NormalizeHEADmain

11 files changed, 17 insertions, 6946 deletions

diff --git a/.gitattributes b/.gitattributes
new file mode 100644
index 0000000..d7b82bc
--- /dev/null
+++ b/.gitattributes
@@ -0,0 +1,4 @@
+*.txt text eol=lf
+*.htm text eol=lf
+*.html text eol=lf
+*.md text eol=lf
diff --git a/LICENSE.txt b/LICENSE.txt
new file mode 100644
index 0000000..6312041
--- /dev/null
+++ b/LICENSE.txt
@@ -0,0 +1,11 @@
+This eBook, including all associated images, markup, improvements,
+metadata, and any other content or labor, has been confirmed to be
+in the PUBLIC DOMAIN IN THE UNITED STATES.
+
+Procedures for determining public domain status are described in
+the "Copyright How-To" at https://www.gutenberg.org.
+
+No investigation has been made concerning possible copyrights in
+jurisdictions other than the United States. Anyone seeking to utilize
+this eBook outside of the United States should confirm copyright
+status under the laws that apply to them.
diff --git a/README.md b/README.md
new file mode 100644
index 0000000..2e891e9
--- /dev/null
+++ b/README.md
@@ -0,0 +1,2 @@
+Project Gutenberg (https://www.gutenberg.org) public repository for
+eBook #67537 (https://www.gutenberg.org/ebooks/67537)
diff --git a/old/67537-0.txt b/old/67537-0.txt
deleted file mode 100644
index 29aabba..0000000
--- a/old/67537-0.txt
+++ /dev/null
@@ -1,2921 +0,0 @@
-The Project Gutenberg eBook of Lord Lister No. 0392: Het Eiland der
-Menscheneters, by Felix  Hageman
-
-This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and
-most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions
-whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms
-of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at
-www.gutenberg.org. If you are not located in the United States, you
-will have to check the laws of the country where you are located before
-using this eBook.
-
-Title: Lord Lister No. 0392: Het Eiland der Menscheneters
-
-Authors: Felix  Hageman
-         Kurt Matull
-         Theo  Blakensee
-         
-
-Release Date: March 1, 2022 [eBook #67537]
-
-Language: Dutch
-
-Produced by: The Online Distributed Proofreading Team at
-             https://www.pgdp.net/ for Project Gutenberg
-
-*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER NO. 0392: HET
-EILAND DER MENSCHENETERS ***
-
-
-
-
-                          LORD LISTER
-                        GENAAMD RAFFLES
-                      DE GROOTE ONBEKENDE
-
-            NO. 392   HET EILAND DER MENSCHENETERS.
-
-
-
-
-
-
-
-
-HET EILAND DER MENSCHENETERS.
-
-
-HOOFDSTUK I.
-
-DE VLUCHT.
-
-
-Het was nog nauwelijks dag en de zon was zooeven boven de kim gerezen,
-toen een groote, open auto, in zeer snelle vaart over den weg vloog,
-die van Genua naar Nizza leidt en die over een groote lengte dezelfde
-route volgt als de spoorweg die de beide steden verbindt, en die een
-deel uitmaakt van het traject, dat van de Italiaansche stad aan de
-Middellandsche Zee over Nizza loopt naar de Fransche oorlogshaven
-Toulon en vandaar verder naar Parijs.
-
-Het was nog zeer vroeg in de lente en waarschijnlijk zou men in
-noordelijke streken van Europa nog zeggen dat het volop winter was,
-maar hier, aan de onvolprezen Côte d’Azur, was het alsof men zich reeds
-midden in den zomer bevond.
-
-Een zoele, nauwelijks merkbare wind bezwaard met de lucht van duizenden
-bloemen kwam de drie mannen tegemoet, die in de auto gezeten waren.
-
-Een kenner zou het voertuig aanstonds herkend hebben als een Renault
-van zeker niet minder dan zestig paardekracht.
-
-Het voertuig snelde in tomelooze vaart over den verrukkelijk breeden
-aan weerszijden met palmboomen omzoomden weg, vanwaar men bijna steeds
-het uitzicht heeft op de golven van de Middellandsche Zee, die reeds
-zwakjes verlicht begon te worden door het schijnsel dat in het oosten
-merkbaar werd, en dat het naderen van den dag aankondigde.
-
-Maar op ongeveer een uur gaans afstands van Genua stond een van de
-mannen, die achter in de auto gezeten was, op, boog zich voorover en
-tikte zijn chauffeur, een nog jongen man, op den schouder.
-
-Aanstonds stond het voertuig stil, even voorbij een kromming van den
-weg en aan den voet van een hooge rots, die zich hier en daar langs den
-straatweg verheft.
-
-Heinde en ver was geen levende ziel te bespeuren, of het moesten de
-zeemeeuwen zijn, die zooeven ontwaakt waren en nu in breede kringen en
-luid krijschend, boven de golven rond zwierden, op zoek naar hun
-ontbijt.
-
-„Waarom laat je me stilhouden,” vroeg de jonge man, die achter het
-stuurwiel zat.
-
-„Ik geloof, dat het oogenblik gekomen is, Charly, om een weinig
-verandering te brengen in ons uiterlijk, zoowel als in dat van onze
-auto,” antwoordde de aangesprokene. „Je zult zelf wel begrijpen, dat de
-heeren van de politie te Genua, nadat zij er achter gekomen zijn, dat
-zij gedurende een paar uren den lang gezochten John Raffles in handen
-hebben gehad, alles op haren en snaren zullen zetten, teneinde den
-vluchteling te achterhalen.”
-
-De man, die deze woorden gesproken had, was inderdaad niemand anders
-dan de befaamde Gentleman-Inbreker, de Groote Onbekende, stoutmoedig
-avonturier, naar wien reeds ettelijke jaren gespeurd werd door de
-politie, niet alleen van Londen, maar ook door verscheidene andere
-wereldsteden, waar Raffles zijn kortstondige verschijning had gemaakt,
-steeds tot groot nadeel van adellijke leegloopers, woekeraars,
-rijkaards, die zelf niet wisten hoe rijk ze wel waren en anderen, aan
-wie de Groote Onbekende een deel van hun bezittingen had ontnomen,
-teneinde deze opnieuw aan den man te brengen, op een wijze, die hem
-beter en rechtvaardiger toescheen.
-
-Een gansche reeks van avonturen had hem ditmaal naar Genua gevoerd en
-het had maar weinig gescheeld, of die politie van die stad had voor
-zich de eer kunnen opeischen eindelijk de hand te hebben kunnen leggen
-op een van de stoutmoedigste avonturiers en zeker den schranderste, die
-ooit den strijd had aangebonden met de gestelde machten in de oude en
-de nieuwe wereld.
-
-Het was slechts weinige weken geleden, dat Raffles voor het eerst in
-aanraking was gekomen met een man, die, zooals hij, een vijand was van
-de maatschappij, of tenminste van een deel daarvan en die niettemin
-zijn doodsvijand was.
-
-De naam van dezen man was Irwin Stanley. Toen zijn pad dat van Raffles
-voor het eerst kruiste, was hij eenige maanden tevoren gekozen tot
-aanvoerder van het Genootschap van den Gouden Sleutel, een zeer
-gevaarlijke misdadigersbende, die haar zetel te Londen had en waarbij
-tal van benden over de geheele wereld verspreid, waren aangesloten.
-
-Overal, in alle groote steden kende de politie het bestaan van dit
-genootschap en dit was voor een groot deel te danken aan het optreden
-van denzelfden man, dien zij zoo hardnekkig achtervolgde, Lord Edward
-Lister, alias John Raffles.
-
-Aan dezen man was het reeds driemaal gelukt, den aanvoerder van het
-zooeven genoemde genootschap ten verderve te brengen. De eerste had het
-leven verloren in een vreeselijken strijd met Raffles, de tweede had
-zijn misdaden aan den galg moeten boeten en de derde was eveneens in
-een gevecht gedood door denzelfden man, die zich nu in gezelschap van
-Raffles en van diens onafscheidelijken vriend, Charly Brand in de
-groote auto bevond, James Henderson, den reusachtigen chauffeur.
-
-Tot zelfs in Amerika had de vreeselijke worsteling tusschen deze drie
-mannen en een machtige organisatie, die duizenden leden telde,
-voortgeduurd en een oogenblik meende Raffles te mogen gelooven, dat hij
-het kwaad in den wortel had aangetast en dat er een einde was gekomen
-aan het bestaan van dezen moorddadigen bond.
-
-Inderdaad bleef het ook eenige maanden rustig, en toen bracht het
-noodlot Raffles op het spoor van den vierden „Meester”, zoo luidde de
-titel van den aanvoerder en opnieuw ontbrandde de strijd.
-
-Het bleek maar al te spoedig, dat Irwin Stanley bij zijn voorgangers in
-het minst niet achterstond in sluwheid, moordzucht en vooral in haat
-tegen Raffles, die het genootschap zoo menigmaal groot nadeel had
-berokkend en de oorzaak was geweest dat honderden van zijn leden thans
-in de gevangenis moesten zuchten, terwijl een viertal moordenaars, die
-door zijn toedoen gevat waren, hun leven hadden moeten laten op het
-schavot.
-
-Eenige malen stonden de beide mannen tegenover elkaar en Raffles was er
-ten slotte in kunnen slagen, zijn doodsvijand te noodzaken de uitdaging
-aan te nemen tot een tweegevecht in een groot, oud spookachtig huis van
-den Meester. Maar op verraderlijke wijze wist deze zijn ridderlijken
-tegenstander in zijn macht te krijgen en het was slechts te danken
-geweest aan de tusschenkomst van Eleonora Manoury, een jonge en schoone
-vrouw, die te kwader ure in de macht van Stanley was geraakt, dat hij
-leven en vrijheid wist te herkrijgen.
-
-Om de rampzalige vrouw, die door den ellendeling zwaar gewond was met
-een revolverschot, aan zijn wraakzucht te onttrekken, bracht hij haar
-over naar Caïro, waar zij verpleegd werd in het beste ziekenhuis,
-hetwelk deze stad telde.
-
-Maar zelfs daar wist de wraakzucht van haar gewezen minnaar haar te
-bereiken, nadat een noodlottig toeval haar verblijfplaats had verraden
-aan een inlander, die tot het genootschap hoorde en die dadelijk den
-Meester van die ontdekking op de hoogte stelde.
-
-Zonder een oogenblik te aarzelen, gelastte Stanley den inlander,
-Eleonora Manoury, wier getuigenis hem, als zij spreken wilde, in het
-verderf kon storten, uit den weg te ruimen en zeker zou de booswicht
-hierin zijn geslaagd, wanneer Raffles niet opnieuw had ingegrepen en
-dezen laaghartigen aanslag verijdelde.
-
-Hij wist den inlander in zijn macht te krijgen en te bewerken, dat
-Stanley zelf naar Caïro kwam en toen dit eenmaal het geval was, scheen
-zijn lot bezegeld te zijn.
-
-Raffles bracht de politie op zijn spoor en de gevaarlijke boosdoener
-kon gearresteerd worden in een eenzaam gelegen huis, dicht bij Caïro,
-toen hij daar een samenkomst had met den inlandschen medeplichtige.
-
-Onmiddellijk zou Stanley per schip naar Londen worden overgebracht en
-Raffles, Charly Brand en James Henderson namen passage op hetzelfde
-schip en zij moesten er de machtelooze getuigen van zijn, dat de sluwe
-schurk er in slaagde, in het gezicht van de haven van Genua, welke het
-schip moest aandoen, te ontvluchten, overboord te springen en in de
-duisternis te ontkomen, voor men er in kon slagen de boot uit te
-zetten, die door een medeplichtige onklaar was gemaakt, of een
-radiogram naar de kust te zenden, daar ook het toestel voor het
-afzenden van draadlooze telegrammen door denzelfden handlanger vernield
-was.
-
-Raffles aarzelde toen geen oogenblik om eveneens de reis te
-onderbreken, in de hoop, dat hij te Genua zijn doodsvijand zou terug
-vinden en hem opnieuw in de handen der politie te kunnen overleveren.
-
-Maar ditmaal was de fortuin tegen hem. Wel kwam hij in de gelegenheid,
-zijn machtigen tegenstander van aangezicht tot aangezicht te zien, maar
-deze wist op het laatste oogenblik te ontkomen en Raffles zelf werd
-gearresteerd, toen hij vermomd was als Engelsch varensgast.
-
-Waarschijnlijk zou nimmer zijn identiteit vermoed zijn, als de mannen
-van Stanley, die maar al te goed wisten, met wien zij te maken hadden
-gehad bij dit avontuur en die tegelijk met hem in de handen der politie
-waren gevallen, hem niet hadden verraden.
-
-En de zaak zou waarschijnlijk voor Raffles ditmaal een leelijke wending
-hebben genomen als Charly Brand en James Henderson er niet in geslaagd
-waren, den Grooten Onbekende te bevrijden, juist op het oogenblik, dat
-men hem van het bureau van politie met een geblindeerde auto wilde
-overbrengen naar de gevangenis.
-
-Het was toen twaalf uur in den nacht geweest.
-
-En zoo geschiedde het, dat de groote snelle auto zich thans op weg
-bevond van Genua naar Nizza.
-
-De drie mannen waren snel van den wagen gestapt en togen ijlings aan
-het werk.
-
-„Hoever denk je dat we voor zijn?” vroeg Raffles, die een grooten
-Engelschen sleutel had gegrepen.
-
-„Bij de telegrammen zijn we waarschijnlijk reeds ten achter, Edward,”
-antwoordde Charly Brand, „maar op de politieauto’s zijn we op zijn
-minst wel een half uur voor, denk ik.”
-
-„Maar de politieauto, die mij had moeten vervoeren van het
-politiebureau naar de gevangenis. Hoe staat het daar eigenlijk mee. Het
-leek me een zeer snelle wagen toe. Waarom heeft die niet aanstonds de
-achtervolging aangevangen?”
-
-„Voor die auto behoef je in ieder geval niet bevreesd te zijn, Edward,”
-antwoordde Charly lachend. „Ik had, zonder de chauffeur mij kon zien,
-eenvoudig van het wachtende voertuig, dat voor het politiebureau
-stilstond, den moer van een der achterwielen zoover los geschroefd, dat
-het wiel er bij den eersten den besten draai moest afloopen en dat is
-dan ook geschied, nog voor je je bij ons had kunnen voegen.”
-
-„Dat heb je knap gedaan, Charly. Laat ons dan nu maar haastig aan het
-werk gaan tenminste wanneer we geen overbodig werk doen. Geloof je dat
-ze weten, hoe onze auto er uit ziet?”
-
-„Reken er vooral niet op, Edward, dat ze daar onkundig van zijn,” riep
-Charly. „Toen jij in den wagen stond, nadat we je bevrijd hadden,
-bevond de auto zich op hoogstens tien meter afstand van de agenten. De
-straat was goed verlicht, en zij moeten in ieder geval den hoofdvorm en
-de kleur van den wagen hebben opgemerkt.”
-
-„Nu, dan zullen we ons haasten een en ander te veranderen,” hernam
-Raffles.
-
-Er behoefde verder geen woord meer te worden gesproken. Geen enkel
-bevel behoefde te worden gegeven, want iedereen wist zeer nauwkeurig
-wat zijn taak was.
-
-Raffles en Charly vervingen een voor een de houten wielen door
-draadspaakwielen van een geheel andere kleur, die in een geheime
-bergplaats aan de onderzijde van de auto verborgen waren geweest en de
-vier houten wielen werden, met zware steenen bezwaard, in zee geworpen.
-
-Henderson had intusschen een werkje van geheel anderen aard verricht.
-Hij had de kleur van den geheelen wagen veranderd.
-
-Door op een onzichtbaar geworden knop te drukken waren er overal voor
-de lichtgrijze zijwanden dunne paneelen geschoven van een vuurroode
-kleur en zoo nauwkeurig was dit alles vervaardigd, dat men slechts bij
-zeer nauwkeurig toezien kon bemerken, dat de wagen dubbele wanden had
-van verschillende kleur.
-
-Nu werd ook de kap nog opgezet en nu was de verandering zoo volkomen,
-dat zeker niemand de auto van zooeven zou hebben herkend in dit
-vuurrood gelakte voertuig, met zijn opzichtige gele wielen.
-
-Deze geheele metamorphose had geen volle tien minuten geduurd, zoo
-uitstekend waren de drie mannen getraind in dergelijke werkjes.
-
-Raffles wist maar al te goed, dat hij zijn succes voor het leeuwendeel
-slechts te danken had aan de snelheid van handelen, die aan het
-wonderbaarlijke grensde en die niet anders verkregen kon worden dan ten
-koste van herhaalde oefening.
-
-Nu was het nog zaak om ook hun uiterlijk een verandering te doen
-ondergaan en dan zou de kans op ontdekking of aanhouding zeker
-aanmerkelijk minder worden.
-
-Op het oogenblik, dat de Genueesche politie hen overviel, waren alle
-drie mannen vermomd als zeelieden en het was volstrekt noodzakelijk een
-ander uiterlijk aan te nemen, daar het zeker verwondering zou baren,
-drie matrozen, die er tamelijk haveloos uitzagen, in zulk een groote,
-blijkbaar zeer dure auto aan te treffen.
-
-Alles wat er noodig was, bevond zich in een geheime bergplaats van de
-auto, kleurmiddelen, voortreffelijk vervaardigde pruiken, baarden en
-zelfs kleederen.
-
-En zoo werd er aanstonds een aanvang gemaakt, met wat Henderson, de
-steeds opgewekte reus „een nieuwe verkleed-partij” noemde.
-
-Henderson werd eenvoudig weder de beste Engelsche chauffeur van goeden
-huize. Raffles werd, wat hij steeds te Londen was, Lord William
-Aberdeen en Charly volgde zijn voorbeeld en kroop in zijn oude huid,
-die van secretaris van zijne Lordschap.
-
-Het verkleeden duurde heel wat langer dan het veranderen van de auto en
-juist toen de oude schipperskleeren met keien bezwaard den weg van de
-wielen hadden gevolgd, riep Charly verschrikt uit:
-
-„Ik geloof waarachtig dat zij daar al aankomen.”
-
-Hij wees naar een punt in de verte dat zich schijnbaar zeer
-langzaam—maar dat kwam slechts door den grooten afstand over den
-prachtigen weg—bewoog, aan welks aard men niet behoefde te twijfelen.
-Het was een automobiel.
-
-Raffles had zijn kijker te voorschijn gehaald en voor het oog gebracht
-en zeide, na eenigen tijd door het instrument te hebben getuurd:
-
-„Het ziet er inderdaad wel een weinig verdacht uit. Ik geloof dat ik
-het glinsteren van zilveren kragen en banden van uniformpetten zie. We
-zullen het zekere voor het onzekere nemen en beenen maken, want ik ben
-er volstrekt niet op gesteld, mijn kennismaking met de Italiaansche
-politie te hernieuwen.”
-
-De drie mannen namen haastig weder in de auto plaats en ditmaal greep
-Henderson het stuurwiel, terwijl Lord William Aberdeen, zooals hij
-thans weder zou heeten en Charly Brand achter in den grooten wagen
-leunden.
-
-Men behoefde er niet bevreesd voor te zijn, dat Henderson zou
-verdwalen, want dat was eenvoudig onmogelijk. Hij behoefde niets anders
-te doen dan den breeden straatweg te volgen, die zich vele tientallen
-kilometers achtereen langs de kust van de Middellandsche Zee uitstrekt
-en zich daar geen enkel oogenblik verder dan een halve mijl van
-verwijderd.
-
-En wat de snelheid aangaat, de reus had eveneens de auto met de
-politiebeambten gezien en dat was voldoende.
-
-Men was Albenea omstreeks halverwege Genua en Nizza reeds geruimen tijd
-gepasseerd, toen de auto stil stond en het ging nu in een vaart van
-bijna tachtig kilometer per uur op Oneglia af.
-
-Toen Raffles een blik achter zich wierp was er van de achtervolgende
-auto volstrekt niets meer te bespeuren.
-
-Maar Charly Brand was nog verre van gerust.
-
-Hij had een oogenblik in gedachten verzonken gezeten en wendde zich nu
-tot Raffles met de vraag:
-
-„Geloof je dat ze in Ventimiglia, dat wil zeggen, aan de grens reeds
-gewaarschuwd zijn?”
-
-„Dat is wel waarschijnlijk,” antwoordde Raffles laconiek. „Er zijn ruim
-drie uur verloopen sedert het oogenblik, waarop ik ontvluchtte en een
-telegram heeft zoo lang niet noodig om naar de grens te gaan.”
-
-„Maar hoe kwamen zij er eigenlijk toe, Edward, ons juist in de richting
-van de Fransche grens te zoeken? We hadden immers even goed kunnen
-pogen naar Zwitserland of naar een van de Balkanstaten te ontkomen?”
-
-„Als we dat hadden willen doen, dan hadden we al aanstonds een anderen
-weg moeten inslaan, Charly,” antwoordde Raffles. „De straat waaraan het
-politiebureau gelegen was, voert rechtstreeks naar den weg die naar
-Nizza leidt en als wij de Zwitsersche of Oostenrijksche grens hadden
-willen bereiken, dan zouden we Genua langs een heel anderen kant hebben
-moeten verlaten, juist tegenovergesteld aan dien welke we thans gekozen
-hebben.”
-
-„Maar dan zie ik niet goed in, Edward, hoe zij ons zullen laten
-passeeren,” riep Charly ongerust uit. „Het is nog zeer vroeg. De dag is
-nauwelijks aangebroken en het aantal auto’s op dezen weg is zeer gering
-op dit uur. Ik heb er nog in het geheel geen gezien, uitgezonderd die
-vermaledijde politieauto.”
-
-„Je maakt je ongerust om niets, Charly,” hernam Raffles bedaard. „Wij
-zullen Ventimiglia niet langs dezen kant naderen. Wij zullen er als het
-ware omheen rijden.”
-
-„Is dat dan mogelijk?” vroeg Charly. „Ik meende, dat er slechts één
-toegangsweg was, deze verrukkelijke straatweg, dien ik onder andere
-omstandigheden zeker meer zou bewonderen dan ik thans doe.”
-
-„Er zijn zijwegen, Charly. De vreemdeling kent die wegen zeker niet en
-snort er met zijn auto langs, maar ik ben hier gelukkig goed thuis en
-aanstonds, als ik het stuurwiel van Henderson gedurende een kwartier
-overneem, zal ik je dat bewijzen. Wij zullen de grensplaats niet uit
-het oosten, maar vanuit het noorden binnen rijden.”
-
-„Maar zou men te Toulon ook niet reeds op de hoogte zijn gesteld,”
-drong Charly aan.
-
-„Dat laat mij volkomen onverschillig, mijn waarde. Ik denk mij niet
-naar Toulon te begeven.”
-
-„Wat zeg je daar? Waarheen denk je dan van Ventimiglia af te gaan?”
-
-„Naar Genua,” antwoordde Raffles bedaard.
-
-Charly maakte als het ware een luchtsprong en keek Raffles sprakeloos
-aan.
-
-„Hoor ik goed? Wil je terug naar de plaats, vanwaar we zoo juist
-ontkomen zijn. Wat wil je daar dan in hemelsnaam gaan uitvoeren?”
-
-„Zoeken naar Irwin Stanley,” was het laconieke antwoord.
-
-
-
-
-
-
-
-
-HOOFDSTUK II.
-
-GEWIJZIGDE PLANNEN.
-
-
-Geruimen tijd bleef Charly zwijgend achterover leunen.
-
-Reeds tallooze malen was hij in de gelegenheid geweest de ontembare
-geestkracht en den ijzeren wil te bewonderen van den man, met wien het
-lot hem eenige jaren geleden in aanraking had gebracht, en wiens meeste
-avonturen hij daarna had gedeeld, en toch was het nog telkens een
-nieuwe aanleiding tot bewondering voor hem, als hij getuige was van den
-ontzaglijken, door niets te bedwingen ondernemingsgeest van John
-Raffles.
-
-Gevaar scheen voor hem een woord te zijn zonder eenige beteekenis.
-
-Ieder ander zou, verkeerde hij in zijn omstandigheden, zich gehaast
-hebben, zooveel mogelijk kilometers te brengen tusschen zichzelf en de
-stad, die wel eens het einde van zijn loopbaan had kunnen aanschouwen.
-Maar in die stad vertoefde nog de doodsvijand van den
-Gentleman-Inbreker en daarom wilde hij er weder heen trekken, alsof het
-de eenvoudigste zaak van de wereld was en alsof hem geen gevaar kon
-dreigen.
-
-Eindelijk, nadat Charly eenigszins van zijn verbazing en ontsteltenis
-bekomen was, vroeg hij:
-
-„Maar Edward—als je dan toch weer wil terugkeeren, waarom ben je dan
-zoover doorgereden, tot bijna aan de grensplaats?”
-
-„Dat had een zeer eenvoudige reden—wij zijn tot hiertoe slechts weinig
-dwarswegen gepasseerd, en wanneer Lord Aberdeen met zijn tourauto van
-de Fransche grens komt, zal dat volstrekt geen opzien baren.”
-
-Charly zweeg eenigen tijd weder, en hernam toen:
-
-„Neem het mij niet kwalijk, Edward—maar ik kan het doel van onzen
-terugkeer niet goed inzien!”
-
-„Waarom niet?”
-
-„Omdat het volgens mij wel bijna zeker is, dat wij Stanley niet meer in
-Genua zullen vinden! Ook hij zal zich wel haasten, zich aan de
-nasporingen van de politie te onttrekken!”
-
-„Dat moeten wij afwachten!” hernam Raffles bedaard. „Ik wil zekerheid
-hebben. Geef mij een week—en blijkt het in dien tusschentijd, dat al
-ons zoeken vruchteloos is, dan ben ik bereid, om weder met je naar
-Londen terug te keeren—al zou mij dit leed doen, want dan zou het
-ongetwijfeld weer zeer lang duren, eer wij opnieuw eenig spoor vonden
-van den ellendeling!”
-
-Intusschen werd de tocht onophoudelijk voortgezet, en ongeveer een
-kwartier later liet Raffles de auto opnieuw stilstaan, en nam de plaats
-in van Henderson achter het stuurwiel.
-
-Van de achtervolgende auto was volstrekt niets meer te bespeuren—het
-leek wel of zij de achtervolging had opgegeven.
-
-Het werd al spoedig duidelijk, dat Raffles de omgeving voortreffelijk
-kende want hij weifelde geen oogenblik, maar sloeg een tamelijk smallen
-dwarsweg in, een grintweg, die zeker door iederen automobilist met
-verachting zou zijn voorbijgegaan, en nu kwam er een waar doolhof van
-breedere en smallere wegen, totdat de automobiel ten slotte de
-Italiaansche grensplaats binnenreed—maar van een geheel andere zijde
-dan waarvan de politie de automobiel van den gevluchten Raffles
-verwachtte.
-
-De Groote Onbekende had daarenboven nog het voordeel, dat men volkomen
-in het onzekere was aangaande het aantal zijner helpers, waarvan men
-aannam, dat het evengoed één als een half dozijn kon bedragen.
-
-Zooals hij wel vermoed had baarde zijn komst in de stad dan ook
-volstrekt geen opzien, en hij behoefde slechts zijn passen te toonen,
-om overal aanstonds te worden doorgelaten.
-
-Nu en dan werd de auto een oogenblik aandachtig beschouwd—maar zij had
-draadspaakwielen, haar kleur was vuurrood, zij beantwoordde dus in
-geenendeele aan de beschrijving, welke de commissaris van politie uit
-Genua telegrafisch naar alle grensplaatsen van Italië had gezonden.
-
-Daarenboven behoefde de verschijning van de auto in Ventimiglia
-volstrekt geen opzien te baren, want, zooals reeds werd gezegd, het
-seizoen der touristen was reeds aangebroken en het wemelde van auto’s
-van allerlei maaksel, voornamelijk Amerikaansche en Engelsche.
-
-Van deze stad leidden wegen in verschillende richtingen en het
-natuurlijk gevolg van de nabijheid van Mentone, Nizza, Monte Carlo en
-andere steden aan de Riviera was, dat het op dien schoonen lentedag
-letterlijk krioelde van luxe auto’s.
-
-En zoo leverde het verlaten van de stad al evenmin moeilijkheden op,
-want geen enkele politieautoriteit zou ook maar een seconde hebben
-kunnen aannemen, dat de vluchteling de onbeschaamdheid zou hebben,
-weder op zijn weg terug te keeren.
-
-Maar de drie reizigers brachten toch een onaangename vijf minuten door,
-toen zij, juist bij het verlaten van Ventimiglia de politieauto
-tegenkwamen, die hen een paar uur geleden op den grooten weg
-achtervolgd had.
-
-Het bleek een groot voertuig te zijn en alleen een panne had haar
-blijkbaar verhinderd sneller te rijden en althans op gelijken afstand
-van de achtervolgde auto te blijven.
-
-Want de drie mannen zagen aanstonds met het oog van een kenner, dat de
-groote Lancia een wagen was van minstens tachtig paardekracht, die op
-een gladden gelijken weg wel honderd kilometer per uur kon halen.
-
-Er zaten zeven man in, waarvan vier in uniform en twee hunner hieven
-tegelijkertijd de hand op, om de auto van den vreemdeling te doen
-stoppen.
-
-Het was gelukkig dat Raffles nog steeds aan het stuurwiel zat, want de
-driftige Henderson zou hoogstwaarschijnlijk het bevel eenvoudig in den
-wind hebben geslagen en zijn doorgereden.
-
-Thans evenwel zat de reus met de armen over elkaar gekruist in de
-deftige houding van een uitstekend gedrilden bediende, naast zijn
-meester die den grooten wagen bestuurde.
-
-Raffles bracht den wagen aanstonds tot staan, zonder dat er een spier
-op zijn gelaat vertrok. Eenige mannen verlieten de politieauto en de
-reizigers moesten opnieuw hun papieren toonen.
-
-Ditmaal duurde het onderzoek een weinig langer en het was alsof de
-politiebeambten slechts met tegenzin zich weder verwijderden van het
-voertuig, waarom zij wel tien volle minuten hadden heengedraaid, als
-een kat om de heete brij.
-
-Zwijgend, met samengeknepen lippen, argwanend en toch niet in staat ook
-maar het minste te kunnen inbrengen tegen het uiterlijk van de
-reizigers, tegen de auto, of tegen de vertoonde papieren, die
-voortreffelijk in orde bleken te zijn.
-
-Raffles had zijn kalmte geen seconde verloren, maar Charly bekende
-naderhand dat hij een benauwd kwartiertje had doorgebracht en Henderson
-had de grootste moeite, zich te bedwingen om niet als een bom temidden
-van de achterdochtig rondloopende politiemannen te vallen.
-
-Maar Raffles scheen hem met een blik uit zijn staalharde grijze oogen
-als het ware te biologeeren en de reus verroerde zich niet.
-
-Eindelijk kon de automobiel haar weg vervolgen, nadat de commissaris
-van politie, die in ellendig Engelsch met Raffles had gesproken, op
-brommerigen toon en blijkbaar met tegenzin zijn verontschuldiging had
-aangeboden.
-
-Op het kalme gelaat van Raffles vertoonde zich slechts een vaag
-glimlachje, toen hij den hefboom weder overhaalde, maar Henderson
-barstte, zoodra de afstand groot genoeg was, uit in een van de
-kernachtige Londensche vloeken, waarvan hij het geheim scheen te
-bezitten en die hij toch maar zelden teneinde kon brengen, daar een
-bestraffende blik van Raffles voldoende was, hem halverwege te doen
-ophouden en de rest van zijn vloek als het ware in te slikken.
-
-Van dat oogenblik af konden de drie mannen zich gerust als volkomen
-veilig beschouwen, want het ergste was nu zeker achter den rug.
-
-Eenige uren later reden zij, maar nu heel wat langzamer, Genua weer
-binnen, en Raffles nam opnieuw zijn intrek in een van de weelderige
-hotels, welke de stad bezit, en liet geen tijd verloren gaan, om
-aanstonds zijn onderzoek naar Irwin Stanley opnieuw te beginnen.
-
-Zijn laatste ontmoeting met den meester had plaats gehad in een
-onderaardsche schuilplaats, door een toeval ontdekt en die een deel
-scheen uit te maken van een ware ondergrondsche stad, zich uitstrekkend
-in het inwendige van een der hooge heuvels, tegen welker helling Genua
-is gebouwd.
-
-Maar ook de politie had deze schuilplaats ontdekt en het was niet
-waarschijnlijk te achten, dat Stanley zich daar opnieuw zou gaan
-verbergen om daar zijn helsche plannen te smeden, geholpen door zijn
-Italiaansche luitenants.
-
-Toch gaf Raffles de hoop niet aanstonds gewonnen, en nog dienzelfden
-avond, na zich goed te hebben vermomd, begon hij, door Charly
-vergezeld, opnieuw zijn onderzoek.
-
-Onvermoeid onderzochten de beide mannen de havenwijk, overal het oor
-leenend, in de hoop, dat een onvoorzichtig uitgesproken woord, een
-uitdrukking, een snel gewisselde blik hen iets zou verraden omtrent de
-verblijfplaats van den gevaarlijken misdadiger, maar hun poging was
-vruchteloos.
-
-Laat in den nacht keerden zij terug, legden hun vermomming af, en voor
-het eerst sedert langen tijd genoten zij daarop de weelde van een
-ongestoorde nachtrust.
-
-De drie volgende dagen, bijna onafgebroken doorgebracht in de
-havenwijk, waar de misdaad het weligst tiert, leverden geen beter
-resultaat op en in den vierden nacht vernamen zij eensklaps, zonder er
-in het minst op verdacht te zijn, wat zij wilden weten, en toen wisten
-zij ook, dat zij nu wel aanstonds Genua konden verlaten, daar hun
-verblijf hier nutteloos was geworden. De meester was reeds drie dagen
-tevoren naar Londen vertrokken en wel aan boord van een plezierjacht,
-dat waarschijnlijk had toebehoord aan een van zijn vrienden, en waarop
-hij zoogenaamd dienst had gedaan als stoker.
-
-Raffles en Charly vernamen dit in een kleine dievenkroeg, die bijna
-uitsluitend bezocht werd door het gevaarlijkste gespuis, toen zij naast
-een drietal mannen gezeten waren, die fluisterend over den meester
-spraken, maar toch niet zoo zacht of de beide mannen hadden hen kunnen
-verstaan.
-
-Een oogenblik hadden zij geloofd, dat het niets anders was dan een
-valstrik om hen op een dwaalspoor te brengen, maar aanstonds kwamen zij
-van deze meening terug. Als Stanley hen ook maar een oogenblik verdacht
-had en hun vermomming had doorzien, hetgeen dan zou beteekenen dat hij
-hun spoor voortdurend had weten te houden, dan zou hij immers geen
-oogenblik geaarzeld hebben, de twee mannen hier onschadelijk te laten
-maken, hier, in dit kleine, donkere wijnhuis, dat binnen zijn muren
-reeds zoovele misdaden had zien volbrengen.
-
-Er zou immers geen haan naar gekraaid hebben, als Irwin Stanley zijn
-doodsvijand en diens trouwen vriend hier op deze plek had laten
-vermoorden en de lichamen had laten werpen in een van die geheimzinnige
-putten, die zich in vele oude Genueesche huizen bevinden, vooral in
-deze buurt en die er grondeloos schijnen te zijn.
-
-Neen, het was wel zeker. Zij wisten nu dat hun taak hier beëindigd was
-en zij moesten het zichzelve toegeven, dat zij het spoor van den
-meester voorloopig kwijt waren en niemand kon zeggen, waar en wanneer
-zij het zouden hervinden.
-
-Zwijgend aanvaardden de beide vrienden nu den terugtocht en pas, toen
-zij op het punt stonden het hotel binnen te treden, zeide Raffles:
-
-„Het blijkt nu, dat wij onzen tijd nuttiger hadden kunnen besteden,
-maar niemand had dit kunnen voorzien. Ik dacht niet dat hij het zou
-hebben gewaagd, reeds nu naar Londen terug te keeren.”
-
-„Maar het is toch onmogelijk, Raffles, dat hij daar lang op vrije
-voeten blijft,” zeide Charly zachtjes. „Dank zij jouw toedoen is zijn
-signalement algemeen bekend, men weet dat Stanley inderdaad de meester
-moet zijn. Hij zal zich nergens kunnen vertoonen, want men zou hem
-aanstonds arresteeren.”
-
-Maar Raffles schudde mistroostig het hoofd en hernam:
-
-„Dat is in een stad van zeven millioen inwoners minder gemakkelijk, dan
-het schijnt, Charly. Londen heeft tallooze geheimen, het is ontzaglijk
-groot en men kan er zich gemakkelijker verborgen houden dan in de
-Sahara. Irwin Stanley heeft ongetwijfeld vrienden in overvloed, die hem
-een schuilplaats kunnen verleenen, zoolang het noodig mocht zijn. Al
-was het een jaar of nog langer. Dan kan hij zijn uiterlijk voldoende
-veranderen om de politie op een dwaalspoor te brengen. Kortom, die man
-kan nog zeer veel kwaad brouwen, al is het dan ook in het verborgene.”
-
-„Wij blijven nu zeker niet hier?”
-
-„Morgen vertrekken wij naar Londen.”
-
-En daarop stapten de beide vrienden het hotel binnen en begaven zich
-ter ruste om reeds den volgenden morgen alles voor hun vertrek in
-gereedheid te brengen.
-
-De auto, welke Henderson naar Italië had gebracht, zou opnieuw gebruikt
-worden en om elf uur in den ochtend nam de terugreis een aanvang. Thans
-echter langs een bijna rechte lijn, over Turin, Genève, Lion, Reims,
-Kamerrijk en Calais, een weg, die door de auto in twee dagen werd
-afgelegd en dat was te lang, volgens Henderson, die nog volstrekt niet
-kon begrijpen, waarom een auto langzamer moest loopen dan haar
-maximumsnelheid.
-
-Men bereikte Calais, eenige uren voor de kanaalboot zou vertrekken en
-er was dus voldoende tijd een plaatsbewijs te laten nemen en de auto te
-laten inladen.
-
-De overtocht had zonder het minste incident plaats en om drie uur in
-den middag reed de auto Londen weder binnen.
-
-Raffles verkeerde in een tamelijk sombere bui en Charly was weinig
-minder dan wanhopig. Al die moeite was vruchteloos geweest en opnieuw
-zou de strijd tegen Stanley, den misdadiger, moeten worden aangebonden
-onder heel wat moeilijker omstandigheden dan ooit tevoren, want niemand
-kon thans zeggen waar de schurk zich ophield, wat zijn plannen waren en
-welke de middelen waren, waarover hij de beschikking had.
-
-Dat Stanley het zeker niet meer zou wagen, naar zijn eigen huis terug
-te keeren, bleek Raffles nog dienzelfden dag, want toen hij des middags
-door de Kappelstreet liep, stond het huis van den meester te koop
-aangeslagen.
-
-Raffles bleef een oogenblik verbaasd staan kijken naar het groote bord,
-dat aan den gevel was aangeslagen, en mompelde toen:
-
-„Dat is de onbeschaamdheid ten top gedreven. De schurk verkoopt zijn
-huis als de eerste de beste brave burgerman, die genoeg heeft aan het
-leven in de stad en op het platteland wil gaan wonen. Ik ben benieuwd,
-wie deze zaak moet opknappen en hoe hij in het bezit zou komen van de
-koopsom. Maar daar valt me iets in, ik kon het huis zelf wel eens
-koopen, wanneer tenminste de prijs niet te hoog is.”
-
-Toen Raffles des avonds dit plan aan Charly mededeelde, keek de jonge
-man hem verwonderd aan en riep toen uit:
-
-„Wat moet jij in hemelsnaam met het huis beginnen.”
-
-„Ten eerste wil ik het zoo grondig mogelijk onderzoeken, want je weet
-dat er zich veel geheimen bevinden, die voor mij misschien van veel
-belang zijn en ten tweede is het misschien mogelijk, op deze wijze, als
-ik mij als kooper presenteer, weder op het spoor te komen van Stanley.”
-
-„Dat geloof ik haast niet. Hij zal natuurlijk een groot aantal
-tusschenpersonen gebruiken, die voor hem handelen. Een gansche keten
-van stroomannen, die je onmogelijk tot het einde zou kunnen volgen.”
-
-„Wij kunnen het in ieder geval beproeven,” meende Raffles kortaf.
-
-En reeds den volgenden dag begon hij zijn nasporingen onder een
-aangenomen naam, die van graaf Grasham, en Charly bleek maar al te goed
-te hebben gezien. Het huis bleek het eigendom te zijn van een
-eerwaardigen grijsaard, een man van bijna tachtig jaar, die verzekerde
-dat hij het in huur had gegeven aan een zekeren White, en reeds deze
-White bleek onvindbaar te zijn.
-
-Het was duidelijk, dat deze White of hoe de man dan inderdaad anders
-mocht heeten, in relatie had gestaan met een vroegeren bewoner van dit
-huis en dat de eigenaar die reeds meer dan half kindsch bleek te zijn,
-volstrekt niet geweten had wie er eigenlijk in zijn huis gewoond had.
-
-En bij een nader onderzoek bleek het eveneens, dat de tachtigjarige man
-slechts zeer weinig eigendomsrechten kon laten gelden, daar het huis
-zeer zwaar verhypothekeerd was en feitelijk reeds het eigendom was van
-den zooeven genoemden White of iemand anders, maar wie dat was, kon
-onmogelijk worden uitgezocht.
-
-Maar dat was voor Raffles van minder belang. Hij kon nog zeer goed een
-huis in Londen gebruiken en daarom aarzelde hij geen oogenblik, maar
-kocht het en liet de koopsom, tachtig duizend pond sterling,
-onmiddellijk aan den zaakgelastigde ter hand stellen.
-
-Er werd nog dienzelfden avond een acte van overdracht opgemaakt en toen
-kon Raffles zich de onbetwiste eigenaar rekenen van het groote,
-geheimzinnige huis, waar sedert eenige maanden de meester van het
-Genootschap van den Gouden Sleutel zijn tenten had opgeslagen.
-
-Charly was maar half te spreken over deze transactie en mopperde, toen
-Raffles hem mededeeling kwam doen van zijn aankoop:
-
-„Wat moeten wij nu in ’s hemelsnaam met dat huis doen, Edward. Je kunt
-toch geen tachtigduizend pond sterling uitgeven alleen om te voldoen
-aan je nieuwsgierigheid betreffende de inrichting van het huis. Je
-denkt het toch niet te verhuren?”
-
-„Dat denk ik integendeel wel degelijk te doen,” antwoordde Raffles
-bedaard. „Ik zie niet in, waarom ik ook niet een weinig als huisheer
-zou fungeeren. Het huis kan met een weinig kosten zeer veel worden
-verbeterd en ook hier is de woningnood zeer groot, dat men als het ware
-zal vechten om in mijn huis te mogen wonen. Ik weet zeker, dat die
-tachtig duizend pond geen weggegooid geld zal blijken te zijn. Zij
-zullen hun rente ruimschoots opbrengen, reken daarop.”
