar zijn beurs greep, en -deze opende dadelijk de flesch, met behulp van den kurketrekker in zijn -zakmes, en met een handigheid en vlugheid, die bewezen, dat hij dit -werkje zeer vaak bij de hand had gehad. - -De journalist schonk de drie glazen vol, nipte even aan het zijne, en -zeide toen: - -„Voor wij verder gaan, zou ik gaarne uw naam weten, want als gij mij -iets hebt mede te deelen, is het van belang, dat ik dien weet.” - -Raffles nam een teug van zijn wijn, glimlachte en zeide: - -„Mijn naam, mijnheer Flinton? Och, die doet er waarlijk heel weinig -toe. Gij zult dit later zelf moeten toestemmen, als gij vernomen hebt, -wat ik u kom vragen.” - -„Wat kan dat dan wel zijn, mijnheer?” vroeg Flinton, wiens beroepsijver -was gaande gemaakt, en die zeer nieuwsgierig was geworden. - -Met de oogen strak gevestigd op den zwarten valschen parel, dien de -jonge man in zijn kleurige das droeg, begon Raffles: - -„Ik zou u willen verzoeken, mijnheer Flinton, een berichtje in uw -avondblad van heden op te nemen, van tamelijk sensationeelen aard.” - -Flinton keek Raffles met hoog opgetrokken wenkbrauwen aan, boog zich -toen met een ruk voorover tot dat zijn ellebogen op de tafel steunden, -en vroeg: - -„Een primeur? Een mooie moord? Een inbraak van beteekenis? Een erfenis? -Een lijk gevonden? Is er iets niet in orde in Wall Street? Iets gaande -met den President misschien?” - -Raffles schudde glimlachend het hoofd, en antwoordde: - -„Niets van dien aard, mijn waarde heer Flinton. Het betreft de zaak van -Eleonore Manoury!” - -Nu was dit wel is waar een Engelsch onderwerp, maar de geheimzinnigheid -van het geval maakte het toch ook voor Amerikaansche lezers zeer -aantrekkelijk, en daarom was Flinton een en al oor en hij herhaalde: - -„Eleonore Manoury? De voormalige minnares van dien beruchten -misdadiger, Irwin Stanley?” - -„Dezelfde, mijnheer Flinton.” - -„De vrouw, die eergisteren uit de snijkamer van de Universiteit te -Londen geroofd werd door drie onbekende mannen?” - -„Juist. Gij gelooft natuurlijk ook, dat die vrouw een lijk was, toen -zij door die drie mannen geroofd werd?” - -„Natuurlijk geloof ik dat, mijnheer,” antwoordde Flinton in de hoogste -verbazing. - -„Laat mij u dan uit die dwaling helpen, mijn waarde heer, die vrouw -leefde.” - -Een oogenblik keek Flinton Raffles achterdochtig aan. - -Hij was reeds lang in het journalistenvak, hij was een goed en -schrander reporter, en menigmaal waren zich op zijn redactiebureau -lieden komen aanmelden, die in vollen ernst een breedvoerig verhaal -zeer huiveringwekkend kwamen opdisschen, waarvan bij nader onderzoek -letterlijk ieder woord verzonnen bleek te zijn. - -De lieden waren dan niets anders dan een soort betrekkelijk -ongevaarlijke maniakken, die eenvoudig bezeten waren door den duivel -der sensatie, overal misdadigers zagen, en de afschuwelijkste -voorvallen uit hun duim zogen om een uur later vast overtuigd te zijn, -dat zij zich in waarheid zoo hadden toegedragen, als zij zich -verbeeldden. - -Alle redactiebureaux ter wereld kennen deze verschijningen, en Raffles -begreep eveneens dadelijk wat er in den jongen journalist omging. - -„Denk vooral niet, dat ik gek ben, mijnheer Flinton, of zelfs maar een -van die dwaze praatjesmakers die alle redactiebureaux afloopen met hun -onzinnige verhalen. Wat ik u zeg is de volle waarheid, Eleonore Manoury -was niet dood, toen men haar bevrijdde uit de handen van den -professor.” - -„Maar voor den drommel, hoe kunt gij dat weten?” vroeg Flinton in de -hoogste verbazing. - -„Ik weet het zoo goed, mijn jonge vriend, omdat ik zelf de man was, die -het gewaande lijk stal.” - -Dit was bijna meer dan Jack Flinton kon verdragen, al was hij een -Amerikaansch journalist en al had hij dus in zijn kort leven reeds heel -wat bijgewoond. - -Hij liet zich achterover in zijn stoel vallen, en keek Raffles als -verwezen aan. - -Maar toen maakte een gevoel van toorn zich van hem meester, dat -duidelijk op zijn gelaat te lezen viel, men kwam hem hier -klaarblijkelijk voor de gek houden, het was waarschijnlijk een laffe -grap van eenige collega’s, die deze beide mannen op hem hadden -afgestuurd. - -Hij sloeg met de vuist op tafel, en riep uit, terwijl hij opsprong en -naar zijn hoed greep, dien hij achter zich op de leuning van zijn stoel -had gehangen: - -„Als gij soms denkt, dat ik lust en tijd heb om naar uw beuzelpraatjes -te luisteren, dan vergist gij u. Ik heb de eer u te groeten.” - -Maar Raffles, zonder zelfs op te staan, zette de vijf uitgespreide -vingers van zijn rechterhand tegen de borst van den jongen man en duwde -hem op deze wijze weder op zijn stoel terug, terwijl hij glimlachend -zeide: - -„Niet zoo haastig, mijn jonge vriend, vooral niet zoo haastig. Ik -verzeker u, dat gij u zelf zoudt benadeelen, als gij mij niet tot het -einde liet uitspreken. Ik zei u reeds, dat gij niet met een gek te doen -had, maar evenmin met een bedrieger.... in de gewone beteekenis van het -woord. Met dezen heer, en nog iemand anders, stal ik inderdaad hetgeen -de professor beschouwde als het lijk van Eleonore Manoury.” - -Nu veranderden eensklaps de trekken van Flinton, want zijn -journalistieke flair waarschuwde hem, dat hij hier de hand had gelegd -op een bij uitstek interessant geval, waarvan de vermelding hem zeker -een goedkeuring, misschien wel opslag zou brengen. - -Raffles zag wat er in de ziel van Flinton omging en hernam rustig: - -„Misschien verwacht gij nu wel, dat ik u onbetaalbare stof zal leveren -voor een opzienbarend artikel, door u in bijzonderheden mee te deelen, -hoe ik het plan beraamde, hoe het ten uitvoer werd gebracht en met welk -doel ik het deed.” - -„Natuurlijk ben ik daar zeer nieuwsgierig naar, mijnheer.” - -„Dan spijt het mij, dat ik aan die nieuwsgierigheid niet zal kunnen -voldoen, want het gaat voor mij om de zaak zelve en niet om een -beschrijving ervan.” - -„Maar dan ontrooft gij mij een prachtige gelegenheid om mijn positie te -verbeteren, mijnheer!” riep Flinton, teleurgesteld uit. - -„Dat is erg jammer, maar ik beloof u, dat ik op een andere wijze die -positie veel sneller zal weten te verbeteren, dan gij u thans kunt -voorstellen. Mag ik weten hoeveel men u per jaar voor uw arbeid -betaald?” - -Flinton keek Raffles een weinig verbluft aan en een oogenblik scheen -hij te aarzelen, in zijn beroepstrots gekwetst, maar zijn fijne neus -scheen toch iets te ruiken, iets wat hem voordeel beloofde, als hij -zonder omwegen te werk ging, en daarom antwoordde hij: - -„Men betaalt mij drie honderd dollar in de maand, mijnheer.” - -Raffles schudde afkeurend het hoofd, liet zijn blikken eens glijden -over de fijne kleeren van den jongen journalist, vestigde ze toen weder -op den valschen parel, en riep verontwaardigd uit: - -„Dat is een hongerloon, mijnheer. Het is mij onbegrijpelijk hoe een -jongmensch, dat blijkbaar het goede van deze aarde niet veracht, -daarvan kan leven.” - -Flinton bromde iets voor zich heen, dat voor een bevestiging van -Raffles’ woorden kon worden gehouden, maar wat hij zeide was -onverstaanbaar. - -Raffles keek hem nog een oogenblik aan, en hernam toen, zijn nagels -beschouwend: - -„Ik zeide dus, dat ik zoo nauwkeurig op de hoogte ben van het lot van -Eleonore Manoury, omdat ik haar zelf heb geroofd.” - -Maar eensklaps sprong Flinton op, alsof hij door een schorpioen -gestoken was en zijn lippen beefden van drift, toen hij uitriep: - -„Geen woord meer, mijnheer! Waar zijn toch mijn hersens? Ik vergat, dat -die ontvoering eergisteren heeft plaats gehad. En gij zult toch zeker -niet willen beweren, dat gij in twee dagen van Londen naar New-York -zijt gekomen?” - -„In een halven dag, mijnheer Flinton,” antwoordde Raffles rustig. - -Flinton keek Raffles wel een volle minuut achtereen strak aan, stond -toen zonder een woord te spreken op, nam heel bedaard zijn hoed en -wilde heengaan. - -Hij was er nu heel zeker van, dat hij met een waanzinnige of met een -potsenmaker te doen had. - -Maar Raffles hield hem aan zijn jas terug en dwong hem op deze wijze -weder te gaan zitten. - -„Kijk mij toch eens goed aan, mijn jonge vriend,” zeide hij, „ga met uw -menschenkennis te rade, en erken dan, dat ik er in het geheel niet -uitzie als een krankzinnige, en nog veel minder als iemand, die een -loopje met u nemen wil. Ga weder zitten en gooi de vijf duizend dollar -niet in het water dat is ongeveer anderhalf jaar salaris, welke ik u op -een zeer gemakkelijke wijze wil laten verdienen.” - -Op het hooren van dit hooge bedrag was het alsof de beenen onder -Flinton werden weggeslagen, zoo verbazend snel zonk hij weer op zijn -stoel neer, ditmaal blijkbaar vastbesloten om den ander tot het einde -te laten uitspreken. - -„Vijf duizend dollar?” hernam hij op schorren toon. „En wat zou ik -daarvoor moeten doen?” - -„Eenvoudig een berichtje opnemen over die bewuste vrouw, mijn waarde -heer!” - -„Dat bericht zult gij mij geven?” - -„Ja!” - -„Als gij er zooveel voor over hebt, is er zeker geen woord van waar?” - -„Geen lettergreep!” - -„Ik ben blij, dat ik althans met een oprecht man te doen heb!” riep -Flinton uit, terwijl hij zijn glas wijn in een teug ledigde en het -opnieuw vulde. „Kom ter zake, als ik u verzoeken mag.” - -Raffles wierp Charly Brand een snellen blik toe, als om hem tot getuige -te nemen, dat hij het karakter van dezen jongen man goed beoordeeld -had, en hernam toen glimlachend: - -„Een oogenblik, mijnheer Flinton. Ik heb ook mijn eergevoel en ik zou -niet gaarne zien, dat gij aan mijn waarheidsliefde twijfelde. Ik zeide, -dat ik niet in twee dagen, maar in een halven dag, eigenlijk in minder -tijd nog, dat wil zeggen in tien uren van Londen naar New-York kwam, -gelooft gij mij of niet?” - -„Het klinkt buitengewoon, het klinkt haast ongeloofelijk,” stotterde -Flinton, „maar.... tegenwoordig, nietwaar....?” - -„Ik zie al wat het is, jonge vriend,” zeide Raffles kalm, „van het -oogenblik af, dat ik u vijf duizend dollar wil laten verdienen, laat al -het overige u volkomen onverschillig, en als ik u zeide, dat ik -verleden week van de maan vertrokken was, zoudt gij goedig ja knikken -en bij u zelf denken: laat de onschadelijke gek maar praten, als zijn -dollars maar echt zijn.” - -Flinton trok op het hooren van deze woorden een zoo verlegen gezicht, -dat Charly moeite had een lachbui te smoren en bromde alweer iets in -zichzelf, dat voor niemand verstaanbaar was. - -Raffles echter vervolgde onverstoorbaar: - -„Eigenlijk gezegd, doet het er ook niet toe, of gij mij gelooft. De -hoofdzaak is, dat gij mij de belofte geeft, het berichtje te plaatsen, -hetwelk ik kant en klaar bij mij heb.” - -„Laat eens zien,” zeide Flinton kortaf. - -Raffles haalde zijn portefeuille te voorschijn, nam er een stukje -papier uit, dat hij openvouwde en stak het Flinton toe, met de woorden: - -„Zooals gij ziet, is het met de schrijfmachine geschreven en op juist -hetzelfde papier als de politie hier gebruikt, om er het politierapport -op te tikken, hetwelk iederen dag in vele exemplaren aan de -verschillende dagbladredacties wordt toegezonden en waaruit deze plegen -over te nemen, wat hun belangrijk genoeg toeschijnt.” - -Flinton had het vel papier aangenomen en overtuigde zich, dat de -zonderling, die tegenover hem zat, de waarheid had gesproken. - -„Hoe komt gij aan dit papier?” riep hij verbaasd uit. „Het is juist het -formaat, dat de politie gebruikt, en in den hoek staat ook het hoofd -(DIENST VAN DE POLITIE) gedrukt.” - -„Mijnheer Flinton, ik ben overtuigd, dat gij uw beroepsgeheimen hebt, -sta mij toe, dat ik er ook de mijne opnahoud en die liever voor mijzelf -houd.” - -„Maar dat is waar ook, ik weet immers steeds nog niet wie gij zijt,” -kwam Flinton. - -„Ik moet u herhalen, mijnheer Flinton, dat mijn naam er voorloopig -niets toe doet, misschien zult gij dien morgen zelf wel raden of op een -andere wijze te weten komen. Ik ben trouwens overtuigd, dat gij -scherpzinnig genoeg zult zijn om de ware toedracht der zaak spoedig uit -te vinden. En lees nu, wat ik u verzoeken mag!” - -De jonge man begon te lezen en zijn wenkbrauwen gingen, hoe verder hij -kwam, des te meer de hoogte in, tot zij onder zijn glimmend haar bijna -waren verdwenen. - -Toen hij gereed was, liet hij de hand op de tafel rusten, waarin hij -het papier vasthield en zeide, zich tot Raffles wendend: - -„Weet gij wel, mijnheer, dat dit bericht louter fantasie is?” - -„Dat zeide ik reeds, mijn jonge vriend,” antwoordde Raffles bedaard. -„Het is van a tot z gelogen!” - -„Maar het zal aanstonds uitkomen, dat het gelogen is, mijnheer, en men -zal het tegenspreken!” riep de journalist verwonderd uit. - -„Men zal het in ieder geval niet tegen kunnen spreken voor -morgenochtend op zijn allervroegst, en dat is voor mijn doel -voldoende,” hernam Raffles koeltjes. - -„Ik behoef u zeker niet te zeggen, dat deze falsificatie mij mijn -betrekking kan kosten, mijnheer?” - -„Daarvoor betaal ik u dan ook vijf duizend dollar!” kwam Raffles. „Ik -ben er zeker van, dat een jongmensch als gij gemakkelijk elders weer -een plaats krijgt. Bovendien als gij het wat handig aanlegt, behoeft -immers niemand het te weten, dat juist gij het bericht hebt geplaatst. -Gij zoudt het handig tusschen de copieën kunnen inschuiven, waarmede de -copiejongens van de redactieafdeelingen naar de zetterij gaan, en daar -er aan uw blad redacteurs, reporters, zetters, correctors, opmakers, -drukkerspersoneel en stypeurs, alles wel inbegrepen minstens twee -honderd man verbonden zijn, zal het wel zeer moeilijk zijn den waren -dader aan te wijzen.” - -Flinton dacht even na en zeide toen opgewonden: - -„Gij zijt zeker eenigszins thuis in ons vak, zoo zou het waarlijk -kunnen gaan.” - -„Verder herinner ik u er aan, mijnheer Flinton,” ging Raffles voort, -„dat gij in deze zaak zelfs de schoone rol zoudt kunnen spelen, als -mijn doel u duidelijk is geworden, want ik ben vast overtuigd, dat gij -minstens twee kolommen kunt volschrijven over het onderhoud, dat wij -thans voeren, waarvan dan natuurlijk, naar Amerikaansch gebruik, -ongeveer een achtste kolom waarheid zal zijn en de rest puur verzinsel. -Dat zal ik u echter volstrekt niet kwalijk nemen, vooral niet van het -oogenblik af, dat gij mijn waren naam zult kennen.... of raden, en dat -kan reeds morgen het geval zijn. Zonder mij te buiten te gaan aan -zelfoverschatting, mijn jonge vriend, durf ik u gerust verzekeren, dat -gij thans een gesprek hebt gevoerd met.... een persoon van vrij groot -belang in zijn land.” - -Flinton keek een oogenblik in de groote, staalgrijze oogen, naar het -hooge, schrandere voorhoofd, naar den mond met zijn vaste lijnen en -naar het klassiek gevormde hoofd met zijn edele trekken, naar de -krachtige schouders, de gewelfde borst en de gespierde vingers van den -man, die tegenover hem zat. - -Nog kon hij zich in de verste verte niet voorstellen, wie deze -zonderlinge man mocht zijn, en toch begreep hij instinctief, dat hij -een zeer goeden dag had gehad en dat hij misschien binnenkort een serie -opzienbarende artikelen uit deze ontmoeting zou kunnen slaan, tenminste -wanneer de vreemdeling zweeg over het aanbod van de vijf duizend -dollar. - -Vastberaden vouwde hij het papier op, stak het in zijn portefeuille, -raadpleegde zijn horloge en stak toen zijn rechterhand geopend vooruit, -zonder een woord te spreken, maar met een gebaar, dat aan duidelijkheid -niets te wenschen overliet en dat in alle landen ter wereld -onmiddellijk begrepen wordt. - -De portefeuille van Raffles kwam opnieuw te voorschijn en hij nam er -tien billetten van vijf honderd dollar uit, welke hij den jongen man -ter hand stelde met de woorden: - -„Hier hebt gij het geld, ik ben overtuigd dat gij mij niet bedriegen -zult en het bericht zult plaatsen. Mocht dat niet het geval zijn, -mijnheer Flinton,.... wel gij zoudt uw vijf duizend dollar spoedig weer -kwijt zijn en waarschijnlijk nog heel wat meer op den koop toe, neem -dat gerust van mij aan!” - -„Gij kunt op mij rekenen, mijnheer,” zeide Flinton, die was opgestaan -en zijn hoed had gegrepen. „Zie ik u nog terug?” - -„Dat is al heel onwaarschijnlijk, mijn jonge vriend,” antwoordde -Raffles, en er lag een spottende klank in zijn stem. „Tenminste niet -zoo als ik mij thans aan u vertoon.” - -„Ik kan natuurlijk op uw stilzwijgendheid rekenen?” - -„Ik ben een gentleman, mijnheer Flinton,” was alles wat Raffles -antwoordde. - -„Ik dank u, het bericht zal in ons avondblad geplaatst worden.” - -„Daar reken ik op.” - -Flinton boog voor Raffles, vervolgens voor Charly, die al dien tijd -geen woord had gesproken, en het volgende oogenblik had hij het kleine -vertrekje verlaten. - - - -Dien avond bevatte de „Evening Press” met een paar vet gedrukte -„hoofdjes” er boven, en op een goed zichtbare plaats, Flinton had -waarschijnlijk erg zijn best willen doen, het volgende bericht: - - - „De politie in onze stad is door een gelukkig toeval op het spoor - gekomen van een door de Engelsche Justitie gezochte misdadigster, - onder omstandigheden, die aan een sensatieroman doen denken. - - Vroeg in den morgen van heden, toen het nog duister was, vernamen - eenige patrouilleerende agenten te Hoboken het snorren van een - vliegmachineschroef boven hun hoofd. - - Zij wijdden er in het begin geen aandacht aan, maar spoedig werd - hun aandacht getrokken door het onregelmatig kletterend geluid, dat - er op scheen te wijzen, dat er iets met den motor niet in orde was. - - En spoedig genoeg zou het blijken, dat de wakkere ordebewaarders - goed gehoord hadden. - - In de lucht vertoonde zich een vliegmachine, die zich daar - blijkbaar slechts met moeite handhaafde, en snel de oppervlakte van - de aarde naderde. - - In het steeds toenemende daglicht konden zij zien, dat de schroef - nu in het geheel niet meer draaide, en de bestuurder deed blijkbaar - wanhopige pogingen, om de vliegmachine des ondanks veilig te doen - landen, door haar in een grooten spiraal te laten dalen. - - Dit ging ook goed, totdat de machine zich ongeveer vijftig meter - boven den grond bevond, toen echter schoot zij schuins naar den - bodem, en met luid geraas van brekend metaal en houtwerk, kwam zij - terecht op een stuk bouwland. - - Zoo haastig hun beenen hen wilden dragen, ijlden de vier - politiemannen naar de plek waar de machine was neergekomen, en toen - zij die bereikten, zagen zij tot hun verwondering, hoe een man, - blijkbaar zooeven uit de half vernielde machine gestapt, zich in - allerijl verwijderde. - - Zij wijdden echter geen aandacht meer aan den luchtreiziger, - meenende, dat de schrik hem zoodanig had aangegrepen, dat hij niet - meer wist, wat hij deed, en in de vlucht zijn heil had willen - zoeken. - - En pas later zou blijken, dat zij daar niet goed aan gedaan - hadden.... - - Naast het onbruikbaar geworden vliegtuig van eigenaardigen vorm - vonden zij een nog jonge, bevallige vrouw, met de rechterhand - omzwachteld en die blijkbaar bewusteloos was, waarschijnlijk half - verdoofd door den val, daar haar lichaam geen wonden vertoonde. - - Een eind verder lag een nog jonge man op den rug uitgestrekt, - eveneens bewusteloos, maar die tamelijk spoedig weder tot zich zelf - kwam, en toen een tamelijk verward verhaal deed over de zoo - noodlottig geëindigde vlucht. - - Daar de vrouw niet uit haar bewusteloosheid ontwaakte, werd er een - brancard gehaald, en zij werd naar het ziekenhuis vervoerd, - ofschoon de jonge man zich daar tegen verzette. - - Hijzelf was in staat, zich zonder hulp naar een hotel te begeven, - en verklaarde, dat hij zoo spoedig mogelijk naar zijn reisgezellin - zou komen omzien. - - Maar wie schetst de verbazing van den brigadier, die aan het hoofd - van de patrouille stond, toen hij in de helder verlichte kamer van - den ziekenhuisdirecteur de vrouw herkende, die hij zooeven had - afgeleverd, het was Eleonore Manoury, een langgezochte Engelsche - misdadigster, wier signalement reeds eenige weken te voren naar - alle hoofdsteden der wereld was gezonden, benevens een - radiografisch overgebracht portret. - - Maar deze verbazing werd tot ontsteltenis, ja tot ongeloof, toen - men zich herinnerde, dat Eleonore Manoury nog pas den dag te voren - geroofd was uit de snijkamer van de Universiteit te Londen. - - Was het dan mogelijk, dat de ontvoerders van de jonge vrouw haar in - dien korten tijd, in nog geen halven dag, van Londen naar New-York - hadden kunnen overbrengen? - - Het leek volkomen onaannemelijk, en men moest dus wel aan een - frappante gelijkenis denken. - - Maar nog in den loop van den morgen bleek twijfelen niet meer - mogelijk te zijn. - - Na de wisseling van een aantal telegrammen met de - politieautoriteiten te Londen kwam het onomstootelijk vast te - staan, dat de vrouw, die men bij de vernielde vliegmachine had - gevonden, inderdaad niemand anders kon zijn dan Eleonore Manoury. - - Het is dus nu wel zeker, dat er een vliegmachine bestaan heeft, zoo - verwonderlijk snel, dat zij den overtocht over den Oceaan binnen - tien uur kan volbrengen. - - Helaas is de motor volkomen vernield, en daar de uitvinder de - vlucht heeft genomen, zal het moeielijk vallen, dienaangaande iets - zekers te ontdekken. - - Het spreekt vanzelf, dat Eleonore Manoury, zoodra zij uit haar - bewusteloosheid ontwaakte, naar het politiebureau werd - overgebracht, in de Een en twintigste Straat gelegen, vanwaar zij - reeds morgenochtend naar de gevangenis zal worden gevoerd in - afwachting van hare uitlevering aan de Engelsche Justitie. - - Wat de jonge man aangaat, men stelde een val op, en toen hij zich, - van geen gevaar bewust, aan het ziekenhuis kwam aanmelden, werd hij - overvallen en na een hevige worsteling onschadelijk gemaakt. - - Hij weigerde echter hardnekkig zijn naam te noemen, evenmin als - dien van zijn medereiziger, maar de politie meent grondige redenen - te hebben voor de veronderstelling, dat zij een zeer goeden slag - geslagen heeft en den medeplichtige heeft weten onschadelijk te - maken, van een man, wiens naam wij echter thans nog niet mogen - noemen, maar die in Londen maar al te wel bekend is in - politiekringen. - - In onze volgende editie zullen wij nader terugkomen op deze - geheimzinnige zaak.” - - - - - - - - -HOOFDSTUK V. - -DE MUIS KNABBELT AAN HET SPEK. - - -Dit bericht stond, zooals gezegd, in het avondblad van de „Evening -Press”, welk blad reeds om half vijf aan de stations der Subways en der -electrische treinen, benevens aan alle kiosken verkrijgbaar was. - -En Raffles lachte tevreden toen hij het bericht onder de oogen kreeg. -Flinton had er geen woord, geen lettergreep, geen leesteeken aan -veranderd. - -Raffles en Charly bevonden zich op dat oogenblik in de groote -conversatiezaal van het Astor-Hotel, die met waarlijk vorstelijke -weelde was ingericht, maar waarop zich op dat uur slechts weinig -personen bevonden. - -Na het bericht zelf te hebben gelezen, gaf hij het blad glimlachend aan -Charly, die het op zijn beurt las, het blad langzaam opvouwde en het -naast zich neerlegde. - -Daarop zeide hij, terwijl hij zijn stem zooveel mogelijk dempte: - -„Ik heb nu het bericht gelezen, Raffles, maar om je de gulle waarheid -te zeggen, ik begrijp er nog altijd het doel en de strekking niet van.” - -„Ik denk, Charly, dat je door de boomen het bosch niet gezien hebt, -zooals men dat noemt,” antwoordde Raffles kalm. „Laat ik je zeggen, dat -het heele bericht slechts draait, om een enkelen zin, dien je tegen het -einde van het stuk zult hebben aangetroffen, de rest is bijzaak, hoewel -ze natuurlijk onvermijdelijk was.” - -„Welke is die zin?” - -„Hij heeft betrekking op het overbrengen van Eleonore naar de -gevangenis.” - -„Ik begrijp niet....” - -„Mijn hemel, het is toch duidelijk genoeg,” riep Raffles eenigszins -ongeduldig uit. „Stanley is hier, dat staat als een paal boven water. -Om hem hier te gaan zoeken, te midden van een bevolking van drie -millioen zielen, is waanzin, vooral, wanneer hij zich de eerste weken -goed verborgen houdt. Men moest hem dus uit zijn tent lokken. Welnu, -daarom is dat bericht opgesteld. Wanneer hij weet dat Eleonore Manoury -hier is, zal hij worden aangetrokken naar de plaats, waar zij zich -bevindt, als een stuk ijzer door de magneet. Bedenk eens wat het voor -hem zeggen wil, als die vrouw eenmaal in de gevangenis zit, en vandaar -naar Londen wordt overgebracht, om door den rechter te worden gehoord. -Wat zou hij dan moeten vreezen, denk je?” - -„Natuurlijk, dat zij zelf verloren zijnde, alles zal mededeelen, wat -zij omtrent dien schurk weet, en dat zal wel zijn geheele verleden van -misdaad en bloed zijn,” antwoordde Charly, die licht in de duisternis -begon te zien. - -„Zoo is het, mijn waarde. Niet alleen de wraakzucht, maar ook de zucht -tot zelfbehoud, zullen er hem toe dwingen, al het mogelijke te doen, om -te beletten, dat de ongelukkige vrouw spreekt. Wanneer zij echter -eenmaal in de gevangenis is opgesloten, is zij aan zijn wrekende hand -onttrokken en daarom moet hij tot iederen prijs trachten, haar in -handen te krijgen, of haar te dooden, voor zij naar de gevangenis wordt -overgebracht. Welnu, daar in het bericht vermeld wordt, dat die -overbrenging reeds morgen in de vroegte plaats heeft, moest Stanley nog -vannacht handelen. En daar de zaak van zeer groot gewicht voor hem is, -daar het een kwestie van leven en dood mag worden genoemd, zal hij die -onderneming niet aan anderen durven toevertrouwen, maar haar -persoonlijk leiden. Vindt je die redeneering gezocht?” - -„Volstrekt niet, Raffles, zij is volmaakt logisch en ik ben een ezel, -dat ik dat zelf niet aanstonds heb ingezien. Voor het oogenblik wordt -Stanley slechts door onze Justitie gezocht wegens de verdenkingen, die -tegen hem gerezen zijn, maar het zal misschien moeilijk vallen, de -noodige bewijzen bijeen te brengen. Wanneer echter die vrouw spreekt, -dan is alles voor hem verloren. Geraakt hij dan in handen van de -Justitie, dan is het niet twijfelachtig, of de strop wacht hem.” - -„Dat is ook mijn meening, Charly, en je zult zien, dat hij vannacht het -uiterste zal wagen, om te pogen, Eleonore Manoury voor goed het zwijgen -op te leggen.” - -„Hoe stel je je die pogingen voor?” - -„O, voor een man als hij zijn er middelen genoeg, tenminste wanneer hij -reeds de kans heeft gezien, zich in verbinding te stellen met zijn -medeplichtigen in deze stad. Hij kan bijvoorbeeld voor grof geld een -politieagent omkoopen, die dienst doet in het politiebureau, waar zij -gevangen zit, teneinde haar een of ander vergif toe de dienen. Je zet -een verschrikt gezicht, Charly, maar ik zou je er aan willen -herinneren, dat tijdens het proces tegen de bende van het Kwade Oog -gebleken is, dat er alleen te New-York, niet minder dan vijf en veertig -politieagenten, drie brigadiers en zelfs een inspecteur er lid van -waren. Het is hier een zeer eigenaardig land, met zeer eigenaardige -gebruiken.” - -„Welke zijn de andere middelen?” - -„Hij zou kunnen pogen met een troep van vijftig of zestig gemaskerde -mannen, het politiebureau te overvallen, om zoo met geweld tot in de -cel van de gevangene door te dringen. Ook dit behoeft je niet zoo zeer -te verbazen, in den laatsten tijd zijn dergelijke overvallen aan de -orde van den dag, vooral in de stille buitenwijken. Maar gelukt dit -niet, of deinst hij voor dit geweldmiddel terug, dan zal hij het -oogenblik kunnen afwachten, waarop de overbrenging plaats heeft, goed -verborgen, met een paar ondernemende kerels, om haar dan weg te voeren, -wanneer zij naar de wachtende auto geleid wordt.” - -„En wat is de consequentie van dat alles?” vroeg Charly, ofschoon hij -het zeer goed wist. - -„De consequentie ligt voor de hand, wij zullen op onzen post zijn, en -zoodra Stanley een puntje van zijn neus vertoont, zullen wij hem -onschadelijk maken.” - -„Als je de politie eens in kennis snelde van je plannen.” - -„Dat zou ik pas in het alleruiterste geval doen. Ik meng haar liefst -zoo weinig mogelijk in mijn zaken, mijn waarde.” - -„En ben je zeker dat er geen ontijdige tegenspraak van het bericht kan -worden gepubliceerd?” - -„Dat is onmogelijk. Natuurlijk heeft waarschijnlijk toch reeds de -politie aan de „Evening Press” zoowel als aan andere bladen -medegedeeld, dat haar van het geheele geval niets bekend is, maar dat -kunnen die bladen dan toch pas morgenochtend, omstreeks half acht, -publiceeren, en de overbrenging van de politiepost naar de gevangenis -heeft natuurlijk veel vroeger plaats.” - -„Wij zullen dus vannacht kunnen rekenen op een paar drukke uuren?” - -„Ik vrees zelfs, beste Charly, dat er van slapen weinig zal komen, maar -bedenk dat het voor een goed doel is.” - -„O, wat dat betreft, ik zou er voor over hebben om een week lang niet -te slapen, Raffles, als ik daardoor kon bewerken, dat die schurk van -een Stanley je onmogelijk meer kon benadeelen.” - -„Dan hebben wij verder niets anders te doen dan onzen braven reus -Henderson op de hoogte te gaan stellen van onze plannen, en het vallen -van den avond af te wachten, maar niet dan nadat wij ons eens goed -bekend hebben gemaakt met de plaatselijke gesteldheid van het -politiebureau in kwestie, dat zich in een tamelijk breede straat -bevindt. Meer weet ik er echter niet van, en een goed strateeg begint -de vijandelijkheden nimmer voor hij het gevechtsterrein tot in de -minste bijzonderheden kent.” - -De twee mannen lieten geen tijd verloren gaan. - -Zij begaven zich naar de garage van het hotel, waar wel plaats was voor -een honderdtal groote auto’s en vonden daar, zooals zij wel -verwachtten, James Henderson, den chauffeur van Raffles, die, nu hij de -auto van zijn meester niet kon verzorgen, hier wat rondslenterde, en -wat praatte met zijn collega’s, die bezig waren met het schoonmaken van -een dozijn toerwagens. - -Raffles wenkte hem naar buiten te komen en nu deelde hij hem in enkele -woorden mede wat er dien avond stond te geschieden. - -Henderson had zwijgend toegeluisterd en zeide toen Raffles zijn -mededeeling geëindigd had: - -„Ik hoop maar een ding, Mylord, en dat is, dat wij dien bandiet levend -vangen.” - -„En waarom dat, James?” vroeg Raffles glimlachend. - -„Omdat wij dan aan den beul te Londen zouden onthouden, wat hem van -rechtswege toekomt, Mylord,” antwoordde Henderson rustig. - -„Nu, als het van ons afhangt, zul je je zin hebben, Henderson,” hernam -Raffles glimlachend. „En nu zullen wij eens, mijnheer Brand en ik, maar -afzonderlijk, de omgeving van het politiebureau gaan opnemen. Wij -treffen elkander weder hier in het hotel, waar wij zullen dineeren.” - -De beide mannen knikten Henderson vriendelijk toe, die dadelijk weder -in de garage verdween, en begaven zich op weg. - -Zij hadden reeds eenigen tijd zwijgend naast elkander voortgeloopen, -toen Charly eensklaps zei: - -„Daar valt mij iets in, Raffles. Acht je het onmogelijk, dat Stanley -het bericht in de „Evening Press” wantrouwt, en telefonisch nadere -inlichtingen inwint aan het bureau van politie, waarbij hij zich -desnoods kan uitgeven voor een detective, of iets dergelijks?” - -Het gelaat van Raffles had een ernstige uitdrukking gekregen, toen hij -antwoordde: - -„Met een man als Stanley zullen wij inderdaad met die mogelijkheid -rekening moeten houden, Charly. Natuurlijk zou het onze plannen geheel -en al in duigen doen vallen, wanneer men aan het bureau van politie -antwoordde, dat er van de arrestatie van Eleonore Manoury geen woord -waar was. Stanley zou dan onmiddellijk begrijpen, uit welken hoek de -wind waait, en hij zou er zich wel voor wachten, in den val te loopen, -die voor hem is uitgezet.” - -Hij dacht er een oogenblik na, en vervolgde toen: - -„Je hebt gelijk, daarop mag ik het niet aan laten komen. Er is evenwel -een middel, om ook dit bezwaar te ondervangen, wij moeten dan de -politie in den arm nemen, en haar op de hoogte brengen van onze -plannen, het spijt mij, maar het gaat niet anders. Je hebt mijn -ongerustheid gaande gemaakt, en