-
-„En neem eens aan, dat Stanley er achter komt, dat jij het was, die het
-huis gekocht hebt?”
-
-„Wel, ik ben overtuigd, dat hij minstens evenveel moeite zal hebben om
-dat te ontdekken, dan wij hadden om er achter te komen, wie de
-eigenlijke lastgever was, inzake den verkoop van het huis, en wie het
-geld zal opstrijken, ofschoon ik er wel bijna zeker van ben, dat
-Stanley zelf dat zal zijn. Overigens kan ik niet inzien, wat het hem
-zou baten als hij te weten komt, dat het huis in handen over is gegaan
-van graaf Grasham. Vandaar tot de ontdekking, dat graaf Grasham en John
-Raffles een en dezelfde persoon zijn, is nog een heele stap, en
-tenslotte, vindt hij ook dat uit, dan kan ik dat slechts toejuichen,
-want op deze wijze lok ik den ellendeling wellicht opnieuw op mijn pad,
-en dan mag hij zich voor mij in acht nemen, want ditmaal zal ik geen
-mededoogen kennen.”
-
-Maar in deze verwachting zou Raffles bedrogen worden.
-
-Het was alsof Stanley eensklaps van dezen aardbodem was weggevaagd.
-
-En toch was zijn aanwezigheid in Londen, voor hem, die goed wist op te
-merken, maar al te duidelijk, want het aantal zeer ernstige misdaden
-nam weder toe en voor Raffles viel er geen oogenblik aan te twijfelen,
-of zij gingen uit van een centrale organisatie, en de bedrijvers
-gehoorzaamden zekerlijk aan het bevel van den meester, dat bleek niet
-alleen aan de wijze, waarop de misdaden werden gepleegd maar ook uit
-hun onderlinge gelijksoortigheid.
-
-Een paar malen had er in de bladen een klein bericht gestaan
-betreffende de ontvluchting van Stanley en toen leek het wel alsof de
-politie alle hoop liet varen hem weder in handen te krijgen en zich
-niet verder met de zaak wenschte in te laten.
-
-Voor Raffles was deze staat van zaken ondragelijk, want ofschoon hij
-persoonlijk als Lord Aberdeen niet het minste gevaar liep en iedere
-mogelijkheid was uitgesloten dat de meester zijn lordschap zou aanzien
-voor den lang gezochten Gentleman-Inbreker, zoo zou zijn leven toch
-steeds gevaar loopen, zoolang zijn doodsvijand zich op vrije voeten
-bevond, want allicht kon een toeval de beide mannen weder tegenover
-elkander plaatsen en Raffles wist maar al te goed, hoe groot de macht
-was van de organisatie waarover Stanley het bevel voerde.
-
-Er verliep een week, die door Raffles uitsluitend besteed werd aan
-ijverige nasporingen en tot tweemalen toe meende hij het spoor van
-Stanley te hebben hervonden en tweemaal had hij zich daarin vergist...
-
-En toen trad hij op een morgen, nadat hij bijna den geheelen nacht door
-verschillende wijken van Londen had gezworven, de werkkamer van Charly
-Brand binnen en zeide kortaf:
-
-„Maak je reisvaardig Charly. Wij vertrekken vanmiddag.”
-
-De jonge man, die verdiept was in de bestudeering van eenige zeer oude
-jaargangen van de „Times”, wendde zich verrast naar Raffles en vroeg:
-
-„Wij vertrekken? Waarheen?”
-
-„Naar de Markiezeneilanden.”
-
-
-
-
-
-
-
-
-HOOFDSTUK III.
-
-OP WEG.
-
-
-Een oogenblik bleef Charly Raffles verwonderd aanzien en toen herhaalde
-hij langzaam:
-
-„Naar de Markiezeneilanden?”
-
-„Ja. En meer speciaal naar het Diamanteneiland.”
-
-„Je wilt Eleonora Manoury bezoeken?”
-
-„Ja. Begrijp je niet waarom?”
-
-„Ik moet erkennen....”
-
-„Zij moet me behulpzaam zijn bij het opsporen van Irwin Stanley, haar
-voormaligen minnaar, den schurk, die haar geheele bestaan vernietigd
-heeft, haar ziel bedorven, haar toekomst verwoest, zij haat hem erger
-dan de pest, en zij zal geen seconde aarzelen, mij op de hoogte te
-brengen van zijn gewoonten. Zij weet natuurlijk de namen van zijn
-vertrouwde vrienden, bij wie hij een schuilplaats heeft kunnen vinden.
-Zij kent ook die schuilplaatsen en als ik die eenmaal weet, dan wordt
-het terrein van mijn onderzoekingen zeer aanzienlijk beperkt.”
-
-Charly Brand had zwijgend toegeluisterd en geen oog afgewend van het
-gelaat van Raffles, dat strak en ernstig stond.
-
-Toen stond hij op, klapte het zware boek dicht en zeide eenvoudig:
-
-„Ik ben tot je dienst. Hoe zullen wij reizen?”
-
-„Wij zullen de vliegmachine gebruiken. Wees zoo goed, Henderson eens
-hier te roepen.”
-
-Charly trad op de huistelefoon toe en stelde zich in verbinding met de
-garage, die zich in den tuin bevond, zich uitstrekkend achter het huis
-in de Regentstreet, hetwelk Raffles sedert geruimen tijd onder den naam
-Lord William Aberdeen bewoonde.
-
-Hij sprak eenige woorden in het toestel, hing het weer op en wendde
-zich glimlachend tot Raffles met de woorden:
-
-„Wat denk je dat hij doet?”
-
-„Natuurlijk een auto schoonmaken,” antwoordde Raffles. „Ik geloof dat
-die goede reus geen andere bezigheid ter wereld zoo aangenaam vindt,
-als een ketting smeren, een klepveer opschuren, of een nieuwe
-zuigerveer inzetten. Ja, ik ben overtuigd dat hij volkomen gelukkig zou
-zijn op een onbewoond eiland, mits men hem slechts een Engelschen
-sleutel, een stuk staal en een paar vellen schuurpapier meegaf.”
-
-„Denk je hem mede te nemen?”
-
-„Ja, het is een vermoeiende reis en het is beter dat we elkander aan
-het stuurwiel afwisselen.”
-
-Een oogenblik later trad Henderson het vertrek binnen, nog bezig met
-het dichtknoopen van zijn livrei.
-
-Hij bleef op den drempel staan en vroeg:
-
-„Mylord beveelt?”
-
-„Ik wilde je even zeggen, dat wij vanmiddag op reis gaan, Henderson,”
-antwoordde Raffles.
-
-„Goed, Mylord. Met de auto?”
-
-„Neen, Henderson, met mijn vliegmachine, met „Den duivel der lucht”.”
-
-„Goed Mylord. Waarheen gaan we?”
-
-„Naar de Markiezeneilanden.”
-
-„Goed Mylord,” hernam Henderson zonder de minste aarzeling en zonder
-een spoor van verbazing te toonen.
-
-Hij had slechts een vaag besef waar men ter wereld ergens deze eilanden
-moest zoeken en hij wist alleen, dat het zeer ver moest zijn, maar dit
-boezemde hem eigenlijk bitter weinig belang in.
-
-Men zeide hem, dat zijn diensten verlangd werden om ergens heen te gaan
-en dat was ruimschoots voldoende, de rest was bijzaak.
-
-Raffles keek hem even glimlachend aan en vervolgde toen:
-
-„Weet je waar de Markiezeneilanden liggen, Henderson?”
-
-„Ergens in den Stillen Oceaan, naar ik meen, Mylord.”
-
-„Zoo is het. Je schijnt je niet goed voor te kunnen stellen, hoever het
-wel is, vriend James.”
-
-„Is het verder dan Amerika, Mylord?” vroeg Henderson nieuwsgierig.
-
-„Heel wat verder, Henderson,” antwoordde Charly lachend.
-
-„Ja Henderson, mijnheer Brand heeft gelijk. Wij moeten eerst den
-Atlantischen Oceaan over steken, vliegen dan over een groot gedeelte
-van Zuid-Amerika en volgen dan de evennachtslijn, totdat wij ongeveer
-acht graden zuiderbreedte en ongeveer veertig graden westerlengte de
-Markiezen of Marquesas bereikt hebben.”
-
-Henderson krabde zich achter het oor en keek nu toch een weinig
-verbijsterd.
-
-„Dat is heel wat kilometers, Mylord.”
-
-„Bijna veertien duizend, Henderson,” antwoordde Raffles met een effen
-gezicht. „Wij zullen over Para vliegen, een haven op de oostkust van
-Brazilië, en dit verlengt den afstand een weinig, maar dat heeft niet
-veel te beteekenen.”
-
-Het geweldige cijfer scheen wel eenigen indruk op den reus te maken,
-want hij keek beteuterd voor zich heen, waarop Charly hem op den
-schouder klopte en hernam:
-
-„Wij zullen je eenig denkbeeld geven van dien afstand, Henderson. Van
-Londen naar Para is juist vijf duizend kilometer, dat is hetzelfde
-alsof wij van Londen naar Moskou en terug zouden vliegen. Van Para tot
-aan de Markiezeneilanden is tachtig graden van den equator. Een
-equatoriale graad is honderd elf kilometer en nog een kleinigheid. De
-geheele afstand van Para tot aan ons einddoel is dus omstreeks acht
-duizend negen honderd vier kilometer. Tel daarbij de vijf duizend
-kilometer van Londen naar Para en je komt op het totaal van dertien
-duizend negen honderd vier kilometer.”
-
-Henderson staarde Charly verbluft aan en riep:
-
-„Dat is een heel reisje, mijnheer Brand.”
-
-„Ja, Henderson, en dat zal ik je duidelijk maken. Weet je hoeveel de
-omtrek van onze aarde is?”
-
-„Mijnheer Brand, ik— — —” stotterde de chauffeur. „Ik heb het nog nooit
-zoo precies becijferd. Zegt u het mij maar.”
-
-„De omtrek van onze aarde, langs de evennachtslijn gemeten, bedraagt
-vier en vijftig honderd geografische mijlen, dat is veertig duizend
-acht en zestig kilometer. Als wij dus van hier naar de
-Markiezeneilanden gaan, dan leggen we iets meer dan een derde deel van
-den omtrek der aarde af.”
-
-Henderson keek Raffles zwijgend en vragend aan alsof hij van hem een
-bevestiging verwachtte van deze verbazingwekkende mededeeling.
-
-Raffles knikte glimlachend en zeide:
-
-„Mijnheer Brand rekent je het daar zeer nauwkeurig voor, Henderson, zoo
-is het inderdaad.”
-
-„Als u het zegt, dan moet ik het gelooven,” barstte Henderson uit. „En
-hoelang doen wij over dat reisje?”
-
-„Als alles goed gaat, Henderson, kunnen wij den tocht in zeven en
-twintig uren volbrengen.”
-
-Secondenlang bleef het stil in het vertrek na deze woorden, die wel een
-grap leken te zijn en toch sprak Raffles niets anders dan de waarheid.
-
-Eenige jaren geleden had zijn geniale brein een vliegmachine
-uitgedacht, niet door benzine in beweging gebracht, maar door
-electriciteit en met dit vliegtuig had de Groote Onbekende reeds
-herhaalde reizen gemaakt met een snelheid die de vijfhonderd kilometer
-per uur onder gunstige omstandigheden soms overschreed.
-
-Uiterlijk week dit toestel niet veel af van de moderne eendekkers,
-behalve dan, dat het bijna uitsluitend uit aluminium was vervaardigd,
-maar het geheim van de beweegkracht had Raffles tot dusverre uitmuntend
-weten te bewaren, daar de electrische machine geheel omsloten was door
-een metalen kap, welks geheime sluiting alleen door de drie mannen
-geopend kon worden, die hier thans in dit vertrek bijeen waren.
-
-Het was ten tijde, waarop dit avontuur voor Raffles zich afspeelde,
-niet lang geleden bekend geworden, dat de stoutmoedige Fransche
-aviatuur Sadi Lecointe met zijn door benzine gedreven vliegmachine een
-snelheid had weten te bereiken van ruim drie honderd acht kilometer in
-het uur, maar dit slechts gedurende zeer korten tijd en hoe bleef deze
-waarlijk buitensporige snelheid ten achter bij die van den duivel der
-lucht, het wonderwerk van John Raffles.
-
-Henderson was die eerste die weder sprak en er lag eerbied en iets als
-vrees in zijn stem, toen hij aarzelend sprak:
-
-„Dit wil dus zeggen, Mylord, als ik mij tenminste niet vergis, dat wij
-met onze vliegmachine in nog iets minder dan drie en een half etmaal
-den geheelen aardbodem zouden kunnen omvliegen.”
-
-„En wel langs haar grootsten omvang, Henderson,” antwoordde Raffles
-bedaard.
-
-„Zoo is het mijn vriend, maar laat je dit niet al te zeer verbazen.
-Over een tiental jaren en misschien nog wel eerder zullen deze
-snelheden gemeengoed zijn geworden en ik ben vast overtuigd, dat dit
-moet bijdragen tot de verbroedering van de menschheid, waarnaar wij
-zooveel tientallen eeuwen lang vruchteloos met andere middelen hebben
-gestreefd.”
-
-„Maar Mylord, dan—dan is onze geheele aarde niet veel meer dan een
-kersepit,” riep Henderson opgewonden.
-
-„Minder Henderson. Een beetje minder,” antwoordde Raffles ernstig. „Een
-zandkorrel, een onnoozel stofje in de oneindigheid.”
-
-Weer bleef het even stil en toen hernam de Gentleman-Inbreker:
-
-„Wij vertrekken dus vanmiddag, Henderson, en ik verwacht, dat alles in
-orde is.”
-
-„Wat mij betreft, Mylord, zouden we binnen een uur kunnen opstijgen,”
-hernam Henderson. „De vliegmachine staat in volmaakte orde in uw
-particuliere loods van het vliegveld van Hendon. Nog gisteren heb ik
-alles zorgvuldig nagezien. De machine is uitmuntend in orde. De
-accumulatoren zijn geladen en als het moest zouden wij er veertien
-dagen mee in de lucht kunnen blijven.”
-
-„Goed zoo, Henderson. Dan behoeft er dus alleen nog maar gezorgd te
-worden voor proviand, dekens, onze tent, wapens, verrekijkers,
-ammunitie en andere benoodigdheden, waarvan mijnheer Brand een volledig
-lijstje heeft. Ik reken er op, dat wij om drie uur kunnen vertrekken.”
-
-„Alles zal in orde zijn, Mylord,” hernam Henderson eenvoudig.
-
-En hij draaide zich op zijn hielen om en vertrok, niet meer aangedaan
-of opgewonden dan wanneer Raffles hem zou hebben verzocht hem over een
-uur met de auto naar Piccadilly-circus te rijden.
-
-Wat Charly Brand betreft, hij haalde dadelijk het lijstje te
-voorschijn, keurig met de schrijfmachine opgesteld, waarop tot in de
-minste bijzonderheden alles vermeld stond, wat de reizigers konden
-noodig hebben bij een reis naar de tropen en die een zoo goed als
-geheel onbewoond eiland tot einddoel had.
-
-Het lijstje bevatte een honderdtal nummers, van vetlederen laarzen tot
-kaarsen, van ontplofbare geweerkogels voor de jacht op grof wild, tot
-schoenveters.
-
-Binnen een uur was deze voorraad bijeen gebracht en met de uiterste
-zorg verpakt in twee langwerpige koffers van aluminium met afgeronde
-hoeken en die zoo vervaardigd waren, dat zij nauwkeurig pasten in wat
-men zou kunnen noemen het ruim van het kleine vliegtuig dat hen moest
-overbrengen.
-
-Het gewicht van al deze benoodigdheden was op een paar ons na bekend,
-en Raffles wist dan ook steeds zeer nauwkeurig welk gewicht hij nog aan
-andere zaken, passagiers of goederen kon meenemen.
-
-Wat de proviand betreft, zij bestond voor een deel uit geconserveerde,
-voor het andere deel uit versche levensmiddelen, want het was een der
-wonderen van den „Duivel der lucht”, dat men aan boord zeer gemakkelijk
-door middel van electriciteit allerlei smakelijke dingen kon koken,
-bakken of braden, zonder het minste gevaar voor brand.
-
-Nadat dit alles verzorgd was, nadat Charly nog eens had nagegaan of de
-voortreffelijke Winchester-repeteergeweren, de revolvers, de dunne maar
-warme dekens van dons, de sextanten en verrekijkers, de blikjes met
-verduurzaamde levensmiddelen, de lichte, maar ondoordringbare
-zesmanstent en alle andere zaken aanwezig waren, werden de kisten op de
-auto geladen en de drie mannen vertrokken. Het huis achterlatend in de
-hoede van den grijzen kamerbediende van Lord Aberdeen, den trouwen
-Gaston.
-
-Binnen anderhalf uur had de auto Hendon bereikt, waar de drie mannen de
-lunch gebruikten en daarop reed de auto het vliegterrein op, en
-regelrecht naar de loods van plaatijzer, waar de vliegmachine van
-Raffles veilig stond opgeborgen.
-
-De auto werd op haar beurt gestald, nadat de metalen koffers waren
-afgeladen, benevens de kisten met levensmiddelen, en hierop opende
-Raffles zelf met behulp van zijn sleutel de breede vleugeldeuren van de
-loods, welke zelfs Henderson eenige moeite had op haar hengsels te doen
-draaien.
-
-De drie mannen rolden den „Duivel der lucht” naar buiten.
-
-Het was een zeer sierlijk toestel, met vleugels, gelijkend op die van
-een libel, een vierbladige schroef en een voortreffelijk veerend
-onderstel, hetgeen de landing, zelfs op ongelijk terrein mogelijk
-maakte.
-
-En zoo fijn en tenger zag deze mechanische vogel er uit, dat niemand op
-het denkbeeld zou komen, dat in haar binnenste een geheimzinnige
-machine verborgen was, in staat om meer dan vijftien honderd
-paardekrachten op te leveren.
-
-Achter en halverwege onder de draagvlakken bevond zich de kajuit, aan
-weerszijden van drie ronde kijkramen voorzien als de patrijspoorten van
-een schip en waarvan men het dak naar willekeur kon sluiten en
-openschuiven, al naar de weersgesteldheid, de hoogte van het toestel
-boven de aarde of de luchtstreek waarin het vertoefde, dit wenschelijk
-of mogelijk maakte.
-
-Het toestel had een glans als van dof gepolijst zilver en het kon door
-de drie mannen zonder de minste moeite over het als een biljardlaken
-zoo gladde veld worden voortbewogen.
-
-Snel, voor zich al te veel nieuwsgierigen van het vliegkamp zich ter
-plaatse konden bevinden, werd de bagage ingeladen, weggestouwd en
-vastgezet, zoodat verschuiven onmogelijk was en daarop begaven de drie
-mannen, nadat de deur van de loods weder gesloten was, zich aan boord
-van het ranke vliegtuig.
-
-Reeds voor zij vertrokken, hadden zij zich in hun vliegkleeding
-gestoken, zoodat het vertrek snel kon plaats hebben.
-
-Het had juist drie uur geslagen op de groote klok van het vliegterrein,
-toen Raffles, die het eerst de machine zou besturen, een kleinen
-hefboom overhaalde en daardoor de machine inschakelde.
-
-De schroef begon aanstonds te draaien, eerst langzaam, toen hoe langer
-hoe sneller. Het toestel schoof eenige meters vooruit, verhief zich met
-een sierlijken zwaai van het grasveld en steeg trots en met oneindige
-bevalligheid in de blauwe lucht omhoog.
-
-De reis naar het Diamanteneiland had een aanvang genomen.
-
-
-
-
-
-
-
-
-HOOFDSTUK IV.
-
-REIS EN AANKOMST.
-
-
-Raffles liet den duivel der lucht stijgen tot een hoogte van omstreeks
-twee duizend meter en hij droeg zorg gedurende die stijging de snelheid
-niet al te zeer op te drijven, daar hij er volstrekt niet verlangend
-naar was, de vermogens van zijn vliegtuig noodeloos te verraden.
-
-Groote spiralen beschrijvend steeg de machine op, en daarop zette
-Raffles aanstonds koers naar het zuidwesten.
-
-Daar hij voornemens was, in zuiver rechte lijn naar Para te vliegen,
-moest hij het kanaal oversteken, dat binnen weinige minuten bereikt
-was, en vervolgens een gedeelte van Frankrijk, waarbij de oorlogshaven
-Brest een paar mijlen aan stuurboord bleef liggen.
-
-Raffles stak de golf van Biskaje in haar volle breedte over en hield
-aan op de Kaap Finisterre, welks uiterste puntje van Spanje nog voor
-vier uur bereikt werd.
-
-En toen de kust van Portugal uit het oog verdween, wisten de drie
-mannen dat zij geen land meer zouden aanschouwen, voor zij Para hadden
-bereikt, met uitzondering van het eiland Madera, dat zij een half uur
-later aan den horizont zouden zien opdoemen als een groote, kleurige
-ruiker, neergelegd op een ontzaglijke plaat van spiegelglas.
-
-Op aarde was de temperatuur voor den tijd van het jaar buitengewoon
-zacht geweest, maar op deze hoogte van vierduizend meter, waarop
-Raffles de machine thans gebracht had, was de koude zeer voelbaar en de
-drie mannen beklaagden er zich niet over dat zij zich in hun warme
-pelzen hadden gestoken.
-
-Onder de vliegmachine breidde thans de Atlantische Oceaan zich in zijn
-onmetelijke pracht uit.
-
-De zon goot haar stralen over de diep blauwe golven van deze zee, die
-twee vaste landen van elkander scheidt, en hier en daar ontwaarden de
-luchtreizigers groote zeeschepen, die echter door den afstand niet
-grooter leken dan notendopjes.
-
-De reizigers bevonden zich hier op een zeer druk bevaren gedeelte van
-den Oceaan, want hier kruisten de routes elkander van Lissabon naar
-Pernambuco, van Marseille naar Buenos Aires, van Bordeaux naar dezelfde
-plaats, van Hamburg en Liverpool naar Para, van Marseille naar Dakar,
-van Liverpool naar Madeira, van Cadix naar Havana, van Amsterdam naar
-Paramaribo en nog zooveel andere stoomvaartlijnen, die langzamerhand
-weder herleefden, nadat de gruwelijke wereldoorlog als het ware alle
-handelsschepen met een enkelen slag van de zeeën had weggevaagd.
-
-Somtijds zagen de drie mannen wel zes of zeven groote schepen tegelijk,
-dikke, roetzwarte rookwolken uitbrakend, en alsof zij met elkander
-wedijverden, de producten van vreemden bodem naar het eigen land te
-voeren.
-
-Inmiddels werkte de machine van den duivel der lucht met de
-regelmatigheid van een uurwerk en daar men geen last had van de
-oorverdoovende ontploffing van twee of zelfs vier benzinemotoren, werd
-alleen het suizend geluid van de schroef vernomen.
-
-Zien deed men er volstrekt niets van, zoo ongeloofelijk snel wentelde
-zij rond.
-
-Raffles had de snelheid reeds lang op haar maximum gebracht en gierend
-als een stormwind, veel sneller dan de snelste albatros, sneller dan
-een orkaan, stormde de ranke, mechanische vogel door het luchtruim.
-
-Nu en dan wisselde Charly en Henderson, veilig verborgen achter den
-opstaanden rand van het schuitje, eenige woorden met elkander.
-
-„Wordt het niet bijna tijd voor het diner, mijnheer Brand,” vroeg
-Henderson na eenigen tijd, terwijl hij zijn horloge raadpleegde.
-
-„Volgens jouw horloge zeker wel,” antwoordde Charly Brand lachend,
-„maar je loopt bijzonder voor.”
-
-„Dat meent u toch zeker niet, mijnheer Brand,” riep Henderson
-verontwaardigd uit, dat men iets kwaads durfde zeggen van zijn trouwen,
-nikkelen knol, waarvan hij verklaarde dat het per jaar geen volle
-minuut voorliep.
-
-„Ik meen het in vollen ernst, Henderson. Volgens de plek, waar wij nu
-zijn, moet je horloge verkeerd gaan.”
-
-„Maar ik heb het vanmorgen pas opgewonden, mijnheer Brand en het
-vergeleken met de klok van de St. Paulskerk,” riep Henderson uit.
-
-„En juist omdat je horloge gelijk gaat met de klokken te Londen, vriend
-James, daarom kan het onmogelijk gelijk gaan met de klokken onder onze
-vliegmachine, verondersteld, dat die er zouden zijn.”
-
-Henderson scheen nog niet overtuigd te zijn en schudde afkeurend het
-hoofd, terwijl hij bromde:
-
-„Daar begrijp ik volstrekt niets van, mijnheer Brand.”
-
-„Dat zal ik je trachten duidelijk te maken, Henderson,” hernam Charly.
-„Het is werkelijk minder ingewikkeld dan je denkt. Je hebt zeker wel
-onthouden, nietwaar dat de afstand van Londen naar Para rond vijf
-duizend kilometer bedraagt?”
-
-„Zoo is het, mijnheer Brand.”
-
-„Daar de vliegmachine vijf honderd kilometer per uur aflegt, moet zij
-die reis juist in tien uren volbrengen en daar wij om drie uur in den
-middag zijn opgestegen, moeten wij om een uur in den nacht te Para
-zijn, tenminste volgens onze horloges. Maar dan zullen de klokken te
-Para een heel anderen tijd aanwijzen, Henderson, een veel vroegeren
-tijd, en wel zooveel maal vier minuten, als er graden liggen tusschen
-Londen en Para, dat wil zeggen, vijf en veertig. Het zal dus te Para,
-wanneer wij aankomen, honderd tachtig minuten, dat is drie uur vroeger
-zijn, elf uur in den avond.”
-
-Henderson had zijn hoofddeksel achter op zijn hoofd geschoven en de
-wenkbrauwen gefronst.
-
-Hij scheen zich uit alle macht in te spannen om dit te kunnen begrijpen
-en toen barstte hij eensklaps uit:
-
-„En mag ik weten, mijnheer Brand, wie die nonsens heeft uitgevonden?”
-
-„De zon, beste Henderson, niemand anders dan de zon,” antwoordde Charly
-glimlachend. „Herinner je maar eens, dat ons schitterend hemellichaam
-zijn schijnbaren tocht om de aarde zeer nauwkeurig in vier en twintig
-uren volbrengt. Welnu, onze aarde is verdeeld in drie honderd zestig
-graden en de zon heeft dus juist vier minuten noodig om een graad te
-doorloopen. Kun je me volgen?”
-
-„Ik doe er mijn best voor, mijnheer Brand,” antwoordde de reus, terwijl
-hij Charly de woorden van de lippen scheen te willen lezen.
-
-„Welnu, dan is het immers duidelijk, dat iemand die naar het oosten
-reist, dat wil zeggen, de zon tegemoet, bij iederen graad vier minuten
-op het hemellichaam moet winnen?”
-
-Henderson had zijn hoofd in de handen verborgen en zat geruimen tijd in
-diep gepeins verzonken. Eindelijk keek hij Charly weder aan en hernam
-brommend:
-
-„Ik wil wel gelooven dat het zoo is, mijnheer Brand, en misschien is
-het wel goed ook zoo, maar u moet mij niet kwalijk nemen, ik houd het
-liever met mijn horloge.”
-
-„En daarin kan ik je geen ongelijk geven, vriend James,” riep Charly
-lachend uit. „Knoei vooral niet aan je horloge, het is voor de
-berekening van Mylord juist goed, om nauwkeurig te weten, hoe laat het
-op een gegeven oogenblik te Londen is.”
-
-„Nog een enkele opmerking, mijnheer Brand. Als ik u dus goed begrepen
-heb, zou het, als men maar vlug genoeg kon reizen, mogelijk zijn, om
-bij voorbeeld om drie uur te New York aan te komen, terwijl men een
-half uur later uit Londen zou zijn vertrokken.”
-
-„Dat zou inderdaad mogelijk zijn, Henderson, mits men kon beschikken
-over een vervoermiddel dat nog vlugger reisde dan de zon en nog meer
-dan een graad, dat wil zeggen honderd elf kilometer langs den equator
-gemeten, in elke vier minuten aflegde en zoo’n voertuig is nog niet
-uitgevonden.”
-
-„De duivel der lucht gaat niet veel langzamer, mijnheer Brand,” riep
-Henderson uit.
-
-„Nu laat je je wel een weinig door je bewondering meesleepen,
-Henderson. Een snelheid van een graad per vier minuten met een
-uursnelheid van bijna zeventien honderd kilometer, zoover heeft de
-duivel der lucht het nog niet gebracht, maar mocht er inderdaad een
-vliegmachine worden uitgevonden, die zeventien honderd kilometer per
-uur kon afleggen dan zou men te twaalf uur in den middag te Londen
-opstijgen en steeds in westelijke richting vliegend, nauwkeurig op
-datzelfde uur in iedere andere stad der wereld aankomen, hoever of hoe
-dicht bij ook gelegen.”
-
-„Daar staat je verstand eenvoudig bij stil,” riep Henderson
-hoofdschuddend. „Mijnheer Brand, ik zal u wat zeggen, ik geloof dat wij
-er het beste aan doen, als wij ons door onze maag laten leiden bij het
-bepalen van den tijd en de mijne waarschuwt me nu dat het uur om te
-dineeren is aangebroken.”
-
-„Volg jij dan de ingeving van je maag maar, Henderson,” hernam Charly
-lachend, „en zorg voor een goeden maaltijd.”
-
-Henderson liet zich dat geen tweemaal zeggen en aanstonds maakte hij
-zijn toebereidselen.
-
-De contactstoppen werden in de daartoe bestemde gaten gezet en weinige
-minuten later waren de kookplaten en de oven gloeiend warm.
-
-Henderson had met groote behendigheid een paar kuikens geplukt en
-bereidde nu dit gevogelte op een manier, die de bewondering van Charly
-wekte.
-
-Hij opende een blikje groente, maakte den inhoud warm, roosterde brood,
-kookte een paar eieren, waarvan er een paar dozijn waren meegenomen, en
-diende tenslotte dit alles keurig op in het aluminium vaatwerk, hetwelk
-geplaatst werd op een soort tafeltje, lang en smal, hetwelk men naar
-believen in den bodem van het schuitje kon neerklappen en met een
-dunnen planken vloer overdekken.
-
-Henderson ging Raffles aan de stuurinrichting vervangen en een
-oogenblik deden de beide vrienden zich te goed aan den voortreffelijk
-bereiden maaltijd, begoten met een flesch goede Cantemerle.
-
-Een van de uitnemende hoedanigheden van Raffles’ vliegmachine was, dat
-men er ongestraft kon rooken, want wegens de afwezigheid van benzine,
-en daar bijna alle deelen uit aluminium waren vervaardigd, was ieder
-gevaar voor brand uitgesloten.
-
-En zoo staken de beide vrienden hun sigaretten aan en spoedig dwarrelde
-de lichtblauwe rook door de kleine ruimte om een uitweg te zoeken door
-een soort schuin geplaatst schoorsteentje, hetwelk voor
-luchtverversching diende, en zooals men ze ook vindt aan boord van de
-groote mailbooten.
-
-En intusschen zette de duivel der lucht zonder schokken of trillingen
-en toch met een ongeloofelijke snelheid, door geen enkel vliegtuig
-geëvenaard zijn weg door het luchtruim voort.
-
-Langzamerhand begon de schemering over den Oceaan te vallen en de zon
-zonk achter de westerkim met stralenden glans in zee.
-
-Tamelijk snel nam de duisternis toe, zooals het geval is in alle
-streken der aarde, in de nabijheid der keerkringen gelegen en spoedig
-was het volkomen duister.
-
-Maar aan den nachtelijken hemel tintelden milliarden sterren en in diep
-stilzwijgen genoten de twee mannen van het verrukkelijke schouwspel,
-indrukwekkender dan onverschillig welk ander natuurtafreel, en waarvan
-men den invloed pas goed ondergaat als men zich tusschen hemel en aarde
-bevindt, ver van het gedruisch der samenleving.
-
-De melkweg was zeer duidelijk zichtbaar en onvergelijkelijk schitterde
-het sterrebeeld van den Grooten Beer.
-
-De maan was opgekomen en haar zilveren licht deed de golven van den
-Oceaan met een wonderlijken lichtschijn glanzen.
-
-Nu en dan doemde er diep beneden de luchtreizigers een rij van lichtjes
-op; dat was een mailboot, die haar weg zocht over den wijden Oceaan.
-
-Er kon thans alleen maar op het kompas gestuurd worden, maar Raffles
-wist dat dit aan Henderson was toevertrouwd en dat hij geen streep zou
-afwijken van de juiste richting.
-
-Het werd nu tijd om aan nachtrust te gaan denken en Raffles was de
-eerste, die zich neervlijde op het smalle rustbed, nadat hij Charly de
-noodige instructies gegeven had voor den tocht, dwars over Zuid
-Amerika.
-
-Henderson zou nog eenige uren de machine blijven besturen, om dan zijn
-plaats in te ruimen voor Charly Brand.
-
-Binnen korten tijd zou men land in zicht krijgen en Henderson was
-degeen, die dit het eerste ontdekte.
-
-Hij wendde even het hoofd om naar Charly, die in gedachten voor zich
-uitstaarde en toen de jonge man de richting van zijn blik volgde, zag
-hij het eerst een vage, donkere streep, die al spoedig duidelijker werd
-en tenslotte een grillige kustlijn vormde, hier en daar onderbroken
-door kleine rijen gloeiende stipjes; dat waren de steden.
-
-Charly verliet zijn plaats in de kajuit en ging naast Henderson zitten
-om het stuurwiel uit diens handen over te nemen.
-
-Het was thans de beurt van den reus om eenige uren welverdiende
-nachtrust te genieten.
-
-Het bleek spoedig dat Henderson zich in de richting bijna niet vergist
-had, want binnen tien minuten zweefde de vliegmachine boven een groote
-stad, die niet anders kon zijn dan Para, gelegen aan de breede monding
-van de Tocantins.
-
-Maar het was niet deze rivier, welke de jonge man zou volgen. Dat was
-de Amazone, een van de grootste en schoonste rivieren der wereld, met
-een buitengewoon groot aantal voorname zijrivieren, en die door geheel
-Zuid Amerika voert, van het oosten naar het westen.
-
-Eindelijk had men nu weder land onder zich en veiligheidshalve liet
-Charly de vliegmachine stijgen en bleef op het kompas doorvliegen.
-
-Toch ontwaarde hij nu en dan het glanzen van het maanlicht op de kalme
-wateren van de machtige rivier, den Amazonestroom onder zich en dit gaf
-hem een gevoel van gerustheid. Hij wist nu, dat hij de goede richting
-volgde.
-
-Zonder een oogenblik op te houden, zette de vliegmachine haar tocht
-voort, dwars door Brazilië en vervolgens over een gedeelte van Peru.
-
-De snelste trein zou over den afstand van Para naar Quito op de
-oostkust van Zuid Amerika ongeveer vijftig uren hebben gedaan. De
-duivel der lucht legde dien afstand af in zes uur en toen de dag weder
-aanbrak, had Raffles, die ontwaakt was, juist nog gelegenheid om een
-afscheidsgroet toe te wuiven aan de Cordilleras de los Andes, de
-ontzaglijke bergketen, die zich van het uiterste noorden tot de
-zuidelijkste punt langs de oostkust van Zuid Amerika verheft.
-
-En van dit oogenblik af zouden de drie luchtreizigers nogmaals niets
-anders beneden zich zien dan golven en nog eens golven. Ditmaal van den
-grooten Stillen Oceaan.
-
-Charly zorgde ditmaal voor het ontbijt en Raffles nam het stuurwiel
-weder van hem over teneinde den duivel der lucht naar de plaats van
-bestemming te brengen.
-
-Alles beloofde een verrukkelijken dag en zelfs hier bovenop een hoogte
-van bijna twee duizend meter en ondanks de vreeselijke snelheid werd
-men den invloed gewaar van den warmen golfstroom, die zich hier ten
-zuiden van den Equator in bijna volkomen rechte lijn uitstrekt over
-honderden en nogmaals honderden kilometers lengte.
-
-De uren verstreken, zonder dat zich er iets bijzonders voordeed.
-
-En eindelijk klonk het over de lippen van Henderson, die verbazend
-sterke oogen had, de kreet: „Land”.
-
-Reeds tien minuten later zweefde de duivel der lucht op zeer groote
-hoogte boven een eindelooze reeks kleine eilandjes, die zich voordeden
-als stippen en die de uitloopers waren van de Paumotueilanden.
-
-Duizenden eilanden, waarvan er zeer vele niet, of slechts zeer weinig
-bekend zijn, zijn hier als het ware op den Oceaan rond gestrooid door
-een machtige hand, en vele daarvan hebben hun ontstaan te danken aan
-den arbeid van het koraaldiertje, dat hier duizenden eeuwen werk heeft
-aan de vorming der koraaleilanden, of Atols, in vele gevallen niets
-meer dan een kring van koraalriffen, die somtijds slechts een meter of
-iets meer boven de golven uitsteken en een cirkelvormig meer omsluiten
-in welks midden zich somtijds een eilandje verheft.
-
-Maar ook zijn vele eilandjes niets anders dan de toppen der bergen,
-behoorende tot het vasteland, hetwelk zich hier, volgens vele
-aardrijkskundigen, honderd duizenden jaren geleden moet hebben
-bevonden.
-
-De duivel der lucht stevende steeds verder en Raffles liet de machine
-een weinig dalen en scheen te zoeken als een sperwer, die uit een
-vlucht duiven zijn slachtoffer uitzoekt.
-
-En eindelijk doemde aan den horizon een nieuw eiland op, dat wat
-grooter scheen dan de vorigen en waarvan de grillige vormen spoedig
-duidelijker zichtbaar werden.
-
-Het eiland had een vorm van een Australische boomerang, of van een
-reusachtige letter L, zonder dat echter de hoek in het midden volkomen
-recht was, maar eerder tamelijk stomp.
-
-Aan het uiteinde van een der beenen van deze L verhief zich een
-voorgebergte tot op een hoogte van omstreeks twee honderd meter en
-waarvan men ongetwijfeld een ruim uitzicht moest hebben op dit gedeelte
-van den Stillen Oceaan.
-
-Maar landwaarts in verhieven zich bosschen en reeds kon het scherpe oog
-van Henderson een paar zilveren linten ontwaren. Dat waren de beide
-riviertjes die hun oorsprong vinden op dat zooeven genoemde gebergte en
-in tallooze kronkelingen afdaalden naar de vallei om zich tenslotte uit
-te storten in twee inhammen, omzoomd met schoone palmen.
-
-Niet zoodra had Raffles het eiland ontwaard, of hij liet de
-vliegmachine aanzienlijk dalen en met overrompelende snelheid werden de
-vormen van het eiland reeds duidelijk zichtbaar om een oogenblik later
-niet langer waarneembaar te zijn, want de vliegmachine bevond zich
-thans op slechts honderd meter hoogte boven een uitgestrekte vlakte,
-waarop zij even later zachtjes neerstreek, als vermoeid van haar tocht.
-
-En nauwelijks waren de drie mannen uitgestapt en hadden zij zich
-ontdaan van de zware pelzen, die hen thans zeer benauwden, of heel in
-de verte, aan het begin van het uitgestrekte weiland, naderden haastig
-een viertal gedaanten.
-
-Het waren vrouwen, waarvan er twee, die de beide anderen een weinig
-vooruit waren, met doeken wuifden.
-
-
-
-
-
-
-
-
-HOOFDSTUK V.
-
-EEN DREIGEND GEVAAR.
-
-
-Zoo vreemd was deze plotselinge verschijning van vrouwelijke wezens op
-dit eiland dat men wel onbewoond moest wanen, daar het ver buiten de
-gewone scheepvaartroute lag, dat Charly een oogenblik vol verwondering
-bleef toezien.
-
-Toen vroeg hij op zachten toon, zich tot Raffles wendend:
-
-„Zijn dat je beschermelingen?”
-
-„Ja, Charly, dat is de Armeensche Sonja Bastides met haar beide
-dienstmaagden, die haar volgden en de ongelukkige Eleonora Manoury, die
-ik op haar eigen verlangen naar mijn schatkamereiland heb moeten
-brengen.”
-
-Intusschen naderden de vrouwen snel, en de Armeensche, vlug als een
-hinde, had Raffles spoedig bereikt, knielde voor hem neder, greep zijn
-hand en bracht die vol eerbied aan de lippen, voor Raffles haar had
-kunnen opheffen.
-
-Het was een zeer schoone, nog jonge vrouw, met alle kenmerken van haar
-ras, een klassiek gesneden, ovaal gelaat, zacht olijfkleurig, een
-schoon, gewelfd voorhoofd en de prachtigste oogen, die men zich kan
-denken, overwelfd door wenkbrauwen, waarvan de onberispelijke boog de
-bewondering gaande maakte van Charly Brand.
-
-De jonge man kende de geschiedenis van deze vrouw.
-
-Ruim vijf jaren tevoren had Raffles, die zich toen in Turkije bevond,
-haar met gevaar voor zijn eigen leven en in een vreeselijken strijd
-weten te ontrukken aan de klauwen van een Turk, Mustaphar Efrim
-geheeten, die haar had willen ontvoeren, nadat hij, geholpen door een
-bende zijner landgenooten haar vader en haar moeder, benevens het
-geheele dienstpersoneel van de rampzalige Armeensche familie had
-vermoord en hun huis in brand gestoken.
-
-Nadat letterlijk het geheele gezin van het jonge meisje tot het laatste
-lid was uitgeroeid en zij niemand ter wereld meer bezat om zich over
-haar te ontfermen, trok Raffles zich het lot van de jonge Armeensche
-aan, en op haar eigen aandringen bracht hij haar met eenige harer
-dienstmaagden eerst naar een onbewoond eiland, ten noorden van Island
-gelegen, hetwelk Raffles eveneens tot een van zijn schatkamers had
-ingericht en vervolgens, nadat door een noodlottigen samenloop van
-omstandigheden het bestaan van dit eiland aan zeeroovers bekend was
-geworden, naar de plek, waar zij zich thans bevond, en waarheen hij
-omstreeks een week geleden en eveneens op haar eigen dringend
-verlangen, Eleonora Manoury had overgebracht, de voormalige minnares
-van Irwin Stanley.
-
-Het spreekt vanzelf dat Raffles gedurende al dien tijd meermalen aan de
-jonge Armeensche, die met innige liefde voor haar redder vervuld was,
-het voorstel had gedaan, om weder naar de bewoonde wereld terug te
-keeren. Maar telkens had zij geweigerd en zij gevoelde zich met haar
-beide dienstmaagden Mirza en Ina volkomen gelukkig, hier op dit
-verrukkelijke plekje en zij geloofde in waarheid den redder van haar
-eer en van haar leven een dienst te bewijzen, door de schatten te
-bewaken, welke hier goed verborgen waren.