ik zie geen ander middel om die te -verdrijven, dan wat ik zooeven noemde.” - -„Het zou dunkt mij voorloopig voldoende zijn, indien je je in -verbinding stelde met het bureau van politie, waar je beschermelinge -gevangen heet te zitten.” - -„Goed zoo. Wij zullen er onmiddellijk werk van maken.” - -En met deze woorden trad Raffles een van die drug stores binnen, die in -New-York even talrijk zijn, als het vroeger de bar’s waren, voor de -invoering van de nieuwe drankwet, en waar men niet alleen medicijnen -kan krijgen, alles wat men in een gewone apotheek vindt, maar ook -schoensmeer, chocolade, veters, plaatsen voor een schouwburg, en nog -heel wat meer zaken, die men daar niet zou meenen te vinden, en die -alle voorzien zijn van een telefooncel, waarvan men voor een gering -bedrag gebruik kan maken. - -Het eerste wat Raffles vroeg, was, of er reeds iemand had geïnformeerd -naar de waarheid van het bericht in de „Evening Press”, en hij haalde -verlicht adem, toen hij een ontkennend antwoord ontving. - -Hij kwam dus niet te laat. - -En nu deelde hij, voor zoover hij dit noodig achtte, aan den -commissaris van politie, die met hem sprak, het doel van het bericht -mede, en tevens zijn verwachting, dat Stanley, die zich in New-York -bevindt, tot iederen prijs zou trachten de vrouw in zijn macht te -krijgen, die vroeger zijn minnares was geweest, en hem aan de galg kon -brengen, teneinde haar voor altijd te beletten tegen hem te getuigen. - -En Raffles noemde ronduit zijn naam, hetgeen aan den anderen kant van -de lijn een kreet van verbazing verwekte. - -Maar de commissaris bleek een verstandig man te zijn, hij doorzag -aanstonds het geheele plan van den Grooten Onbekende, en hij ging zelfs -zoover, dat hij hem de toezegging deed, zijn waakzaamheid te -verdubbelen, en een aantal agenten in hinderlaag te leggen in de buurt -van het politiebureau, indien Stanley, wiens signalement hij onder zijn -berusting had, met zijn mannen mocht pogen, dien nacht het -politiebureau te overvallen. - -Er zou bovendien in het geheim een hulpafdeeling van vijf en twintig -man naar het politiebureau worden gestuurd, om op alle gebeurlijkheden -voorbereid te zijn. - -Maar dit was Raffles nog niet voldoende. - -Misschien wilde Stanley wachten tot Eleonore Manoury door de agenten -naar buiten werd gebracht, om per auto naar de gevangenis te worden -vervoerd, en hij zou zeker niet uit zijn schuilplaats te voorschijn -komen, alvorens zijn slachtoffer verscheen. - -Er moest dus wel degelijk een voorstelling van het wegbrengen der -gevangene worden gegeven, en Raffles wist den commissaris over te halen -een jong, baardeloos agent in vrouwenkleeren te steken, en deze de rol -van Eleonore Manoury te doen spelen. - -Toen pas hing hij het toestel weder aan den haak, gerustgesteld, en met -de verzekering van den commissaris nog in de ooren, dat men voorloopig -aan iedereen die er naar vroeg, de verzekering zou geven, dat Eleonore -zich inderdaad als gevangene in het bureau van politie bevond. - -Hij voegde zich weder bij Charly, die voor de groote toonbank op een -rietje zoog, gedompeld in een groote glas orangeade, en de jonge man -zag aanstonds aan het gelaat van Raffles, dat hij geslaagd was, en dat -thans alles naar wensch ging. - -„Mij dunkt, dat wij nu vrijwel overbodig zijn geworden, bij de -afwikkeling van het treurspel,” zeide Charly, zoodra de beide vrienden -weder op straat kwamen. - -„Minder dan ooit,” antwoordde Raffles. „Ik ben wel degelijk voornemens -ter plaatse aanwezig te zijn, teneinde mij met eigen oogen te -overtuigen, dat alles goed gaat.” - -„Maar veronderstel dat Stanley ondanks alles wegblijft?” - -„Wel, dan zullen wij eenvoudig naar andere middelen moeten uitzien, om -hem te noodzaken, zijn schuilplaats te verlaten, en zich aan ons te -vertoonen. Ik ben nu eenmaal hier en ik blijf hier, totdat ik mijn doel -bereikt heb.” - -De beide vrienden riepen nu een auto aan, die hen tot aan het begin van -de een en twintigste straat bracht, waar zij den chauffeur afdankten, -en te voet verder gingen, langzaam slenterend, als touristen, die allen -tijd hebben, en zich volstrekt niet behoeven te haasten. - -Zoo bereikten zij het politiebureau, een tamelijk groot gebouw, -ingesloten tusschen de andere huizen, en dat er zich alleen van -onderscheidde door de groote toegangsdeur, het roode nummer daarboven -geschilderd, en de agenten, die wat aan de deur stonden te luieren, of -op de kleine bank terzijde daarvan zich in den aanblik van het -straatverkeer verlustigden. - -De een en twintigste straat is omstreeks twee en twintig meter breed, -en zoo recht als een liniaal over haar geheele lengte. - -Zij heeft een groot aantal zijstraten, die haar rechthoekig snijden, -ongeveer een twintigtal van Broadway tot aan Birds Walk. - -De straat had zeer veel winkelhuizen, en voor het overige voor het -meerendeel woonhuizen van den kleinen burgerman en van gegoede -arbeiders. - -Raffles had dit alles met een oogopslag opgenomen, terwijl de beide -vrienden langzaam langs het politiebureau drentelden. - -Toen zij er een meter of vijftig voorbij waren, begon Raffles: - -„Men zou, wanneer men zich verdekt opstelde, achter een venster van een -der huizen tegenover het politiebureau, en wanneer men een tamelijk -goed schutter was, niet veel moeite hebben om iemand neer te leggen, -die van de deur van het politiebureau naar een wachtende auto wordt -vervoerd.” - -„Dat zou voor den agent, die de rol van de vrouw moet spelen, -noodlottige gevolgen kunnen hebben!” riep Charly verschrikt uit. - -„Ik zal dan ook den commissaris telefonisch meedeelen, dat hij een -oogje in het zeil moet houden, en de huizen aan den overkant zorgvuldig -laat bewaken, maar natuurlijk zonder dat het in het oog valt, want -Stanley is een zeer achterdochtig man, die bij het minste teeken van -onraad weer in zijn hol zou kruipen. En laten wij nu maar eens terug -gaan. Daarginds is een tramhalte, waar wij geruimen tijd kunnen -stilstaan, zonder dat het opvalt.” - -De twee mannen liepen tot aan de aangeduide halte, die zich schuin -tegenover het politiebureau bevond, en stonden daar stil, terwijl zij -hun blikken op het gebouw gevestigd hielden. - -Er liepen een paar agenten in en uit, en de beide vrienden stonden er -nog nauwelijks een paar minuten, of zij zagen dat er een kerel werd -binnengebracht, die nauwelijks op zijn beenen kon staan, en zich, het -drankverbod ten spijt, op een raadselachtige wijze had weten te -bedrinken, zeer waarschijnlijk aan gewone brandspiritus. - -„Een spion,” zeide Raffles droogjes, toen de man verdwenen was. „Een -spion van Stanley, wees daar maar zeker van. Die kerel moet zeker -trachten uit te vinden, waar Eleonore ergens opgesloten zit. Wacht een -oogenblikje, ik ga telefoneeren.” - -En Raffles verdween opnieuw in een apotheek, om tien minuten later met -een vergenoegd gelaat terug te keeren. - -„Ik geloof, dat ik goed gedaan heb, dien commissaris nog eens lastig te -vallen,” zeide hij zachtjes. „Men houdt een dronkaard nooit zoo lang -vast, en men zou dien schavuit zeker weer voor middernacht op vrije -voeten hebben gesteld, met volle vrijheid om aan Stanley te gaan -vertellen, wat hij ontdekt had.” - -„En wat geschiedt er nu?” - -„Wel, men zal den man ook laten gaan. Maar er is reeds voor een valsche -Eleonore gezorgd, een piepjong agentje, die veel vermaak in de zaak -heeft, en die zijn rol zeker voortreffelijk zal spelen. De overigen -hebben instructie gekregen, om den gewaanden dronkaard op een -dwaalspoor te brengen, en als de man weggaat, zal hij heel nauwkeurig -op de hoogte zijn van de cel, waar de beklagenswaardige vrouw -opgesloten heet te zijn. Het is een heel voordeelige cel, tenminste -voor onze partij. Zij is gelegen aan de achterzijde van het -politiebureau, en ziet uit op een ruime binnenplaats aan alle kanten -omgeven door hooge muren, die echter voor een paar goede klimmers geen -gevaar zullen opleveren. Waarschijnlijk zullen de schurken het doen -voorkomen, alsof zij Eleonore komen redden, zij zullen het getraliede -venster van buiten af gemakkelijk kunnen bewerken, en eenmaal buiten is -de vrouw natuurlijk verloren en desnoods schieten zij haar door het -venster neer.” - -„Je praat er nog al licht over, Raffles,” riep Charly verschrikt. „En -de agent die binnen is? Wat moet daarmee?” - -„Hij zal op het laatste oogenblik vervangen worden door.... een pop, -mijn waarde, en niet het minste gevaar loopen. Hij moet echter zijn rol -spelen, omdat de gevangenen eenmaal per dag op de binnenplaats gelucht -worden onder toezicht van gewapende agenten, en er zullen wel -handlangers van Stanley in de buurt zijn, die dit zien, om niet te -spreken van den zoogenaamden dronkaard.” - -„En als die kerel haar tijdens het luchten overvalt en neersteekt?” - -„Men heeft hem al gefouilleerd, hij had slechts een ploertendooder bij -zich, en die is hem natuurlijk afgenomen, en ik weet ook niet of -Stanley hier in New-York wel mannen zou vinden, bereid, om voor hem -naar den electrischen stoel te wandelen.” - -„En wij, wat doen wij?” - -„Wel, wij treden voorloopig als toeschouwers op, bereid om in te -grijpen, zoodra dit wenschelijk mocht blijken, en de politie ondanks -alles aan het kortste eind blijkt te zijn. En ga nu maar mede, Charly, -want het uur voor het middagmaal breekt aan, en ik geloof niet, dat wij -hier verder nog iets te doen hebben. Maar ga eens mede naar de -achterzijde van het gebouw, misschien valt daar wel iets te ontdekken.” - -De twee mannen gingen een dwarsstraat in, en liepen deze langzaam door, -waarbij zij ook den hoogen muur van de binnenplaats passeerden, die -achter het bureau gelegen was. - -Maar zij zagen niets anders wat hun belangstelling trof, dan eenige -verdachte kerels, die in deze stille straat rondslenterden. - -Zij keerden weder naar de een en twintigste straat terug, namen daar -een auto, en lieten zich naar het Astor-Hotel terugbrengen, waar zij in -de groote eetzaal, na zich te hebben verkleed, dineerden. - -Het was er zeer druk, en Raffles amuseerde zich met het bestudeeren van -de talrijke types, die men hier aantrof, en dacht naar allen schijn -geen oogenblik aan het gevaarvolle avontuur, dat hem te wachten stond. - -Charly echter gevoelde zich onrustig, want hij wist maar al te goed, -met welk een tegenstander men te doen had, en Stanley zou zeker, als -hij zich verraden zag, een vreeselijken wraak zweren aan zijn vijand, -wiens hand hij spoedig genoeg in dit complot moest herkennen. - -Raffles echter was in een voortreffelijke stemming, en zelden had -Charly hem zoo geestig hooren vertellen over zaken, die met het complot -van dien avond volstrekt niets te maken hadden. - -Het liep reeds tegen half tien, toen Raffles opstond, en op zachten -toon tot Charly zeide: - -„Kom mee, het wordt tijd. Wij zullen ons een weinig moeten vermommen -naar ik vrees, teneinde zoo weinig mogelijk opzien te baren in de -buurt. Het oogenblik om te handelen is aangebroken, mijn waarde, want -als niet alle voorteekenen ons bedriegen, dan knabbelt de muis op dit -oogenblik aan het spek.” - - - - - - - - -HOOFDSTUK VI. - -HET EINDE VAN EEN MISDADIGER. - - -Het was bijna elf uur in den avond, toen Raffles, Charly en Henderson, -onkenbaar vermomd als passagierende zeelieden de een en twintigste -straat bereikten, en deze langzaam inslenterden. - -De straat was helder verlicht, vele lichtreclames brandden nog, en de -voorgevels van de bioscopen en een paar kleine schouwburgen, waar -revues gegeven werden, schitterden van licht. - -Het was nog tamelijk druk in deze straat, maar toch zou het niet lang -duren, of de schouwburgen en bioscopen werden gesloten, de -lichtreclames zouden worden uitgedaan en dan zou het hier tamelijk -duister zijn. - -Niets aan het bureau van politie verried, zooals Raffles tot zijn -genoegen zag, dat men daar op zijn hoede was en dat de val behoorlijk -was opgesteld. - -Boven de deur, die evenals des daags openstond, brandde nu een groote, -roode lantaarn. - -Voor de deur stonden een paar agenten te praten, en Raffles kon niet -nalaten op te merken: - -„Zie eens, wat een idyllisch tafreeltje! Men zou het willen -uitschilderen. De twee agenten zien er uit, alsof zij geen vlieg zouden -kunnen kwaad doen, maar ik bemerk tot mijn vreugde, dat zij beiden de -revolvertasch dragen.” - -De beide mannen posteerden zich een weinig verder, terwijl Henderson de -opdracht kreeg de achterzijde van het politiebureau eens te gaan -verkennen. - -Raffles en Charly stonden daar nog geen tien minuten of in de deur van -het gebouw verscheen een man, dien zij aanstonds herkenden, het was de -dronkaard van dien middag. - -Een stoere agent van politie deed hem uitgeleide en maakte het gebaar, -alsof hij den dronkenlap een schop wilde toedienen op die plek van het -lichaam, welke daarvoor het best geschikt is, waarop de man haastig, de -vuist tegen den agent schuddend, beenen maakte, en spoedig te midden -der voorbijgangers, die thans de verschillende openbare -vermakelijkheden begonnen te verlaten, verdween. - -„Nu gaat hij rapport uitbrengen,” zeide Raffles zachtjes. „Wij hebben -dus zeker nog wel eenige uren den tijd.” - -Een oogenblik zwegen de beide mannen en toen begon Charly: - -„Weet je wat wij missen, Raffles?” - -„Een goede sigaret, mijn waarde. Ik heb vergeten er bij mij te steken.” - -„Neem dan mijn koker, maar dat bedoelde ik niet. Ik meen, dat wij de -beschikking moesten hebben over een snelle auto, want ik acht het zeer -waarschijnlijk, dat Stanley daar ook wel van voorzien zal zijn, en wat -moeten wij doen als, de man er in slaagt te ontsnappen.” - -„Je bent vandaag sterk in het maken van opmerkingen, die hout snijden, -Charly,” zeide Raffles goedkeurend. „Wij moeten daar inderdaad rekening -mee houden. Natuurlijk beschikt de politie over een auto, maar ik ken -die voertuigen. Voor men er een bij de hand heeft, is de misdadiger -meestal reeds lang verdwenen, lees er de berichten in de New-Yorksche -bladen maar eens op na. De zaak is, waar halen wij op dit uur van den -avond hier in de buurt nog een snelle auto vandaan en waar moeten wij -het ding laten.” - -„Wat dat betreft, kan ik je helpen; vanmiddag heb ik in een van de -zijstraten hier vlak bij een garage ontdekt, en op een van de groote -vensterruiten stond geschilderd: „Dag en Nacht geopend.” - -„Er naar toe,” zeide Raffles. „Er zal hier wel ergens in de buurt een -plek zijn, om het ding te stallen.” - -„Geen tien passen hier vandaan is een stal van de brandweer, Raffles.” - -„Maar mijn hemel, Charly. Je hebt vandaag eenvoudig geniale -ingevingen,” zeide Raffles lachend. „Het kon niet mooier. Wij zullen -ons eenvoudig voordoen als detectives, en men zal ons zeker wel -toestaan, onzen wagen daar tijdelijk te verbergen. De groote deuren -zullen des avonds wel open worden gezet, en op het eerste teeken kunnen -wij uittrekken. Kom snel mede. Henderson zal wel blijven wachten, -totdat wij terug zijn gekeerd.” - -Charly, die een kleur van genoegen had gekregen bij Raffles’ lofspraak, -bracht hem snel naar de zijstraat, en zoodra zij den hoek hadden -omgeslagen, zag Raffles het groote verlichte reclamebord van de garage. - -Zij liepen er haastig op toe, maar eensklaps rukte Raffles Charly bij -den arm op zijde, en trok hem in de schaduw van de huizen. - -„Wat is er?” vroeg de jonge man verschrikt. - -„Kijk daar maar eens, daar komt onze dronkaard aan, en hij tuimelt -regelrecht op de garage af. Hij is zeker omgeloopen om te telefoneeren, -en ik denk, dat zij daar hun wagen gestald hebben.” - -„Je hebt gelijk, hij is het,” fluisterde Charly. - -De beide vrienden bevonden zich op dit oogenblik geen twintig stappen -van de groote deur van de garage waaruit een breede lichtbundel naar -buiten stroomde. - -En zoo duidelijk alsof het dag was, zagen zij den gewaanden dronkaard, -een grooten roodharigen kerel, de garage binnen stappen, en op een der -chauffeurs toeloopen, met wien hij begon te spreken. - -Hij liet een papiertje zien, dat er uit zag als een reçu, en de -chauffeur liep langs de rijen wagens van verschillende soort, tot hij -stilstond voor een grooten, groengelakten wagen. - -Met drie zijner makkers duwde hij den wagen uit de rij, en bracht hem -naar het breede middenpad, dat met groote vierkante stoepsteenen -geplaveid was. - -Hij draaide den motor aan, en de roodharige man ging achter het -stuurwiel zitten. - -Langzaam reed het voertuig de garage uit, en aan de beweging van het -stuurwiel zag Raffles, dat de wagen hun kant zou uitkomen. - -„Wacht een oogenblik op mij,” fluisterde hij Charly toe. - -De wagen had nog niet veel vaart toen zij de garage uitreed, en uit de -duisternis sprong Raffles vlug als een hert te voorschijn en liep even -met de auto mede. - -Charly zag hem met de rechterhand een vlugge beweging maken, de auto -loslaten, haar even nakijken, en daarop weer terugkeeren. - -„Wat heb je gedaan?” vroeg Charly nieuwsgierig toen Raffles zich weder -bij hem gevoegd had. - -„Een klein gaatje in den benzinehouder geprikt,” antwoordde Raffles -laconiek. „Het kan altijd te pas komen. Het is niet grooter dan een -speldeknop, maar over eenige uren zal er toch niet meer in den -benzinehouder over zijn, dan voldoende is om den wagen nog tien of -twintig kilometer te laten loopen.” - -„Uitstekend, mits de schurken het maar niet opmerken.” - -„Als zij het doen, ben ik een zet ten achter bij ons spel, en dat is -alles,” zeide Raffles schouderophalend. „Maar laten wij nu op onze -beurt gaan zorgen voor een snellen wagen.” - -De twee vrienden traden de garage binnen, en vroegen den eigenaar te -spreken, een zwaarlijvig man in hemdsmouwen, met een geweldig groote, -zwarte sigaar in den hoek van zijn mond, die daar wel vastgeschroefd -scheen te zijn. - -Raffles nam de man een weinig terzijde en zeide: - -„Mijnheer, wij zijn detectives in particulieren dienst, en wij hebben -voor dezen nacht een zeer snellen wagen noodig, de snelste in uw -garage. Wij hebben die noodig om een paar dieven te vangen.” - -„Het kan mij niets schelen, wie gij zijt, en ook niet wat gij met den -wagen doet, al zoudt gij er regelrecht mee in de Hudson willen rijden, -als gij er maar voor betaalt, de huur en de garantiesom vooruit,” zeide -de eigenaar laconiek. - -„Dat is zaken doen,” zeide Raffles glimlachend. „Noem uw prijs, en ik -betaal hem.” - -„Dertig dollar voor huur, duizend dollar garantie,” hernam de -garagehouder even kalm. - -„Ik betaal het, als de wagen inderdaad goed is.” - -„Kom maar mede, dan kunt gij hem zien.” - -En de man bracht Raffles en Charly naar een afgelegen plekje van de -reusachtige garage, waar een wagen stond vrij laag op de wielen, met -een geweldig groote motorkap, een zeer schuin geplaatste stuurstang en -een benzinehouder, groot genoeg om de auto zonder ophouden van New-York -naar Chicago te brengen. - -Raffles had dit alles met een oogopslag gezien. - -Hij maakte de kap van den motor los, en de aanschouwing van de acht -cylinders daarbinnen deed hem tevreden glimlachen, en de kap weder -sluiten, nadat hij zich had overtuigd, dat de motor nog bijna nieuw -was, en op zijn minst tachtig paardenkrachten zou ontwikkelen. - -Hij keek even naar de banden, onderzocht de twee reserve-wielen, die -achter op de auto bevestigd waren, haalde toen zonder een woord te -spreken, zijn portefeuille uit zijn zak, betaalde de huur en de -garantiesom, liet zich een reçu geven op den naam Brown, zag toe dat de -benzinehouder tot den rand werd gevuld, overtuigde zich nog even dat -dit voorwerp niet lekte, en nam achter het stuurwiel plaats, terwijl -Charly naast hem ging zitten. - -Een oogenblik later rolde de renwagen de garage uit, en Raffles wist -binnen enkele seconden, dat hij zich de diensten verzekerd had van een -voortreffelijk voertuig, dat op een vlakken weg zeker een snelheid van -honderdvijftig kilometer zou kunnen ontwikkelen als het noodig mocht -zijn. - -„Nu naar de brandweerkazerne,” zeide hij opgewekt. „Tot dusverre gaat -alles voortreffelijk. Ik geloof niet, dat ik bijzonder veel van de -Yankees houd, maar zij hebben een goed ding, zij praten niet veel en -weten wat zaken doen is.” - -Vijf minuten later wees Charly Raffles de geweldig hooge, breede deuren -aan van de brandweerkazerne en nogmaals vijf minuten later had Raffles -toestemming gekregen daar zijn kleinen wagen te mogen stallen, op een -plek, waar hij niet in den weg stond, en van de straat af onzichtbaar -was. - -Toen de twee mannen weder naar buiten traden, kon Raffles zich -overtuigen, dat de brandweerpost nauwelijks tachtig stappen verwijderd -was van het politiebureau, en daar schuins tegenover lag, een gelukkige -omstandigheid, want het was nog steeds denkbaar, dat zich handlangers -van Stanley verscholen hadden in een van de huizen recht tegenover het -politiebureau, en dus aan dezelfde zijde van de straat als de -brandweerkazerne gelegen. - -De twee mannen vonden Henderson geduldig, hoewel een weinig ongerust op -hen wachten. - -„Iets bijzonders ontdekt, Henderson?” vroeg Charly. - -„Niets, mijnheer Brand. De straat achter het bureau is zoo verlaten als -het Hoogerhuis op een Zondag.” - -„Dat kan ook bijna niet anders,” zeide Raffles. „Het is nog te vroeg, -de straten zijn nog te druk en Stanley moet zeker nog wel een uur op -zijn minst wachten.” - -„Waar zou die roodharige bandiet met zijn auto zijn heengegaan?” vroeg -Charly, nadat hij Henderson had medegedeeld, wat er reeds verricht was. - -„Vermoedelijk Stanley en zijn helpers gaan halen,” antwoordde Raffles. - -„Zou de hoofdcommissaris zijn posten al hebben uitgezet?” - -„Dat heeft hij zeker gedaan, als hij een verstandig man is, want deed -hij het nu, dan zou het wellicht gezien worden. Je behoeft er niet aan -te twijfelen, of het politiebureau wordt reeds op dit oogenblik door de -spionnen van Stanley in het oog gehouden.” - -Charly had een blik op zijn horloge geworpen. - -Het was kwart over twaalven. - -Reeds was de een en twintigste straat in een halve duisternis -gedompeld, want de winkeliers hadden reeds lang hun étalagelichten -gedoofd, en alle schouwburgen en bioscopen waren gesloten, op slechts -een na, een van die inrichtingen, waar de film dag en nacht doorrolt, -ten behoeve van de bioscoopmaniakken, die er zelf een deel van hun -nachtrust voor over hebben, om die aan hun geliefkoosde uitspanning te -offeren. - -Deze bioscoop echter lag op zijn minst een halve kilometer verder en -van haar licht zou men zeker geen last hebben. - -De drie mannen wachten nog eenigen tijd, en om bij eenen begaven zij -zich behoedzaam een voor een naar de achterzijde van het politiebureau, -want daar was het, dat de aanslag zou ondernomen worden, tenminste -wanneer Stanley niet liever het oogenblik wilde afwachten, waarop -Eleonore Manoury naar de gevangenis zou worden vervoerd. - -Zij vatten post op eenigen afstand van den hoogen muur in de breede -portiek van een groot kantoorgebouw. - -Hier konden zij zien, zonder zelf te worden ontdekt. - -Maar reeds na een kwartier zou het Raffles blijken, dat Stanley er niet -de man naar was om zonder de noodige voorzorgsmaatregelen te handelen. - -Want eensklaps stootte Charly hem aan en fluisterde hem zeer zacht toe: - -„Daar komt iemand aan, een agent van politie is het niet. Zie maar, die -zwarte gedaante daarginds.” - -Raffles tuurde een oogenblik in de duisternis, en antwoordde toen: - -„Je hebt gelijk, het is zeker een spion, die in opdracht heeft de -portieken te onderzoeken, om zich te overtuigen, dat zich daar niemand -bevindt.” - -„Wil ik den kerel eens even aanspreken, Mylord?” vroeg Henderson, -terwijl hij zijn geweldige vingers tot vuisten balde, als om den aard -van het te voeren gesprek duidelijk te maken. - -„Geen denken aan, Henderson,” antwoordde Raffles. „Je geweldige lichaam -zou dadelijk zichtbaar zijn, en voor je tien stappen had gedaan, zou -die kerel het waarschuwingssein hebben gegeven, en de andere, die zeker -reeds in de buurt zijn, zouden weten waaraan zij zich te houden hebben, -en wij zouden wel dadelijk rechts-om-keert kunnen maken. Laat mij maar -eens begaan.” - -Raffles stak de hand in zijn zak, hij nam er een eigenaardig gevormd -pistool uit, wat de Amerikaansche misdadigers een „silent gun” noemen, -een vuurwapen, dat bij het afgaan niet het minste gerucht maakt. - -„Wil je den kerel neerschieten?” vroeg Charly fluisterend. - -„Ik zal hem niet dooden, er zit op dit luchtpistool een stalen -pluimpje, dat den man slechts zal schrammen, maar hem onmiddellijk -bewusteloos zal maken. Dan slepen wij hem hierheen, en hij is -onschadelijk.” - -Intusschen was de donkere gedaante sluipend tot op een afstand van -twintig schreden genaderd, en zijn oogen schenen de duisternis te -willen doorboren. - -Plotseling stond hij stil, hij scheen iets gezien te hebben in de -breede portiek. - -Snel bracht hij de hand naar den mond, maar reeds had Raffles zijn -pistool opgeheven en den trekker overgehaald. - -Er liet zich een geluid hooren, dat veel op een zucht geleek, en op -hetzelfde oogenblik zakte de gestalte ineen en bleef roerloos liggen. - -„Ga hem eens halen, Henderson,” beval Raffles. - -Met een paar stappen was de reus bij den gevallene, en zonder eenige -moeite sleepte hij hem naar het portiek, waar hij hem in een hoek -neerlegde. - -Raffles trad op den man toe, en zag dat hij een nikkelen fluitje nog in -de vingers geklemd had. - -„Het was tijd, zooals je ziet,” zeide hij laconiek. „Deze man blijft op -zijn minst zes uren in dien toestand, en dan ontwaakt hij uit zichzelf, -waarschijnlijk met wat schele hoofdpijn, maar zonder andere nadeelige -gevolgen. Om hem behoeven wij ons dus niet meer te bekommeren.” - -De drie mannen wijdden nu weder al hun aandacht aan den hoogen muur, en -een half uur later werd hun geduld beloond. - -Eerst vernamen zij in de verte het gedempte geluid van een -automobielmotor, dat langzaam scheen te naderen, en toen ophield. - -Daarop gebeurde er eenigen tijd niets, maar eensklaps doemde er een -viertal gedaanten uit de duisternis op, en een daarvan droeg een -voorwerp, dat er uitzag als een zeer korte ladder. - -Het ding werd uitgeschoven, en zachtjes tegen den muur geplaatst. - -Henderson, die zijn woede en ongeduld bijna niet kon bedwingen, vroeg -fluisterend: - -„Waarop wachten wij nog, Mylord, om wat opruiming onder die boeven te -houden?” - -„Stil, Henderson,” antwoordde Raffles. „Wij bemoeien ons in het geheel -niet met de zaak, heb ik reeds gezegd, tenzij het volstrekt -noodzakelijk mocht blijken. Wees er maar zeker van, dat er op de -binnenplaats agenten in hinderlaag liggen, die de vier bandieten -gemakkelijk zullen weten te overmeesteren, tenminste wanneer zij allen -over den muur klimmen.” - -„Zou Stanley er niet bij zijn?” vroeg Charly bijna onhoorbaar. - -Raffles antwoordde niet dadelijk, maar hij spande zijn oog tot het -uiterste in, om de duisternis te kunnen doorboren. - -Toen greep hij Charly bij den arm, en de jonge man had bijna een kreet -van pijn geslaakt, zoo knelde hem de stalen greep van de gespierde -vingers. - -„Hij is het,” fluisterde Raffles heesch. „Ik zal....” - -Maar juist op dit oogenblik zag hij Stanley vlug als een kat de stalen -ladder beklimmen, en het volgende oogenblik was hij over den rand van -den muur verdwenen. - -Twee zijner helpers volgden hem, terwijl de vierde man aan den voet van -de ladder stand bleef houden. - -De oogen van Raffles schitterden, en hij haalde diep adem. - -„De muis is in den val geloopen, en ditmaal zal hij zijn lot wel niet -ontkomen,” fluisterde hij. - -„Zouden wij dien kerel bij die ladder niet kunnen overvallen?” vroeg -Charly, wiens spanning ten top was gestegen. - -„Onmogelijk,” antwoordde Raffles. „Hij is te ver van ons af, en wij -moeten de straat oversteken. Voor wij bij hem zouden zijn, kan hij op -ons vuren en of hij ons raakt of niet, in ieder geval waarschuwt hij -door het schot zijn medeplichtigen, en wat kunnen mij, alles wel -beschouwd, die lieden schelen. Het is mij om Stanley te doen, en om -niemand anders. Hij is nu al op de binnenplaats en het drama zal zich -binnen enkele minuten wel voltrokken hebben.” - -„Kun je den man bij de ladder niet met je windpistool neerleggen, als -den anderen bandiet?” vroeg Charly. - -„Het pistool draagt slechts een meter of tien ten hoogste, en de -afstand van hier tot aan de ladder is zeker vijf maal grooter.” - -Juist op dit oogenblik klonken er snel achter elkaar drie -revolverschoten. - -Nauwelijks had de man aan den voet van de ladder dit gehoord, of hij -bracht een fluitje aan den mond, en aanstonds klonk tot op verren -afstand het snerpend gefluit. - -Onmiddellijk daarop liet zich op eenigen afstand het geluid van den -ronkenden motor weder hooren. - -„Snel, snel, Charly, haal de auto,” riep Raffles, ten prooi aan een -opwinding, die hem anders vreemd was. „Wij moeten beletten, dat hij ons -nog op het laatste oogenblik ontsnapt. Haast je. Wij zullen je tegemoet -loopen, zoodra wij weten wat hier geschied is, en je door seinen -waarschuwen waar wij zijn.” - -Zoo snel zijn voeten hem dragen wilden, ijlde Charly heen, teneinde de -auto uit de brandweerkazerne te gaan halen. - -En intusschen werd het geraas van den motor snel duidelijker, tot er -een groot, log lichaam naderde in de duisternis. - -Het was een auto, waarvan de beide lantaarns slechts een spaarzaam -licht verspreidden, waarschijnlijk om den wagen zoo min mogelijk in het -oog te doen vallen. - -De man, die nog altijd de wacht hield bij de ladder, was er snel -opgeklommen en keek nu over den muur op de binnenplaats, teneinde te -zien wat zich daar afspeelde. - -Raffles en Henderson zagen, hoe hij zijn revolver trok en mikte. - -Maar voor de bandiet den trekker kon overhalen, had Raffles hem een -kogel toegezonden, die den man in de dij raakte, zoodat hij met een -gebrul van pijn en woede van de ladder tuimelde. - -Maar reeds vertoonde zich een gestalte op den muur, die er zooeven op -was geklommen, komende van de binnenplaats. - -Dadelijk had Raffles hem herkend, ondanks de duisternis, het was zijn -doodsvijand.... het was Irwin Stanley. - -Voor hij nog had kunnen vuren, had de schurk zich met een katachtige -behendigheid van de ladder laten glijden, na nog eens zijn revolver op -de agenten te hebben afgevuurd, die zich op de binnenplaats bevonden. - -De bestuurder van de auto had hem eveneens reeds gezien en kwam nog -nader met zijn wagen, terwijl Stanley het voertuig tegemoet liep. - -Het volgend oogenblik had hij zich in de auto geworpen, die zich -dadelijk in beweging stelde. - -Dit alles was in veel minder tijd geschied, dan noodig was om het te -beschrijven. - -Reeds kwam de auto aansnellen en Raffles en Henderson, die midden op -straat stonden, moesten snel terzijde springen, ten einde niet onder de -wielen te komen. - -De wagen suisde snel voorbij, maar toch niet zoo snel, of de twee -doodsvijanden hadden elkander herkend, en beide tegelijk schoten. - -Maar de twee schoten misten beiden hun doel en de auto vloog voorbij en -reed weg. - -Zij sloeg den hoek van de straat om en begaf zich blijkbaar naar de een -en twintigste straat die een groote snelheid veroorloofde. - -Raffles bracht zijn signaalfluit aan den mond, en luid klonk het sein -door den stillen nacht. Charly zou het stellig hooren. - -Ja, daar klonk reeds het antwoord, met den hoorn gegeven, het was de -hoogste tijd. - -Raffles en Henderson snelden op het geluid af, en even later ontwaarden -zij den renwagen, die juist de zijstraat wilde inrijden. - -Raffles wuifde met de hand, Charly bracht den wagen weder in de breede -hoofdstraat en Raffles en Henderson wipten in den lagen wagen, de -eerste naast Charly. - -„Daar gaan zij!” schreeuwde Henderson, op een punt in de verte wijzend, -dat zich snel verwijderde. - -De reus had goed gezien, ongeveer tweehonderd meter voor hen uit vloog -de auto van Stanley over