-
-Eleonora Manoury had zwijgend toegekeken bij de begroeting van John
-Raffles door de jonge Armeensche en zij trad nu zelf naderbij. Een
-schoone, maar zeer bleeke vrouw, wier gelaat nog steeds de sporen droeg
-van haar vroeger lijden en van de ziekte die het gevolg was van de
-gevaarlijke wonde, haar door Stanley toegebracht.
-
-Zij stak Raffles met een aarzelend gebaar de hand toe en zeide op
-zachten toon:
-
-„De hemel zij gedankt, dat ge gekomen zijt, Raffles. De Voorzienigheid
-moet u hierheen gebracht hebben. Maar nu vreezen wij niets meer.”
-
-„Vreezen?” vroeg Raffles verwonderd. „Wat meent gij daarmede? Wat kunt
-gij te vreezen hebben op dit eiland, hetwelk op geen enkele kaart
-voorkomt, waar zich geen enkel schadelijk dier ophoudt en dat nimmer
-door eenig vaartuig wordt aangedaan?”
-
-Er liep een huivering over het lichaam van de jonge vrouw, toen zij
-antwoordde:
-
-„Er zijn hier menschen geweest, nog pas gisteren, maar ik kan er niet
-over spreken, gij zult het zelf zien.”
-
-„Menschen?” herhaalde Raffles verwonderd. „Maar dat komt mij onmogelijk
-voor. Dan moeten het wilden geweest zijn, die van een der naburige
-eilanden hierheen zijn gekomen.”
-
-Sonja Bastides knikte bevestigend op deze woorden en op haar schoone
-gelaat lag een uitdrukking van ontzetting.
-
-„Het waren wilden,” zeide zij zachtjes. „Ik dank den Heer, dat ge
-gekomen zijt. Kom spoedig.”
-
-En de jonge vrouw nam Raffles bij de hand en voerde hem mede over de
-weide, terwijl de anderen volgden.
-
-Er werd weinig gesproken, want iedereen was te zeer onder den indruk
-van de weinige woorden, zooeven door de twee vrouwen gesproken.
-
-Charly Brand begreep er de beteekenis maar al te goed van.
-
-Hij wist dat er zich bij de honderden eilandjes, waaruit de meer
-zuidelijk gelegen Paumotueilandengroep is samengesteld, nog velen zijn,
-bewoond door wilden, in de ware beteekenis van het woord, kannibalen,
-die nog nimmer in aanraking zijn geweest met de westersche beschaving
-en die, wanneer door een storm een schip op de kust geworpen wordt,
-alle opvarenden meedoogenloos vermoorden om vervolgens een
-afschuwelijken maaltijd aan te richten.
-
-Menigmaal trokken deze wilden naar een der naburige eilanden, alleen
-met het doel, om er de bewoners te overvallen, en zooveel mogelijk
-gevangen mede te voeren en dezen te slachten.
-
-Maar nog nimmer was het voorgekomen, dat de wilden zich in hun prauwen
-zoover durfden wagen en nog altijd hoopte de jonge man, dat de beide
-vrouwen zich vergist moesten hebben.
-
-Aan den rand van de weide, niet ver van een dicht begroeid bosch van
-cocospalmen, tamarindeboomen en ceders, verhief zich een kleine hut,
-die vanuit zee volkomen onzichtbaar was, en welke Raffles zoo
-gerieflijk mogelijk had ingericht.—Men vond daarenboven een tamelijk
-groot, gemeenschappelijk vertrek, waar Sonja zich met haar beide
-vrouwen kon ophouden en dat geheel was ingericht volgens de Armeensche
-zeden, met lage rustbanken, mollige kussens op den vloer, die met dikke
-fijn gevlochten matten bedekt was, kleurige tapijten aan de wanden en
-eenige gemakkelijke stoelen.
-
-Dan waren er nog eenige slaapvertrekken en afzonderlijk, door een
-smalle gang in verbinding met het huis staande, lag de keuken.
-
-Een weinig verder bevond zich de kleine stal, waar eenige geiten, een
-ezelin en een klein Javaansch paardje gestald stonden, welk laatste
-rijdier door de jonge Armeensche menigmaal gebruikt werd om tochtjes
-over het eiland te maken, dat twee uur gaans lang en half zoo breed
-was.
-
-Op eenige meters afstand van het kleine landhuis stroomde een der beide
-riviertjes, die op deze plek niet breeder was dan vier meter, overbrugd
-door een soort plankier van bamboe, van een lage leuning voorzien en
-die toegang gaf tot een achter de rivier gelegen bad.
-
-Maar men hield zich hier niet op. Raffles wilde zich eerst persoonlijk
-gaan overtuigen, of de beide vrouwen zich misschien niet vergist
-hadden.
-
-En zoo begon men den oever van het kristalheldere riviertje te volgen,
-dat in de grootste der beide baaien van het eiland op de westelijke
-kust uitstroomde.
-
-Men had hiertoe gebruik gemaakt van het kleine bruggetje en bevond zich
-nu op den linkeroever van den stroom.
-
-Nu en dan naderde het woud de rivier zoo dicht, dat er slechts weinig
-ruimte overbleef voor het smalle voetpad, hetwelk langs den oever
-leidde en dat zich in den loop der jaren gevormd had, waar Sonja
-Bastides de gewoonte had, iederen dag van de hut een wandeling te maken
-naar de baai, vanwaar men een verrukkelijk uitzicht had over dit
-gedeelte van den Oceaan en soms bij zeer helder weder de westelijkste
-eilanden van de Markesagroep, Hiau, Nukuhiwa en Tahuata kon zien
-liggen.
-
-Onder alle andere omstandigheden zouden de drie mannen zeker genoten
-hebben van alles wat hen omringde, van de bonte vogels, die in de hooge
-toppen der cocospalmen snaterden en die wel levend goud, karmozijn en
-porphier leken, van het grappig gestoei der kleine aapjes, wonderlijk
-sierlijk, met hun buitengewoon lange grijpstaarten en van de halfapen,
-de maka’s met hun zonderling groote oogen, van den zoelen zephir die de
-geuren van tamarinde, foelie en vanille aanvoerde, van het verre
-ruischen van de branding op de koraalriffen, die het eiland voor een
-gedeelte omgaven en van het onvergelijkelijke blauw van den hemel boven
-hun hoofden.
-
-Maar nu konden zich hun gedachten niet met al deze schoonheden
-ophouden, want nog altijd klonk het in hun ooren als een wanklank; de
-woorden van Eleonora Manoury.
-
-Een paar malen had men een hoogen heuvel moeten overtrekken, maar
-eensklaps, na bijna een uur te hebben geloopen, strekte zich de baai en
-daarachter de eindelooze zee voor de blikken der wandelaars uit.
-
-De inham had een bijna zuivere, halfcirkelvormige gedaante en was
-omstreeks honderd meter diep en even breed. Zij was omzoomd door een
-uitermate gelijk strand uit zeer fijn wit zand bestaande. Op bijna een
-kilometer van den ingang van de baai strekte zich het rif uit,
-waartegen de branding brak, en waarbinnen het water zoo glad was als
-een spiegel.
-
-Maar Raffles en zijn beide metgezellen hadden geen gelegenheid om van
-de schoonheid van het schouwspel te genieten. Want Sonja had haar
-kleine hand op den arm van den Grooten Onbekende gelegd en wees met
-bevende vinger naar een paar plekken op het witte strand, niet ver van
-den oever.
-
-Raffles keek er een oogenblik naar, nam toen zijn kijker uit het etui,
-dat hij aan een riem om den hals droeg en tuurde eenige oogenblikken
-door het instrument. Zijn gelaat had een ernstige uitdrukking, toen hij
-den kijker weder liet zakken.
-
-„Blijft gij hier op ons wachten,” zeide hij, zich tot de vrouwen
-wendend, „het is niet noodig, dat gij het ziet. Wij zullen er heen
-gaan.”
-
-„Laat ons nog eenigen tijd mogen volgen. Ik ben bang,” hernam de jonge
-Armeensche sidderend.
-
-„Maar gij hebt thans toch niets te vreezen,” hernam Raffles. „Hier op
-deze open plek kunt gij onmogelijk overvallen worden. Wij kunnen
-dadelijk weder bij u zijn.”
-
-Hij gaf Charly en Henderson een wenk en de drie mannen snelden naar het
-strand van de baai, steeds den oever van het riviertje volgend en wat
-zij daar zagen bewees maar al te duidelijk, dat de beide vrouwen
-zooeven de waarheid hadden gesproken. Op het strand waren scherp de
-indrukken te zien van naakte voeten en ook van de kielen van een
-twaalftal prauwen, die gedeeltelijk op den oever waren getrokken. Dat
-was echter nog niet alles. Hier en daar verspreid, lagen verkoolde
-stukken hout en menschelijk gebeente, zwart geblakerd, waaronder drie
-schedels, die boven op het voorhoofd groote, onregelmatige gaten
-vertoonden.
-
-Zwijgend, met afgrijzen vervuld, keken de drie mannen elkander aan.
-Toen begon Raffles:
-
-„Kannibalen. Zij zijn hierheen gekomen, om er een van hun afschuwelijke
-maaltijden te houden en niemand kan zeggen of zij niet vroeg of laat
-weder terug zullen keeren. De vrouwen mogen hier geen uur langer meer
-blijven. Zij moeten worden weggebracht. Ik mag hen niet blootstellen
-aan het ontzettende gevaar dat zij ontdekt zullen worden.”
-
-„En je schatten?” vroeg Charly.
-
-„Daaromtrent maak ik me geen oogenblik bezorgd. Die zijn volkomen
-veilig bezorgd in het inwendige van die rots, welke wij zelf met behulp
-van dynamiet hebben uitgehold, en men zou deze springstof opnieuw
-moeten aanwenden om de ontzagelijke rotsblokken terzijde te wentelen,
-die thans den toegang tot de schatkamer versperren.”
-
-Terwijl zij spraken had Raffles den terugtocht weder aanvaard en eenige
-minuten later voegden zij zich bij de angstig wachtende vrouwen.
-
-„Welnu, heer,” vroeg Sonja Bastides, haar kleine hand naar Raffles
-uitstekend.
-
-„Gij hebt goed gezien, Sonja. Gij hebt inderdaad in groot gevaar
-verkeerd en ik zal het mijzelf nooit vergeven, dat ik u daaraan heb
-bloot gesteld. Wij vertrekken zoo spoedig mogelijk. Gij moogt hier niet
-langer blijven. Zeg mij, hoe ge de aanwezigheid van de wilden ontdekt
-hebt.”
-
-„Het was dezen nacht heer, toen Ina gewekt werd door een zonderling
-geruisch, geheel ongewoon op ons eiland en zij kwam mij wekken. Het
-geruisch werd spoedig sterker, en wij maakten ook, niet wetende, wat
-dit te beteekenen had, Mirza en de vrouw wakker, welke gij mij tot
-metgezellin hebt gegeven. Wij keken uit het kleine venster naar buiten
-en zagen een rossigen gloed die zich echter scheen te verwijderen. Toen
-vatten wij moed. Wij kleedden ons aan en wij volgden het schijnsel dat
-zich bewoog langs den rechteroever van het riviertje. Tenslotte
-bereikten wij den zoom van het woud en konden het strand van de baai
-zien liggen. En daarop zagen wij ook het afschuwelijke, waarvoor wij
-aanstonds in doodelijken schrik de vlucht namen. Wilden sprongen daar
-als duivels rond en zwaaiden met hun speren en knotsen onder een
-ijzingwekkend gegil, terwijl eenige gevangenen, met lianen gebonden,
-dicht bij den oever van het riviertje lagen.”
-
-„Het is genoeg, Sonja,” viel Raffles haar in de rede, bevreesd dat de
-jonge vrouw in zwijm zou vallen bij de herdenking, van hetgeen zij had
-aanschouwd. „Wij zullen aanstonds dit eiland verlaten.”
-
-„En ik was hier zoo gelukkig,” riep de jonge Armeensche op smartelijken
-toon uit. „Het Paradijs kan niet zoo schoon zijn geweest. Gij kwaamt
-mij menigmaal bezoeken en wij spraken over mijn land en over de dingen
-die er in uw midden voorvallen. Ik zou gaarne willen blijven, heer.”
-
-„Neen, Sonja, ik mag je niet blootstellen aan dit gevaar!” hernam
-Raffles op vasten toon. „Ik bezit nog andere eilanden, even schoon als
-deze, grooter zelfs en waar gij zulk een gevaar in het minst niet hebt
-te duchten! Kom spoedig—de dag neigt ten einde, en wie kan zeggen, of
-de wilden niet zullen terugkeeren, en misschien dicht in de buurt met
-hun prauwen rondzwerven!”
-
-De vrouwen begrepen thans ook wel, dat het verblijf op het heerlijke
-eiland onmogelijk was geworden, want ofschoon het de gewoonte der
-wilden niet is, om onder soortgelijke omstandigheden ver het land in te
-dringen—een gering toeval kon hen met die gewoonte doen breken, hun
-geoefend oog zou spoedig de aanwezigheid van menschen bespeurd hebben,
-en dan kon het lot van de ongelukkige vrouwen niet twijfelachtig zijn.
-
-Stilzwijgend werd de terugtocht aanvaard, en na een uur bereikte men de
-hut weder.
-
-Haastig werd de maaltijd gebruikt, en daarop pakten de dienstmaagden
-alles bijeen, wat haar meesteres tot geen prijs wilde achter gelaten,
-terwijl Sonja Bastides met tranen in de schoone oogen toezag.
-
-Henderson laadde deze vracht op zijn sterken schouders—Sonja streelde
-de geiten en de pony nog eens, wuifde naar de kippen en kalkoenen, die
-in de omheining rondtrippelden—en daarop begon de kleine troep den
-tocht naar de vliegmachine, welke men aan het begin der weide had
-achtergelaten.
-
-Ditmaal volgde men den kortsten weg, die langs, en gedeeltelijk door
-een klein bosch van tamarindeboomen voerde—en pas later zou dit hun
-behoud blijken te zijn geweest....
-
-Want toen Raffles, die vooraan liep, het boschje weder wilde verlaten,
-om opnieuw de weide te betreden, zag hij iets, dat hem eensklaps weder
-deed terug treden, en met gesmoorde stem uitroepen:
-
-„Halt! geen stap verder of het zou ons allen den dood aanbrengen!”
-
-Zoo snel hij kon voerde hij de doodelijk verschrikte vrouwen en zijn
-twee metgezellen in het dichtste van het boschje terug, en beval:
-
-„Blijf hier op mij wachten—verroer u tot geen prijs—ik ben aanstonds
-terug!”
-
-En voor iemand een woord had kunnen zeggen, had Raffles zich weder
-verwijderd. Hij kroop tot aan den zoom van het boschje voort, wierp
-zich plat voorover en bracht zijn kijker voor het oog, om naar de
-vliegmachine te zien, welke zij aan den voet van het hooge gebergte
-hadden achtergelaten.
-
-Toen slaakte hij een zachte kreet van woede....
-
-De „Duivel der lucht” was omgeven door wel drie honderd zwijgende,
-bijna geheel naakte wilden, die er in wijden kring gehurkt omheen
-zaten, onbewegelijk, als standbeelden....
-
-
-
-
-
-
-
-
-HOOFDSTUK VI.
-
-ALS DE NOOD HET HOOGST IS .... DAN IS DE REDDING NABIJ.
-
-
-Het schouwspel was zoo vreemd en onverwacht, dat Raffles ondanks
-zichzelf nog eenigen tijd door den kijker bleef turen.
-
-De wilden hadden niet stiller kunnen zitten, als zij uit brons gehouwen
-waren geweest.
-
-Zij waren gekleed met een soort heupdoek, beter gezegd een rokje, van
-cocosnootvezels.
-
-Om den hals droegen zij een keten van kleine, in de zon gebleekte
-beenderen van eigenaardigen vorm, het waren sleutelbeenderen van hun
-verslagen vijanden.
-
-Schelkleurige vederen staken in hun haar, dat zeer hoog op hun hoofd
-was vastgemaakt, en hun gelaat was afschuwelijk getatoueerd en
-beschilderd met witte strepen waaruit Raffles aanstonds opmaakte, dat
-deze wilden op het oorlogspad waren geweest of nog waren.
-
-Zij waren gewapend met assagaaien of werpspiesen, en kleine,
-langwerpige schilden van taaie boombast vervaardigd, en knotsen
-bestaande uit een steel van dik, zeer sterk en taai hout, waaraan een
-scherp geslepen stuk jaspis met behulp van rotan kunstig bevestigd
-was—een vreeselijk wapen in hun handen, en waarmede de wilden zeer
-bedreven omgaan.
-
-Dat zij althans eenigszins bekend waren met het smeden, bewees de
-omstandigheid dat bij velen hunner de punten hunner speren van ijzer
-vervaardigd waren—de anderen hadden hun werpspiesen voorzien van scherp
-geslepen beenderen, of ook wel van het verharde neusbeen van den
-zwaardvisch, dat minstens eens zoo hard is als ijzer, en in staat om
-een eikenhouten scheepswand te doorboren.
-
-Na eenige oogenblikken de groep te hebben gadegeslagen, kroop Raffles
-weder terug en voegde zich bij zijn metgezellen.
-
-„Welnu?” vroeg Eleonora angstig. „Wat kijkt gij ernstig—wat is er?”
-
-„Ik mag u niet verhelen, Eleonora—wij verkeeren in groot gevaar. Het
-eenige middel om dit eiland te verlaten, mijn trouwe vliegmachine,
-bevindt zich in de macht van een drie honderd kannibalen!”
-
-Eleonora was een vrouw vol geestkracht, maar voor Sonja Bastides was de
-slag te zwaar, zij slaakte een flauwen kreet en viel in zwijm.
-
-Raffles maakte haar spoedig weer bij met behulp van wat vlugzout, en
-daarop bracht hij den kleinen troep zoo spoedig mogelijk langs een
-omweg naar de hut terug.
-
-Er was onderweg geen woord gesproken, maar nu barstte Sonja in snikken
-uit, en riep:
-
-„Zij zullen ons allen dooden, heer! Wat zal er van ons worden?”
-
-„Zij hebben ons nog niet, Sonja!” antwoordde Raffles, terwijl hij de
-hand op het zwartgelokte hoofd van de jonge vrouw legde.
-
-„Hoe is het mogelijk, Edward,” vroeg Charly zachtjes, „dat wij die
-wilden niet hebben gezien, toen wij landden?”
-
-„Daarvoor is maar een verklaring, Charly—zij moeten zich met hun
-prauwen verscholen hebben gehouden, in een der vele kleine inhammen van
-het kleine eiland, beschut door overhangende palmen, zoo dat wij die
-kleine bruine dingen niet gezien hebben. Wie zou daarop ook acht hebben
-gegeven? Zoodra wij geland zijn, zijn zij met hun prauwen omgevaren,
-hebben het voorgebergte beklommen, en toen natuurlijk aanstonds onze
-vliegmachine gezien. En ik ben een driewerf vervloekte ezel, dat ik de
-vliegmachine daar onbewaakt heb achtergelaten!”
-
-„Kunnen wij niets doen om haar weder in onze macht te krijgen, Mylord?”
-vroeg Henderson, die met gebalde vuisten had toegeluisterd.
-
-„Daartoe zouden wij door drie honderd wilden moeten heenbreken,
-Henderson—en ik zie niet in hoe wij dat kunnen doen, zelfs niet bij
-verrassing!”
-
-„Gebruikt dat ontuig vuurwapens, Mylord?”
-
-„Dat niet, Henderson—maar dat maakt de zaak er niet beter op, want wij
-hebben onze geweren in het schuitje achtergelaten, en mijnheer Brand en
-ik hebben slechts onze revolvers bij ons! Wat kunnen wij doen met
-twaalf schoten tegen drie honderd met lansen, werpspiesen en knotsen
-bewapende wilden?”
-
-Maar nu liet de stem van Eleonora Manoury zich hooren, die zwijgend had
-toegeluisterd en nu op levendigen toon zeide:
-
-„Gij vergeet de drie geweren, Raffles, welke gij hier voor Sonja en
-hare dienstmaagden hebt achtergelaten, toen zij dit eiland gingen
-bewonen.”
-
-„Dat is waar!” riep Raffles verheugd uit. „Zijn die wapens hier in de
-hut?”
-
-„Ik heb ze gisteren gezien.”
-
-„Maar is er munitie?”
-
-„Dat moet wel zijn, want uwe Armeensche beschermelinge heeft mij
-medegedeeld, dat zij slechts weinig van de wapens gebruik heeft
-gemaakt, zij heeft het nooit van zich kunnen verkrijgen op onschuldige
-apen of vogels te schieten—en kippen hadden zij in overvloed, door uwe
-goede zorgen, terwijl de dienstmaagden menigmaal een konijn strikten,
-of een aardvarken vingen in een der vallen.”
-
-„Als dit zoo is, dan zullen wij ons aanstonds gaan overtuigen, of de
-munitie nog aanwezig en bruikbaar is!” riep Raffles uit.
-
-De beide dienstmaagden werden geroepen, en deze brachten Raffles naar
-een soort bergplaats waar een paar goed gesloten kisten stonden, die
-bij onderzoek ieder een paar honderd geweerpatronen bleken te bevatten.
-
-Wat de geweren betreft, uitmuntende wapens—een jager zou ze zeker wel
-wat beter onderhouden hebben, maar zij waren in ieder geval nog in
-goeden staat en bruikbaar.
-
-In ieder geval was deze vondst een groot geluk voor de drie mannen, die
-anders letterlijk weerloos zouden hebben gestaan tegenover de wilden,
-wanneer deze hen zouden hebben ontdekt.
-
-Henderson begon aanstonds de geweren een voor een na te zien en schoon
-te maken, terwijl Raffles en Charly zachtjes met elkander spraken,
-buiten het gehoor der verschrikte vrouwen.
-
-„Zoolang wij niet ontdekt worden,” begon Raffles, „loopen wij geen
-onmiddellijk gevaar, maar ons lot zou spoedig beslist zijn, wanneer zij
-ons konden overvallen! Ik vermoed dat zij de vliegmachine aanzien voor
-een of andere Godheid, welke zij moeten aanbidden—maar ik betwijfel
-sterk, of zij eenigen eerbied of angst voor ons zouden hebben, alleen
-omdat wij blanken zijn en over vuurwapens beschikken. Ik denk wel, dat
-zij met de eene zoowel als met de andere kennis hebben gemaakt.”
-
-„Mij dunkt, dat wij kalm moesten afwachten, Edward, tot die wilden
-weder vertrekken!” kwam Charly. „Wij zijn hier voorloopig betrekkelijk
-veilig, en het is immers goed mogelijk, dat zij nog voor het vallen van
-de duisternis het eiland weer verlaten!”
-
-Maar Raffles schudde mistroostig het hoofd, en zeide:
-
-„Ik vrees het tegendeel, mijn jongen! Als de wilden inderdaad de
-„Duivel der lucht” beschouwen als een bovennatuurlijk wezen, dan zullen
-zij stellig niet nalaten hier een van hun heidensche plechtigheden te
-vieren—ter eere van de pas ontdekte Godheid! Omtrent den aard van die
-gruwelijke plechtigheden behoef ik je zeker niet nader in te lichten.
-Zij slachten eenige vijanden of slaven, zij richten daarmede hun maal
-aan—en dan volgen er drinkgelagen en dansen, die vaak dagen achtereen
-duren. En hoe licht kan het niet geschieden, dat die wilden de weide
-wat verder opgaan, en de hut in het oog krijgen!”
-
-„Zouden wij haar niet achter takken kunnen verbergen, Mylord?” vroeg
-Henderson, die naderbij gekomen was.
-
-„Ik vrees, dat het daartoe te laat is, Henderson—en het is ook beter
-dat wij ons zoo weinig mogelijk laten zien, vergeet niet, dat de
-afstand tot aan de vliegmachine nauwelijks een uur loopens bedraagt.”
-
-Reeds begon de duisternis te vallen, met de verrassende snelheid, die
-in de keerkringen valt op te merken, en zonder dat er van een
-eigenlijke schemering sprake is.
-
-Men gebruikte een kouden maaltijd, daar Raffles vreesde, dat de rook
-uit de pijp van het keukenhuis hun aanwezigheid zou kunnen verraden.
-
-En vervolgens werd alles voor de verdediging in gereedheid gebracht, in
-geval de wilden de hut mochten ontdekken, en er een aanval op zouden
-ondernemen.
-
-Deuren en vensters werden met luiken gesloten, en er werden een paar
-schietgaten aangebracht, zoodat de hut nu wel wat geleek op een van die
-blokhuizen, zooals de eerste trappers in Amerika ze gebruikten in hun
-strijd tegen de roodhuiden.
-
-Daar een omsingeling niet tot de onmogelijkheden behoorde, nam Charly,
-bijgestaan door Eleonora Manoury, die haar geestkracht herkregen had,
-en zelf een wapen had gegrepen, zijn post in bij de achterdeur, die
-uitkwam op de kleine brug van bamboe.
-
-En van dat oogenblik af wachtte men in spanning die gemakkelijker te
-begrijpen dan te beschrijven valt.
-
-Gelukkig voor de zenuwen der vrouwen, was de nacht niet volkomen
-duister, want de hemel was helder, en de maan was bijna vol, en goot
-haar zilverachtig schijnsel uit over de weide, die zich voor het huis
-uitstrekte.
-
-Zooals men had kunnen voorzien, was Henderson de eerste, die het
-werkeloos wachten te lang duurde.
-
-Hij had reeds eenige malen iets onverstaanbaars tusschen de tanden
-gebromd, waarop Raffles in het geheel geen acht had geslagen, en nu
-scheen hij zich niet langer te kunnen bedwingen.
-
-„Neem mij niet kwalijk, Mylord—maar dat wachten en niets doen maakt mij
-tureluurs,” zeide hij op gedempten toon.
-
-„Er valt toch werkelijk niets aan te doen, James!” zeide Raffles met
-een flauwen glimlach.
-
-„Neem mij niet kwalijk, Mylord—ik geloof dat er integendeel heel veel
-te doen valt!”
-
-„Wat zou jij mij dan wel aanraden?”
-
-„Wel, een aanval te doen op die satansche wilden, hen onverhoeds op het
-lijf te vallen, ons van de machine meester te maken, en dan naar een
-punt van de kust vliegen, waarheen wij eerst de vrouwen zullen hebben
-gebracht!”
-
-Maar Raffles schudde afkeurend het hoofd en zeide:
-
-„Het is een voorstel van een dapper—en van een onverstandig man,
-Henderson! Ten eerste zegt niets ons, dat er nog niet veel meer wilden
-op het eiland zijn, die ons zouden kunnen overvallen, terwijl wij de
-vrouwen wegbrengen. Ten tweede is hun aantal, zelfs al zijn er niet
-meer, tienmaal te groot! Ja, als er slechts dertig waren, dan konden
-wij het beproeven, al zou het gevaar zeer groot blijven, maar nu? Wij
-zouden er misschien in slagen veertig of vijftig van hen neer te
-leggen—en de rest zou ons afmaken, want zij zouden ons van alle kanten
-op het lijf vallen—en ik wil je zeggen, dat zij hun werpspies tot op
-een afstand van vijftig meter met doodelijke juistheid weten te
-werpen!”
-
-Henderson antwoordde niet, want in zijn hart begreep hij, dat Raffles
-maar al te zeer gelijk had, en dat het zelfmoord zou zijn, onder deze
-omstandigheden een overval te wagen—men zou er niets bij winnen, en
-integendeel alles kunnen verliezen!
-
-„Als wij de schurken tenminste maar op de een of andere wijze wisten te
-verjagen!” bromde de reus.
-
-„Dat zou zeker niet zoo gemakkelijk gaan, Henderson,—tenzij een van hun
-schrikwekkende Goden eensklaps onder hen verscheen, om hen te
-bedreigen!”
-
-„Die menschen zijn zeker zeer bijgeloovig, Mylord?” vroeg Henderson
-nadenkend.
-
-„Dat zijn zij inderdaad, James—zij verrichten slechts weinig wat zij
-niet in verband brengen met den invloed van de een of andere
-bovenaardsche macht. De bliksem, het weerlicht, de regen, een
-maansverduistering—het zijn allen manifestaties van een van hun Goden!”
-
-„Hoe zien die er uit, Mylord, als ik vragen mag?”
-
-„Afschrikwekkend genoeg, Henderson! Verdraaide ledematen, afschuwelijke
-gelaatstrekken, slachttanden als van een tijger, en boosaardig
-dreigende oogen. Hun afgodsbeelden zijn meestal uit hout, maar ook wel
-uit jaspis vervaardigd en in het eerste geval op bonte wijze
-beschilderd, en met menschenhaar versierd, afkomstig van de schedels
-hunner verslagen vijanden.”
-
-„Wat een zoodje!” liet Henderson zich minachtend hooren, die den
-toestand geheel vergat waarin zij verkeerden, en op deze wijze
-verachting uitte voor de menscheneters, die hen hier tegen zijn zin
-gevangen hielden.
-
-Raffles haalde glimlachend de schouders op en zeide slechts:
-
-„Vermoedelijk denken zij op dezelfde manier over ons, Henderson, bedenk
-dat!”
-
-De beide mannen zwegen.
-
-Langzaam kropen de uren voorbij.
-
-En toen was het of heel in de verte een zwak rommelend onweer opstak.
-
-Maar Raffles bedroog zich niet in den aard van het geluid—het was de
-geheimzinnige, diepe klank van de oorlogstrom der Zuid
-zee-eilanders—een lang stuk uitgehold bamboe, aan weerszijden bespannen
-met een stuk haaienhuid, en die met de palm van de hand beslagen wordt.
-
-Het was een dof, dreigend geluid, dat eenigszins geleek op dat van een
-verre branding, maar het nam met kracht toe en af, zwol aan en
-verzwakte.
-
-En toen Raffles een blik door zijn schietgat wierp zag hij in de verte,
-aan het andere einde van de uitgestrekte grasvlakte, een roode
-schemering, als van een prairiebrand—daarginds moesten vele vuren zijn
-ontstoken.
-
-Thans voegde zich nog een ander geluid bij dat van de tientallen
-trommen; een holratelend gerucht, dat wel in staat was, zelfs de
-moedigsten vrees in te boezemen; het werd veroorzaakt door het
-bekloppen van de honderden schilden met het uiteinde van de werpsperen
-der wilden....
-
-„Wat doen zij nu, Mylord?” vroeg Henderson op gedempten toon, den
-vinger aan den trekker van zijn geweer.
-
-„Zij voeren den krijgsdans uit, Henderson!” antwoordde Raffles op
-ernstigen toon. „Ik vrees dat daar ginds vreeselijke dingen staan te
-gebeuren—en toch zijn wij niet bij machte, ze te verhinderen!”
-
-„Wat wilt gij zeggen, Mylord?” vroeg de reus sidderend van opwinding en
-woede.
-
-„Ik wil zeggen, Henderson, dat de menscheneters zich nu gereed gaan
-maken, hun bloedig festijn aan te richten. Zij hebben zeker
-krijgsgevangenen gemaakt op zee en hebben hen naar het dichtstbijzijnde
-eiland gebracht, om hen daar te verslinden....”
-
-„Maar dat is verschrikkelijk, Mylord!” kreet Henderson. „Dat mogen wij
-als Engelschen toch niet toelaten!”
-
-„Indien wij ons er in mengden, James, dan zouden wij zonder twijfel het
-lot dier ongelukkigen deelen!”
-
-De reus balde de vuisten tot de nagels hem in de handpalmen drongen,
-maar hij zeide niets.
-
-Hij begreep maar al te goed, dat er niet aan te denken viel, met
-slechts drie mannen, al waren zij ook met vuurwapens toegerust, den
-strijd aan te binden met een troep van minstens driehonderd
-bloeddorstige wilden, waarvan er toch altijd genoeg in het leven zouden
-blijven, om de drie blanken en de ongelukkige vrouwen te vermoorden.
-
-En wat er daarna zou gebeuren—daaraan durfde de brave kerel niet te
-denken zonder een rilling van afgrijzen.
-
-Maar nu kwam het geraas der trommen naderbij.
-
-Het klonk onzegbaar onheilspellend in den donkeren nacht.
-
-Er kon niet aan worden getwijfeld—de wilden kwamen naderbij—en niemand
-kon zeggen, waar zij stand zouden houden.
-
-Indien zij de hut in het oog kregen, kon het lot der blanken niet
-twijfelachtig zijn....
-
-Op dit oogenblik voelde Raffles een zachte even trillende hand op zijn
-arm.
-
-Hij wendde zich om, en in de halve duisternis—men had slechts zoo
-weinig mogelijk licht in de hut laten branden, om haar aanwezigheid
-niet ontijdig te verraden—keek hij in het witte gelaat van Eleonora
-Manoury.......
-
-„Ik vraag u verschooning, dat ik mijn post een oogenblik heb verlaten,”
-zeide de jonge vrouw met een droeven glimlach. „Ik wilde u iets
-zeggen....”
-
-Zonder dat hem iets bevolen werd, verwijderde Henderson zich
-bescheiden, en ging zich bij Charly voegen, die het duistere woud aan
-genen oever van de kleine rivier scherp in het oog hield.
-
-„Spreek!” zeide Raffles eenvoudig.
-
-„Wat denkt gij van den toestand?” vroeg de jonge vrouw, terwijl zij
-Raffles strak aankeek. „Verheel mij de waarheid niet—ik ben sterker dan
-gij denkt!”
-
-„Wij verkeeren in het grootste gevaar, madame!” antwoordde Raffles op
-gedempten toon. „Ik wil er tegenover u geen geheim van maken, gij hebt
-reeds menigmaal getoond een vrouw van buitengewoone geestkracht te
-zijn.”
-
-„Ik hoorde zooeven een dof geraas—dat zijn zij zeker?”
-
-„Dat was het gerucht van hun oorlogstrommen—zij komen naderbij—over een
-half uur kunnen zij hier zijn....”
-
-„Zeg mij zonder uitvluchten, Raffles—denkt gij dat wij verloren zijn?”
-
-Raffles zweeg en boog het hoofd.
-
-Eenige oogenblikken bleef het stil en men hoorde nu niets dan het dof
-geklepper van de honderden schilden en het woest geluid van de steeds
-wilder gebeukte trommen.
-
-Toen hernam de jonge vrouw:
-
-„Ik dank u. Ik weet nu. Wij moeten stervèn—tenminste als er geen wonder
-geschiedt.... Welnu Raffles, als men aan den rand van het graf staat
-mag men geen geheimen meer voor elkander hebben, niet waar?”
-
-„Misschien komt er nog uitkomst opdagen....” mompelde Raffles toonloos.
-
-„Neen, tracht mij niet te bedriegen, dat zou een man als gij zijt
-onwaardig zijn! Wij moeten sterven, John Raffles—en—ik zegen het lot,
-dat mij aan uw zijde in den dood zendt! Ja, ik wil—ik kan niet langer
-zwijgen, in het gezicht van ons naderend einde! Ik heb je lief,
-Raffles—ik heb je zoo innig lief, als ik nooit geweten heb te zullen
-lief hebben! Veracht mij niet, nu ik je dit beken op een oogenblik,
-waarin alle schaamte laf en nutteloos is! Ik weet, dat ik een
-misdadigster ben geweest—ik weet, dat je mij, waren wij blijven leven,
-nimmer zoudt hebben liefgehad en toch moet ik je het zeggen—het leven
-kreeg voor mij pas waarde, toen ik jou voor den eersten keer zag—in het
-vreeselijke huis van den ellendeling, die mij in het verderf heeft
-gestort.”
-
-Eleonora had dit alles op haastigen schorren toon gezegd, als vreesde
-zij, geen tijd meer te zullen vinden tot het doen van deze laatste
-bekentenis in haar leven.
-
-Raffles had de hand opgeheven, als om haar het zwijgen op te leggen,
-maar zij had zijn arm gegrepen en drukte die sidderend tegen zich aan,
-overweldigd door hartstocht, welke zij vruchteloos had trachten te
-onderdrukken.
-
-„Stoot mij niet van je!” smeekte zij klagend. „Stoot mij niet van je in
-dit laatste oogenblik!”
-
-„Daar denk ik immers niet aan, arme, arme Eleonora!” zeide Raffles op
-zachten toon ondanks zich zelf aangegrepen en ontroerd door de woorden
-van de vrouw, die hem het leven had gered en wie hij daarna had
-beschermd tegen de woede van den man, die haar als slavin beschouwde.
-„Ik wil je niet van mij stooten—ik zelf—ik ben immers maar een dief—een
-inbreker—een paria!”
-
-„Zeg dat niet. O! zeg dat niet!” kreet Eleonore snikkend. „Belaster je
-zelf niet! Je bent de braafste, de edelste mensch, dien ik ooit ontmoet
-heb! Onder een mom van ijskoude onverschilligheid verberg je je warm,
-je edel hart! Mijn God, waarom bracht het lot je niet vroeger op mijn
-weg—waarom kon je mij met liefhebben! Wie weet, hoe anders het leven
-voor ons beiden geworden ware!”
-
-Raffles wilde iets zeggen, met zachten drang de hartstochtelijk
-snikkende vrouw tot kalmte brengen, maar een geluid dat van buiten tot
-hem doordrong, deed hem naar het schietgat schrijden en een blik naar
-buiten werpen.
-
-De rosse gloed was intusschen veel dichterbij gekomen, en thans was het
-krijgsgezang der wilden duidelijk verneembaar!
-
-In de verte waren vage schimmen zichtbaar, als spookverschijningen, die
-zich snel verplaatsten!
-
-„Daar zijn zij!” zeide Raffles, zich uit alle macht tot kalmte
-dwingend. „Laat mij thans, Eleonora—wij zullen ons tot den laatsten
-snik verdedigen!”
-
-De jonge vrouw had zich opgericht en keek met verwilderden blik om zich
-heen.
-
-Toen sloeg zij eensklaps beide armen om den hals van den man, die haar
-voor de eerste maal de liefde leerde kennen, en drukte met een
-hartstochtelijke heftigheid haar lippen op den mond van John Raffles,
-die half bedwelmd achteruit wankelde maar dadelijk daarop met een
-forsche beweging zich vrijmaakte, en op heeschen toon zeide:
-
-„Ga op je post, Eleonore! De wilden kunnen ieder oogenblik hier zijn!
-Zendt Henderson bij mij! Dadelijk!”
-
-De jonge vrouw streek zich met een vage beweging met de blanke hand
-over het hoofd, als was zij zich noch den tijd noch de plaats bewust,
-waar zij zich bevond.
-
-Toen fluisterde zij:
-
-„Ik volg je bevel op, Raffles. Alles is nu goed! Ik heb je gekust—nu
-kan ik sterven!”
-
-En langzaam schreed zij heen....
-
-Maar toen zij de achterzijde van het huis bereikte, zocht zij daar
-tevergeefs naar den reus—Henderson was verdwenen....
-
-Intusschen was Sonja Bastides in haar eigen vertrek, naast de
-gemeenschappelijke kamer gelegen, op haar knieën gezonken, zoodra haar
-oor getroffen werd door het dreigend gerucht van de oorlogstrommen, en
-met haar beide dienstmaagden zond zij een vurig gebed ten hemel op voor
-het behoud van den man, die al haar geluk op deze wereld uitmaakte....
-
-Het geluid van de wilden klonk nu zoo nabij, dat het was, alsof zij
-zich niet meer dan een speerworp afstand van het huis bevonden.
-
-Oorverdoovend klonk nu het holle geratel der schilden, waarop de speren
-neerkletterden in wilden cadans, en het dreunend gebonk der trommen.
-
-Raffles wierp een blik door het schietgat in de deur.
-
-Daar, op nauwelijks honderd meter afstand zag hij de naderende wilden,
-die met hun knotsen zwaaiden, en brandende toortsen droegen, die het
-rosse schijnsel verspreidden, hetwelk de blanken reeds een uur geleden
-voor het eerst hadden waar genomen.
-
-In hun midden voerden zij een twintigtal gevangenen mede, allen aan
-elkander gebonden met behulp van sterke lianen, de nekken gevat in een
-soort juk, gevormd door een gaffel, met een dwarspen door de uiteinden
-gestoken.
-
-De aanblik dezer naakte wilden was inderdaad verschrikkelijk, en in
-staat om de moedigsten schrik en ontzetting in te boezemen.
-
-Hun oogen fonkelden woest in het met witte streepen beschilderde
-gelaat, en hun tanden blonken als die van een wolf in het licht van de
-toortsen, die hen als met bloed overgoten.
-
-De voorste gelederen dansten waanzinnig op het steeds sterker wordende
-geluid der oorlogstrommen, en de overigen vuurden hen aan door gillende
-kreten, als een troep wilde dieren.
-
-Maar eensklaps, als op gegeven bevel, zweeg al dit rumoer.
-
-Het werd zonderling stil.
-
-De wilden stonden eenige oogenblikken als uit brons gegoten.
-
-Zij vormden nu een zwarte, dichtopeengepakte massa, waarboven de
-toortsen rossig flakkerden.
-
-Er kon niet aan getwijfeld worden—de kannibalen hadden de hut ontwaard,
-waarvan de licht gele planken in het maanlicht glansden.
-
-Het volgend oogenblik staken de aanvoerders der wilden de koppen
-bijeen, en er werd niets anders gehoord dan een dof gegons van stemmen.
-
-Daarop werden de gevangenen een weinig terzijde gebracht, en een groep
-wilden, uit ongeveer zestig man bestaande, kwam gillend en krijschend
-op de hut af.
-
-Even later vloog de eerste speer door de lucht en bleef trillend steken
-in den dunnen houten wand van de hut, terwijl de punt ver aan de
-binnenzijde doordrong.
-
-Raffles mocht niet langer meer aarzelen.
-
-Hij stak den loop van zijn geweer door het schietgat, en mikte
-zorgvuldig op den dichtstbijzijnden kannibaal.
-
-Maar voor hij den trekker had kunnen overhalen, geschiedde er iets
-onverwachts....
-
-De wilden stonden eensklaps stil, alsof hun voeten wortel geschoten
-hadden in den bodem, hun handen, die de speren omklemd hielden, schenen
-te verstijven, hun armen vielen slap langs het lichaam neder.
-
-Raffles kon volstrekt niet begrijpen, waaraan deze houding was toe te
-schrijven, ofschoon het duidelijk te merken viel, dat de menscheneters
-doodelijk verschrikt waren, toen hij eensklaps een monsterachtige
-gedaante van terzijde het huis zag verschijnen, die met langzame
-schreden op de wilden toeging.
-
-Het was stellig een gedaante van een mensch—maar welk een mensch!
-
-De gestalte was op zijn minst elf voet hoog, en een vuurrood gewaad
-hing hem om de leden.
-
-Armen en beenen waren zeer lang—maar verschrikkelijk was het hoofd....
-
-Het was bijna een meter van kin tot voorhoofd, en de oogen schitterden
-van een bovenaardschen glans, en schoten een fel licht uit, maar ook
-uit den mond, of liever den muil van het monster drong een schelle
-gloed naar buiten, evenals uit de beide neusgaten.
-
-De schrikwekkende gedaante had in de vuist een ontzaglijke knots, een
-boomstam als het ware, en de andere omknelde een aantal ketenen, die
-onder het gaan van den reus een somber geluid veroorzaakten.
-
-Met twee stappen was dit afschuwelijke wezen te midden van de wilden—de
-knots suisde neer, en verpletterde als een ledige eierschaal den
-schedel van een der kannibalen.
-
-En eensklaps was het, alsof een panische schrik onder de wilden was
-gevaren.
-
-Als een zwerm opgejaagde herten, hun wapens, schilden en fakkels in den
-steek latend, ijlden zij heen onder het gillend gehuil:
-
-„Taboe! Taboe! Taboe!”
-
-Wat de gevangenen betreft—zij waren als betooverd en bleven sidderend
-op dezelfde plek staan, met groote oogen starend naar het monster, dat
-zich langzaam over de vlakte bewoog.
-
-Aanstonds besloot Raffles partij te trekken van deze onvoorziene
-hulp—wie of wat dan ook de gedaante mocht zijn.
-
-Hij riep de vrouwen bijeen, en rukte de deur open.
-
-Heel in de verte waren de kannibalen nog slechts flauw te zien.
-
-Zij liepen nog altijd als hazen, gillend en alsof de duivel hen op de
-hielen zat.
-
-Het monster schreed intusschen gestadig voort met geweldige passen, in
-de richting van de vliegmachine en zijn gloeiende oogen schenen een
-deel van de vlakte te verlichten.
-
-Maar plotseling stond de reus stil, op bijna een kilometer van de
-hut—en scheen toen ineen te zakken, alsof hij doormidden werd gehakt
-door een onzichtbare macht; er rolde iets op den grond—de oogen doofden
-uit—en daar stond Henderson, zweetend als een paard, maar glimlachend
-en gelukkig!
-
-„Neem mij niet kwalijk, Mylord, dat ik zoo vrij ben geweest, op mijn
-eigen houtje een beetje clown te spelen—maar gij hadt mij gezegd, dat
-die schoeljes van menscheneters zoo bevreesd zijn voor bovennatuurlijke
-dingen,—en daarvan heb ik gebruik gemaakt!” zeide de brave kerel, zich
-het voorhoofd afwisschend, „maar ik moet u zeggen, dat het een
-drommelsch warm werkje was!”
-
-Raffles stak den reus zwijgend de hand toe, en zeide:
-
-„Je hebt ons allen het leven gered, James!”
-
-„Zooveel te beter, Mylord!” hernam Henderson opgewekt. „Ik kon op mijn
-houten stelten over de boomen van het weiland zien—en zooeven ontdekte
-ik de bende die zich hals over kop inscheepte in de prauwen en zee
-koos—toen achtte ik het oogenblik gekomen, mijn gewone uiterlijk aan te
-nemen.”
-
-„En mag men weten, James, hoe je die plotselinge gedaanteverwisseling
-tot stand hebt gebracht?” vroeg Raffles glimlachend, maar de hand van
-den stoutmoedigen kerel nog steeds in de zijne houdend.
-
-„Dat ging heel eenvoudig, Mylord! Ik had mijnheer Brand mijn plannetje
-medegedeeld en hij vond het goed! Ik heb toen alle lakens vlug aan
-elkander genaaid, die ik kon vinden, en daarna sneed ik in het watervat
-dat tegen den achtermuur van de hut stond, een paar gaten—de oogen,
-neus en mond, en aan den anderen kant maakte ik twee van onze
-electrische zaklantaarns vast! Was het geen prachtig effect?”
-
-„Het was onverbeterlijk, James! Maar je geweldige lengte?”
-
-„Niets eenvoudiger! Ik heb mij vlug een paar stelten gemaakt uit een
-paar bamboestokken—en als men zooals ik een jaar lang herder is geweest
-in de pampa’s van Argentinië, waar je niet anders kon gaan dan op
-stelten van een twee meter lengte, dan leer je wel loopen op zulke
-dingen! Nu—en dat was alles!”
-
-Het was even stil—en toen trad Sonja met tranen in de oogen op den reus
-toe en greep zijn hand, die zij uit alle macht drukte, zoodat de reus
-er bijna verlegen onder werd.
-
-Hij trachtte snel de aandacht af te leiden door de vraag:
-
-„Dat is waar—wat gilden die zwarten toch, toen zij aan den haal
-gingen?”
-
-„„Taboe!” riepen zij, James,” antwoordde Charly, die met moeite zijn
-aandoening verborg, „dat wil zeggen dat dit eiland taboe of heilig is
-verklaard—en Mylord zal mij bijvallen als ik zeg, dat geen enkele wilde
-ooit meer zal wagen, nog eens een voet op dit eiland te zetten!”
-
-„Zoo is het!” zeide Raffles. „Het „Taboe” der Zuidzee-eilanders
-beheerscht hun geheele samenleving—en geen hunner zou zich straffeloos
-tegen zijn strenge regels kunnen verzetten! Maar nu is het tijd om aan
-onze eigen veiligheid te denken, vrienden. Laten wij ons dadelijk
-inschepen!”
-
-De afstand tot de vliegmachine was spoedig afgelegd, en binnen enkele
-minuten hadden allen zich ingescheept.
-
-
-
-Ruim een etmaal later landde het toestel bij Hendon.
-
-Toen pas opende Eleonora, die tot dien tijd een hardnekkig stilzwijgen
-in acht had genomen, haar lippen, en wendde zich tot Raffles met de
-vraag:
-
-„Wilt gij mij zeggen, John Raffles, wat u naar uw eiland dreef?”
-
-„Ja. Ik kwam u vragen, mij te helpen bij de opsporing van mijn
-doodsvijand!”
-
-„Dat vermoedde ik reeds.”
-
-„Kent gij zijn schuilplaatsen?”
-
-„Ja, ik ken ze.”
-
-„Noem ze mij, ik wil hem gaan bestrijden—hij of ik moet van deze wereld
-verdwijnen.”
-
-„Niet gij—ik zal den schurk zoeken, John Raffles!” riep Eleonora uit.
-„Gij kent nu de geheimen mijns harten—om u te bewijzen dat het mij
-ernst was, zal ik zelf als wreekster optreden—en tevens mijzelf wreken
-voor mijn verloren leven! En wee Irwin Stanley als ik hem ontmoet!”
-
-En voor Raffles iets had kunnen tegenwerpen, was de jonge vrouw
-verdwenen onder de menigte, die zich juist naar het vliegveld begaf om
-getuige te zijn van een groot vliegfeest.
-
-
-
-
-
-*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER NO. 0392: HET
-EILAND DER MENSCHENETERS ***
-
-Updated editions will replace the previous one--the old editions will
-be renamed.
-
-Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright
-law means that no one owns a United States copyright in these works,
-so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the
-United States without permission and without paying copyright
-royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part
-of this license, apply to copying and distributing Project
-Gutenberg-tm electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG-tm
-concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark,
-and may not be used if you charge for an eBook, except by following
-the terms of the trademark license, including paying royalties for use
-of the Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for
-copies of this eBook, complying with the trademark license is very
-easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation
-of derivative works, reports, performances and research. Project
-Gutenberg eBooks may be modified and printed and given away--you may
-do practically ANYTHING in the United States with eBooks not protected
-by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the trademark
-license, especially commercial redistribution.
-
-START: FULL LICENSE
-
-THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
-PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK
-
-To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
-distribution of electronic works, by using or distributing this work
-(or any other work associated in any way with the phrase "Project
-Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full
-Project Gutenberg-tm License available with this file or online at
-www.gutenberg.org/license.
-
-Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project
-Gutenberg-tm electronic works
-
-1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
-electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
-and accept all the terms of this license and intellectual property
-(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all
-the terms of this agreement, you must cease using and return or
-destroy all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your
-possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a
-Project Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound
-by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the
-person or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph
-1.E.8.
-
-1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be
-used on or associated in any way with an electronic work by people who
-agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few
-things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
-even without complying with the full terms of this agreement. See
-paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project
-Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this
-agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm
-electronic works. See paragraph 1.E below.
-
-1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the
-Foundation" or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection
-of Project Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual
-works in the collection are in the public domain in the United
-States. If an individual work is unprotected by copyright law in the
-United States and you are located in the United States, we do not
-claim a right to prevent you from copying, distributing, performing,
-displaying or creating derivative works based on the work as long as
-all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope
-that you will support the Project Gutenberg-tm mission of promoting
-free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg-tm
-works in compliance with the terms of this agreement for keeping the
-Project Gutenberg-tm name associated with the work. You can easily
-comply with the terms of this agreement by keeping this work in the
-same format with its attached full Project Gutenberg-tm License when
-you share it without charge with others.
-
-1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern
-what you can do with this work. Copyright laws in most countries are
-in a constant state of change. If you are outside the United States,
-check the laws of your country in addition to the terms of this
-agreement before downloading, copying, displaying, performing,
-distributing or creating derivative works based on this work or any
-other Project Gutenberg-tm work. The Foundation makes no
-representations concerning the copyright status of any work in any
-country other than the United States.
-
-1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
-
-1.E.1. The following sentence, with active links to, or other
-immediate access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear
-prominently whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work
-on which the phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the
-phrase "Project Gutenberg" is associated) is accessed, displayed,
-performed, viewed, copied or distributed:
-
-  This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and
-  most other parts of the world at no cost and with almost no
-  restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
-  under the terms of the Project Gutenberg License included with this
-  eBook or online at www.gutenberg.org. If you are not located in the
-  United States, you will have to check the laws of the country where
-  you are located before using this eBook.
-
-1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is
-derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not
-contain a notice indicating that it is posted with permission of the
-copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in
-the United States without paying any fees or charges. If you are
-redistributing or providing access to a work with the phrase "Project
-Gutenberg" associated with or appearing on the work, you must comply
-either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or
-obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg-tm
-trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9.
-
-1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
-with the permission of the copyright holder, your use and distribution
-must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any
-additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms
-will be linked to the Project Gutenberg-tm License for all works
-posted with the permission of the copyright holder found at the
-beginning of this work.
-
-1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
-License terms from this work, or any files containing a part of this
-work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.
-
-1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
-electronic work, or any part of this electronic work, without
-prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
-active links or immediate access to the full terms of the Project
-Gutenberg-tm License.
-
-1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary,
-compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including
-any word processing or hypertext form. However, if you provide access
-to or distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format
-other than "Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official
-version posted on the official Project Gutenberg-tm website
-(www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense
-to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means
-of obtaining a copy upon request, of the work in its original "Plain
-Vanilla ASCII" or other form. Any alternate format must include the
-full Project Gutenberg-tm License as specified in paragraph 1.E.1.
-
-1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
-performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
-unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
-
-1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing
-access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works
-provided that:
-
-* You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
-  the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
-  you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed
-  to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he has
-  agreed to donate royalties under this paragraph to the Project
-  Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid
-  within 60 days following each date on which you prepare (or are
-  legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty
-  payments should be clearly marked as such and sent to the Project
-  Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in
-  Section 4, "Information about donations to the Project Gutenberg
-  Literary Archive Foundation."
-
-* You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
-  you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
-  does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
-  License. You must require such a user to return or destroy all
-  copies of the works possessed in a physical medium and discontinue
-  all use of and all access to other copies of Project Gutenberg-tm
-  works.
-
-* You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of
-  any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
-  electronic work is discovered and reported to you within 90 days of
-  receipt of the work.
-
-* You comply with all other terms of this agreement for free
-  distribution of Project Gutenberg-tm works.
-
-1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project
-Gutenberg-tm electronic work or group of works on different terms than
-are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing
-from the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the manager of
-the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the Foundation as set
-forth in Section 3 below.
-
-1.F.
-
-1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
-effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
-works not protected by U.S. copyright law in creating the Project
-Gutenberg-tm collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm
-electronic works, and the medium on which they may be stored, may
-contain "Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate
-or corrupt data, transcription errors, a copyright or other
-intellectual property infringement, a defective or damaged disk or
-other medium, a computer virus, or computer codes that damage or
-cannot be read by your equipment.
-
-1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
-of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
-Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
-Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
-Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
-liability to you for damages, costs and expenses, including legal
-fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
-LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
-PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
-TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
-LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
-INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
-DAMAGE.
-
-1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
-defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
-receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
-written explanation to the person you received the work from. If you
-received the work on a physical medium, you must return the medium
-with your written explanation. The person or entity that provided you
-with the defective work may elect to provide a replacement copy in
-lieu of a refund. If you received the work electronically, the person
-or entity providing it to you may choose to give you a second
-opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If
-the second copy is also defective, you may demand a refund in writing
-without further opportunities to fix the problem.
-
-1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth
-in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS', WITH NO
-OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT
-LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
-
-1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied
-warranties or the exclusion or limitation of certain types of
-damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement
-violates the law of the state applicable to this agreement, the
-agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or
-limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or
-unenforceability of any provision of this agreement shall not void the
-remaining provisions.
-
-1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
-trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
-providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in
-accordance with this agreement, and any volunteers associated with the
-production, promotion and distribution of Project Gutenberg-tm
-electronic works, harmless from all liability, costs and expenses,
-including legal fees, that arise directly or indirectly from any of
-the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this
-or any Project Gutenberg-tm work, (b) alteration, modification, or
-additions or deletions to any Project Gutenberg-tm work, and (c) any
-Defect you cause.
-
-Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm
-
-Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
-electronic works in formats readable by the widest variety of
-computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It
-exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations
-from people in all walks of life.
-
-Volunteers and financial support to provide volunteers with the
-assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
-goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
-remain freely available for generations to come. In 2001, the Project
-Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
-and permanent future for Project Gutenberg-tm and future
-generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see
-Sections 3 and 4 and the Foundation information page at
-www.gutenberg.org
-
-Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation
-
-The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non-profit
-501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
-state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
-Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification
-number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by
-U.S. federal laws and your state's laws.
-
-The Foundation's business office is located at 809 North 1500 West,
-Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up
-to date contact information can be found at the Foundation's website
-and official page at www.gutenberg.org/contact
-
-Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg
-Literary Archive Foundation
-
-Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without
-widespread public support and donations to carry out its mission of
-increasing the number of public domain and licensed works that can be
-freely distributed in machine-readable form accessible by the widest
-array of equipment including outdated equipment. Many small donations
-($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
-status with the IRS.
-
-The Foundation is committed to complying with the laws regulating
-charities and charitable donations in all 50 states of the United
-States. Compliance requirements are not uniform and it takes a
-considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
-with these requirements. We do not solicit donations in locations
-where we have not received written confirmation of compliance. To SEND
-DONATIONS or determine the status of compliance for any particular
-state visit www.gutenberg.org/donate
-
-While we cannot and do not solicit contributions from states where we
-have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
-against accepting unsolicited donations from donors in such states who
-approach us with offers to donate.
-
-International donations are gratefully accepted, but we cannot make
-any statements concerning tax treatment of donations received from
-outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff.
-
-Please check the Project Gutenberg web pages for current donation
-methods and addresses. Donations are accepted in a number of other
-ways including checks, online payments and credit card donations. To
-donate, please visit: www.gutenberg.org/donate
-
-Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic works
-
-Professor Michael S. Hart was the originator of the Project
-Gutenberg-tm concept of a library of electronic works that could be
-freely shared with anyone. For forty years, he produced and
-distributed Project Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of
-volunteer support.
-
-Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
-editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in
-the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not
-necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper
-edition.
-
-Most people start at our website which has the main PG search
-facility: www.gutenberg.org
-
-This website includes information about Project Gutenberg-tm,
-including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
-subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
diff --git a/old/67537-0.zip b/old/67537-0.zip
deleted file mode 100644
index 29d0735..0000000
--- a/old/67537-0.zip
+++ /dev/null
diff --git a/old/67537-h.zip b/old/67537-h.zip
deleted file mode 100644
index 27cfc86..0000000
--- a/old/67537-h.zip
+++ /dev/null
diff --git a/old/67537-h/67537-h.htm b/old/67537-h/67537-h.htm
deleted file mode 100644
index 0f1d1cf..0000000
--- a/old/67537-h/67537-h.htm
+++ /dev/null
@@ -1,4025 +0,0 @@
-<!DOCTYPE html
-PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/loose.dtd">
-<!-- This HTML file has been automatically generated from an XML source on 2022-03-01T20:16:50Z using SAXON HE 9.9.1.8 . -->
-<html lang="nl">
-<head>
-<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
-<title>Lord Lister No. 392: Het Eiland der Menscheneters</title>
-<meta name="generator" content="tei2html.xsl, see https://github.com/jhellingman/tei2html">
-<meta name="author" content="Felix Hageman (1877–1966) Kurt Matull (1872–1930?) Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]">
-<link rel="coverpage" href="images/lordlister0392-front.jpg">
-<link rel="schema.DC" href="http://dublincore.org/documents/1998/09/dces/">
-<meta name="DC.Creator" content="Felix Hageman (1877–1966) Kurt Matull (1872–1930?) Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]">
-<meta name="DC.Title" content="Lord Lister No. 392: Het Eiland der Menscheneters">
-<meta name="DC.Language" content="nl-1900">
-<meta name="DC.Format" content="text/html">
-<meta name="DC.Publisher" content="Project Gutenberg">
-<meta name="DC:Subject" content="Detective and mystery stories -- Periodicals">
-<meta name="DC:Subject" content="Dime novels -- Periodicals">
-<style type="text/css"> /* <![CDATA[ */
-html {
-line-height: 1.3;
-}
-body {
-margin: 0;
-}
-main {
-display: block;
-}
-h1 {
-font-size: 2em;
-margin: 0.67em 0;
-}
-hr {
-height: 0;
-overflow: visible;
-}
-pre {
-font-family: monospace, monospace;
-font-size: 1em;
-}
-a {
-background-color: transparent;
-}
-abbr[title] {
-border-bottom: none;
-text-decoration: underline;
-text-decoration: underline dotted;
-}
-b, strong {
-font-weight: bolder;
-}
-code, kbd, samp {
-font-family: monospace, monospace;
-font-size: 1em;
-}
-small {
-font-size: 80%;
-}
-sub, sup {
-font-size: 67%;
-line-height: 0;
-position: relative;
-vertical-align: baseline;
-}
-sub {
-bottom: -0.25em;
-}
-sup {
-top: -0.5em;
-}
-img {
-border-style: none;
-}
-body {
-font-family: serif;
-font-size: 100%;
-text-align: left;
-margin-top: 2.4em;
-}
-div.front, div.body {
-margin-bottom: 7.2em;
-}
-div.back {
-margin-bottom: 2.4em;
-}
-.div0 {
-margin-top: 7.2em;
-margin-bottom: 7.2em;
-}
-.div1 {
-margin-top: 5.6em;
-margin-bottom: 5.6em;
-}
-.div2 {
-margin-top: 4.8em;
-margin-bottom: 4.8em;
-}
-.div3 {
-margin-top: 3.6em;
-margin-bottom: 3.6em;
-}
-.div4 {
-margin-top: 2.4em;
-margin-bottom: 2.4em;
-}
-.div5, .div6, .div7 {
-margin-top: 1.44em;
-margin-bottom: 1.44em;
-}
-.div0:last-child, .div1:last-child, .div2:last-child, .div3:last-child,
-.div4:last-child, .div5:last-child, .div6:last-child, .div7:last-child {
-margin-bottom: 0;
-}
-blockquote div.front, blockquote div.body, blockquote div.back {
-margin-top: 0;
-margin-bottom: 0;
-}
-.divBody .div1:first-child, .divBody .div2:first-child, .divBody .div3:first-child, .divBody .div4:first-child,
-.divBody .div5:first-child, .divBody .div6:first-child, .divBody .div7:first-child {
-margin-top: 0;
-}
-h1, h2, h3, h4, h5, h6, .h1, .h2, .h3, .h4, .h5, .h6 {
-clear: both;
-font-style: normal;
-text-transform: none;
-}
-h3, .h3 {
-font-size: 1.2em;
-}
-h3.label {
-font-size: 1em;
-margin-bottom: 0;
-}
-h4, .h4 {
-font-size: 1em;
-}
-.alignleft {
-text-align: left;
-}
-.alignright {
-text-align: right;
-}
-.alignblock {
-text-align: justify;
-}
-p.tb, hr.tb, .par.tb {
-margin: 1.6em auto;
-text-align: center;
-}
-p.argument, p.note, p.tocArgument, .par.argument, .par.note, .par.tocArgument {
-font-size: 0.9em;
-text-indent: 0;
-}
-p.argument, p.tocArgument, .par.argument, .par.tocArgument {
-margin: 1.58em 10%;
-}
-td.tocDivNum {
-vertical-align: top;
-}
-td.tocPageNum {
-vertical-align: bottom;
-}
-.opener, .address {
-margin-top: 1.6em;
-margin-bottom: 1.6em;
-}
-.addrline {
-margin-top: 0;
-margin-bottom: 0;
-}
-.dateline {
-margin-top: 1.6em;
-margin-bottom: 1.6em;
-text-align: right;
-}
-.salute {
-margin-top: 1.6em;
-margin-left: 3.58em;
-text-indent: -2em;
-}
-.signed {
-margin-top: 1.6em;
-margin-left: 3.58em;
-text-indent: -2em;
-}
-.epigraph {
-font-size: 0.9em;
-width: 60%;
-margin-left: auto;
-}
-.epigraph span.bibl {
-display: block;
-text-align: right;
-}
-.trailer {
-clear: both;
-margin-top: 3.6em;
-}
-span.abbr, abbr {
-white-space: nowrap;
-}
-span.parnum {
-font-weight: bold;
-}
-span.corr, span.gap {
-border-bottom: 1px dotted red;
-}
-span.num, span.trans, span.trans {
-border-bottom: 1px dotted gray;
-}
-span.measure {
-border-bottom: 1px dotted green;
-}
-.ex {
-letter-spacing: 0.2em;
-}
-.sc {
-font-variant: small-caps;
-}
-.asc {
-font-variant: small-caps;
-text-transform: lowercase;
-}
-.uc {
-text-transform: uppercase;
-}
-.tt {
-font-family: monospace;
-}
-.underline {
-text-decoration: underline;
-}
-.overline, .overtilde {
-text-decoration: overline;
-}
-.rm {
-font-style: normal;
-}
-.red {
-color: red;
-}
-hr {
-clear: both;
-border: none;
-border-bottom: 1px solid black;
-width: 45%;
-margin-left: auto;
-margin-right: auto;
-margin-top: 1em;
-text-align: center;
-}
-hr.dotted {
-border-bottom: 2px dotted black;
-}
-hr.dashed {
-border-bottom: 2px dashed black;
-}
-.aligncenter {
-text-align: center;
-}
-h1, h2, .h1, .h2 {
-font-size: 1.44em;
-line-height: 1.5;
-}
-h1.label, h2.label {
-font-size: 1.2em;
-margin-bottom: 0;
-}
-h5, h6 {
-font-size: 1em;
-font-style: italic;
-}
-p, .par {
-text-indent: 0;
-}
-p.firstlinecaps:first-line, .par.firstlinecaps:first-line {
-text-transform: uppercase;
-}
-.hangq {
-text-indent: -0.32em;
-}
-.hangqq {
-text-indent: -0.42em;
-}
-.hangqqq {
-text-indent: -0.84em;
-}
-p.dropcap:first-letter, .par.dropcap:first-letter {
-float: left;
-clear: left;
-margin: 0 0.05em 0 0;
-padding: 0;
-line-height: 0.8;
-font-size: 420%;
-vertical-align: super;
-}
-blockquote, p.quote, div.blockquote, div.argument, .par.quote {
-font-size: 0.9em;
-margin: 1.58em 5%;
-}
-.pageNum a, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover, a.hidden:hover, a.hidden {
-text-decoration: none;
-}
-.advertisement, .advertisements {
-background-color: #FFFEE0;
-border: black 1px dotted;
-color: #000;
-margin: 2em 5%;
-padding: 1em;
-}
-.footnotes .body, .footnotes .div1 {
-padding: 0;
-}
-.fnarrow {
-color: #AAAAAA;
-font-weight: bold;
-text-decoration: none;
-}
-.fnarrow:hover, .fnreturn:hover {
-color: #660000;
-}
-.fnreturn {
-color: #AAAAAA;
-font-size: 80%;
-font-weight: bold;
-text-decoration: none;
-vertical-align: 0.25em;
-}
-a {
-text-decoration: none;
-}
-a:hover {
-text-decoration: underline;
-background-color: #e9f5ff;
-}
-a.noteRef, a.pseudoNoteRef {
-font-size: 67%;
-line-height: 0;
-position: relative;
-vertical-align: baseline;
-top: -0.5em;
-text-decoration: none;
-margin-left: 0.1em;
-}
-.displayfootnote {
-display: none;
-}
-div.footnotes {
-font-size: 80%;
-margin-top: 1em;
-padding: 0;
-}
-hr.fnsep {
-margin-left: 0;
-margin-right: 0;
-text-align: left;
-width: 25%;
-}
-p.footnote, .par.footnote {
-margin-bottom: 0.5em;
-margin-top: 0.5em;
-}
-p.footnote .fnlabel, .par.footnote .fnlabel {
-float: left;
-margin-left: -0.1em;
-margin-top: 0.9em;
-min-width: 1.0em;
-padding-right: 0.4em;
-}
-.apparatusnote {
-text-decoration: none;
-}
-.apparatusnote:target, .fndiv:target {
-background-color: #eaf3ff;
-}
-table.tocList {
-width: 100%;
-margin-left: auto;
-margin-right: auto;
-border-width: 0;
-border-collapse: collapse;
-}
-td.tocPageNum, td.tocDivNum {
-text-align: right;
-min-width: 10%;
-border-width: 0;
-white-space: nowrap;
-}
-td.tocDivNum {
-padding-left: 0;
-padding-right: 0.5em;
-}
-td.tocPageNum {
-padding-left: 0.5em;
-padding-right: 0;
-}
-td.tocDivTitle {
-width: auto;
-}
-p.tocPart, .par.tocPart {
-margin: 1.58em 0;
-font-variant: small-caps;
-}
-p.tocChapter, .par.tocChapter {
-margin: 1.58em 0;
-}
-p.tocSection, .par.tocSection {
-margin: 0.7em 5%;
-}
-table.tocList td {
-vertical-align: top;
-}
-table.tocList td.tocPageNum {
-vertical-align: bottom;
-}
-table.inner {
-display: inline-table;
-border-collapse: collapse;
-width: 100%;
-}
-td.itemNum {
-text-align: right;
-min-width: 5%;
-padding-right: 0.8em;
-}
-td.innerContainer {
-padding: 0;
-margin: 0;
-}
-.index {
-font-size: 80%;
-}
-.index p {
-text-indent: -1em;
-margin-left: 1em;
-}
-.indexToc {
-text-align: center;
-}
-.transcriberNote {
-background-color: #DDE;
-border: black 1px dotted;
-color: #000;
-font-family: sans-serif;
-font-size: 80%;
-margin: 2em 5%;
-padding: 1em;
-}
-.missingTarget {
-text-decoration: line-through;
-color: red;
-}
-.correctionTable {
-width: 75%;
-}
-.width20 {
-width: 20%;
-}
-.width40 {
-width: 40%;
-}
-p.smallprint, li.smallprint, .par.smallprint {
-color: #666666;
-font-size: 80%;
-}
-span.musictime {
-vertical-align: middle;
-display: inline-block;
-text-align: center;
-}
-span.musictime, span.musictime span.top, span.musictime span.bottom {
-padding: 1px 0.5px;
-font-size: xx-small;
-font-weight: bold;
-line-height: 0.7em;
-}
-span.musictime span.bottom {
-display: block;
-}
-ul {
-list-style-type: none;
-}
-.splitListTable {
-margin-left: 0;
-}
-.splitListTable td {
-vertical-align: top;
-}
-.numberedItem {
-text-indent: -3em;
-margin-left: 3em;
-}
-.numberedItem .itemNumber {
-float: left;
-position: relative;
-left: -3.5em;
-width: 3em;
-display: inline-block;
-text-align: right;
-}
-.itemGroupTable {
-border-collapse: collapse;
-margin-left: 0;
-}
-.itemGroupTable td {
-padding: 0;
-margin: 0;
-vertical-align: middle;
-}
-.itemGroupBrace {
-padding: 0 0.5em !important;
-}
-div.figure {
-text-align: center;
-}
-.figure {
-margin-left: auto;
-margin-right: auto;
-}
-.floatLeft {
-float: left;
-margin: 10px 10px 10px 0;
-}
-.floatRight {
-float: right;
-margin: 10px 0 10px 10px;
-}
-p.figureHead, .par.figureHead {
-font-size: 100%;
-text-align: center;
-}
-.figAnnotation {
-font-size: 80%;
-position: relative;
-margin: 0 auto;
-}
-.figTopLeft, .figBottomLeft {
-float: left;
-}
-.figTopRight, .figBottomRight {
-float: right;
-}
-.figure p, .figure .par {
-font-size: 80%;
-margin-top: 0;
-text-align: center;
-}
-img {
-border-width: 0;
-}
-td.galleryFigure {
-text-align: center;
-vertical-align: middle;
-}
-td.galleryCaption {
-text-align: center;
-vertical-align: top;
-}
-tr, td, th {
-vertical-align: top;
-}
-tr.bottom, td.bottom, th.bottom {
-vertical-align: bottom;
-}
-td.label, tr.label td {
-font-weight: bold;
-}
-td.unit, tr.unit td {
-font-style: italic;
-}
-td.leftbrace, td.rightbrace {
-vertical-align: middle;
-}
-span.sum {
-padding-top: 2px;
-border-top: solid black 1px;
-}
-table.inlinetable {
-display: inline-table;
-}
-table.borderOutside {
-border-collapse: collapse;
-}
-table.borderOutside td {
-padding-left: 4px;
-padding-right: 4px;
-}
-table.borderOutside .cellHeadTop, table.borderOutside .cellTop {
-border-top: 2px solid black;
-}
-table.borderOutside .cellHeadBottom {
-border-bottom: 1px solid black;
-}
-table.borderOutside .cellBottom {
-border-bottom: 2px solid black;
-}
-table.borderOutside .cellLeft, table.borderOutside .cellHeadLeft {
-border-left: 2px solid black;
-}
-table.borderOutside .cellRight, table.borderOutside .cellHeadRight {
-border-right: 2px solid black;
-}
-table.verticalBorderInside {
-border-collapse: collapse;
-}
-table.verticalBorderInside td {
-padding-left: 4px;
-padding-right: 4px;
-border-left: 1px solid black;
-}
-table.verticalBorderInside .cellHeadTop, table.verticalBorderInside .cellTop {
-border-top: 2px solid black;
-}
-table.verticalBorderInside .cellHeadBottom {
-border-bottom: 1px solid black;
-}
-table.verticalBorderInside .cellBottom {
-border-bottom: 2px solid black;
-}
-table.verticalBorderInside .cellLeft, table.verticalBorderInside .cellHeadLeft {
-border-left: 0 solid black;
-}
-table.borderAll {
-border-collapse: collapse;
-}
-table.borderAll td {
-padding-left: 4px;
-padding-right: 4px;
-border: 1px solid black;
-}
-table.borderAll .cellHeadTop, table.borderAll .cellTop {
-border-top: 2px solid black;
-}
-table.borderAll .cellHeadBottom {
-border-bottom: 1px solid black;
-}
-table.borderAll .cellBottom {
-border-bottom: 2px solid black;
-}
-table.borderAll .cellLeft, table.borderAll .cellHeadLeft {
-border-left: 2px solid black;
-}
-table.borderAll .cellRight, table.borderAll .cellHeadRight {
-border-right: 2px solid black;
-}
-tr.borderTop td, tr.borderTop th, th.borderTop, td.borderTop {
-border-top: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderRight td, tr.borderRight th, th.borderRight, td.borderRight {
-border-right: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderLeft td, tr.borderLeft th, th.borderLeft, td.borderLeft {
-border-left: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderBottom td, tr.borderBottom th, th.borderBottom, td.borderBottom {
-border-bottom: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderHorizontal td, tr.borderHorizontal th, th.borderHorizontal, td.borderHorizontal {
-border-top: 1px solid black !important;
-border-bottom: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderVertical td, tr.borderVertical th, th.borderVertical, td.borderVertical {
-border-right: 1px solid black !important;
-border-left: 1px solid black !important;
-}
-tr.borderAll td, tr.borderAll th, th.borderAll, td.borderAll {
-border: 1px solid black !important;
-}
-tr.noBorderTop td, tr.noBorderTop th, th.noBorderTop, td.noBorderTop {
-border-top: none !important;
-}
-tr.noBorderRight td, tr.noBorderRight th, th.noBorderRight, td.noBorderRight {
-border-right: none !important;
-}
-tr.noBorderLeft td, tr.noBorderLeft th, th.noBorderLeft, td.noBorderLeft {
-border-left: none !important;
-}
-tr.noBorderBottom td, tr.noBorderBottom th, th.noBorderBottom, td.noBorderBottom {
-border-bottom: none !important;
-}
-tr.noBorderHorizontal td, tr.noBorderHorizontal th, th.noBorderHorizontal, td.noBorderHorizontal {
-border-top: none !important;
-border-bottom: none !important;
-}
-tr.noBorderVertical td, tr.noBorderVertical th, th.noBorderVertical, td.noBorderVertical {
-border-right: none !important;
-border-left: none !important;
-}
-tr.borderAll td, tr.borderAll th, th.borderAll, td.noBorderAll {
-border: none !important;
-}
-.cellDoubleUp {
-border: 0 solid black !important;
-width: 1em;
-}
-td.alignDecimalIntegerPart {
-text-align: right;
-border-right: none !important;
-padding-right: 0 !important;
-margin-right: 0 !important;
-}
-td.alignDecimalFractionPart {
-text-align: left;
-border-left: none !important;
-padding-left: 0 !important;
-margin-left: 0 !important;
-}
-td.alignDecimalNotNumber {
-text-align: center;
-}
-body {
-padding: 1.58em 16%;
-}
-.pageNum {
-display: inline;
-font-size: 8.4pt;
-font-style: normal;
-margin: 0;
-padding: 0;
-position: absolute;
-right: 1%;
-text-align: right;
-letter-spacing: normal;
-}
-.marginnote {
-font-size: 0.8em;
-height: 0;
-left: 1%;
-position: absolute;
-text-indent: 0;
-width: 14%;
-text-align: left;
-}
-.right-marginnote {
-font-size: 0.8em;
-height: 0;
-right: 3%;
-position: absolute;
-text-indent: 0;
-text-align: right;
-width: 11%
-}
-.cut-in-left-note {
-font-size: 0.8em;
-left: 1%;
-float: left;
-text-indent: 0;
-width: 14%;
-text-align: left;
-padding: 0.8em 0.8em 0.8em 0;
-}
-.cut-in-right-note {
-font-size: 0.8em;
-left: 1%;
-float: right;
-text-indent: 0;
-width: 14%;
-text-align: right;
-padding: 0.8em 0 0.8em 0.8em;
-}
-span.tocPageNum, span.flushright {
-position: absolute;
-right: 16%;
-top: auto;
-text-indent: 0;
-}
-.pglink::after {
-content: "\0000A0\01F4D8";
-font-size: 80%;
-font-style: normal;
-font-weight: normal;
-}
-.catlink::after {
-content: "\0000A0\01F4C7";
-font-size: 80%;
-font-style: normal;
-font-weight: normal;
-}
-.exlink::after, .wplink::after, .biblink::after, .qurlink::after, .seclink::after {
-content: "\0000A0\002197\00FE0F";
-color: blue;
-font-size: 80%;
-font-style: normal;
-font-weight: normal;
-}
-.pglink:hover {
-background-color: #DCFFDC;
-}
-.catlink:hover {
-background-color: #FFFFDC;
-}
-.exlink:hover, .wplink:hover, .biblink:hover, .qurlink:hover, .seclin:hover {
-background-color: #FFDCDC;
-}
-body {
-background: #FFFFFF;
-font-family: serif;
-}
-body, a.hidden {
-color: black;
-}
-h1, h2, .h1, .h2 {
-text-align: center;
-font-variant: small-caps;
-font-weight: normal;
-}
-p.byline {
-text-align: center;
-font-style: italic;
-margin-bottom: 2em;
-}
-.div2 p.byline, .div3 p.byline, .div4 p.byline, .div5 p.byline, .div6 p.byline, .div7 p.byline {
-text-align: left;
-}
-.figureHead, .noteRef, .pseudoNoteRef, .marginnote, .right-marginnote, p.legend, .verseNum {
-color: #660000;
-}
-.rightnote, .pageNum, .lineNum, .pageNum a {
-color: #AAAAAA;
-}
-a.hidden:hover, a.noteRef:hover, a.pseudoNoteRef:hover {
-color: red;
-}
-h1, h2, h3, h4, h5, h6 {
-font-weight: normal;
-}
-table {
-margin-left: auto;
-margin-right: auto;
-}
-.tablecaption {
-text-align: center;
-}
-.arab { font-family: Scheherazade, serif; }
-.aran { font-family: 'Awami Nastaliq', serif; }
-.grek { font-family: 'Charis SIL', serif; }
-.hebr { font-family: Shlomo, 'Ezra SIL', serif; }
-.syrc { font-family: 'Serto Jerusalem', serif; }
-/* CSS rules generated from rendition elements in TEI file */
-.imprint {
-color: gray; text-align: center;
-}
-div.advertisement img {
-mix-blend-mode: darken;
-}
-/* CSS rules generated from @rend attributes in TEI file */
-.xd31e1048 {
-text-align:center; width:50%;
-}
-.xd31e1089 {
-text-align:center; width:40%;
-}
-.xd31e1090 {
-text-align:center; width:20%;
-}
-.cover-imagewidth {
-width:560px;
-}
-.xd31e103 {
-font-size:x-large;
-}
-.xd31e105 {
-font-size:small;
-}
-.xd31e111 {
-font-size:xx-large;
-}
-.xd31e1028 {
-text-align:center; font-size:xx-large;
-}
-.img-rcbbwidth {
-width:574px;
-}
-.xd31e1037 {
-text-align:center; font-size:large;
-}
-.xd31e1041 {
-font-size:x-large;
-}
-.tbl\.rcbb {
-line-height:100%;
-}
-.xd31e1052 {
-text-align:center; font-size:x-large;
-}
-.xd31e1056 {
-text-align:center;
-}
-.xd31e1062 {
-border-left:1pt solid black;
-}
-.xd31e1095 {
-font-size:x-large;
-}
-.ad-dubec3-imgwidth {
-width:562px;
-}
-.xd31e1125 {
-text-align:center; font-size:x-large; color:#f30f20;
-}
-.xd31e1131 {
-text-align:center; font-size:large; color:#f30f20;
-}
-@media handheld {
-}
-/* ]]> */ </style>
-</head>
-<body>
-<div lang='en'>
-<p style='text-align:center; font-size:1.2em; font-weight:bold'>The Project Gutenberg eBook of <span lang='nl'>Lord Lister No. 0392: Het Eiland der Menscheneters</span>, by Felix  Hageman</p>
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and
-most other parts of the world at no cost and with almost no restrictions
-whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms
-of the Project Gutenberg License included with this eBook or online
-at <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>. If you
-are not located in the United States, you will have to check the laws of the
-country where you are located before using this eBook.
-</div>
-</div>
-
-<p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:1em; margin-left:2em; text-indent:-2em'>Title: <span lang='nl'>Lord Lister No. 0392: Het Eiland der Menscheneters</span></p>
-<p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:0; margin-left:2em; text-indent:-2em'>Authors: Felix  Hageman</p>
-<p style='display:block; margin-top:0; margin-bottom:0; margin-left:2em;'>Kurt Matull</p>
-<p style='display:block; margin-top:0; margin-bottom:0; margin-left:2em;'>Theo  Blakensee</p>
-<p style='display:block; margin-top:0; margin-bottom:0; margin-left:2em;'></p>
-<p style='display:block; text-indent:0; margin:1em 0'>Release Date: March 1, 2022 [eBook #67537]</p>
-<p style='display:block; text-indent:0; margin:1em 0'>Language: Dutch</p>
-  <p style='display:block; margin-top:1em; margin-bottom:0; margin-left:2em; text-indent:-2em; text-align:left'>Produced by: The Online Distributed Proofreading Team at https://www.pgdp.net/ for Project Gutenberg</p>
-<div style='margin-top:2em; margin-bottom:4em'>*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK <span lang='nl'>LORD LISTER NO. 0392: HET EILAND DER MENSCHENETERS</span> ***</div>
-<div class="front">
-<div class="div1 cover"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
-<p class="first"></p>
-<div class="figure cover-imagewidth"><img src="images/lordlister0392-front.jpg" alt="Oorspronkelijke voorkant." width="560" height="720"></div><p>
-<span class="pageNum" id="pb1">[<a href="#pb1">1</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div class="div1 imprint"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
-<p class="first xd31e103">☞ Elke aflevering bevat een volledig verhaal. ☜
-</p>
-<p class="xd31e105">UITGAVE VAN DEN ROMAN-<span class="corr" id="xd31e107" title="Niet in bron">,</span> BOEK- EN KUNSTHANDEL—SINGEL 236,—AMSTERDAM.
-</p>
-</div>
-</div>
-</div>
-<div class="body">
-<div id="ch1" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch1.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<div class="figure"><img src="images/p0392-01.png" alt="Het Eiland der Menscheneters." width="720" height="189"></div>
-<h2 class="super xd31e111">Het Eiland der Menscheneters.</h2>
-<h2 class="label">HOOFDSTUK I.</h2>
-<h2 class="main">De vlucht.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Het was nog nauwelijks dag en de zon was zooeven boven de kim gerezen, toen een groote,
-open auto, in zeer snelle vaart over den weg vloog, die van Genua naar Nizza leidt
-en die over een groote lengte dezelfde route volgt als de spoorweg die de beide steden
-verbindt, en die een deel uitmaakt van het traject, dat van de Italiaansche stad aan
-de Middellandsche Zee over Nizza loopt naar de Fransche oorlogshaven Toulon en vandaar
-verder naar Parijs.
-</p>
-<p>Het was nog zeer vroeg in de lente en waarschijnlijk zou men in noordelijke streken
-van Europa nog zeggen dat het volop winter was, maar hier, aan de onvolprezen Côte
-d’Azur, was het alsof men zich reeds midden in den zomer bevond.
-</p>
-<p>Een zoele, nauwelijks merkbare wind bezwaard met de lucht van duizenden bloemen kwam
-de drie mannen tegemoet, die in de auto gezeten waren.
-</p>
-<p>Een kenner zou het voertuig aanstonds herkend hebben als een Renault van zeker niet
-minder dan zestig paardekracht.