den weg. - -„Hem na, Charly,” beval Raffles, die de tanden opeengeklemd had. „Wij -moeten hem inhalen, het kost wat het kost.” - -Reeds had Charly den hefboom overgehaald en op de hoogste versnelling -sprong de renwagen als het ware vooruit. - -In helsche vaart stoof de auto door de lijnrechte straat, en het was -goed, dat die op dit late uur van den nacht zoo goed als geheel -verlaten was. - -Het duurde niet lang of het bleek, dat de renwagen op de auto van -Stanley won, ofschoon ook deze zeer snel moest zijn. - -Na een half uur was de grens van de wereldstad bereikt, en slechts -vijftig meters scheidden de beide auto’s. - -Raffles richtte den blik naar den grond, op het witte grint van den -buitenweg, waarop nu de renwagen voortstormde, was duidelijk een zeer -dun spoor te zien, het was de benzine, die gestadig uit de reservoir -van Stanley’s auto druppelde. - -„Wij zullen hem inhalen,” mompelde Raffles, de vuisten ballend, „al zou -ik er zelf het leven bij laten.” - -De auto’s waren nu zoo dicht bij elkaar, dat duidelijk te zien viel, -hoe Stanley den man met het roode haar, die de auto uit de garage had -gehaald, tot grooter spoed scheen aan te zetten. - -Herhaaldelijk keek de schurk achter zich ten einde den afstand te -schatten. - -Men naderde nu den spoorweg, die hier twee maal den weg kruist, en deze -steeg op dit punt tamelijk steil, zoodat de vaart aanmerkelijk -vertraagde. - -Reeds waren de twee auto’s den eersten overweg gepasseerd, die niet, -zooals in Europa, van afsluitboomen zijn voorzien. - -Stanley had zich in de auto opgericht en braakte de lasterlijkste -verwenschingen tegen zijn vervolgers uit. - -Hij vuurde tweemaal op Raffles, zonder hem te treffen; wat ook bijna -onmogelijk was wegens het slingeren van beide wagens. - -Daar kwam de tweede overweg in het zicht. - -En tegelijkertijd klonk op eenigen afstand een gillend gefluit, het was -de nachttrein van Chicago naar New-York, die in toomelooze vaart over -de glinsterende rails voortsnelde, getrokken door zijn geweldige -locomotief. - -Onwillekeurig matigde Charly de vaart van zijn wagen. - -Maar de auto van Stanley snelde steeds voort. - -Steeds duidelijker klonk het oorverdoovend geraas, door den -voortjagenden trein veroorzaakt, waarvan de lichten nu zichtbaar waren. - -Nu had de auto van Stanley den overweg bereikt, en het volgend -oogenblik bevond zij zich op de rails.... - -Hoewel Charly uit alle macht remde, daar hij wel voorzag, niet voor den -trein den overweg te kunnen oversteken, vloog de wagen nog zoover -voort, dat hij nauwelijks tien meter voor den overweg stil stond. - -Daar naderde de trein, en de lantarens van de locomotief schitterden -als de oogen van een vreeselijk monster. - -En.... de auto van Stanley stond stil midden op het spoor.... - -Boven het geraas van den trein uit klonk een gillende kreet van -doodsangst en ontzetting. - -Stanley was weder opgestaan en wilde uit de auto springen, die -blijkbaar niet verder kon wegens het gebrek aan benzine.... - -Maar hij was een halve seconde te laat.... - -De trein kwam aanstormen, en het leek, alsof hij zich op de auto -stortte. - -Een vreeselijk gekraak werd vernomen.... tot op honderd meters afstand -werden de versplinterde deelen van de auto weggeslingerd. - -En nog even konden de drie mannen zien, hoe de machinist zich naar -buiten boog en een gebaar van wanhoop maakte.... - -Toen was alles voorbij.... - -Raffles en Charly staarden elkander een oogenblik stom aan. - -Toen zeide de Groote Onbekende zachtjes: - -„Zoo moest het komen, een hoogere macht heeft uitspraak gedaan over een -monster in menschengedaante.” - - - - - -*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER NO. 0394: HET EINDE -VAN IRWIN STANLEY *** - -Updated editions will replace the previous one--the old editions will -be renamed. - -Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright -law means that no one owns a United States copyright in these works, -so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the -United States without permission and without paying copyright -royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part -of this license, apply to copying and distributing Project -Gutenberg-tm electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG-tm -concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark, -and may not be used if you charge for an eBook, except by following -the terms of the trademark license, including paying royalties for use -of the Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for -copies of this eBook, complying with the trademark license is very -easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation -of derivative works, reports, performances and research. Project -Gutenberg eBooks may be modified and printed and given away--you may -do practically ANYTHING in the United States with eBooks not protected -by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the trademark -license, especially commercial redistribution. - -START: FULL LICENSE - -THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE -PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK - -To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free -distribution of electronic works, by using or distributing this work -(or any other work associated in any way with the phrase "Project -Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full -Project Gutenberg-tm License available with this file or online at -www.gutenberg.org/license. - -Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project -Gutenberg-tm electronic works - -1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm -electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to -and accept all the terms of this license and intellectual property -(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all -the terms of this agreement, you must cease using and return or -destroy all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your -possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a -Project Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound -by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the -person or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph -1.E.8. - -1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be -used on or associated in any way with an electronic work by people who -agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few -things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works -even without complying with the full terms of this agreement. See -paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project -Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this -agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm -electronic works. See paragraph 1.E below. - -1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the -Foundation" or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection -of Project Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual -works in the collection are in the public domain in the United -States. If an individual work is unprotected by copyright law in the -United States and you are located in the United States, we do not -claim a right to prevent you from copying, distributing, performing, -displaying or creating derivative works based on the work as long as -all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope -that you will support the Project Gutenberg-tm mission of promoting -free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg-tm -works in compliance with the terms of this agreement for keeping the -Project Gutenberg-tm name associated with the work. You can easily -comply with the terms of this agreement by keeping this work in the -same format with its attached full Project Gutenberg-tm License when -you share it without charge with others. - -1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern -what you can do with this work. Copyright laws in most countries are -in a constant state of change. If you are outside the United States, -check the laws of your country in addition to the terms of this -agreement before downloading, copying, displaying, performing, -distributing or creating derivative works based on this work or any -other Project Gutenberg-tm work. The Foundation makes no -representations concerning the copyright status of any work in any -country other than the United States. - -1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: - -1.E.1. The following sentence, with active links to, or other -immediate access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear -prominently whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work -on which the phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the -phrase "Project Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, -performed, viewed, copied or distributed: - - This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and - most other parts of the world at no cost and with almost no - restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it - under the terms of the Project Gutenberg License included with this - eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the - United States, you will have to check the laws of the country where - you are located before using this eBook. - -1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is -derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not -contain a notice indicating that it is posted with permission of the -copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in -the United States without paying any fees or charges. If you are -redistributing or providing access to a work with the phrase "Project -Gutenberg" associated with or appearing on the work, you must comply -either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or -obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg-tm -trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9. - -1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted -with the permission of the copyright holder, your use and distribution -must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any -additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms -will be linked to the Project Gutenberg-tm License for all works -posted with the permission of the copyright holder found at the -beginning of this work. - -1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm -License terms from this work, or any files containing a part of this -work or any other work associated with Project Gutenberg-tm. - -1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this -electronic work, or any part of this electronic work, without -prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with -active links or immediate access to the full terms of the Project -Gutenberg-tm License. - -1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, -compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including -any word processing or hypertext form. However, if you provide access -to or distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format -other than "Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official -version posted on the official Project Gutenberg-tm website -(www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense -to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means -of obtaining a copy upon request, of the work in its original "Plain -Vanilla ASCII" or other form. Any alternate format must include the -full Project Gutenberg-tm License as specified in paragraph 1.E.1. - -1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, -performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works -unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. - -1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing -access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works -provided that: - -* You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from - the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method - you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed - to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he has - agreed to donate royalties under this paragraph to the Project - Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid - within 60 days following each date on which you prepare (or are - legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty - payments should be clearly marked as such and sent to the Project - Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in - Section 4, "Information about donations to the Project Gutenberg - Literary Archive Foundation." - -* You provide a full refund of any money paid by a user who notifies - you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he - does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm - License. You must require such a user to return or destroy all - copies of the works possessed in a physical medium and discontinue - all use of and all access to other copies of Project Gutenberg-tm - works. - -* You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of - any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the - electronic work is discovered and reported to you within 90 days of - receipt of the work. - -* You comply with all other terms of this agreement for free - distribution of Project Gutenberg-tm works. - -1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project -Gutenberg-tm electronic work or group of works on different terms than -are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing -from the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the manager of -the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the Foundation as set -forth in Section 3 below. - -1.F. - -1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable -effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread -works not protected by U.S. copyright law in creating the Project -Gutenberg-tm collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm -electronic works, and the medium on which they may be stored, may -contain "Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate -or corrupt data, transcription errors, a copyright or other -intellectual property infringement, a defective or damaged disk or -other medium, a computer virus, or computer codes that damage or -cannot be read by your equipment. - -1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right -of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project -Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project -Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project -Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all -liability to you for damages, costs and expenses, including legal -fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT -LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE -PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE -TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE -LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR -INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH -DAMAGE. - -1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a -defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can -receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a -written explanation to the person you received the work from. If you -received the work on a physical medium, you must return the medium -with your written explanation. The person or entity that provided you -with the defective work may elect to provide a replacement copy in -lieu of a refund. If you received the work electronically, the person -or entity providing it to you may choose to give you a second -opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If -the second copy is also defective, you may demand a refund in writing -without further opportunities to fix the problem. - -1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth -in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS', WITH NO -OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT -LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. - -1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied -warranties or the exclusion or limitation of certain types of -damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement -violates the law of the state applicable to this agreement, the -agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or -limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or -unenforceability of any provision of this agreement shall not void the -remaining provisions. - -1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the -trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone -providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in -accordance with this agreement, and any volunteers associated with the -production, promotion and distribution of Project Gutenberg-tm -electronic works, harmless from all liability, costs and expenses, -including legal fees, that arise directly or indirectly from any of -the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this -or any Project Gutenberg-tm work, (b) alteration, modification, or -additions or deletions to any Project Gutenberg-tm work, and (c) any -Defect you cause. - -Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm - -Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of -electronic works in formats readable by the widest variety of -computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It -exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations -from people in all walks of life. - -Volunteers and financial support to provide volunteers with the -assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's -goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will -remain freely available for generations to come. In 2001, the Project -Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure -and permanent future for Project Gutenberg-tm and future -generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see -Sections 3 and 4 and the Foundation information page at -www.gutenberg.org - -Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation - -The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non-profit -501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the -state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal -Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification -number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by -U.S. federal laws and your state's laws. - -The Foundation's business office is located at 809 North 1500 West, -Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up -to date contact information can be found at the Foundation's website -and official page at www.gutenberg.org/contact - -Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg -Literary Archive Foundation - -Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without -widespread public support and donations to carry out its mission of -increasing the number of public domain and licensed works that can be -freely distributed in machine-readable form accessible by the widest -array of equipment including outdated equipment. Many small donations -($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt -status with the IRS. - -The Foundation is committed to complying with the laws regulating -charities and charitable donations in all 50 states of the United -States. Compliance requirements are not uniform and it takes a -considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up -with these requirements. We do not solicit donations in locations -where we have not received written confirmation of compliance. To SEND -DONATIONS or determine the status of compliance for any particular -state visit www.gutenberg.org/donate - -While we cannot and do not solicit contributions from states where we -have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition -against accepting unsolicited donations from donors in such states who -approach us with offers to donate. - -International donations are gratefully accepted, but we cannot make -any statements concerning tax treatment of donations received from -outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. - -Please check the Project Gutenberg web pages for current donation -methods and addresses. Donations are accepted in a number of other -ways including checks, online payments and credit card donations. To -donate, please visit: www.gutenberg.org/donate - -Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic works - -Professor Michael S. Hart was the originator of the Project -Gutenberg-tm concept of a library of electronic works that could be -freely shared with anyone. For forty years, he produced and -distributed Project Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of -volunteer support. - -Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed -editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in -the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not -necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper -edition. - -Most people start at our website which has the main PG search -facility: www.gutenberg.org - -This website includes information about Project Gutenberg-tm, -including how to make donations to the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to -subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. diff --git a/old/67444-0.zip b/old/67444-0.zip Binary files differdeleted file mode 100644 index 280fb4a..0000000 --- a/old/67444-0.zip +++ /dev/null diff --git a/old/67444-h.zip b/old/67444-h.zip Binary files differdeleted file mode 100644 index 1c7df4f..0000000 --- a/old/67444-h.zip +++ /dev/null diff --git a/old/67444-h/67444-h.htm b/old/67444-h/67444-h.htm deleted file mode 100644 index db1ee96..0000000 --- a/old/67444-h/67444-h.htm +++ /dev/null @@ -1,3752 +0,0 @@ -<!DOCTYPE html -PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/loose.dtd"> -<!-- This HTML file has been automatically generated from an XML source on 2022-02-19T20:39:18Z using SAXON HE 9.9.1.8 . --> -<html lang="nl"> -<head> -<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"> -<title>Lord Lister No. 394: Het Einde van Irwin Stanley</title> -<meta name="generator" content="tei2html.xsl, see https://github.com/jhellingman/tei2html"> -<meta name="author" content="Kurt Matull (1872–1930?) Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)] Felix Hageman (1877–1966)"> -<link rel="coverpage" href="images/lordlister0394-front.jpg"> -<link rel="schema.DC" href="http://dublincore.org/documents/1998/09/dces/"> -<meta name="DC.Creator" content="Kurt Matull (1872–1930?) Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)] Felix Hageman (1877–1966)"> -<meta name="DC.Title" content="Lord Lister No. 394: Het Einde van Irwin Stanley"> -<meta name="DC.Language" content="nl-1900"> -<meta name="DC.Format" content="text/html"> -<meta name="DC.Publisher" content="Project Gutenberg"> -<meta name="DC:Subject" content="Detective and mystery stories -- Periodicals"> -<meta name="DC:Subject" content="Dime novels -- Periodicals"> -<style type="text/css"> /* <![CDATA[ */ -html { -line-height: 1.3; -} -body { -margin: 0; -} -main { -display: block; -} -h1 { -font-size: 2em; -margin: 0.67em 0; -} -hr { -height: 0; -overflow: visible; -} -pre { -font-family: monospace, monospace; -font-size: 1em; -} -a { -background-color: transparent; -} -abbr[title] { -border-bottom: none; -text-decoration: underline; -text-decoration: underline dotted; -} -b, strong { -font-weight: bolder; -} -code, kbd, samp { -font-family: monospace, monospace; -font-size: 1em; -} -small { -font-size: 80%; -} -sub, sup { -font-size: 67%; -line-height: 0; -position: relative; -vertical-align: baseline; -} -sub { -bottom: -0.25em; -} -sup { -top: -0.5em; -} -img { -border-style: none; -} -body { -font-family: serif; -font-size: 100%; -text-align: left; -margin-top: 2.4em; -} -div.front, div.body { -margin-bottom: 7.2em; -} -div.back { -margin-bottom: 2.4em; -} -.div0 { -margin-top: 7.2em; -margin-bottom: 7.2em; -} -.div1 { -margin-top: 5.6em; -margin-bottom: 5.6em; -} -.div2 { -margin-top: 4.8em; -margin-bottom: 4.8em; -} -.div3 { -margin-top: 3.6em; -margin-bottom: 3.6em; -} -.div4 { -margin-top: 2.4em; -margin-bottom: 2.4em; -} -.div5, .div6, .div7 { -margin-top: 1.44em; -margin-bottom: 1.44em; -} -.div0:last-child, .div1:last-child, .div2:last-child, .div3:last-child, -.div4:last-child, .div5:last-child, .div6:last-child, .div7:last-child { -margin-bottom: 0; -} -blockquote div.front, blockquote div.body, blockquote div.back { -margin-top: 0; -margin-bottom: 0; -} -.divBody .div1:first-child, .divBody .div2:first-child, .divBody .div3:first-child, .divBody .div4:first-child, -.divBody .div5:first-child, .divBody .div6:first-child, .divBody .div7:first-child { -margin-top: 0; -} -h1, h2, h3, h4, h5, h6, .h1, .h2, .h3, .h4, .h5, .h6 { -clear: both; -font-style: normal; -text-transform: none; -} -h3, .h3 { -font-size: 1.2em; -} -h3.label { -font-size: 1em; -margin-bottom: 0; -} -h4, .h4 { -font-size: 1em; -} -.alignleft { -text-align: left; -} -.alignright { -text-align: right; -} -.alignblock { -text-align: justify; -} -p.tb, hr.tb, .par.tb { -margin: 1.6em auto; -text-align: center; -} -p.argument, p.note, p.tocArgument, .par.argument, .par.note, .par.tocArgument { -font-size: 0.9em; -text-indent: 0; -} -p.argument, p.tocArgument, .par.argument, .par.tocArgument { -margin: 1.58em 10%; -} -td.tocDivNum { -vertical-align: top; -} -td.tocPageNum { -vertical-align: bottom; -} -.opener, .address { -margin-top: 1.6em; -margin-bottom: 1.6em; -} -.addrline { -margin-top: 0; -margin-bottom: 0; -} -.dateline { -margin-top: 1.6em; -margin-bottom: 1.6em; -text-align: right; -} -.salute { -margin-top: 1.6em; -margin-left: 3.58em; -text-indent: -2em; -} -.signed { -margin-top: 1.6em; -margin-left: 3.58em; -text-indent: -2em; -} -.epigraph { -font-size: 0.9em; -width: 60%; -margin-left: auto; -} -.epigraph span.bibl { -display: block; -text-align: right; -} -.trailer { -clear: both; -margin-top: 3.6em; -} -span.abbr, abbr { -white-space: nowrap; -} -span.parnum { -font-weight: bold; -} -span.corr, span.gap { -border-bottom: 1px dotted red; -} -span.num, span.trans, span.trans { -border-bottom: 1px dotted gray; -} -span.measure { -border-bottom: 1px dotted green; -} -.ex { -letter-spacing: 0.2em; -} -.sc { -font-variant: small-caps; -} -.asc { -font-variant: small-caps; -text-transform: lowercase; -} -.uc { -text-transform: uppercase; -} -.tt { -font-family: monospace; -} -.underline { -text-decoration: underline; -} -.overline, .overtilde { -text-decoration: overline; -} -.rm { -font-style: normal; -} -.red { -color: red; -} -hr { -clear: both; -border: none; -border-bottom: 1px solid black; -width: 45%; -margin-left: auto; -margin-right: auto; -margin-top: 1em; -text-align: center; -} -hr.dotted { -border-bottom: 2px dotted black; -} -hr.dashed { -border-bottom: 2px dashed black; -} -.aligncenter { -text-align: center; -} -h1, h2, .h1, .h2 { -font-size: 1.44em; -line-height: 1.5; -} -h1.label, h2.label { -font-size: 1.2em; -margin-bottom: 0; -} -h5, h6 { -font-size: 1em; -font-style: italic; -} -p, .par { -text-indent: 0; -} -p.firstlinecaps:first-line, .par.firstlinecaps:first-line { -text-transform: uppercase; -} -.hangq { -text-indent: -0.32em; -} -.hangqq { -text-indent: -0.42em; -} -.hangqqq { -text-indent: -0.84em; -} -p.dropcap:first-letter, .par.dropcap:first-letter { -float: left; -clear: left; -margin: 0 0.05em 0 0; -padding: 0; -line-height: 0.8; -font-size: 420%; -vertical-align: super; -} -blockquote, p.quote, div.blockquote, div.argument, .par.quote { -font-size: 0.9em; -margin: 1.58em 5%; -} -.pageNum a, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover, a.hidden:hover, a.hidden { -text-decoration: none; -} -.advertisement, .advertisements { -background-color: #FFFEE0; -border: black 1px dotted; -color: #000; -margin: 2em 5%; -padding: 1em; -} -.footnotes .body, .footnotes .div1 { -padding: 0; -} -.fnarrow { -color: #AAAAAA; -font-weight: bold; -text-decoration: none; -} -.fnarrow:hover, .fnreturn:hover { -color: #660000; -} -.fnreturn { -color: #AAAAAA; -font-size: 80%; -font-weight: bold; -text-decoration: none; -vertical-align: 0.25em; -} -a { -text-decoration: none; -} -a:hover { -text-decoration: underline; -background-color: #e9f5ff; -} -a.noteRef, a.pseudoNoteRef { -font-size: 67%; -line-height: 0; -position: relative; -vertical-align: baseline; -top: -0.5em; -text-decoration: none; -margin-left: 0.1em; -} -.displayfootnote { -display: none; -} -div.footnotes { -font-size: 80%; -margin-top: 1em; -padding: 0; -} -hr.fnsep { -margin-left: 0; -margin-right: 0; -text-align: left; -width: 25%; -} -p.footnote, .par.footnote { -margin-bottom: 0.5em; -margin-top: 0.5em; -} -p.footnote .fnlabel, .par.footnote .fnlabel { -float: left; -margin-left: -0.1em; -margin-top: 0.9em; -min-width: 1.0em; -padding-right: 0.4em; -} -.apparatusnote { -text-decoration: none; -} -.apparatusnote:target, .fndiv:target { -background-color: #eaf3ff; -} -table.tocList { -width: 100%; -margin-left: auto; -margin-right: auto; -border-width: 0; -border-collapse: collapse; -} -td.tocPageNum, td.tocDivNum { -text-align: right; -min-width: 10%; -border-width: 0; -white-space: nowrap; -} -td.tocDivNum { -padding-left: 0; -padding-right: 0.5em; -} -td.tocPageNum { -padding-left: 0.5em; -padding-right: 0; -} -td.tocDivTitle { -width: auto; -} -p.tocPart, .par.tocPart { -margin: 1.58em 0; -font-variant: small-caps; -} -p.tocChapter, .par.tocChapter { -margin: 1.58em 0; -} -p.tocSection, .par.tocSection { -margin: 0.7em 5%; -} -table.tocList td { -vertical-align: top; -} -table.tocList td.tocPageNum { -vertical-align: bottom; -} -table.inner { -display: inline-table; -border-collapse: collapse; -width: 100%; -} -td.itemNum { -text-align: right; -min-width: 5%; -padding-right: 0.8em; -} -td.innerContainer { -padding: 0; -margin: 0; -} -.index { -font-size: 80%; -} -.index p { -text-indent: -1em; -margin-left: 1em; -} -.indexToc { -text-align: center; -} -.transcriberNote { -background-color: #DDE; -border: black 1px dotted; -color: #000; -font-family: sans-serif; -font-size: 80%; -margin: 2em 5%; -padding: 1em; -} -.missingTarget { -text-decoration: line-through; -color: red; -} -.correctionTable { -width: 75%; -} -.width20 { -width: 20%; -} -.width40 { -width: 40%; -} -p.smallprint, li.smallprint, .par.smallprint { -color: #666666; -font-size: 80%; -} -span.musictime { -vertical-align: middle; -display: inline-block; -text-align: center; -} -span.musictime, span.musictime span.top, span.musictime span.bottom { -padding: 1px 0.5px; -font-size: xx-small; -font-weight: bold; -line-height: 0.7em; -} -span.musictime span.bottom { -display: block; -} -ul { -list-style-type: none; -} -.splitListTable { -margin-left: 0; -} -.splitListTable td { -vertical-align: top; -} -.numberedItem { -text-indent: -3em; -margin-left: 3em; -} -.numberedItem .itemNumber { -float: left; -position: relative; -left: -3.5em; -width: 3em; -display: inline-block; -text-align: right; -} -.itemGroupTable { -border-collapse: collapse; -margin-left: 0; -} -.itemGroupTable td { -padding: 0; -margin: 0; -vertical-align: middle; -} -.itemGroupBrace { -padding: 0 0.5em !important; -} -div.figure { -text-align: center; -} -.figure { -margin-left: auto; -margin-right: auto; -} -.floatLeft { -float: left; -margin: 10px 10px 10px 0; -} -.floatRight { -float: right; -margin: 10px 0 10px 10px; -} -p.figureHead, .par.figureHead { -font-size: 100%; -text-align: center; -} -.figAnnotation { -font-size: 80%; -position: relative; -margin: 0 auto; -} -.figTopLeft, .figBottomLeft { -float: left; -} -.figTopRight, .figBottomRight { -float: right; -} -.figure p, .figure .par { -font-size: 