-</p>
-<p>Het voertuig snelde in <span class="corr" id="xd31e122" title="Bron: toomlooze">tomelooze</span> vaart over den verrukkelijk breeden aan weerszijden met palmboomen omzoomden weg,
-vanwaar men bijna steeds het uitzicht heeft op de golven van de Middellandsche Zee,
-die reeds zwakjes verlicht begon te worden door het schijnsel dat in het oosten merkbaar
-werd, en dat het naderen van den dag aankondigde.
-</p>
-<p>Maar op ongeveer een uur gaans afstands van Genua stond een van de mannen, die achter
-in de auto gezeten was, op, boog zich voorover en tikte zijn chauffeur, een nog jongen
-man, op den schouder.
-</p>
-<p>Aanstonds stond het voertuig stil, even voorbij een kromming van den weg en aan den
-voet van een hooge rots, die zich hier en daar langs den straatweg verheft.
-</p>
-<p>Heinde en ver was geen levende ziel te bespeuren, of het moesten de zeemeeuwen zijn,
-die zooeven ontwaakt waren en nu in breede kringen en luid krijschend, boven de golven
-rond zwierden, op zoek naar hun ontbijt.
-</p>
-<p>„Waarom laat je me stilhouden,” vroeg de jonge man, die achter het stuurwiel zat.
-</p>
-<p>„Ik geloof, dat het oogenblik gekomen is, Charly, om een weinig verandering te brengen
-in ons uiterlijk, <span class="pageNum" id="pb2">[<a href="#pb2">2</a>]</span>zoowel als in dat van onze auto,” antwoordde de aangesprokene. „Je zult zelf wel begrijpen,
-dat de heeren van de politie te Genua, nadat zij er achter gekomen zijn, dat zij gedurende
-een paar uren den lang gezochten John Raffles in handen hebben gehad, alles op haren
-en snaren zullen zetten, teneinde den vluchteling te achterhalen.”
-</p>
-<p>De man, die deze woorden gesproken had, was inderdaad niemand anders dan de befaamde
-Gentleman-Inbreker, de Groote Onbekende, stoutmoedig avonturier, naar wien reeds ettelijke
-jaren gespeurd werd door de politie<span class="corr" id="xd31e136" title="Niet in bron">,</span> niet alleen van Londen, maar ook door verscheidene andere wereldsteden, waar Raffles
-zijn kortstondige verschijning had gemaakt, steeds tot groot nadeel van adellijke
-leegloopers, woekeraars, rijkaards, die zelf niet wisten hoe rijk ze wel waren en
-anderen, aan wie de Groote Onbekende een deel van hun bezittingen had ontnomen, teneinde
-deze opnieuw aan den man te brengen, op een wijze, die hem beter en rechtvaardiger
-toescheen.
-</p>
-<p>Een gansche reeks van avonturen had hem ditmaal naar Genua gevoerd en het had maar
-weinig gescheeld, of die politie van die stad had voor zich de eer kunnen opeischen
-eindelijk de hand te hebben kunnen leggen op een van de stoutmoedigste avonturiers
-en zeker den schranderste, die ooit den strijd had aangebonden met de gestelde machten
-in de oude en de nieuwe wereld.
-</p>
-<p>Het was slechts weinige weken geleden, dat Raffles voor het eerst in aanraking was
-gekomen met een man, die, zooals hij, een vijand was van de maatschappij, of tenminste
-van een deel daarvan en die niettemin zijn doodsvijand was.
-</p>
-<p>De naam van dezen man was Irwin Stanley. Toen zijn pad dat van Raffles voor het eerst
-kruiste, was hij eenige maanden tevoren gekozen tot aanvoerder van het Genootschap
-van den Gouden Sleutel, een zeer gevaarlijke misdadigersbende, die haar zetel te Londen
-had en waarbij tal van benden over de geheele wereld verspreid, waren aangesloten.
-</p>
-<p>Overal, in alle groote steden kende de politie het bestaan van dit genootschap en
-dit was voor een groot deel te danken aan het optreden van denzelfden man, dien zij
-zoo hardnekkig achtervolgde, Lord Edward Lister, alias John Raffles.
-</p>
-<p>Aan dezen man was het reeds driemaal gelukt, den aanvoerder van het zooeven genoemde
-genootschap ten verderve te brengen. De eerste had het leven verloren in een vreeselijken
-strijd met Raffles, de tweede had zijn misdaden aan den galg moeten boeten en de derde
-was eveneens in een gevecht gedood door denzelfden man, die zich nu in gezelschap
-van Raffles en van diens onafscheidelijken vriend, Charly Brand in de groote auto
-bevond, James Henderson, den reusachtigen chauffeur.
-</p>
-<p>Tot zelfs in Amerika had de vreeselijke worsteling tusschen deze drie mannen en een
-machtige organisatie, die duizenden leden telde, voortgeduurd en een oogenblik meende
-Raffles te mogen gelooven, dat hij het kwaad in den wortel had aangetast en dat er
-een einde was gekomen aan het bestaan van dezen moorddadigen bond.
-</p>
-<p>Inderdaad bleef het ook eenige maanden rustig, en toen bracht het noodlot Raffles
-op het spoor van den vierden „Meester”, zoo luidde de titel van den aanvoerder en
-opnieuw ontbrandde de strijd.
-</p>
-<p>Het bleek maar al te spoedig, dat Irwin Stanley bij zijn voorgangers in het minst
-niet achterstond in sluwheid, moordzucht en vooral in haat tegen Raffles, die het
-genootschap zoo menigmaal groot nadeel had berokkend en de oorzaak was geweest dat
-honderden van zijn leden thans in de gevangenis moesten zuchten, terwijl een viertal
-moordenaars, die door zijn toedoen gevat waren, hun leven hadden moeten laten op het
-schavot.
-</p>
-<p>Eenige malen stonden de beide mannen tegenover elkaar en Raffles was er ten slotte
-in kunnen slagen, zijn doodsvijand te noodzaken de uitdaging aan te nemen tot een
-tweegevecht in een groot, oud spookachtig huis van den Meester. Maar op verraderlijke
-wijze wist deze zijn ridderlijken tegenstander in zijn macht te krijgen en het was
-slechts te danken geweest aan de tusschenkomst van Eleonora Manoury, een jonge en
-schoone vrouw, die te kwader ure in de macht van Stanley was geraakt, dat hij leven
-en vrijheid wist te herkrijgen.
-</p>
-<p>Om de rampzalige vrouw, die door den ellendeling zwaar gewond was met een revolverschot,
-aan zijn wraakzucht te onttrekken, bracht hij haar over naar <span class="corr" id="xd31e150" title="Bron: Cairo">Caïro</span>, waar zij verpleegd werd in het beste ziekenhuis, hetwelk deze stad telde.
-</p>
-<p>Maar zelfs daar wist de wraakzucht van haar gewezen minnaar haar te bereiken, nadat
-een noodlottig toeval haar verblijfplaats had verraden aan een <span class="pageNum" id="pb3">[<a href="#pb3">3</a>]</span>inlander, die tot het genootschap hoorde en die dadelijk den Meester van die ontdekking
-op de hoogte stelde.
-</p>
-<p>Zonder een oogenblik te aarzelen, gelastte Stanley den inlander, Eleonora Manoury,
-wier getuigenis hem, als zij spreken wilde, in het verderf kon storten, uit den weg
-te ruimen en zeker zou de booswicht hierin zijn geslaagd, wanneer Raffles niet opnieuw
-had ingegrepen en dezen laaghartigen aanslag verijdelde.
-</p>
-<p>Hij wist den inlander in zijn macht te krijgen en te bewerken, dat Stanley zelf naar
-Caïro kwam en toen dit eenmaal het geval was, scheen zijn lot bezegeld te zijn.
-</p>
-<p>Raffles bracht de politie op zijn spoor en de gevaarlijke boosdoener kon gearresteerd
-worden in een eenzaam gelegen huis, dicht bij Caïro, toen hij daar een samenkomst
-had met den inlandschen medeplichtige.
-</p>
-<p>Onmiddellijk zou Stanley per schip naar Londen worden overgebracht en Raffles, Charly
-Brand en James Henderson namen passage op hetzelfde schip en zij moesten er de machtelooze
-getuigen van zijn, dat de sluwe schurk er in slaagde, in het gezicht van de haven
-van Genua, welke het schip moest aandoen, te ontvluchten, overboord te springen en
-in de duisternis te ontkomen, voor men er in kon slagen de boot uit te zetten, die
-door een medeplichtige onklaar was gemaakt, of een radiogram naar de kust te zenden,
-daar ook het toestel voor het afzenden van draadlooze telegrammen door denzelfden
-handlanger vernield was.
-</p>
-<p>Raffles aarzelde toen geen oogenblik om eveneens de reis te onderbreken, in de hoop,
-dat hij te Genua zijn doodsvijand zou terug vinden en hem opnieuw in de handen der
-politie te kunnen overleveren.
-</p>
-<p>Maar ditmaal was de fortuin tegen hem. Wel kwam hij in de gelegenheid, zijn machtigen
-tegenstander van aangezicht tot aangezicht te zien, maar deze wist op het laatste
-oogenblik te ontkomen en Raffles zelf werd gearresteerd, toen hij vermomd was als
-Engelsch varensgast.
-</p>
-<p>Waarschijnlijk zou nimmer zijn identiteit vermoed zijn, als de mannen van Stanley,
-die maar al te goed wisten, met wien zij te maken hadden gehad bij dit avontuur en
-die tegelijk met hem in de handen der politie waren gevallen, hem niet hadden verraden.
-</p>
-<p>En de zaak zou waarschijnlijk voor Raffles ditmaal een leelijke wending hebben genomen
-als Charly Brand en James Henderson er niet in geslaagd waren, den Grooten Onbekende
-te bevrijden, juist op het oogenblik, dat men hem van het bureau van politie met een
-geblindeerde auto wilde overbrengen naar de gevangenis.
-</p>
-<p>Het was toen twaalf uur in den nacht geweest.
-</p>
-<p>En zoo geschiedde het, dat de groote snelle auto zich thans op weg bevond van Genua
-naar Nizza.
-</p>
-<p>De drie mannen waren snel van den wagen gestapt en togen ijlings aan het werk.
-</p>
-<p>„Hoever denk je dat we voor zijn?” vroeg Raffles, die een grooten Engelschen sleutel
-had gegrepen.
-</p>
-<p>„Bij de telegrammen zijn we waarschijnlijk reeds ten achter, Edward,” antwoordde Charly
-Brand, „maar op de politieauto’s zijn we op zijn minst wel een half uur voor, denk
-ik.”
-</p>
-<p>„Maar de politieauto, die mij had moeten vervoeren van het politiebureau naar de gevangenis.
-Hoe staat het daar eigenlijk mee. Het leek me een zeer snelle wagen toe. Waarom heeft
-die niet aanstonds de achtervolging aangevangen?”
-</p>
-<p>„Voor die auto behoef je in ieder geval niet bevreesd te zijn, Edward,” antwoordde
-Charly lachend. „Ik had, zonder de chauffeur mij kon zien, eenvoudig van het wachtende
-voertuig, dat voor het politiebureau stilstond, den moer van een der achterwielen
-zoover los geschroefd, dat het wiel er bij den eersten den besten draai moest afloopen
-en dat is dan ook geschied, nog voor je je bij ons had kunnen voegen.”
-</p>
-<p>„Dat heb je knap gedaan, Charly. Laat ons dan nu maar haastig aan het werk gaan tenminste
-wanneer we geen overbodig werk doen. Geloof je dat ze weten, hoe onze auto er uit
-ziet?”
-</p>
-<p>„Reken er vooral niet op, Edward, dat ze daar onkundig van zijn,” riep Charly. „Toen
-jij in den wagen stond, nadat we je bevrijd hadden, bevond de auto zich op hoogstens
-tien meter afstand van de agenten. De straat was goed verlicht, en zij moeten in ieder
-geval den hoofdvorm en de kleur van den wagen hebben opgemerkt.”
-</p>
-<p>„Nu, dan zullen we ons haasten een en ander te veranderen,” hernam Raffles.
-</p>
-<p>Er behoefde verder geen woord meer te worden gesproken. Geen enkel bevel behoefde
-te worden gegeven, want iedereen wist zeer nauwkeurig wat zijn taak was.
-<span class="pageNum" id="pb4">[<a href="#pb4">4</a>]</span></p>
-<p>Raffles en Charly vervingen een voor een de houten wielen door draadspaakwielen van
-een geheel andere kleur, die in een geheime bergplaats aan de onderzijde van de auto
-verborgen waren geweest en de vier houten wielen werden, met zware steenen bezwaard,
-in zee geworpen.
-</p>
-<p>Henderson had intusschen een werkje van geheel anderen aard verricht. Hij had de kleur
-van den geheelen wagen veranderd.
-</p>
-<p>Door op een onzichtbaar geworden knop te drukken waren er overal voor de lichtgrijze
-zijwanden dunne paneelen geschoven van een vuurroode kleur en zoo nauwkeurig was dit
-alles vervaardigd, dat men slechts bij zeer nauwkeurig toezien kon bemerken, dat de
-wagen dubbele wanden had van verschillende kleur.
-</p>
-<p>Nu werd ook de kap nog opgezet en nu was de verandering zoo volkomen, dat zeker niemand
-de auto van zooeven zou hebben herkend in dit vuurrood gelakte voertuig, met zijn
-opzichtige gele wielen.
-</p>
-<p>Deze geheele metamorphose had geen volle tien minuten geduurd, zoo uitstekend waren
-de drie mannen getraind in dergelijke werkjes.
-</p>
-<p>Raffles wist maar al te goed, dat hij zijn succes voor het leeuwendeel slechts te
-danken had aan de snelheid van handelen, die aan het wonderbaarlijke grensde en die
-niet anders verkregen kon worden dan ten koste van herhaalde oefening.
-</p>
-<p>Nu was het nog zaak om ook hun uiterlijk een verandering te doen ondergaan en dan
-zou de kans op ontdekking of aanhouding zeker aanmerkelijk minder worden.
-</p>
-<p>Op het oogenblik, dat de Genueesche politie hen overviel, waren alle drie mannen vermomd
-als zeelieden en het was volstrekt noodzakelijk een ander uiterlijk aan te nemen,
-daar het zeker verwondering zou baren, drie matrozen, die er tamelijk haveloos uitzagen,
-in zulk een groote, blijkbaar zeer dure auto aan te treffen.
-</p>
-<p>Alles wat er noodig was, bevond zich in een geheime bergplaats van de auto, kleurmiddelen,
-voortreffelijk vervaardigde pruiken, baarden en zelfs kleederen.
-</p>
-<p>En zoo werd er aanstonds een aanvang gemaakt, met wat Henderson, de steeds opgewekte
-reus „een nieuwe verkleed-partij” noemde.
-</p>
-<p>Henderson werd eenvoudig weder de beste Engelsche chauffeur van goeden huize. Raffles
-werd, wat hij steeds te Londen was, Lord William Aberdeen en Charly volgde zijn voorbeeld
-en kroop in zijn oude huid, die van secretaris van <span class="corr" id="xd31e192" title="Bron: zjine">zijne</span> Lordschap.
-</p>
-<p>Het verkleeden duurde heel wat langer dan het veranderen van de auto en juist toen
-de oude schipperskleeren met keien bezwaard den weg van de wielen hadden gevolgd,
-riep Charly verschrikt uit:
-</p>
-<p>„Ik geloof waarachtig dat zij daar al aankomen.”
-</p>
-<p>Hij wees naar een punt in de verte dat zich schijnbaar zeer langzaam—maar dat kwam
-slechts door den grooten afstand over den prachtigen weg—bewoog, aan welks aard men
-niet behoefde te twijfelen. Het was een automobiel.
-</p>
-<p>Raffles had zijn kijker te voorschijn gehaald en voor het oog gebracht en zeide, na
-eenigen tijd door het instrument te hebben getuurd:
-</p>
-<p>„Het ziet er inderdaad wel een weinig verdacht uit. Ik geloof dat ik het glinsteren
-van zilveren kragen en banden van uniformpetten zie. We zullen het zekere voor het
-onzekere nemen en beenen maken, want ik ben er volstrekt niet op gesteld, mijn kennismaking
-met de Italiaansche politie te hernieuwen.”
-</p>
-<p>De drie mannen namen haastig weder in de auto plaats en ditmaal greep Henderson het
-stuurwiel, terwijl Lord William Aberdeen, zooals hij thans weder zou heeten en Charly
-Brand achter in den grooten wagen leunden.
-</p>
-<p>Men behoefde er niet bevreesd voor te zijn, dat Henderson zou verdwalen, want dat
-was eenvoudig onmogelijk. Hij behoefde niets anders te doen dan den breeden straatweg
-te volgen, die zich vele tientallen kilometers achtereen langs de kust van de Middellandsche
-Zee uitstrekt en zich daar geen enkel oogenblik verder dan een halve mijl van verwijderd.
-</p>
-<p>En wat de snelheid aangaat, de reus had eveneens de auto met de politiebeambten gezien
-en dat was voldoende.
-</p>
-<p>Men was Albenea omstreeks halverwege Genua en Nizza reeds geruimen tijd gepasseerd,
-toen de auto stil stond en het ging nu in een vaart van bijna tachtig kilometer per
-uur op Oneglia af.
-</p>
-<p>Toen Raffles een blik achter zich wierp was er van de achtervolgende auto volstrekt
-niets meer te bespeuren.
-</p>
-<p>Maar Charly Brand was nog verre van gerust.
-</p>
-<p>Hij had een oogenblik in gedachten verzonken gezeten en wendde zich nu tot Raffles
-met de vraag:
-<span class="pageNum" id="pb5">[<a href="#pb5">5</a>]</span></p>
-<p>„Geloof je dat ze in Ventimiglia, dat wil zeggen, aan de grens reeds gewaarschuwd
-zijn?”
-</p>
-<p>„Dat is wel waarschijnlijk,” antwoordde Raffles laconiek. „Er zijn ruim drie uur verloopen
-sedert het oogenblik, waarop ik ontvluchtte en een telegram heeft zoo lang niet noodig
-om naar de grens te gaan.”
-</p>
-<p>„Maar hoe kwamen zij er eigenlijk toe, Edward, ons juist in de richting van de Fransche
-grens te zoeken? We hadden immers even goed kunnen pogen naar Zwitserland of naar
-een van de Balkanstaten te ontkomen?”
-</p>
-<p>„Als we dat hadden willen doen, dan hadden we al aanstonds een anderen weg moeten
-inslaan, Charly,” antwoordde Raffles. „De straat waaraan het politiebureau gelegen
-was, voert rechtstreeks naar den weg die naar Nizza leidt en als wij de Zwitsersche
-of Oostenrijksche grens hadden willen bereiken, dan zouden we Genua langs een heel
-anderen kant hebben moeten verlaten, juist tegenovergesteld aan dien welke we thans
-gekozen hebben.”
-</p>
-<p>„Maar dan zie ik niet goed in, Edward, hoe zij ons zullen laten passeeren,” riep Charly
-ongerust uit. „Het is nog zeer vroeg. De dag is nauwelijks aangebroken en het aantal
-auto’s op dezen weg is zeer gering op dit uur. Ik heb er nog in het geheel geen gezien,
-uitgezonderd die vermaledijde politieauto.”
-</p>
-<p>„Je maakt je ongerust om niets, Charly,” hernam Raffles bedaard. „Wij zullen Ventimiglia
-niet <span class="corr" id="xd31e218" title="Bron: lang-dezen">langs dezen</span> kant naderen. Wij zullen er als het ware omheen rijden.”
-</p>
-<p>„Is dat dan mogelijk?” vroeg Charly. „Ik meende, dat er slechts één toegangsweg was,
-deze verrukkelijke straatweg, dien ik onder andere omstandigheden zeker meer zou bewonderen
-dan ik thans doe.”
-</p>
-<p>„Er zijn zijwegen, Charly. De vreemdeling kent die wegen zeker niet en snort er met
-zijn auto langs, maar ik ben hier gelukkig goed thuis en aanstonds, als ik het stuurwiel
-van Henderson gedurende een kwartier overneem, zal ik je dat bewijzen. Wij zullen
-de grensplaats niet uit het oosten, maar vanuit het noorden binnen rijden.”
-</p>
-<p>„Maar zou men te Toulon ook niet reeds op de hoogte zijn gesteld,” drong Charly aan.
-</p>
-<p>„Dat laat mij volkomen onverschillig, mijn waarde. Ik denk mij niet naar Toulon te
-begeven.”
-</p>
-<p>„Wat zeg je daar? Waarheen denk je dan van Ventimiglia af te gaan?”
-</p>
-<p>„Naar Genua,” antwoordde Raffles bedaard.
-</p>
-<p>Charly maakte als het ware een luchtsprong en keek Raffles sprakeloos aan.
-</p>
-<p>„Hoor ik goed? Wil je terug naar de plaats, vanwaar we zoo juist ontkomen zijn. Wat
-wil je daar dan in hemelsnaam gaan uitvoeren?”
-</p>
-<p>„Zoeken naar Irwin Stanley,” was het laconieke antwoord.
-<span class="pageNum" id="pb6">[<a href="#pb6">6</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div id="ch2" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch2.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<h2 class="label">HOOFDSTUK II.</h2>
-<h2 class="main">Gewijzigde plannen.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Geruimen tijd bleef Charly zwijgend achterover leunen.
-</p>
-<p>Reeds tallooze malen was hij in de gelegenheid geweest de ontembare geestkracht en
-den ijzeren wil te bewonderen van den man, met wien het lot hem eenige jaren geleden
-in aanraking had gebracht, en wiens meeste avonturen hij daarna had gedeeld, en toch
-was het nog telkens een nieuwe aanleiding tot bewondering voor hem, als hij getuige
-was van den ontzaglijken, door niets te bedwingen ondernemingsgeest van John Raffles.
-</p>
-<p>Gevaar scheen voor hem een woord te zijn zonder eenige beteekenis.
-</p>
-<p>Ieder ander zou, verkeerde hij in zijn omstandigheden, zich gehaast hebben, zooveel
-mogelijk kilometers te brengen tusschen zichzelf en de stad, die wel eens het einde
-van zijn loopbaan had kunnen aanschouwen. Maar in die stad vertoefde nog de doodsvijand
-van den Gentleman-Inbreker en daarom wilde hij er weder heen trekken, alsof het de
-eenvoudigste zaak van de wereld was en alsof hem geen gevaar kon dreigen.
-</p>
-<p>Eindelijk, nadat Charly eenigszins van zijn verbazing en ontsteltenis bekomen was,
-vroeg hij:
-</p>
-<p>„Maar Edward—als je dan toch weer wil terugkeeren, waarom ben je dan zoover doorgereden,
-tot bijna aan de grensplaats?”
-</p>
-<p>„Dat had een zeer eenvoudige reden—wij zijn tot hiertoe slechts weinig dwarswegen
-gepasseerd, en wanneer Lord Aberdeen met zijn tourauto van de Fransche grens komt,
-zal dat volstrekt geen opzien baren.<span class="corr" id="xd31e245" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>Charly zweeg eenigen tijd weder, en hernam toen:
-</p>
-<p>„Neem het mij niet kwalijk, Edward—maar ik kan het doel van onzen terugkeer niet goed
-inzien!”
-</p>
-<p>„Waarom niet?”
-</p>
-<p>„Omdat het volgens mij wel bijna zeker is, dat wij Stanley niet meer in Genua zullen
-vinden! Ook hij zal zich wel haasten, zich aan de nasporingen van de politie te onttrekken!”
-</p>
-<p>„Dat moeten wij afwachten!” hernam Raffles bedaard. „Ik wil zekerheid hebben. Geef
-mij een week—en blijkt het in dien tusschentijd, dat al ons zoeken vruchteloos is,
-dan ben ik bereid, om weder met je naar Londen terug te keeren—al zou mij dit leed
-doen, want dan zou het ongetwijfeld weer zeer lang duren, eer wij opnieuw eenig spoor
-vonden van den ellendeling!”
-</p>
-<p>Intusschen werd de tocht onophoudelijk voortgezet, en ongeveer een kwartier later
-liet Raffles de auto opnieuw stilstaan, en nam de plaats in van Henderson achter het
-stuurwiel.
-</p>
-<p>Van de achtervolgende auto was volstrekt niets meer te <span class="corr" id="xd31e256" title="Bron: bespreuren">bespeuren</span>—het leek wel of zij de achtervolging had opgegeven.
-</p>
-<p>Het werd al spoedig duidelijk, dat Raffles de omgeving voortreffelijk kende want hij
-weifelde geen oogenblik, maar sloeg een tamelijk smallen dwarsweg in, een grintweg,
-die zeker door iederen automobilist met verachting zou zijn voorbijgegaan, en nu kwam
-er een waar doolhof van breedere en smallere wegen, totdat de automobiel ten slotte
-de Italiaansche grensplaats binnenreed—maar van een geheel andere zijde dan waarvan
-de politie de automobiel van den gevluchten Raffles verwachtte.
-</p>
-<p>De Groote Onbekende had daarenboven nog het voordeel, dat men volkomen in het onzekere
-was aangaande het aantal zijner helpers, waarvan men aannam, dat het evengoed één
-als een half dozijn kon bedragen.
-<span class="pageNum" id="pb7">[<a href="#pb7">7</a>]</span></p>
-<p>Zooals hij wel vermoed had baarde zijn komst in de stad dan ook volstrekt geen opzien,
-en hij behoefde slechts zijn passen te toonen, om overal aanstonds te worden doorgelaten.
-</p>
-<p>Nu en dan werd de auto een oogenblik aandachtig beschouwd—maar zij had draadspaakwielen,
-haar kleur was vuurrood, zij beantwoordde dus in geenendeele aan de beschrijving,
-welke de commissaris van politie uit Genua telegrafisch naar alle grensplaatsen van
-Italië had gezonden.
-</p>
-<p>Daarenboven behoefde de verschijning van de auto in Ventimiglia volstrekt geen opzien
-te baren, want, zooals reeds werd gezegd, het seizoen der touristen was reeds aangebroken
-en het wemelde van auto’s van allerlei maaksel, voornamelijk Amerikaansche en Engelsche.
-</p>
-<p>Van deze stad leidden wegen in verschillende richtingen en het natuurlijk gevolg van
-de nabijheid van Mentone, Nizza, Monte Carlo en andere steden aan de Riviera was,
-dat het op dien schoonen lentedag letterlijk krioelde van luxe auto’s.
-</p>
-<p>En zoo leverde het verlaten van de stad al evenmin moeilijkheden op, want geen enkele
-politieautoriteit zou ook maar een seconde hebben kunnen aannemen, dat de vluchteling
-de onbeschaamdheid zou hebben, weder op zijn weg terug te keeren.
-</p>
-<p>Maar de drie reizigers brachten toch een onaangename vijf minuten door, toen zij,
-juist bij het verlaten van Ventimiglia de politieauto tegenkwamen, die hen een paar
-uur geleden op den grooten weg achtervolgd had.
-</p>
-<p>Het bleek een groot voertuig te zijn en alleen een panne had haar blijkbaar verhinderd
-sneller te rijden en althans op gelijken afstand van de achtervolgde auto te blijven.
-</p>
-<p>Want de drie mannen zagen aanstonds met het oog van een kenner, dat de groote <span class="corr" id="xd31e273" title="Bron: lancia">Lancia</span> een wagen was van minstens tachtig paardekracht, die op een gladden gelijken weg
-wel honderd kilometer per uur kon halen.
-</p>
-<p>Er zaten zeven man in, waarvan vier in uniform en twee hunner hieven tegelijkertijd
-de hand op, om de auto van den vreemdeling te doen stoppen.
-</p>
-<p>Het was gelukkig dat Raffles nog steeds aan het stuurwiel zat, want de driftige Henderson
-zou hoogstwaarschijnlijk het bevel eenvoudig in den wind hebben geslagen en zijn doorgereden.
-</p>
-<p>Thans evenwel zat de reus met de armen over elkaar gekruist in de deftige houding
-van een uitstekend gedrilden bediende, naast zijn meester die den grooten wagen bestuurde.
-</p>
-<p>Raffles bracht den wagen aanstonds tot staan, zonder dat er een spier op zijn gelaat
-vertrok. Eenige mannen verlieten de politieauto en de reizigers moesten opnieuw hun
-papieren toonen.
-</p>
-<p>Ditmaal duurde het onderzoek een weinig langer en het was alsof de politiebeambten
-slechts met tegenzin zich weder verwijderden van het voertuig, waarom zij wel tien
-volle minuten hadden heengedraaid, als een kat om de heete <span class="corr" id="xd31e282" title="Bron: brei">brij</span>.
-</p>
-<p>Zwijgend, met samengeknepen lippen, argwanend en toch niet in staat ook maar het minste
-te kunnen inbrengen tegen het uiterlijk van de reizigers, tegen de auto, of tegen
-de vertoonde papieren, die voortreffelijk in orde bleken te zijn.
-</p>
-<p>Raffles had zijn kalmte geen seconde verloren, maar Charly bekende naderhand dat hij
-een benauwd kwartiertje had doorgebracht en Henderson had de grootste moeite, zich
-te bedwingen om niet als een bom temidden van de achterdochtig rondloopende politiemannen
-te vallen.
-</p>
-<p>Maar Raffles scheen hem met een blik uit zijn staalharde grijze oogen als het ware
-te biologeeren en de reus verroerde zich niet.
-</p>
-<p>Eindelijk kon de automobiel haar weg vervolgen, nadat de commissaris van politie,
-die in ellendig Engelsch met Raffles had gesproken, op brommerigen toon en blijkbaar
-met tegenzin zijn verontschuldiging had aangeboden.
-</p>
-<p>Op het kalme gelaat van Raffles vertoonde zich slechts een vaag glimlachje, toen hij
-den hefboom weder overhaalde, maar Henderson barstte, zoodra de afstand groot genoeg
-was, uit in een van de kernachtige Londensche vloeken, waarvan hij het geheim scheen
-te bezitten en die hij toch maar zelden teneinde kon brengen, daar een bestraffende
-blik van Raffles voldoende was, hem halverwege te doen ophouden en de rest van zijn
-vloek als het ware in te slikken.
-</p>
-<p>Van dat oogenblik af konden de drie mannen zich gerust als volkomen veilig beschouwen,
-want het ergste was nu zeker achter den rug.
-</p>
-<p>Eenige uren later reden zij, maar nu heel wat langzamer, Genua weer binnen, en Raffles
-nam opnieuw zijn intrek in een van de weelderige hotels, welke de stad bezit, en liet
-geen tijd verloren gaan, <span class="pageNum" id="pb8">[<a href="#pb8">8</a>]</span>om aanstonds zijn onderzoek naar Irwin Stanley opnieuw te beginnen.
-</p>
-<p>Zijn laatste ontmoeting met den meester had plaats gehad in een onderaardsche schuilplaats,
-door een toeval ontdekt en die een deel scheen uit te maken van een ware ondergrondsche
-stad, zich uitstrekkend in het inwendige van een der hooge heuvels, tegen welker helling
-Genua is gebouwd.
-</p>
-<p>Maar ook de politie had deze schuilplaats ontdekt en het was niet waarschijnlijk te
-achten, dat Stanley zich daar opnieuw zou gaan verbergen om daar zijn helsche plannen
-te smeden, geholpen door zijn Italiaansche luitenants.
-</p>
-<p>Toch gaf Raffles de hoop niet aanstonds gewonnen, en nog dienzelfden avond, na zich
-goed te hebben vermomd, begon hij, door Charly vergezeld, opnieuw zijn onderzoek.
-</p>
-<p>Onvermoeid onderzochten de beide mannen de havenwijk, overal het oor leenend, in de
-hoop, dat een onvoorzichtig uitgesproken woord, een uitdrukking, een snel gewisselde
-blik hen iets zou verraden omtrent de verblijfplaats van den gevaarlijken misdadiger,
-maar hun poging was vruchteloos.
-</p>
-<p>Laat in den nacht keerden zij terug, legden hun vermomming af, en voor het eerst sedert
-langen tijd genoten zij daarop de weelde van een ongestoorde nachtrust.
-</p>
-<p>De drie volgende dagen, bijna onafgebroken doorgebracht in de havenwijk, waar de misdaad
-het weligst tiert, leverden geen beter resultaat op en in den vierden nacht vernamen
-zij eensklaps, zonder er in het minst op verdacht te zijn, wat zij wilden weten, en
-toen wisten zij ook, dat zij nu wel aanstonds Genua konden verlaten, daar hun verblijf
-hier nutteloos was geworden. De meester was reeds drie dagen tevoren naar Londen vertrokken
-en wel aan boord van een plezierjacht, dat waarschijnlijk had toebehoord aan een van
-zijn vrienden, en waarop hij zoogenaamd dienst had gedaan als stoker.
-</p>
-<p>Raffles en Charly vernamen dit in een kleine dievenkroeg, die bijna uitsluitend bezocht
-werd door het gevaarlijkste gespuis, toen zij naast een drietal mannen gezeten waren,
-die fluisterend over den meester spraken, maar toch niet zoo zacht of de beide mannen
-hadden hen kunnen verstaan.
-</p>
-<p>Een oogenblik hadden zij geloofd, dat het niets anders was dan een valstrik om hen
-op een dwaalspoor te brengen, maar aanstonds kwamen zij van deze meening terug. Als
-Stanley hen ook maar een oogenblik verdacht had en hun vermomming had doorzien, hetgeen
-dan zou beteekenen dat hij hun spoor voortdurend had weten te houden, dan zou hij
-immers geen oogenblik geaarzeld hebben, de twee mannen hier onschadelijk te laten
-maken, hier, in dit kleine, donkere wijnhuis, dat binnen zijn muren reeds zoovele
-misdaden had zien volbrengen.
-</p>
-<p>Er zou immers geen haan naar gekraaid hebben, als Irwin Stanley zijn doodsvijand en
-diens trouwen vriend hier op deze plek had laten vermoorden en de lichamen had laten
-werpen in een van die geheimzinnige putten, die zich in vele oude Genueesche huizen
-bevinden, vooral in deze buurt en die er grondeloos schijnen te zijn.
-</p>
-<p>Neen, het was wel zeker. Zij wisten nu dat hun taak hier beëindigd was en zij moesten
-het zichzelve toegeven, dat zij het spoor van den meester voorloopig kwijt waren en
-niemand kon zeggen, waar en wanneer zij het zouden hervinden.
-</p>
-<p>Zwijgend aanvaardden de beide vrienden nu den terugtocht en pas, toen zij op het punt
-stonden het hotel binnen te treden, zeide Raffles:
-</p>
-<p>„Het blijkt nu, dat wij onzen tijd nuttiger hadden kunnen besteden, maar niemand had
-dit kunnen voorzien. Ik dacht niet dat hij het zou hebben gewaagd, reeds nu naar Londen
-terug te keeren.”
-</p>
-<p>„Maar het is toch onmogelijk, Raffles, dat hij daar lang op vrije voeten blijft,”
-zeide Charly zachtjes. „Dank zij jouw toedoen is zijn signalement algemeen bekend,
-men weet dat Stanley inderdaad de meester moet zijn. Hij zal zich nergens kunnen vertoonen,
-want men zou hem aanstonds arresteeren.”
-</p>
-<p>Maar Raffles schudde mistroostig het hoofd en hernam:
-</p>
-<p>„Dat is in een stad van zeven millioen inwoners minder gemakkelijk, dan het schijnt,
-Charly. Londen heeft tallooze geheimen, het is ontzaglijk groot en men kan er zich
-gemakkelijker verborgen houden dan in de Sahara. Irwin Stanley heeft ongetwijfeld
-vrienden in overvloed, die hem een schuilplaats kunnen verleenen, zoolang het noodig
-mocht zijn. Al was het een jaar of nog langer. Dan kan hij zijn uiterlijk voldoende
-veranderen om de politie op een dwaalspoor te brengen. Kortom, die man kan nog zeer
-veel kwaad brouwen, al is het dan ook in het verborgene.”
-</p>
-<p>„Wij blijven nu zeker niet hier?”
-<span class="pageNum" id="pb9">[<a href="#pb9">9</a>]</span></p>
-<p>„Morgen vertrekken wij naar Londen.”
-</p>
-<p>En daarop stapten de beide vrienden het hotel binnen en begaven zich ter ruste om
-reeds den volgenden morgen alles voor hun vertrek in gereedheid te brengen.
-</p>
-<p>De auto, welke Henderson naar Italië had gebracht, zou opnieuw gebruikt worden en
-om elf uur in den ochtend nam de terugreis een aanvang. Thans echter langs een bijna
-rechte lijn, over Turin, <span class="corr" id="xd31e320" title="Bron: Geneve">Genève</span>, Lion, Reims, Kamerrijk en Calais, een weg, die door de auto in twee dagen werd afgelegd
-en dat was te lang, volgens Henderson, die nog volstrekt niet kon begrijpen, waarom
-een auto langzamer moest loopen dan haar maximumsnelheid.
-</p>
-<p>Men bereikte Calais, eenige uren voor de kanaalboot zou vertrekken en er was dus voldoende
-tijd een plaatsbewijs te laten nemen en de auto te laten inladen.
-</p>
-<p>De overtocht had zonder het minste incident plaats en om drie uur in den middag reed
-de auto Londen weder binnen.
-</p>
-<p>Raffles verkeerde in een tamelijk sombere bui en Charly was weinig minder dan wanhopig.
-Al die moeite was vruchteloos geweest en opnieuw zou de strijd tegen Stanley, den
-misdadiger, moeten worden aangebonden onder heel wat moeilijker omstandigheden dan
-ooit tevoren, want niemand kon thans zeggen waar de schurk zich ophield, wat zijn
-plannen waren en welke de middelen waren, waarover hij de beschikking had.
-</p>
-<p>Dat Stanley het zeker niet meer zou wagen, naar zijn eigen huis terug te keeren, bleek
-Raffles nog dienzelfden dag, want toen hij des middags door de Kappelstreet liep,
-stond het huis van den meester te koop aangeslagen.
-</p>
-<p>Raffles bleef een oogenblik verbaasd staan kijken naar het groote bord, dat aan den
-gevel was aangeslagen, en mompelde toen:
-</p>
-<p>„Dat is de onbeschaamdheid ten top gedreven. De schurk verkoopt zijn huis als de eerste
-de beste brave burgerman, die genoeg heeft aan het leven in de stad en op het platteland
-wil gaan wonen. Ik ben benieuwd, wie deze zaak moet opknappen en hoe hij in het bezit
-zou komen van de koopsom. Maar daar valt me iets in, ik kon het huis zelf wel eens
-koopen, wanneer tenminste de prijs niet te hoog is.”
-</p>
-<p>Toen Raffles des avonds dit plan aan Charly mededeelde, keek de jonge man hem verwonderd
-aan en riep toen uit:
-</p>
-<p>„Wat moet jij in hemelsnaam met het huis beginnen.”
-</p>
-<p>„Ten eerste wil ik het zoo grondig mogelijk onderzoeken, want je weet dat er zich
-veel geheimen bevinden, die voor mij misschien van veel belang zijn en ten tweede
-is het misschien mogelijk, op deze wijze, als ik mij als kooper presenteer, weder
-op het spoor te komen van Stanley.”
-</p>
-<p>„Dat geloof ik haast niet. Hij zal natuurlijk een groot aantal tusschenpersonen gebruiken,
-die voor hem handelen. Een gansche keten van stroomannen, die je onmogelijk tot het
-einde zou kunnen volgen.”
-</p>
-<p>„Wij kunnen het in ieder geval beproeven,” meende Raffles kortaf.
-</p>
-<p>En reeds den volgenden dag begon hij zijn nasporingen onder een aangenomen naam, die
-van graaf Grasham, en Charly bleek maar al te goed te hebben gezien. Het huis bleek
-het eigendom te zijn van een eerwaardigen grijsaard, een man van bijna tachtig jaar,
-die verzekerde dat hij het in huur had gegeven aan een zekeren White, en reeds deze
-White bleek onvindbaar te zijn.
-</p>
-<p>Het was duidelijk, dat deze White of hoe de man dan inderdaad anders mocht heeten,
-in relatie had gestaan met een vroegeren bewoner van dit huis en dat de eigenaar die
-reeds meer dan half kindsch bleek te zijn, volstrekt niet geweten had wie er eigenlijk
-in zijn huis gewoond had.
-</p>
-<p>En bij een nader onderzoek bleek het eveneens, dat de tachtigjarige man slechts zeer
-weinig eigendomsrechten kon laten gelden, daar het huis zeer zwaar verhypothekeerd
-was en feitelijk reeds het eigendom was van den zooeven genoemden White of iemand
-anders, maar wie dat was, kon onmogelijk worden uitgezocht.
-</p>
-<p>Maar dat was voor Raffles van minder belang. Hij kon nog zeer goed een huis in Londen
-gebruiken en daarom aarzelde hij geen oogenblik, maar kocht het en liet de koopsom,
-tachtig duizend pond sterling, onmiddellijk aan den zaakgelastigde ter hand stellen.
-</p>
-<p>Er werd nog dienzelfden avond een acte van overdracht opgemaakt en toen kon Raffles
-zich de onbetwiste eigenaar rekenen van het groote, geheimzinnige huis, waar sedert
-eenige maanden de meester van het Genootschap van den Gouden Sleutel zijn tenten had
-opgeslagen.
-</p>
-<p>Charly was maar half te spreken over deze transactie <span class="pageNum" id="pb10">[<a href="#pb10">10</a>]</span>en mopperde, toen Raffles hem mededeeling kwam doen van zijn aankoop:
-</p>
-<p>„Wat moeten wij nu in ’s hemelsnaam met dat huis doen, Edward. Je kunt toch geen tachtigduizend
-pond sterling uitgeven alleen om te voldoen aan je nieuwsgierigheid betreffende de
-inrichting van het huis. Je denkt het toch niet te verhuren?”
-</p>
-<p>„Dat denk ik integendeel wel degelijk te doen,” antwoordde Raffles bedaard. „Ik zie
-niet in, waarom ik ook niet een weinig als huisheer zou fungeeren. Het huis kan met
-een weinig kosten zeer veel worden verbeterd en ook hier is de woningnood zeer groot,
-dat men als het ware zal vechten om in mijn huis te mogen wonen. Ik weet zeker, dat
-die tachtig duizend pond geen weggegooid geld zal blijken te zijn. Zij zullen hun
-rente ruimschoots opbrengen, reken daarop.”
-</p>
-<p>„En neem eens aan, dat Stanley er achter komt, dat jij het was, die het huis gekocht
-hebt?”
-</p>
-<p>„Wel, ik ben overtuigd, dat hij minstens evenveel moeite zal hebben om dat te ontdekken,
-dan wij hadden om er achter te komen, wie de eigenlijke lastgever was, inzake den
-verkoop van het huis, en wie het geld zal opstrijken, ofschoon ik er wel bijna zeker
-van ben, dat Stanley zelf dat zal zijn. Overigens kan ik niet inzien, wat het hem
-zou baten als hij te weten komt, dat het huis in handen over is gegaan van graaf Grasham.