80%; -margin-top: 0; -text-align: center; -} -img { -border-width: 0; -} -td.galleryFigure { -text-align: center; -vertical-align: middle; -} -td.galleryCaption { -text-align: center; -vertical-align: top; -} -body { -padding: 1.58em 16%; -} -.pageNum { -display: inline; -font-size: 8.4pt; -font-style: normal; -margin: 0; -padding: 0; -position: absolute; -right: 1%; -text-align: right; -letter-spacing: normal; -} -.marginnote { -font-size: 0.8em; -height: 0; -left: 1%; -position: absolute; -text-indent: 0; -width: 14%; -text-align: left; -} -.right-marginnote { -font-size: 0.8em; -height: 0; -right: 3%; -position: absolute; -text-indent: 0; -text-align: right; -width: 11% -} -.cut-in-left-note { -font-size: 0.8em; -left: 1%; -float: left; -text-indent: 0; -width: 14%; -text-align: left; -padding: 0.8em 0.8em 0.8em 0; -} -.cut-in-right-note { -font-size: 0.8em; -left: 1%; -float: right; -text-indent: 0; -width: 14%; -text-align: right; -padding: 0.8em 0 0.8em 0.8em; -} -span.tocPageNum, span.flushright { -position: absolute; -right: 16%; -top: auto; -text-indent: 0; -} -.pglink::after { -content: "\0000A0\01F4D8"; -font-size: 80%; -font-style: normal; -font-weight: normal; -} -.catlink::after { -content: "\0000A0\01F4C7"; -font-size: 80%; -font-style: normal; -font-weight: normal; -} -.exlink::after, .wplink::after, .biblink::after, .qurlink::after, .seclink::after { -content: "\0000A0\002197\00FE0F"; -color: blue; -font-size: 80%; -font-style: normal; -font-weight: normal; -} -.pglink:hover { -background-color: #DCFFDC; -} -.catlink:hover { -background-color: #FFFFDC; -} -.exlink:hover, .wplink:hover, .biblink:hover, .qurlink:hover, .seclin:hover { -background-color: #FFDCDC; -} -body { -background: #FFFFFF; -font-family: serif; -} -body, a.hidden { -color: black; -} -h1, h2, .h1, .h2 { -text-align: center; -font-variant: small-caps; -font-weight: normal; -} -p.byline { -text-align: center; -font-style: italic; -margin-bottom: 2em; -} -.div2 p.byline, .div3 p.byline, .div4 p.byline, .div5 p.byline, .div6 p.byline, .div7 p.byline { -text-align: left; -} -.figureHead, .noteRef, .pseudoNoteRef, .marginnote, .right-marginnote, p.legend, .verseNum { -color: #660000; -} -.rightnote, .pageNum, .lineNum, .pageNum a { -color: #AAAAAA; -} -a.hidden:hover, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover { -color: red; -} -h1, h2, h3, h4, h5, h6 { -font-weight: normal; -} -table { -margin-left: auto; -margin-right: auto; -} -.tablecaption { -text-align: center; -} -.arab { font-family: Scheherazade, serif; } -.aran { font-family: 'Awami Nastaliq', serif; } -.grek { font-family: 'Charis SIL', serif; } -.hebr { font-family: Shlomo, 'Ezra SIL', serif; } -.syrc { font-family: 'Serto Jerusalem', serif; } -/* CSS rules generated from rendition elements in TEI file */ -.imprint { -color: gray; text-align: center; -} -div.advertisement img { -mix-blend-mode: darken; -} -/* CSS rules generated from @rend attributes in TEI file */ -.cover-imagewidth { -width:560px; -} -.xd31e97 { -font-size:x-large; -} -.xd31e99 { -font-size:small; -} -.xd31e105 { -font-size:xx-large; -} -.xd31e960 { -text-align:center; font-size:xx-large; -} -.img-rcbbwidth { -width:574px; -} -.xd31e967 { -text-align:center; font-size:large; -} -.xd31e971 { -font-size:x-large; -} -.xd31e976 { -text-align:center; font-size:x-large; -} -.xd31e978 { -text-align:center; -} -.ad-dubec3-imgwidth { -width:562px; -} -.xd31e1036 { -text-align:center; font-size:x-large; color:#f30f20; -} -.xd31e1042 { -text-align:center; font-size:large; color:#f30f20; -} -@media handheld { -} -/* ]]> */ </style> -</head> -<body> -<div lang='en'> -<p style='text-align:center; font-size:1.2em; font-weight:bold'>The Project Gutenberg eBook of <span lang='nl'>Lord Lister No. 0394: Het einde van Irwin Stanley</span>, by Felix Hageman</p> -<div style='display:block; margin:1em 0'> -This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and -most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions -whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms -of the Project Gutenberg License included with this eBook or online -at <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>. If you -are not located in the United States, you will have to check the laws of the -country where you are located before using this eBook. -</div> -</div> - -<p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:1em; margin-left:2em; text-indent:-2em'>Title: <span lang='nl'>Lord Lister No. 0394: Het einde van Irwin Stanley</span></p> -<p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:0; margin-left:2em; text-indent:-2em'>Authors: Felix Hageman</p> -<p style='display:block; margin-top:0; margin-bottom:0; margin-left:2em;'>Theo Blakensee</p> -<p style='display:block; margin-top:0; margin-bottom:0; margin-left:2em;'>Kurt Matull</p> -<p style='display:block; text-indent:0; margin:1em 0'>Release Date: February 19, 2022 [eBook #67444]</p> -<p style='display:block; text-indent:0; margin:1em 0'>Language: Dutch</p> - <p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:0; margin-left:2em; text-indent:-2em; text-align:left'>Produced by: The Online Distributed Proofreading Team at https://www.pgdp.net/ for Project Gutenberg</p> -<div style='margin-top:2em; margin-bottom:4em'>*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK <span lang='nl'>LORD LISTER NO. 0394: HET EINDE VAN IRWIN STANLEY</span> ***</div> -<div class="front"> -<div class="div1 cover"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody"> -<p class="first"></p> -<div class="figure cover-imagewidth"><img src="images/lordlister0394-front.jpg" alt="Oorspronkelijke voorkant." width="560" height="720"></div><p> -<span class="pageNum" id="pb1">[<a href="#pb1">1</a>]</span></p> -</div> -</div> -<div class="div1 imprint"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody"> -<p class="first xd31e97">☞ Elke aflevering bevat een volledig verhaal. ☜ -</p> -<p class="xd31e99">UITGAVE VAN DEN ROMAN-<span class="corr" id="xd31e101" title="Niet in bron">,</span> BOEK- EN KUNSTHANDEL—SINGEL 236,—AMSTERDAM. -</p> -</div> -</div> -</div> -<div class="body"> -<div id="ch1" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch1.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<div class="figure"><img src="images/p0394-01.png" alt="HET EINDE VAN IRWIN STANLEY." width="720" height="191"></div> -<h2 class="super xd31e105">HET EINDE VAN IRWIN STANLEY.</h2> -<h2 class="label">HOOFDSTUK I.</h2> -<h2 class="main">Wat Raffles naar Amerika bracht.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">Omstreeks drie uur in den middag vloog een vliegmachine met zeer groote snelheid over -de huizenzee van New-York, in een richting van het Zuid-Westen naar het Zuid-Oosten, -maar op zulk een groote hoogte, dat het zelfs aan de bewoners der bovenste verdiepingen -van de hoogste wolkenkrabbers moeilijk zou zijn gevallen de machine met het bloote -oog te onderscheiden. -</p> -<p>Zoo was het ook niet mogelijk te oordeelen over de werkelijke snelheid van het toestel, -die inderdaad alles te boven ging, wat men tot dusverre op dit gebied aanschouwd had. -</p> -<p>Slechts zeer weinige lieden, die hun vak door en door kenden, en die de snelheid van -vliegmachines zelfs op zeer grooten afstand konden taxeeren, zouden tot hun verbazing -hebben geconstateerd, dat het kleine stipje daar boven New-York zich verplaatste met -een fabelachtige snelheid, welke de vijf honderd kilometer per uur moesten naderen, -en misschien wel overtreffen. -</p> -<p>En dit zou hen zoo onmogelijk, onwaarschijnlijk en onaannemelijk toeschijnen, dat -zij eerder geloofd zouden hebben aan een klein gebrek in hun gezichtsvermogen, dan -aan de werkelijkheid van hetgeen zij meenden op te merken. -</p> -<p>En toch behoefden zelfs de vaklieden zich niet zoo zeer te verbazen, want het was -nog niet eens zoo lang geleden, dat de befaamde Fransche vlieger Sadi Lecointe met -zijn vliegmachine, voorzien van een motor van bijna drie honderd paardenkrachten, -een snelheid wist te ontwikkelen van omstreeks drie honderd achttien kilometer per -uur, waaraan aanstonds moet worden toegevoegd, dat deze ontzaglijke vaart slechts -gedurende enkele minuten werd volgehouden. -</p> -<p>Het vliegtuig zette dus koers in Zuid-Oostelijke richting, en zoodra het zich niet -meer boven New-York bevond, matigde het aanzienlijk zijn vaart en daalde tegelijker -tijd. -</p> -<p>Rechts breidde thans de Oceaan zich uit, onvergelijkelijk schoon onder de stralen -van een vroege lentezon, links waren bosschen, weiden, heuvelen <span class="pageNum" id="pb2">[<a href="#pb2">2</a>]</span>en dalen zichtbaar, maar ook ontelbare fabrieksschoorsteenen, waaruit dikke rookwolken -hemelwaarts stegen. -</p> -<p>De vliegmachine had een hoogte van ongeveer duizend meter bereikt, en hoewel de snelheid -nog altijd zeer groot was, bedroeg zij thans toch zeker nog geen twee honderd kilometer. -</p> -<p>Het toestel leek wel van metaal vervaardigd te zijn, met inbegrip van de beide draagvlakken, -want het glansde als dof gepolijsd zilver in de stralen van de zon. -</p> -<p>De bestuurder der machine, die geheel vooraan in de gemakkelijk ingerichte kajuit -zat, zocht nu de kust op en volgde deze over een lengte van eenige kilometers. -</p> -<p>De lucht was zoo helder, dat men tot op zeer verren afstand kon zien, en met behulp -van den kijker zou men op zijn minst een half dozijn van die druk bezochte badplaatsen -kunnen ontwaren, waar de Amerikaansche business-men des zomers verpoozing gaan zoeken -van hun inspannenden arbeid, of er vrouw en kinderen heenzenden, en zelf in de stad -blijven zwoegen tot des Zaterdagsmiddags, om dan per auto snel vrouw en kroost te -gaan opzoeken, en pas des Maandagsmorgens weder te vertrekken. -</p> -<p>En steeds scheen het glinsterende dubbelspoor van den electrischen trein, welke al -deze badplaatsen onderling en met New-York verbond, de luchtreizigers te vergezellen. -</p> -<p>Soms schoot een dier electrische wagens onder de vliegmachine voorbij, maar alleen -wanneer men er een tegemoet vloog, want geen enkele van die wagens, hoe hard zij ook -reden, was in staat, het vliegtuig bij te houden, laat staan het in te halen. -</p> -<p>Dicht bij een van deze badplaatsen, die nu nog geheel verlaten waren, en in den winterslaap -verzonken schenen, liet de bestuurder de vliegmachine nog meer dalen tot op een hoogte -van vijf honderd meter, en cirkelde daar eenigen tijd rond, als om naar een gunstige -landingsplaats uit te zien. -</p> -<p>Die was nu niet zoo moeielijk te vinden, wanneer men zich tot het strand bepaalde, -want dit was zoo vlak als een kolfbaan en breed genoeg om desnoods aan twintig toestellen -te veroorloven, naast elkander neer te strijken. -</p> -<p>Maar het strand scheen den bestuurder niet aan te trekken, want hij richtte het toestel -meer landwaarts, en plotseling scheen hij te ontdekken, wat hij noodig had; het was -een fraaie boerderij, op ongeveer een kwartier gaans van de badplaats gelegen aan -een goeden straatweg, met boomen omzoomd, die thans nog hun kale takken omhoog staken, -maar die zeker in den zomer dezen weg zouden beschaduwen, en tot een aangename wandelplaats -voor de badgasten zouden maken. -</p> -<p>Deze boerderij stond dicht bij den weg, maar daarachter strekte zich een schier onafzienbaar -weiland uit, waarop vee graasde, en waarop eenige zeer groote schuren stonden. -</p> -<p>Niet zoodra had de bestuurder een en ander opgemerkt of hij liet de machine als het -ware omlaag duikelen, en liet haar daarop in een koenen spiraal met afgezetten motor -dalen, waarop het vliegtuig zich, alsof het een levend wezen, een reusachtige libel -was, op het nog schrale gras van de weide neerzetten. -</p> -<p>Verschrikt sprongen eenige kalveren onder het maken van dwaze sprongen, uiteen, en -een aantal weinig dappere koeien gingen haastig op den loop, onder luid geloei en -terwijl zij driftig met hun staart zwaaiden, hunne wijze, om hun misnoegen over deze -onverwachtsche stoornis kenbaar te maken. -</p> -<p>De landing had plaats gehad op nauwelijks honderd passen van de groote boerenhofstede, -en dadelijk kwam er een gansche zwerm menschen uit dit huis te voorschijn, aangevoerd -door een jong meisje, wier goudblond haar in twee lange vlechten achter haar aan golfden, -die waarschijnlijk aan een ongeluk hadden gedacht. -</p> -<p>Intusschen waren de luchtreizigers uitgestapt. -</p> -<p>Zij bleken drie in getal te zijn, en waren in dikke pelsen gehuld, waarvan zij zich -juist ontdeden, toen het groepje menschen de machine omringden, en de drie mannen -verbaasd en ook wel wat verschrikt aanstaarden. -</p> -<p>„Kunnen wij u van dienst zijn, mijnheer?” vroeg het jonge meisje, dat naar voren was -getreden, en terwijl zij zich wendde tot een van de luchtvaarders, een rijzig, krachtig -gebouwd man, van wiens gelaat thans nog weinig te zien was, door den geweldigen bril -voorzien van dikke glazen, welke met bont omzoomd waren en het gelaat voor een groot -deel verborgen. -</p> -<p>De aangesprokene nam zijn bril af, ontknoopte het <span class="pageNum" id="pb3">[<a href="#pb3">3</a>]</span>riempje van den bril, nam hem af en vertoonde nu een fijnbesneden, krachtig geteekend -gelaat, waarin twee grijze oogen met doordringenden, stoutmoedigen blik schitterden. -</p> -<p>Hij keek het bevallige jonge meisje even aan en gaf toen ten antwoord: „Gij drijft -de vergevensgezindheid ten top, Miss! Wij komen hier ongevraagd op uw weiland neerstrijken, -wij maken uw koeien aan het schrikken, en gij vraagt, waarmee gij ons van dienst kunt -zijn!” -</p> -<p>„O, het heeft niets te beteekenen!” riep het jonge meisje met een vroolijk lachje -uit. „Zij zullen wel spoedig weer van den schrik bekomen zijn en aan het gras valt -niets te bederven. Wij dachten eigenlijk dat er een ongeluk met de machine gebeurde, -omdat zij zoo snel en onverwachts daalde. Er is toch niets aan gebroken?” -</p> -<p>„Neen, Miss!” antwoordde de ander glimlachend. „Er is niets gebroken en toch zou ik -u gaarne om uw toestemming willen verzoeken, mijn machine hier ergens te mogen laten, -want ik veronderstel, dat ik het voorrecht heb het woord te richten tot de lieftallige -dochter van den eigenaar of den pachter van gindsche hoeve?” -</p> -<p>„Ja, mijnheer, ik ben Mary Cooper, en mijn vader is de eigenaar van de hoeve daarginds; -alles wat gij hier in het rond ziet, behoort hem toe. En wat het bewaren van uw vliegmachine -betreft, ik denk wel, dat dat zal gaan, want ik zie, dat zij niet heel groot is, en -er staat wel hier of daar een schuur ledig.” -</p> -<p>„Dat gebouwtje behoeft zelfs niet groot te zijn, Miss Cooper, want als het noodig -is, kan ik zeer gemakkelijk de vleugels van het toestel verwijderen, zoodat ik aan -een groote auto-garage reeds genoeg zou hebben. Ik behoef u zeker niet te zeggen, -dat ik gaarne bereid ben uw vader schadeloos te stellen voor de moeite, welke ik hem -veroorzaak.” -</p> -<p>„Daar spreken wij later wel over, mijnheer.…?” -</p> -<p>Het meisje voltooide den zin niet, maar keek den luchtreiziger vragend aan. -</p> -<p>„Ik ben graaf Palmhurst, Miss!” antwoordde deze. „Ik vertoef sedert eenige maanden -in Amerika, ik wil er meer van zien, dan met een auto of met een trein mogelijk is, -en daarom heb ik mij mijn vliegmachine laten toezenden, en nu toer ik hier maar wat -boven uw schoon land rond. Thans echter roepen mij ernstige zaken naar New-York, en -daar ik mijn vliegmachine steeds bij de hand wil hebben, zocht ik naar een goede gelegenheid -in de buurt van de stad, om haar onder dak te brengen.” -</p> -<p>„Dan behoeft gij u niet verder bezorgd te maken, graaf,” hernam Mary Cooper. „Gij -kunt uw toestel gerust bij ons laten, het zal hier even veilig zijn als alles wat -onszelf toebehoort.” -</p> -<p>„Dan blijft mij niets anders over, Miss, dan u dank te zeggen voor uw bereidwilligheid, -natuurlijk vooropgesteld, dat uw vader instemt met hetgeen gij ons beloofd hebt.” -</p> -<p>„O, vader wil alles wat ik wil,” hernam het meisje met een guitig lachje. -</p> -<p>„Dan is alles in de beste orde, Miss, en ik heb niets anders te doen, dan u te vragen, -hoe de badplaats heet, op een kwartier afstands ongeveer van hier gelegen.” -</p> -<p>„Wel, graaf, dat is Cedar Creek, des zomers een van de meest bezochte badplaatsen -ten Zuiden van New-York. Met den electrischen trein kunt gij de stad in ongeveer een -uur tijds bereiken. En nu zullen wij eerst uw machine eens veilig gaan opbergen, als -gij het goed vindt. Komt mannen, helpt eens een handje!” -</p> -<p>Dit laatste werd gezegd tot een dozijn veldarbeiders, die eveneens nieuwsgierig waren -komen toeloopen. -</p> -<p>En nu zette de stoet zich in beweging. -</p> -<p>Vooraan liep het jonge meisje met de handen op den rug en opziende naar den Engelschen -graaf, die kalm naast haar stapte, een sigaret rookend, en zijn muts in de handen, -zoodat de wind met zijn haren stoeide, die aan de slapen heel even begonnen te grijzen. -</p> -<p>Daarna kwamen eenige dienstboden en vervolgens de vliegmachine, geduwd en getrokken -door een half dozijn veldarbeiders, onder de aanwijzingen van een van de drie luchtvaarders, -een herculisch gebouwd man, die er uitzag, alsof hij in staat was het vliegtuig desnoods -geheel alleen voort te duwen. -</p> -<p>Tien minuten later was het toestel veilig ondergebracht in een soort bergloods, voorzien -van dubbele deuren, waarin het juist bleek te passen, maar niet dan nadat men er de -vleugels van had losgemaakt en tegen de zijwanden had geplaatst. -</p> -<p>Graaf Palmhurst klom vervolgens op de machine, scheen iets te verrichten, waarbij -hij een Engelschen <span class="pageNum" id="pb4">[<a href="#pb4">4</a>]</span>sleutel en een schroevedraaier noodig had, klauterde toen weer naar beneden en wendde -zich toen tot het jonge meisje met de opmerking: -</p> -<p>„Nu heb ik u niets anders meer te vragen, Miss, dan verlof om ons in deze loods even -te mogen verkleeden, met de kleeren, die ik aan boord heb, en u dank te zeggen voor -uw bereidwilligheid, om mijn machine te bewaren.” -</p> -<p>„Dat verlof is u toegestaan, graaf,” riep Mary Cooper uit, terwijl zij hem de kleine -gebruinde hand toestak om vervolgens weg te snellen, nadat zij aan den luchtvaarder -den sleutel van de loods had overhandigd. -</p> -<p>Deze wachtte tot er niemand in de omgeving meer te zien was, keek toen den reus en -zijn derden metgezel, een jonge man met een vroolijk rond gelaat en blauwe oogen met -een zonderlingen glimlach aan en zeide: -</p> -<p>„Daar zijn wij!” -</p> -<p>„Ja, op vijftig kilometer afstand van New-York, nadat wij tien uren geleden bij Londen -opstegen,” antwoordde de jonge man. „En waarvoor dit alles? Om niets, wij kwamen juist -een half uur te laat en op dit oogenblik heeft je doodsvijand, Irwin Stanley, de meester -van het Genootschap van den Gouden Sleutel, zich al opgelost in de misdadigerswereld -van New-York.” -</p> -<p>John Raffles, want graaf Palmhurst was inderdaad niemand anders dan de befaamde Gentleman-Inbreker, -antwoordde niet aanstonds, maar stond in diep gepeins verzonken, terwijl hij zich -langzaam van zijn zwaren pelsjekker ontdeed. -</p> -<p>Toen zeide hij: -</p> -<p>„Het is waar, onze overtocht is in zooverre vruchteloos geweest, dat wij juist New-York -bereikten, toen het kleine stoombootje de reizigers van de Mauritania van Ellis Island -naar New-York overbracht, van hetzelfde schip, waarmede die schurk van een Stanley -de vlucht nam, juist toen wij op het punt stonden, eindelijk de politie op het spoor -te brengen van den gevaarlijksten misdadiger, die er in vele tientallen jaren geleefd -heeft.” -</p> -<p>„Hij had allang aan den galg moeten bengelen, Mylord,” liet de zware stem zich hooren -van den reusachtigen metgezel van Raffles. -</p> -<p>„Ik ben het volmaakt met je eens, Henderson,” hernam Raffles droogjes. „En dat zou -hij ook al gedaan hebben, als men hem maar had kunnen vatten. Maar reeds vele weken -achtereen voer ik strijd met dezen man, met dien sluwen aanvoerder van de grootste -misdadigersorganisatie, welke ik ken en in dien betrekkelijk korten tijd is hij mij -reeds herhaalde malen ontsnapt.” -</p> -<p>„En daarbij heb jij zelf, Raffles, ettelijke malen in gevaar verkeerd, door den ellendeling -te worden vermoord, en alles wel beschouwd, heb je het slechts aan Eleonora Manoury -te danken, dat je nu nog leeft.” -</p> -<p>„Dat zal ik ook nimmer vergeten, Charly, wees daar maar zeker van,” hernam Raffles -kortaf. -</p> -<p>„Dat heb je immers al getoond, door ook haar eenige malen te ontrukken aan de wraakzucht -van den man, die haar in het verderf had gestort, en haar tot een misdadigster had -gemaakt,” hernam Charly Brand, de trouwe metgezel van den Grooten Onbekende, en die -hem ook thans hierheen vergezeld had om deel te nemen aan de jacht op Irwin Stanley, -den vierden meester van het Genootschap van den Gouden Sleutel, welks drie vorige -aanvoerders allen door toedoen van John Raffles hun leven van misdaad en moord met -den dood hadden geboet. -</p> -<p>In een lange reeks gevaarvolle avonturen had Raffles zich met dezen nieuwen tegenstander -gemeten, en het was al heel spoedig gebleken, dat de Gentleman-Dief en Irwin Stanley -wat sluwheid en dapperheid betreft aan elkander gewaagd waren. -</p> -<p>Maar een ding had Raffles op zijn vreeselijken vijand voor, van Irwin Stanley was -de identiteit bekend, zijn signalement was thans over de geheele wereld verspreid, -en van zijn vermommingskunst had Raffles geen grooten dunk, terwijl hijzelf voor zijn -vijand een raadselachtig wezen moest zijn, van wiens waren naam of verblijfplaats -Stanley niets kon weten. -</p> -<p>Raffles had ten slotte de voormalige minnares van Stanley aan diens invloed weten -te onttrekken, en deze vrouw was het geweest, die hem had medegedeeld, dat Stanley -naar Amerika de wijk had genomen, om zich aan de wrekende hand van de Engelsche justitie -te onttrekken en zich te voegen bij zijn makkers in Amerika, waar het zeker lang niet -zoo gemakkelijk zou zijn, hem terug te vinden. -</p> -<p>Helaas had de jonge, ongelukkige vrouw Raffles deze mededeeling pas kunnen doen, nadat -er reeds <span class="pageNum" id="pb5">[<a href="#pb5">5</a>]</span>zes dagen verstreken waren sedert het vertrek van de Mauritania, met welk vaartuig -de meester naar New-York was vertrokken, en hoewel Raffles zich gehaast had de politie -te waarschuwen, die draadloos verbinding had trachten te krijgen met de Mauritania, -was hij er op deze wijze niet in kunnen slagen den misdadiger onschadelijk te maken, -daar op de een of andere geheimzinnige wijze de draadlooze aansluiting verbroken was, -en er bleef nu niets anders over, dan in allerijl met de wonderbaarlijke vliegmachine, -die aan het schrandere brein van Raffles ontsproten was, de Mauritania na te gaan. -</p> -<p>Wij zagen reeds met welken uitslag, de vliegmachine bereikte New-York een uur te laat, -juist toen de reizigers aan wal werden gebracht. -<span class="pageNum" id="pb6">[<a href="#pb6">6</a>]</span></p> -</div> -</div> -<div id="ch2" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch2.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<h2 class="label">HOOFDSTUK II.</h2> -<h2 class="main">De jacht neemt een aanvang.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">Ongeveer een half uur nadat de vliegmachine op het weiland was neergestreken, verlieten -John Raffles, Charly Brand en James Henderson, de trouwe chauffeur, een man van ontzaglijke -lichaamskracht, de loods, waar de vliegmachine was ondergebracht, en waarvan Raffles -de deur zorgvuldig sloot. -</p> -<p>De drie mannen hadden hun zware vliegkleederen verwisseld tegen andere kleedingstukken, -en de gewaande graaf Palmhurst zag er nu ook inderdaad uit als een Engelsche graaf, -die over een zeer groot vermogen te beschikken heeft en die in gezelschap van zijn -secretaris en zijn bediende voor zijn genoegen reist. -</p> -<p>Henderson droeg een groot valies, de secretaris droeg een kleiner en mijnheer de graaf -droeg natuurlijk in het geheel niets. -</p> -<p>Het drietal bereikte spoedig den breeden straatweg, die naar Cedar Creek voerde, en -besteeg daar een van de electrische treinen, die meestal uit twee motorwagens bestaan, -en die thans om het half uur reden, ofschoon zij in den drukken seizoentijd iedere -vijf minuten van en naar New-York zouden vertrekken. -</p> -<p>Een uur later hadden zij de wereldstad bereikt, en voor het station namen zij een -huurauto, die hen naar het Astor-Hotel bracht. -</p> -<p>Het reisseizoen zou pas over een maand aanbreken, en zoo viel het hen niet al te moeilijk -een paar vertrekken op de eerste verdieping van het geweldig groote, weelderig ingerichte -hotel te krijgen. -</p> -<p>Het liep reeds naar dinertijd, en een half uur later zaten Raffles en Charly tegenover -elkaar in de groote eetzaal aan een tafeltje voor twee personen. -</p> -<p>Nadat de kelner, die de bestelling had opgenomen, zich weder verwijderd had, begon -Raffles: -</p> -<p>„Ik behoef je natuurlijk niet te zeggen, Charly, dat ik er niet aan denk, aanstonds -weder rechtsomkeert te maken, zonder zelfs een poging te hebben gedaan, het spoor -te hervinden van den man, die mij naar het leven staat, die zeker geen seconde zou -aarzelen, mij te dooden, als hij er slechts de gelegenheid toe had, en overtuigd was, -dat hij John Raffles weer in handen had gekregen.” -</p> -<p>„Ik begrijp, wat je bezielt, Raffles, en toch moet ik vreezen, dat het onmogelijk -zal blijken, Stanley in deze wereldstad terug te vinden.” -</p> -<p>„Niets is onmogelijk, Charly, voor den man, die bezield is met een vasten wil om het -doel te bereiken, dat hij zich gesteld heeft,” hernam Raffles en zijn grijze oogen -schitterden. „Je kunt het toch niet vergeten zijn, dat het mij hier ongeveer een jaar -geleden, in dezelfde stad gelukt is, het raadsel op te lossen van Moloch, den aanvoerder -van de bende van het Kwade Oog. De politie zat toen met de handen in het haar, zooals -je je wel zult herinneren, niemand had er het flauwste begrip van, wie die geheimzinnige -Moloch toch wel kon zijn, en niettemin hebben wij het ontdekt.” -</p> -<p>„Jij, Raffles, jij alleen,” weerde Charly af. „Wij waren slechts je gewillige werktuigen, -Henderson en ik, maar jij was het denkende hoofd, jij was de man, die tenslotte den -Moloch ontmaskerde, de geheele deftige wereld van New-York versteld deed staan, toen -je onomstootelijk bewees, dat niemand anders dan de neef van den staalkoning Peter -Vandijke de langgezochte aanvoerder was, en ten slotte de bende van het Kwade Oog -vernietigd hebt.” -</p> -<p>„Wat dit laatste betreft, Charly, neen, ik vrees dat dit niet zoo is. Hoe zou men -ook een bende kunnen vernietigen, wanneer men niet alle leden <span class="pageNum" id="pb7">[<a href="#pb7">7</a>]</span>voor hun leven in de gevangenis opsluit, of hen opknoopt, of op den electrischen stoel -zet? Al waren er maar twee over gebleven, dan zouden die voldoende zijn geweest, om -de kern te vormen van een nieuwe bende misdadigers, die al heel snel in macht zou -zijn toegenomen. Het is je natuurlijk evenmin als mij ontgaan, dat in de laatste weken -tot zelfs de Europeesche bladen weder volstaan met berichten omtrent tallooze misdaden, -die hier te New-York op klaarlichten dag soms worden bedreven, en die voor het meerendeel -met moord gepaard gaan. Welnu, ik voor mij ben er vast van overtuigde, dat hier opnieuw -een duistere macht aan het werk is, die al die misdaden bestuurt.” -</p> -<p>„Geloof je waarlijk?” riep Charly verschrikt uit. -</p> -<p>„Ik ben er vast van overtuigd.” -</p> -<p>„Maar ik heb toch nergens gelezen, dat de bedrijvers van die misdaden als het ware -hun visitekaartje achter laten in den vorm van een papiertje, waarop het Kwade Oog -stond afgebeeld, of dat zij hun slachtoffers van te voren waarschuwden, door middel -van briefjes, die met zoo’n zelfde embleem waren onderteekend.” -</p> -<p>„Ik zeg niet, dat het juist het Kwade Oog moet zijn, er is misschien wel een nieuwe -misdadigersorganisatie in het leven geroepen. Zij werkt trouwens blijkbaar nog niet -lang, en niemand kan zeggen of die nieuwe bende niet even krachtig zal worden, als -diegene, welke wij hier met zulk een succes bestreden hebben. Hoe het ook zij, wij -zijn hier nu eenmaal, en ik zal niet rusten, voor ik eenig spoor van dien bandiet -terug heb gevonden.” -</p> -<p>„Het zal moeilijk zijn, Raffles, wij zijn hier niet in Londen, en wij hebben hier -lang niet zooveel gemakkelijke gelegenheden om ons te vermommen, zonder dat het gemerkt -wordt.” -</p> -<p>„Dat zal je wel meevallen, Charly,” hernam Raffles glimlachend. „Onder in de vliegmachine -heb ik onlangs door Henderson een geheime bergplaats laten vervaardigen, en deze bevat -op het oogenblik voor elk van ons een drietal vermommingen, kleederen, pruiken en -baarden. Ik erken, dat het niet veel is, maar het is toch misschien voldoende om ons -van dienst te kunnen zijn.” -</p> -<p>„Maar dan zouden wij telkens naar de vliegmachine moeten terugkeeren,” riep Charly -uit. -</p> -<p>„Niet noodig, Henderson draagt al die dingen in zijn geweldig groot valies bij zich.” -</p> -<p>„Wanneer wil je met je onderzoek beginnen?” -</p> -<p>„Zoo spoedig mogelijk, van avond nog.” -</p> -<p>„Maar wij hebben in ’t geheel geen aanknoopingspunten, Raffles,” vervolgde Charly -Brand. „Wij tasten als het ware in het duister en ik voor mij kan volstrekt niet inzien, -hoe wij er in deze reusachtige stad in moeten slagen, het spoor van Stanley te hervinden.” -</p> -<p>„Als wij geen aanknoopingspunten hebben, Charly,” hernam Raffles bedaard, „dan zullen -wij ze maken. Je zult je wel herinneren, dat eenige jaren geleden professor Shydrift, -die toen de meester was van het Genootschap van den Gouden Sleutel, een zeer handig -middel toepaste, om te ontdekken, wie toch wel die lang gezochte Raffles, de Gentleman-Inbreker -kon zijn. Hij liet berichten publiceeren omtrent een schatrijken vreemdeling, voorzien -van ettelijke juweelen, die te Londen zou komen, in de verwachting, dat Raffles zeker -niet zou nalaten, zijn krachten te beproeven op de brandkast van dien veel te rijken -sinjeur, en daarin had hij goed gezien, want gezegde Raffles liep blindelings in den -val, dien men zoo handig voor hem had opgezet. De rijkaard was een medeplichtige van -de bende, en het scheelde toen maar een haar, of er was voor goed een einde gemaakt -aan mijn avontuurlijke loopbaan. Welnu, niets belet ons, iets dergelijks hier toe -te passen, rekening houdende met de veranderde omstandigheden.” -</p> -<p>„Het idee is in beginsel niet kwaad, ik begrijp alleen maar niet, hoe het in de praktijk -kan worden toegepast.” -</p> -<p>„Dat is het geringste bezwaar. Er zijn middelen in overvloed, Stanley, of in ieder -geval een zijner trawanten hier op ons spoor te brengen, maar daarbij zullen wij niettemin -aan de winnende hand zijn, daar wij hen lokken en hun bewegingen kunnen volgen.” -</p> -<p>„Denk je, dat Stanley hier in dien korten tijd reeds aansluiting gevonden kan hebben -bij de misdadigers, die thans New-York onveilig maken?” -</p> -<p>„Thans wellicht nog niet, maar het zal toch zeker niet langer duren dan een paar dagen -op zijn hoogst. De schurken hebben een geheim middel, om met elkander in verbinding -te komen, nu eens is het een advertentie, die er op het oog heel onschuldig <span class="pageNum" id="pb8">[<a href="#pb8">8</a>]</span>uitziet, en niemands aandacht in het bijzonder zou trekken, dan weer is het een vliegmachine, -door een lid van de bende bestuurd, die voor buitenstaanders onbegrijpelijke rookseinen -geeft, die mijlen in het rond zijn waar te nemen, of ook wel worden er des nachts, -op een vooruit afgesproken plaats vuurpijlen van verschillende kleur afgestoken, die -allen hun beteekenis hebben.” -</p> -<p>„Indien de politie hier er in zou slagen, Stanley in handen te krijgen, zou de Amerikaansche -regeering hem dan uitleveren?” -</p> -<p>„Ja, want de delicten, waaraan die ellendeling schuldig staat, roof verzwaard door -moord, laten uitlevering toe, volgens de nieuwe tractaten tusschen Engeland en Amerika -gesloten.” -</p> -<p>„En denk je dat Stanley voor die misdaden zou worden gehangen?” -</p> -<p>„Zonder den minsten twijfel,” antwoordde Raffles, „tenminste, wanneer de bewijzen -afdoende zijn, en daarvoor zal de politie in Londen wel zorgen.” -</p> -<p>„Dan hoop ik alleen maar, dat de politie hier er wat haast achter zet,” hernam Charly -droogjes. -</p> -<p>„Daarvoor zou het in de eerste plaats noodig zijn, dat zij weet, dat Stanley zich -hier bevindt,” kwam Raffles glimlachend. -</p> -<p>„Maar dat weet zij nu reeds,” kwam Charly. „Jij hebt zelf daarvoor gezorgd.” -</p> -<p>„Op welke wijze dan, als ik vragen mag?” -</p> -<p>„Maar jij hebt immers de politie te Londen telefonisch op de hoogte gesteld van de -vlucht van Stanley en zelfs den naam van het schip genoemd, waarmede hij vertrokken -was, vijf dagen tevoren.” -</p> -<p>„Je hebt gelijk, Charly, dat vergat ik. Weliswaar was die telefonische mededeeling -anoniem, en de politie behoefde er niet veel geloof aan te hechten, maar het feit, -dat de draadlooze verbinding tusschen Londen en het schip verbroken was, moet haar -toch tot nadenken hebben gebracht, om er nog van te zwijgen, dat ieder spoor van den -schurk te Londen totaal schijnt te zijn uitgewischt.” -</p> -<p>Op dit oogenblik kwam de kelner aandragen met het bestelde en de vrienden waren dus -genoodzaakt, het onderwerp van hun gesprek te wijzigen. -</p> -<p>Maar tegen het einde van het diner vroeg Charly zacht: -</p> -<p>„Denk je in dit hotel te blijven?” -</p> -<p>„Vooreerst denk ik niet aan verhuizen. Waartoe ook? Wij zijn hier volkomen veilig, -en Stanley kan onmogelijk eenig vermoeden van onze aanwezigheid in New-York hebben. -Dat is voor ons een groot voordeel, zooals je wel zult inzien. Mochten de omstandigheden -het echter noodzakelijk maken, dan belet niets ons, elders een onderdak te gaan zoeken.” -</p> -<p>„En vanavond?” -</p> -<p>„Vanavond, Charly, zullen wij onzen val opzetten,” antwoordde Raffles, terwijl hij -zich achterover in zijn stoel liet vallen, en een sigaret uit zijn gouden koker te -voorschijn haalde. -</p> -<p>Na haar te hebben aangestoken en vol welbehagen een dikke rookwolk te hebben uitgeblazen, -hernam hij: -</p> -<p><span class="corr" id="xd31e251" title="Bron: ,">„</span>Ik geloof, dat ik het middel reeds gevonden heb.” -</p> -<p>„Ik ben benieuwd om het te vernemen.” -</p> -<p>„Wie ter wereld denk je wel, dat Stanley het meest zal haten, op mij na?” -</p> -<p>Charly dacht een oogenblik na en antwoordde toen: -</p> -<p>„Ik zou bijna zeggen, dat het de vrouw moet zijn, die zijn <span class="corr" id="xd31e259" title="Bron: minares">minnares</span> is geweest, en die zich aan zijn invloed heeft onttrokken, terwijl het voor hem duidelijk -moest zijn, dat zij niet zal aarzelen, gebruik te maken van haar kennis van zijn geheele -verleden, om hem in het verderf te storten.” -</p> -<p>„Zoo is het, Charly. Wanneer die man eenmaal voor den rechter moet verschijnen, dan -zou, zelfs als de andere bewijzen onvoldoende waren, de getuigenis van Eleonora Manoury -toereikend zijn om hem aan de galg te brengen. Bedenk voorts, dat zij het was, die -mij gered heeft, toen ik in zijn huis een eerlijk tweegevecht met hem had aangebonden, -en hij mij verraderlijk wilde vermoorden, wat er niet toe zal bijdragen, hem zachtzinniger -jegens de ongelukkige vrouw te stemmen, die eenigen tijd onder den invloed van dien -man heeft verkeerd.” -</p> -<p>„Dat alles is waar, Raffles, maar ik begrijp niet waar je heen wilt, want op dit oogenblik -kan Stanley niet anders gelooven, of Eleonora is dood. Jij hebt haar, toen zij in -de ziekenzaal van de gevangenis te Londen lag, een middel toegediend, waardoor zij -in een toestand geraakte, zoo zeer gelijkend op den dood, dat de autoriteiten haar -ook als dood beschouwden.” -</p> -<p>„Ja, Charly, ik ben een ezel geweest, want terwijl ik meende, dat men haar naar het -kerkhof zou brengen, <span class="pageNum" id="pb9">[<a href="#pb9">9</a>]</span>vanwaar het ons gemakkelijk zou zijn gevallen haar te bevrijden en tot het leven terug -te brengen, zoodra de lucht zuiver was, droegen zij haar naar de snijkamer van de -universiteit, teneinde daar het merkwaardige geval te onderzoeken, hetgeen slechts -zou gaan, wanneer men het lijk opende. Gelukkig zijn wij toen juist bijtijds gekomen, -om te beletten, dat die zotte professor met zijn ontleedmes aan het werk toog, en -wij hebben Eleonora kunnen bevrijden, toen onze man klaar stond zijn krachten op het -als dood neerliggende lichaam te beproeven.” -</p> -<p>„Met dat al, Raffles, gelooft Stanley toch, dat zij dood is.” -</p> -<p>„Dat kan hij niet langer gelooven, Charly, dan slechts een paar dagen. Je hebt natuurlijk -wel eens gehoord van een instelling, die telegraaf heet, en het moet je duidelijk -zijn, dat alle nieuwsagentschappen in Londen zich zullen beijveren, het bericht van -dien zonderlingen roof van een lijk uit de snijkamer van de universiteit, waarbij -de ontvoerders met bommen en revolvers werkten, over te seinen.” -</p> -<p>„Welnu?” -</p> -<p>„Welnu, de naam van de zoogenaamde doode was bekend, en men weet waarschijnlijk reeds -nu te New-York, dat die drie onbekend gebleven mannen een misdadigster ontvoerd hebben, -Eleonora Manoury geheeten. Maar wat mijn doodsvijand dan ook moge zijn, een domkop -is hij zeker niet. Het moet voor hem aanstonds duidelijk zijn, wie de zoogenaamde -lijkenroovers waren, en hij begrijpt natuurlijk wel, dat John Raffles krankzinnig -zou moeten zijn, wanneer hij zich al die moeite gaf, zijn leven in de waagschaal te -stellen, om een lijk te rooven; hij moet inzien, dat de vrouw slechts schijndood was -en dat John Raffles de man geweest moet zijn, die haar in dien toestand bracht. -</p> -<p><span class="corr" id="xd31e274" title="Niet in bron">„</span>Kun je die redeneering volgen?” -</p> -<p>„Ik volg haar, Raffles, en ik kan haar volkomen billijken,” antwoordde Charly. „Je -hebt gelijk, het zou eenvoudig nonsens en tijdverlies beteekend hebben, een doode -vrouw te redden.” -</p> -<p>„Tenzij Stanley mocht denken, dat ik er bepaald op stond, Eleonora Manoury een Christelijke -begrafenis te verschaffen, maar wij zullen nu maar niet aannemen, dat hij plotseling -kindsch is geworden. Welnu, Charly, van het oogenblik af, dat Stanley vermoedt of -weet dat Eleonora Manoury niet dood is, moet hij haar boven alles vreezen, meer nog -dan Raffles. Welk een indruk zou het dus, denk je op dien man maken, wanneer hij plotseling -moest vernemen, dat Eleonora Manoury hier was?” -</p> -<p>Charly liet zich achterover in zijn stoel vallen, en keek Raffles met wijdgeopende -oogen aan, terwijl hij stotterde: -</p> -<p>„Hier? Daar is immers geen sprake van! Hoe kan hij gelooven, dat zij hier is?” -</p> -<p>„Wel, hij zou het bijvoorbeeld in een krant kunnen lezen,” hernam Raffles bedaard. -</p> -<p>„In een krant? Maar mijn hemel, welk blad zou dat kunnen melden, als er geen woord -van waar is?” riep Charly in de hoogste verbazing uit. -</p> -<p>„O, wij zijn hier in Amerika—en de Amerikaansche pers is in haar eerste leugen stellig -niet gestikt,” antwoordde Raffles <span class="corr" id="xd31e285" title="Bron: lang">langs</span> zijn neus weg. „Maar komaan, laten wij hier niet langer blijven, ik zal je spoedig -genoeg mijn bedoeling hebben duidelijk gemaakt.” -</p> -<p>En Raffles wenkte den kelner, betaalde den man, liet zich hoed en jas brengen, en -maakte zich gereed om het hotel te verlaten. -</p> -<p>En Charly volgde hem, maar wat Raffles eigenlijk wilde doen, daarvan begreep hij volstrekt -niets. -<span class="pageNum" id="pb10">[<a href="#pb10">10</a>]</span></p> -</div> -</div> -<div id="ch3" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch3.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<h2 class="label">HOOFDSTUK III.</h2> -<h2 class="main">Hoe de val werd opgezet.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">In de ruime vestibule van het groote hotel stond Raffles een oogenblik en raadpleegde -zijn horloge. -</p> -<p>Het was bijna negen uur. -</p> -<p>Raffles bromde iets voor zich heen, scheen een oogenblik na te denken, en zeide toen: -</p> -<p>„Ik geloof, dat jij zeer sterk bent, Charly, op het gebied van de journalistiek, nietwaar?” -</p> -<p>„Dat is te zeggen,” stamelde Charly, verrast door het onverwachte van deze vraag, -„ik kan mij niet herinneren, dat ik ooit een woord in een blad geschreven heb, behalve -een jaar of tien geleden, toen ik eens een ingezonden stukje aan de „Times” heb gezonden, -naar ik meen in verband met de nieuwe Zondagswet, ik kende je toen nog niet.” -</p> -<p>„Je schijnt de bedoeling van mijn vraag verkeerd te hebben begrepen. Misschien heb -ik haar ook niet duidelijk gesteld. Ik wilde alleen maar weten of je op de hoogte -bent van het verschijnen van de groote bladen in de verschillende landen der wereld.” -</p> -<p>„Nu, dat is wel wat veel gevergd,” antwoordde Charly lachend. „Maar ik mag toch wel -zeggen, dat ik het van de meeste landen wel weet.” -</p> -<p>„Van de Vereenigde Staten bijvoorbeeld?” -</p> -<p>„Ja, ook van Amerika. De gewone dagbladen verschijnen hier voor de overgroote meerderheid -uitsluitend als ochtendbladen. Er zijn er slechts zeer weinig, die een ochtend en -een avondeditie hebben, en dan zijn er ook nog een paar, die alleen des avonds verschijnen.” -</p> -<p>„Dat is dus ongeveer zooals bij ons,” hernam Raffles peinzend. „Gaat die verhouding -hier ook in New-York op?” -</p> -<p>„Ja, er komen hier in het geheel ongeveer tachtig dagbladen uit. Daarvan zijn twee -en zeventig ochtendbladen, vijf bladen die ’s ochtends en ’s avonds uitkomen en drie -alleen des avonds verschijnen.” -</p> -<p>„Dat is jammer,” mompelde Raffles. „Het was voor mijn plannen gemakkelijker geweest.… -enfin, men moet roeien met de riemen, die men heeft. Hoe laat verschijnen die avondbladen -ongeveer?” -</p> -<p>„Ze zijn reeds om half vijf aan de verschillende stations te krijgen.” -</p> -<p>„Hier bestaat natuurlijk ook het instituut van de extra-editie?” -</p> -<p>„Zeker, maar die verschijnen alleen als het hoogst gewichtige zaken betreft, een moordaanslag -op den president, den dood van een invloedrijk monarch, of van een groot Amerikaansch -staatsman, een spoorwegongeluk met minstens veertig dooden, een noodlottige aardbeving, -of iets dergelijks.” -</p> -<p>Raffles scheen nog een oogenblik te aarzelen, en zeide toen: -</p> -<p>„Wel, dan komt er van werken van avond niet veel meer, dan zullen wij ons maar liever -terugtrekken naar een of ander variété-theater, de specialiteiten zijn in dit land -van den eersten rang, en wij zullen ons dan eenige uren kunnen amuseeren. Bovendien -zijn wij beiden vermoeid van de lange reis en een weinig rust zal ons goed doen.” -</p> -<p>En zoo lieten de beide vrienden een auto voorkomen, en zich naar het Olympic rijden, -waar dien avond juist een nieuw programma werd gespeeld. -</p> -<p>Wat Henderson betreft, hij slenterde wat rond door de schitterend verlichte straten, -staarde naar de ontzaglijke lichtreclames, die de oogen pijn deden door hun gloed, -maar verwijderde zich, op verlangen van Raffles, niet te ver van het hotel. -</p> -<p>De beide mannen keerden omstreeks elf uur in den avond weder naar hun hotel terug, -en begaven <span class="pageNum" id="pb11">[<a href="#pb11">11</a>]</span>zich ter ruste, om zich te herstellen van de vermoeienissen der lange en gevaarvolle -lucht reis. -</p> -<p>Den volgenden morgen echter stonden zij om acht uur weder op, namen een bad, kleedden -zich, ontbeten snel en lieten een huurauto voorkomen. -</p> -<p>Alvorens den chauffeur het adres op te geven, vroeg Raffles op zachten toon, zich -naar Charly voorover buigend, die reeds in de auto zat: -</p> -<p>„Hoe heet het blad ook weer?” -</p> -<p>„The Evening Press!” -</p> -<p>„Waar is het ergens?” -</p> -<p>„In de twee en twintigste straat, dicht bij de Broadway.” -</p> -<p>„Broadway, twee en twintigste straat,” riep Raffles den chauffeur toe, en daarop stapte -hij in en zette zich naast Charly neder. -</p> -<p>Een half uur later hield de auto stil op den hoek van de beroemde New-Yorksche winkelstraat -van de twee en twintigste straat. -</p> -<p>Raffles zond den chauffeur weg, na hem te hebben betaald, en de beide vrienden wandelden -de twee en twintigste straat verder in, tot zij een groot gebouw van grijzen steen -hadden bereikt, waarvan de groote deuren wagenwijd openstonden, en op welks plat dak -in reusachtige letters, die des avonds electrisch verlicht werden, het woord „Evening -Press” te lezen stond. -</p> -<p>Raffles stond even stil, en vroeg aan Charly: -</p> -<p>„Tot hoe laat kan men in deze stad en voor een avondblad als dit copie ter zetterij -geven?” -</p> -<p>„De vorm sluit meestal om half vier, zooals men dat noemt, maar het is mogelijk, in -de zoogenaamde „Stop Press” wat wij Inlandsch noemen, ook na dien tijd, zelfs nog -onder het afdrukken van de krant zeer kleine berichten te doen opnemen. Hiertoe bevindt -zich in de zinken rol, welke een geheele <span class="corr" id="xd31e335" title="Bron: kranten pagina">krantenpagina</span> bevat, een los stuk, wat de vakman „wit” noemt, en dat men er uit kan nemen, door -de pers een oogenblik te laten stilstaan, en dan kan men op dat gedeelte een klein -stukje zetsel met stalen klampen vastzetten, waarop men de pers opnieuw laat draaien, -maar nu vindt men in de plaats van het brok wit, een klein berichtje.” -</p> -<p>„Voor groote berichten is dus waarschijnlijk nooit plaats?” -</p> -<p>„Neen, het segment is nooit grooter dan een halve kolom, daar men anders moeite zou -hebben met het vastzetten.” -</p> -<p>„Ik dank je voor deze technische uiteenzetting, Charly, die mij van veel nut is. Wij -zullen dus goed doen, zoolang mogelijk te wachten, en ik weet daartoe geen betere -plek dan het restaurant daarginds, dat schuin tegenover het redactiebureau is gelegen.” -</p> -<p>De beide vrienden wachtten een oogenblik af, dat een verkeersagent de onophoudelijke -<span class="corr" id="xd31e343" title="Bron: fille">file</span> van voertuigen van allerlei aard een oogenblik liet stilhouden, om de zeer drukke -straat over te steken, waarop zij het restaurant binnen traden, waar zij een plaatsje -zochten dicht bij het raam van de lunchzaal op de eerste verdieping, vanwaar men een -voortreffelijk gezicht had op het grootste gedeelte van de drukke zijstraat, breeder -dan menig hoofdstraat eener Europeesche metropool, breeder dan het Strand, dan de -Friederichstrasse te Berlijn, dan de Rue Royale te Parijs. -</p> -<p>Het was nog zeer stil in het restaurant, wegens het vroege uur en er waren zoo goed -als geen bezoekers. -</p> -<p>Raffles knoopte een praatje aan met den kelner, een Italiaan, en het duurde niet lang -of hij had vernomen, dat vele journalisten van de „Evening Press” de gewoonte hadden -in dit restaurant te komen lunchen. -</p> -<p>Toen de kelner zich weder verwijderd had, zeide Charly, die nog altijd niet wist wat -Raffles voornemens was: -</p> -<p>„Ik mag gekielhaald worden, als ik begrijp, wat je eigenlijk van de „Evening Press” -wil!” -</p> -<p>„O, het is heel eenvoudig, Charly, zij moet een berichtje opnemen van mijn hand.” -</p> -<p>„Maar steek dan eenvoudig de straat over en bied het aan!” riep Charly verwonderd -uit. -</p> -<p>„Dat zou ik wel doen, mijn waarde, wanneer mijn bericht niet van bijzonderen aard -was,” hernam Raffles glimlachend. „Want zooveel weet ik ook wel van de Amerikaansche -bladen, dat zij, evenmin als eenig ander blad ter wereld, een bericht van een haar -geheel onbekend persoon zullen opnemen, zonder eerst een deugdelijke bevestiging ervan -te hebben verkregen. Men schrikt er hier al evenzeer voor terug, een bericht te plaatsen, -dat later moet worden herroepen, als in de oude wereld.” -<span class="pageNum" id="pb12">[<a href="#pb12">12</a>]</span></p> -<p>„Je bericht berust dus op fantasie?” -</p> -<p>„Het is van A tot Z gelogen,” antwoordde Raffles bedaard. -</p> -<p>„Maar dan zal het blad het nooit opnemen!” -</p> -<p>„Goedwillig waarschijnlijk niet, en daarom heb ik juist de medewerking noodig van -een der heeren redacteurs.” -</p> -<p>„Denk je dat je met domooren te doen hebt, Raffles, en dat je een man van de „Evening -Press” een leugenachtig bericht op de mouw kan spelden?” -</p> -<p>„Wacht eens even, mijn waarde, voor ons beiden is het leugenachtig, maar niets belet -een buitenstaander het voor de zuivere waarheid aan te nemen. Zeg mij eens, is de -„Evening Press” nog al op sensatie belust?” -</p> -<p>„Wat dat betreft, met de Globe mee spant het in dat opzicht wel ongeveer de kroon.” -</p> -<p>„Het kon niet mooier,” hernam Raffles. „Maar laten wij nu maar een kleine wandeling -maken, wanneer de heeren redacteuren hier toch komen lunchen, zal ik hen niet misloopen.” -</p> -<p>De beide vrienden dronken hun glas witten wijn leeg, stonden op, en daar zij zich -tamelijk dicht in de buurt van het Centrum Park bevonden, wandelden zij een paar uren -rond in dit schoonste park van New-York, gedeeltelijk met huizen bezet, en begaven -zich om twaalf uur weder naar het restaurant in de twee en twintigste straat. -</p> -<p>Zij hadden nauwelijks weder dicht bij een der ramen plaats genomen, of er verscheen -een troepje, voor het meerendeel nog jonge lieden, in de wijdgeopende deuren van het -redactiebureau, dat een gunstig oogenblik afwachtte en daarop haastig schuins de straat -overstak, in de richting van het restaurant. -</p> -<p>En het volgende oogenblik leek het wel, alsof alle huizen en wolkenkrabbers in de -straat letterlijk menschen uitbraakten, die bij honderden en duizenden de straat vulden, -als mieren dooreen krioelden en zich repten, alsof zij werden voortgezweept. -</p> -<p>Dat waren de tallooze winkeljuffrouwen, klerken, typistes en stenografen, dagbladredacteuren -en kantoorloopers, bureau-chefs en schrijvers, die klokslag half een bij duizenden -hunne kantoren verlieten, om in een der bars, restaurants of lunchrooms te gaan twaalfuren. -</p> -<p>Het was een merkwaardig gezicht, zooals daar eensklaps de straat als het ware volstroomde -met een menigte, die eenige minuten achtereen als zinneloos dooreenwemelde, en zich -daarop als bij tooverslag weder oploste, de verschillende eetgelegenheden hadden haar -opgeslokt. -</p> -<p>Het restaurant, waar Raffles en Charly hadden plaats genomen, werd bestormd door een -luidruchtige schaar jonge lieden van beiderlei geslacht, snaterend, lachend, verheugd, -dat zij gedurende ruim een uur aan de muffe lucht van het kantoor waren ontsnapt. -</p> -<p>In een oogwenk waren alle tafeltjes bezet, en de kelners liepen als hazen heen on -weer, voor zoover de jonge lieden zich niet zelf bedienden aan het buffet, en betaalden -met penningen van verschillende bedragen, welke zij zich aan de kas hadden verschaft. -</p> -<p>Niet ver van de beide vrienden had een half dozijn jonge mannen plaats genomen, wier -levendige gebaren aanstonds verrieden, dat zij tot het geslacht der reporters behoorden. -</p> -<p>Raffles had hen aanstonds herkend, het waren de redacteurs van de „Evening Press”. -</p> -<p>Hij beschouwde hen geruimen tijd, totdat Charly vroeg: -</p> -<p>„Wat zoek je eigenlijk?” -</p> -<p>„Ik zoek onder hen naar den mam, dien ik hebben moet. Ik bestudeer de gelaatstrekken, -laat mij nog een oogenblik begaan.” -</p> -<p>Na tien minuten scheen Raffles gevonden te hebben wat hij zocht, en hij bleef nu een -jongen man van een jaar of dertig in het oog houden, tamelijk opzichtig gekleed, met -glanzend zwart haar, zorgvuldig gescheiden, een bloem in het knoopsgat, en die de -eene sigaret na de andere rookte, zelfs onder het eten door. -</p> -<p>„Dien moet ik hebben,” zeide hij halfluid, „dien knaap daarginds met zijn grijs geruit -pak.” -</p> -<p>„Waarom juist hem?” vroeg Charly nieuwsgierig. -</p> -<p>„Zie je niet, dat hij versche zalm besteld heeft?” -</p> -<p>„Ja, dat zie ik, wat zou dat?” -</p> -<p>„Een journalist, Charly, die in dezen tijd van het jaar versche zalm eet, leeft boven -zijn stand, neem dat maar gerust van mij aan. Hij drinkt er bovendien witten wijn -bij, en die is in deze gelegenheid ook niet wat men goedkoop noemt. Is „Evening Press” -een eersterangs blad?” -<span class="pageNum" id="pb13">[<a href="#pb13">13</a>]</span></p> -<p>„Volstrekt niet. Het behoort tot de derderangs bladen, maar het wordt toch zeer veel -gelezen, vanwege de sensatieartikelen, waarin het blad een bolleboos is.” -</p> -<p>„De salarissen zullen er dus wel niet zoo heel erg hoog zijn?” -</p> -<p>„Goede Amerikaansche journalisten verdienen over het algemeen meer dan de Europeesche, -en de zeer goede kunnen gerust welgesteld worden genoemd, maar toch blijft er ook -voor de Amerikaansche krantenmenschen in dat opzicht nog heel wat te wenschen over.” -</p> -<p>„Dank je. Maar daar gaat onze man, hij mag mij niet ontsnappen, kom mee!” -</p> -</div> -</div> -<div id="ch4" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch4.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<h2 class="label">HOOFDSTUK IV.</h2> -<h2 class="main">Het bericht in de „Evening Press”.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">De jonge man in het grijs geruite costuum was opgestaan, had zijn hoed en regenjas -van den kapstok genomen, en wendde zich naar de deur, na zijn makkers vaarwel te hebben -toegewuifd, en Raffles hoorde hoe een hunner hem spottend achterna riep: -</p> -<p>„Durf je Irene niet te laten wachten, Jack?” -</p> -<p>De toegeroepene gaf geen antwoord, maar dreigde zijn <span class="corr" id="xd31e398" title="Bron: kamerad">kameraad</span> lachend met de vuist. -</p> -<p>Charly en Raffles waren snel opgestaan, en volgden nu den jongen man, zonder dat het -opzien baarde. -</p> -<p>Maar in de breede gang gekomen moesten zij zich nog al haasten, want ook de journalist -scheen gepresseerd te zijn, hij wilde zeker niet mankeeren aan de afspraak met de -jongedame, wier naam zooeven was uitgeroepen. -</p> -<p>Maar Raffles en Charly versnelden hun pas en juist in de vestibule van het restaurant -haalden zij den jongen man in. Raffles klopte hem op den schouder. -</p> -<p>„Neem mij niet kwalijk, mijnheer Jack, was het geloof ik, wanneer uw afspraak u niet -bepaald opeischt, zou ik gaarne een kort gesprek met u voeren.” -</p> -<p>De jonge man keek Raffles en Charly beurtelings verwonderd en ook wel wat ongeduldig -aan, en zeide toen: -</p> -<p>„Pardon, maar ik heb niet het genoegen u te kennen.” -</p> -<p>„Dan stellen wij u in de gelegenheid kennis met ons te maken, mijnheer Jack,” hernam -Raffles rustig. „Ik geloof, dat het u niet zal berouwen, een oogenblik naar mij te -luisteren.” -</p> -<p>Hij liet zijn stem dalen tot een zacht gefluister, en vervolgde: -</p> -<p>„Gij zult er toch zeker niets op tegen hebben, Uw blad een prachtige primeur te verschaffen, -die U zeker geen windeieren zal leggen?” -</p> -<p>De jeugdige Jack zou geen Amerikaansch journalist moeten zijn, als hij niet aanstonds -de ooren had gespitst. -<span class="pageNum" id="pb14">[<a href="#pb14">14</a>]</span></p> -<p>Hij keek Raffles even aandachtig aan, en zeide toen vastbesloten: -</p> -<p>„Ik ben tot uw dienst, mijnheer.” -</p> -<p>„En Miss Irene?” vroeg Raffles glimlachend. -</p> -<p>„Die kan wachten,” antwoordde de jonge man schouderophalend. „Mijn blad gaat altijd -voor.” -</p> -<p>„Zoo mag ik het hooren, mijnheer.… mijnheer.… -</p> -<p>„Mijn naam is Jack Flinton,” zeide de jonge man. -</p> -<p>„Nu dan, mijnheer Flinton, wij zouden u gaarne uitnoodigen, ergens een rustig plekje -op te zoeken, het is namelijk volstrekt niet noodig, dat derden hooren, wat ik u heb -mee te deelen.” -</p> -<p>„Het is dus van veel gewicht?” vroeg Flinton, wiens belangstelling was gewekt. -</p> -<p>„Van zeer veel gewicht, vooral voor u.” -</p> -<p>„Wees dan zoo goed mij te volgen, ik weet in een der dwarsstraten een eenvoudig wijnhuis, -waar men mij goed kent en waar men mij gaarne een vertrek ter beschikking zal stellen, -waar wij ongestoord kunnen spreken.” -</p> -<p>„Wij volgen u, mijnheer Flinton.” -</p> -<p>De drie heeren begaven zich op weg, en toen zij tien minuten later een klein, door -een Italiaan gedreven wijnhuis bereikten, had nog geen hunner een woord gesproken. -</p> -<p>Flinton wisselde eenige woorden met den eigenaar, die er uitzag als een ware Rinaldo -Rinaldini, met zijn gitzwarte oogen en zijn verwarden zwarten baard, en wenkte daarop -Raffles en Charly, waarop zij aan het einde van de gelagkamer een trap van slechts -weinige treden bestegen, die naar een klein opkamertje bleek te voeren, dat slechts -door een enkel raam verlicht werd, hetwelk uitzag op een morsige binnenplaats. -</p> -<p>De waard bracht een flesch wijn en drie glazen binnen, welke Raffles aanstonds betaalde, -ofschoon Flinton reeds naar zijn beurs greep, en deze opende dadelijk de flesch, met -behulp van den kurketrekker in zijn zakmes, en met een handigheid en vlugheid, die -bewezen, dat hij dit werkje zeer vaak bij de hand had gehad. -</p> -<p>De journalist schonk de drie glazen vol, nipte even aan het zijne, en zeide toen: -</p> -<p>„Voor wij verder gaan, zou ik gaarne uw naam weten, want als gij mij iets hebt mede -te deelen, is het van belang, dat ik dien weet.” -</p> -<p>Raffles nam een teug van zijn wijn, glimlachte en zeide: -</p> -<p>„Mijn naam, mijnheer Flinton? Och, die doet er waarlijk heel weinig toe. Gij zult -dit later zelf moeten toestemmen, als gij vernomen hebt, wat ik u kom vragen.” -</p> -<p>„Wat kan dat dan wel zijn, mijnheer?” vroeg Flinton, wiens <span class="corr" id="xd31e436" title="Bron: beroepspijver">beroepsijver</span> was gaande gemaakt, en die zeer nieuwsgierig was geworden. -</p> -<p>Met de oogen strak gevestigd op den zwarten valschen parel, dien de jonge man in zijn -kleurige das droeg, begon Raffles: -</p> -<p>„Ik zou u willen verzoeken, mijnheer Flinton, een berichtje in uw avondblad van heden -op te nemen, van tamelijk sensationeelen aard.” -</p> -<p>Flinton keek Raffles met hoog opgetrokken <span class="corr" id="xd31e443" title="Bron: wenkbrouwen">wenkbrauwen</span> aan, boog zich toen met een ruk voorover tot dat zijn ellebogen op de tafel steunden, -en vroeg: -</p> -<p>„Een primeur? Een mooie moord? Een inbraak van beteekenis? Een erfenis? Een lijk gevonden? -Is er iets niet in orde in Wall Street? Iets gaande met den President misschien?” -</p> -<p>Raffles schudde glimlachend het hoofd, en antwoordde: -</p> -<p>„Niets van dien aard, mijn waarde heer Flinton. Het betreft de zaak van Eleonore Manoury!” -</p> -<p>Nu was dit wel is waar een Engelsch onderwerp, maar de geheimzinnigheid van het geval -maakte het toch ook voor Amerikaansche lezers zeer aantrekkelijk, en daarom was Flinton -een en al oor en hij herhaalde: -</p> -<p>„Eleonore Manoury? De voormalige minnares van dien beruchten misdadiger, Irwin Stanley?” -</p> -<p>„Dezelfde, mijnheer Flinton.” -</p> -<p>„De vrouw, die eergisteren uit de snijkamer van de Universiteit te Londen geroofd -werd door drie onbekende mannen?” -</p> -<p>„Juist. Gij gelooft natuurlijk ook, dat die vrouw een lijk was, toen zij door die -drie mannen geroofd werd?” -</p> -<p>„Natuurlijk geloof ik dat, mijnheer,” antwoordde Flinton in de hoogste verbazing. -</p> -<p>„Laat mij u dan uit die dwaling helpen, mijn waarde heer, die vrouw leefde.” -</p> -<p>Een oogenblik keek Flinton Raffles achterdochtig aan. -</p> -<p>Hij was reeds lang in het journalistenvak, hij was een goed en schrander reporter, -en menigmaal waren zich op zijn redactiebureau lieden komen aanmelden, <span class="pageNum" id="pb15">[<a href="#pb15">15</a>]</span>die in vollen ernst een breedvoerig verhaal zeer huiveringwekkend kwamen opdisschen, -waarvan bij nader onderzoek letterlijk ieder woord verzonnen bleek te zijn. -</p> -<p>De lieden waren dan niets anders dan een soort betrekkelijk ongevaarlijke maniakken, -die eenvoudig bezeten waren door den duivel der sensatie, overal misdadigers zagen, -en de afschuwelijkste voorvallen uit hun duim zogen om een uur later vast overtuigd -te zijn, dat zij zich in waarheid zoo hadden toegedragen, als zij zich verbeeldden. -</p> -<p>Alle redactiebureaux ter wereld kennen deze verschijningen, en Raffles begreep eveneens -dadelijk wat er in den jongen journalist omging. -</p> -<p>„Denk vooral niet, dat ik gek ben, mijnheer Flinton, of zelfs maar een van die dwaze -praatjesmakers die alle redactiebureaux afloopen met hun onzinnige verhalen. Wat ik -u zeg is de volle waarheid, Eleonore Manoury was niet dood, toen men haar bevrijdde -uit de handen van den professor.” -</p> -<p>„Maar voor den drommel, hoe kunt gij dat weten?” vroeg Flinton in de hoogste verbazing. -</p> -<p>„Ik weet het zoo goed, mijn jonge vriend, omdat ik zelf de man was, die het gewaande -lijk stal.” -</p> -<p>Dit was bijna meer dan Jack Flinton kon verdragen, al was hij een Amerikaansch journalist -en al had hij dus in zijn kort leven reeds heel wat bijgewoond. -</p> -<p>Hij liet zich achterover in zijn stoel vallen, en keek Raffles als verwezen aan. -</p> -<p>Maar toen maakte een gevoel van toorn zich van hem meester, dat duidelijk op zijn -gelaat te lezen viel, men kwam hem hier klaarblijkelijk voor de gek houden, het was -waarschijnlijk een laffe grap van eenige collega’s, die deze beide mannen op hem hadden -afgestuurd. -</p> -<p>Hij sloeg met de vuist op tafel, en riep uit, terwijl hij opsprong en naar zijn hoed -greep, dien hij achter zich op de leuning van zijn stoel had gehangen: -</p> -<p>„Als gij soms denkt, dat ik lust en tijd heb om naar uw beuzelpraatjes te luisteren, -dan vergist gij u. Ik heb de eer u te groeten.” -</p> -<p>Maar Raffles, zonder zelfs op te staan, zette de vijf uitgespreide vingers van zijn -rechterhand tegen de borst van den jongen man en duwde hem op deze wijze weder op -zijn stoel terug, terwijl hij glimlachend zeide: -</p> -<p>„Niet zoo haastig, mijn jonge vriend, vooral niet zoo haastig. Ik verzeker u, dat -gij u zelf zoudt benadeelen, als gij mij niet tot het einde liet uitspreken. Ik zei -u reeds, dat gij niet met een gek te doen had, maar evenmin met een bedrieger.