-Vandaar tot de ontdekking, dat graaf Grasham en John Raffles een en dezelfde persoon
-zijn, is nog een heele stap, en tenslotte, vindt hij ook dat uit, dan kan ik dat slechts
-toejuichen, want op deze wijze lok ik den ellendeling wellicht opnieuw op mijn pad,
-en dan mag hij zich voor mij in acht nemen, want ditmaal zal ik geen mededoogen kennen.”
-</p>
-<p>Maar in deze verwachting zou Raffles bedrogen worden.
-</p>
-<p>Het was alsof Stanley eensklaps van dezen aardbodem was weggevaagd.
-</p>
-<p>En toch was zijn aanwezigheid in Londen, voor hem, die goed wist op te merken, maar
-al te duidelijk, want het aantal zeer ernstige misdaden nam weder toe en voor Raffles
-viel er geen oogenblik aan te twijfelen, of zij gingen uit van een centrale organisatie,
-en de bedrijvers gehoorzaamden zekerlijk aan het bevel van den meester, dat bleek
-niet alleen aan de wijze, waarop de misdaden werden gepleegd maar ook uit hun onderlinge
-gelijksoortigheid.
-</p>
-<p>Een paar malen had er in de bladen een klein bericht gestaan betreffende de ontvluchting
-van Stanley en toen leek het wel alsof de politie alle hoop liet varen hem weder in
-handen te krijgen en zich niet verder met de zaak wenschte in te laten.
-</p>
-<p>Voor Raffles was deze staat van zaken ondragelijk, want ofschoon hij persoonlijk als
-Lord Aberdeen niet het minste gevaar liep en iedere mogelijkheid was uitgesloten dat
-de meester zijn lordschap zou aanzien voor den lang gezochten Gentleman-Inbreker,
-zoo zou zijn leven toch steeds gevaar loopen, zoolang zijn doodsvijand zich op vrije
-voeten bevond, want allicht kon een toeval de beide mannen weder tegenover elkander
-plaatsen en Raffles wist maar al te goed, hoe groot de macht was van de organisatie
-waarover Stanley het bevel voerde.
-</p>
-<p>Er verliep een week, die door Raffles uitsluitend besteed werd aan ijverige nasporingen
-en tot tweemalen toe meende hij het spoor van Stanley te hebben hervonden en tweemaal
-had hij zich daarin vergist …
-</p>
-<p>En toen trad hij op een morgen, nadat hij bijna den geheelen nacht door verschillende
-wijken van Londen had gezworven, de werkkamer van Charly Brand binnen en zeide kortaf:
-</p>
-<p>„Maak je reisvaardig Charly. Wij vertrekken vanmiddag.”
-</p>
-<p>De jonge man, die verdiept was in de bestudeering van eenige zeer oude jaargangen
-van de „<span lang="en">Times</span>”, wendde zich verrast naar Raffles en vroeg:
-</p>
-<p>„Wij vertrekken? Waarheen?”
-</p>
-<p>„Naar de Markiezeneilanden.”
-<span class="pageNum" id="pb11">[<a href="#pb11">11</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div id="ch3" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch3.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<h2 class="label">HOOFDSTUK III.</h2>
-<h2 class="main">Op weg.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Een oogenblik bleef Charly Raffles verwonderd aanzien en toen herhaalde hij langzaam:
-</p>
-<p>„Naar de Markiezeneilanden?”
-</p>
-<p>„Ja. En meer speciaal naar het Diamanteneiland.”
-</p>
-<p>„Je wilt Eleonora Manoury bezoeken?”
-</p>
-<p>„Ja. Begrijp je niet waarom?”
-</p>
-<p>„Ik moet erkennen.…”
-</p>
-<p>„Zij moet me behulpzaam zijn bij het opsporen van Irwin Stanley, haar voormaligen
-minnaar, den schurk, die haar geheele bestaan vernietigd heeft, haar ziel bedorven,
-haar toekomst verwoest, zij haat hem erger dan de pest, en zij zal geen seconde aarzelen,
-mij op de hoogte te brengen van zijn gewoonten. Zij weet natuurlijk de namen van zijn
-vertrouwde vrienden, bij wie hij een schuilplaats heeft kunnen vinden. Zij kent ook
-die schuilplaatsen en als ik die eenmaal weet, dan wordt het terrein van mijn onderzoekingen
-zeer aanzienlijk beperkt.”
-</p>
-<p>Charly Brand had zwijgend toegeluisterd en geen oog afgewend van het gelaat van Raffles,
-dat strak en ernstig stond.
-</p>
-<p>Toen stond hij op, klapte het zware boek dicht en zeide eenvoudig:
-</p>
-<p>„Ik ben tot je dienst. Hoe zullen wij reizen?”
-</p>
-<p>„Wij zullen de vliegmachine gebruiken. Wees zoo goed, Henderson eens hier te roepen.”
-</p>
-<p>Charly trad op de huistelefoon toe en stelde zich in verbinding met de garage, die
-zich in den tuin bevond, zich uitstrekkend achter het huis in de Regentstreet, hetwelk
-Raffles sedert geruimen tijd onder den naam Lord William Aberdeen bewoonde.
-</p>
-<p>Hij sprak eenige woorden in het toestel, hing het weer op en wendde zich glimlachend
-tot Raffles met de woorden:
-</p>
-<p>„Wat denk je dat hij doet?”
-</p>
-<p>„Natuurlijk een auto schoonmaken,” antwoordde Raffles. „Ik geloof dat die goede reus
-geen andere bezigheid ter wereld zoo aangenaam vindt, als een ketting smeren, een
-klepveer opschuren, of een nieuwe zuigerveer inzetten. Ja, ik ben overtuigd dat hij
-volkomen gelukkig zou zijn op een onbewoond eiland, mits men hem slechts een Engelschen
-sleutel, een stuk staal en een paar vellen schuurpapier meegaf.”
-</p>
-<p>„Denk je hem mede te nemen?”
-</p>
-<p>„Ja, het is een vermoeiende reis en het is beter dat we elkander aan het stuurwiel
-afwisselen.”
-</p>
-<p>Een oogenblik later trad Henderson het vertrek binnen, nog bezig met het dichtknoopen
-van zijn livrei.
-</p>
-<p>Hij bleef op den drempel staan en vroeg:
-</p>
-<p>„Mylord beveelt?”
-</p>
-<p>„Ik wilde je even zeggen, dat wij vanmiddag op reis gaan, Henderson,” antwoordde Raffles.
-</p>
-<p>„Goed, Mylord. Met de auto?”
-</p>
-<p>„Neen, Henderson, met mijn vliegmachine, met „Den duivel der lucht”.”
-</p>
-<p>„Goed Mylord. Waarheen gaan we?”
-</p>
-<p>„Naar de Markiezeneilanden.”
-</p>
-<p>„Goed Mylord,” hernam Henderson zonder de minste aarzeling en zonder een spoor van
-verbazing te toonen.
-</p>
-<p>Hij had slechts een vaag besef waar men ter wereld ergens deze eilanden moest zoeken
-en hij wist alleen, dat het zeer ver moest zijn, maar dit boezemde hem eigenlijk bitter
-weinig belang in.
-</p>
-<p>Men zeide hem, dat zijn diensten verlangd werden om ergens heen te gaan en dat was
-ruimschoots voldoende, de rest was bijzaak.
-</p>
-<p>Raffles keek hem even glimlachend aan en vervolgde toen:
-<span class="pageNum" id="pb12">[<a href="#pb12">12</a>]</span></p>
-<p>„Weet je waar de Markiezeneilanden liggen, Henderson?”
-</p>
-<p>„Ergens in den Stillen Oceaan, naar ik meen, Mylord.”
-</p>
-<p>„Zoo is het. Je schijnt je niet goed voor te kunnen stellen, hoever het wel is, vriend
-James.”
-</p>
-<p>„Is het verder dan Amerika, Mylord?” vroeg Henderson nieuwsgierig.
-</p>
-<p>„Heel wat verder, Henderson,” antwoordde Charly lachend.
-</p>
-<p>„Ja Henderson, mijnheer Brand heeft gelijk. Wij moeten eerst den Atlantischen Oceaan
-over steken, vliegen dan over een groot gedeelte van Zuid-Amerika en volgen dan de
-<span class="corr" id="xd31e412" title="Bron: evenachtslijn">evennachtslijn</span>, totdat wij ongeveer acht graden zuiderbreedte en ongeveer veertig graden westerlengte
-de Markiezen of Marquesas bereikt hebben.”
-</p>
-<p>Henderson krabde zich achter het oor en keek nu toch een weinig verbijsterd.
-</p>
-<p>„Dat is heel wat kilometers, Mylord.”
-</p>
-<p>„Bijna veertien duizend, Henderson,” antwoordde Raffles met een effen gezicht. „Wij
-zullen over Para vliegen, een haven op de oostkust van Brazilië, en dit verlengt den
-afstand een weinig, maar dat heeft niet veel te beteekenen.”
-</p>
-<p>Het geweldige cijfer scheen wel eenigen indruk op den reus te maken, want hij keek
-beteuterd voor zich heen, waarop Charly hem op den schouder klopte en hernam:
-</p>
-<p>„Wij zullen je eenig denkbeeld geven van dien afstand, Henderson. Van Londen naar
-Para is juist vijf duizend kilometer, dat is hetzelfde alsof wij van Londen naar Moskou
-en terug zouden vliegen. Van Para tot aan de Markiezeneilanden is tachtig graden van
-den equator. Een equatoriale graad is honderd elf kilometer en nog een kleinigheid.
-De geheele afstand van Para tot aan ons einddoel is dus omstreeks acht duizend negen
-honderd vier kilometer. Tel daarbij de vijf duizend kilometer van Londen naar Para
-en je komt op het totaal van dertien duizend negen honderd vier kilometer.”
-</p>
-<p>Henderson staarde Charly verbluft aan en riep:
-</p>
-<p>„Dat is een heel reisje, mijnheer Brand.”
-</p>
-<p>„Ja, Henderson, en dat zal ik je duidelijk maken. Weet je hoeveel de omtrek van onze
-aarde is?”
-</p>
-<p>„Mijnheer Brand, ik— — —” stotterde de chauffeur. „Ik heb het nog nooit zoo precies
-becijferd. Zegt u het mij maar.”
-</p>
-<p>„De omtrek van onze aarde, langs de <span class="corr" id="xd31e427" title="Bron: evenachtslijn">evennachtslijn</span> gemeten, bedraagt vier en vijftig honderd geografische mijlen, dat is veertig duizend
-acht en zestig kilometer. Als wij dus van hier naar de Markiezeneilanden gaan, dan
-leggen we iets meer dan een derde deel van den omtrek der aarde af.<span class="corr" id="xd31e430" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>Henderson keek Raffles zwijgend en vragend aan alsof hij van hem een bevestiging verwachtte
-van deze verbazingwekkende mededeeling.
-</p>
-<p>Raffles knikte glimlachend en zeide:
-</p>
-<p>„Mijnheer Brand rekent je het daar zeer nauwkeurig voor, Henderson, zoo is het inderdaad.”
-</p>
-<p>„Als u het zegt, dan moet ik het gelooven,” barstte Henderson uit. „En hoelang doen
-wij over dat reisje?”
-</p>
-<p>„Als alles goed gaat, Henderson, kunnen wij den tocht in zeven en twintig uren volbrengen.”
-</p>
-<p>Secondenlang bleef het stil in het vertrek na deze woorden, die wel een grap leken
-te zijn en toch sprak Raffles niets anders dan de waarheid.
-</p>
-<p>Eenige jaren geleden had zijn geniale brein een vliegmachine uitgedacht, niet door
-benzine in beweging gebracht, maar door electriciteit en met dit vliegtuig had de
-Groote Onbekende reeds herhaalde reizen gemaakt met een snelheid die de vijfhonderd
-kilometer per uur onder gunstige omstandigheden soms overschreed.
-</p>
-<p>Uiterlijk week dit toestel niet veel af van de moderne eendekkers, behalve dan, dat
-het bijna uitsluitend uit aluminium was vervaardigd, maar het geheim van de beweegkracht
-had Raffles tot dusverre uitmuntend weten te bewaren, daar de electrische machine
-geheel omsloten was door een metalen kap, welks geheime sluiting alleen door de drie
-mannen geopend kon worden, die hier thans in dit vertrek bijeen waren.
-</p>
-<p>Het was ten tijde, waarop dit avontuur voor Raffles zich afspeelde, niet lang geleden
-bekend geworden, dat de stoutmoedige Fransche aviatuur Sadi Lecointe met zijn door
-benzine gedreven vliegmachine een snelheid had weten te bereiken van ruim drie honderd
-acht kilometer in het uur, maar dit slechts gedurende zeer korten tijd en hoe bleef
-deze waarlijk buitensporige snelheid ten achter bij die van den duivel der lucht,
-het wonderwerk van John Raffles.
-</p>
-<p>Henderson was die eerste die weder sprak en er lag eerbied en iets als vrees in zijn
-stem, toen hij aarzelend sprak:
-<span class="pageNum" id="pb13">[<a href="#pb13">13</a>]</span></p>
-<p>„Dit wil dus zeggen, Mylord, als ik mij tenminste niet vergis, dat wij met onze vliegmachine
-in nog iets minder dan drie en een half etmaal den geheelen aardbodem zouden kunnen
-omvliegen.<span class="corr" id="xd31e447" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>„En wel langs haar grootsten omvang, Henderson,” antwoordde Raffles bedaard.
-</p>
-<p>„Zoo is het mijn vriend, maar laat je dit niet al te zeer verbazen. Over een tiental
-jaren en misschien nog wel eerder zullen deze snelheden gemeengoed zijn geworden en
-ik ben vast overtuigd, dat dit moet bijdragen tot de verbroedering van de menschheid,
-waarnaar wij zooveel tientallen eeuwen lang vruchteloos met andere middelen hebben
-gestreefd.”
-</p>
-<p>„Maar Mylord, dan—dan is onze geheele aarde niet veel meer dan een kersepit,” riep
-Henderson opgewonden.
-</p>
-<p>„Minder Henderson. Een beetje minder,” antwoordde Raffles ernstig. „Een zandkorrel,
-een onnoozel stofje in de oneindigheid.”
-</p>
-<p>Weer bleef het even stil en toen hernam de Gentleman-Inbreker:
-</p>
-<p>„Wij vertrekken dus vanmiddag, Henderson, en ik verwacht, dat alles in orde is.”
-</p>
-<p>„Wat mij betreft, Mylord, zouden we binnen een uur kunnen opstijgen,” hernam Henderson.
-„De vliegmachine staat in volmaakte orde in uw particuliere loods van het vliegveld
-van Hendon. Nog gisteren heb ik alles zorgvuldig nagezien. De machine is uitmuntend
-in orde. De accumulatoren zijn geladen en als het moest zouden wij er veertien dagen
-mee in de lucht kunnen blijven.”
-</p>
-<p>„Goed zoo, Henderson. Dan behoeft er dus alleen nog maar gezorgd te worden voor proviand,
-dekens, onze tent, wapens, verrekijkers, ammunitie en andere benoodigdheden, waarvan
-mijnheer Brand een volledig lijstje heeft. Ik reken er op, dat wij om drie uur kunnen
-vertrekken.”
-</p>
-<p>„Alles zal in orde zijn, Mylord,” hernam Henderson eenvoudig.
-</p>
-<p>En hij draaide zich op zijn hielen om en vertrok, niet meer aangedaan of opgewonden
-dan wanneer Raffles hem zou hebben verzocht hem over een uur met de auto naar Piccadilly-circus
-te rijden.
-</p>
-<p>Wat Charly Brand betreft, hij haalde dadelijk het lijstje te voorschijn, keurig met
-de schrijfmachine opgesteld, waarop tot in de minste bijzonderheden alles vermeld
-stond, wat de reizigers konden noodig hebben bij een reis naar de tropen en die een
-zoo goed als geheel onbewoond eiland tot einddoel had.
-</p>
-<p>Het lijstje bevatte een honderdtal nummers, van vetlederen laarzen tot <span class="corr" id="xd31e463" title="Bron: kaarzen">kaarsen</span>, van ontplofbare geweerkogels voor de jacht op grof wild, tot schoenveters.
-</p>
-<p>Binnen een uur was deze voorraad bijeen gebracht en met de uiterste zorg verpakt in
-twee langwerpige koffers van <span class="corr" id="xd31e468" title="Bron: alluminium">aluminium</span> met afgeronde hoeken en die zoo vervaardigd waren, dat zij nauwkeurig pasten in wat
-men zou kunnen noemen het ruim van het kleine vliegtuig dat hen moest overbrengen.
-</p>
-<p>Het gewicht van al deze benoodigdheden was op een paar ons na bekend, en Raffles wist
-dan ook steeds zeer nauwkeurig welk gewicht hij nog aan andere zaken, passagiers of
-goederen kon meenemen.
-</p>
-<p>Wat de proviand betreft, zij bestond voor een deel uit geconserveerde, voor het andere
-deel uit versche levensmiddelen, want het was een der wonderen van den „Duivel der
-lucht”, dat men aan boord zeer gemakkelijk door middel <span class="corr" id="xd31e474" title="Niet in bron">van </span>electriciteit allerlei smakelijke dingen kon koken, bakken of braden, zonder het minste
-gevaar voor brand.
-</p>
-<p>Nadat dit alles verzorgd was, nadat Charly nog eens had nagegaan of de voortreffelijke
-Winchester-repeteergeweren, de revolvers, de dunne maar warme dekens van dons, de
-sextanten en verrekijkers, de blikjes met verduurzaamde levensmiddelen, de lichte,
-maar ondoordringbare zesmanstent en alle andere zaken aanwezig waren, werden de kisten
-op de auto geladen en de drie mannen vertrokken. Het huis achterlatend in de hoede
-van den grijzen kamerbediende van Lord Aberdeen, den trouwen Gaston.
-</p>
-<p>Binnen anderhalf uur had de auto Hendon bereikt, waar de drie mannen de lunch gebruikten
-en daarop reed de auto het vliegterrein op, en regelrecht naar de loods van plaatijzer,
-waar de vliegmachine van Raffles veilig stond opgeborgen.
-</p>
-<p>De auto werd op haar beurt gestald, nadat de metalen koffers waren afgeladen, benevens
-de kisten met levensmiddelen, en hierop opende Raffles zelf met behulp van zijn sleutel
-de breede vleugeldeuren van de loods, welke zelfs Henderson eenige moeite had op haar
-hengsels te doen draaien.
-</p>
-<p>De drie mannen rolden den „Duivel der lucht” naar buiten.
-</p>
-<p>Het was een zeer sierlijk toestel, met vleugels, gelijkend op die van een libel, een
-vierbladige schroef en een voortreffelijk veerend onderstel, hetgeen de <span class="pageNum" id="pb14">[<a href="#pb14">14</a>]</span>landing, zelfs op ongelijk terrein mogelijk maakte.
-</p>
-<p>En zoo fijn en tenger zag deze mechanische vogel er uit, dat niemand op het denkbeeld
-zou komen, dat in haar binnenste een geheimzinnige machine verborgen was, in staat
-om meer dan vijftien honderd paardekrachten op te leveren.
-</p>
-<p>Achter en halverwege onder de draagvlakken bevond zich de kajuit, aan weerszijden
-van drie ronde kijkramen voorzien als de patrijspoorten van een schip en waarvan men
-het dak naar willekeur kon sluiten en openschuiven, al naar de weersgesteldheid, de
-hoogte van het toestel boven de aarde of de luchtstreek waarin het vertoefde, dit
-wenschelijk of mogelijk maakte.
-</p>
-<p>Het toestel had een glans als van dof gepolijst zilver en het kon door de drie mannen
-zonder de minste moeite over het als een biljardlaken zoo gladde veld worden voortbewogen.
-</p>
-<p>Snel, voor zich al te veel nieuwsgierigen van het vliegkamp zich ter plaatse konden
-bevinden, werd de bagage ingeladen, weggestouwd en vastgezet, zoodat verschuiven onmogelijk
-was en daarop begaven de drie mannen, nadat de deur van de loods weder gesloten was,
-zich aan boord van het ranke vliegtuig.
-</p>
-<p>Reeds voor zij vertrokken, hadden zij zich in hun vliegkleeding gestoken, zoodat het
-vertrek snel kon plaats hebben.
-</p>
-<p>Het had juist drie uur geslagen op de groote klok van het vliegterrein, toen Raffles,
-die het eerst de machine zou besturen, een kleinen hefboom overhaalde en daardoor
-de machine inschakelde.
-</p>
-<p>De schroef begon aanstonds te draaien, eerst langzaam, toen hoe langer hoe sneller.
-Het toestel schoof eenige meters vooruit, verhief zich met een sierlijken zwaai van
-het grasveld en steeg trots en met oneindige bevalligheid in de blauwe lucht omhoog.
-</p>
-<p>De reis naar het Diamanteneiland had een aanvang genomen.
-<span class="pageNum" id="pb15">[<a href="#pb15">15</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div id="ch4" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch4.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<h2 class="label">HOOFDSTUK IV.</h2>
-<h2 class="main">Reis en aankomst.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Raffles liet den duivel der lucht stijgen tot een hoogte van omstreeks twee duizend
-meter en hij droeg zorg gedurende die stijging de snelheid niet al te zeer op te drijven,
-daar hij er volstrekt niet verlangend naar was, de vermogens van zijn vliegtuig noodeloos
-te verraden.
-</p>
-<p>Groote spiralen beschrijvend steeg de machine op, en daarop zette Raffles aanstonds
-koers naar het zuidwesten.
-</p>
-<p>Daar hij voornemens was, in zuiver rechte lijn naar Para te vliegen, moest hij het
-kanaal oversteken, dat binnen weinige minuten bereikt was, en vervolgens een gedeelte
-van Frankrijk, waarbij de oorlogshaven Brest een paar mijlen aan stuurboord bleef
-liggen.
-</p>
-<p>Raffles stak de golf van Biskaje in haar volle breedte over en hield aan op de Kaap
-Finisterre, welks uiterste puntje van Spanje nog voor vier uur bereikt werd.
-</p>
-<p>En toen de kust van Portugal uit het oog verdween, wisten de drie mannen dat zij geen
-land meer zouden aanschouwen, voor zij Para hadden bereikt, met uitzondering van het
-eiland Madera, dat zij een half uur later aan den horizont zouden zien opdoemen als
-een groote, kleurige ruiker, neergelegd op een ontzaglijke plaat van spiegelglas.
-</p>
-<p>Op aarde was de temperatuur voor den tijd van het jaar buitengewoon zacht geweest,
-maar op deze hoogte van vierduizend meter, waarop Raffles de machine thans gebracht
-had, was de koude zeer voelbaar en de drie mannen beklaagden er zich niet over dat
-zij zich in hun warme pelzen hadden gestoken.
-</p>
-<p>Onder de vliegmachine breidde thans de <span class="corr" id="xd31e507" title="Bron: Altantische">Atlantische</span> Oceaan zich in zijn onmetelijke pracht uit.
-</p>
-<p>De zon goot haar stralen over de diep blauwe golven van deze zee, die twee vaste landen
-van elkander scheidt, en hier en daar ontwaarden de luchtreizigers groote zeeschepen,
-die echter door den afstand niet grooter leken dan notendopjes.
-</p>
-<p>De reizigers bevonden zich hier op een zeer druk bevaren gedeelte van den Oceaan,
-want hier kruisten de routes elkander van Lissabon naar Pernambuco, van Marseille
-naar Buenos Aires, van Bordeaux naar dezelfde plaats, van Hamburg en Liverpool naar
-Para, van Marseille naar Dakar, van Liverpool naar Madeira, van Cadix naar Havana,
-van Amsterdam naar Paramaribo en nog zooveel andere stoomvaartlijnen, die langzamerhand
-weder herleefden, nadat de gruwelijke wereldoorlog als het ware alle handelsschepen
-met een enkelen slag van de zeeën had weggevaagd.
-</p>
-<p>Somtijds zagen de drie mannen wel zes of zeven groote schepen tegelijk, dikke, roetzwarte
-rookwolken uitbrakend, en alsof zij met elkander wedijverden, de producten van vreemden
-bodem naar het eigen land te voeren.
-</p>
-<p>Inmiddels werkte de machine van den duivel der lucht met de regelmatigheid van een
-uurwerk en daar men geen last had van de oorverdoovende ontploffing van twee of zelfs
-vier benzinemotoren, werd alleen het suizend geluid van de schroef vernomen.
-</p>
-<p>Zien deed men er volstrekt niets van, zoo ongeloofelijk snel wentelde zij rond.
-</p>
-<p>Raffles had de snelheid reeds lang op haar maximum gebracht en gierend als een stormwind,
-veel sneller dan de snelste albatros, sneller dan een orkaan, stormde de ranke, mechanische
-vogel door het luchtruim.
-</p>
-<p>Nu en dan wisselde Charly en Henderson, veilig <span class="pageNum" id="pb16">[<a href="#pb16">16</a>]</span>verborgen achter den opstaanden rand van het schuitje, eenige woorden met elkander.
-</p>
-<p>„Wordt het niet bijna tijd voor het diner, mijnheer Brand,” vroeg Henderson na eenigen
-tijd, terwijl hij zijn horloge raadpleegde.
-</p>
-<p>„Volgens jouw horloge zeker wel,” antwoordde Charly Brand lachend, „maar je loopt
-bijzonder voor.<span class="corr" id="xd31e524" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>„Dat meent u toch zeker niet, mijnheer Brand,” riep Henderson verontwaardigd uit,
-dat men iets kwaads durfde zeggen van zijn trouwen, nikkelen knol, waarvan hij verklaarde
-dat het per jaar geen volle minuut voorliep.
-</p>
-<p>„Ik meen het in vollen ernst, Henderson. Volgens de plek, waar wij nu zijn, moet je
-horloge verkeerd gaan.”
-</p>
-<p>„Maar ik heb het vanmorgen pas opgewonden, mijnheer Brand en het vergeleken met de
-klok van de St. Paulskerk,” riep Henderson uit.
-</p>
-<p>„En juist omdat je horloge gelijk gaat met de klokken te Londen, vriend James, daarom
-kan het onmogelijk gelijk gaan met de klokken onder onze vliegmachine, verondersteld,
-dat die er zouden zijn.”
-</p>
-<p>Henderson scheen nog niet overtuigd te zijn en schudde afkeurend het hoofd, terwijl
-hij bromde:
-</p>
-<p>„Daar begrijp ik volstrekt niets van, mijnheer Brand.”
-</p>
-<p>„Dat zal ik je trachten duidelijk te maken, Henderson,” hernam Charly. „Het is werkelijk
-minder ingewikkeld dan je denkt. Je hebt zeker wel onthouden, nietwaar dat de afstand
-van Londen naar Para rond vijf duizend kilometer bedraagt?”
-</p>
-<p>„Zoo is het, mijnheer Brand.”
-</p>
-<p>„Daar de vliegmachine vijf honderd kilometer per uur aflegt, moet zij die reis juist
-in tien uren volbrengen en daar wij om drie uur in den middag zijn opgestegen, moeten
-wij om een uur in den nacht te Para zijn, tenminste volgens onze horloges. Maar dan
-zullen de klokken te Para een heel anderen tijd aanwijzen, Henderson, een veel vroegeren
-tijd, en wel zooveel maal vier minuten, als er graden liggen tusschen Londen en Para,
-dat wil zeggen, vijf en veertig. Het zal dus te Para, wanneer wij aankomen, honderd
-tachtig minuten, dat is drie uur vroeger zijn, elf uur in den avond.<span class="corr" id="xd31e537" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>Henderson had zijn hoofddeksel achter op zijn hoofd geschoven en de wenkbrauwen gefronst.
-</p>
-<p>Hij scheen zich uit alle macht in te spannen om dit te kunnen begrijpen en toen barstte
-hij eensklaps uit:
-</p>
-<p>„En mag ik weten, mijnheer Brand, wie die nonsens heeft uitgevonden?”
-</p>
-<p>„De zon, beste Henderson, niemand anders dan de zon,” antwoordde Charly glimlachend.
-„Herinner je maar eens, dat ons schitterend hemellichaam zijn schijnbaren tocht om
-de aarde zeer nauwkeurig in vier en twintig uren volbrengt. Welnu, onze aarde is verdeeld
-in drie honderd zestig graden en de zon heeft dus juist vier minuten noodig om een
-graad te doorloopen. Kun je me volgen?”
-</p>
-<p>„Ik doe er mijn best voor, mijnheer Brand,” antwoordde de reus, terwijl hij Charly
-de woorden van de lippen scheen te willen lezen.
-</p>
-<p>„Welnu, dan is het immers duidelijk, dat iemand die naar het oosten reist, dat wil
-zeggen, de zon tegemoet, bij iederen graad vier minuten op het hemellichaam moet winnen?”
-</p>
-<p>Henderson had zijn hoofd in de handen verborgen en zat geruimen tijd in diep gepeins
-verzonken. Eindelijk keek hij Charly weder aan en hernam brommend:
-</p>
-<p>„Ik wil wel gelooven dat het zoo is, mijnheer Brand, en misschien is het wel goed
-ook zoo, maar u moet mij niet kwalijk nemen, ik houd het liever met mijn horloge.”
-</p>
-<p>„En daarin kan ik je geen ongelijk geven, vriend James,” riep Charly lachend uit.
-„Knoei vooral niet aan je horloge, het is voor de berekening van Mylord juist goed,
-om nauwkeurig te weten, hoe laat het op een gegeven oogenblik te Londen is.”
-</p>
-<p>„Nog een enkele opmerking, mijnheer Brand. Als ik u dus goed begrepen heb, zou het,
-als men maar vlug genoeg kon reizen, mogelijk zijn, om bij voorbeeld om drie uur te
-New York aan te komen, terwijl men een half uur later uit Londen zou zijn vertrokken.”
-</p>
-<p>„Dat zou inderdaad mogelijk zijn, Henderson, mits men kon beschikken over een vervoermiddel
-dat nog vlugger reisde dan de zon en nog meer dan een graad, dat wil zeggen honderd
-elf kilometer langs den equator gemeten, in elke vier minuten aflegde en zoo’n voertuig
-is nog niet uitgevonden.”
-</p>
-<p>„De duivel der lucht gaat niet veel langzamer, mijnheer Brand,” riep Henderson uit.
-</p>
-<p>„Nu laat je je wel een weinig door je bewondering meesleepen, Henderson. Een snelheid
-van een graad <span class="pageNum" id="pb17">[<a href="#pb17">17</a>]</span>per vier minuten met een uursnelheid van bijna zeventien honderd kilometer, zoover
-heeft de duivel der lucht het nog niet gebracht, maar mocht er inderdaad een vliegmachine
-worden uitgevonden, die zeventien honderd kilometer per uur kon afleggen dan zou men
-te twaalf uur in den middag te Londen opstijgen en steeds in westelijke richting vliegend,
-nauwkeurig op datzelfde uur in iedere andere stad der wereld aankomen, hoever of hoe
-dicht bij ook gelegen.”
-</p>
-<p>„Daar staat je verstand eenvoudig bij stil,” riep Henderson hoofdschuddend. „Mijnheer
-Brand, ik zal u wat zeggen, ik geloof dat wij er het beste aan doen, als wij ons door
-onze maag laten leiden bij het bepalen van den tijd en de mijne waarschuwt me nu dat
-het uur om te dineeren is aangebroken.”
-</p>
-<p>„Volg jij dan de ingeving van je maag maar, Henderson,” hernam Charly lachend, „en
-zorg voor een goeden maaltijd.”
-</p>
-<p>Henderson liet zich dat geen tweemaal zeggen en aanstonds maakte hij zijn toebereidselen.
-</p>
-<p>De contactstoppen werden in de daartoe bestemde gaten gezet en weinige minuten later
-waren de kookplaten en de oven gloeiend warm.
-</p>
-<p>Henderson had met groote behendigheid een paar kuikens geplukt en bereidde nu dit
-gevogelte op een manier, die de bewondering van Charly wekte.
-</p>
-<p>Hij opende een blikje groente, maakte den inhoud warm, roosterde brood, kookte een
-paar eieren, waarvan er een paar dozijn waren meegenomen, en diende tenslotte dit
-alles keurig op in het aluminium vaatwerk, hetwelk geplaatst werd op een soort tafeltje,
-lang en smal, hetwelk men naar believen in den bodem van het schuitje kon neerklappen
-en met een dunnen planken vloer overdekken.
-</p>
-<p>Henderson ging Raffles aan de stuurinrichting vervangen en een oogenblik deden de
-beide vrienden zich te goed aan den voortreffelijk bereiden maaltijd, begoten met
-een flesch goede Cantemerle.
-</p>
-<p>Een van de uitnemende hoedanigheden van Raffles’ vliegmachine was, dat men er ongestraft
-kon rooken, want wegens de afwezigheid van benzine, en daar bijna alle deelen uit
-aluminium waren <span class="corr" id="xd31e566" title="Bron: vaardigd">vervaardigd</span>, was ieder gevaar voor brand uitgesloten.
-</p>
-<p>En zoo staken de beide vrienden hun sigaretten aan en spoedig dwarrelde de lichtblauwe
-rook door de kleine ruimte om een uitweg te zoeken door een soort schuin geplaatst
-schoorsteentje, hetwelk voor luchtverversching diende, en zooals men ze ook vindt
-aan boord van de groote mailbooten.
-</p>
-<p>En intusschen zette de duivel der lucht zonder schokken of trillingen en toch met
-een ongeloofelijke snelheid, door geen enkel vliegtuig geëvenaard zijn weg door het
-luchtruim voort.
-</p>
-<p>Langzamerhand begon de schemering over den Oceaan te vallen en de zon zonk achter
-de westerkim met stralenden glans in zee.
-</p>
-<p>Tamelijk snel nam de duisternis toe, zooals het geval is in alle streken der aarde,
-in de nabijheid der keerkringen gelegen en spoedig was het volkomen duister.
-</p>
-<p>Maar aan den nachtelijken hemel tintelden milliarden sterren en in diep stilzwijgen
-genoten de twee mannen van het verrukkelijke schouwspel, indrukwekkender dan onverschillig
-welk ander natuurtafreel, en waarvan men den invloed pas goed ondergaat als men zich
-tusschen hemel en aarde bevindt, ver van het gedruisch der samenleving.
-</p>
-<p>De melkweg was zeer duidelijk zichtbaar en onvergelijkelijk schitterde het sterrebeeld
-van den Grooten Beer.
-</p>
-<p>De maan was opgekomen en haar zilveren licht deed de golven van den Oceaan met een
-wonderlijken lichtschijn glanzen.
-</p>
-<p>Nu en dan doemde er diep beneden de luchtreizigers een rij van lichtjes op; dat was
-een mailboot, die haar weg zocht over den wijden Oceaan.
-</p>
-<p>Er kon thans alleen maar op het kompas gestuurd worden, maar Raffles wist dat dit
-aan Henderson was toevertrouwd en dat hij geen streep zou afwijken van de juiste richting.
-</p>
-<p>Het werd nu tijd om aan nachtrust te gaan denken en Raffles was de eerste, die zich
-neervlijde op het smalle rustbed, nadat hij Charly de noodige instructies gegeven
-had voor den tocht, dwars over Zuid Amerika.
-</p>
-<p>Henderson zou nog eenige uren de machine blijven besturen, om dan zijn plaats in te
-ruimen voor Charly Brand.
-</p>
-<p>Binnen korten tijd zou men land in zicht krijgen en Henderson was degeen, die dit
-het eerste ontdekte.
-</p>
-<p>Hij wendde even het hoofd om naar Charly, die in gedachten voor zich uitstaarde en
-toen de jonge man de richting van zijn blik volgde, zag hij het eerst een vage, donkere
-streep, die al spoedig duidelijker werd en tenslotte een grillige kustlijn vormde,
-<span class="pageNum" id="pb18">[<a href="#pb18">18</a>]</span>hier en daar onderbroken door kleine rijen gloeiende stipjes; dat waren de steden.
-</p>
-<p>Charly verliet zijn plaats in de kajuit en ging naast Henderson zitten om het stuurwiel
-uit diens handen over te nemen.
-</p>
-<p>Het was thans de beurt van den reus om eenige uren welverdiende nachtrust te genieten.
-</p>
-<p>Het bleek spoedig dat Henderson zich in de richting bijna niet vergist had, want binnen
-tien minuten zweefde de vliegmachine boven een groote stad, die niet anders kon zijn
-dan Para, gelegen aan de breede monding van de Tocantins.
-</p>
-<p>Maar het was niet deze rivier, welke de jonge man zou volgen. Dat was de Amazone,
-een van de grootste en schoonste rivieren der wereld, met een buitengewoon groot aantal
-voorname zijrivieren, en die door geheel Zuid Amerika voert, van het oosten naar het
-westen.
-</p>
-<p>Eindelijk had men nu weder land onder zich en veiligheidshalve liet Charly de vliegmachine
-stijgen en bleef op het kompas doorvliegen.
-</p>
-<p>Toch ontwaarde hij nu en dan het glanzen van het maanlicht op de kalme wateren van
-de machtige rivier, den Amazonestroom onder zich en dit gaf hem een gevoel van gerustheid.
-Hij wist nu, dat hij de goede richting volgde.
-</p>
-<p>Zonder een oogenblik op te houden, zette de vliegmachine haar tocht voort, dwars door
-Brazilië en vervolgens over een gedeelte van Peru.
-</p>
-<p>De snelste trein zou over den afstand van Para naar Quito op de oostkust van Zuid
-Amerika ongeveer vijftig uren hebben gedaan. De duivel der lucht legde dien afstand
-af in zes uur en toen de dag weder aanbrak, had Raffles, die ontwaakt was, juist nog
-gelegenheid om een afscheidsgroet toe te wuiven aan de Cordilleras de los Andes, de
-ontzaglijke bergketen, die zich van het uiterste noorden tot de zuidelijkste punt
-langs de oostkust van Zuid Amerika verheft.
-</p>
-<p>En van dit oogenblik af zouden de drie luchtreizigers nogmaals niets anders beneden
-zich zien dan golven en nog eens golven. Ditmaal van den grooten Stillen Oceaan.
-</p>
-<p>Charly zorgde ditmaal voor het ontbijt en Raffles nam het stuurwiel weder van hem
-over teneinde den duivel der lucht naar de plaats van bestemming te brengen.
-</p>
-<p>Alles beloofde een verrukkelijken dag en zelfs hier bovenop een hoogte van bijna twee
-duizend meter en ondanks de vreeselijke snelheid werd men den invloed gewaar van den
-warmen golfstroom, die zich hier ten zuiden van den Equator in bijna volkomen rechte
-lijn uitstrekt over honderden en nogmaals honderden kilometers lengte.
-</p>
-<p>De uren verstreken, zonder dat zich er iets bijzonders voordeed.
-</p>
-<p>En eindelijk klonk het over de lippen van Henderson, die verbazend sterke oogen had,
-de kreet: „Land”.
-</p>
-<p>Reeds tien minuten later zweefde de duivel der lucht op zeer groote hoogte boven een
-eindelooze reeks kleine eilandjes, die zich voordeden als stippen en die de uitloopers
-waren van de Paumotueilanden.
-</p>
-<p>Duizenden eilanden, waarvan er zeer vele niet, of slechts zeer weinig bekend zijn,
-zijn hier als het ware op den Oceaan rond gestrooid door een machtige hand, en vele
-daarvan hebben hun ontstaan te danken aan den arbeid van het koraaldiertje, dat hier
-duizenden eeuwen werk heeft aan de vorming der koraaleilanden, of Atols, in vele gevallen
-niets meer dan een kring van koraalriffen, die somtijds slechts een meter of iets
-meer boven de golven uitsteken en een cirkelvormig meer omsluiten in welks midden
-zich somtijds een eilandje verheft.
-</p>
-<p>Maar ook zijn vele eilandjes niets anders dan de toppen der bergen, behoorende tot
-het vasteland, hetwelk zich hier, volgens vele aardrijkskundigen, honderd duizenden
-jaren geleden moet hebben bevonden.
-</p>
-<p>De duivel der lucht stevende steeds verder en Raffles liet de machine een weinig dalen
-en scheen te zoeken als een sperwer, die uit een vlucht duiven zijn slachtoffer uitzoekt.
-</p>
-<p>En eindelijk doemde aan den horizon een nieuw eiland op, dat wat grooter scheen dan
-de vorigen en waarvan de grillige vormen spoedig duidelijker zichtbaar werden.
-</p>
-<p>Het eiland had een vorm van een Australische boomerang, of van een reusachtige letter
-L, zonder dat echter de hoek in het midden volkomen recht was, maar eerder tamelijk
-stomp.
-</p>
-<p>Aan het uiteinde van een der beenen van deze L verhief zich een voorgebergte tot op
-een hoogte van omstreeks twee honderd meter en waarvan men ongetwijfeld een ruim uitzicht
-moest hebben op dit gedeelte van den Stillen Oceaan.
-<span class="pageNum" id="pb19">[<a href="#pb19">19</a>]</span></p>
-<p>Maar landwaarts in verhieven zich bosschen en reeds kon het scherpe oog van Henderson
-een paar zilveren linten ontwaren. Dat waren de beide riviertjes die hun oorsprong
-vinden op dat zooeven genoemde gebergte en in tallooze kronkelingen afdaalden naar
-de vallei om zich tenslotte uit te storten in twee inhammen, omzoomd met schoone palmen.
-</p>
-<p>Niet zoodra had Raffles het eiland ontwaard, of hij liet de vliegmachine aanzienlijk
-dalen en met overrompelende snelheid werden de vormen van het eiland reeds duidelijk
-zichtbaar om een oogenblik later niet langer waarneembaar te zijn, want de vliegmachine
-bevond zich thans op slechts honderd meter hoogte boven een uitgestrekte vlakte, waarop
-zij even later zachtjes neerstreek, als vermoeid van haar tocht.
-</p>
-<p>En nauwelijks waren de drie mannen uitgestapt en hadden zij zich ontdaan van de zware
-pelzen, die hen thans zeer benauwden, of heel in de verte, aan het begin van het uitgestrekte
-weiland, naderden haastig een viertal gedaanten.
-</p>
-<p>Het waren vrouwen, waarvan er twee, die de beide anderen een weinig vooruit waren,
-met doeken wuifden.
-<span class="pageNum" id="pb20">[<a href="#pb20">20</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div id="ch5" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch5.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<h2 class="label">HOOFDSTUK V.</h2>
-<h2 class="main">Een dreigend gevaar.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Zoo vreemd was deze plotselinge verschijning van <span class="corr" id="xd31e622" title="Bron: vrouwelijk">vrouwelijke</span> wezens op dit eiland dat men wel onbewoond moest wanen, daar het ver buiten de gewone
-scheepvaartroute lag, dat Charly een oogenblik vol verwondering bleef toezien.
-</p>
-<p>Toen vroeg hij op zachten toon, zich tot Raffles wendend:
-</p>
-<p>„Zijn dat je beschermelingen?”