… in -de gewone beteekenis van het woord. Met dezen heer, en nog iemand anders, stal ik -inderdaad hetgeen de professor beschouwde als het lijk van Eleonore Manoury.” -</p> -<p>Nu veranderden eensklaps de trekken van Flinton, want zijn journalistieke flair waarschuwde -hem, dat hij hier de hand had gelegd op een bij uitstek interessant geval, waarvan -de vermelding hem zeker een goedkeuring, misschien wel opslag zou brengen. -</p> -<p>Raffles zag wat er in de ziel van Flinton omging en hernam rustig: -</p> -<p>„Misschien verwacht gij nu wel, dat ik u onbetaalbare stof zal leveren voor een opzienbarend -artikel, door u in bijzonderheden mee te deelen, hoe ik het plan beraamde, hoe het -ten uitvoer werd gebracht en met welk doel ik het deed.” -</p> -<p>„Natuurlijk ben ik daar zeer nieuwsgierig naar, mijnheer.” -</p> -<p>„Dan spijt het mij, dat ik aan die nieuwsgierigheid niet zal kunnen voldoen, want -het gaat voor mij om de zaak zelve en niet om een beschrijving ervan.” -</p> -<p>„Maar dan ontrooft gij mij een prachtige gelegenheid om mijn positie te verbeteren, -mijnheer!” riep Flinton, teleurgesteld uit. -</p> -<p>„Dat is erg jammer, maar ik beloof u, dat ik op een andere wijze die positie veel -sneller zal weten te verbeteren, dan gij u thans kunt voorstellen. Mag ik weten hoeveel -men u per jaar voor uw arbeid betaald?” -</p> -<p>Flinton keek Raffles een weinig verbluft aan en een oogenblik scheen hij te aarzelen, -in zijn beroepstrots gekwetst, maar zijn fijne neus scheen toch iets te ruiken, iets -wat hem voordeel beloofde, als hij zonder omwegen te werk ging, en daarom antwoordde -hij: -</p> -<p>„Men betaalt mij drie honderd dollar in de maand, mijnheer.” -</p> -<p>Raffles schudde afkeurend het hoofd, liet zijn blikken eens glijden over de fijne -kleeren van den jongen journalist, vestigde ze toen weder op den valschen parel, en -riep verontwaardigd uit: -</p> -<p>„Dat is een hongerloon, mijnheer. Het is mij onbegrijpelijk hoe een jongmensch, dat -blijkbaar het <span class="pageNum" id="pb16">[<a href="#pb16">16</a>]</span>goede van deze aarde niet veracht, daarvan kan leven.” -</p> -<p>Flinton bromde iets voor zich heen, dat voor een bevestiging van Raffles’ woorden -kon worden gehouden, maar wat hij zeide was onverstaanbaar. -</p> -<p>Raffles keek hem nog een oogenblik aan, en hernam toen, zijn nagels beschouwend: -</p> -<p>„Ik zeide dus, dat ik zoo nauwkeurig op de hoogte ben van het lot van Eleonore Manoury, -omdat ik haar zelf heb geroofd.” -</p> -<p>Maar eensklaps sprong Flinton op, alsof hij door een schorpioen gestoken was en zijn -lippen beefden van drift, toen hij uitriep: -</p> -<p>„Geen woord meer, mijnheer! Waar zijn toch mijn hersens? Ik vergat, dat die ontvoering -eergisteren heeft plaats gehad. En gij zult toch zeker niet willen beweren, dat gij -in twee dagen van Londen naar New-York zijt gekomen?” -</p> -<p>„In een halven dag, mijnheer Flinton,” antwoordde Raffles rustig. -</p> -<p>Flinton keek Raffles wel een volle minuut achtereen strak aan, stond toen zonder een -woord te spreken op, nam heel bedaard zijn hoed en wilde heengaan. -</p> -<p>Hij was er nu heel zeker van, dat hij met een waanzinnige of met een potsenmaker te -doen had. -</p> -<p>Maar Raffles hield hem aan zijn jas terug en dwong hem op deze wijze weder te gaan -zitten. -</p> -<p>„Kijk mij toch eens goed aan, mijn jonge vriend,” zeide hij, „ga met uw menschenkennis -te rade, en erken dan, dat ik er in het geheel niet uitzie als een krankzinnige, en -nog veel minder als iemand, die een loopje met u nemen wil. Ga weder zitten en gooi -de vijf duizend dollar niet in het water dat is ongeveer anderhalf jaar salaris, welke -ik u op een zeer gemakkelijke wijze wil laten verdienen.” -</p> -<p>Op het hooren van dit hooge bedrag was het alsof de beenen onder Flinton werden weggeslagen, -zoo verbazend snel zonk hij weer op zijn stoel neer, ditmaal blijkbaar vastbesloten -om den ander tot het einde te laten uitspreken. -</p> -<p>„Vijf duizend dollar?” hernam hij op schorren toon. „En wat zou ik daarvoor moeten -doen?” -</p> -<p>„Eenvoudig een berichtje opnemen over die bewuste vrouw, mijn waarde heer!” -</p> -<p>„Dat bericht zult gij mij geven?” -</p> -<p>„Ja!” -</p> -<p>„Als gij er zooveel voor over hebt, is er zeker geen woord van waar?” -</p> -<p>„Geen lettergreep!” -</p> -<p>„Ik ben blij, dat ik althans met een oprecht man te doen heb!” riep Flinton uit, terwijl -hij zijn glas wijn in een teug ledigde en het opnieuw vulde. „Kom ter zake, als ik -u verzoeken mag.” -</p> -<p>Raffles wierp Charly Brand een snellen blik toe, als om hem tot getuige te nemen, -dat hij het karakter van dezen jongen man goed beoordeeld had, en hernam toen glimlachend: -</p> -<p>„Een oogenblik, mijnheer Flinton. Ik heb ook mijn eergevoel en ik zou niet gaarne -zien, dat gij aan mijn waarheidsliefde twijfelde. Ik zeide, dat ik niet in twee dagen, -maar in een halven dag, eigenlijk in minder tijd nog, dat wil zeggen in tien uren -van Londen naar New-York kwam, gelooft gij mij of niet?” -</p> -<p>„Het klinkt buitengewoon, het klinkt haast ongeloofelijk,” stotterde Flinton, „maar.… -tegenwoordig, nietwaar.…?” -</p> -<p>„Ik zie al wat het is, jonge vriend,” zeide Raffles kalm, „van het oogenblik af, dat -ik u vijf duizend dollar wil laten verdienen, laat al het overige u volkomen onverschillig, -en als ik u zeide, dat ik verleden week van de maan vertrokken was, zoudt gij goedig -ja knikken en bij u zelf denken: laat de onschadelijke gek maar praten, als zijn dollars -maar echt zijn.” -</p> -<p>Flinton trok op het hooren van deze woorden een zoo verlegen gezicht, dat Charly moeite -had een lachbui te smoren en bromde alweer iets in zichzelf, dat voor niemand verstaanbaar -was. -</p> -<p>Raffles echter vervolgde onverstoorbaar: -</p> -<p>„Eigenlijk gezegd, doet het er ook niet toe, of gij mij gelooft. De hoofdzaak is, -dat gij mij de belofte geeft, het berichtje te plaatsen, hetwelk ik kant en klaar -bij mij heb.” -</p> -<p>„Laat eens zien,” zeide Flinton kortaf. -</p> -<p>Raffles haalde zijn portefeuille te voorschijn, nam er een stukje papier uit, dat -hij openvouwde en stak het Flinton toe, met de woorden: -</p> -<p>„Zooals gij ziet, is het met de schrijfmachine geschreven en op juist hetzelfde papier -als de politie hier gebruikt, om er het politierapport op te tikken, hetwelk iederen -dag in vele exemplaren aan de verschillende dagbladredacties wordt toegezonden en -<span class="pageNum" id="pb17">[<a href="#pb17">17</a>]</span>waaruit deze plegen over te nemen, wat hun belangrijk genoeg toeschijnt.” -</p> -<p>Flinton had het vel papier aangenomen en overtuigde zich, dat de zonderling, die tegenover -hem zat, de waarheid had gesproken. -</p> -<p>„Hoe komt gij aan dit papier?” riep hij verbaasd uit. „Het is juist het formaat, dat -de politie gebruikt, en in den hoek staat ook het hoofd (DIENST VAN DE POLITIE) gedrukt.” -</p> -<p>„Mijnheer Flinton, ik ben overtuigd, dat gij uw beroepsgeheimen hebt, sta mij toe, -dat ik er ook de mijne opnahoud en die liever voor mijzelf houd.” -</p> -<p>„Maar dat is waar ook, ik weet immers steeds nog niet wie gij zijt,” kwam Flinton. -</p> -<p>„Ik moet u herhalen, mijnheer Flinton, dat mijn naam er voorloopig niets toe doet, -misschien zult gij dien morgen zelf wel raden of op een andere wijze te weten komen. -Ik ben trouwens overtuigd, dat gij scherpzinnig genoeg zult zijn om de ware toedracht -der zaak spoedig uit te vinden. En lees nu, wat ik u verzoeken mag!” -</p> -<p>De jonge man begon te lezen en zijn wenkbrauwen gingen, hoe verder hij kwam, des te -meer de hoogte in, tot zij onder zijn glimmend haar bijna waren verdwenen. -</p> -<p>Toen hij gereed was, liet hij de hand op de tafel rusten, waarin hij het papier vasthield -en zeide, zich tot Raffles wendend: -</p> -<p>„Weet gij wel, mijnheer, dat dit bericht louter fantasie is?” -</p> -<p>„Dat zeide ik reeds, mijn jonge vriend,” antwoordde Raffles bedaard. „Het is van a -tot z gelogen!” -</p> -<p>„Maar het zal aanstonds uitkomen, dat het gelogen is, mijnheer, en men zal het tegenspreken!” -riep de journalist verwonderd uit. -</p> -<p>„Men zal het in ieder geval niet tegen kunnen spreken voor morgenochtend op zijn allervroegst, -en dat is voor mijn doel voldoende,” hernam Raffles koeltjes. -</p> -<p>„Ik behoef u zeker niet te zeggen, dat deze falsificatie mij mijn betrekking kan kosten, -mijnheer?” -</p> -<p>„Daarvoor betaal ik u dan ook vijf duizend dollar!” kwam Raffles. „Ik ben er zeker -van, dat een jongmensch als gij gemakkelijk elders weer een plaats krijgt. Bovendien -als gij het wat handig aanlegt, behoeft immers niemand het te weten, dat juist gij -het bericht hebt geplaatst. Gij zoudt het handig tusschen de copieën kunnen inschuiven, -waarmede de copiejongens van de redactieafdeelingen naar de zetterij gaan, en daar -er aan uw blad redacteurs, reporters, zetters, correctors, opmakers, drukkerspersoneel -en stypeurs, alles wel inbegrepen minstens twee honderd man verbonden zijn, zal het -wel zeer moeilijk zijn den waren dader aan te wijzen.” -</p> -<p>Flinton dacht even na en zeide toen opgewonden: -</p> -<p>„Gij zijt zeker eenigszins thuis in ons vak, zoo zou het waarlijk kunnen gaan.” -</p> -<p>„Verder herinner ik u er aan, mijnheer Flinton,” ging Raffles voort, „dat gij in deze -zaak zelfs de schoone rol zoudt kunnen spelen, als mijn doel u duidelijk is geworden, -want ik ben vast overtuigd, dat gij minstens twee kolommen kunt volschrijven over -het onderhoud, dat wij thans voeren, waarvan dan natuurlijk, naar Amerikaansch gebruik, -ongeveer een achtste kolom waarheid zal zijn en de rest puur verzinsel. Dat zal ik -u echter volstrekt niet kwalijk nemen, vooral niet van het oogenblik af, dat gij mijn -waren naam zult kennen.… of raden, en dat kan reeds morgen het geval zijn. Zonder -mij te buiten te gaan aan zelfoverschatting, mijn jonge vriend, durf ik u gerust verzekeren, -dat gij thans een gesprek hebt gevoerd met.… een persoon van vrij groot belang in -zijn land.” -</p> -<p>Flinton keek een oogenblik in de groote, staalgrijze oogen, naar het hooge, schrandere -voorhoofd, naar den mond met zijn vaste lijnen en naar het klassiek gevormde hoofd -met zijn edele trekken, naar de krachtige schouders, de gewelfde borst en de gespierde -vingers van den man, die tegenover hem zat. -</p> -<p>Nog kon hij zich in de verste verte niet voorstellen, wie deze zonderlinge man mocht -zijn, en toch begreep hij instinctief, dat hij een zeer goeden dag had gehad en dat -hij misschien binnenkort een serie opzienbarende artikelen uit deze ontmoeting zou -kunnen slaan, tenminste wanneer de vreemdeling zweeg over het aanbod van de vijf duizend -dollar. -</p> -<p>Vastberaden vouwde hij het papier op, stak het in zijn portefeuille, raadpleegde zijn -horloge en stak toen zijn rechterhand geopend vooruit, zonder een woord te spreken, -maar met een gebaar, dat aan duidelijkheid niets te wenschen overliet en dat in alle -landen ter wereld onmiddellijk begrepen wordt. -</p> -<p>De portefeuille van Raffles kwam opnieuw te voorschijn en hij nam er tien billetten -van vijf honderd <span class="pageNum" id="pb18">[<a href="#pb18">18</a>]</span>dollar uit, welke hij den jongen man ter hand stelde met de woorden: -</p> -<p>„Hier hebt gij het geld, ik ben overtuigd dat gij mij niet bedriegen zult en het bericht -zult plaatsen. Mocht dat niet het geval zijn, mijnheer Flinton,.… wel gij zoudt uw -vijf duizend dollar spoedig weer kwijt zijn en waarschijnlijk nog heel wat meer op -den koop toe, neem dat gerust van mij aan!” -</p> -<p>„Gij kunt op mij rekenen, mijnheer,” zeide Flinton, die was opgestaan en zijn hoed -had gegrepen. „Zie ik u nog terug?” -</p> -<p>„Dat is al heel onwaarschijnlijk, mijn jonge vriend,” antwoordde Raffles, en er lag -een spottende klank in zijn stem. „Tenminste niet zoo als ik mij thans aan u vertoon.” -</p> -<p>„Ik kan natuurlijk op uw stilzwijgendheid rekenen?” -</p> -<p>„Ik ben een gentleman, mijnheer Flinton,” was alles wat Raffles antwoordde. -</p> -<p>„Ik dank u, het bericht zal in ons avondblad geplaatst worden.” -</p> -<p>„Daar reken ik op.” -</p> -<p>Flinton boog voor Raffles, vervolgens voor Charly, die al dien tijd geen woord had -gesproken, en het volgende oogenblik had hij het kleine vertrekje verlaten. -</p> -<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p> -</p> -<p>Dien avond bevatte de „Evening Press” met een paar vet gedrukte „hoofdjes” er boven, -en op een goed zichtbare plaats, Flinton had waarschijnlijk erg zijn best willen doen, -het volgende bericht: -</p> -<blockquote> -<p class="first">„De politie in onze stad is door een gelukkig toeval op het spoor gekomen van een -door de Engelsche Justitie gezochte misdadigster, onder omstandigheden, die aan een -sensatieroman doen denken. -</p> -<p>Vroeg in den morgen van heden, toen het nog duister was, vernamen eenige patrouilleerende -agenten te Hoboken het snorren van een vliegmachineschroef boven hun hoofd. -</p> -<p>Zij wijdden er in het begin geen aandacht aan, maar spoedig werd hun aandacht getrokken -door het onregelmatig kletterend geluid, dat er op scheen te wijzen, dat er iets met -den motor niet in orde was. -</p> -<p>En spoedig genoeg zou het blijken, dat de wakkere ordebewaarders goed gehoord hadden. -</p> -<p>In de lucht vertoonde zich een vliegmachine, die zich daar blijkbaar slechts met moeite -handhaafde, en snel de oppervlakte van de aarde naderde. -</p> -<p>In het steeds toenemende daglicht konden zij zien, dat de schroef nu in het geheel -niet meer draaide, en de bestuurder deed blijkbaar wanhopige pogingen, om de vliegmachine -des ondanks veilig te doen landen, door haar in een grooten spiraal te laten dalen. -</p> -<p>Dit ging ook goed, totdat de machine zich ongeveer vijftig meter boven den grond bevond, -toen echter schoot zij schuins naar den bodem, en met luid geraas van brekend metaal -en houtwerk, kwam zij terecht op een stuk bouwland. -</p> -<p>Zoo haastig hun beenen hen wilden dragen, ijlden de vier politiemannen naar de plek -waar de machine was neergekomen, en toen zij die bereikten, zagen zij tot hun verwondering, -hoe een man, blijkbaar zooeven uit de half vernielde machine gestapt, zich in allerijl -verwijderde. -</p> -<p>Zij wijdden echter geen aandacht meer aan den luchtreiziger, meenende, dat de schrik -hem zoodanig had aangegrepen, dat hij niet meer wist, wat hij deed, en in de vlucht -zijn heil had willen zoeken. -</p> -<p>En pas later zou blijken, dat zij daar niet goed aan gedaan hadden.… -</p> -<p>Naast het onbruikbaar geworden vliegtuig van eigenaardigen vorm vonden zij een nog -jonge, bevallige vrouw, met de rechterhand omzwachteld en die blijkbaar bewusteloos -was, waarschijnlijk half verdoofd door den val, daar haar lichaam geen wonden vertoonde. -</p> -<p>Een eind verder lag een nog jonge man op den rug uitgestrekt, eveneens bewusteloos, -maar die tamelijk spoedig weder tot zich zelf kwam, en toen een tamelijk verward verhaal -deed over de zoo noodlottig geëindigde vlucht. -</p> -<p>Daar de vrouw niet uit haar bewusteloosheid ontwaakte, werd er een brancard gehaald, -en zij werd naar het ziekenhuis vervoerd, ofschoon de jonge man zich daar tegen verzette. -</p> -<p>Hijzelf was in staat, zich zonder hulp naar een hotel te begeven, en verklaarde, dat -hij zoo spoedig mogelijk naar zijn reisgezellin zou komen omzien. -</p> -<p>Maar wie schetst de verbazing van den brigadier, <span class="pageNum" id="pb19">[<a href="#pb19">19</a>]</span>die aan het hoofd van de patrouille stond, toen hij in de helder verlichte kamer van -den ziekenhuisdirecteur de vrouw herkende, die hij zooeven had afgeleverd, het was -Eleonore Manoury, een langgezochte Engelsche misdadigster, wier signalement reeds -eenige weken te voren naar alle hoofdsteden der wereld was gezonden, benevens een -radiografisch overgebracht portret. -</p> -<p>Maar deze verbazing werd tot ontsteltenis, ja tot ongeloof, toen men zich herinnerde, -dat Eleonore Manoury nog pas den dag te voren geroofd was uit de snijkamer van de -Universiteit te Londen. -</p> -<p>Was het dan mogelijk, dat de ontvoerders van de jonge vrouw haar in dien korten tijd, -in nog geen halven dag, van Londen naar New-York hadden kunnen overbrengen? -</p> -<p>Het leek volkomen onaannemelijk, en men moest dus wel aan een frappante gelijkenis -denken. -</p> -<p>Maar nog in den loop van den morgen bleek twijfelen niet meer mogelijk te zijn. -</p> -<p>Na de wisseling van een aantal telegrammen met de politieautoriteiten te Londen kwam -het onomstootelijk vast te staan, dat de vrouw, die men bij de vernielde vliegmachine -had gevonden, inderdaad niemand anders kon zijn dan Eleonore Manoury. -</p> -<p>Het is dus nu wel zeker, dat er een vliegmachine bestaan heeft, zoo verwonderlijk -snel, dat zij den overtocht over den Oceaan binnen tien uur kan volbrengen. -</p> -<p>Helaas is de motor volkomen vernield, en daar de uitvinder de vlucht heeft genomen, -zal het moeielijk vallen, dienaangaande iets zekers te ontdekken. -</p> -<p>Het spreekt vanzelf, dat Eleonore Manoury, zoodra zij uit haar bewusteloosheid ontwaakte, -naar het politiebureau werd overgebracht, in de Een en twintigste Straat gelegen, -vanwaar zij reeds morgenochtend naar de gevangenis zal worden gevoerd in afwachting -van hare uitlevering aan de Engelsche Justitie. -</p> -<p>Wat de jonge man aangaat, men stelde een val op, en toen hij zich, van geen gevaar -bewust, aan het ziekenhuis kwam aanmelden, werd hij overvallen en na een hevige worsteling -onschadelijk gemaakt. -</p> -<p>Hij weigerde echter hardnekkig zijn naam te noemen, evenmin als dien van zijn medereiziger, -maar de politie meent grondige redenen te hebben voor de veronderstelling, dat zij -een zeer goeden slag geslagen heeft en den medeplichtige heeft weten onschadelijk -te maken, van een man, wiens naam wij echter thans nog niet mogen noemen, maar die -in Londen maar al te wel bekend is in politiekringen. -</p> -<p>In onze volgende editie zullen wij nader terugkomen op deze geheimzinnige zaak.”</p> -</blockquote><p> -<span class="pageNum" id="pb20">[<a href="#pb20">20</a>]</span></p> -</div> -</div> -<div id="ch5" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch5.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<h2 class="label">HOOFDSTUK V.</h2> -<h2 class="main">De muis knabbelt aan het spek.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">Dit bericht stond, zooals gezegd, in het avondblad van de „Evening Press”, welk blad -reeds om half vijf aan de stations der Subways en der electrische treinen, benevens -aan alle kiosken verkrijgbaar was. -</p> -<p>En Raffles lachte tevreden toen hij het bericht onder de oogen kreeg. Flinton had -er geen woord, geen lettergreep, geen leesteeken aan veranderd. -</p> -<p>Raffles en Charly bevonden zich op dat oogenblik in de groote conversatiezaal van -het <span class="corr" id="xd31e604" title="Bron: Astorhotel">Astor-Hotel</span>, die met waarlijk vorstelijke weelde was ingericht, maar waarop zich op dat uur slechts -weinig personen bevonden. -</p> -<p>Na het bericht zelf te hebben gelezen, gaf hij het blad glimlachend aan Charly, die -het op zijn beurt las, het blad langzaam opvouwde en het naast zich neerlegde. -</p> -<p>Daarop zeide hij, terwijl hij zijn stem zooveel mogelijk dempte: -</p> -<p>„Ik heb nu het bericht gelezen, Raffles, maar om <span class="corr" id="xd31e611" title="Bron: e">je</span> de gulle waarheid te zeggen, ik begrijp er nog altijd het doel en de strekking niet -van.” -</p> -<p>„Ik denk, Charly, dat je door de boomen het bosch niet gezien hebt, zooals men dat -noemt,” antwoordde Raffles kalm. „Laat ik je zeggen, dat het heele bericht slechts -draait, om een enkelen zin, dien je tegen het einde van het stuk zult hebben aangetroffen, -de rest is bijzaak, hoewel ze natuurlijk onvermijdelijk was.” -</p> -<p>„Welke is die zin?” -</p> -<p>„Hij heeft betrekking op het overbrengen van Eleonore naar de gevangenis.” -</p> -<p>„Ik begrijp niet.…” -</p> -<p>„Mijn hemel, het is toch duidelijk genoeg,” riep Raffles eenigszins ongeduldig uit. -„Stanley is hier, dat staat als een paal boven water. Om hem hier te gaan zoeken, -te midden van een bevolking van drie millioen zielen, is waanzin, vooral, wanneer -hij zich de eerste weken goed verborgen houdt. Men moest hem dus uit zijn tent lokken. -Welnu, daarom is dat bericht opgesteld. Wanneer hij weet dat Eleonore Manoury hier -is, zal hij worden aangetrokken naar de plaats, waar zij zich bevindt, als een stuk -ijzer door de magneet. Bedenk eens wat het voor hem zeggen wil, als die vrouw eenmaal -in de gevangenis zit, en vandaar naar Londen wordt overgebracht, om door den rechter -te worden gehoord. Wat zou hij dan moeten vreezen, denk je?” -</p> -<p>„Natuurlijk, dat zij zelf verloren zijnde, alles zal mededeelen, wat zij omtrent dien -schurk weet, en dat zal wel zijn geheele verleden van misdaad en bloed zijn,” antwoordde -Charly, die licht in de duisternis begon te zien. -</p> -<p>„Zoo is het, mijn waarde. Niet alleen de wraakzucht, maar ook de zucht tot zelfbehoud, -zullen er hem toe dwingen, al het mogelijke te doen, om te beletten, dat de ongelukkige -vrouw spreekt. Wanneer zij echter eenmaal in de gevangenis is opgesloten, is zij aan -zijn wrekende hand onttrokken en daarom moet hij tot iederen prijs trachten, haar -in handen te krijgen, of haar te dooden, voor zij naar de gevangenis wordt overgebracht. -Welnu, daar in het bericht vermeld wordt, dat die overbrenging reeds morgen in de -vroegte plaats heeft, moest Stanley nog vannacht handelen. En daar de zaak van zeer -groot gewicht voor hem is, daar het een kwestie van leven en dood mag worden genoemd, -zal hij die onderneming niet aan anderen durven toevertrouwen, maar haar persoonlijk -leiden. Vindt je die redeneering gezocht?” -<span class="pageNum" id="pb21">[<a href="#pb21">21</a>]</span></p> -<p>„Volstrekt niet, Raffles, zij is volmaakt logisch en ik ben een ezel, dat ik dat zelf -niet aanstonds heb ingezien. Voor het oogenblik wordt Stanley slechts door onze Justitie -gezocht wegens de verdenkingen, die tegen hem gerezen zijn, maar het zal misschien -moeilijk vallen, de noodige bewijzen bijeen te brengen. Wanneer echter die vrouw spreekt, -dan is alles voor hem verloren. Geraakt hij dan in handen van de Justitie, dan is -het niet twijfelachtig, of de strop wacht hem.” -</p> -<p>„Dat is ook mijn meening, Charly, en je zult zien, dat hij vannacht het uiterste zal -wagen, om te pogen, Eleonore Manoury voor goed het zwijgen op te leggen.” -</p> -<p>„Hoe stel je je die pogingen voor?” -</p> -<p>„O, voor een man als hij zijn er middelen genoeg, tenminste wanneer hij reeds de kans -heeft gezien, zich in verbinding te stellen met zijn medeplichtigen in deze stad. -Hij kan bijvoorbeeld voor grof geld een politieagent omkoopen, die dienst doet in -het politiebureau, waar zij gevangen zit, teneinde haar een of ander vergif toe de -dienen. Je zet een verschrikt gezicht, Charly, maar ik zou je er aan willen herinneren, -dat tijdens het proces tegen de bende van het Kwade Oog gebleken is, dat er alleen -te New-York, niet minder dan vijf en veertig politieagenten, drie brigadiers en zelfs -een inspecteur er lid van waren. Het is hier een zeer eigenaardig land, met zeer eigenaardige -gebruiken.” -</p> -<p>„Welke zijn de andere middelen?” -</p> -<p>„Hij zou kunnen pogen met een troep van vijftig of zestig gemaskerde mannen, het politiebureau -te overvallen, om zoo met geweld tot in de cel van de gevangene door te dringen. Ook -dit behoeft je niet zoo zeer te verbazen, in den laatsten tijd zijn dergelijke overvallen -aan de orde van den dag, vooral in de stille buitenwijken. Maar gelukt dit niet, of -deinst hij voor dit geweldmiddel terug, dan zal hij het oogenblik kunnen afwachten, -waarop de overbrenging plaats heeft, goed verborgen, met een paar ondernemende kerels, -om haar dan weg te voeren, wanneer zij naar de wachtende auto geleid wordt.” -</p> -<p>„En wat is de consequentie van dat alles?” vroeg Charly, ofschoon hij het zeer goed -wist. -</p> -<p>„De consequentie ligt voor de hand, wij zullen op onzen post zijn, en zoodra Stanley -een puntje van zijn neus vertoont, zullen wij hem onschadelijk maken.” -</p> -<p>„Als je de politie eens in kennis snelde van je plannen.” -</p> -<p>„Dat zou ik pas in het alleruiterste geval doen. Ik meng haar liefst zoo weinig mogelijk -in mijn zaken, mijn waarde.” -</p> -<p>„En ben je zeker dat er geen ontijdige tegenspraak van het bericht kan worden gepubliceerd?” -</p> -<p>„Dat is onmogelijk. Natuurlijk heeft waarschijnlijk toch reeds de politie aan de „Evening -Press” zoowel als aan andere bladen medegedeeld, dat haar van het geheele geval niets -bekend is, maar dat kunnen die bladen dan toch pas morgenochtend, omstreeks half acht, -publiceeren, en de overbrenging van de politiepost naar de gevangenis heeft natuurlijk -veel vroeger plaats.” -</p> -<p>„Wij zullen dus vannacht kunnen rekenen op een paar drukke uuren?” -</p> -<p>„Ik vrees zelfs, beste Charly, dat er van slapen weinig zal komen, maar bedenk dat -het voor een goed doel is.” -</p> -<p>„O, wat dat betreft, ik zou er voor over hebben om een week lang niet te slapen, Raffles, -als ik daardoor kon bewerken, dat die schurk van een Stanley je onmogelijk meer kon -benadeelen.” -</p> -<p>„Dan hebben wij verder niets anders te doen dan onzen braven reus Henderson op de -hoogte te gaan stellen van onze plannen, en het vallen van den avond af te wachten, -maar niet dan nadat wij ons eens goed bekend hebben gemaakt met de plaatselijke gesteldheid -van het politiebureau in kwestie, dat zich in een tamelijk breede straat bevindt. -Meer weet ik er echter niet van, en een goed strateeg begint de vijandelijkheden nimmer -voor hij het gevechtsterrein tot in de minste bijzonderheden kent.” -</p> -<p>De twee mannen lieten geen tijd verloren gaan. -</p> -<p>Zij begaven zich naar de garage van het hotel, waar wel plaats was voor een honderdtal -groote auto’s en vonden daar, zooals zij wel verwachtten, James Henderson, den chauffeur -van Raffles, die, nu hij de auto van zijn meester niet kon verzorgen, hier wat rondslenterde, -en wat praatte met zijn collega’s, die bezig waren met het schoonmaken van een dozijn -toerwagens. -</p> -<p>Raffles wenkte hem naar buiten te komen en nu <span class="pageNum" id="pb22">[<a href="#pb22">22</a>]</span>deelde hij hem in enkele woorden mede wat er dien avond stond te geschieden. -</p> -<p>Henderson had zwijgend toegeluisterd en zeide toen Raffles zijn mededeeling geëindigd -had: -</p> -<p>„Ik hoop maar een ding, Mylord, en dat is, dat wij dien bandiet levend vangen.” -</p> -<p>„En waarom dat, James?” vroeg Raffles glimlachend. -</p> -<p>„Omdat wij dan aan den beul te Londen zouden onthouden, wat hem van rechtswege toekomt, -Mylord,” antwoordde Henderson rustig. -</p> -<p>„Nu, als het van ons afhangt, zul je je zin hebben, Henderson,” hernam Raffles glimlachend. -„En nu zullen wij eens, mijnheer Brand en ik, maar afzonderlijk, de omgeving van het -politiebureau gaan opnemen. Wij treffen elkander weder hier in het hotel, waar wij -zullen dineeren.” -</p> -<p>De beide mannen knikten Henderson vriendelijk toe, die dadelijk weder in de garage -verdween, en begaven zich op weg. -</p> -<p>Zij hadden reeds eenigen tijd zwijgend naast elkander voortgeloopen, toen Charly eensklaps -zei: -</p> -<p>„Daar valt mij iets in, Raffles. Acht je het onmogelijk, dat Stanley het bericht in -de „Evening Press” wantrouwt, en telefonisch nadere inlichtingen inwint aan het bureau -van politie, waarbij hij zich desnoods kan uitgeven voor een detective, of iets dergelijks?” -</p> -<p>Het gelaat van Raffles had een ernstige uitdrukking gekregen, toen hij antwoordde: -</p> -<p>„Met een man als Stanley zullen wij inderdaad met die mogelijkheid rekening moeten -houden, Charly. Natuurlijk zou het onze plannen geheel en al in duigen doen vallen, -wanneer men aan het bureau van politie antwoordde, dat er van de arrestatie van Eleonore -Manoury geen woord waar was. Stanley zou dan onmiddellijk begrijpen, uit welken hoek -de wind waait, en hij zou er zich wel voor wachten, in den val te loopen, die voor -hem is uitgezet.” -</p> -<p>Hij dacht er een oogenblik na, en vervolgde toen: -</p> -<p>„Je hebt gelijk, daarop mag ik het niet aan laten komen. Er is evenwel een middel, -om ook dit bezwaar te ondervangen, wij moeten dan de politie in den arm nemen, en -haar op de hoogte brengen van onze plannen, het spijt mij, maar het gaat niet anders. -Je hebt mijn ongerustheid gaande gemaakt, en ik zie geen ander middel om die te verdrijven, -dan wat ik zooeven noemde.” -</p> -<p>„Het zou dunkt mij voorloopig voldoende zijn, indien je je in verbinding stelde met -het bureau van politie, waar je beschermelinge gevangen heet te zitten.” -</p> -<p>„Goed zoo. Wij zullen er onmiddellijk werk van maken.” -</p> -<p>En met deze woorden trad Raffles een van die drug stores binnen, die in New-York even -talrijk zijn, als het vroeger de bar’s waren, voor de invoering van de nieuwe drankwet, -en waar men niet alleen medicijnen kan krijgen, alles wat men in een gewone apotheek -vindt, maar ook schoensmeer, chocolade, veters, plaatsen voor een schouwburg, en nog -heel wat meer zaken, die men daar niet zou meenen te vinden, en die alle voorzien -zijn van een telefooncel, waarvan men voor een gering bedrag gebruik kan maken. -</p> -<p>Het eerste wat Raffles vroeg, was, of er reeds iemand had geïnformeerd naar de waarheid -van het bericht in de „Evening Press”, en hij haalde verlicht adem, toen hij een ontkennend -antwoord ontving. -</p> -<p>Hij kwam dus niet te laat. -</p> -<p>En nu deelde hij, voor zoover hij dit noodig achtte, aan den commissaris van politie, -die met hem sprak, het doel van het bericht mede, en tevens zijn verwachting, dat -Stanley, die zich in New-York bevindt, tot iederen prijs zou trachten de vrouw in -zijn macht te krijgen, die vroeger zijn minnares was geweest, en hem aan de galg kon -brengen, teneinde haar voor altijd te beletten tegen hem te getuigen. -</p> -<p>En Raffles noemde ronduit zijn naam, hetgeen aan den anderen kant van de lijn een -kreet van verbazing verwekte. -</p> -<p>Maar de commissaris bleek een verstandig man te zijn, hij doorzag aanstonds het geheele -plan van den Grooten Onbekende, en hij ging zelfs zoover, dat hij hem de toezegging -deed, zijn waakzaamheid te verdubbelen, en een aantal agenten in hinderlaag te leggen -in de buurt van het politiebureau, indien Stanley, wiens signalement hij onder zijn -berusting had, met zijn mannen mocht pogen, dien nacht het politiebureau te overvallen. -</p> -<p>Er zou bovendien in het geheim een hulpafdeeling van vijf en twintig man naar het -politiebureau worden <span class="pageNum" id="pb23">[<a href="#pb23">23</a>]</span>gestuurd, om op alle gebeurlijkheden voorbereid te zijn. -</p> -<p>Maar dit was Raffles nog niet voldoende. -</p> -<p>Misschien wilde Stanley wachten tot Eleonore Manoury door de agenten naar buiten werd -gebracht, om per auto naar de gevangenis te worden vervoerd, en hij zou zeker niet -uit zijn schuilplaats te voorschijn komen, alvorens zijn slachtoffer verscheen. -</p> -<p>Er moest dus wel degelijk een voorstelling van het wegbrengen der gevangene worden -gegeven, en Raffles wist den commissaris over te halen een jong, baardeloos agent -in vrouwenkleeren te steken, en deze de rol van Eleonore Manoury te doen spelen. -</p> -<p>Toen pas hing hij het toestel weder aan den haak, gerustgesteld, en met de verzekering -van den commissaris nog in de ooren, dat men voorloopig aan iedereen die er naar vroeg, -de verzekering zou geven, dat Eleonore zich inderdaad als gevangene in het bureau -van politie bevond. -</p> -<p>Hij voegde zich weder bij Charly, die voor de groote toonbank op een rietje zoog, -gedompeld in een groote glas orangeade, en de jonge man zag aanstonds aan het gelaat -van Raffles, dat hij geslaagd was, en dat thans alles naar wensch ging. -</p> -<p>„Mij dunkt, dat wij nu vrijwel overbodig zijn geworden, bij de afwikkeling van het -treurspel,” zeide Charly, zoodra de beide vrienden weder op straat kwamen. -</p> -<p>„Minder dan ooit,” antwoordde Raffles. „Ik ben wel degelijk voornemens ter plaatse -aanwezig te zijn, teneinde mij met eigen oogen te overtuigen, dat alles goed gaat.” -</p> -<p>„Maar veronderstel dat Stanley ondanks alles wegblijft?” -</p> -<p>„Wel, dan zullen wij eenvoudig naar andere middelen moeten uitzien, om hem te noodzaken, -zijn schuilplaats te verlaten, en zich aan ons te vertoonen. Ik ben nu eenmaal hier -en ik blijf hier, totdat ik mijn doel bereikt heb.” -</p> -<p>De beide vrienden riepen nu een auto aan, die hen tot aan het begin van de een en -twintigste straat bracht, waar zij den chauffeur afdankten, en te voet verder gingen, -langzaam slenterend, als touristen, die allen tijd hebben, en zich volstrekt niet -behoeven te haasten. -</p> -<p>Zoo bereikten zij het politiebureau, een tamelijk groot gebouw, ingesloten tusschen -de andere huizen, en dat er zich alleen van onderscheidde door de groote toegangsdeur, -het roode nummer daarboven geschilderd, en de agenten, die wat aan de deur stonden -te luieren, of op de kleine bank terzijde daarvan zich in den aanblik van het straatverkeer -verlustigden. -</p> -<p>De een en twintigste straat is omstreeks twee en twintig meter breed, en zoo recht -als een liniaal over haar geheele lengte. -</p> -<p>Zij heeft een groot aantal zijstraten, die haar rechthoekig snijden, ongeveer een -twintigtal van Broadway tot aan Birds Walk. -</p> -<p>De straat had zeer veel winkelhuizen, en voor het overige voor het meerendeel woonhuizen -van den kleinen burgerman en van gegoede arbeiders. -</p> -<p>Raffles had dit alles met een oogopslag opgenomen, terwijl de beide vrienden langzaam -langs het politiebureau drentelden. -</p> -<p>Toen zij er een meter of vijftig voorbij waren, begon Raffles: -</p> -<p>„Men zou, wanneer men zich verdekt opstelde, achter een venster van een der huizen -tegenover het politiebureau, en wanneer men een tamelijk goed schutter was, niet veel -moeite hebben om iemand neer te leggen, die van de deur van het politiebureau naar -een wachtende auto wordt vervoerd.” -</p> -<p>„Dat zou voor den agent, die de rol van de vrouw moet spelen, noodlottige gevolgen -kunnen hebben!” riep Charly verschrikt uit. -</p> -<p>„Ik zal dan ook den commissaris telefonisch meedeelen, dat hij een oogje in het zeil -moet houden, en de huizen aan den overkant zorgvuldig laat bewaken, maar natuurlijk -zonder dat het in het oog valt, want Stanley is een zeer achterdochtig man, die bij -het minste teeken van onraad weer in zijn hol zou kruipen. En laten wij nu maar eens -terug gaan. Daarginds is een tramhalte, waar wij geruimen tijd kunnen stilstaan, zonder -dat het opvalt.” -</p> -<p>De twee mannen liepen tot aan de aangeduide halte, die zich schuin tegenover het politiebureau -bevond, en stonden daar stil, terwijl zij hun blikken op het gebouw gevestigd hielden. -</p> -<p>Er liepen een paar agenten in en uit, en de beide vrienden stonden er nog nauwelijks -een paar minuten, of zij zagen dat er een kerel werd binnengebracht, die nauwelijks -op zijn beenen kon staan, en zich, het drankverbod ten spijt, op een raadselachtige -<span class="pageNum" id="pb24">[<a href="#pb24">24</a>]</span>wijze had weten te bedrinken, zeer waarschijnlijk aan gewone brandspiritus. -</p> -<p>„Een spion,” zeide Raffles droogjes, toen de man verdwenen was. „Een spion van Stanley, -wees daar maar zeker van. Die kerel moet zeker trachten uit te vinden, waar Eleonore -ergens opgesloten zit. Wacht een oogenblikje, ik ga telefoneeren.” -</p> -<p>En Raffles verdween opnieuw in een apotheek, om tien minuten later met een vergenoegd -gelaat terug te keeren. -</p> -<p>„Ik geloof, dat ik goed gedaan heb, dien commissaris nog eens lastig te vallen,” zeide -hij zachtjes. „Men houdt een dronkaard nooit zoo lang vast, en men zou dien schavuit -zeker weer voor middernacht op vrije voeten hebben gesteld, met volle vrijheid om -aan Stanley te gaan vertellen, wat hij ontdekt had.” -</p> -<p>„En wat geschiedt er nu?” -</p> -<p>„Wel, men zal den man ook laten gaan. Maar er is reeds voor een valsche Eleonore gezorgd, -een piepjong agentje, die veel vermaak in de zaak heeft, en die zijn rol zeker voortreffelijk -zal spelen. De overigen hebben instructie gekregen, om den gewaanden dronkaard op -een dwaalspoor te brengen, en als de man weggaat, zal hij heel nauwkeurig op de hoogte -zijn van de cel, waar de beklagenswaardige vrouw opgesloten heet te zijn. Het is een -heel voordeelige cel, tenminste voor onze partij. Zij is gelegen aan de achterzijde -van het politiebureau, en ziet uit op een ruime binnenplaats aan alle kanten omgeven -door hooge muren, die echter voor een paar goede klimmers geen gevaar zullen opleveren. -Waarschijnlijk zullen de schurken het doen voorkomen, alsof zij Eleonore komen redden, -zij zullen het getraliede venster van buiten af gemakkelijk kunnen bewerken, en eenmaal -buiten is de vrouw natuurlijk verloren en desnoods schieten zij haar door het venster -neer.” -</p> -<p>„Je praat er nog al licht over, Raffles,” riep Charly verschrikt. „En de agent die -binnen is? Wat moet daarmee?” -</p> -<p>„Hij zal op het laatste oogenblik vervangen worden door.… een pop, mijn waarde, en -niet het minste gevaar loopen. Hij moet echter zijn rol spelen, omdat de gevangenen -eenmaal per dag op de binnenplaats gelucht worden onder toezicht van gewapende agenten, -en er zullen wel handlangers van Stanley in de buurt zijn, die dit zien, om niet te -spreken van den zoogenaamden dronkaard.” -</p> -<p>„En als die kerel haar tijdens het luchten overvalt en neersteekt?” -</p> -<p>„Men heeft hem al gefouilleerd, hij had slechts een ploertendooder bij zich, en die -is hem natuurlijk afgenomen, en ik weet ook niet of Stanley hier in New-York wel mannen -zou vinden, bereid, om voor hem naar den electrischen stoel te wandelen.” -</p> -<p>„En wij, wat doen wij?” -</p> -<p>„Wel, wij treden voorloopig als toeschouwers op, bereid om in te grijpen, zoodra dit -wenschelijk mocht blijken, en de politie ondanks alles aan het kortste eind blijkt -te zijn. En ga nu maar mede, Charly, want het uur voor het middagmaal breekt aan, -en ik geloof niet, dat wij hier verder nog iets te doen hebben. Maar ga eens mede -naar de achterzijde van het gebouw, misschien valt daar wel iets te ontdekken.” -</p> -<p>De twee mannen gingen een dwarsstraat in, en liepen deze langzaam door, waarbij zij -ook den hoogen muur van de binnenplaats passeerden, die achter het bureau gelegen -was. -</p> -<p>Maar zij zagen niets anders wat hun belangstelling trof, dan eenige verdachte kerels, -die in deze stille straat rondslenterden. -</p> -<p>Zij keerden weder naar de een en twintigste straat terug, namen daar een auto, en -lieten zich naar het Astor-Hotel terugbrengen, waar zij in de groote eetzaal, na zich -te hebben verkleed, dineerden. -</p> -<p>Het was er zeer druk, en Raffles amuseerde zich met het bestudeeren van de talrijke -types, die men hier aantrof, en dacht naar allen schijn geen oogenblik aan het gevaarvolle -avontuur, dat hem te wachten stond. -</p> -<p>Charly echter gevoelde zich onrustig, want hij wist maar al te goed, met welk een -tegenstander men te doen had, en Stanley zou zeker, als hij zich verraden zag, een -vreeselijken wraak zweren aan zijn vijand, wiens hand hij spoedig genoeg in dit complot -moest herkennen. -</p> -<p>Raffles echter was in een voortreffelijke stemming, en zelden had Charly hem zoo geestig -hooren vertellen over zaken, die met het complot van dien avond volstrekt niets te -maken hadden. -</p> -<p>Het liep reeds tegen half tien, toen Raffles opstond, en op zachten toon tot Charly -zeide: -<span class="pageNum" id="pb25">[<a href="#pb25">25</a>]</span></p> -<p>„Kom mee, het wordt tijd. Wij zullen ons een weinig moeten vermommen naar ik vrees, -teneinde zoo weinig mogelijk opzien te baren in de buurt. Het oogenblik om te handelen -is aangebroken, mijn waarde, want als niet alle voorteekenen ons bedriegen, dan knabbelt -de muis op dit oogenblik aan het spek.” -</p> -</div> -</div> -<div id="ch6" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch6.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead"> -<h2 class="label">HOOFDSTUK VI.</h2> -<h2 class="main">Het einde van een misdadiger.</h2> -</div> -<div class="divBody"> -<p class="first">Het was bijna elf uur in den avond, toen Raffles, Charly en Henderson, onkenbaar vermomd -als passagierende zeelieden de een en twintigste straat bereikten, en deze langzaam -inslenterden. -</p> -<p>De straat was helder verlicht, vele lichtreclames brandden nog, en de voorgevels van -de bioscopen en een paar kleine schouwburgen, waar <span class="corr" id="xd31e729" title="Bron: reveus">revues</span> gegeven werden, schitterden van licht. -</p> -<p>Het was nog tamelijk druk in deze straat, maar toch zou het niet lang duren, of de -schouwburgen en bioscopen werden gesloten, de lichtreclames zouden worden uitgedaan -en dan zou het hier tamelijk duister zijn. -</p> -<p>Niets aan het bureau van politie verried, zooals Raffles tot zijn genoegen zag, dat -men daar op zijn hoede was en dat de val behoorlijk was opgesteld. -</p> -<p>Boven de deur, die evenals des daags openstond, brandde nu een groote, roode lantaarn. -</p> -<p>Voor de deur stonden een paar agenten te praten, en Raffles kon niet nalaten op te -merken: -</p> -<p>„Zie eens, wat een idyllisch tafreeltje! Men zou het willen uitschilderen. De twee -agenten zien er uit, alsof zij geen vlieg zouden kunnen kwaad doen, maar ik bemerk -tot mijn vreugde, dat zij beiden de revolvertasch dragen.” -</p> -<p>De beide mannen posteerden zich een weinig verder, terwijl Henderson de opdracht kreeg -de achterzijde van het politiebureau eens te gaan verkennen. -</p> -<p>Raffles en Charly stonden daar nog geen tien minuten of in de deur van het gebouw -verscheen een man, dien zij aanstonds herkenden, het was de dronkaard van dien middag. -</p> -<p>Een stoere agent van politie deed hem uitgeleide en maakte het gebaar, alsof hij den -dronkenlap een schop wilde toedienen op die plek van het lichaam, welke daarvoor het -best geschikt is, waarop de man haastig, de vuist tegen den agent schuddend, beenen -maakte, en spoedig te midden der voorbijgangers, die thans de verschillende openbare -vermakelijkheden begonnen te verlaten, verdween. -<span class="pageNum" id="pb26">[<a href="#pb26">26</a>]</span></p> -<p>„Nu gaat hij rapport uitbrengen<span class="corr" id="xd31e745" title="Niet in bron">,</span>” zeide Raffles zachtjes. „Wij hebben dus zeker nog wel eenige uren den tijd.” -</p> -<p>Een oogenblik zwegen de beide mannen en toen begon Charly: -</p> -<p>„Weet je wat wij missen, Raffles?” -</p> -<p>„Een goede sigaret, mijn waarde. Ik heb vergeten er bij mij te steken.” -</p> -<p>„Neem dan mijn koker, maar dat bedoelde ik niet. Ik meen, dat wij de beschikking moesten -hebben over een snelle auto, want ik acht het zeer waarschijnlijk, dat Stanley daar -ook wel van voorzien zal zijn, en wat moeten wij doen als, de man er in slaagt te -ontsnappen.” -</p> -<p>„Je bent vandaag sterk in het maken van opmerkingen, die hout snijden, Charly,” zeide -Raffles goedkeurend. „Wij moeten daar inderdaad rekening mee houden. Natuurlijk beschikt -de politie over een auto, maar ik ken die voertuigen. Voor men er een bij de hand -heeft, is de misdadiger meestal reeds lang verdwenen, lees er de berichten in de New-Yorksche -bladen maar eens op na. De zaak is, waar halen wij op dit uur van den avond hier in -de buurt nog een snelle auto vandaan en waar moeten wij het ding laten.” -</p> -<p>„Wat dat betreft, kan ik je helpen; vanmiddag heb ik in een van de zijstraten hier -vlak bij een garage ontdekt, en op een van de groote vensterruiten stond geschilderd: -„Dag en Nacht geopend.” -</p> -<p>„Er naar toe,” zeide Raffles. „Er zal hier wel ergens in de buurt een plek zijn, om -het ding te stallen.” -</p> -<p>„Geen tien passen hier vandaan is een stal van de brandweer, Raffles.” -</p> -<p>„Maar mijn hemel, Charly. Je hebt vandaag eenvoudig geniale ingevingen,” zeide Raffles -lachend. „Het kon niet mooier. Wij zullen ons eenvoudig voordoen als detectives, en -men zal ons zeker wel toestaan, onzen wagen daar tijdelijk te verbergen. De groote -deuren zullen des avonds wel open worden gezet, en op het eerste teeken kunnen wij -uittrekken. Kom snel mede. Henderson zal wel blijven wachten, totdat wij terug zijn -gekeerd.” -</p> -<p>Charly, die een kleur van genoegen had gekregen bij Raffles’ lofspraak, bracht hem -snel naar de zijstraat, en zoodra zij den hoek hadden omgeslagen, zag Raffles het -groote verlichte reclamebord van de garage. -</p> -<p>Zij liepen er haastig op toe, maar eensklaps rukte Raffles Charly bij den arm op zijde, -en trok hem in de schaduw van de huizen. -</p> -<p>„Wat is er?” vroeg de jonge man verschrikt. -</p> -<p>„Kijk daar maar eens, daar komt onze dronkaard aan, en hij tuimelt regelrecht op de -garage af. Hij is zeker omgeloopen om te telefoneeren, en ik denk, dat zij daar hun -wagen gestald hebben.” -</p> -<p>„Je hebt gelijk, hij is het,” fluisterde <span class="corr" id="xd31e763" title="Bron: Charley">Charly</span>. -</p> -<p>De beide vrienden bevonden zich op dit oogenblik geen twintig stappen van de groote -deur van de garage waaruit een breede lichtbundel naar buiten stroomde. -</p> -<p>En zoo duidelijk alsof het dag was, zagen zij den gewaanden dronkaard, een grooten -roodharigen kerel, de garage binnen stappen, en op een der chauffeurs toeloopen, met -wien hij begon te spreken. -</p> -<p>Hij liet een papiertje zien, dat er uit zag als een reçu, en de chauffeur liep langs -de rijen wagens van verschillende soort, tot hij stilstond voor een grooten, groengelakten -wagen. -</p> -<p>Met drie zijner makkers duwde hij den wagen uit de rij, en bracht hem naar het breede -middenpad, dat met groote vierkante stoepsteenen geplaveid was. -</p> -<p>Hij draaide den motor aan, en de roodharige man ging achter het stuurwiel zitten. -</p> -<p>Langzaam reed het voertuig de garage uit, en aan de beweging van het stuurwiel zag -Raffles, dat de wagen hun kant zou uitkomen. -</p> -<p>„Wacht een oogenblik op mij,” fluisterde hij Charly toe. -</p> -<p>De wagen had nog niet veel vaart toen zij de garage uitreed, en uit de duisternis -sprong Raffles vlug als een hert te voorschijn en liep even met de auto mede. -</p> -<p>Charly zag hem met de rechterhand een vlugge beweging maken, de auto loslaten, haar -even nakijken, en daarop weer terugkeeren. -</p> -<p>„Wat heb je gedaan?” vroeg Charly nieuwsgierig toen Raffles zich weder bij hem gevoegd -had. -</p> -<p>„Een klein gaatje in den benzinehouder geprikt,” antwoordde Raffles laconiek. „Het -kan altijd te pas komen. Het is niet grooter dan een speldeknop, maar over eenige -uren zal er toch niet meer in den benzinehouder over zijn, dan voldoende is om den -wagen nog tien of twintig kilometer te laten loopen.” -</p> -<p>„Uitstekend, mits de schurken het maar niet opmerken.” -<span class="pageNum" id="pb27">[<a href="#pb27">27</a>]</span></p> -<p>„Als zij het doen, ben ik een zet ten achter bij ons spel, en dat is alles,” zeide -Raffles schouderophalend. „Maar laten wij nu op onze beurt gaan zorgen voor een snellen -wagen.” -</p> -<p>De twee vrienden traden de garage binnen, en vroegen den eigenaar te spreken, een -zwaarlijvig man in hemdsmouwen, met een geweldig groote, zwarte sigaar in den hoek -van zijn mond, die daar wel vastgeschroefd scheen te zijn. -</p> -<p>Raffles nam de man een weinig terzijde en zeide: -</p> -<p>„Mijnheer, wij zijn detectives in particulieren dienst, en wij hebben voor dezen nacht -een zeer snellen wagen noodig, de <span class="corr" id="xd31e786" title="Bron: snellste">snelste</span> in uw garage. Wij hebben die noodig om een paar dieven te vangen.” -</p> -<p>„Het kan mij niets schelen, wie gij zijt, en ook niet wat gij met den wagen doet, -al zoudt gij er regelrecht mee in de Hudson willen rijden, als gij er maar voor betaalt, -de huur en de garantiesom vooruit,” zeide de eigenaar laconiek. -</p> -<p>„Dat is zaken doen,” zeide Raffles glimlachend. „Noem uw prijs, en ik betaal hem.” -</p> -<p>„Dertig dollar voor huur, duizend dollar garantie,” hernam de garagehouder even kalm. -</p> -<p>„Ik betaal het, als de wagen inderdaad goed is.” -</p> -<p>„Kom maar mede, dan kunt gij hem zien.” -</p> -<p>En de man bracht Raffles en Charly naar een afgelegen plekje van de reusachtige garage, -waar een wagen stond vrij laag op de wielen, met een geweldig groote motorkap, een -zeer schuin geplaatste stuurstang en een benzinehouder, groot genoeg om de auto zonder -ophouden van New-York naar Chicago te brengen. -</p> -<p>Raffles had dit alles met een oogopslag gezien. -</p> -<p>Hij maakte de kap van den motor los, en de aanschouwing van de acht cylinders daarbinnen -deed hem tevreden glimlachen, en de kap weder sluiten, nadat hij zich had overtuigd, -dat de motor nog bijna nieuw was, en op zijn minst tachtig paardenkrachten zou ontwikkelen. -</p> -<p>Hij keek even naar de banden, onderzocht de twee reserve-wielen, die achter op de -auto bevestigd waren, haalde toen zonder een woord te spreken, zijn portefeuille uit -zijn zak, betaalde de huur en de garantiesom, liet zich een reçu geven op den naam -Brown, zag toe dat de <span class="corr" id="xd31e800" title="Bron: benzinhouder">benzinehouder</span> tot den rand werd gevuld, overtuigde zich nog even dat dit voorwerp niet lekte, en -nam achter het stuurwiel plaats, terwijl Charly naast hem ging zitten. -</p> -<p>Een oogenblik later rolde de renwagen de garage uit, en Raffles wist binnen enkele -seconden, dat hij zich de diensten verzekerd had van een voortreffelijk voertuig, -dat op een vlakken weg zeker een snelheid van honderdvijftig kilometer zou kunnen -ontwikkelen als het noodig mocht zijn. -</p> -<p>„Nu naar de brandweerkazerne,” zeide hij opgewekt. „Tot dusverre gaat alles voortreffelijk. -Ik geloof niet, dat ik <span class="corr" id="xd31e806" title="Bron: bizonder">bijzonder</span> veel van de Yankees houd, maar zij hebben een goed ding, zij praten niet veel en -weten wat zaken doen is.” -</p> -<p>Vijf minuten later wees Charly Raffles de geweldig hooge, breede deuren aan van de -brandweerkazerne en nogmaals vijf minuten later had Raffles toestemming gekregen daar -zijn kleinen wagen te mogen stallen, op een plek, waar hij niet in den weg stond, -en van de straat af onzichtbaar was. -</p> -<p>Toen de twee mannen weder naar buiten traden, kon Raffles zich overtuigen, dat de -brandweerpost nauwelijks tachtig stappen verwijderd was van het politiebureau, en -daar schuins tegenover lag, een gelukkige omstandigheid, want het was nog steeds denkbaar, -dat zich handlangers van Stanley verscholen hadden in een van de huizen recht tegenover -het politiebureau, en dus aan dezelfde zijde van de straat als de brandweerkazerne -gelegen. -</p> -<p>De twee mannen vonden Henderson geduldig, hoewel een weinig ongerust op hen wachten. -</p> -<p>„Iets <span class="corr" id="xd31e815" title="Bron: bizonders">bijzonders</span> ontdekt, Henderson?” vroeg Charly. -</p> -<p>„Niets, mijnheer Brand. De straat achter het bureau is zoo verlaten als het Hoogerhuis -op een Zondag.” -</p> -<p>„Dat kan ook bijna niet anders,” zeide Raffles. „Het is nog te vroeg, de straten zijn -nog te druk en Stanley moet zeker nog wel een uur op zijn minst wachten.” -</p> -<p>„Waar zou die roodharige bandiet met zijn auto zijn heengegaan?” vroeg Charly, nadat -hij Henderson had medegedeeld, wat er reeds verricht was. -</p> -<p>„Vermoedelijk Stanley en zijn helpers gaan halen,” antwoordde Raffles. -</p> -<p>„Zou de hoofdcommissaris zijn posten al hebben uitgezet?” -<span class="pageNum" id="pb28">[<a href="#pb28">28</a>]</span></p> -<p>„Dat heeft hij zeker gedaan, als hij een verstandig man is, want deed hij het nu, -dan zou het wellicht gezien worden. Je behoeft er niet aan te twijfelen, of het politiebureau -wordt reeds op dit oogenblik door de spionnen van Stanley in het oog gehouden.” -</p> -<p>Charly had een blik op zijn horloge geworpen. -</p> -<p>Het was kwart over twaalven. -</p> -<p>Reeds was de een en twintigste straat in een halve duisternis gedompeld, want de winkeliers -hadden reeds lang hun étalagelichten gedoofd, en alle schouwburgen en bioscopen waren -gesloten, op slechts een na, een van die inrichtingen, waar de film dag en nacht doorrolt, -ten behoeve van de bioscoopmaniakken, die er zelf een deel van hun nachtrust voor -over hebben, om die aan hun geliefkoosde uitspanning te offeren. -</p> -<p>Deze bioscoop echter lag op zijn minst een halve kilometer verder en van haar licht -zou men zeker geen last hebben. -</p> -<p>De drie mannen wachten nog eenigen tijd, en om bij eenen begaven zij zich behoedzaam -een voor een naar de achterzijde van het politiebureau, want daar was het, dat de -aanslag zou ondernomen worden, tenminste wanneer Stanley niet liever het oogenblik -wilde afwachten, waarop Eleonore Manoury naar de gevangenis zou worden vervoerd. -</p> -<p>Zij vatten post op eenigen afstand van den hoogen muur in de breede portiek van een -groot kantoorgebouw. -</p> -<p>Hier konden zij zien, zonder zelf te worden ontdekt. -</p> -<p>Maar reeds na een kwartier zou het Raffles blijken, dat Stanley er niet de man naar -was om zonder de noodige voorzorgsmaatregelen te handelen. -</p> -<p>Want eensklaps stootte Charly hem aan en fluisterde hem zeer zacht toe: -</p> -<p>„Daar komt iemand aan, een agent van politie is het niet. Zie maar, die zwarte gedaante -daarginds.” -</p> -<p>Raffles tuurde een oogenblik in de duisternis, en antwoordde toen: -</p> -<p>„Je hebt gelijk, het is zeker een spion, die in opdracht heeft de portieken te onderzoeken, -om zich te overtuigen, dat zich daar niemand bevindt.” -</p> -<p>„Wil ik den kerel eens even aanspreken, Mylord?” vroeg Henderson, terwijl hij zijn -geweldige vingers tot vuisten balde, als om den aard van het te voeren gesprek duidelijk -te maken. -</p> -<p>„Geen denken aan, Henderson,” antwoordde Raffles. „Je geweldige lichaam zou dadelijk -zichtbaar zijn, en voor je tien stappen had gedaan, zou die kerel het waarschuwingssein -hebben gegeven, en de andere, die zeker reeds in de buurt zijn, zouden weten waaraan -zij zich te houden hebben, en wij zouden wel dadelijk rechts-om-keert kunnen maken. -Laat mij maar eens begaan.” -</p> -<p>Raffles stak de hand in zijn zak, hij nam er een eigenaardig gevormd pistool uit, -wat de Amerikaansche misdadigers een „silent gun” noemen, een vuurwapen, dat bij het -afgaan niet het minste gerucht maakt. -</p> -<p>„Wil je den kerel neerschieten?” vroeg Charly fluisterend. -</p> -<p>„Ik zal hem niet dooden, er zit op dit luchtpistool een stalen pluimpje, dat den man -slechts zal schrammen, maar hem onmiddellijk bewusteloos zal maken. Dan slepen wij -hem hierheen, en hij is onschadelijk.” -</p> -<p>Intusschen was de donkere gedaante sluipend tot op een afstand van twintig schreden -genaderd, en zijn oogen schenen de duisternis te willen doorboren. -</p> -<p>Plotseling stond hij stil, hij scheen iets gezien te hebben in de breede portiek. -</p> -<p>Snel bracht hij de hand naar den mond, maar reeds had Raffles zijn pistool opgeheven -en den trekker overgehaald. -</p> -<p>Er liet zich een geluid hooren, dat veel op een zucht geleek, en op hetzelfde oogenblik -zakte de gestalte ineen en bleef roerloos liggen. -</p> -<p>„Ga hem eens halen, Henderson,” beval Raffles. -</p> -<p>Met een paar stappen was de reus bij den gevallene, en zonder eenige moeite sleepte -hij hem naar het portiek, waar hij hem in een hoek neerlegde. -</p> -<p>Raffles trad op den man toe, en zag dat hij een nikkelen <span class="corr" id="xd31e853" title="Bron: fuitje">fluitje</span> nog in de vingers geklemd had. -</p> -<p>„Het was tijd, zooals je ziet,” zeide hij laconiek. „Deze man blijft op zijn minst -zes uren in dien toestand, en dan ontwaakt hij uit zichzelf, waarschijnlijk met wat -schele hoofdpijn, maar zonder andere nadeelige gevolgen. Om hem behoeven wij ons dus -niet meer te bekommeren.” -</p> -<p>De drie mannen wijdden nu weder al hun aandacht aan den hoogen muur, en een half uur -later werd hun geduld beloond. -</p> -<p>Eerst vernamen zij in de verte het gedempte geluid van een automobielmotor, dat langzaam -scheen te naderen, en toen ophield. -<span class="pageNum" id="pb29">[<a href="#pb29">29</a>]</span></p> -<p>Daarop gebeurde er eenigen tijd niets, maar eensklaps doemde er een viertal gedaanten -uit de duisternis op, en een daarvan droeg een voorwerp, dat er uitzag als een zeer -korte ladder. -</p> -<p>Het ding werd uitgeschoven, en zachtjes tegen den muur geplaatst. -</p> -<p>Henderson, die zijn woede en ongeduld bijna niet kon bedwingen, vroeg fluisterend: -</p> -<p>„Waarop wachten wij nog, Mylord, om wat opruiming onder die boeven te houden?” -</p> -<p>„Stil, Henderson,” antwoordde Raffles. „Wij bemoeien ons in het geheel niet met de -zaak, heb ik reeds gezegd, tenzij het volstrekt noodzakelijk mocht blijken. Wees er -maar zeker van, dat er op de binnenplaats agenten in hinderlaag liggen, die de vier -bandieten gemakkelijk zullen weten te overmeesteren, tenminste wanneer zij allen over -den muur klimmen.” -</p> -<p>„Zou Stanley er niet bij zijn?” vroeg Charly bijna onhoorbaar. -</p> -<p>Raffles antwoordde niet dadelijk, maar hij spande zijn oog tot het uiterste in, om -de duisternis te kunnen doorboren. -</p> -<p>Toen greep hij Charly bij den arm, en de jonge man had bijna een kreet van pijn geslaakt, -zoo knelde hem de stalen greep van de gespierde vingers. -</p> -<p>„Hij is het,” fluisterde Raffles heesch. „Ik zal.…” -</p> -<p>Maar juist op dit oogenblik zag hij Stanley vlug als een kat de stalen ladder beklimmen, -en het volgende oogenblik was hij over den rand van den muur verdwenen. -</p> -<p>Twee zijner helpers volgden hem, terwijl de vierde man aan den voet van de ladder -stand bleef houden. -</p> -<p>De oogen van Raffles schitterden, en hij haalde diep adem. -</p> -<p>„De muis is in den val geloopen, en ditmaal zal hij zijn lot wel niet ontkomen,” fluisterde -hij. -</p> -<p>„Zouden wij dien kerel bij die ladder niet kunnen overvallen?” vroeg Charly, wiens -spanning ten top was gestegen. -</p> -<p>„Onmogelijk,” antwoordde Raffles. „Hij is te ver van ons af, en wij moeten de straat -oversteken. Voor wij bij hem zouden zijn, kan hij op ons vuren en of hij ons raakt -of niet, in ieder geval waarschuwt hij door het schot zijn medeplichtigen, en wat -kunnen mij, alles wel beschouwd, die lieden schelen. Het is mij om Stanley te doen, -en om niemand anders. Hij is nu al op de binnenplaats en het drama zal zich binnen -enkele minuten wel voltrokken hebben.” -</p> -<p>„Kun je den man bij de ladder niet met je windpistool neerleggen, als den anderen -bandiet?” vroeg Charly. -</p> -<p>„Het pistool draagt slechts een meter of tien ten hoogste, en de afstand van hier -tot aan de ladder is zeker vijf maal grooter.” -</p> -<p>Juist op dit oogenblik klonken er snel achter elkaar drie revolverschoten. -</p> -<p>Nauwelijks had de man aan den voet van de ladder dit gehoord, of hij bracht een fluitje -aan den mond, en aanstonds klonk tot op verren afstand het snerpend gefluit. -</p> -<p><span class="corr" id="xd31e884" title="Bron: Onmiddelijk">Onmiddellijk</span> daarop liet zich op eenigen afstand het geluid van den ronkenden motor weder hooren. -</p> -<p>„Snel, snel, Charly, haal de auto,” riep Raffles, ten prooi aan een opwinding, die -hem anders vreemd was. „Wij moeten beletten, dat hij ons nog op het laatste oogenblik -ontsnapt. Haast je. Wij zullen je tegemoet loopen, zoodra wij weten wat hier geschied -is, en je door seinen waarschuwen waar wij zijn.” -</p> -<p>Zoo snel zijn voeten hem dragen wilden, ijlde Charly heen, teneinde de auto uit de -brandweerkazerne te gaan halen. -</p> -<p>En intusschen werd het geraas van den motor snel duidelijker, tot er een groot, log -lichaam naderde in de duisternis. -</p> -<p>Het was een auto, waarvan de beide lantaarns slechts een spaarzaam licht verspreidden, -waarschijnlijk om den wagen zoo min mogelijk in het oog te doen vallen. -</p> -<p>De man, die nog altijd de wacht hield bij de ladder, was er snel opgeklommen en keek -nu over den muur op de binnenplaats, teneinde te zien wat zich daar afspeelde. -</p> -<p>Raffles en Henderson zagen, hoe hij zijn revolver trok en mikte. -</p> -<p>Maar voor de bandiet den trekker kon overhalen, had Raffles hem een kogel toegezonden, -die den man in de dij raakte, zoodat hij met een gebrul van pijn en woede van de ladder -tuimelde. -</p> -<p>Maar reeds vertoonde zich een gestalte op den muur, die er zooeven op was geklommen, -komende van de binnenplaats. -</p> -<p>Dadelijk had Raffles hem herkend, ondanks de <span class="pageNum" id="pb30">[<a href="#pb30">30</a>]</span>duisternis, het was zijn doodsvijand.… het was Irwin Stanley. -</p> -<p>Voor hij nog had kunnen vuren, had de schurk zich met een katachtige behendigheid -van de ladder laten glijden, na nog eens zijn revolver op de agenten te hebben afgevuurd, -die zich op de binnenplaats bevonden. -</p> -<p>De bestuurder van de auto had hem eveneens reeds gezien en kwam nog nader met zijn -wagen, terwijl Stanley het voertuig tegemoet liep. -</p> -<p>Het volgend oogenblik had hij zich in de auto geworpen, die zich dadelijk in beweging -stelde. -</p> -<p>Dit alles was in veel minder tijd geschied, dan noodig was om het te beschrijven. -</p> -<p>Reeds kwam de auto aansnellen en Raffles en Henderson, die midden op straat stonden, -moesten snel terzijde springen, ten einde niet onder de wielen te komen. -</p> -<p>De wagen suisde snel voorbij, maar toch niet zoo snel, of de twee doodsvijanden hadden -elkander herkend, en beide tegelijk schoten. -</p> -<p>Maar de twee schoten misten beiden hun doel en de auto vloog voorbij en reed weg. -</p> -<p>Zij sloeg den hoek van de straat om en begaf zich blijkbaar naar de een en twintigste -straat die een groote snelheid veroorloofde. -</p> -<p>Raffles bracht zijn signaalfluit aan den mond, en luid klonk het sein door den stillen -nacht. Charly zou het stellig hooren. -</p> -<p>Ja, daar klonk reeds het antwoord, met den <span class="corr" id="xd31e911" title="Bron: horen">hoorn</span> gegeven, het was de hoogste tijd. -</p> -<p>Raffles en Henderson snelden op het geluid af, en even later ontwaarden zij den renwagen, -die juist de zijstraat wilde inrijden. -</p> -<p>Raffles wuifde met de hand, Charly bracht den wagen weder in de breede hoofdstraat -en Raffles en Henderson wipten in den lagen wagen, de eerste naast Charly. -</p> -<p>„Daar gaan zij!” schreeuwde Henderson, op een punt in de verte wijzend, dat zich snel -verwijderde. -</p> -<p>De reus had goed gezien, ongeveer tweehonderd meter voor hen uit vloog de auto van -Stanley over den weg. -</p> -<p>„Hem na, Charly,” beval Raffles, die de tanden opeengeklemd had. „Wij moeten hem inhalen, -het kost wat het kost.” -</p> -<p>Reeds had Charly den hefboom overgehaald en op de hoogste versnelling sprong de renwagen -als het ware vooruit. -</p> -<p>In helsche vaart stoof de auto door de lijnrechte straat, en het was goed, dat die -op dit late uur van den nacht zoo goed als geheel verlaten was. -</p> -<p>Het duurde niet lang of het bleek, dat de renwagen op de auto van Stanley won, ofschoon -ook deze zeer snel moest zijn. -</p> -<p>Na een half uur was de grens van de wereldstad bereikt, en slechts vijftig meters -scheidden de beide auto’s. -</p> -<p>Raffles richtte den blik naar den grond, op het witte grint van den buitenweg, waarop -nu de renwagen voortstormde, was duidelijk een zeer dun spoor te zien, het was de -benzine, die gestadig uit de reservoir van Stanley’s auto druppelde. -</p> -<p>„Wij zullen hem inhalen,” mompelde Raffles, de vuisten ballend, „al zou ik er zelf -het leven bij laten.” -</p> -<p>De auto’s waren nu zoo dicht bij elkaar, dat duidelijk te zien viel, hoe Stanley den -man met het roode haar, die de auto uit de garage had gehaald, tot grooter spoed scheen -aan te zetten. -</p> -<p>Herhaaldelijk keek de schurk achter zich ten einde den afstand te schatten. -</p> -<p>Men naderde nu den spoorweg, die hier twee maal den weg kruist, en deze steeg op dit -punt tamelijk steil, zoodat de vaart aanmerkelijk vertraagde. -</p> -<p>Reeds waren de twee auto’s den eersten overweg gepasseerd, die niet, zooals in Europa, -van afsluitboomen zijn voorzien. -</p> -<p>Stanley had zich in de auto opgericht en braakte de lasterlijkste verwenschingen tegen -zijn vervolgers uit. -</p> -<p>Hij vuurde tweemaal op Raffles, zonder hem te treffen; wat ook bijna onmogelijk was -wegens het slingeren van beide wagens. -</p> -<p>Daar kwam de tweede overweg in het zicht. -</p> -<p>En tegelijkertijd klonk op eenigen afstand een gillend gefluit, het was de nachttrein -van Chicago naar New-York, die in toomelooze vaart over de glinsterende rails voortsnelde, -getrokken door zijn geweldige locomotief. -</p> -<p>Onwillekeurig matigde Charly de vaart van zijn wagen. -</p> -<p>Maar de auto van Stanley snelde steeds voort. -</p> -<p>Steeds duidelijker klonk het oorverdoovend geraas, <span class="pageNum" id="pb31">[<a href="#pb31">31</a>]</span>door den voortjagenden trein veroorzaakt, waarvan de lichten nu zichtbaar waren. -</p> -<p>Nu had de auto van Stanley den overweg bereikt, en het volgend oogenblik bevond zij -zich op de rails.… -</p> -<p>Hoewel Charly uit alle macht remde, daar hij wel voorzag, niet voor den trein den -overweg te kunnen oversteken, vloog de wagen nog zoover voort, dat hij nauwelijks -tien meter voor den overweg stil stond. -</p> -<p>Daar naderde de trein, en de lantarens van de locomotief schitterden als de oogen -van een vreeselijk monster. -</p> -<p>En.… de auto van Stanley stond stil midden op het spoor.… -</p> -<p>Boven het geraas van den trein uit klonk een gillende kreet van doodsangst en ontzetting. -</p> -<p>Stanley was weder opgestaan en wilde uit de auto springen, die blijkbaar niet verder -kon wegens het gebrek aan benzine.… -</p> -<p>Maar hij was een halve seconde te laat.… -</p> -<p>De trein kwam aanstormen, en het leek, alsof hij zich op de auto stortte. -</p> -<p>Een vreeselijk gekraak werd vernomen.… tot op honderd meters afstand werden de versplinterde -deelen van de auto weggeslingerd. -</p> -<p>En nog even konden de drie mannen zien, hoe de machinist zich naar buiten boog en -een gebaar van wanhoop maakte.… -</p> -<p>Toen was alles voorbij.… -</p> -<p>Raffles en Charly staarden elkander een oogenblik stom aan. -</p> -<p>Toen zeide de Groote Onbekende zachtjes: -</p> -<p>„Zoo moest het komen, een hoogere macht heeft uitspraak gedaan over een monster in -menschengedaante.” -</p> -</div> -</div> -</div> -<div class="back"> -<div class="div1 notice"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody"> -<p class="first">De volgende aflevering (No. 395) bevat: -</p> -<p class="xd31e960">ELEONORE MANOURY. -<span class="pageNum" id="pb32">[<a href="#pb32">32</a>]</span></p> -</div> -</div> -<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody"> -<p class="first"></p> -<div class="figure img-rcbbwidth"><img src="images/ad-rcbb.png" alt="" width="574" height="720"></div><p> -</p> -<p class="xd31e967">In den<br> -<span class="xd31e971">ROMAN-, BOEK- EN KUNSTHANDEL,</span><br> -Singel 326, Amsterdam, -</p> -<p>verschijnen wekelijks twee afleveringen, onderscheidenlijk van -</p> -<p class="xd31e976">RAFFLES -</p> -<p class="xd31e978">ook wel genaamd LORD LISTER, de gentleman-dief, in fraai gekleurden omslag. -</p> -<p class="xd31e967">25 cents per nummer. -</p> -<p class="xd31e978">Elk nummer een afgerond verhaal. -</p> -<p class="xd31e976">NICK CARTER, -</p> -<p class="xd31e978">sensationeele detective-verhalen, in fraai gekleurden omslag. -</p> -<p class="xd31e967">20 cents per nummer. -</p> -<p class="xd31e978">Elk nummer een afgerond verhaal. -</p> -<p class="xd31e976">BUFFALO-BILL. -</p> -<p class="xd31e978">De avonturen van den grooten woudlooper door hem zelf verteld in fraai gekleurden -omslag. -</p> -<p class="xd31e967">20 cents per nummer. -</p> -<p class="xd31e978">Elk nummer een afgerond verhaal. -</p> -<p class="xd31e976">HET BOEK VOOR ALLEN -</p> -<p class="xd31e978">Elke aflevering bevat een volledigen Roman. -</p> -<p class="xd31e976"><b>25 Cent</b> -</p> -<p class="xd31e978">Geen periodiek heeft zoo’n rijken inhoud. -</p> -<p class="xd31e967">Zie de verrassing op den omslag. -</p> -<p class="xd31e967">Ook verkrijgbaar aan de Spoorwegen, Kiosken en door den Boekhandel. -</p> -<p class="xd31e976">Tegen inzending van het bedrag per postwissel franco toezending -</p> -</div> -</div> -<p><span class="pageNum" id="pb33">[<a href="#pb33">33</a>]</span></p> -<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody"> -<p class="first"></p> -<div class="figure ad-dubec3-imgwidth"><img src="images/dubec-no-3.png" alt="Cigarettes