-</p>
-<p>„Ja, Charly, dat is de Armeensche Sonja Bastides met haar beide dienstmaagden, die
-haar volgden en de ongelukkige Eleonora Manoury, die ik op haar eigen verlangen naar
-mijn schatkamereiland heb moeten brengen.”
-</p>
-<p>Intusschen naderden de vrouwen snel, en de Armeensche, vlug als een hinde, had <span class="corr" id="xd31e630" title="Bron: Rafles">Raffles</span> spoedig bereikt, knielde voor hem neder, greep zijn hand en bracht die vol eerbied
-aan de lippen, voor Raffles haar had kunnen opheffen.
-</p>
-<p>Het was een zeer schoone, nog jonge vrouw, met alle kenmerken van haar ras, een klassiek
-gesneden, ovaal gelaat, zacht olijfkleurig, een schoon, gewelfd voorhoofd en de prachtigste
-oogen, die men zich kan denken, overwelfd door wenkbrauwen, waarvan de onberispelijke
-boog de bewondering gaande maakte van Charly Brand.
-</p>
-<p>De jonge man kende de geschiedenis van deze vrouw.
-</p>
-<p>Ruim vijf jaren tevoren had Raffles, die zich toen in Turkije bevond, haar met gevaar
-voor zijn eigen leven en in een vreeselijken strijd weten te ontrukken aan de klauwen
-van een Turk, Mustaphar Efrim geheeten, die haar had willen ontvoeren, nadat hij,
-geholpen door een bende zijner landgenooten haar vader en haar moeder, benevens het
-geheele dienstpersoneel van de rampzalige Armeensche familie had vermoord en hun huis
-in brand gestoken.
-</p>
-<p>Nadat letterlijk het geheele gezin van het jonge meisje tot het laatste lid was uitgeroeid
-en zij niemand ter wereld meer bezat om zich over haar te ontfermen, trok Raffles
-zich het lot van de jonge Armeensche aan, en op haar eigen aandringen bracht hij haar
-met eenige harer dienstmaagden eerst naar een onbewoond eiland, ten noorden van Island
-gelegen, hetwelk Raffles eveneens tot een van zijn schatkamers had ingericht en vervolgens,
-nadat door een noodlottigen samenloop van omstandigheden het bestaan van dit eiland
-aan zeeroovers bekend was geworden, naar de plek, waar zij zich thans bevond, en waarheen
-hij omstreeks een week geleden en eveneens op haar eigen dringend verlangen, Eleonora
-Manoury had overgebracht, de voormalige minnares van Irwin Stanley.
-</p>
-<p>Het spreekt vanzelf dat Raffles gedurende al dien tijd meermalen aan de jonge Armeensche,
-die met innige liefde voor haar redder vervuld was, het voorstel had gedaan, om weder
-naar de bewoonde wereld terug te keeren. Maar telkens had zij geweigerd en zij gevoelde
-zich met haar beide dienstmaagden Mirza en Ina volkomen gelukkig, hier op dit verrukkelijke
-plekje en zij geloofde in waarheid den redder van haar eer en van haar leven een dienst
-te bewijzen, door de schatten te bewaken, welke hier goed verborgen waren.
-</p>
-<p>Eleonora Manoury had zwijgend toegekeken bij de begroeting van John Raffles door de
-jonge Armeensche en zij trad nu zelf naderbij. Een schoone, maar zeer bleeke vrouw,
-wier gelaat nog steeds de sporen droeg van haar vroeger lijden en van de ziekte die
-het gevolg was van de gevaarlijke wonde, haar door Stanley toegebracht.
-</p>
-<p>Zij stak Raffles met een aarzelend gebaar de hand toe en zeide op zachten toon:
-<span class="pageNum" id="pb21">[<a href="#pb21">21</a>]</span></p>
-<p>„De hemel zij gedankt, dat ge gekomen zijt, Raffles. De Voorzienigheid moet u hierheen
-gebracht hebben. Maar nu vreezen wij niets meer.”
-</p>
-<p>„Vreezen?” vroeg Raffles verwonderd. „Wat meent gij daarmede? Wat kunt gij te vreezen
-hebben op dit eiland, hetwelk op geen enkele kaart voorkomt, waar zich geen enkel
-schadelijk dier ophoudt en dat nimmer door eenig vaartuig wordt aangedaan?”
-</p>
-<p>Er liep een huivering over het lichaam van de jonge vrouw, toen zij antwoordde:
-</p>
-<p>„Er zijn hier menschen geweest, nog pas gisteren, maar ik kan er niet over spreken,
-gij zult het zelf zien.”
-</p>
-<p>„Menschen?” herhaalde Raffles verwonderd. „Maar dat komt mij onmogelijk voor. Dan
-moeten het wilden geweest zijn, die van een der naburige eilanden hierheen zijn gekomen.”
-</p>
-<p>Sonja Bastides knikte bevestigend op deze woorden en op haar schoone gelaat lag een
-uitdrukking van ontzetting.
-</p>
-<p>„Het waren wilden,” zeide zij zachtjes. „Ik dank den Heer, dat ge gekomen zijt. Kom
-spoedig.”
-</p>
-<p>En de jonge vrouw nam Raffles bij de hand en voerde hem mede over de weide, terwijl
-de anderen volgden.
-</p>
-<p>Er werd weinig gesproken, want iedereen was te zeer onder den indruk van de weinige
-woorden, zooeven door de twee vrouwen gesproken.
-</p>
-<p>Charly Brand begreep er de beteekenis maar al te goed van.
-</p>
-<p>Hij wist dat er zich bij de honderden eilandjes, waaruit de meer zuidelijk gelegen
-Paumotueilandengroep is samengesteld, nog velen zijn, bewoond door wilden, in de ware
-beteekenis van het woord, <span class="corr" id="xd31e656" title="Bron: kanibalen">kannibalen</span>, die nog nimmer in aanraking zijn geweest met de westersche beschaving en die, wanneer
-door een storm een schip op de kust geworpen wordt, alle opvarenden meedoogenloos
-vermoorden om vervolgens een afschuwelijken maaltijd aan te richten.
-</p>
-<p>Menigmaal trokken deze wilden naar een der naburige eilanden, alleen met het doel,
-om er de bewoners te overvallen, en zooveel mogelijk gevangen mede te voeren en dezen
-te slachten.
-</p>
-<p>Maar nog nimmer was het voorgekomen, dat de wilden zich in hun prauwen zoover durfden
-wagen en nog altijd hoopte de jonge man, dat de beide vrouwen zich vergist moesten
-hebben.
-</p>
-<p>Aan den rand van de weide, niet ver van een dicht begroeid bosch van cocospalmen,
-tamarindeboomen en ceders, verhief zich een kleine hut, die vanuit zee volkomen onzichtbaar
-was, en welke Raffles zoo gerieflijk mogelijk had ingericht.—Men vond daarenboven
-een tamelijk groot, gemeenschappelijk vertrek, waar Sonja zich met haar beide vrouwen
-kon ophouden en dat geheel was ingericht volgens de Armeensche zeden, met lage rustbanken,
-mollige kussens op den vloer, die met dikke fijn gevlochten matten bedekt was, kleurige
-tapijten aan de wanden en eenige gemakkelijke stoelen.
-</p>
-<p>Dan waren er nog eenige slaapvertrekken en afzonderlijk, door een smalle gang in verbinding
-met het huis staande, lag de keuken.
-</p>
-<p>Een weinig verder bevond zich de kleine stal, waar eenige geiten, een ezelin en een
-klein Javaansch paardje gestald stonden, welk laatste rijdier door de jonge Armeensche
-menigmaal gebruikt werd om tochtjes over het eiland te maken, dat twee uur gaans lang
-en half zoo breed was.
-</p>
-<p>Op eenige meters afstand van het kleine landhuis stroomde een der beide riviertjes,
-die op deze plek niet breeder was dan vier meter, overbrugd door een soort plankier
-van bamboe, van een lage leuning voorzien en die toegang gaf tot een achter de rivier
-gelegen bad.
-</p>
-<p>Maar men hield zich hier niet op. Raffles wilde zich eerst persoonlijk gaan overtuigen,
-of de beide vrouwen zich misschien niet vergist hadden.
-</p>
-<p>En zoo begon men den oever van het kristalheldere riviertje te volgen, dat in de grootste
-der beide baaien van het eiland op de westelijke kust uitstroomde.
-</p>
-<p>Men had hiertoe gebruik gemaakt van het kleine bruggetje en bevond zich nu op den
-linkeroever van den stroom.
-</p>
-<p>Nu en dan naderde het woud de rivier zoo dicht, dat er slechts weinig ruimte overbleef
-voor het smalle voetpad, hetwelk langs den oever leidde en dat zich in den loop der
-jaren gevormd had, waar Sonja Bastides de gewoonte had, iederen dag van de hut een
-wandeling te maken naar de baai, vanwaar men een verrukkelijk uitzicht had over dit
-gedeelte van den Oceaan en soms bij zeer helder weder de westelijkste eilanden van
-de Markesagroep, Hiau, Nukuhiwa en Tahuata kon zien liggen.
-</p>
-<p>Onder alle andere omstandigheden zouden de drie mannen zeker genoten hebben van alles
-wat hen <span class="pageNum" id="pb22">[<a href="#pb22">22</a>]</span>omringde, van de bonte vogels, die in de hooge toppen der cocospalmen snaterden en
-die wel levend goud, karmozijn en porphier leken, van het grappig gestoei der kleine
-aapjes, wonderlijk sierlijk, met hun buitengewoon lange grijpstaarten en van de halfapen,
-de maka’s met hun zonderling groote oogen, van den zoelen zephir die de geuren van
-tamarinde, foelie en vanille aanvoerde, van het verre ruischen van de branding op
-de koraalriffen, die het eiland voor een gedeelte omgaven en van het onvergelijkelijke
-blauw van den hemel boven hun hoofden.
-</p>
-<p>Maar nu konden zich hun gedachten niet met al deze schoonheden ophouden, want nog
-altijd klonk het in hun ooren als een wanklank; de woorden van Eleonora <span class="corr" id="xd31e676" title="Bron: Monoury">Manoury</span>.
-</p>
-<p>Een paar malen had men een hoogen heuvel moeten overtrekken, maar eensklaps, na bijna
-een uur te hebben geloopen, strekte zich de baai en daarachter de eindelooze zee voor
-de blikken der wandelaars uit.
-</p>
-<p>De inham had een bijna zuivere, halfcirkelvormige gedaante en was omstreeks honderd
-meter diep en even breed. Zij was omzoomd door een uitermate gelijk strand uit zeer
-fijn wit zand bestaande. Op bijna een kilometer van den ingang van de baai strekte
-zich het rif uit, waartegen de branding brak, en waarbinnen het water zoo glad was
-als een spiegel.
-</p>
-<p>Maar Raffles en zijn beide metgezellen hadden geen gelegenheid om van de schoonheid
-van het schouwspel te genieten. Want Sonja had haar kleine hand op den arm van den
-Grooten Onbekende gelegd en wees met bevende vinger naar een paar plekken op het witte
-strand, niet ver van den oever.
-</p>
-<p>Raffles keek er een oogenblik naar, nam toen zijn kijker uit het etui, dat hij aan
-een riem om den hals droeg en tuurde eenige oogenblikken door het instrument. Zijn
-gelaat had een ernstige uitdrukking, toen hij den kijker weder liet zakken.
-</p>
-<p>„Blijft gij hier op ons wachten,” zeide hij, zich tot de vrouwen wendend, „het is
-niet noodig, dat gij het ziet. Wij zullen er heen gaan.”
-</p>
-<p>„Laat ons nog eenigen tijd mogen volgen. Ik ben bang,” hernam de jonge Armeensche
-sidderend.
-</p>
-<p>„Maar gij hebt thans toch niets te vreezen,” hernam Raffles. „Hier op deze open plek
-kunt gij onmogelijk overvallen worden. Wij kunnen dadelijk weder bij u zijn.”
-</p>
-<p>Hij gaf Charly en Henderson een wenk en de drie mannen snelden naar het strand van
-de baai, steeds den oever van het riviertje volgend en wat zij daar zagen bewees maar
-al te duidelijk, dat de beide vrouwen zooeven de waarheid hadden gesproken. Op het
-strand waren scherp de indrukken te zien van naakte voeten en ook van de kielen van
-een twaalftal prauwen, die gedeeltelijk op den oever waren getrokken. Dat was echter
-nog niet alles. Hier en daar verspreid, lagen verkoolde stukken hout en menschelijk
-gebeente, zwart geblakerd, waaronder drie schedels, die boven op het voorhoofd groote,
-onregelmatige gaten vertoonden.
-</p>
-<p>Zwijgend, met afgrijzen vervuld, keken de drie mannen elkander aan. Toen begon Raffles:
-</p>
-<p>„<span class="corr" id="xd31e691" title="Bron: Kanibalen">Kannibalen</span>. Zij zijn hierheen gekomen, om er een van hun afschuwelijke maaltijden te houden
-en niemand kan zeggen of zij niet vroeg of laat weder terug zullen keeren. De vrouwen
-mogen hier geen uur langer meer blijven. Zij moeten worden weggebracht. Ik mag hen
-niet blootstellen aan het ontzettende gevaar dat zij ontdekt zullen worden.”
-</p>
-<p>„En je schatten?” vroeg Charly.
-</p>
-<p>„Daaromtrent maak ik me geen oogenblik bezorgd. Die zijn volkomen veilig bezorgd in
-het inwendige van die rots, welke wij zelf met behulp van dynamiet hebben uitgehold,
-en men zou deze springstof opnieuw moeten aanwenden om de ontzagelijke rotsblokken
-terzijde te wentelen, die thans den toegang tot de schatkamer versperren.<span class="corr" id="xd31e697" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>Terwijl zij spraken had Raffles den terugtocht weder aanvaard en eenige minuten later
-voegden zij zich bij de angstig wachtende vrouwen.
-</p>
-<p>„Welnu, heer,” vroeg Sonja Bastides, haar kleine hand naar Raffles uitstekend.
-</p>
-<p>„Gij hebt goed gezien, Sonja. Gij hebt inderdaad in groot gevaar verkeerd en ik zal
-het mijzelf nooit vergeven, dat ik u daaraan heb bloot gesteld. Wij vertrekken zoo
-spoedig mogelijk. Gij moogt hier niet langer blijven. Zeg mij, hoe ge de aanwezigheid
-van de wilden ontdekt hebt.”
-</p>
-<p>„Het was dezen nacht heer, toen Ina gewekt werd door een zonderling geruisch, geheel
-ongewoon op ons eiland en zij kwam mij wekken. Het geruisch werd spoedig sterker,
-en wij maakten ook, niet wetende, wat dit te beteekenen had, Mirza en de vrouw wakker,
-welke gij mij tot <span class="corr" id="xd31e704" title="Bron: medgezellin">metgezellin</span> hebt gegeven. Wij keken uit het kleine venster naar buiten en zagen een rossigen
-gloed die zich echter scheen te verwijderen. Toen vatten wij moed. Wij kleedden <span class="pageNum" id="pb23">[<a href="#pb23">23</a>]</span>ons aan en wij volgden het schijnsel dat zich bewoog langs den rechteroever van het
-riviertje. Tenslotte bereikten wij den zoom van het woud en konden het strand van
-de baai zien liggen. En daarop zagen wij ook het afschuwelijke, waarvoor wij aanstonds
-in doodelijken schrik de vlucht namen. Wilden sprongen daar als duivels rond en zwaaiden
-met hun speren en knotsen onder een ijzingwekkend gegil, terwijl eenige gevangenen,
-met lianen gebonden, dicht bij den oever van het riviertje lagen.<span class="corr" id="xd31e709" title="Niet in bron">”</span>
-</p>
-<p>„Het is genoeg, Sonja,” viel Raffles haar in de rede, bevreesd dat de jonge vrouw
-in zwijm zou vallen bij de herdenking, van hetgeen zij had aanschouwd. „Wij zullen
-aanstonds dit eiland verlaten.”
-</p>
-<p>„En ik was hier zoo gelukkig,” riep de jonge Armeensche op smartelijken toon uit.
-„Het Paradijs kan niet zoo schoon zijn geweest. Gij kwaamt mij menigmaal bezoeken
-en wij spraken over mijn land en over de dingen die er in uw midden voorvallen. Ik
-zou gaarne willen blijven, heer.”
-</p>
-<p>„Neen, Sonja, ik mag je niet blootstellen aan dit gevaar!” hernam Raffles op vasten
-toon. „Ik bezit nog andere eilanden, even schoon als deze, grooter zelfs en waar gij
-zulk een gevaar in het minst niet hebt te duchten! Kom spoedig—de dag neigt ten einde,
-en wie kan zeggen, of de wilden niet zullen terugkeeren, en misschien dicht in de
-buurt met hun prauwen rondzwerven!”
-</p>
-<p>De vrouwen begrepen thans ook wel, dat het verblijf op het heerlijke eiland onmogelijk
-was geworden, want ofschoon het de gewoonte der wilden niet is, om onder soortgelijke
-omstandigheden ver het land in te dringen—een gering toeval kon hen met die gewoonte
-doen breken, hun geoefend oog zou spoedig de aanwezigheid van menschen bespeurd hebben,
-en dan kon het lot van de ongelukkige vrouwen niet twijfelachtig zijn.
-</p>
-<p>Stilzwijgend werd de terugtocht aanvaard, en na een uur bereikte men de hut weder.
-</p>
-<p>Haastig werd de maaltijd gebruikt, en daarop pakten de dienstmaagden alles bijeen,
-wat haar meesteres tot geen prijs wilde achter gelaten, terwijl Sonja Bastides met
-tranen in de schoone oogen toezag.
-</p>
-<p>Henderson laadde deze vracht op zijn sterken schouders—Sonja streelde de geiten en
-de <span class="corr" id="xd31e720" title="Bron: ponny">pony</span> nog eens, wuifde naar de kippen en kalkoenen, die in de omheining rondtrippelden—en
-daarop begon de kleine troep den tocht naar de vliegmachine, welke men aan het begin
-der weide had achtergelaten.
-</p>
-<p>Ditmaal volgde men den kortsten weg, die langs, en gedeeltelijk door een klein bosch
-van tamarindeboomen voerde—en pas later zou dit hun behoud blijken te zijn geweest.…
-</p>
-<p>Want toen Raffles, die vooraan liep, het boschje weder wilde verlaten, om opnieuw
-de weide te betreden, zag hij iets, dat hem eensklaps weder deed terug treden, en
-met gesmoorde stem uitroepen:
-</p>
-<p>„Halt! geen stap verder of het zou ons allen den dood aanbrengen!”
-</p>
-<p>Zoo snel hij kon voerde hij de doodelijk verschrikte vrouwen en zijn twee metgezellen
-in het dichtste van het boschje terug, en beval:
-</p>
-<p>„Blijf hier op mij wachten—verroer u tot geen prijs—ik ben aanstonds terug!”
-</p>
-<p>En voor iemand een woord had kunnen zeggen, had Raffles zich weder verwijderd. Hij
-kroop tot aan den zoom van het boschje voort, wierp zich plat voorover en bracht zijn
-kijker voor het oog, om naar de vliegmachine te zien, welke zij aan den voet van het
-hooge gebergte hadden achtergelaten.
-</p>
-<p>Toen slaakte hij een zachte kreet van woede.…
-</p>
-<p><span id="xd31e732"></span>De „Duivel der lucht” was omgeven door wel drie honderd zwijgende, bijna geheel naakte
-wilden, die er in wijden kring gehurkt omheen zaten, onbewegelijk, als standbeelden.…
-<span class="pageNum" id="pb24">[<a href="#pb24">24</a>]</span></p>
-</div>
-</div>
-<div id="ch6" class="div1 chapter"><span class="pageNum">[<a href="#ch6.toc">Inhoud</a>]</span><div class="divHead">
-<h2 class="label">HOOFDSTUK VI.</h2>
-<h2 class="main">Als de nood het hoogst is .… dan is de redding nabij.</h2>
-</div>
-<div class="divBody">
-<p class="first">Het schouwspel was zoo vreemd en onverwacht, dat Raffles ondanks zichzelf nog eenigen
-tijd door den kijker bleef turen.
-</p>
-<p>De wilden hadden niet stiller kunnen zitten, als zij uit brons gehouwen waren geweest.
-</p>
-<p>Zij waren gekleed met een soort heupdoek, beter gezegd een rokje, van cocosnootvezels.
-</p>
-<p>Om den hals droegen zij een keten van kleine, in de zon gebleekte beenderen van eigenaardigen
-vorm, het waren sleutelbeenderen van hun verslagen vijanden.
-</p>
-<p>Schelkleurige vederen staken in hun haar, dat zeer hoog op hun hoofd was vastgemaakt,
-en hun gelaat was afschuwelijk getatoueerd en beschilderd met witte strepen waaruit
-Raffles aanstonds opmaakte, dat deze wilden op het oorlogspad waren geweest of nog
-waren.
-</p>
-<p>Zij waren gewapend met assagaaien of werpspiesen, en kleine, langwerpige schilden
-van taaie boombast vervaardigd, en knotsen bestaande uit een steel van dik, zeer sterk
-en taai hout, waaraan een scherp geslepen stuk jaspis met behulp van rotan kunstig
-bevestigd was—een <span class="corr" id="xd31e746" title="Bron: vreeselijke">vreeselijk</span> wapen in hun handen, en waarmede de wilden zeer bedreven omgaan.
-</p>
-<p>Dat zij althans eenigszins bekend waren met het smeden, bewees de omstandigheid dat
-bij velen hunner de punten hunner speren van ijzer vervaardigd waren—de anderen hadden
-hun werpspiesen voorzien van scherp geslepen beenderen, of ook wel van het verharde
-neusbeen van den zwaardvisch, dat minstens eens zoo hard is als ijzer, en in staat
-om een eikenhouten scheepswand te doorboren.
-</p>
-<p>Na eenige oogenblikken de groep te hebben gadegeslagen, kroop Raffles weder terug
-en voegde zich bij zijn metgezellen.
-</p>
-<p>„Welnu?” vroeg <span class="corr" id="xd31e753" title="Bron: Eeonora">Eleonora</span> angstig. „Wat kijkt gij ernstig—wat is er?”
-</p>
-<p>„Ik mag u niet verhelen, Eleonora—wij verkeeren in groot gevaar. Het eenige middel
-om dit eiland te verlaten, mijn trouwe vliegmachine, bevindt zich in de macht van
-een drie honderd kannibalen!”
-</p>
-<p>Eleonora was een vrouw vol geestkracht, maar voor Sonja Bastides was de slag te zwaar,
-zij slaakte een flauwen kreet en viel in zwijm.
-</p>
-<p>Raffles maakte haar spoedig weer bij met behulp van wat vlugzout, en daarop bracht
-hij den kleinen troep zoo spoedig mogelijk langs een omweg naar de hut terug.
-</p>
-<p>Er was onderweg geen woord gesproken, maar nu barstte Sonja in snikken uit, en riep:
-</p>
-<p>„Zij zullen ons allen dooden, heer! Wat zal er van ons worden?”
-</p>
-<p>„Zij hebben ons nog niet, Sonja!” antwoordde Raffles, terwijl hij de hand op het zwartgelokte
-hoofd van de jonge vrouw legde.
-</p>
-<p>„Hoe is het mogelijk, Edward,” vroeg Charly zachtjes, „dat wij die wilden niet hebben
-gezien, toen wij landden?”
-</p>
-<p>„Daarvoor is maar een verklaring, Charly—zij moeten zich met hun prauwen verscholen
-hebben gehouden, in een der vele kleine inhammen van het kleine eiland, beschut door
-overhangende palmen, zoo dat wij die kleine bruine dingen niet gezien hebben. Wie
-zou daarop ook acht hebben gegeven? Zoodra wij geland zijn, zijn zij met hun prauwen
-omgevaren, hebben het voorgebergte beklommen, en toen natuurlijk aanstonds onze vliegmachine
-gezien. En ik ben een driewerf vervloekte ezel, dat ik de vliegmachine daar onbewaakt
-heb achtergelaten!”
-</p>
-<p>„Kunnen wij niets doen <span class="ex">om</span> haar weder in onze <span class="pageNum" id="pb25">[<a href="#pb25">25</a>]</span>macht te krijgen, Mylord?” vroeg Henderson, die met gebalde vuisten had toegeluisterd.
-</p>
-<p>„Daartoe zouden wij door drie honderd wilden moeten heenbreken, Henderson—en ik zie
-niet in hoe wij dat kunnen doen, zelfs niet bij verrassing!”
-</p>
-<p>„Gebruikt dat ontuig vuurwapens, Mylord?”
-</p>
-<p>„Dat niet, Henderson—maar dat maakt de zaak er niet beter op, want wij hebben onze
-geweren in het schuitje achtergelaten, en mijnheer Brand en ik hebben slechts onze
-revolvers bij ons! Wat <span class="corr" id="xd31e777" title="Bron: kunen">kunnen</span> wij doen met twaalf schoten tegen drie honderd met lansen, werpspiesen en knotsen
-bewapende wilden?”
-</p>
-<p>Maar nu liet de stem van <span class="corr" id="xd31e782" title="Bron: Elenora">Eleonora</span> Manoury zich hooren, die zwijgend had toegeluisterd en nu op levendigen toon zeide:
-</p>
-<p>„Gij vergeet de drie geweren, Raffles, welke gij hier voor Sonja en hare dienstmaagden
-hebt achtergelaten, toen zij dit eiland gingen bewonen.”
-</p>
-<p>„Dat is waar!” riep Raffles verheugd uit. „Zijn die wapens hier in de hut?”
-</p>
-<p>„Ik heb <span class="corr" id="xd31e789" title="Bron: zij">ze</span> gisteren gezien.”
-</p>
-<p>„Maar is er munitie?”
-</p>
-<p>„Dat moet wel zijn, want uwe Armeensche beschermelinge heeft mij medegedeeld, dat
-zij slechts weinig van de wapens gebruik heeft gemaakt, zij heeft het nooit van zich
-<span class="corr" id="xd31e795" title="Bron: kunenn">kunnen</span> verkrijgen op onschuldige apen of vogels te schieten—en kippen hadden zij in overvloed,
-door uwe goede zorgen, terwijl de dienstmaagden menigmaal een konijn strikten, of
-een aardvarken vingen in een der vallen.”
-</p>
-<p>„Als dit zoo is, dan zullen wij ons aanstonds gaan overtuigen, of de munitie nog aanwezig
-en bruikbaar is!” riep Raffles uit.
-</p>
-<p>De beide dienstmaagden werden geroepen, en deze brachten Raffles naar een soort bergplaats
-waar een paar goed gesloten kisten stonden, die bij onderzoek ieder een paar honderd
-geweerpatronen bleken te bevatten.
-</p>
-<p>Wat de geweren betreft, uitmuntende wapens—een jager zou ze zeker wel wat beter onderhouden
-hebben, maar zij waren in ieder geval nog in goeden staat en bruikbaar.
-</p>
-<p>In ieder geval was deze vondst een groot geluk voor de drie mannen, die anders letterlijk
-weerloos zouden hebben gestaan tegenover de wilden, wanneer deze hen zouden hebben
-ontdekt.
-</p>
-<p>Henderson begon aanstonds de geweren een voor een na te zien en schoon te maken, terwijl
-Raffles en Charly zachtjes met elkander spraken, buiten het gehoor der verschrikte
-vrouwen.
-</p>
-<p>„Zoolang wij niet ontdekt worden,” begon Raffles, „loopen wij geen onmiddellijk gevaar,
-maar ons lot zou spoedig beslist zijn, wanneer zij ons konden overvallen! Ik vermoed
-dat zij de vliegmachine aanzien voor een of andere Godheid, welke zij moeten aanbidden—maar
-ik betwijfel sterk, of zij eenigen eerbied of angst voor ons zouden hebben, alleen
-omdat wij blanken zijn en over vuurwapens beschikken. Ik denk wel, dat zij met de
-eene zoowel als met de andere kennis hebben gemaakt.”
-</p>
-<p>„Mij dunkt, dat wij kalm moesten afwachten, Edward, tot die wilden weder vertrekken!”
-kwam Charly. „Wij zijn hier voorloopig betrekkelijk veilig, en het is immers goed
-mogelijk, dat zij nog voor het vallen van de duisternis het eiland weer verlaten!”
-</p>
-<p>Maar Raffles schudde mistroostig het hoofd, en zeide:
-</p>
-<p>„Ik vrees het tegendeel, mijn jongen! Als de wilden inderdaad de „Duivel der lucht”
-beschouwen als een bovennatuurlijk wezen, dan zullen zij stellig niet nalaten hier
-een van hun heidensche plechtigheden te vieren—ter eere van de pas ontdekte Godheid!
-Omtrent den aard van die gruwelijke plechtigheden behoef ik je zeker niet nader in
-te lichten. Zij slachten eenige vijanden of slaven, zij richten daarmede hun maal
-aan—en dan volgen er drinkgelagen en dansen, die vaak dagen achtereen duren. En hoe
-licht kan het niet geschieden, dat die wilden de weide wat verder opgaan, en de hut
-in het oog krijgen!”
-</p>
-<p>„Zouden wij haar niet achter takken kunnen verbergen, Mylord?” vroeg Henderson, die
-naderbij gekomen was.
-</p>
-<p>„Ik vrees, dat het daartoe te laat is, Henderson—en het is ook beter dat wij ons zoo
-weinig mogelijk laten zien, vergeet niet, dat de afstand tot aan de vliegmachine nauwelijks
-een uur loopens bedraagt.”
-</p>
-<p>Reeds begon de duisternis te vallen, met de verrassende snelheid, die in de keerkringen
-valt op te merken, en zonder dat er van een eigenlijke schemering sprake is.
-</p>
-<p>Men gebruikte een kouden maaltijd, daar Raffles vreesde, dat de rook uit de pijp van
-het keukenhuis hun aanwezigheid zou kunnen verraden.
-<span class="pageNum" id="pb26">[<a href="#pb26">26</a>]</span></p>
-<p>En vervolgens werd alles voor de verdediging in gereedheid gebracht, in geval de wilden
-de hut mochten ontdekken, en er een aanval op zouden ondernemen.
-</p>
-<p>Deuren en vensters werden met luiken gesloten, en er werden een paar schietgaten aangebracht,
-zoodat de hut nu wel wat geleek op een van die blokhuizen, zooals de eerste trappers
-in Amerika ze gebruikten in hun strijd tegen de roodhuiden.
-</p>
-<p>Daar een omsingeling niet tot de onmogelijkheden behoorde, nam Charly, bijgestaan
-door Eleonora Manoury, die haar geestkracht herkregen had, en zelf een wapen had gegrepen,
-zijn post in bij de achterdeur, die uitkwam op de kleine brug van bamboe.
-</p>
-<p>En van dat oogenblik af wachtte men in spanning die gemakkelijker te begrijpen dan
-te beschrijven valt.
-</p>
-<p>Gelukkig voor de zenuwen der vrouwen, was de nacht niet volkomen duister, want de
-hemel was helder, en de maan was bijna vol, en goot haar zilverachtig schijnsel uit
-over de weide, die zich voor het huis uitstrekte.
-</p>
-<p>Zooals men had kunnen voorzien, was Henderson de eerste, die het werkeloos wachten
-te lang duurde.
-</p>
-<p>Hij had reeds eenige malen iets onverstaanbaars tusschen de tanden gebromd, waarop
-Raffles in het geheel geen acht had geslagen, en nu scheen hij zich niet langer te
-kunnen bedwingen.
-</p>
-<p>„Neem mij niet kwalijk, Mylord—maar dat wachten en niets doen maakt mij tureluurs,”
-zeide hij op gedempten toon.
-</p>
-<p>„Er valt toch werkelijk niets aan te doen, James!” zeide Raffles met een flauwen glimlach.
-</p>
-<p>„Neem mij niet kwalijk, Mylord—ik geloof dat er integendeel heel veel te doen valt!”
-</p>
-<p>„Wat zou jij mij dan wel aanraden?”
-</p>
-<p>„Wel, een aanval te doen op die satansche wilden, hen onverhoeds op het lijf te vallen,
-ons van de machine meester te maken, en dan naar een punt van de kust vliegen, waarheen
-wij eerst de vrouwen zullen hebben gebracht!”
-</p>
-<p>Maar Raffles schudde afkeurend het hoofd en zeide:
-</p>
-<p>„Het is een voorstel van een dapper—en van een onverstandig man, Henderson! Ten eerste
-zegt niets ons, dat er nog niet veel meer wilden op het eiland zijn, die ons zouden
-kunnen overvallen, terwijl wij de vrouwen wegbrengen. Ten tweede is hun aantal, zelfs
-al zijn er niet meer, tienmaal te groot! Ja, als er slechts dertig waren, dan konden
-wij het beproeven, al zou het gevaar zeer groot blijven, maar nu? Wij zouden er misschien
-in slagen veertig of vijftig van hen neer te leggen—en de rest zou ons afmaken, want
-zij zouden ons van alle kanten op het lijf vallen—en ik wil je zeggen, dat zij hun
-werpspies tot op een afstand van vijftig meter met doodelijke juistheid weten te werpen!”
-</p>
-<p>Henderson antwoordde niet, want in zijn hart begreep hij, dat Raffles maar al te zeer
-gelijk had, en dat het zelfmoord zou zijn, onder deze omstandigheden een overval te
-wagen—men zou er niets bij winnen, en integendeel alles kunnen verliezen!
-</p>
-<p>„Als wij de schurken tenminste maar op de een of andere wijze wisten te verjagen!”
-bromde de reus.
-</p>
-<p>„Dat zou zeker niet zoo gemakkelijk gaan, Henderson,—tenzij een van hun schrikwekkende
-Goden eensklaps onder hen verscheen, om hen te bedreigen!”
-</p>
-<p>„Die menschen zijn zeker zeer bijgeloovig, Mylord?<span class="corr" id="xd31e835" title="Bron: ’">”</span> vroeg Henderson nadenkend.
-</p>
-<p>„Dat zijn zij inderdaad, James—zij verrichten slechts weinig wat zij niet in verband
-brengen met den invloed van de een of andere bovenaardsche macht. De bliksem, het
-weerlicht, de regen, een maansverduistering—het zijn allen manifestaties van een van
-hun Goden!”
-</p>
-<p>„Hoe zien die er uit, Mylord, als ik vragen mag?”
-</p>
-<p>„Afschrikwekkend genoeg, Henderson! Verdraaide ledematen, afschuwelijke gelaatstrekken,
-slachttanden als van een tijger, en boosaardig dreigende oogen. Hun afgodsbeelden
-zijn meestal uit hout, maar ook wel uit jaspis vervaardigd en in het eerste geval
-op bonte wijze beschilderd, en met menschenhaar versierd, afkomstig van de schedels
-hunner verslagen vijanden.”
-</p>
-<p>„Wat een zoodje!” liet Henderson zich minachtend hooren, die den toestand geheel vergat
-waarin zij verkeerden, en op deze wijze verachting uitte voor de menscheneters, die
-hen hier tegen zijn zin gevangen hielden.
-</p>
-<p>Raffles haalde glimlachend de schouders op en zeide slechts:
-</p>
-<p>„Vermoedelijk denken zij op dezelfde manier over ons, Henderson, bedenk dat!”
-<span class="pageNum" id="pb27">[<a href="#pb27">27</a>]</span></p>
-<p>De beide mannen zwegen.
-</p>
-<p>Langzaam kropen de uren voorbij.
-</p>
-<p>En toen was het of heel in de verte een zwak rommelend onweer opstak.
-</p>
-<p>Maar Raffles bedroog zich niet in den aard van het geluid—het was de geheimzinnige,
-diepe klank van de oorlogstrom der Zuid zee-eilanders—een lang stuk uitgehold bamboe,
-aan weerszijden bespannen met een stuk haaienhuid, en die met de palm van de hand
-beslagen wordt.
-</p>
-<p>Het was een dof, dreigend geluid, dat eenigszins geleek op dat van een verre branding,
-maar het nam met kracht toe en af, zwol aan en verzwakte.
-</p>
-<p>En toen Raffles een blik door zijn schietgat wierp zag hij in de verte, aan het andere
-einde van de <span class="corr" id="xd31e854" title="Bron: uitgetrekte">uitgestrekte</span> grasvlakte, een roode schemering, als van een prairiebrand—daarginds moesten vele
-vuren zijn ontstoken.
-</p>
-<p>Thans voegde zich nog een ander geluid bij dat van de tientallen trommen; een holratelend
-gerucht, dat wel in staat was, zelfs de moedigsten vrees in te boezemen; het werd
-veroorzaakt door het bekloppen van de honderden schilden met het uiteinde van de werpsperen
-der wilden.…
-</p>
-<p>„Wat doen zij nu, Mylord?” vroeg Henderson op gedempten toon, den vinger aan den trekker
-van zijn geweer.
-</p>
-<p>„Zij voeren den krijgsdans uit, Henderson!” antwoordde Raffles op ernstigen toon.
-„Ik vrees dat daar ginds vreeselijke dingen staan te gebeuren—en toch zijn wij niet
-bij machte, ze te verhinderen!”
-</p>
-<p>„Wat wilt gij zeggen, Mylord?” vroeg de reus sidderend van opwinding en woede.
-</p>
-<p>„Ik wil zeggen, Henderson, dat de menscheneters zich nu gereed gaan maken, hun bloedig
-festijn aan te richten. Zij hebben zeker krijgsgevangenen gemaakt op zee en hebben
-hen naar het dichtstbijzijnde eiland gebracht, om hen daar te verslinden.…”
-</p>
-<p>„Maar dat is verschrikkelijk, Mylord!” kreet Henderson. „Dat mogen wij als Engelschen
-toch niet toelaten!”
-</p>
-<p>„Indien wij ons er in mengden, James, dan zouden wij zonder twijfel het lot dier ongelukkigen
-deelen!”
-</p>
-<p>De reus balde de vuisten tot de nagels hem in de handpalmen drongen, maar hij zeide
-niets.
-</p>
-<p>Hij begreep maar al te goed, dat er niet aan te denken viel, met slechts drie mannen,
-al waren zij ook met vuurwapens toegerust, den strijd aan te binden met een troep
-van minstens driehonderd bloeddorstige wilden, waarvan er toch altijd genoeg in het
-leven zouden blijven, om de drie blanken en de ongelukkige vrouwen te vermoorden.
-</p>
-<p>En wat er daarna zou gebeuren—daaraan durfde de brave kerel niet te denken zonder
-een rilling van afgrijzen.
-</p>
-<p>Maar nu kwam het geraas der trommen naderbij.
-</p>
-<p>Het klonk onzegbaar onheilspellend in den donkeren nacht.
-</p>
-<p>Er kon niet aan worden getwijfeld—de wilden kwamen naderbij—en niemand kon zeggen,
-waar zij stand zouden houden.
-</p>
-<p>Indien zij de hut in het oog kregen, kon het lot der blanken niet twijfelachtig zijn.…
-</p>
-<p>Op dit oogenblik voelde Raffles een zachte even trillende hand op zijn arm.
-</p>
-<p>Hij wendde zich om, en in de halve duisternis—men had slechts zoo weinig mogelijk
-licht in de hut laten branden, om haar aanwezigheid niet ontijdig te verraden—keek
-hij in het witte gelaat van Eleonora Manoury.……
-</p>
-<p>„Ik vraag u verschooning, dat ik mijn post een oogenblik heb verlaten,” zeide de jonge
-vrouw met een droeven glimlach. „Ik wilde u iets zeggen.…”
-</p>
-<p>Zonder dat hem iets bevolen werd, verwijderde Henderson zich bescheiden, en ging zich
-bij Charly voegen, die het duistere woud aan genen oever van de kleine rivier scherp
-in het oog hield.
-</p>
-<p>„Spreek!” zeide Raffles eenvoudig.
-</p>
-<p>„Wat denkt gij van den toestand?” vroeg de jonge vrouw, terwijl zij Raffles strak
-aankeek. „Verheel mij de waarheid niet—ik ben sterker dan gij denkt!”
-</p>
-<p>„Wij verkeeren in het grootste gevaar, madame!” antwoordde <span class="corr" id="xd31e881" title="Bron: Rafles">Raffles</span> op gedempten toon. „Ik wil er tegenover u geen geheim van maken, gij hebt reeds menigmaal
-getoond een vrouw van buitengewoone geestkracht te zijn.”
-</p>
-<p>„Ik hoorde zooeven een dof geraas—dat zijn zij zeker?”
-</p>
-<p>„Dat was het gerucht van hun oorlogstrommen—zij komen naderbij—over een half uur kunnen
-zij hier zijn.…”
-</p>
-<p>„Zeg mij zonder uitvluchten, Raffles—denkt gij dat wij verloren zijn?”
-</p>
-<p>Raffles zweeg en boog het hoofd.
-<span class="pageNum" id="pb28">[<a href="#pb28">28</a>]</span></p>
-<p>Eenige oogenblikken bleef het stil en men hoorde nu niets dan het dof geklepper van
-de honderden schilden en het woest geluid van de steeds wilder gebeukte trommen.
-</p>
-<p>Toen hernam de jonge vrouw:
-</p>
-<p>„Ik dank u. Ik weet nu. Wij moeten stervèn—tenminste als er geen wonder geschiedt.…
-Welnu Raffles, als men aan den rand van het graf staat mag men geen geheimen meer
-voor elkander hebben, niet waar?”
-</p>
-<p>„Misschien komt er nog uitkomst opdagen.…” mompelde Raffles toonloos.
-</p>
-<p>„Neen, tracht mij niet te bedriegen, dat zou een man als gij zijt onwaardig zijn!
-Wij moeten sterven, John Raffles—en—ik zegen het lot, dat mij aan uw zijde in den
-dood zendt! Ja, ik wil—ik kan niet langer zwijgen, in het gezicht van ons naderend
-einde! Ik heb je lief, Raffles—ik heb je zoo innig lief, als ik nooit geweten heb
-te zullen lief hebben! Veracht mij niet, nu ik je dit beken op een oogenblik, waarin
-alle schaamte laf en nutteloos is! Ik weet, dat ik een misdadigster ben geweest—ik
-weet, dat je mij, waren wij blijven leven, nimmer zoudt hebben liefgehad en toch moet
-ik je het zeggen—het leven kreeg voor mij pas waarde, toen ik jou voor den eersten
-keer zag—in het vreeselijke huis van den ellendeling, die mij in het verderf heeft
-gestort.”
-</p>
-<p>Eleonora had dit alles op haastigen schorren toon gezegd, als vreesde zij, geen tijd
-meer te zullen vinden tot het doen van deze laatste bekentenis in haar leven.
-</p>
-<p>Raffles had de hand opgeheven, als om haar het zwijgen op te leggen, maar zij had
-zijn arm gegrepen en drukte die sidderend tegen zich aan, overweldigd door hartstocht,
-welke zij vruchteloos had trachten te onderdrukken.