Dubec No. 3
Bouts d’Or
Distinction Royale 1895" width="562" height="720"></div><p> -</p> -<p class="xd31e960">DUBEC No. 3 -</p> -<p class="xd31e976">GOUD EN KURK -</p> -<p class="xd31e1036">BESTE 3 CTS. CIGARET -</p> -<p class="xd31e967">GEMAAKT VAN HEERLIJKE<br> -ECHT TURKSCHE TABAK -</p> -<p class="xd31e1042">CIGARETTENFABRIEK <b>J. van KERCKHOF</b> -</p> -<p class="xd31e978">GEVESTIGD 1885 -</p> -</div> -</div> -<div class="div1" id="toc"> -<h2 class="main">Inhoudsopgave</h2> -<table summary="Inhoudsopgave"> -<tr id="ch1.toc"> -<td class="tocDivNum">I. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch1">Wat Raffles naar Amerika bracht.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch1">1</a></td> -</tr> -<tr id="ch2.toc"> -<td class="tocDivNum">II. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch2">De jacht neemt een aanvang.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch2">6</a></td> -</tr> -<tr id="ch3.toc"> -<td class="tocDivNum">III. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch3">Hoe de val werd opgezet.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch3">10</a></td> -</tr> -<tr id="ch4.toc"> -<td class="tocDivNum">IV. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch4">Het bericht in de „Evening Press”.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch4">13</a></td> -</tr> -<tr id="ch5.toc"> -<td class="tocDivNum">V. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch5">De muis knabbelt aan het spek.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch5">20</a></td> -</tr> -<tr id="ch6.toc"> -<td class="tocDivNum">VI. </td> -<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch6">Het einde van een misdadiger.</a></td> -<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch6">25</a></td> -</tr> -</table> -</div> -<div class="transcriberNote"> -<h2 class="main">Colofon</h2> -<h3 class="main">Beschikbaarheid</h3> -<p class="first">Dit eBoek is voor kosteloos gebruik door iedereen overal, met vrijwel geen beperkingen -van welke soort dan ook. U mag het kopiëren, weggeven of hergebruiken onder de voorwaarden -van de Project Gutenberg Licentie in dit eBoek of on-line op <a class="seclink xd31e43" title="Externe link" href="https://www.gutenberg.org/">www.gutenberg.org</a>. -</p> -<p>Dit eBoek is geproduceerd door het on-line gedistribueerd correctieteam op <a class="seclink xd31e43" title="Externe link" href="https://www.pgdp.net/">www.pgdp.net</a>. -</p> -<h3 class="main">Metadata</h3> -<table class="colophonMetadata" summary="Metadata"> -<tr> -<td><b>Titel:</b></td> -<td>Lord Lister No. 394: Het Einde van Irwin Stanley</td> -<td></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Auteur:</b></td> -<td>Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]</td> -<td><a href="https://viaf.org/viaf/8133268/" class="seclink">Info</a></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Auteur:</b></td> -<td>Felix Hageman (1877–1966)</td> -<td><a href="https://viaf.org/viaf/5168161211441040070000/" class="seclink">Info</a></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Auteur:</b></td> -<td>Kurt Matull (1872–1930?)</td> -<td><a href="https://viaf.org/viaf/56770919/" class="seclink">Info</a></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Taal:</b></td> -<td>Nederlands (Spelling De Vries-Te Winkel)</td> -<td></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Oorspronkelijke uitgiftedatum:</b></td> -<td>[1921]</td> -<td></td> -</tr> -<tr> -<td><b>Trefwoorden:</b></td> -<td>Detective and mystery stories -- Periodicals</td> -<td></td> -</tr> -<tr> -<td><b></b></td> -<td>Dime novels -- Periodicals</td> -<td></td> -</tr> -</table> -<h3 class="main">Codering</h3> -<p class="first">Dit boek is weergegeven in oorspronkelijke schrijfwijze. Afgebroken woorden aan het -einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld. Kennelijke zetfouten in het origineel -zijn verbeterd. Deze verbeteringen zijn aangegeven in de colofon aan het einde van -dit boek.</p> -<h3 class="main">Documentgeschiedenis</h3> -<ul> -<li>2021-12-04 Begonnen. -</li> -</ul> -<h3 class="main">Externe Referenties</h3> -<p>Dit Project Gutenberg eBoek bevat externe referenties. Het kan zijn dat deze links -voor u niet werken.</p> -<h3 class="main">Verbeteringen</h3> -<p>De volgende verbeteringen zijn aangebracht in de tekst:</p> -<table class="correctionTable" summary="Overzicht van verbeteringen aangebracht in de tekst."> -<tr> -<th>Bladzijde</th> -<th>Bron</th> -<th>Verbetering</th> -<th>Bewerkingsafstand</th> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e101">1</a>, <a class="pageref" href="#xd31e745">26</a></td> -<td class="width40 bottom"> -[<i>Niet in bron</i>] -</td> -<td class="width40 bottom">,</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e251">8</a></td> -<td class="width40 bottom">,</td> -<td class="width40 bottom">„</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e259">8</a></td> -<td class="width40 bottom">minares</td> -<td class="width40 bottom">minnares</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e274">9</a></td> -<td class="width40 bottom"> -[<i>Niet in bron</i>] -</td> -<td class="width40 bottom">„</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e285">9</a></td> -<td class="width40 bottom">lang</td> -<td class="width40 bottom">langs</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e335">11</a></td> -<td class="width40 bottom">kranten pagina</td> -<td class="width40 bottom">krantenpagina</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e343">11</a></td> -<td class="width40 bottom">fille</td> -<td class="width40 bottom">file</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e398">13</a></td> -<td class="width40 bottom">kamerad</td> -<td class="width40 bottom">kameraad</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e436">14</a></td> -<td class="width40 bottom">beroepspijver</td> -<td class="width40 bottom">beroepsijver</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e443">14</a></td> -<td class="width40 bottom">wenkbrouwen</td> -<td class="width40 bottom">wenkbrauwen</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e604">20</a></td> -<td class="width40 bottom">Astorhotel</td> -<td class="width40 bottom">Astor-Hotel</td> -<td class="bottom">2</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e611">20</a></td> -<td class="width40 bottom">e</td> -<td class="width40 bottom">je</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e729">25</a></td> -<td class="width40 bottom">reveus</td> -<td class="width40 bottom">revues</td> -<td class="bottom">2</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e763">26</a></td> -<td class="width40 bottom">Charley</td> -<td class="width40 bottom">Charly</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e786">27</a></td> -<td class="width40 bottom">snellste</td> -<td class="width40 bottom">snelste</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e800">27</a></td> -<td class="width40 bottom">benzinhouder</td> -<td class="width40 bottom">benzinehouder</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e806">27</a></td> -<td class="width40 bottom">bizonder</td> -<td class="width40 bottom">bijzonder</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e815">27</a></td> -<td class="width40 bottom">bizonders</td> -<td class="width40 bottom">bijzonders</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e853">28</a></td> -<td class="width40 bottom">fuitje</td> -<td class="width40 bottom">fluitje</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e884">29</a></td> -<td class="width40 bottom">Onmiddelijk</td> -<td class="width40 bottom">Onmiddellijk</td> -<td class="bottom">1</td> -</tr> -<tr> -<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e911">30</a></td> -<td class="width40 bottom">horen</td> -<td class="width40 bottom">hoorn</td> -<td class="bottom">2</td> -</tr> -</table> -</div> -</div> -<div lang='en'> -<div style='display:block; margin-top:4em'>*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK <span lang='nl'>LORD LISTER NO. 0394: HET EINDE VAN IRWIN STANLEY</span> ***</div> -<div style='text-align:left'> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Updated editions will replace the previous one—the old editions will -be renamed. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright -law means that no one owns a United States copyright in these works, -so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the United -States without permission and without paying copyright -royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part -of this license, apply to copying and distributing Project -Gutenberg™ electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG™ -concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark, -and may not be used if you charge for an eBook, except by following -the terms of the trademark license, including paying royalties for use -of the Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for -copies of this eBook, complying with the trademark license is very -easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation -of derivative works, reports, performances and research. Project -Gutenberg eBooks may be modified and printed and given away—you may -do practically ANYTHING in the United States with eBooks not protected -by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the trademark -license, especially commercial redistribution. -</div> - -<div style='margin:0.83em 0; font-size:1.1em; text-align:center'>START: FULL LICENSE<br> -<span style='font-size:smaller'>THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE<br> -PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK</span> -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -To protect the Project Gutenberg™ mission of promoting the free -distribution of electronic works, by using or distributing this work -(or any other work associated in any way with the phrase “Project -Gutenberg”), you agree to comply with all the terms of the Full -Project Gutenberg™ License available with this file or online at -www.gutenberg.org/license. -</div> - -<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'> -Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg™ electronic works -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg™ -electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to -and accept all the terms of this license and intellectual property -(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all -the terms of this agreement, you must cease using and return or -destroy all copies of Project Gutenberg™ electronic works in your -possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a -Project Gutenberg™ electronic work and you do not agree to be bound -by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the person -or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.B. “Project Gutenberg” is a registered trademark. It may only be -used on or associated in any way with an electronic work by people who -agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few -things that you can do with most Project Gutenberg™ electronic works -even without complying with the full terms of this agreement. See -paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project -Gutenberg™ electronic works if you follow the terms of this -agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg™ -electronic works. See paragraph 1.E below. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation (“the -Foundation” or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection -of Project Gutenberg™ electronic works. Nearly all the individual -works in the collection are in the public domain in the United -States. If an individual work is unprotected by copyright law in the -United States and you are located in the United States, we do not -claim a right to prevent you from copying, distributing, performing, -displaying or creating derivative works based on the work as long as -all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope -that you will support the Project Gutenberg™ mission of promoting -free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg™ -works in compliance with the terms of this agreement for keeping the -Project Gutenberg™ name associated with the work. You can easily -comply with the terms of this agreement by keeping this work in the -same format with its attached full Project Gutenberg™ License when -you share it without charge with others. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern -what you can do with this work. Copyright laws in most countries are -in a constant state of change. If you are outside the United States, -check the laws of your country in addition to the terms of this -agreement before downloading, copying, displaying, performing, -distributing or creating derivative works based on this work or any -other Project Gutenberg™ work. The Foundation makes no -representations concerning the copyright status of any work in any -country other than the United States. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg: -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.1. The following sentence, with active links to, or other -immediate access to, the full Project Gutenberg™ License must appear -prominently whenever any copy of a Project Gutenberg™ work (any work -on which the phrase “Project Gutenberg” appears, or with which the -phrase “Project Gutenberg” is associated) is accessed, displayed, -performed, viewed, copied or distributed: -</div> - -<blockquote> - <div style='display:block; margin:1em 0'> - This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most - other parts of the world at no cost and with almost no restrictions - whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms - of the Project Gutenberg License included with this eBook or online - at <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>. If you - are not located in the United States, you will have to check the laws - of the country where you are located before using this eBook. - </div> -</blockquote> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.2. If an individual Project Gutenberg™ electronic work is -derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not -contain a notice indicating that it is posted with permission of the -copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in -the United States without paying any fees or charges. If you are -redistributing or providing access to a work with the phrase “Project -Gutenberg” associated with or appearing on the work, you must comply -either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or -obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg™ -trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.3. If an individual Project Gutenberg™ electronic work is posted -with the permission of the copyright holder, your use and distribution -must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any -additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms -will be linked to the Project Gutenberg™ License for all works -posted with the permission of the copyright holder found at the -beginning of this work. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg™ -License terms from this work, or any files containing a part of this -work or any other work associated with Project Gutenberg™. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this -electronic work, or any part of this electronic work, without -prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with -active links or immediate access to the full terms of the Project -Gutenberg™ License. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, -compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including -any word processing or hypertext form. However, if you provide access -to or distribute copies of a Project Gutenberg™ work in a format -other than “Plain Vanilla ASCII” or other format used in the official -version posted on the official Project Gutenberg™ website -(www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense -to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means -of obtaining a copy upon request, of the work in its original “Plain -Vanilla ASCII” or other form. Any alternate format must include the -full Project Gutenberg™ License as specified in paragraph 1.E.1. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, -performing, copying or distributing any Project Gutenberg™ works -unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing -access to or distributing Project Gutenberg™ electronic works -provided that: -</div> - -<div style='margin-left:0.7em;'> - <div style='text-indent:-0.7em'> - • You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from - the use of Project Gutenberg™ works calculated using the method - you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed - to the owner of the Project Gutenberg™ trademark, but he has - agreed to donate royalties under this paragraph to the Project - Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid - within 60 days following each date on which you prepare (or are - legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty - payments should be clearly marked as such and sent to the Project - Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in - Section 4, “Information about donations to the Project Gutenberg - Literary Archive Foundation.” - </div> - - <div style='text-indent:-0.7em'> - • You provide a full refund of any money paid by a user who notifies - you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he - does not agree to the terms of the full Project Gutenberg™ - License. You must require such a user to return or destroy all - copies of the works possessed in a physical medium and discontinue - all use of and all access to other copies of Project Gutenberg™ - works. - </div> - - <div style='text-indent:-0.7em'> - • You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of - any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the - electronic work is discovered and reported to you within 90 days of - receipt of the work. - </div> - - <div style='text-indent:-0.7em'> - • You comply with all other terms of this agreement for free - distribution of Project Gutenberg™ works. - </div> -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project -Gutenberg™ electronic work or group of works on different terms than -are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing -from the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the manager of -the Project Gutenberg™ trademark. Contact the Foundation as set -forth in Section 3 below. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable -effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread -works not protected by U.S. copyright law in creating the Project -Gutenberg™ collection. Despite these efforts, Project Gutenberg™ -electronic works, and the medium on which they may be stored, may -contain “Defects,” such as, but not limited to, incomplete, inaccurate -or corrupt data, transcription errors, a copyright or other -intellectual property infringement, a defective or damaged disk or -other medium, a computer virus, or computer codes that damage or -cannot be read by your equipment. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the “Right -of Replacement or Refund” described in paragraph 1.F.3, the Project -Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project -Gutenberg™ trademark, and any other party distributing a Project -Gutenberg™ electronic work under this agreement, disclaim all -liability to you for damages, costs and expenses, including legal -fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT -LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE -PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE -TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE -LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR -INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH -DAMAGE. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a -defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can -receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a -written explanation to the person you received the work from. If you -received the work on a physical medium, you must return the medium -with your written explanation. The person or entity that provided you -with the defective work may elect to provide a replacement copy in -lieu of a refund. If you received the work electronically, the person -or entity providing it to you may choose to give you a second -opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If -the second copy is also defective, you may demand a refund in writing -without further opportunities to fix the problem. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth -in paragraph 1.F.3, this work is provided to you ‘AS-IS’, WITH NO -OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT -LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied -warranties or the exclusion or limitation of certain types of -damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement -violates the law of the state applicable to this agreement, the -agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or -limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or -unenforceability of any provision of this agreement shall not void the -remaining provisions. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the -trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone -providing copies of Project Gutenberg™ electronic works in -accordance with this agreement, and any volunteers associated with the -production, promotion and distribution of Project Gutenberg™ -electronic works, harmless from all liability, costs and expenses, -including legal fees, that arise directly or indirectly from any of -the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this -or any Project Gutenberg™ work, (b) alteration, modification, or -additions or deletions to any Project Gutenberg™ work, and (c) any -Defect you cause. -</div> - -<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'> -Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg™ -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Project Gutenberg™ is synonymous with the free distribution of -electronic works in formats readable by the widest variety of -computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It -exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations -from people in all walks of life. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Volunteers and financial support to provide volunteers with the -assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg™’s -goals and ensuring that the Project Gutenberg™ collection will -remain freely available for generations to come. In 2001, the Project -Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure -and permanent future for Project Gutenberg™ and future -generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see -Sections 3 and 4 and the Foundation information page at www.gutenberg.org. -</div> - -<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'> -Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non-profit -501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the -state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal -Revenue Service. The Foundation’s EIN or federal tax identification -number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by -U.S. federal laws and your state’s laws. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -The Foundation’s business office is located at 809 North 1500 West, -Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up -to date contact information can be found at the Foundation’s website -and official page at www.gutenberg.org/contact -</div> - -<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'> -Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Project Gutenberg™ depends upon and cannot survive without widespread -public support and donations to carry out its mission of -increasing the number of public domain and licensed works that can be -freely distributed in machine-readable form accessible by the widest -array of equipment including outdated equipment. Many small donations -($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt -status with the IRS. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -The Foundation is committed to complying with the laws regulating -charities and charitable donations in all 50 states of the United -States. Compliance requirements are not uniform and it takes a -considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up -with these requirements. We do not solicit donations in locations -where we have not received written confirmation of compliance. To SEND -DONATIONS or determine the status of compliance for any particular state -visit <a href="https://www.gutenberg.org/donate/">www.gutenberg.org/donate</a>. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -While we cannot and do not solicit contributions from states where we -have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition -against accepting unsolicited donations from donors in such states who -approach us with offers to donate. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -International donations are gratefully accepted, but we cannot make -any statements concerning tax treatment of donations received from -outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Please check the Project Gutenberg web pages for current donation -methods and addresses. Donations are accepted in a number of other -ways including checks, online payments and credit card donations. To -donate, please visit: www.gutenberg.org/donate -</div> - -<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'> -Section 5. General Information About Project Gutenberg™ electronic works -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Professor Michael S. Hart was the originator of the Project -Gutenberg™ concept of a library of electronic works that could be -freely shared with anyone. For forty years, he produced and -distributed Project Gutenberg™ eBooks with only a loose network of -volunteer support. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Project Gutenberg™ eBooks are often created from several printed -editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in -the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not -necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper -edition. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -Most people start at our website which has the main PG search -facility: <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>. -</div> - -<div style='display:block; margin:1em 0'> -This website includes information about Project Gutenberg™, -including how to make donations to the Project Gutenberg Literary -Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to -subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks. -</div> - -</div> -</div> -</body> -</html> diff --git a/old/67444-h/images/ad-rcbb.png b/old/67444-h/images/ad-rcbb.png Binary files differdeleted file mode 100644 index f805b5d..0000000 --- a/old/67444-h/images/ad-rcbb.png +++ /dev/null diff --git a/old/67444-h/images/dubec-no-3.png b/old/67444-h/images/dubec-no-3.png Binary files differdeleted file mode 100644 index 2b53511..0000000 --- a/old/67444-h/images/dubec-no-3.png +++ /dev/null diff --git a/old/67444-h/images/lordlister0394-front.jpg b/old/67444-h/images/lordlister0394-front.jpg Binary files differdeleted file mode 100644 index f770a3f..0000000 --- a/old/67444-h/images/lordlister0394-front.jpg +++ /dev/null diff --git a/old/67444-h/images/p0394-01.png b/old/67444-h/images/p0394-01.png Binary files differdeleted file mode 100644 index 107df0c..0000000 --- a/old/67444-h/images/p0394-01.png +++ /dev/null |