-</p>
-<p>„Stoot mij niet van je!” smeekte zij klagend. „Stoot mij niet van je in dit laatste
-oogenblik!”
-</p>
-<p>„Daar denk ik immers niet aan, arme, arme Eleonora!” zeide Raffles op zachten toon
-ondanks zich zelf aangegrepen en ontroerd door de woorden van de vrouw, die hem het
-leven had gered en wie hij daarna had beschermd tegen de woede van den man, die haar
-als slavin beschouwde. „Ik wil je niet van mij stooten—ik zelf—ik ben immers maar
-een dief—een inbreker—een paria!”
-</p>
-<p>„Zeg dat niet. O! zeg dat niet!” kreet Eleonore snikkend. „Belaster je zelf niet!
-Je bent de braafste, de edelste mensch, dien ik ooit ontmoet heb! Onder een mom van
-ijskoude onverschilligheid verberg je je warm, je edel hart! Mijn God, waarom bracht
-het lot je niet vroeger op mijn weg—waarom kon je mij met liefhebben! Wie weet, hoe
-anders het leven voor ons beiden geworden ware!”
-</p>
-<p>Raffles wilde iets zeggen, met zachten drang de hartstochtelijk snikkende vrouw tot
-kalmte brengen, maar een geluid dat van buiten tot hem doordrong, deed hem naar het
-schietgat schrijden en een blik naar buiten werpen.
-</p>
-<p>De rosse gloed was intusschen veel dichterbij gekomen, en thans was het krijgsgezang
-der wilden duidelijk verneembaar!
-</p>
-<p>In de verte waren vage schimmen zichtbaar, als <span class="corr" id="xd31e905" title="Bron: spookverschijninigen">spookverschijningen</span>, die zich snel verplaatsten!
-</p>
-<p>„Daar zijn zij!” zeide Raffles, zich uit alle macht tot kalmte dwingend. „Laat mij
-thans, Eleonora—wij zullen ons tot den laatsten snik verdedigen!”
-</p>
-<p>De jonge vrouw had zich opgericht en keek met verwilderden blik om zich heen.
-</p>
-<p>Toen sloeg zij eensklaps beide armen om den hals van den man, die haar voor de eerste
-maal de liefde leerde kennen, en drukte met een hartstochtelijke heftigheid haar lippen
-op den mond van John Raffles, die half bedwelmd achteruit wankelde maar dadelijk daarop
-met een forsche beweging zich vrijmaakte, en op heeschen toon zeide:
-</p>
-<p>„Ga op je post, Eleonore! De wilden kunnen ieder oogenblik hier zijn! Zendt Henderson
-bij mij! Dadelijk!”
-</p>
-<p>De jonge vrouw streek zich met een vage beweging met de blanke hand over het hoofd,
-als was <span class="corr" id="xd31e915" title="Bron: zji">zij</span> zich noch den tijd noch de plaats bewust, waar zij zich bevond.
-</p>
-<p>Toen fluisterde zij:
-</p>
-<p>„Ik volg je bevel op, Raffles. Alles is nu goed! Ik heb je gekust—nu kan ik sterven!”
-</p>
-<p>En langzaam schreed zij heen.…
-</p>
-<p>Maar toen zij de achterzijde van het huis bereikte, zocht zij daar tevergeefs naar
-den reus—Henderson was verdwenen.…
-</p>
-<p>Intusschen was Sonja Bastides in haar eigen vertrek, naast de gemeenschappelijke kamer
-gelegen, op haar knieën gezonken, zoodra haar oor getroffen werd door het dreigend
-gerucht van de oorlogstrommen, <span class="pageNum" id="pb29">[<a href="#pb29">29</a>]</span>en met haar beide dienstmaagden zond zij een vurig gebed ten hemel op voor het behoud
-van den man, die al haar geluk op deze wereld uitmaakte.…
-</p>
-<p>Het geluid van de wilden klonk nu zoo nabij, dat het was, alsof zij zich niet meer
-dan een speerworp afstand van het huis bevonden.
-</p>
-<p>Oorverdoovend klonk nu het holle geratel der schilden, waarop de speren neerkletterden
-in wilden cadans, en het dreunend gebonk der trommen.
-</p>
-<p>Raffles wierp een blik door het schietgat in de deur.
-</p>
-<p>Daar, op <span class="corr" id="xd31e932" title="Bron: nauwelijk">nauwelijks</span> honderd meter afstand zag hij de naderende wilden, die met hun knotsen zwaaiden,
-en brandende toortsen droegen, die het rosse schijnsel verspreidden, hetwelk de blanken
-reeds een uur geleden voor het eerst hadden waar genomen.
-</p>
-<p>In hun midden voerden zij een twintigtal gevangenen mede, allen aan elkander gebonden
-met behulp van sterke lianen, de nekken gevat in een soort juk, gevormd door een gaffel,
-met een dwarspen door de uiteinden gestoken.
-</p>
-<p>De aanblik dezer naakte wilden was inderdaad verschrikkelijk, en in staat om de moedigsten
-schrik en ontzetting in te boezemen.
-</p>
-<p>Hun oogen fonkelden woest in het met witte streepen beschilderde gelaat, en hun tanden
-blonken als die van een wolf in het licht van de toortsen, die hen als met bloed overgoten.
-</p>
-<p>De voorste gelederen dansten waanzinnig op het steeds sterker wordende geluid der
-oorlogstrommen, en de overigen vuurden hen aan door gillende kreten, als een troep
-wilde dieren.
-</p>
-<p>Maar eensklaps, als op gegeven bevel, zweeg al dit rumoer.
-</p>
-<p>Het werd zonderling stil.
-</p>
-<p>De wilden stonden eenige oogenblikken als uit brons gegoten.
-</p>
-<p>Zij vormden nu een zwarte, dichtopeengepakte massa, waarboven de toortsen rossig flakkerden.
-</p>
-<p>Er kon niet aan getwijfeld worden—de kannibalen hadden de hut ontwaard, waarvan de
-licht gele planken in het maanlicht glansden.
-</p>
-<p>Het volgend oogenblik staken de aanvoerders der wilden de koppen bijeen, en er werd
-niets anders gehoord dan een dof gegons van stemmen.
-</p>
-<p>Daarop werden de gevangenen een weinig terzijde gebracht, en een groep wilden, uit
-ongeveer zestig man bestaande, kwam gillend en krijschend op de hut af.
-</p>
-<p>Even later vloog de eerste speer door de lucht en bleef trillend steken in den dunnen
-houten wand van de hut, terwijl de punt ver aan de binnenzijde doordrong.
-</p>
-<p>Raffles mocht niet langer meer aarzelen.
-</p>
-<p>Hij stak den loop van zijn geweer door het schietgat, en mikte zorgvuldig op den dichtstbijzijnden
-kannibaal.
-</p>
-<p>Maar voor hij den trekker had kunnen overhalen, geschiedde er iets onverwachts.…
-</p>
-<p>De wilden stonden eensklaps stil, alsof hun voeten wortel geschoten hadden in den
-bodem, hun handen, die de speren omklemd hielden, schenen te verstijven, hun armen
-vielen slap langs het lichaam neder.
-</p>
-<p>Raffles kon <span id="xd31e954"></span>volstrekt niet begrijpen, waaraan deze houding was toe te schrijven, ofschoon het
-duidelijk te merken viel, dat de menscheneters doodelijk verschrikt waren, toen hij
-eensklaps een <span class="corr" id="xd31e956" title="Bron: monsterachtig">monsterachtige</span> gedaante van terzijde het huis zag verschijnen, die met langzame schreden op de wilden
-toeging.
-</p>
-<p>Het was stellig een gedaante van een mensch—maar welk een mensch!
-</p>
-<p>De gestalte was op zijn minst elf voet hoog, en een vuurrood gewaad hing hem om de
-leden.
-</p>
-<p>Armen en beenen waren zeer lang—maar verschrikkelijk was het hoofd.…
-</p>
-<p>Het was bijna een meter van kin tot voorhoofd, en de oogen schitterden van een bovenaardschen
-glans, en schoten een fel licht uit, maar ook uit den mond, of liever den muil van
-het monster drong een schelle gloed naar buiten, evenals uit de beide neusgaten.
-</p>
-<p>De schrikwekkende gedaante had in de vuist een ontzaglijke knots, een boomstam als
-het ware, en de andere omknelde een aantal ketenen, die onder het gaan van den reus
-een somber geluid veroorzaakten.
-</p>
-<p>Met twee stappen was dit afschuwelijke wezen te midden van de wilden—de knots suisde
-neer, en verpletterde als een ledige eierschaal den schedel van een der kannibalen.
-</p>
-<p>En eensklaps was het, alsof een panische schrik onder de wilden was gevaren.
-</p>
-<p>Als een zwerm opgejaagde herten, hun wapens, <span class="pageNum" id="pb30">[<a href="#pb30">30</a>]</span>schilden en <span class="corr" id="xd31e971" title="Bron: fakels">fakkels</span> in den steek latend, ijlden zij heen onder het gillend gehuil:
-</p>
-<p>„Taboe! Taboe! Taboe!”
-</p>
-<p>Wat de gevangenen betreft—zij waren als betooverd en bleven sidderend op dezelfde
-plek staan, met groote oogen starend naar het monster, dat zich langzaam over de vlakte
-bewoog.
-</p>
-<p>Aanstonds besloot Raffles partij te trekken van deze onvoorziene hulp—wie of wat dan
-ook de gedaante mocht zijn.
-</p>
-<p>Hij riep de vrouwen bijeen, en rukte de deur open.
-</p>
-<p>Heel in de verte waren de kannibalen nog slechts flauw te zien.
-</p>
-<p>Zij liepen nog altijd als hazen, gillend en alsof de duivel hen op de hielen zat.
-</p>
-<p>Het monster schreed intusschen gestadig voort met geweldige passen, in de richting
-van de vliegmachine en zijn gloeiende oogen schenen een deel van de vlakte te verlichten.
-</p>
-<p>Maar plotseling stond de reus stil, op bijna een kilometer van de hut—en scheen toen
-ineen te zakken, alsof hij doormidden werd gehakt door een onzichtbare macht; er rolde
-iets op den grond—de oogen doofden uit—en daar stond Henderson, zweetend als een paard,
-maar glimlachend en gelukkig!
-</p>
-<p>„Neem mij niet kwalijk, Mylord, dat ik zoo vrij ben geweest, op mijn eigen houtje
-een beetje clown te spelen—maar gij hadt mij gezegd, dat die schoeljes van menscheneters
-zoo bevreesd zijn voor bovennatuurlijke dingen,—en daarvan heb ik gebruik gemaakt!”
-zeide de brave kerel, zich het voorhoofd afwisschend, „maar ik moet u zeggen, dat
-het een drommelsch warm werkje was!”
-</p>
-<p>Raffles stak den reus zwijgend de hand toe, en zeide:
-</p>
-<p>„Je hebt ons allen het leven gered, James!”
-</p>
-<p>„Zooveel te beter, Mylord!” hernam Henderson opgewekt. „Ik kon op mijn houten stelten
-over de boomen van het weiland zien—en zooeven ontdekte ik de bende die zich hals
-over kop inscheepte in de prauwen en zee koos—toen achtte ik het oogenblik gekomen,
-mijn gewone uiterlijk aan te nemen.”
-</p>
-<p>„En mag men weten, James, hoe je die plotselinge gedaanteverwisseling tot stand hebt
-gebracht?” vroeg Raffles glimlachend, maar de hand van den stoutmoedigen kerel nog
-steeds in de zijne houdend.
-</p>
-<p>„Dat ging heel eenvoudig, Mylord! Ik had mijnheer Brand mijn plannetje medegedeeld
-en hij vond het goed! Ik heb toen alle lakens vlug aan elkander genaaid, die ik kon
-vinden, en daarna sneed ik in het watervat dat tegen den achtermuur van de hut stond,
-een paar gaten—de oogen, neus en mond, en aan den anderen kant maakte ik twee van
-onze electrische zaklantaarns vast! Was het geen prachtig effect?”
-</p>
-<p>„Het was <span class="corr" id="xd31e991" title="Bron: onverbetelijk">onverbeterlijk</span>, James! Maar je geweldige lengte?”
-</p>
-<p>„Niets eenvoudiger! Ik heb mij vlug een paar stelten gemaakt uit een paar bamboestokken—en
-als men zooals ik een jaar lang herder is geweest in de <span class="corr" id="xd31e996" title="Bron: pampas">pampa’s</span> van Argentinië, waar je niet anders kon gaan dan op stelten van een twee meter lengte,
-dan leer je wel loopen op zulke dingen! Nu—en dat was alles!”
-</p>
-<p>Het was even stil—en toen trad Sonja met tranen in de oogen op den reus toe en greep
-zijn hand, die zij uit alle macht drukte, zoodat de reus er bijna verlegen onder werd.
-</p>
-<p>Hij trachtte snel de aandacht af te leiden door de vraag:
-</p>
-<p>„Dat is waar—wat gilden die zwarten toch, toen zij aan den haal gingen?”
-</p>
-<p>„<span class="corr" id="xd31e1005" title="Niet in bron">„</span>Taboe!” riepen zij, James,” antwoordde Charly, die met moeite zijn aandoening verborg,
-„dat wil zeggen dat dit eiland taboe of heilig is verklaard—en Mylord zal mij bijvallen
-als ik zeg, dat geen enkele wilde ooit meer zal wagen, nog eens een voet op dit eiland
-te zetten!”
-</p>
-<p>„Zoo is het!” zeide Raffles. „Het „Taboe” der Zuidzee-eilanders beheerscht hun geheele
-samenleving—en geen hunner zou zich straffeloos tegen zijn strenge regels kunnen verzetten!
-Maar nu is het tijd om aan onze eigen veiligheid te denken, vrienden. Laten wij ons
-dadelijk inschepen!”
-</p>
-<p>De afstand tot de vliegmachine was spoedig afgelegd, en binnen enkele minuten hadden
-allen zich ingescheept.
-</p>
-<p class="tb">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</p><p>
-</p>
-<p>Ruim een etmaal later landde het toestel bij Hendon.
-</p>
-<p>Toen pas opende Eleonora, die tot dien tijd een hardnekkig stilzwijgen in acht had
-genomen, haar lippen, en wendde zich tot Raffles met de vraag:
-</p>
-<p>„Wilt gij mij zeggen, John Raffles, wat u naar uw eiland dreef?”
-<span class="pageNum" id="pb31">[<a href="#pb31">31</a>]</span></p>
-<p>„Ja. Ik kwam u vragen, mij te helpen bij de opsporing van mijn doodsvijand!”
-</p>
-<p>„Dat vermoedde ik reeds.”
-</p>
-<p>„Kent gij zijn schuilplaatsen?”
-</p>
-<p>„Ja, ik ken ze.”
-</p>
-<p>„Noem ze mij, ik wil hem gaan bestrijden—hij of ik moet van deze wereld verdwijnen.”
-</p>
-<p>„Niet gij—ik zal den schurk zoeken, John Raffles!” riep Eleonora uit. „Gij kent nu
-de geheimen mijns harten—om u te bewijzen dat het mij ernst was, zal ik zelf als wreekster
-optreden—en tevens mijzelf wreken voor mijn verloren leven! En wee Irwin Stanley als
-ik hem ontmoet!”
-</p>
-<p>En voor Raffles iets had kunnen tegenwerpen, was de jonge vrouw verdwenen onder de
-menigte, die zich juist naar het vliegveld begaf om getuige te zijn van een groot
-vliegfeest.
-</p>
-</div>
-</div>
-</div>
-<div class="back">
-<div class="div1 notice"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
-<p class="first">De volgende aflevering (No. 393) bevat:
-</p>
-<p class="xd31e1028"><b>De Wraak van Eleonora Manoury</b>.
-</p>
-</div>
-</div>
-<p><span class="pageNum" id="pb32">[<a href="#pb32">32</a>]</span></p>
-<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
-<p class="first"></p>
-<div class="figure img-rcbbwidth"><img src="images/ad-rcbb.png" alt="" width="574" height="720"></div><p>
-</p>
-<p class="xd31e1037">In den<br>
-<span class="xd31e1041">ROMAN-, BOEK- EN KUNSTHANDEL,</span><br>
-Singel 326, Amsterdam,
-</p>
-<p>verschijnen wekelijks twee afleveringen, onderscheidenlijk van
-</p>
-<div class="table">
-<table class="tbl.rcbb">
-<tr>
-<td class="xd31e1048 cellLeft cellTop">
-<p class="first xd31e1052"><b>RAFFLES</b>
-</p>
-<p class="xd31e1056">ook wel genaamd LORD LISTER, de gentleman-dief, in fraai gekleurden omslag.
-</p>
-<p class="xd31e1037">25 cents per nummer.
-</p>
-<p class="xd31e1056">Elk nummer een afgerond verhaal.
-</p>
-</td>
-<td class="xd31e1048 cellRight cellTop xd31e1062">
-<p class="first xd31e1052"><b>NICK CARTER,</b>
-</p>
-<p class="xd31e1056">sensationeele detective-verhalen, in fraai gekleurden omslag.
-</p>
-<p class="xd31e1037">20 cents per nummer.
-</p>
-<p class="xd31e1056">Elk nummer een afgerond verhaal.
-</p>
-</td>
-</tr>
-<tr>
-<td colspan="2" class="colspan xd31e1048 cellLeft cellRight cellBottom">
-<p class="first xd31e1052"><b>BUFFALO-BILL.</b>
-</p>
-<p class="xd31e1056">De avonturen van den grooten woudlooper door hem zelf verteld in fraai gekleurden
-omslag.
-</p>
-<p class="xd31e1037">20 cents per nummer.
-</p>
-<p class="xd31e1056">Elk nummer een afgerond verhaal.</p>
-</td>
-</tr>
-</table>
-</div><p>
-</p>
-<p class="xd31e1052">HET BOEK VOOR ALLEN
-</p>
-<div class="table">
-<table>
-<tr>
-<td class="xd31e1089 cellLeft cellTop cellBottom">Elke aflevering bevat een volledigen Roman.</td>
-<td class="xd31e1090 cellTop cellBottom xd31e1095"><b>25 Cent</b></td>
-<td class="xd31e1089 cellRight cellTop cellBottom">Geen periodiek heeft zoo’n rijken inhoud.</td>
-</tr>
-</table>
-</div><p>
-</p>
-<p class="xd31e1037">Zie de verrassing op den omslag.
-</p>
-<p class="xd31e1037">Ook verkrijgbaar aan de Spoorwegen, Kiosken en door den Boekhandel.
-</p>
-<p class="xd31e1052">Tegen inzending van het bedrag per postwissel franco toezending
-</p>
-</div>
-</div>
-<div class="div1 advertisement"><span class="pageNum">[<a href="#toc">Inhoud</a>]</span><div class="divBody">
-<p class="first"></p>
-<div class="figure ad-dubec3-imgwidth"><img src="images/dubec-no-3.png" alt="Cigarettes&#xA;Dubec No. 3&#xA;Bouts d’Or&#xA;Distinction Royale 1895" width="562" height="720"></div><p>
-</p>
-<p class="xd31e1028">DUBEC No. 3
-</p>
-<p class="xd31e1052">GOUD EN KURK
-</p>
-<p class="xd31e1125">BESTE 3 CTS. CIGARET
-</p>
-<p class="xd31e1037">GEMAAKT VAN HEERLIJKE<br>
-ECHT TURKSCHE TABAK
-</p>
-<p class="xd31e1131">CIGARETTENFABRIEK <b>J. van KERCKHOF</b>
-</p>
-<p class="xd31e1056">GEVESTIGD 1885
-</p>
-</div>
-</div>
-<div class="div1" id="toc">
-<h2 class="main">Inhoudsopgave</h2>
-<table summary="Inhoudsopgave">
-<tr id="ch1.toc">
-<td class="tocDivNum">I. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch1">De vlucht.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch1">1</a></td>
-</tr>
-<tr id="ch2.toc">
-<td class="tocDivNum">II. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch2">Gewijzigde plannen.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch2">6</a></td>
-</tr>
-<tr id="ch3.toc">
-<td class="tocDivNum">III. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch3">Op weg.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch3">11</a></td>
-</tr>
-<tr id="ch4.toc">
-<td class="tocDivNum">IV. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch4">Reis en aankomst.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch4">15</a></td>
-</tr>
-<tr id="ch5.toc">
-<td class="tocDivNum">V. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch5">Een dreigend gevaar.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch5">20</a></td>
-</tr>
-<tr id="ch6.toc">
-<td class="tocDivNum">VI. </td>
-<td class="tocDivTitle" colspan="8"><a href="#ch6">Als de nood het hoogst is .... dan is de redding nabij.</a></td>
-<td class="tocPageNum"><a class="pageref" href="#ch6">24</a></td>
-</tr>
-</table>
-</div>
-<div class="transcriberNote">
-<h2 class="main">Colofon</h2>
-<h3 class="main">Beschikbaarheid</h3>
-<p class="first">Dit eBoek is voor kosteloos gebruik door iedereen overal, met vrijwel geen beperkingen
-van welke soort dan ook. U mag het kopiëren, weggeven of hergebruiken onder de voorwaarden
-van de Project Gutenberg Licentie in dit eBoek of on-line op <a class="seclink xd31e47" title="Externe link" href="https://www.gutenberg.org/">www.gutenberg.org</a>.
-</p>
-<p>Dit eBoek is geproduceerd door het on-line gedistribueerd correctieteam op <a class="seclink xd31e47" title="Externe link" href="https://www.pgdp.net/">www.pgdp.net</a>.
-</p>
-<h3 class="main">Metadata</h3>
-<table class="colophonMetadata" summary="Metadata">
-<tr>
-<td><b>Titel:</b></td>
-<td>Lord Lister No. 392: Het Eiland der Menscheneters</td>
-<td></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Auteur:</b></td>
-<td>Theo von Blankensee [Pseudoniem van Mathias Blank (1881–1928)]</td>
-<td><a href="https://viaf.org/viaf/8133268/" class="seclink">Info</a></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Auteur:</b></td>
-<td>Felix Hageman (1877–1966)</td>
-<td><a href="https://viaf.org/viaf/5168161211441040070000/" class="seclink">Info</a></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Auteur:</b></td>
-<td>Kurt Matull (1872–1930?)</td>
-<td><a href="https://viaf.org/viaf/56770919/" class="seclink">Info</a></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Illustrator:</b></td>
-<td>Jan Wiegman (1884–1963)</td>
-<td><a href="https://viaf.org/viaf/65074834/" class="seclink">Info</a></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Taal:</b></td>
-<td>Nederlands (Spelling De Vries-Te Winkel)</td>
-<td></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Oorspronkelijke uitgiftedatum:</b></td>
-<td>[1921]</td>
-<td></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b>Trefwoorden:</b></td>
-<td>Detective and mystery stories -- Periodicals</td>
-<td></td>
-</tr>
-<tr>
-<td><b></b></td>
-<td>Dime novels -- Periodicals</td>
-<td></td>
-</tr>
-</table>
-<h3 class="main">Codering</h3>
-<p class="first">Dit boek is weergegeven in oorspronkelijke schrijfwijze. Afgebroken woorden aan het
-einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld. Kennelijke zetfouten in het origineel
-zijn verbeterd. Deze verbeteringen zijn aangegeven in de colofon aan het einde van
-dit boek.</p>
-<h3 class="main">Documentgeschiedenis</h3>
-<ul>
-<li>2022-02-20 Begonnen.
-</li>
-</ul>
-<h3 class="main">Externe Referenties</h3>
-<p>Dit Project Gutenberg eBoek bevat externe referenties. Het kan zijn dat deze links
-voor u niet werken.</p>
-<h3 class="main">Verbeteringen</h3>
-<p>De volgende verbeteringen zijn aangebracht in de tekst:</p>
-<table class="correctionTable" summary="Overzicht van verbeteringen aangebracht in de tekst.">
-<tr>
-<th>Bladzijde</th>
-<th>Bron</th>
-<th>Verbetering</th>
-<th>Bewerkingsafstand</th>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e107">1</a>, <a class="pageref" href="#xd31e136">2</a></td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Niet in bron</i>]
-</td>
-<td class="width40 bottom">,</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e122">1</a></td>
-<td class="width40 bottom">toomlooze</td>
-<td class="width40 bottom">tomelooze</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e150">2</a></td>
-<td class="width40 bottom">Cairo</td>
-<td class="width40 bottom">Caïro</td>
-<td class="bottom">1 / 0</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e192">4</a></td>
-<td class="width40 bottom">zjine</td>
-<td class="width40 bottom">zijne</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e218">5</a></td>
-<td class="width40 bottom">lang-dezen</td>
-<td class="width40 bottom">langs dezen</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e245">6</a>, <a class="pageref" href="#xd31e430">12</a>, <a class="pageref" href="#xd31e447">13</a>, <a class="pageref" href="#xd31e524">16</a>, <a class="pageref" href="#xd31e537">16</a>, <a class="pageref" href="#xd31e697">22</a>, <a class="pageref" href="#xd31e709">23</a></td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Niet in bron</i>]
-</td>
-<td class="width40 bottom">”</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e256">6</a></td>
-<td class="width40 bottom">bespreuren</td>
-<td class="width40 bottom">bespeuren</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e273">7</a></td>
-<td class="width40 bottom">lancia</td>
-<td class="width40 bottom">Lancia</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e282">7</a></td>
-<td class="width40 bottom">brei</td>
-<td class="width40 bottom">brij</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e320">9</a></td>
-<td class="width40 bottom">Geneve</td>
-<td class="width40 bottom">Genève</td>
-<td class="bottom">1 / 0</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e412">12</a>, <a class="pageref" href="#xd31e427">12</a></td>
-<td class="width40 bottom">evenachtslijn</td>
-<td class="width40 bottom">evennachtslijn</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e463">13</a></td>
-<td class="width40 bottom">kaarzen</td>
-<td class="width40 bottom">kaarsen</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e468">13</a></td>
-<td class="width40 bottom">alluminium</td>
-<td class="width40 bottom">aluminium</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e474">13</a></td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Niet in bron</i>]
-</td>
-<td class="width40 bottom">van </td>
-<td class="bottom">4</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e507">15</a></td>
-<td class="width40 bottom">Altantische</td>
-<td class="width40 bottom">Atlantische</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e566">17</a></td>
-<td class="width40 bottom">vaardigd</td>
-<td class="width40 bottom">vervaardigd</td>
-<td class="bottom">3</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e622">20</a></td>
-<td class="width40 bottom">vrouwelijk</td>
-<td class="width40 bottom">vrouwelijke</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e630">20</a>, <a class="pageref" href="#xd31e881">27</a></td>
-<td class="width40 bottom">Rafles</td>
-<td class="width40 bottom">Raffles</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e656">21</a></td>
-<td class="width40 bottom">kanibalen</td>
-<td class="width40 bottom">kannibalen</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e676">22</a></td>
-<td class="width40 bottom">Monoury</td>
-<td class="width40 bottom">Manoury</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e691">22</a></td>
-<td class="width40 bottom">Kanibalen</td>
-<td class="width40 bottom">Kannibalen</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e704">22</a></td>
-<td class="width40 bottom">medgezellin</td>
-<td class="width40 bottom">metgezellin</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e720">23</a></td>
-<td class="width40 bottom">ponny</td>
-<td class="width40 bottom">pony</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e732">23</a></td>
-<td class="width40 bottom">„</td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Verwijderd</i>]
-</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e746">24</a></td>
-<td class="width40 bottom">vreeselijke</td>
-<td class="width40 bottom">vreeselijk</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e753">24</a></td>
-<td class="width40 bottom">Eeonora</td>
-<td class="width40 bottom">Eleonora</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e777">25</a></td>
-<td class="width40 bottom">kunen</td>
-<td class="width40 bottom">kunnen</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e782">25</a></td>
-<td class="width40 bottom">Elenora</td>
-<td class="width40 bottom">Eleonora</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e789">25</a></td>
-<td class="width40 bottom">zij</td>
-<td class="width40 bottom">ze</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e795">25</a></td>
-<td class="width40 bottom">kunenn</td>
-<td class="width40 bottom">kunnen</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e835">26</a></td>
-<td class="width40 bottom">’</td>
-<td class="width40 bottom">”</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e854">27</a></td>
-<td class="width40 bottom">uitgetrekte</td>
-<td class="width40 bottom">uitgestrekte</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e905">28</a></td>
-<td class="width40 bottom">spookverschijninigen</td>
-<td class="width40 bottom">spookverschijningen</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e915">28</a></td>
-<td class="width40 bottom">zji</td>
-<td class="width40 bottom">zij</td>
-<td class="bottom">2</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e932">29</a></td>
-<td class="width40 bottom">nauwelijk</td>
-<td class="width40 bottom">nauwelijks</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e954">29</a></td>
-<td class="width40 bottom">zich </td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Verwijderd</i>]
-</td>
-<td class="bottom">5</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e956">29</a></td>
-<td class="width40 bottom">monsterachtig</td>
-<td class="width40 bottom">monsterachtige</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e971">30</a></td>
-<td class="width40 bottom">fakels</td>
-<td class="width40 bottom">fakkels</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e991">30</a></td>
-<td class="width40 bottom">onverbetelijk</td>
-<td class="width40 bottom">onverbeterlijk</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e996">30</a></td>
-<td class="width40 bottom">pampas</td>
-<td class="width40 bottom">pampa’s</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-<tr>
-<td class="width20"><a class="pageref" href="#xd31e1005">30</a></td>
-<td class="width40 bottom">
-[<i>Niet in bron</i>]
-</td>
-<td class="width40 bottom">„</td>
-<td class="bottom">1</td>
-</tr>
-</table>
-</div>
-</div>
-<div lang='en'>
-<div style='display:block; margin-top:4em'>*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK <span lang='nl'>LORD LISTER NO. 0392: HET EILAND DER MENSCHENETERS</span> ***</div>
-<div style='text-align:left'>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Updated editions will replace the previous one&#8212;the old editions will
-be renamed.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Creating the works from print editions not protected by U.S. copyright
-law means that no one owns a United States copyright in these works,
-so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the United
-States without permission and without paying copyright
-royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part
-of this license, apply to copying and distributing Project
-Gutenberg&#8482; electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG&#8482;
-concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark,
-and may not be used if you charge for an eBook, except by following
-the terms of the trademark license, including paying royalties for use
-of the Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for
-copies of this eBook, complying with the trademark license is very
-easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation
-of derivative works, reports, performances and research. Project
-Gutenberg eBooks may be modified and printed and given away&#8212;you may
-do practically ANYTHING in the United States with eBooks not protected
-by U.S. copyright law. Redistribution is subject to the trademark
-license, especially commercial redistribution.
-</div>
-
-<div style='margin:0.83em 0; font-size:1.1em; text-align:center'>START: FULL LICENSE<br>
-<span style='font-size:smaller'>THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE<br>
-PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK</span>
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-To protect the Project Gutenberg&#8482; mission of promoting the free
-distribution of electronic works, by using or distributing this work
-(or any other work associated in any way with the phrase &#8220;Project
-Gutenberg&#8221;), you agree to comply with all the terms of the Full
-Project Gutenberg&#8482; License available with this file or online at
-www.gutenberg.org/license.
-</div>
-
-<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'>
-Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg&#8482; electronic works
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg&#8482;
-electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
-and accept all the terms of this license and intellectual property
-(trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all
-the terms of this agreement, you must cease using and return or
-destroy all copies of Project Gutenberg&#8482; electronic works in your
-possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a
-Project Gutenberg&#8482; electronic work and you do not agree to be bound
-by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the person
-or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.B. &#8220;Project Gutenberg&#8221; is a registered trademark. It may only be
-used on or associated in any way with an electronic work by people who
-agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few
-things that you can do with most Project Gutenberg&#8482; electronic works
-even without complying with the full terms of this agreement. See
-paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project
-Gutenberg&#8482; electronic works if you follow the terms of this
-agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg&#8482;
-electronic works. See paragraph 1.E below.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation (&#8220;the
-Foundation&#8221; or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection
-of Project Gutenberg&#8482; electronic works. Nearly all the individual
-works in the collection are in the public domain in the United
-States. If an individual work is unprotected by copyright law in the
-United States and you are located in the United States, we do not
-claim a right to prevent you from copying, distributing, performing,
-displaying or creating derivative works based on the work as long as
-all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope
-that you will support the Project Gutenberg&#8482; mission of promoting
-free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg&#8482;
-works in compliance with the terms of this agreement for keeping the
-Project Gutenberg&#8482; name associated with the work. You can easily
-comply with the terms of this agreement by keeping this work in the
-same format with its attached full Project Gutenberg&#8482; License when
-you share it without charge with others.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern
-what you can do with this work. Copyright laws in most countries are
-in a constant state of change. If you are outside the United States,
-check the laws of your country in addition to the terms of this
-agreement before downloading, copying, displaying, performing,
-distributing or creating derivative works based on this work or any
-other Project Gutenberg&#8482; work. The Foundation makes no
-representations concerning the copyright status of any work in any
-country other than the United States.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg:
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.1. The following sentence, with active links to, or other
-immediate access to, the full Project Gutenberg&#8482; License must appear
-prominently whenever any copy of a Project Gutenberg&#8482; work (any work
-on which the phrase &#8220;Project Gutenberg&#8221; appears, or with which the
-phrase &#8220;Project Gutenberg&#8221; is associated) is accessed, displayed,
-performed, viewed, copied or distributed:
-</div>
-
-<blockquote>
-  <div style='display:block; margin:1em 0'>
-    This eBook is for the use of anyone anywhere in the United States and most
-    other parts of the world at no cost and with almost no restrictions
-    whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms
-    of the Project Gutenberg License included with this eBook or online
-    at <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>. If you
-    are not located in the United States, you will have to check the laws
-    of the country where you are located before using this eBook.
-  </div>
-</blockquote>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.2. If an individual Project Gutenberg&#8482; electronic work is
-derived from texts not protected by U.S. copyright law (does not
-contain a notice indicating that it is posted with permission of the
-copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in
-the United States without paying any fees or charges. If you are
-redistributing or providing access to a work with the phrase &#8220;Project
-Gutenberg&#8221; associated with or appearing on the work, you must comply
-either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or
-obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg&#8482;
-trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.3. If an individual Project Gutenberg&#8482; electronic work is posted
-with the permission of the copyright holder, your use and distribution
-must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any
-additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms
-will be linked to the Project Gutenberg&#8482; License for all works
-posted with the permission of the copyright holder found at the
-beginning of this work.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg&#8482;
-License terms from this work, or any files containing a part of this
-work or any other work associated with Project Gutenberg&#8482;.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
-electronic work, or any part of this electronic work, without
-prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
-active links or immediate access to the full terms of the Project
-Gutenberg&#8482; License.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary,
-compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including
-any word processing or hypertext form. However, if you provide access
-to or distribute copies of a Project Gutenberg&#8482; work in a format
-other than &#8220;Plain Vanilla ASCII&#8221; or other format used in the official
-version posted on the official Project Gutenberg&#8482; website
-(www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense
-to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means
-of obtaining a copy upon request, of the work in its original &#8220;Plain
-Vanilla ASCII&#8221; or other form. Any alternate format must include the
-full Project Gutenberg&#8482; License as specified in paragraph 1.E.1.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
-performing, copying or distributing any Project Gutenberg&#8482; works
-unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing
-access to or distributing Project Gutenberg&#8482; electronic works
-provided that:
-</div>
-
-<div style='margin-left:0.7em;'>
-    <div style='text-indent:-0.7em'>
-        &#8226; You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
-        the use of Project Gutenberg&#8482; works calculated using the method
-        you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed
-        to the owner of the Project Gutenberg&#8482; trademark, but he has
-        agreed to donate royalties under this paragraph to the Project
-        Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid
-        within 60 days following each date on which you prepare (or are
-        legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty
-        payments should be clearly marked as such and sent to the Project
-        Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in
-        Section 4, &#8220;Information about donations to the Project Gutenberg
-        Literary Archive Foundation.&#8221;
-    </div>
-
-    <div style='text-indent:-0.7em'>
-        &#8226; You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
-        you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
-        does not agree to the terms of the full Project Gutenberg&#8482;
-        License. You must require such a user to return or destroy all
-        copies of the works possessed in a physical medium and discontinue
-        all use of and all access to other copies of Project Gutenberg&#8482;
-        works.
-    </div>
-
-    <div style='text-indent:-0.7em'>
-        &#8226; You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of
-        any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
-        electronic work is discovered and reported to you within 90 days of
-        receipt of the work.
-    </div>
-
-    <div style='text-indent:-0.7em'>
-        &#8226; You comply with all other terms of this agreement for free
-        distribution of Project Gutenberg&#8482; works.
-    </div>
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project
-Gutenberg&#8482; electronic work or group of works on different terms than
-are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing
-from the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the manager of
-the Project Gutenberg&#8482; trademark. Contact the Foundation as set
-forth in Section 3 below.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
-effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
-works not protected by U.S. copyright law in creating the Project
-Gutenberg&#8482; collection. Despite these efforts, Project Gutenberg&#8482;
-electronic works, and the medium on which they may be stored, may
-contain &#8220;Defects,&#8221; such as, but not limited to, incomplete, inaccurate
-or corrupt data, transcription errors, a copyright or other
-intellectual property infringement, a defective or damaged disk or
-other medium, a computer virus, or computer codes that damage or
-cannot be read by your equipment.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the &#8220;Right
-of Replacement or Refund&#8221; described in paragraph 1.F.3, the Project
-Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
-Gutenberg&#8482; trademark, and any other party distributing a Project
-Gutenberg&#8482; electronic work under this agreement, disclaim all
-liability to you for damages, costs and expenses, including legal
-fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
-LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
-PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
-TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
-LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
-INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
-DAMAGE.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
-defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
-receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
-written explanation to the person you received the work from. If you
-received the work on a physical medium, you must return the medium
-with your written explanation. The person or entity that provided you
-with the defective work may elect to provide a replacement copy in
-lieu of a refund. If you received the work electronically, the person
-or entity providing it to you may choose to give you a second
-opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If
-the second copy is also defective, you may demand a refund in writing
-without further opportunities to fix the problem.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth
-in paragraph 1.F.3, this work is provided to you &#8216;AS-IS&#8217;, WITH NO
-OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT
-LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied
-warranties or the exclusion or limitation of certain types of
-damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement
-violates the law of the state applicable to this agreement, the
-agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or
-limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or
-unenforceability of any provision of this agreement shall not void the
-remaining provisions.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
-trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
-providing copies of Project Gutenberg&#8482; electronic works in
-accordance with this agreement, and any volunteers associated with the
-production, promotion and distribution of Project Gutenberg&#8482;
-electronic works, harmless from all liability, costs and expenses,
-including legal fees, that arise directly or indirectly from any of
-the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this
-or any Project Gutenberg&#8482; work, (b) alteration, modification, or
-additions or deletions to any Project Gutenberg&#8482; work, and (c) any
-Defect you cause.
-</div>
-
-<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'>
-Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg&#8482;
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Project Gutenberg&#8482; is synonymous with the free distribution of
-electronic works in formats readable by the widest variety of
-computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It
-exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations
-from people in all walks of life.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Volunteers and financial support to provide volunteers with the
-assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg&#8482;&#8217;s
-goals and ensuring that the Project Gutenberg&#8482; collection will
-remain freely available for generations to come. In 2001, the Project
-Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
-and permanent future for Project Gutenberg&#8482; and future
-generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see
-Sections 3 and 4 and the Foundation information page at www.gutenberg.org.
-</div>
-
-<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'>
-Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non-profit
-501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
-state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
-Revenue Service. The Foundation&#8217;s EIN or federal tax identification
-number is 64-6221541. Contributions to the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by
-U.S. federal laws and your state&#8217;s laws.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-The Foundation&#8217;s business office is located at 809 North 1500 West,
-Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887. Email contact links and up
-to date contact information can be found at the Foundation&#8217;s website
-and official page at www.gutenberg.org/contact
-</div>
-
-<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'>
-Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Project Gutenberg&#8482; depends upon and cannot survive without widespread
-public support and donations to carry out its mission of
-increasing the number of public domain and licensed works that can be
-freely distributed in machine-readable form accessible by the widest
-array of equipment including outdated equipment. Many small donations
-($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
-status with the IRS.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-The Foundation is committed to complying with the laws regulating
-charities and charitable donations in all 50 states of the United
-States. Compliance requirements are not uniform and it takes a
-considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
-with these requirements. We do not solicit donations in locations
-where we have not received written confirmation of compliance. To SEND
-DONATIONS or determine the status of compliance for any particular state
-visit <a href="https://www.gutenberg.org/donate/">www.gutenberg.org/donate</a>.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-While we cannot and do not solicit contributions from states where we
-have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
-against accepting unsolicited donations from donors in such states who
-approach us with offers to donate.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-International donations are gratefully accepted, but we cannot make
-any statements concerning tax treatment of donations received from
-outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Please check the Project Gutenberg web pages for current donation
-methods and addresses. Donations are accepted in a number of other
-ways including checks, online payments and credit card donations. To
-donate, please visit: www.gutenberg.org/donate
-</div>
-
-<div style='display:block; font-size:1.1em; margin:1em 0; font-weight:bold'>
-Section 5. General Information About Project Gutenberg&#8482; electronic works
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Professor Michael S. Hart was the originator of the Project
-Gutenberg&#8482; concept of a library of electronic works that could be
-freely shared with anyone. For forty years, he produced and
-distributed Project Gutenberg&#8482; eBooks with only a loose network of
-volunteer support.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Project Gutenberg&#8482; eBooks are often created from several printed
-editions, all of which are confirmed as not protected by copyright in
-the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not
-necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper
-edition.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-Most people start at our website which has the main PG search
-facility: <a href="https://www.gutenberg.org">www.gutenberg.org</a>.
-</div>
-
-<div style='display:block; margin:1em 0'>
-This website includes information about Project Gutenberg&#8482;,
-including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
-Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
-subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.
-</div>
-
-</div>
-</div>
-</body>
-</html>
diff --git a/old/67537-h/images/ad-rcbb.png b/old/67537-h/images/ad-rcbb.png
deleted file mode 100644
index f805b5d..0000000
--- a/old/67537-h/images/ad-rcbb.png
+++ /dev/null
diff --git a/old/67537-h/images/dubec-no-3.png b/old/67537-h/images/dubec-no-3.png
deleted file mode 100644
index 2b53511..0000000
--- a/old/67537-h/images/dubec-no-3.png
+++ /dev/null
diff --git a/old/67537-h/images/lordlister0392-front.jpg b/old/67537-h/images/lordlister0392-front.jpg
deleted file mode 100644
index 68dd083..0000000
--- a/old/67537-h/images/lordlister0392-front.jpg
+++ /dev/null
diff --git a/old/67537-h/images/p0392-01.png b/old/67537-h/images/p0392-01.png
deleted file mode 100644
index 9289785..0000000
--- a/old/67537-h/images/p0392-01.png
+++ /dev/null